Εἰς τόν Ὄρθρον
Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν.
Κεφ. 22: 1-39
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἤγγιζε ἡ ἑορτή τῶν ἀζύμων, ἡ λεγομένη Πάσχα· καί ἐζήτουν οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Γραμματεῖς, τό πῶς ἀνέλωσι τόν ᾿Ιησοῦν· ἐφοβοῦντο γάρ τόν λαόν. Εἰσῆλθε δέ ὁ Σατανᾶς εἰς ᾿Ιούδαν τόν ἐπικαλούμενον ᾿Ισκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα. Καί ἀπελθών συνελάλησε τοῖς Ἀρχιερεῦσι καί Γραμματεῦσι καί Στρατηγοῖς, τό πῶς αὐτόν παραδῷ αὐτοῖς. Καί ἐχάρησαν, καί συνέθεντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι· καί ἐξωμολόγησε· καί ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτόν αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου. ῏Ηλθε δέ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τό Πάσχα, καί ἀπέστειλε Πέτρον καί ᾿Ιωάννην, εἰπών· Πορευθέντες, ἑτοιμάσατε ἡμῖν τό Πάσχα, ἵνα φάγωμεν.
Οἱ δέ εἶπον αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν; Ὁ δέ εἶπεν αὐτοῖς· Ἰδού, εἰσελθόντων ὑμῶν εἰς τήν Πόλιν, συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τήν οἰκίαν, οὗ εἰσπορεύεται, καί ἐρεῖτε τῷ οἰκοδεσπότῃ τῆς οἰκίας· Λέγει σοι ὁ Διδάσκαλος· Ποῦ ἐστι τό κατάλυμα, ὅπου τό Πάσχα μετά τῶν Μαθητῶν μου φάγω; Κἀκεῖνος ὑμῖν δείξει ἀνώγαιον μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε. Ἀπελθόντες δέ εὗρον καθώς εἴρηκεν αὐτοῖς, καί ἡτοίμασαν τό Πάσχα. Καί ὅτε ἐγένετο ἡ ὥρα, ἀνέπεσε, καί οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι σύν αὐτῷ, καί εἶπε πρός αὐτούς· Ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τό Πάσχα φαγεῖν μεθ᾿ ὑμῶν, πρό τοῦ με παθεῖν· Λέγω γάρ ὑμῖν, ὅτι οὐκέτι οὐ μή φάγω ἐξ αὐτοῦ, ἕως ὅτου πληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.
Καί δεξάμενος τό ποτήριον, εὐχαριστήσας εἶπε· Λάβετε τοῦτο, καί διαμερίσατε ἑαυτοῖς· λέγω γάρ ὑμῖν, ὅτι οὐ μή πίω ἀπό τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως ὅτου ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ. Καί λαβών ἄρτον, εὐχαριστήσας ἔκλασε, καί ἔδωκεν αὐτοῖς, λέγων· Τοῦτό ἐστι τό σῶμα μου, τό ὑπέρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν. Ὡσαύτως καί τό ποτήριον, μετά τό δειπνῆσαι, λέγων· Τοῦτο τό ποτήριον, ἡ καινή διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τό ὑπέρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον. Πλήν ἰδού, ἡ χερ τοῦ παραδιδόντος με μετ᾿ ἐμοῦ ἐπί τῆς τραπέζης. Καί ὁ μέν Υἱός τοῦ ἀνθρώπου πορεύεται κατά τό ὡρισμένον· πλήν οὐαί τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ παραδίδοται. Καί αὐτοί ἤρξαντο συζητεῖν πρός ἑαυτούς, τό, τίς ἄρα εἴη ἐξ αὐτῶν ὁ τοῦτο μέλλων πράσσειν.
᾿Εγένετο δέ καί φιλονεικία ἐν αὐτοῖς, τό, τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναι μείζων. Ὁ δέ εἶπεν αὐτοῖς· οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν, καί οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶν εὐεργέται καλοῦνται· Ὑμεῖς δί οὐχ οὕτως, ἀλλ᾿ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν, γινέσθω ὡς ὁ νεώτερος, καί ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν. Τίς γάρ μείζων, ὁ ἀνακείμενος, ἢ ὁ διακονῶν; οὐχί ὁ ἀνακείμενος; ἐγώ δέ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν. Ὑμεῖς δέ ἐστε οἱ διαμεμενηκότες μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου· κἀγώ διατίθεμαι ὑμῖν, καθώς διέθετό μοι ὁ Πατήρ μου, βασιλείαν, ἵνα ἐσθίητε καί πίνητε ἐπί τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου, καί καθίσεσθε ἐπί θρόνων κρίνοντες τάς δώδεκα φυλάς τοῦ ᾿Ισραήλ.
Εἶπε δέ ὁ Κύριος· Σίμων Σίμων, ἰδού, ὁ Σατανᾶς ἐξητήσατο ὑμᾶς, τοῦ συνιάσαι ὡς τόν σῖτον· ἐγώ δέ ἐδεήθην περί σοῦ, ἵνα μή ἐκλείπῃ ἡ πίστις σου· καί σύ ποτε ἐπιστρέψας, στήριξον τούς ἀδελφούς σου. Ὁ δέ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, μετά σοῦ ἕτοιμός εἰμι καί εἰς φυλακήν, καί εἰς θάνατον πορεύεσθαι. Ὁ δέ εἶπε· Λέγω σοι, Πέτρε, οὐ μή φωνήσει σήμερον ἀλέκτωρ, πρίν ἢ τρίς ἀπαρνήσῃ μή εἰδέναι με. Καί εἶπεν αὐτοῖς· Ὅτε ἀπέστειλα ὑμᾶς ἄτερ βαλλαντίου, καί πήρας, καί ὑποδημάτων, μή τινος ὑστερήθητε;
Οἱ δέ εἶπον· οὐθενός. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς· ἀλλά νῦν, ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω, ὁμοίως καί πήραν, καί ὁ μή ἔχων, πωλησάτω τό ἱμάτιον αὐτοῦ καί ἀγορασάτω μάχαιραν. Λέγω γάρ ὑμῖν, ὅτι ἔτι τοῦτο τό γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι ἐν ἐμοί, τό· «Καί μετά ἀνόμων ἐλογίσθη·» καί γάρ τά περί ἐμοῦ τέλος ἔχει. Οἱ δέ εἶπον· Κύριε, ἰδού μάχαιραι ὧδε δύο. Ὁ δέ εἶπεν αὐτοῖς· ἱκανόν ἐστι. Καί ἐξελθών ἐπορεύθη κατά τό ἔθος εἰς τό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν· ἠκολούθησαν δέ αὐτῷ καί οἱ Μαθηταί αὐτοῦ.
Icon by Serhei Vandalovskiy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου