ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ





Δέκα μήνες είχον παρέλθη από την αποφράδα διά την Ελληνικήν Ορθοδοξίαν εκείνην ημέρα,
της 10ης Μαρτίου του έτους 1924,
η οποία,με "Εγκύκλιον" μόνον του δικτάκτορος Ρασοφόρου της οδού Αγίας Φιλοθέης,
Μητροπολίτου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου,
εγένετο αυτομάτως 23η Μαρτίου.
Προσήρμοσε το επί 2.000 περίπου ετών Ορθόδοξον Εορτολόγιον των Αγίων Πατέρων,
εις το παπικόν ημερολόγιον.
Με την αντορθόδοξον αυτήν πράξιν,
περιφρόνησε αιωνόβιον Παράδοσιν και άνοιξε διάπλατα τας θύρας της Ορθοδοξίας
εις την παναίρεσιν του παπισμού!
Τα σημερινά καμώματα των διαφόρων
ψευδοορθοδόξων, φιλενωτικών, λατινοφρόνων
και οικουμενιστών,
δικαιώνουν πλήρως τας κραυγαλέας φωνάς των ολίγων Ορθοδόξων (Γ.Ο.Χ.)
του έτους 1924 και των μετέπειτα,
που διεμαρτύροντο και εφώναζον:
μας φραγγέψατε!


Επί δέκα μήνες,δηλαδή από τον Μάρτιον μέχρι τον Δεκέμβριον τού 1924, καταπνίγοντο αι κραυγαί πραγματικού πόνου, ευσεβών Κληρικών καί Λαικών, που διεμαρτύροντο κατά της ημερολογιακής καινοτομίας, υπό των αρχηγίσκων του επαναστατικού κινήματος του 1922, και οι οποίοι την επέβαλον διά της βίας! Το πρώτον βιβλίον που εκυκλοφόρησε κατά της καινοτομίας,πραγματικός καταπέλτης, ήτο τα "ΚΕΝΤΡΑ" του αειμνήστου ζηλωτού καί πρωταγωνιστού του Ορθοδόξου κινήματος, Μοναχού π. Αρσενίου Κοττέα, που εκυκλοφορούσε από "χέρι σέ χέρι" διά τον φόβον των Ιουδαίων. Η Μητρόπολις Αθηνών απεκήρυξε τούτο, ως ''βλάσφημον'', η δε τότε Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους το έκαυσε εν Καρυαίς... δημοσία, διά να φοβήση τους Ζηλωτάς Πατέρας. Ο Τύπος, η 4η εξουσία, ενώ εγνώριζεν ότι εις κάθε πόλιν καί εις κάθε χωρίον, μικρό ή μεγάλο της Πατρίδος μας, διεξήγετο αγών ιερός αντιστάσεως κατά της ημερολογιακής καινοτομίας, καίτοι το εγνώριζε, εσιωπούσε προκλητικά! Έπρεπε να έλθουν εις φως, το θαύμα των δακρύων καί των αιματώσεων των Αγίων Εικόνων του Ναού των Αγίων Αποστόλων, κάτωθεν της Ακροπόλεως, και το πλήθος των προσκυνητών να καταριέται τους πρωτεργάτας της ημερολογιακής καινοτομίας, τους οποίους εθεωρούσε υπευθύνους διά τα θεικά σημεία, διά να ασχοληθή, επιτέλους,καί μέ τούς "Παλαιορθοδόξους", ώς τούς... αποκαλούσαν.Εν συνεχεία αναδημοσιεύομεν δημοσιεύσεις των τότε εφημερίδων μέ αυτούσιους τίτλους.


ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΠΛΗΘΗ ΛΑΟΥ ΣΥΡΡΕΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΕΝ ΚΑΤΑΝΥΞΕΙ
ΤΙ ΛΕΓΕΙ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ OI ΕΝΟΡΙΤΑΙ
ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ 


Τας εφημερίδας της 8ης Ιανουάριου του 1925, δευτέρου έτους του ημερολογιακού σχίσματος, αλλά καί αρκετάς ημέρας κατόπιν, απησχόλησαν τας στήλας των, "Τα Θαύματα των αγίων Εικόνων του Ναού των Αγίων Αποστόλων ". Τί ακριβώς ήσαν αυτά τα θαύματα, πως εκδηλώθηκαν εις τας Αγίας Εικόνας του Ναού των Αγίων Αποστόλων, ποιαι αι αντιδράσεις των Πιστών και των Αρχών, τα περιγράφει η εφημερίς "ΣΚΡΙΠ". Σημειωτέον ότι, τα ιστορούμενα θαύματα εσημειώθησαν την ημέραν των Χριστουγέννων κατά το Πάτριον Εορτολόγιον, που έδωσε την αφορμήν ομού μετ’άλλου γεγονότος, που συνέβη εις το Γουδί, όπου γράφωμεν εις τας σελίδας 25- 37, για να ασχοληθούν αι εφημερίδες διά πρώτην φοράν με το παλαιόν ημερολόγιον και με τους Παλαιοημερολογίτες.


O ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ


O Ναός των Αγιων Αποστόλων, όπου συνέβη κατά τους Πιστούς το θαύμα ευρίσκεται εις την οδόν Αρείου Πάγου. Είναι παλαιοτάτη Εκκλησία Βυζαντινού ρυθμού. Τά γηραλέα δένδρα του κήπου, εντός του οποίου ευρίσκεται, εμποδίζουν το φως να εισέλθη από τα στενά παράθυρα. Επάργυροι Εικόνες καί βαρύτιμα αναθύματα διαδηλούν την Πίστιν των ευσεβών κατοίκων της πόλεως. Εις το σκιόφως, το οποίον βασιλεύει καθ’όλην την ημέραν, και το οποίον μόλις κατορθώνει να διασκεδάζη κατά τι το φως των λαμπάδων καί των αργυρών κανδηλιών, διακρίνει κανείς άμα εισέλθη, ομίλους πυκνούς ευσεβών, οίτινες δέονται εν κατανύξει προ των Εικόνων. Εις το τέμπλον της, παλαιότατον και αυτό, ευρίσκονται υπέρ τας 10 Εικόνας, εις τας οποίας παρετηρήθησαν και αλλοιώσεις.( Σκρίπ, 6/1/25).



ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΟΝΤΑΙ ΑΘΗΝΑΙΚΑΙ ΣΥΝΟΙΚΙΑΙ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΔΑΚΡΥΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΤΩΝΟΥΝ ΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ



Χθες (6ην ’Ιανουάριου) δε, όλαι σχεδόν αι συνοικίαι του Δυτικού τμήματος της πόλεως, ευρέθησαν επί ποδός και πλήθη κόσμου συνεσσωρεύοντο προς τον Ναόν των Αγίων Αποστόλων, όπου εφέρετο γενόμενον το Θαύμα! Οι πρώτοι αντιληφθέντες το Θαύμα περιγράφουν, ως εξής αυτό: Αριστερά τω εισερχομένω εις τον Ναόν, όπου επί πενιχρού εικονοστασίου είναι τοποθετημένη Εικών της Θεοτόκου, παρετηρήθησαν σταγόνες εν είδει δακρύων, αίτινες κατερχόμεναι καθ’όλην την έκτασιν της Εικόνος, έφθανον μέχρι του ξυλίνου πλαισίου αυτής. Επίσης εις το δεύτερον εικονοστασιον αριστερά της Ωραίας Πύλης, όπου είναι τοποθετημένη η Εικών των Αγίων Αποστόλων, παρετηρήθη ο φωτοστέφανος των Αγίων είχε χρώμα βαθύ ερυθρόν, διάχυτον σημείον τοιούτον, ώστε να καλύπτη κατά το ήμυσι το πρόσωπον των παραστατών Αγγέλων. Τα φαινόμενα ταύτα εχαρακτηρίσθησαν από τους πρώτους ιδόντας, ως δάκρυα της Θεομήτορος και, ως αίμα εκρέον από τας κεφαλάς των Αγίων Αποστόλων.


Η ΣΥΡΡΟΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ


Η διάδοσις περί των παρατηρηθέντων φαινομένων αυτών εις τας Εικόνας επροκάλεσαν εύλογον συγκίνησιν εις τας συνοικίας και αρθρόαι έσπευδον εις τον Ναόν να ίδουν το Θαύμα. Ο Ναός κατεκλύζετο δι’όλης της ημέρας, ιδίως από γυναικείον κόσμον. Περί την 4ην του απογεύματος της χθές, χιλιάδες κόσμου είχεν κατακλύση τον Ναόν καί τας πέριξ αυτού παρόδους, διαγκωνιζομένου, όπως αντιληφθούν ιδίοις όμμασι τα δάκρυα της θεομήτορος και τον αιμάτινον φωτοστέφανον των Αγίων Αποστόλων.



Η ΕΞΗΓΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ


Προ του τοιούτου συνωστισμού,οι Ιερείς δεν ηδυνήθησαν να τελέσουν τον Εσπερινόν... Ο Αρχιμ. π. Πανάρετος Κόρακας από του άμβωνος εξήγησεν εις το εκκλησίασμα, κατά την γνώμην του, περί τίνος ακριβώς επρόκειτο. 'Οτι, δηλαδή, το φαινόμενον του ερυθρού χρώματος, όπερ εκάλυψε τας παρειάς και τας χείρας των Εικόνων της θεομήτορος, του Ευαγγελιστού Ιωάννου καί του Ευαγγελισμού είναι συνέπεια εκροής του ξύλου, όπερ είναι εξ΄ελάτου, εις το οποίον η υπερβολική θερμότης ή το ψύχος επιδρά. Αλλά τούτα δεν καθησύχαζον το πλήθος, ούτε το έπειθον και η συρροή ήτο πυκνοτάτη. Δεν παρουσιάσθη ποτέ τέτοιο πράγμα εις τας Εικόνας, έλεγε γέρων Ενορίτης προς το πλήθος. Εγώ έχω σαράντα χρόνια εδώ στην Εκκλησίαν... τέτοιο πράγμα δεν είδα... Γυναικούλες του Λαού εις το άκουσμα των λόγων του γέροντος εσταυροκοπούντο προ των Εικόνων. Ο Λειτουργός Ιερεύς ηναγκάσθη να διακόψη να επιμένη ότι δεν πρόκειται περί εκδηλώσεως Θείας Δυνάμεως, αλλά περί φαινομένου απλώς επί του εικονίζοντος τα Άγια Πρόσωπα του ξύλου. Η θεία Δύναμις είπεν ο Ιερεύς, δεν εκδηλούται επί του εικονίζοντος αυτήν ξύλου, εμφανίζεται εν την καθ’ημέραν ζωήν. Η ιδία μας η ζωή είναι πλήρης θαυμάτων, ιδίως από τίνων ετών, αφ ης ηρχίσαμεν να περιφρρονούμεν την Θρησκείαν.


ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΡΙΤΑΙ


Έξω του Ναού εν τούτοις, συνεσσωρεύετο πλήθος κόσμου, το οποίον επέμενεν ότι επρόκειτο περί Θαύματος. -Ας τα βλέπουν αυτοί που μας άλλαξαν την θρησκείαν και μας... έλεγον. Όχι αίμα, αλλά φωτιά να ρίξη νά τους κάψη... -Κάτι κακό θα γένη, λέγει σεβασμία δέσποινα, γόνυ κλίνουσα προ της θείας Εικόνος. Μας αλλάξανε την Θρησκείαν οι Ιουδαίοι. Καί τα σχόλια εις βάρος των καινοτόμων της μεταβολής του ημερολογίου και των άλλων μεταρρυθμίσεων εις βάρος της Θρησκείας ελάμβανον διαστάσεις, χωρίς ουδείς να τολμήση να φέρη αντίρρησιν. Πρεσβύτης ενορίτης των Αγίων Αποστόλων αφηγούμενος παρομοίαν εκδήλωσιν της θείας Δυνάμεως εν έτει 1915, έλεγε τα έξής εις στό πλήθος των Χριστιανών. Και τότε που εκάηκε το Τατόι καί λίγο έλειψε να καεί ο Βασιλιάς, η ίδια Εικόνα εδάκρυσε, όπως και τώρα. Ο θεός να μας φυλάη από το κακό, που δεν το περιμένουμε. Γίναμε άπιστοι και περιφρρονούμε την θρησκεία μας, γι’αύτό μας τιμωρεί ο θεός. Και σαν να μην μας έφθαναν οι αμαρτίες μας, που είμαστε φορτωμένοι, ήρθαν και οι ευρωπαικά κουρεμένοι να μας αλλάξουν την θρησκείαν. Ποιος ξέρει, τι θα ιδούμε τώρα στα γεροντάματά μας. Πέρασε το Τούρκικο φουσάτο από την Πατρίδα μας και δεν μπόρεσε να ξεριζώση την θρησκεία μας, καί ήρθαν οι αλλαξόπιστοι να μας χαλάσουν τις Εκκλησίες μας με τα ηλεκτρικά τους και χίλια δυο μπιχλιμπίδια, που κουβάλησαν. Και μια άλλη γυναικούλα του Λαού, εξηγούσα το φαινόμενον τούτο έλεγε τα εξής: -Μπορούσε να μην κάνη το Θαύμα της η Παρθένος, αφού σήμερα που γεννιέται ο Χριστός, αυτοί τον βαφτίζουν...!


ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΕΝΟΡΙΤΑΙ
 

Άλλοι ενορίται είπον τα εξής εις Συντάκτην του ΣΚΡΙΠ: ''Οι αρμόδιοι, τονίζει εις των ευυποληπτοτέρων ενοριτών, διαστρέφουν από σκοπού τα γεγονότα. Διότι, καθ’ά μας αφηγήθησαν, εις τον Μακαριώτατον θα είπε οπωσδήποτε ο αποστολεύς υπ’αύτού διά την διαπίστωσιν των γεγονότων, παπα-Στελλάκης, ό,τι είδε και το οποίον κάθε άλλο παρά ενισχυτικόν είναι των όσων λέγει τώρα ο Μακαριώτατος. Κατά τας αυτάς αφηγήσεις, ο Ιερεύς π. Στελλάκης αποσταλείς, εισήλθεν εντός της Εκκλησίας, αλλά τόσον ήτο το θάμβος και η κατάπληξις υφ’ης κατελήφθη, ώστε ανέκραξεν: Δεν είμαι άξιος να ομιλήσω εγώ περί τοιούτων πραγμάτων. Ενώ ανέμενε ο κόσμος να πληροφορηθή παρ’ αύτού εναγωνίως εκτώς της Εκκλησίας, ο Ιερεύς ανεχώρησε διά της μικράς θύρας του Ιερού.



ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ


Τους ισχυρισμούς των αρμοδίων της Μητροπόλεως, ότι δεν πρόκειται περί θαυμάτων διέψευσε χθες ομιλών προς τους συντάκτας των εφημερίδων σεβάσμιος ενορίτης: -Η Μητρόπολις είπε, και τα όργανά της, προσπαθούν να μειώσουν την πεποίθησιν ην τρέφει ο κόσμος προς την θρησκείαν, όπως παρέλαβεν ταύτην παρά των προγόνων του. Η σύμπτωσις του θαύματος, διότι εγώ πιστεύω, ότι πρόκειται πράγματι περί θαύματος, κατά το Χριστιανικόν Ορθόδοξον Ημερολόγιον είναι η ημέρα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, πράγμα το οποίον εσχολίασεν ο Λαός, ως εκδήλωσεν ως θείον, εθορύβησε τους καινοτόμους της Θρησκείας, δι’αυτό έσπευσαν να διακηρύξουν ότι δεν πρόκειται περί θαύματος. Τοσούτον δε μάλλον είναι κακόβουλος η πρόθεσις και καθ’ όσον, ως λειτουργοί του Υψίστου ώφειλον να τονώσουν το θρησκευτικόν φρόνημα του Λαού, έστω και αν αυτός εσφαλμένως πεστεύεται, ότι πρόκειται περί Θαύματος. Δυστυχώς η ιδέα περί θρησκείας εξέλειπον από πολλούς ιερωμένους, οι οποίοι θεωρούν ταύτην, ως μέσον ικανοποιήσεως των ταπεινών τους συμφερόντων.



Τίποτε δεν αφήκαν όρθιο
και ότι ιερόν απέμεινε ριζωμένον βαθειά εις την Ελληνικήν ψυχήν
προσπαθούν να το καταργήσουν.
Ευτυχώς,
ώς και ο ίδιος θα αντελήφθητε,
ο Λαός που έρχεται εδώ να προσκυνήση έχει εννοήσει ποίοι είναι οι πραγματικοί υπονομευταί της θρησκείας του καί τους περιφρονεί..
Οφείλατε-έπροσθεσεν-διά της εφημερίδος σας να τονώσετε το θρησκευτικόν αίσθημα,
διότι μόνον εις την Θρησκείαν στηρίζεται η σωτηρία του 'Εθνους μας.
Παρά την εκδήλωσεν ταύτην της Λαικής πεποιθήσεως επί της Θρησκείας,
οι αρμόδιοι της Εκκλησίας επιμένουν εις το αντίθετον καί δι’ενεργειών των,
θέλουν να μειώσουν την εντύπωσιν.
Ο Ναός των Αγίων Αποστόλων έκλεισε χθες την νύκτα
και οι συρρέοντες προσκυνηταί δεν ηδύναντο νά εισέλθουν.
( ΣΚΡΙΠ τής 11/1/1925).



Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Απόσπασμα εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού
''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''
του αειμνήστου Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου,
της 
Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών



Περιοδικό ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF