ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ


 


Ό γέροντας Νικόδημος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του για να σώσει ανθρώπους από τα χέρια του Διαβόλου.

 Οι πολυάριθμες εμπειρίες του αποτελούν σπουδαίο πνευματικό κεφάλαιο,

 ειδικά για όσους θα ήθελαν να γνωρίζουν τις μεθοδείες του Σατανά. 

Παρά την μεγάλη του σωματική κόπωση, λόγω του μεγάλου πλήθους ανθρώπων,

 που έπρεπε να βοηθά κάθε ήμερα στο ευλογημένο κελί του, έλεγε πολύτιμες, συμβουλές και εμπειρίες του. 

Με την χάρη του Χριστού και την ευχή του γέροντα έχει γίνει μία συνθετική εργασία

 με σκοπό να καταγράφουν όσα διασώθηκαν σχετικά με τα προβλήματα πού αντιμετώπιζε 

ό γέροντας με τους ανθρώπους πού έφθαναν στο κελί του και γενικώς τις εμπειρίες του. 

Γέροντα τι είναι μαγεία; 

Είναι η τέχνη του Διαβόλου, να ξεγελά τους ανθρώπους τάζοντας τους παραδείσους, 

ενώ τέλος τους κάνει υποχείριο του και τους οδηγεί στην καταστροφή και την απώλεια.

 Όπως κάθε τεχνίτης την τέχνη του την διδάσκει στους μαθητές του, έτσι και αυτός 

με τους υπηκόους του δαίμονες, την διδάσκει δυστυχώς σε ανθρώπους 

με τελικό σκοπό να κάνουν κακό, μεγάλο κακό.



Έχει πολλούς δαίμονες ό Σατανάς στην δούλεψη του; Αναρίθμητους και όπως λέει ή Αγία Γραφή το «1/3 των αστέρων», καταλαβαίνεις τον αριθμό. Από πότε υπάρχει μαγεία στον κόσμο; Από τότε πού έγινε ό άνθρωπος από τον Θεό, άρχισε ό φθόνος του Διαβόλου για το ωραιότερο πλάσμα του Θεού στη γη. Με την απομάκρυνση του πρώτου ζεύγους των ανθρώπων από το αγαθό και την ροπή τους προς το κακό άρχισε να εφευρίσκει τρόπους και μέσα να τα δώσει σε ανθρώπους πού είχαν καλλιεργήσει την κακία και με όπλο του την απόκτηση εξουσίας, δύναμης ξεγελούσε ανθρώπους, τους έκανε όργανά του και άρχισε το κακό να γίνεται μεγαλύτερο. Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν μάγια, μάγοι και Σατανάς. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Σατανά είναι, ότι κατόρθωσε να κάνη τους ανθρώπους υλιστές, να αρνηθούν την ύπαρξη του Θεού και σκοτισμένοι να μην βλέπουν, ότι υπάρχει πνευματικός κόσμος αόρατος, άλλά υπαρκτός. Αυτοί που λένε ότι δεν υπάρχει Σατανάς, να ξέρης αρνούνται ότι υπάρχει και Θεός.


Με όπλο τον υλισμό κατευθύνει την σκέψη των ανθρώπων στην ευδαιμονία την υλική. Ό άνθρωπος αγωνίζεται, πώς να φτιάξη ωραίο σώμα, πώς να απόκτηση πλούτο, δύναμη με κάθε μέσο αδιαφορώντας για την ψυχή του. Τον ενδιαφέρουν μόνο οί αισθήσεις, όχι ή ψυχή. Γι' αυτό έχουν δουλειά οί μάγοι, διότι υπόσχονται εξουσία, δύναμη, χρήματα και γυναίκες που θα γίνονται "αρνάκια στα πόδια τους". Πως φτάνει μια γυναίκα επί παραδείγματι σε ένα μάγο και τι μπορεί να του ζήτηση; Να, μια γυναίκα έχει π. χ. παράνομο δεσμό με κάποιο παντρεμένο. Ό παντρεμένος δεν έχει χωρίσει από την γυναίκα του. Ή ερωμένη πού τον θέλει δικό της μόνο γι' αυτήν πάει στον μάγο έναντι αμοιβής και του λέει, ότι τον θέλει δικό της. Αυτός με επικλήσεις προς τα ακάθαρτα πνεύματα μέσω κάποιας συγκεκριμένης τελετουργίας συνεργάζεται με τα δαιμόνια, τα οποία τα στέλνει για να ικανοποιηθεί το αίτημα της ερωμένης. Της δίνει φυλακτά ή υλικά διάφορα τα οποία ρίχνει σε εδέσματα, φαγητά, η γλυκά, τα τρώει ό αφελής σύντροφος και αρχίζει το πρόβλημα. Στην αρχή όλα καλά ήρεμα και ευτυχισμένα. Μετά ό Σατανάς δεν κάνει ποτέ καλό. 


Τον διαπομπεύει δηλαδή τον παίρνουνε χαμπάρι και σκοτώνεται με την γυναίκα και τα παιδιά του. Είναι σκοτισμένος, δεν βλέπει τίποτε, είναι ευτυχισμένος μόνο με την ερωμένη, την γυναίκα του δεν την θέλει, την σιχαίνεται. Ρώτησα κάποιον που είχε ως σύζυγο μια, εξαιρετική κοπέλα "γιατί παιδί μου δεν την θέλεις;". Άκούστε τι μου είπε· γέροντα, όταν την βλέπω, το κεφάλι της το βλέπω βοδινό, χοιρινό ή ταύρου και την σιχαίνομαι. Τι ζητάνε από τους μάγους οί κακοί Άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κακό σε άλλους ανθρώπους; Ζητάνε να πάθουν οικονομική καταστροφή, ασθένειες ή και τον θάνατο, σε γυναίκες να πονάνε διαρκώς, παντού και κυρίως στην κοιλιά, να μην τεκνοποιούν και να τους συμβούν αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Πως ό Θεός επιτρέπει να γίνονται αυτά στα πλάσματα Του Αφού τα αγαπά; Μην μπερδεύεις τον Θεό με αυτά. Ό άνθρωπος που είναι κοντά στο Θεό, βαδίζει στο θέλημα του, εξομολογείται. Αφού μετανοεί για τα λάθη του και βάζει το Χριστό μέσα του με την θεία κοινωνία δεν μπορεί, να πάθη από την μαγεία. Μπορεί να έχει μικροπροβλήματα, αλλά δεν κινδυνεύει. Κινδυνεύουν οί ακάλυπτοι από την θεία χάρη. 


Αυτοί οί άνθρωποι πού τον Θεό τον έχουν ξεχάσει,δεν τον πιστεύουν, τον σταυρώνουν κάθε μέρα με την αμετανοησία τους, γι' αυτό το αντίδοτο της μαγείας,είναι ή κατά Χριστό ζωή κυριολεκτικά. Γέροντα σε άκουσα επανειλημμένα να λες σε ανθρώπους ασθενείς γενικώς που σε πλησίασαν ότι θα κάνης την προσευχή σου γι' αυτούς για το πρόβλημα τους, αλλά θα πρέπει να επισκεφθούν γιατρό. Παιδί μου, ένα παιδί είχε επιληψία και πάθαινε, όπως ξέρεις καλά κρίσεις διάφορες. Οι γονείς του θεώρησαν, ότι είναι δαιμονισμένο το παιδί τους και το φέρανε σε μένα. Με την χάρη του Χριστού διαπίστωσα, ότι δεν έχει πνευματική όχληση και σαφέστατα ο μόνος αρμόδιος για το πρόβλημα του είναι ο γιατρός. Γι' αυτό έχουμε τους γιατρούς και πρέπει να σεβόμαστε το σπουδαίο ρόλο τους στην κοινωνία, διότι είναι όργανα του Θεού προς δόξα Του, αφού απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο. Δεν είναι λοιπόν τα πάντα δαιμόνια. Θα πάνε στο γιατρό και αν οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν την λύση θα πρέπει να επισκεφτούν τον ιερέα ο οποίος με διακριση και σεβασμό προς τον Θεό και τον πάσχοντα άνθρωπο θα τον βοηθήσει με την προσευχή του, τις ευχές της Εκκλησίας και τις πνευματικές νουθεσίες. Όλα θα ωφελήσουν, δεν θα βλάψουν, αρκεί να ξέρουμε τα όρια τους. Γέροντα,όσοι έχουν πάει σε μέντιουμ και σε μάγους βλέπουν στο σπίτι τους, στους χώρους τους πολλές εικόνες και ισχυρίζονται, ότι πιστεύουν στο Θεό, τι έχεις να πεις για αυτό; 


Πως θα ξεγελάσουν παιδάκι μου τον κόσμο, για αυτό έχουν τις εικόνες κοροϊδεύουν. Μα δεν βλέπετε την πραγματικότητα; Ένας άνθρωπος πάει σε ένα μάγο για να κάνει κακό σε ένα συνάνθρωπο του, βλέπει τους τοίχους γεμάτο εικόνες και δεν σκέφτεται, πως ο μάγος λέει, ότι πιστεύει στο θεό και πληρώνεται για να κάνει και; Ποιον κοροϊδεύουν; Νομίζεις, ότι κοροϊδεύεται ο Θεός; Για κοίταξε όμως και την ζωή των μέντιουμ και των μάγων. Ναυάγια είναι, χωρισμένοι, ασθενείς, με πολλά ατυχήματα, δράματα ζωντανά. Εάν δεν μετανοήσουν τους περιμένει μεγάλο κακό. Όταν δεν καταφέρουν να κερδίσουν μια ψυχή, τα δαιμόνια τους κτυπούν, διότι και αυτά με την σειρά τους τρώνε ξύλο από τους αρχιδαίμονές τους για την αποτυχία τους. Γέροντα, είναι εύκολο να γίνεις μάγος σήμερα; Στο καλό πάς δύσκολα, στο κακό πολύ εύκολα. Πουλιούνται ελεύθερα δυστυχώς βιβλία, και θα πρέπει το κράτος να έχη το νου του, να απαγορεύει τα βιβλία μαγείας και ιδιαίτερα στα παιδιά, που έχουν περιέργεια, είναι τα πιο επικίνδυνα να οδηγηθούν σε τέτοιους κόσμους. Δυο, τρία ποιηματάκια λες στην αρχή και τσουπ ό νεαρούλης δαίμονας μπροστά σου,έτοιμος να σε υπηρέτηση σε,ότι ζητήσεις. Έχασες κλειδιά,τα βρίσκεις, έχασες πράγματα στα βρίσκει. Εσύ τρελαίνεσαι, ανεβαίνει ό εγωισμός σου και λες, ότι κάποιος είσαι. Κάποια στιγμή που τον καλείς και μάλιστα μόνο, εσύ τον βλέπεις, όχι οί άλλοι, του ζητάς πιο δύσκολα πράγματα και αυτός σε κατευθύνει σε μεγαλύτερους σε Ιεραρχία δαίμονες με ανάλογα ανταλλάγματα. 


Προσοχή μεγάλη, κίνδυνος, δεν είναι να παίζεις με τέτοια πράγματα. Εδώ εμείς έχουμε πετραχήλι και βλέπεις τι τραβάμε. Γέροντα, αφού τα άτομα πού έχουν δαιμονοκαταληφθεί κάνουν εν Χριστώ ζωή, γιατί δεν γίνονται καλά, τι συμβαίνει; Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μην ύπαρξη άλλο ανθρώπινο πλάσμα με δαιμόνια μέσα του,αλλά να ξέρης, ότι δεν αρκεί μόνο το πάσχον άτομο να κάνη εν Χριστώ ζωή, με εξομολόγηση, προσευχή, Θεία Κοινωνία και με πνευματική καθοδήγηση και διάβασμα, αλλά απαιτείται και όλη ή οικογένεια του να ζή εν Χριστώ, διότι με την χάρη του Χριστού διαβάζεις ένα άτομο, βγαίνει το δαιμόνιο και ό πατέρας βλασφημά, τότε από την άλλη πόρτα μπαίνει. Όλη ή οικογένεια στον Χριστό και τότε θα έχεις το έλεος του Θεού επάνω σου. Γέροντα, αφού οί ευχές τής Εκκλησίας έχουν τόση δύναμη έναντι των δαιμόνων, γιατί οί ιερείς αποφεύγουν,να κάνουν εξορκισμούς σήμερα; Οί ευχές της μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, πράγματι έχουν πολύ μεγάλη δύναμη, αλλά οί ιερείς που θα τις διαβάζουν συστηματικά, πρέπει να έχουν μεγάλο ψυχικό σθένος, πίστη δυνατή και αδαμάντινη άλλα και καθαρή ζωή. 


Αν είχαμε ιερείς, που διαβάζουν στις ενορίες τους εξορκισμούς συστηματικά, δεν θα ήταν εύκολα τα πράγματα στα μέντιουμ, αστρολόγους και γενικά μάγους, αλλά ή Εκκλησία έχει γίνει κοσμική, δεν πρέπει να φωνάζουν οί ασθενείς και να ενοχλούν τους γείτονες, κάνουν παράπονα στους πιο ψηλά Αρχιερείς κτλ. Οί ανώτεροι κληρικοί έχουν διασυνδέσεις με την εξουσία και επηρεάζονται για να έχουν διάφορες εξυπηρετήσεις και όπως ξέρετε, οί μεγάλοι έχουν τον αστρολόγο τους, τον παραψυχολόγο τους για να κάνουν ένα βήμα, δεν έχουν την ευχή της μανούλας τους και του Χριστού και έτσι επιτυγχάνουν συστηματικά σιγή και χορεύει ό Διάβολος. Γέροντα, γιατί την εποχή των Αγίων Αποστόλων, ό ίσκιος τους και μόνο ήταν σε θέση να θεραπεύσει ένα δαιμονισμένο ασθενή, ενώ σήμερα ενάρετοι γέροντες διαβάζουν άπειρες ώρες τις κατάλληλες προσευχές και δεν γίνεται εύκολα θεραπεία ή όταν γίνει, απαιτείται χρόνος;


Άκουσε παιδί μου, αν διάβασης με προσοχή το Ευαγγέλιο, θα δής, ότι ό Χριστός
 φανέρωσε την αδυναμία μας λέγοντας εις τους μαθητές Του, οί οποίοι παραπονέθηκαν, 
ότι δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν ένα δαιμονισμένο με τον καταπληκτικό λόγο,
"Ώ γενεά άπιστος και μοιχαλίς".
Τούτο το γένος (των δαιμόνων εννοούσε) με προσευχή και νηστεία θα νικηθεί.
 Συνεπώς, την εποχή των Αγίων Αποστόλων τα θαύματα ήταν άμεσα, διότι οί άνθρωποι έπρεπε να δουν, 
να πιστέψουν και να σωθούν. Σήμερα ή σωτηρία μας θέλει την χάρη του Χριστού, αλλά πρέπει να αγωνισθούμε. 
Για να μας δώσει την ευκαιρία να αγωνισθούμε, ό Χριστός μας δίνει, ως όπλα την προσευχή και την νηστεία, 
διότι δεν παλεύουμε με σαρκικά όντα, αλλά με τις αρχές και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, 
δηλαδή δαίμονες, πνευματικές οντότητες μοχθηρές και ψυχοκτόνες. 
Αν ό οποιοσδήποτε ενάρετος γέροντας με την χάρη του Χριστού και τις ευχές της Εκκλησίας 
θεράπευε με την πρώτη φορά τον ασθενή, τότε,όπως είναι ό κόσμος ειδικά σήμερα,
θα είχε χάσει την ευκαιρία να άγωνισθή και να κερδίσει τον Παράδεισο!
 


Αείμνηστος Γέρων Νικόδημος Μακρής

Κτήρωρ και καθηγούμενος της Ι. Μ. Αγίας Μαρίνας Σοφικού Κορινθίας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF