Είναι αλήθεια, εκ πείρας βεβαιωμένη,
ότι ο ευσεβής χριστιανός, αγωνιζόμενος με την χάρι του Θεού και την βοήθεια των Αγίων,
για να φθάσει από το παρά φύσιν στο κατά φύσιν και εν συνεχεία να αναβιβασθεί
στο υπέρ φύσιν,
πολεμείται νυχθημερόν από τα πονηρά πνεύματα, τους εκπεσόντας αυτούς πρώην φωτεινούς αγγέλους.
Ο φθόνος των δαιμόνων εναντίον των ανθρώπων είναι απερίγραπτος,
διότι βλέπουν οι δυστηχείς αυτοί,
ότι οι εν Χριστώ αγιασμένοι άνθρωποι,
αν και θνητοί και υλικοί, κληρονομούν τους τόπους του Φωτός και της Δόξης και της Μακαριότητος,
από τους οποίους, αυτοί για την έπαρσή τους εξέπεσαν και τώρα κληρονομούν τον σκοτεινό άδη
και το αιώνιο πυρ της κολάσεως.
.png){kind=small}
Η έλλειψις πνευματικής πείρας, η ολιγοπιστία και το νέφος των παθών δεν επιτρέπουν συνήθως να κατανοήσουμε τους πραγματικούς Εχθρούς μας, οι οποίοι νυχθημερόν και με ποικίλα τεχνάσματα πολιορκούν την ψυχή μας, προκειμένου να την χωρίσουν από το Φως του Χριστού μας και να την υποτάξουν στα σκοτεινά πάθη. ''Έλεγον πρι τίνος Γέροντος, ότι εδεήθη του Θεού ιδείν τους δαίμονας. Και απεκαλύφθη αυτώ ότι. Ου χείαν έχεις ιδείν αυτούς. Ο δε Γέρων παρεκάλει λάλων. Κύριε,δυνατός ει σκεπάσαι με τη χαριτί Σου. Ο δε Θεός απεκάλυψε τους οφθαλμούς αυτού και είδεν αυτούς [τους δαίμονας], ότι, ώσπερ μέλισσαι κυκλούσι τον άνθρωπον βρύχοντες τους οδόντας αυτών επ' αυτόν, ο δε Άγγελος Κυρίου επετίμα αυτοίς.'' Τελικά, όμως,όταν ξεπεράσουμε τον πειρασμό της ολιγοπιστίας και πεισθούμε,ότι κατ' ουσίαν οι μοναδικοί μας Εχθροί είναι τα ακάθαρτα πνεύματα, αντιμετωπίζουμε πλέον με περισσότερη ένταση τον πειρασμό της αδημονίας, της λύπης, της ανυπομονησίας, διότι ο πόλεμος, εσωτερκά και εξωτερικά, είναι βαρύτατος, απαράκλητος και αδιάλειπτος: λογισμοί, φαντασίες και αισθήματα, ωσάν νέφος σκοτεινό, καλύπτουν την καρδιά και τον νου μας. Έχουμε έντονη την αίσθηση, ότι οι άνθρωποι, η φύσις, οι καταστάσεις εξεγείροντα όλα εναντίον μας!... Ένας άμεσος κίνδυνος, τον οποίο διέρχονται ιδίως οι αρχάριοι στην εν Χριστώ ζωή είναι να βλασφημήσουν τον σατανά! Καλό θα είναι στις κρίσιμες αυτές στιγμές,όπου η έντασις του εσωτερικού αγώνος κορυφώνεται,να ενθυμούμεθα, πώς ενήργησε ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ: ''Ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε τω διαβόλω διακρινόμενος διελέγετο περί του Μωυσέως σώματος, ουκ ετόλμησε κρίσιν επενεγκείν βλασφημίας, αλλ' είπεν. Επιτιμήσαι σοι Κύριος.'' [Ιούδα,στχ,9]. Δηλαδή: Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, όταν συνδιαλεγόταν με τον διάβολο, ο οποίος διεκδικούσε με υπερήφανη γνώμη και ήθελε,να πάρει υπό την εξουσία του το νεκρό σώμα του θεόπτου Μωυσέως, δεν απετόλμησε, να καταδικάσει αυτόν με ύβρεις και βλασφημίες, αλλά είπε στον διάβολο! ''Από τον Θεό να το εύρεις... Ο Κύριος να σε επιτιμήσει... Ο Κύριος να σε καταργήσει για την αδικία που αποτολμάς...'' Και έτσι έγινε άφαντος ο διάβολος... ''Και στοχάσου, σχολιάζουν οι Άγιοι, ότι ''ο Άρχων Μιχαήλ εδίωξε μεν τον διάβολον,όχι όμως εξουσιαστικώς και αυθεντικώς, αλλά παραχωρήσας [εν ταπεινώσει] την κρίσιν πάσαν και τον διωγμόν του διαβόλου εις τον των όλων Θεόν.'' Ο Αρχάγγελος λοιπόν Μιχαήλ με το παραδειγμά του μας έδειξε, ότι δεν πρέπει, να βλασφημούμε, καταρώμεθα και αναθεματίζουμε, ούτε τον ίδιο τον σατανά, πράγμα,το οποίο μας διδάσκουν και τα Ιερά Κείμενα της Πίστεώς μας: ''Εν τω καταράσθαι ασεβή των σατανάν, αυτός καταράται την εαυτού ψυχήν.'' [Σοφ.Σειρ.κα' 27]. Οι Άγιοι ερμηνεύουν την στάση αυτή, ως εξής: ''Και γαρ και αυτόν τον σατανάν εάν αναθεματίσω, εφ' όσον ποιώ αυτού τα έργα, εμαυτόν αναθεματίζω.'' Ένας δεύτερος κίνδυνος, τον οποίο αντιμετωπίζει ο αγωνιζόμενος των καλόν αγώνα είναι, ότι λησμονεί τους πνευματικούς του Συμμάχους: τους φωτεινούς Αγγέλους του Θεού! Όταν συν τω χρόνω μας δοθεί πνευματική καθαρότις από την φιλανθρωπία του Κυρίου μας, τότε θα αποκτήσουμε οικειότητα με τον φύλακα Άγγελό μας και θα ακούσουμε νοερώς την αγία φωνή Του, να μας διαβεβαιώνει: ''Είμαι εδώ!... Αρκεί να προσέχεις!...'' Οι Άγιοι μας διδάσκουν και η πείρα επιβεβαιώνει, ότι, όταν η ψυχή διέλθει θλίψεις και πειρασμούς, αλλά με υπομονή, ταπείνωση και ευχαριστία, τότε ο Πανάγαθος Θεός οικονομεί να παρηγορηθεί η ψυχή. ''Δια των νοητών Ιερέων, τουτέστι των Αγγέλων, ανακτωμένων [οι οποίοι ''τονώνουν''] αυτήν θερμοτάτη γλυκυθυμία δακρύων, και λεπτοίς νοήμασι, και αρετών ισχύι. ''Πρέπει να έχουμε ακράδαντη την πίστη, ότι, εφ' όσον εμείς παραμένουμε σταθεροί στην εργασία των αγαθών εντολών του Κυρίου μας, δεχόμεθα μυστικώς την σφραγίδα του θείου Αγγέλου και έτσι δεν έχει επάνω μας εξουσία το μελίσσι των βρυχομένων δαιμόνων. Θα μας προσβάλλουν, αλλά θα γίνουν άφαντοι, θα έλθουν και θα παρέλθουν, επιτιμημένοι. ''Υμείς δε, ''λέγουν οι Άγιοι, ''εάν μείνητε εν τω αγαθώ, πέμπει ο Θεός τον Άγγελον Αυτού και σφραγίζει υμάς,ώστε τον ερχόμενον και βαστάζοντα την ρομφαίαν,παρελθείν υμάς, ευχαίς Αγίων. Αμήν.'' Προσοχή, λοιπόν!... Όταν το βάρος του αγώνος μας συνθλίβει, ας μην λησμονούμε, ποιοί είναι οι Εχθροί μας, αλλά και ποιοι είναι οι Σύμμαχοί μας! Οι δεύτεροι είναι φωτεινοί και αγαθοί... Η καθαρότητα του βίου μας και η ευωδία της Χάριτος, η Οποία σκηνώνει στην καρδιά μας δια μέσου της νοεράς προσευχής, τους προσελκύει και μας προστατεύουν και μας παρηγορούν και μας καθοδηγούν στα ύψη της θεώσεως.
Περιοδικό ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ''
Αριθμός 371
Άνοιξη-Καλοκαίρι 2014
Εισαγωγή και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου