ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Η ΠΛΑΝΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΛΑΤΟΣ




...Καλοκαίρι 1999. Πάτμος.

 Σ' ένα μικρό ταβερνάκι με κάποιους φίλους μοιράζουμε τις εντυπώσεις μας από το προσκύνημα στην Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. 

Μπροστά μας μια περίεργη φιγούρα...

 Ένας άντρας με εμφανώς βαμμένο, ξανθό μαλλί, μάτια σκιαγραφημένα με μολύβι, 

που θα ζήλευε και μια γυναίκα, γένι περίτεχνα αφημένο να μοιάζει με Χριστό, 

φοράει έναν κατάλευκο χιτώνα στολισμένο με μαιάνδρους και μιλάει σε δυο νέα παιδιά 

για τον Απόλλωνα, τον Δία, τον Μ. Αλέξανδρο.... 

Κι αυτός, μόλις είχε γυρίσει από το σπήλαιο της Αποκάλυψης... 

Ο γνωστός γυρολόγος των '' Παιδιών της Νύχτας '' την δεκαετία του '90, ο κ. Παναγιώτης Τουλάτος.


Ο Παναγιώτης Τουλάτος είναι η κλασσική περίπτωση της Πλάνης και οι αμετροπρεπείς κακοδοξίες του φορούσαν πάντα ορθόδοξο φόρεμα, άσχετα, αν ήταν εμφανή τα αιρετικά γαζιά στο σατέν φόρεμα της αιρετικής κατάθεσής σου. Στην ούγια πάντως έγραφε, Αίρεση... Ο ίδιος δημιούργησε έναν πικρόξινο, πνευματικό γκουρμέ με ''ορθόδοξες'' γεύσεις, δωδεκαθειστικά αρώματα, μεταφυσικά καρικεύματα, πασπαλισμένα όλα με την προσωπική επιβολή του. 

Υποστηρικτής της μετανσάρκωσης, πίστευε, πως ο ίδιος είχε το σώμα και το πνεύμα του Μ. Αλεξάνδρου και αργότερα του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Συσχέτιζε πάντα τον ανθρωποπλαστικό δωδεκάθεο με έναν γενικόλογο χριστιανισμό, αφήνοντας τεχνιέντως πάντα να φανούν, ρινίσματα Ορθοδοξίας και ίχνη Πατερικότητας... Η ενδυματολογική του περιβολή και το φτιασιδωμένο πρόσωπο, απλώς τεκμηρίωναν τον ορισμό της Πλάνης. 

Ο μιμητής Χριστού αναλαμβάνει, να βιώσει τις αγιοπνευματικές εντολές του Πατρός του και τις Πατερικές παρακαταθήκες των Αγίων. Δεν μιμείται ενδυματολογικά τον Θεό, δεν πατρονάρει την πραότητα της φωνής Του, ούτε βγάζει καχέκτυπη κόπια το πρόσωπο Κυρίου, μοστραρισμένο στην δική του βαμμένη φωτογένεια. Ουαί της βλασφημίας! Δημιούργησε δεκάδες οπαδούς, που άλλοι εξελίχθηκαν σε χρηματικούς τροφοσυλλέκτες του και άλλοι, σε άβουλους υποτακτικούς δια πάσαν νόσον... Από την άφθονη εισρροή χρημάτων έφτιαξε μια περιουσία, που θα ζήλευε και η Αγία Αθανασία του Αιγάλεω!... 

Τα χρήματα υποτίθετο, πως θα χρησιμοποιούνταν για την δημιουργία κοινοβίων, πότε στην Ανάβυσσο και πότε στην Στυλίδα. Αντιθέτως, έπιασαν τόπο σ' ένα χλιδάτο, υπερπολυτελές κατοικητήριο, με αγάλματα, θρόνους, αγγεία και μαρμάρινες επιγραφές. Ουδείς τον ήξερε. Έγινε γνωστός από μια kits και λίγο underground εκπομπή, του άρτι αφιχθέντος από την Αμερική, Παναγιώτη Μυλωνά... Μια νυχτερινή εκπομπή, από τα γνωστά τηλεοπτικά σκουπίδια της τηλεόρασης στα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Εκεί παρέλασαν μαζί με τον Τουλάτο, διαφημιζόμενα transexual, άτομα δυστυχισμένα τραβεστί, ομοφυλόφιλες πατέντες και γραφικός υπόκοσμος του περιθωρίου. 

Ο Τουλάτος κέρδισε τις εντυπώσεις σε άσχετους με την Ορθοδοξία ανθρώπους, γιατι γνώριζε καλά, να διαχειρίζεται την λέξη Εντύπωση... Πότε προσευχόταν στο σκοτάδι επικαλούμενος τα ξωτικά του δάσους και πότε ΄΄έβλεπε΄΄ στο στούντιο πράγματα, που οι άλλοι δεν μπορούσαν καν να δουν... Δημόσια κοινοποίηση ''χαρισμάτων'' που θα ζήλευαν οι καλύτεροι ζογκλέρ. Έτσι άρχισαν να μαζεύονται γύρω του τα υποψήφια θηράματα. Ως εκπεσσόμμενος της υπερηφανείας πλάνος, είχε δεκάδες εθελοτυφλούντες και δοτικούς πιστούς.

Έχουν μείνει στην ιστορία, καταθέσεις θυμάτων του, που ομολογούσε, πως ήθελε ν'αφήσει αρσενικό απόγονο, αλλά το σπέρμα του έπρεπε να εναποτεθεί σε original παρθένο...! Από εκεί και πέρα, τα πράγματα λίγο έως πολύ είναι γνωστά. Το απόστημα έσπασε, κάποια στόματα μίλησαν κι υπόθεση βρήκε δουλειά στα δικαστήρια. Καταδικάσθηκε και το όνομά του κατείχε περίοπτη θέση στο Αιρεσιολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος.


...Φθινόπωρο 2013.

Στην εφημερίδα ήρθε ένα νιόπαντρο ζευγάρι, άγνωστο σ' εμένα. 

Μου ομολόγησαν, 

πως βρήκαν το Φως της αλήθειας μέσω της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Τρία ολόκληρα χρόνια 

ήταν δεμένοι στον δαιμονόπληκτο ιστό του Τουλάτου. 

Βρήκαν καλό πνευματικό, που τους κατήχησε στα πάτρια της Πίστης μας 

και κατάλαβαν, έστω και εκ των υστέρων, 

πως μακρυά από την Ορθοδοξία, όλα είναι θάνατος... 

Πως μακρυά από την Εκκλησία, όλα είναι ληθαργος...


Στήν Ἐπιτροπή ἀπευθύνθηκε καί ὁ ἀρχηγός τῆς ὁμάδος «Ἥλιον Φῶς» κ. Παναγιώτης Τουλᾶτος. Ὁ κ. Τουλᾶτος, ἀρχηγός τῆς ὁμάδος «Ἥλιον Φῶς», ἀπέστειλε τήν ἀπό 1.3.99 ἐπιστολή πρός τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Χριστόδουλον μέ τήν ὁποία δηλώνει ὅτι «οὐδέποτε ἀπομακρύνθηκα ἀπό τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας» καί ζητεῖ τήν «ἀποκατάστασή του στούς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». Τό αὐτό ἐζήτησε ἐξωδίκως καί μέ Δήλωση-Πρόσκληση (1.11. 99) καί Δήλωση-Ἐπιστολή (21.2.2000) γιά «ἄδικες καί ἀνυπόστατες σέ βάρος μου κατηγορίες ὡς εἰδωλολάτρη καί αἱρετικό», καί ζητεῖ τήν διαγραφή τοῦ ὀνόματός του ἀπό τόν κατάλογο τῶν ὁμάδων τῶν ἀσυμβιβάστων πρός τήν Ὀρθόδοξη Πίστη. 


Ἐπιτροπή ἐπί τῇ βάσει τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Τουλάτου μέ τίτλο «Τά ἀρχεῖα τῆς χαμένης γνώσης» καί ἄλλων στοιχείων στή διάθεσή της, ἐθεώρησε «ἀνεπαρκῆ τά προσκομισθέντα νέα στοιχεῖα τῶν ἐγγράφων τοῦ Παναγιώτη Τουλάτου» καί δέν προέβη στόν ἀποχαρακτηρισμό τῆς ὁμάδος του ὡς ἀσυμβιβάστου μέ τήν Ὀρθόδοξη Πίστη. Ὁ κ. Τουλᾶτος ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Γραμματεύς τῆς Σ.Ε. ἐπί τῶν αἱρέσεων π. Κυριακός Τσουρός, καταθέτοντας ὡς μάρτυρας κατά τίς ἀνακρίσεις πού ἔγιναν ἐναντίον τοῦ κ. Τουλάτου τό 1996, κατηγορουμένου γιά προσηλυτισμό κατά συρροήν, εἶπε ὅτι «δέν προέκυψαν σοβαρές ἐνδείξεις ὅτι ἐγώ ἐτέλεσα τίς ὡς ἄνω ἀξιόποινες πράξεις». 


πειδή τά λεγόμενα τοῦ κ. Τουλάτου εἶναι ἀναληθῆ, παρατίθεται τό κείμενον τῆς καταθέσεως τοῦ Γραμματέως τῆς 'Επιτροπῆς πρός ἄρσιν πάσης ἀμφιβολίας: «Ἐκ τῶν στοιχείων πού ἔχω, οἱ ἀπόψεις τίς ὁποῖες ἐκφράζει στά ἄτομα πού τόν ἐπισκέπτονται στό σπίτι του, εἴτε στίς συνάξεις πού πραγματοποιεῖ στό σπίτι του, πάντα ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας, θεωροῦνται ἀσυμβίβαστες μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ὅτι παραπλανοῦν τό ὅποιο ἀκροατήριό του. Παραδείγματος χάριν, κηρύσσει τήν μετενσάρκωση, ἡ ὁποία εἶναι ἐντελῶς ἀσυμβίβαστη πρός τίς δοξασίες τῆς Ἐκκλησίας μας, συνδυάζει ἀποκρυφιστικά στοιχεῖα καί Ἑρμητικά κείμενα μέ προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ἄλλα. 


Οἱ ἀκροατές του ἔχοντας προφανῶς ἄγνοια τῶν λεπτομερειῶν τῆς θρησκείας μας, ἀκούγοντας τόν ἄνθρωπο αὐτό νά λέει προφανῶς μέ εὐφράδεια τά ὅσα τούς λέει, τόν θαυμάζουν μέ ἀποτέλεσμα νά συχνάζουν στό σπίτι του καί νά ἀκοῦν τά κηρύγματά του καί ἀνύποπτα ἀποδέχονται τίς ἀπόψεις αὐτές πού ἐπαναλαμβάνω εἶναι ἀσυμβίβαστες μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη. 


Τά ἀνωτέρω ἐκτεθέντα εἶναι φανερό ὅτι δέν μποροῦν νά στοιχειοθετήσουν τήν ἔννοια τοῦ προσηλυτισμοῦ ἀπό νομικῆς τουλάχιστον πλευρᾶς, καθόσον ἐλλείπουν τά στοιχεῖα πού μοῦ λέτε δηλαδή τό στοιχεῖο τοῦ ἐξαναγκασμοῦ, τῆς μετά φορτικότητος μεταδόσεως τῶν ἀπόψεων καί δοξασιῶν του καθόσον δέν ὑπάρχουν στοιχεῖα γιά αὐτά τά πράγματα καί δέν μποροῦν νά ἀποδειχθοῦν. Ἡ Ἐκκλησία ἁπλῶς ἔχει ὑπόψη τήν περίπτωσή του καί ἐκλαμβάνει τό ἄτομο αὐτό ὡς μή ἀπηχοῦν στίς ὀρθόδοξες διδασκαλίες.



  Η Συνοδική Επιτροπή επί των Αιρέσεων


Υ.Γ. Η παρούσα σημείωση δεν έχει σκοπό να κρίνει τον άνθρωπο, αλλά να ελένξει τις κακοδοξίες του, που μέσα από ένα ακαταίσχυντο πελτέ, δυσώδους μυστικισμού και απύθμενης συνομοσιολογίας, πλανεύει αθώα θύματα, ενδυόμενος υποκριτικά την ορθόδοξη προβιά και αποβεβλημένος μυστικά, το τομάρι ενός άρπαγα λύκου. Η Ορθοδοξία είναι γνήσια, ως αποστολική Εκκλησία και ανόθευτη, ως Πατερική παρακαταθήκη. Η οποιαδήποτε σμίξη με δωδεκαθειστικά απόβλητα, οικουμενιστικά εκκρίματα και κάθε λογής δαιμονοκρατούμενες δοξασίες είναι ένα ακόμη καρφί στο άχραντο σώμα του Χριστού μας. ''Ο διάβολος, ως λέων ωρυώμενος περιπατεί, ζητών τίνα καταπίει.''



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF