ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

ΤΙ ΜΙΑΡΩΤΕΡΟΝ ΤΟΥ ΜΗ ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΝΤΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ ΓΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΞΩ ΣΟΦΙΑΣ ΘΕΟΛΟΓΕΙΝ;




''Τί γάρ ἀκαθαρτότερον, εἰπέ μοι,

τοῦ μετά οἰήσεως καί ὑπερηφανίας διδάσκειν
ἐπιχειροῦντος τά τοῦ Πνεύματος ἄνευ Πνεύματος;

Τί μιαρώτερον τοῦ μή
μετανοήσαντος καί προκαθάραντος ἑαυτόν,

ἀλλά τοῦτο μέν ἀφέντος,

διά μόνης δέ
τῆς ψευδωνύμου γνώσεως καί τῆς ἔξω σοφίας βουλομένου θεολογεῖν

και περί τῶν
ὄντων καί ἀεί ὡσαύτως ὄντων τολμηρῶς διαλέγεσθαι;

Εἰ γάρ καί μηδέν ἕτερον
ἁμαρτήσας ἐστίν,

ὅπερ ἀδύνατον,

τοῦτο δέ αὐτό μόνον ὑπόδικον κρίσεως αἰωνίου
καθίστησι τόν τοιοῦτον,

ἐπειδή “ἀκάθαρτος παρά Κυρίῳ πᾶς ὑψηλοκάρδιος''. 


Ταύτης οὖν τῆς ὁδοῦ, φημί δή τῆς μακαρίας ταπεινοφροσύνης, ὁ παρεκλίνων καί ἔξω που, δεξιά τυχόν ἤ ἀριστερά, βαδίζων καί προευόμενος καί τοῖς ἴχνεσι τοῦ Ἰησοῦ καί Θεοῦ μή καταδεχόμενος ἕπεσθαι, πῶς εἰς τόν νυμφῶνα αὐτοῦ σύν αὐτῷ εἰσελεύσεται; Μή θεασάμενος δέ ταύτην, πῶς τά κατ᾿ αὐτήν ἤ τά περί αὐτήν ἄλλοις ἐκδιηγήσεται; Πῶς περί ὧν οὐκ οἶδε καί οὐκ ἐθεάσατο πώποτε εἰπεῖν καθόλου τολμήσειεν; Εἰ δ᾿ ἐπιχειρήσειε περί τοιούτων καί τηλικούτων διδάσκειν, ἆρα τοῦ τοιούτου ἀνθρώπου ἔστιν ἐπί τῆς γῆς ἀφρονέστερος; Ἆρα οὐχί καί αὐτῶν τῶν τετραπόδων κτηνῶν ἀλογώτερος ἔσται καί παντάπασι κτηνωδέστερος; 


Πάντα γάρ, ὡς ὁρᾶται, τά ἄλογα ζῷα τήν ἑαυτῶν φυλάττει καί φύσιν καί τάξιν, καί τούς ἰδίους ὅρους ἕκαστον αὐτῶν οὐχ ὑπερβαίνει ποτέ. Οὗτος δέ ὁ χειρί Θεοῦ πλασθείς, ὁ λόγῳ καί αὐτεξουσιότητι παρ᾿ αὐτοῦ τιμηθείς, οὐκ εἰς δέον ἐχρήσατο τῇ ἀξίᾳ, οὐδέ την ἰδίαν ἐπέγνω ἀσθένειαν, οὐδέ ἐνέμεινεν ἐν τοῖς ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐντεθεῖσι τῇ φύσει αὐτοῦ ἀγαθοῖς, οὐδέ ἐντός τῶν ἰδίων ὅρων ἔστη (25) ἤ τά ἑαυτοῦ συνῆκεν· 


Αλλ᾿ ὡς ὁ Ἑωσφόρος ἤ καί ὁ Ἀδάμ ὕστερον, ὁ μέν ἄγγελος ὤν, ὁ δέ ἄνθρωπος, κατεπαρθέντες τοῦ ποιητοῦ, θεοί γενέσθαι προεθυμήθησαν, οὕτως οἴμοι καί οὗτος, τούς ὅρους τῆς ἰδίας φύσεως ὑπερβάς καί τῶν ὑπέρ αὐτόν ἐπιθυμήσας καί φαντασθείς, οὐ διά ταπεινώσεως καί χριστομιμήτου πολιτείας πρός ὕψος πνευματικῆς γνώσεως ἀνελθεῖν ἠβουλήθη, ἀλλά διά ὑπερηφανίας καί ἐπάρσεως· 


Οἱονεί πλίνθους τῆς ψευδωνύμου γνώσεως ἄλλοθεν ἄλλους συλλέξας καί δι᾿ ἐπιμόνου μελέτης ἐξοπτήσας αὐτούς, διά φιλοδοξίας τε καί ἀνθρωπαρεσκείας μετά οιήσεως οἰκοδομήσας αὐτούς, πύργον θεολογίας καί πνευματικῆς γνώσεως κτήσασθαι προσεδόκησε· πρός δέ, καί εἰς οὐρανούς ἤ καί ὑπέρ τούς οὐρανούς εἶναι οἰόμενος και ὑπεράνω αὐτῶν ἵστασθαι φανταζόμενος, περί τοῦ ποιήσαντος τόν οὐρανόν και τῆν καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς διαλέγεται. 


Τόν τοιοῦτον οὖν τίς ἄρα καλέσειεν ἄνθρωπον, ἤ τῶν κτηνῶν αὐτῶν ἴσον ἤ ὅλως αἴσθησιν ἔχοντα; Εἰ γάρ ὁ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασθείς ἄνθρωπος καί καταξιωθείς ἰσαγγέλου καί ἀθανάτου ζωῆς, διά μιᾶς ἐντολῆς Θεοῦ παράβασιν οὐ μόνον τῆς ἀγγελικῆς ἐκείνης διαγωγῆς, ἀλλά καί τῆς αἰωνίου ζωῆς, δικαίως ἀπεστερήθη, θανάτῳ καί φθορᾷ καί κατάρᾳ καταδικασθείς, τι πείσονται ἄρα οἱ ἐξ αὐτοῦ γεννώμενοι ἅπαντες καί ἔτι τοῦ χοϊκοῦ τήν εἰκόνα φοροῦντες καί θεολογεῖν ἀνάγνως ἐπιχειροῦντες;



Του Οσίου και Μεγάλου πατρός ημών Συμεών του νέου Θεολόγου, πρεσβυτέρου και ηγουμένου Μονής Αγίου Μάμαντος της Ξηροκέρκου έργα, τόμος δεύτερος, σελ. 9.
Τίτλος, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.


Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος


Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

ΜΙΣΘΟΣ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ




Την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το παλαιό ημερολογίο,

αλλά και της κοιμήσεως του Γέροντα μου επισκόπου Αυγουστίνου

διάλεξε η Μητρόπολις να μου ανακοινώσει με το υπ’ αριθμ. 1045 έγγραφο της,

που μου προσκόμισε ο δικαστικός επιμελητής,

ότι παύει πλέον την μισθοδοσία μου.

Κατ’ αρχήν σαν μέτρο δείχνει το πνεύμα του εκβιασμού και του εκφοβισμού

από το οποίο εμφορείται το περιβάλλον της Μητροπόλεως.

Δεύτερον αποδεικνύει,

ότι μέσα στην Μητρόπολη δεν υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι.

Τρίτον δεν συνειδητοποίησαν,

ότι έφ’ όσον για την Πίστη,

μου στερούν κάποιες αποδοχές με τις οποίες κινούμουν και πλήρωνα δύο δάνεια,

ένα της Μονής στο όνομά μου και ένα του αυτοκινήτου, 

το οποίο χρειάζεται να εξοφλήσω τουλάχιστον για άλλα πέντε έτη, 

με τιμούν με το με καθιστούν μέτοχο έστω και τέτοιων δυσκολιών για πρακτικά ζητήματα.

Κάθε φορά που ταπεινώνονται θεολογικά οι αρχιερατικοί επίτροποι

ή ο πρωτοσύγκελος λόγω άγνοιας

καταφθάνει και ένα φιρμάνι από την Μητρόπολη.


«Δεινόν γε ἡ ἄγνοια καί πολλῶν κακῶν ἀνθρώποις αἰτία, ὥσπερ ἀχλύν τινα καταχέουσα τῶν πραγμάτων καί τήν ἀλήθειαν ἀμαυροῦσα καί τόν ἑκάστου βίον». Το θέμα είναι ότι τους πονάει ότι δεν έχουν θεολογικά επιχειρήματα και επειδή εξευτελίζονται λέγοντας ανοησίες όταν τολμούμε και ελέγχουμε αγιοπατερικά τα λεγόμενά τους το πληρώνουμε παντιοτρόπως πλην όμως ο τρόπος που μας αντιμετωπίζουν δεν είναι χριστοκεντρικός αλλά στυγνή διακτατορία. Και λοιπόν τί θα μας φιμώσουν; Εν όσω αγωνιζόμαστε για την Αλήθεια δεν θα πετύχετε τίποτα! 


Τί λέγει ο λόγος του Θεού; «ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας, καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ σοῦ» (Σοφ. Σιρ. 4,28). Οι μεγαλύτερές μου θλίψεις είναι άλλες! Είναι ότι τα παιδιά του π. Αυγουστίνου τόσα χρόνια κοντά του, που τα σπούδασε, τα άνδρωσε πνευματικά, κυριολεκτικά τα γαλούχησε με την διδασκαλία και το παράδειγμά του ήταν ανεπίδεκτα μαθήσεως και δεν έμοιασαν σε τίποτε τον Γέροντά τους, ούτε αυτά που στηρίζουν τους Οικουμενιστές ούτε οι τάχα αντιοικουμενιστές που ζάρωσαν μέσα στην αδράνεια. Σεβαστοί μου πατέρες με σκανδαλίζει το κακό σας παράδειγμα, διότι εσείς οι μεγαλύτεροι, οι σοφότεροι οι εγκρατέστεροι δεν έπρεπε να πέσετε τόσο χαμηλά, πού είναι αυτά που με νουθετούσατε και γίνατε προδότες; 


Είναι οι ιερείς του χωριού μου που δεν σέβονται ούτε τον εαυτό τους και στα κηρύγματα τους με χαρακτηρίζουν τσαρλατάνο σκανδαλίζοντας τους πιστούς. Διότι οι άνθρωποι μέσα στο χωριό γνωρίζουν τί ήταν ο καθένας πριν χειροτονηθεί και τί είδους αφιέρωση έκανε. Και το ποιό σημαντικό, τί σταυρό σήκωσε ο αδελφός τους πριν χειροτονηθεί και μετά. Αλλά, αν θέλετε, ερευνείστε πόσες φορές έφαγε ζεστό φαγητό ή πόσα χρόνια ξόδεψε στα έδρανα που ακόμη δεν σταμάτησε την προσπάθεια για να μην διαβάζει εξορκισμούς σε ορμονικά ή νευρολογικά ασθενείς μαθαίνοντας τα κατά δύναμιν και από την ιατρική επιστήμη και, βέβαια, διαβάζοντας και δαιμονόπληκτους τους οποίους κανείς δεν θέλει να διαβάσει, διότι φοβούνται τον πειρασμό που θα έχουν και μετά τους εξορκισμούς. 


Αναλογίζομαι, λοιπόν, μήπως ήταν “λάθος” η αφανής διακονία μου στις δυσκολότερες των περιπτώσεων. Οι ιερείς των άλλων ενοριών γνωρίζετε καλά ότι δεν υστερώ ούτε στην θεολογική γνώση, ούτε στον αγώνα να κρατηθώ με την Χάριν του Θεού στην Οδό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και στο παράδειγμα των αγίων. Τί σας σκανδαλίζει, ότι δεν θέλω να προδώσω την πίστιν μου; Ότι χάριν αυτής της Αγίας Παραδόσεως θυσιάζω τις οικονομικές μου αποδοχές και την ησυχίαν μου και ενώ όλοι περνάτε καλά, προσωπικά μπήκα σε μια περιπέτεια για την οποία δεν γνωρίζω τί έκβαση θα έχει; Μήπως σας σκανδαλίζει ότι όταν παίρνω άδεια την ξοδεύω είτε κοντά στον Γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα ή δίδοντας εξετάσεις για περαιτέρω σπουδές. 


«Παραφρονών λαλώ», συγχωρέστε με! Λησμόνησα μήπως σας σκανδαλίζει το μικρό μου εκκλησάκι που δεν έχει ούτε αγιογραφίες, διότι δεκαεπτά χρόνια τώρα πασχίζω να τα φέρω βόλτα με την μονή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που μόνος, χωρίς την στοιχειώδη συνδρομή της Μητροπόλεως ανεγείρω; Μήπως σας σκανδαλίζει ότι δεν έμαθα να καμαρώνω στους μεγάλους πλούσιους και πολυτελείς ναούς; Όντως, δεν γνωρίζω μουσικά, δεν έχω υφαντές στολές, δεν με γνωρίζουν οι Μητροπολίτες και δεν συνηθίζω να προσφέρω δώρα, αλλά φορώ έναν μοναδικό σταυρό που μου πρόσφεραν παλαιοί ενορίτες επειδή τους διόρθωσα την παλαιά τους Εκκλησιά; 


Συγγνώμη ψάξτε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις της ζωής μας και θα διαπιστώσετε ότι τα πράγματα δεν έχουν όπως τα παρουσιάζετε. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο Πατριάρχης και οι συν αυτώ είναι στην αίρεση. Προσωπικά, αν και στο παρελθόν με αφορμή το πρώην πρωτοσύγκελλο υπήρξαν σοβαρά ζητήματα, διότι ο άνθρωπος ήθελε να γίνει δεσπότης, ποτέ δεν τα έβαλα με τον Μητροπολίτη, μολονότι υπήρξαν προστριβές εξ αιτίας του. Είναι βλέπετε το περιβάλλον, η αυλή της Μητροπόλεως που και μόνο που μπαίνεις μέσα αισθάνεσαι έναν περίεργο αέρα, δεν υπάρχει πνεύμα Χριστού, όσοι γυροφέρνουν τον Δεσπότη αξιώνουν να είναι σατράπης. Να διεκδικήσουν το δίκαιο της εξουσίας, όχι όμως και το δίκαιο του αδελφού που δεν κάθονται ούτε καν να τον ακούσουν. Θέλουν μόνο να τον δικάσουν! 


Όμως σας το είπα τέτοια “τιμή” δεν θα σαν κάνω, ούτε νεκρός! Και σας ανακοινώνω ότι εν όσω κοινωνείτε με τους Οικουμενιστές ούτε στην κηδεία μου δεν έχετε ευλογία να ρθείτε και αυτό το γράφω επισήμως. Θα με δικάσει η μέλλουσα να συνέλθει όντως Οθόδοξη Σύνοδος που θα αποκαταστήσει την Παράδοση της Εκκλησίας και την Συνοδικότητα όποτε και να γίνει, ίσως να μην ζω τότε! Κλείνοντας την παρένθεση θέλω να πω ότι δεν αποστασιοποιήθηκα από τον Μητροπολίτη για μικροζητήματα και αδικίες ποτέ αλλά τώρα για θέματα πίστως. Γνωρίζετε πολύ καλά τις αδικίες που έγιναν εις βάρος μου όμως ποτέ δεν αντέδρασα. Όντως με αφήσατε από τότε που ξεκίνησα την μονή μόνο αλλά με εκπαιδεύσατε καλά να μην εξαρτώμαι από ανθρώπους αλλά από τον Θεό. 


«Κύριος μερίς τῆς κληρονομίας μου καί τοῦ ποτηρίου μου· σύ εἶ ὁ ἀποκαθιστῶν τήν κληρονομίαν μου ἐμοί» (ψλμ.15,5). Κυριολεκτικά κράτησα μια στάση που με κοσμικά κριτήρια έθαψα την όποια εξέλιξή μου ως αρχιμανδρίτης. Λοιπόν, γιατί επέλεξα την στενή και τεθλιμένη οδό; Γνωρίζετε πολύ καλά ότι το έκανα για λόγους πίστεως. Επίσης γνωρίζετε ότι «Ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έσται». Ποιος είναι ο κοινωνών; Εν προκειμένω ο επίσκοπος Θεόκλητος που μνημονεύει τον αιρετικό Πατριάρχη, ο οποίος εξώκειλε στην αίρεση φανερά, έστω και αν ακόμη δεν καταδικάσθηκε συνοδικά, διότι με τέτοιους δειλούς δεσποτάδες τι σύνοδος να συγκροτηθεί; Αφού αυτός μνημονεύει τον αιρετικό Πατριάρχη υπάρχει περίπτωση να επιτρέπεται να τον μνημονεύω; 


Και δεν υπαρχει κανόνας να προβλέπει την αναχαίτιση της αιρέσεως; Σε ποιά θεολογική Σχολή τα μάθατε αυτά; Δεν αναφερθώ εδώ σε κανόνες γιατί αυτό ήδη το έκανα και υπολείπονται ακόμη ενότητες που θα διαπραγματευθώ και θα τις εκθέσω στην συνέχεια μολονότι βιάστηκε ο Μητροπολίτης να με τιμωρήσει με διακοπή μισθοδοσίας και δεν θέλησε να τελειώσω την θεολογική τεκμιριώση όσων υποστηρίζω.



Πάντως όσοι ακόμη μνημονεύετε επισκόπους, 

που με την σειρά τους μνημονεύουν τον αιρετικό Κωνσταντινουπόλεως, 

όχι μόνο δεν εμποδίζετε να εδραιωθεί η αίρεση, 

αλλά συνευδοκείτε στην απρόσκοπτη δράση,

την εξάπλωση και τον υποτροπιασμό της.

Λοιπόν αν δεν αναλάβετε ο καθείς την ευθύνη του θα την χάσουμε την Ορθοδοξία.

Δεν θα έρθουν οι αλλοδαποί να κρατήσουν τον αγώνα αυτό!

Όσο για το θέμα αυτό καθ’ αυτό των θέσεων του εγγράφου που μου εστάλη,

θα απαντήσω προσεχώς διότι φαίνεται ότι ο Δεσπότης συγχέει το Κανονικό Δίκαιο

με τις υπαλληλικές διατάξεις περί ενορίων

και είναι σαν να ομιλείς για το Τριαδολογικό δόγμα αναφαιρόμενος σε ποδοσφαιρικό αγώνα,

που παρακολουθείς.

Έχει άραγε ένας προϊστάμενος σε μια «υπηρεσία» το δικαίωμα

να παύει τον μισθό του υπαλλήλου του,

επειδή δεν έστερξε ο «υπάλληλος» να κοιμηθεί η γυναίκα του στο κρεβάτι με τον Γενικό, 

επειδή του άρεσε;

Μην σκανδαλίζεσθε,

πνευματική μοιχεία είναι να κοιμηθεί η Ορθοδοξία στο κρεβάτι του Οικουμενισμού,

όπου ο μεγάλος μοιχός είναι ο παπισμός.

Λίγο ντροπή!


Εκ του Ιστολογίου ''Αυγουστίνος Καντιώτης''.
Τίτλος, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Αρχιμανδρίτης π. Παίσιος Παπαδόπουλος


Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΟΥ ΚΑΤΕΛΙΠΕΣ ΘΕΟΤΟΚΕ




Ύμνος εις την Κοίμηση της Θεοτόκου μεταφρασμένος από τον Φώτη Κόντογλου

Εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου


, τί παράδοξο θαῦμα! Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς σὲ μνῆμα ἀποθέτεται, κι᾿ ὁ τάφος σκάλα γίνεται ποὺ πάγει στὸν οὐρανό. Εὐφραίνου Γεθσημανή, ἡ ἁγιασμένη ἐκκλησιὰ τῆς Θεοτόκου. Ἂς κράξουμε οἱ πιστοί, ἔχοντες τὸν Γαβριὴλ γιὰ ταξίαρχο: Κεχαριτωμένη, χαῖρε, μὲ σένα εἶναι ὁ Κύριος, ποὺ δωρίζει στὸν κόσμο μὲ σένα τὸ μέγα ἔλεος. Τὴν κοίμησή σου δοξάζουνε Ἐξουσίες, Θρόνοι, Ἀρχές, Κυριότητες, Δυνάμεις καὶ Χερουβὶμ καὶ τὰ φρικτὰ Σεραφίμ. Ἀναγαλλιάζουνε οἱ ἄνθρωποι στολισμένοι γιὰ τὴ γιορτή σου. Προσκυνᾶνε οἱ βασιλιάδες, μαζὶ μὲ τοὺς Ἀρχαγγέλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους, καὶ ψέλνουνε: 


Κεχαριτωμένη χαῖρε, μαζί σου εἶναι ὁ Κύριος, ποὺ δωρίζει στὸν κόσμο μὲ σένα τὸ μέγα ἔλεος. Στολισμένη μὲ τὴ θεϊκὴ δόξα ἡ ἱερὴ καὶ δοξασμένη, Παρθένε, μνήμη σου, κι᾿ ὅλους τοὺς πιστοὺς τοὺς σύναξε γιὰ νὰ εὐφρανθοῦνε, καὶ μπροστὰ ἀπ᾿ ὅλους πηγαίνει ἡ Μαριὰμ (3) μὲ χορὸ καὶ μὲ τύμπανα ψέλνοντας τὸν μονογενή σου, γιατὶ μὲ δόξα δοξάσθηκε. Τοὺς δικούς σου ὑμνολόγους, Θεοτόκε, ποὺ συγκροτήσανε ἕναν πνευματικὸ θίασο, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ζωντανὴ κι᾿ ἄφθονη πηγή, στερέωσέ τους. Καὶ στὴ θεϊκὴ δόξα σου ἀξίωσέ τους μὲ στεφάνια δόξας νὰ στεφανωθοῦνε. Νικηθήκανε τῆς φύσης οἱ νόμοι σὲ σένα, Παρθένε ἄχραντε. 


Γιατὶ σὲ σένα παρθενεύει ἡ γέννα, καὶ μὲ τὴ ζωὴ σμίγει ὁ θάνατος. Ἐσὺ ποὺ ἀπόμεινες μετὰ τὴ γέννα Παρθένος καὶ μετὰ θάνατο ζωντανή, σῶζε παντοτινά, Θεοτόκε, τὴν κληρονομία σου. Στὴν γέννα σου τὴν παρθενία ἐφύλαξες, στὴν κοίμησή σου τὸν κόσμο δὲν τὸν ἄφησες, Θεοτόκε. Μίσεψες στὴ ζωή, γιατὶ εἶσαι μητέρα τῆς ζωῆς καὶ λυτρώνεις μὲ τὶς πρεσβεῖες σου τὶς ψυχές μας ἀπὸ τὸν θάνατο. Ἀπὸ τὴν Ἑρμηνείαν τῶν Ζωγράφων: Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου, καὶ ἐν τῷ μέσῳ ἡ Παναγία κειμένη ἐπὶ τῆς κλίνης νεκρά, ἔχουσα ἐπὶ τοῦ Παναγίου στήθους αὐτῆς ἐσταυρωμένας τὰς θεοφόρους χείρας. Καὶ πλησίον τῆς κλίνης ἔνθεν καὶ ἔνθεν μανουάλια μὲ λαμπάδες ἀνημμένας. 


δὲ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ ὁ Θεολόγος Ἰωάννης παρὰ τοὺς πόδας αὐτῆς ἀσπάζονται αὐτήν (4), καὶ γύρωθεν οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἅγιοι ἱεράρχαι, Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης, Ἰερόθεος καὶ Τιμόθεος βαστάζοντες Εὐαγγέλια, καὶ γυναῖκες κλαίουσαι. Ἐπάνωθεν δὲ αὐτῆς ὁ Χριστὸς φέρων εἰς τὰς ἀγκάλας του τὴν παναγίαν ψυχὴν ἐν νεφέλῃ λευκῇ, καὶ γύρωθεν αὐτοῦ ἀκτίνες φωτὸς καὶ πλῆθος ἀγγέλων. Καὶ ἄνωθεν εἰς τὸν ἀέρα πάλιν οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι φερόμενοι ἐπὶ νεφελῶν. 


Εἰς δὲ τὴν δεξιὰν ἄκραν τοῦ ὁσπιτίου ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς βαστῶν χαρτίον λέγει: «Ἀξίως ὡς ἔμψυχόν σε οὐρανὸν ὑπεδέξαντο οὐράνια, Πάναγνε, θεία σκηνώματα...», καὶ εἰς τὴν ἀριστερὰν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ ποιητὴς βαστῶν καὶ αὐτὸς χαρτίον λέγει: «Γυναῖκά σε θνητήν, ἀλλ᾿ ὑπερφυῶς καὶ μητέρα Θεοῦ εἰδότες, πανάμωμε, οἱ κλεινοὶ ἀπόστολοι...»(5).



Σημειώσεις


3 .- Ὁ ὑμνογράφος πλέκει τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας μὲ τὸ ὄνομα τῆς ἀδελφῆς τοῦ Ἀαρών, καὶ λέγει πῶς ἀνοίγει τὸ χορὸ γύρω στὸ λείψανο τῆς Παναγίας, ὅπως τὸν καιρὸ ποὺ περάσανε οἱ Ἑβραῖοι τὴν Ἐρυθρὴ θάλασσα: «Λαβοῦσα δὲ Μαριὰμ ἡ προφήτις ἡ ἀδελφὴ τοῦ Ἀαρῶν τὸ τύμπανον ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, καὶ ἐξήλθοσαν πᾶσαι αἱ γυναῖκες ὀπίσω αὐτῆς μετὰ τυμπάνων καὶ χορῶν. Ἐξῆρχε δὲ αὐτῶν ἡ Μαριὰμ λέγουσα: «Ἄσωμεν τῷ Κυρίῳ, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται. Ἵππον καὶ ἀναβάτην ἔρριψεν εἰς θάλασσαν». (Ἐξοδ. ιε´ 20). Ἀπὸ τούτην τὴν ἱστορία ἐπῆρε ἔμπνευση κι᾿ ὁ Σολωμὸς κ᾿ ἔγραψε μέσα στὸν Ὕμνο εἰς τὴν Ἐλευθερία ἐτούτους τοὺς στίχους, ἱστορώντας τὸ πνίξιμο τῶν ἐχθρῶν στὸν Ἀχελῶο:
«Ἄ! Γιατί δὲν ἔχω τώρα τὴ φωνὴ τοῦ Μωϋσῇ;
Μεγαλόφωνα, τὴν ὥρα ὅπου ἐσβυοῦντο οἱ μισητοί,
τὸν Θεὸν εὐχαριστοῦσε στοῦ πελάου τὴ λύσσα ἐμπρός,
καὶ τὰ λόγια ἀχολογοῦσε ἀναρίθμητος λαός.
Ἀκολουθᾶ τὴν ἁρμονία ἡ ἀδελφὴ τοῦ Ἀαρών,
ἡ προφήτισσα Μαρία, μ᾿ ἕνα τύμπανον τερπνόν,
καὶ πηδοῦν ὅλες οἱ κόρες μὲ τσ᾿ ἀγκάλες ἀνοιχτές,
τραγουδώντας ἀνθοφόρες με τὰ τύμπανα κ᾿ ἐκειές».
4 .- Καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος παρὰ τὴν κεφαλήν της κλαίων καὶ θυμιῶν. (συμπλήρ. Φ.Κ.)
5 .- Στὶς περισσότερες τοιχογραφίες τῆς Κοιμήσεως ὁ ἅγιος Κοσμᾶς γράφει στὸ χαρτί του: «Ἀμφεπονεῖτο ἀΰλων τέξις οὐρανοβάμων ἐν Σιὼν τὸ θεῖον σῶμα σου...» (Φ.Κ.).



Αντιγραφή, επιμέλεια, παρουσίαση

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


Σάββατο 26 Αυγούστου 2017

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΣΛΑΤΙΟΑΡΑ




Βίντεο από την εορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην ομώνυμη ιστορική Μονή στην Σλατιοάρα της Ρουμανίας, το Σάββατο 6 Αυγούστου 2017 με το πάτριο, εκκλησιαστικό ημερολόγιο. Στους εορτασμούς της αδελφής Ρουμανικής Εκκλησίας παρέστησαν εκ μέρους των εν Ελλάδι Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, οι Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Φώτιος, ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεθώνης κ. Αμβρόσιος και ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης. 


Η Θεία Λειτουργία τελέσθηκε υπαιθρίως, ενώπιον του ήδη ανακαινισμένου παλαιού Παρεκκλησίου της Μονής, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως ιερό Βήμα. Προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Βλάσιος και παρέστησαν οι  Αρχιερεῖς, εκατοντάδα περίπου Κληρικών και μέγα πλήθος λαού. Κατὰ την Απόλυση της Θείας Λειτουργίας εόρτια ομιλία εκφώνησε ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Βλάσιος, ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Αγαθάγγελος και ο Σεβ. Δημητριάδος κ. Φώτιος. Ακολούθησε ιερά Λιτανεία πέριξ του κυρίως Καθολικού της Μονής, προπορευομένου του ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιεράρχου Γλυκερίου.



,


Φωτογραφία από παλαιότερο εορτασμό της Μονής, προεξάρχοντος του προκαθημένου της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών εν Ελλάδι κ. Καλλινίκου.


Παρασκευή 25 Αυγούστου 2017

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΕΤΥΧΕΣ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ



Με ένα συγκινητικό κείμενο,

ένας ιερέας δίνει κουράγιο και παράλληλα εκφράζει την αγάπη του στον γιο του,

ο οποίος δεν κατάφερε να εισαχθεί σε κάποια σχολή,

στις  Πανελλαδικές εξετάσεις.

Σύμφωνα με το flashnews.gr, o Κρητικός ιερέας αναφέρει ότι νιώθει περήφανος,

όχι μόνο για τις επιτυχίες του γιου του,

αλλά και για τις φαινομενικές ήττες του,

"γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και οχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι".

Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Ηράκλειο

και σήμερα ζει στη νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος.

Ολόκληρη η ανάρτηση του ιερέα:



Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017. Συγχαρητήρια στον τρίτο γιό μου, τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε πουθενά!!! Μπράβο που "απέτυχε". Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα γιατί ήθελε πολύ τη σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ίδιο περήφανος γι αυτόν, και στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του. 


Οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και αποτυχίες. Όταν μικρέ μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω την ζωή σου, και πλέον θα έχεις ώριμα μάτια θα δεις ότι τα λάθη, οι ήττες και οι αποτυχίες, σε προχώρησαν μπροστά και σε ώθησαν για κάτι άλλο που ήξερε ο Θεός μα εσύ τότε ούτε καν φανταζόσουν. Ο Steve Jobs είχε πει σε αποφοίτους, «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία - αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση…» 


Εγώ θα πρόσθετα ο Θεός που ανοίγει άλλους παράδοξους δρόμους. Και η αγαπημένη πονεμένη και «αποτυχημένη» Σαρλότ Ράμπλινγκ, μας φωνάζει μέσα από την δοξασμένη και πληγωμένη της ζωή, «οτι είμαστε εδώ το οφείλουμε σ΄αυτές τις στιγμές που μας δυσκόλεψαν. Αυτές οι στιγμές είναι η προίκα της ζωή μας...». Γι αυτό θέλω να σου πω ότι δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. 


Και γιατί αγαπώ εσένα, με όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που πίστεψε με δεν κρίθηκε σήμερα, απλά σήμερα ξεκίνησε. Και να σου πω και κάτι; Ποτέ δεν θα σε χρησιμοποιούσα για να νιώσω εγω "επιτυχημένος". Δεκανίκι του δικό μου κενού δεν θα γινόσουν ποτέ. Σε αγαπώ γι αυτό που είσαι!!!




Να θυμάσαι μικρέ,

ότι στα λάθη μας μαθαίνουμε και ότι για να φτάσεις στον παράδεισο, 

θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση.

Καλό ταξίδι ζωής...



Για την αντιγραφή


Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος


Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ







(Λίγο πιο έξω από την αίθουσα τοκετών)


Συγχαρητήρια! Γεννήσατε. Να σας ζήσει. Ευχαριστώ πολύ γιατρέ. Τι είναι; Μμμ! Δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω. Τι εννοείτε γιατρέ; Δεν το είδατε; Έχει κάποιο πρόβλημα το παιδί μου; Πέστε μου, μην με κρατάτε σε αγωνία. Όχι, δεν είναι αυτό. Το παιδί χαίρει άκρας υγείας, τότε, τι συμβαίνει; Πέστε μου την αλήθεια. Θέλω να μάθω. Κοιτάξτε, εξωτερικά το παιδί δείχνει να είναι αγόρι, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη για το τι πραγματικά είναι. 


Μπορεί στην πορεία να σας προκύψει κορίτσι ή …και κάτι άλλο. Θ’ αποφασίσει το ίδιο μεγαλώνοντας. Γιατρέ, δεν σας καταλαβαίνω. Τι θέλετε να πείτε; Ποιος θ’ αποφασίσει; τι θ’ αποφασίσει; Εξηγήστε μου πιο καθαρά. Καλά δεν βλέπετε τηλεόραση; Δεν παρακολουθείτε τι γίνεται στον κόσμο; Δεν μάθατε για τον νέο νόμο που ψηφίστηκε περί επιλογής του φύλου του παιδιού; Επιλογής του φύλου; Δηλαδή; Τι ακριβώς είναι αυτό; Ακούστε με. Θα σας τα εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ. Το παιδί σας έχει δύο φύλα. Το βιολογικό και το κοινωνικό. Το βιολογικό είναι αυτό που λέμε το «φαίνεσθαι», το εξωτερικό, αυτό που δείχνει η ανατομία του σώματός του. 


Το κοινωνικό φύλο είναι το εσωτερικό, αυτό που έχεις μέσα σου ή που επιθυμείς ν’ αποκτήσεις. Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω. Πού θέλετε να καταλήξετε; Θέλω να σας πω ότι ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε ότι γεννήσατε, το παιδί σας, αργότερα, κατά την εφηβεία ή μπορεί και νωρίτερα να σας πει ότι δεν αισθάνεται καλά που’ ναι αγόρι και ότι προτιμάει να’ ναι κορίτσι. Εσείς τότε θα πρέπει να το στηρίξετε, να του δείξετε ότι σέβεστε την επιλογή του, να το βοηθήσετε, να του συμπαρασταθείτε. Αν και δεν έχει σημασία το τι θα πείτε εσείς. Είναι δικαίωμα του παιδιού κατοχυρωμένο από το νόμο να επιλέξει το φύλο που επιθυμεί. Απ΄ το νόμο; Να επιλέξει; Ποιος τα λέει όλα αυτά; Από πού προέκυψαν; 


Εμείς άλλα ξέραμε. Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε. Αυτή είναι η νέα παιδαγωγική, αυτή που διδάσκεται τώρα στα σχολεία και παντού σ’ ΄όλο τον κόσμο. Είναι για το καλό των παιδιών, για την ψυχική τους υγεία. Ποια ψυχική υγεία γιατρέ; Αυτή είναι ανωμαλία, αυτό έρχεται σ’ αντίθεση με κάθε λογική, πάει κόντρα στους φυσικούς νόμους, στη φυσική τάξη των πραγμάτων. Σχιζοφρενή θα γίνουν τα παιδιά μας. Κύριέ μου μ’ ανησυχεί ο τρόπος που σκέφτεστε και διατυπώνετε τις απόψεις σας. Διακρίνω ομοφοβία και τρανσφοβία. Καμία φοβία δεν έχω άνθρωπέ μου, φόβο Θεού έχω μόνο τον οποίο δεν έχουν όλοι αυτοί που ψηφίζουν τέτοιους νόμους κι εσείς που τους αποδέχεστε. Εγκληματίες είστε! 


Να πάρω γρήγορα το παιδί μου και να φύγω. Λυπάμαι πολύ. Μετά από αυτή τη συζήτηση που είχαμε, αρνούμαι να δώσω τη συγκατάθεσή μου για να πάρετε το παιδί. Θ’ αναφέρω την περίπτωσή σας στην αρμόδια υπηρεσία και αυτή θ’ αποφασίσει αν είστε κατάλληλος για γονέας. Έως τότε, για να σας βοηθήσω, για το δικό σας καλό και του παιδιού σας, μπορώ να σας συστήσω κάποιον πολύ καλό ψυχολόγο ειδικό για ομοφοβικούς και τρανσφοβικούς. Μα δεν έχετε το δικαίωμα να μου στερήσετε το παιδί μου. Είναι δικό μου! Λυπάμαι, εγώ θέλω μόνο να βοηθήσω….

Κ. Ζώτα, εκπαιδευτικός



Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ, Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΩΤΟ-ΠΟΙΗΣΙΣ ΜΑΣ

 




Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα κ. Βλάσιε·


Ἅγιοι καὶ σεβαστοὶ Ἀρχιερεῖς·

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες·

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί μας Ρουμᾶνοι·


H Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, καὶ ἡ Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἂς εἶναι μαζί μας, καὶ μὲ ὅλους τοὺς γνησίους ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς, καὶ σήμερα, καὶ πάντοτε, καὶ στοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν! Τὴν ἡμέρα αὐτή, τὴν τόσο ἔνδοξη καὶ λαμπροφόρο, τὴν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ, ἔχομε τὴν ἰδιαίτερη χαρὰ νὰ Σᾶς μεταφέρωμε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὸν ἀσπασμὸ τῆς Ἀγάπης, τῆς Εἰρήνης, τῆς Ἐλπίδος καὶ τῆς Ἑνότητος ἐκ μέρους τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κυρίου Κυπριανοῦ καὶ ὅλων τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μας.


Ὀρθόδοξος Ρουμανία, καὶ μάλιστα τὸ Ἅγιο αὐτὸ Μοναστήρι τῆς Σλατιοάρας, ἀποτελοῦσε πάντοτε γιὰ μᾶς ἕνα ὄρος νοητό, στὸ ὁποῖο εἴχαμε τὴν εὐλογία νὰ συναντήσωμε τὸν Χριστό μας μέσα στὸ Φῶς τῆς Μεταμορφώσεως, καὶ νὰ γίνωμε Φῶς, καὶ νὰ κηρύξωμε κατόπιν στὸν κόσμο, ὅτι «Φῶς Χριστοῦ Φαίνει Πᾶσι»! Σύμφωνα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοσί μας, ὁ Θεὸς εἶναι Φῶς, καὶ οἱ εὐσεβεῖς πρέπει νὰ γίνουν Φῶς, ὥστε νὰ ζοῦν μέσα στὸ Φῶς καὶ νὰ βλέπουν τὰ πάντα ὡς Φῶς. Αὐτὴ ἡ ἕνωσις μὲ τὸ Φῶς εἶναι μία βαθυτάτη πνευματικὴ ἐμπειρία, ἡ ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἕνωσί μας μὲ τὸν Θεό, στὴν θέωσι. 


κάθε πιστὸς ἀσκεῖται συνεχῶς στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα ἐναντίον τῆς φιλαυτίας, μὲ σκοπὸ νὰ καθαρθῆ καὶ νὰ φωτισθῆ, νὰ τοῦ δοθῆ ὡς χάρισμα τὸ θεῖο Φῶς. Τὸ Φῶς αὐτὸ εἶναι ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ ὅταν τηροῦμε τὶς ἅγιες Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας, γινόμεθα Ναοὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος, γινόμεθα Θεοφόροι, γινόμεθα Φωτοφόροι. Ὅπως καταλαβαίνομε, τὸ Φῶς αὐτὸ τῆς θείας δωρεᾶς δὲν εἶναι ἕνα ἠθικὸ φῶς, οὔτε ἕνα κτιστὸ-φυσικὸ φῶς, ἀλλὰ εἶναι οἱ Ἄκτιστες Ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, τὶς ὁποῖες βλέπει ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἔχει καθαρίσει τὴν καρδιά του: «μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται», ὅπως μᾶς διαβεβαίωσε ὁ Κύριος. 


σο αὐξάνεται ἡ καθαρότης τῆς καρδιᾶς μὲ τὴν Ταπείνωσι, τὴν Ἀγάπη, τὴν Ἁγνότητα, τὴν Προσευχὴ καὶ τὴν Κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, τόσο αὐξάνεται βαθμιαίως και σταδιακῶς ἡ ἐμφάνισις τοῦ θείου Φωτὸς καὶ μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ θεραπεύει τὴν φύσι του καὶ τὸν καθιστᾶ κατὰ χάριν Θεό. Στὴν πραγματικότητα, αὐτὸς ὁ φωτισμὸς καὶ ἡ φωτο-ποίησίς μας εἶναι ἀποτελέσματα τῆς συμμετοχῆς μας στὸ μεταμορφωμένο, ἀναστημένο καὶ θεωμένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας, τὸ Ὁποῖο τώρα εὑρίσκεται στὸν Οὐρανὸ ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός· εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς προσωπικῆς σχέσεως καὶ κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν ζῶντα καὶ προσωπικὸ Θεό. 


Aὐτὲς τὶς θαυμαστὲς Ἀλήθειες καὶ ἀναγκαῖες γιὰ τὴν σωτηρία μας, τὶς ἀπευθύνει σήμερα ἀπὸ τὸ Ὄρος Θαβὼρ ὁ Σωτήρας μας πρὸς ὅλους, διότι ἀφοροῦν ὅλους -ὅχι μόνο τοὺς Μοναχούς, τοὺς Ἡσυχαστὲς καὶ Ἀναχωρητές. Καὶ οἱ Ἀδελφοί μας μέσα στὸν κόσμο καλοῦνται νὰ ἀγωνίζωνται μὲ τὴν συνεχῆ μετάνοια γιὰ τὴν κάθαρσι τῆς καρδιᾶς τους, προ κειμένου νὰ ἰδοῦν τὸν Θεὸ, δηλαδὴ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Θεό. Ἡ προτροπὴ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου: «νήψατε, γρηγορήσατε», ἀπευθύνεται σὲ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς· ἡ ἐγρήγορσις πρέπει νὰ εἶναι ὁ διαρκὴς ὁδηγός μας στὴν προσωπική μας ἀνάβασι στὸ Θαβώρ, γιὰ νὰ συναντήσωμε τὸν Χριστό μας καὶ νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του μέσα στὸ Φῶς. 


Στὴν νῆψι, δηλαδὴ τὴν προστασία τοῦ νοῦ μας διὰ μέσου τῆς προσευχῆς, τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἐξομολογήσεως, ὥστε νὰ μὴν σκοτισθῆ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τῶν παθῶν, πρέπει νὰ προσθέτουμε τὴν ἄσκησι: ἄσκησι στὴν Ἀγάπη, ἄσκησι στὴν Ταπείνωσι, ἄσκησι στὴν Ἐγκράτεια, ἄσκησι στὴν τήρησι τῶν Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου μας. Αὐτὴ ἡ νηπτικο-ασκητικὴ προσπάθεια, ἑνωμένη μὲ τὴν συντριβὴ τῆς καρδιᾶς καὶ τὴν μετάνοια, ἀλλὰ καὶ τὴν θεία Μετάληψι, μᾶς βοηθεῖ νὰ βιώνουμε τὴν Ἡσυχαστικὴ Παράδοσι τῆς Ὀρθοδοξίας μας καὶ νὰ γίνωμε δεκτικοὶ τοῦ Φωτὸς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος μας.



Eἴθε οἱ φωτοφόρες πρεσβεῖες τοῦ συγχρόνου μας Ἁγίου Γλυκερίου, ὁ Ὁποῖος ἔζησε νηπτικά, ἀσκητικά, ἡσυχαστικά, ἀλλὰ καὶ μαρτυρικά,

νὰ μᾶς ἐνισχύουν στὴν πορεία μας πρὸς τὸ Φῶς, στὴν συνάντησι καὶ ἕνωσί μας μὲ τὸ Φῶς, ὥστε νὰ γίνωμε Φῶς καὶ τοιουτοτρόπως νὰ ὁδηγήσωμε 

καὶ ἄλλους Ἀδελφοὺς στὸ Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν!



6η Αὐγούστου 2012 † Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου Σλατιοάρα Ρουμανίας

Εκ της ιστοσελίδος της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.



† Ὁ Ὠρεῶν Κυπριανός


Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΤΡΑΠΕΛΙΑΣ


 


«῾Ο λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν Χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος» (Κολασσαεῖς δʹ 6)


Οι ευσεβείς λαϊκοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μας δὲν πρέπει ἐπίσης νὰ παρασύρωνται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου καὶ νὰ διολισθαίνουν στὸ ἁμάρτημα τῆς εὐτραπελίας, ἡ ὁποία στὶς πονηρὲς ἡμέρες μας ἔχει λάβει διαστάσεις πανδημίας. Μία νέα ἐπιστήμη ἔχει ἀναπτυχθῆ καὶ μία ὁλόκληρη βιομηχανία προωθεῖ τὰ προϊόντα της, γιὰ νὰ προβληθῆ κυριολεκτικὰ ὡς τρόπος ζωῆς τὸ γέλιο, ὁ ἀστεϊσμός, ἡ σάτιρα, τὸ ἀνέκδοτο, τὸ λογοπαίγνιο, τὸ πείραγμα, ἡ κοροϊδία, τὸ «καλαμπούρι»!... 


῾Η λοιμικὴ αὐτὴ νόσος ἔχει δυστυχῶς διαδοθῆ πολὺ καὶ μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχοντας προφανῶς λησμονήσει τὰ ὅρια ποὺ διαχωρίζουν τὴν ἐν Χριστῷ χαροποιὸ κατάστασι ἀπὸ τὴν κο- σμικὴ χαρά, ἐκδίδουν — ἐκτὸς τῶν ἄλλων — καὶ εἰδικὲς συλλογὲς ἀνεκδότων καὶ διακηρύσσουν «ἀφελῶς», ὅτι «τὸ γέλιο βγῆκε ἀπὸ τὸν παράδεισο»!... Τὸ κακὸ προχωρεῖ ἀκόμη περισσότερο, ὅταν ἀναλογισθῆ κανείς, ὅτι ὑπάρχουν Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ προσαρμόζουν τὶς φθηνὲς ἀστεολογίες τους σὲ χωρία τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, χωρὶς νὰ συναισθάνωνται τὸ κρῖμα ποὺ προκαλοῦν στὴν ψυχή τους. 


Οι άγιοι Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας μας εἶναι σαφέστατοι καὶ αὐστηρότατοι ἐπὶ τοῦ ζητήματος αὐτοῦ: «Χριστιανὸς καὶ χορατατζῆς εἶναι δύο ἄκρα ἐναντία» καὶ «πρέπει νὰ ἀποστρεφώμεθα τὴν εὐτραπελίαν, ὡς μίαν κακίαν ἐναντίαν εἰς τὴν ζωὴν τῶν Χριστιανῶν». (῾Οσίου Νικοδήμου ῾Αγιορείτου). Οἱ Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι λέγουν συνεχῶς ἀστεῖα καὶ ἀνέκδοτα, γιὰ νὰ προκαλοῦν γέλια καὶ μάλιστα θορυβώδη καὶ μὲ ἄτακτες φωνές, ποὺ φθάνουν ἐνίοτε καὶ μέχρι δακρύων, ἁμαρτάνουν βαρύτατα. 


Κατανοεῖ ὁ καθένας τὴν θέσι αὐτή, ὅταν σκεφθῆ ὅτι ἡ κοσμικόφρονη εὐτραπελία ἀνατινάσσει κυριολεκτικὰ τὰ θεμέλια τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς: φυγαδεύει τὴν νῆψι καὶ τὴν προσευχή, τὴν προσοχὴ καὶ τὴν ἐγρήγορσι, τὴν φυλακὴ τῶν αἰσθήσεων, τὸν εὐλογημένο φόβο τοῦ Θεοῦ. 


῾Η σεμνὴ καὶ ἁγία βιοτή μας δὲν σημαίνει βεβαίως σκυθρωπότητα καὶ κατήφεια: ὁ εὐσεβής, ὁ ὁποῖος γεύεται ἀπὸ τώρα τὴν αἰώνια εὐφροσύνη τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἐκφράζει τὴν χαροποιὸ κατάστασι τῆς ψυχῆς του μὲ τὸ σεμνὸ μειδίαμα, μὲ τὸ ἱλαρὸ πρόσωπο, μὲ τὸν χαριτωμένο καὶ εὐωδιαστὸ λόγο του ποὺ εἶναι πάντοτε «ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας». (᾿Εφεσ. δʹ 29) 



Εκ του περιοδικού «Άγιος Κυπριανός», αριθ. 263, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1994, σελ. 313.


Μακαριστός Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός Α'


Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

Η ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΚΟΣΤΙΣΕ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΔΡΑΧΜΕΣ...




Τον καιρό που τα παγωτά ήταν πιο φθηνά απ’ ότι σήμερα, 

ένα παιδάκι δέκα ετών μπήκε στο ζαχαροπλαστείο και κάθησε σ’ ένα τραπέζι. 

Η σερβιτόρα τον σέρβιρε μ΄ένα ποτήρι νερό. 

''Πόσο κάνει ένα παγωτό σοκολάτα και με αμύγδαλα από επάνω;'' 

τη ρώτησε το παιδί. 

''Εξήντα δραχμές'' απάντησε εκείνη. 

Το παιδι έβγαλε από την τσέπη μία χούφτα νομίσματα και άρχισε να μετράει. 

''Και πόσο κάνει χωρίς αμύγδαλα;'' ρώτησε πάλι σχεδόν ντροπιασμένος. 

Άλλοι πελάτες περίμεναν να δώσουν παραγγελία και η κοπέλα άρχισε να χάνει την υπομονή της. 

''Σαράντα πέντε δραχμές'' του είπε κάπως απότομα. 

Το παιδί άρχισε να μετράει πάλι τα νομίσματα και είπε αποφασιστικά: 

''Θέλω ένα παγωτό σοκολάτα χωρίς αμύγδαλα από επάνω''. 

Η σερβιτόρα του έφερε τη παραγγελία μαζί με την απόδειξη και έφυγε. 

Το παιδί έφαγε το παγωτό, πλήρωσε στο ταμείο και έφυγε. 

Όταν η σερβιτόρα ήρθε να μαζέψει κόμπιασε και τα μάτια της δάκρυσαν. 

Εκεί δίπλα από το άδειο πιατάκι και το ποτήρι με το νερό 

βρισκόνταν όμορφα τακτοποιημένα, νομίσματα αξίας δεκαπέντε δραχμών. 

Ήταν το φιλοδώρημά της... 

(συνεπώς το παιδί είχε χρήματα για να βάλει και αμύγδαλα από πάνω, 

αλλά δεν θα είχε να αφήσει κάτι και ούτε θύμωσε για την αγένεια)!


Είπε ο αββάς Ποιμήν: 

''Προτιμότερο είναι να τρώει κανείς κρέας και να πίνει κρασί, παρά να τρώει τις σάρκες των αδελφών του με την καταλαλιά''.

Κυριακή 13 Αυγούστου 2017

ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ΕΚΤΟΠΙΖΕΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΝ




''Θρησκευτικός Τουρισμός.'' 

Όταν τα προσκυνήματα και οι πνευματικοί τόποι ψυχικής ανάπαυσης 

κοσμικοποιούνται, ευτελίζονται και ''μεταποιούνται'' 

σε μαζικές εμποροπανηγύρεις, αγοραίες, υπαίθριες λαοσυνάξεις 

και σε χρηματοπιστωτικές εφόδους οργανωμένων, ομαδικών εκδρομών! 

Κι ενώ η προσκύνηση σε αγιασμένους τόπους αυτής της αποστατικής, 

αυτοκαταστροφικής και παρηκμασμένης χώρας υποτίθεται, 

πως αποτελεί προσωπική υπόθεση αποκλειστικής ενδοεπικοινωνίας με το ''θείο'', 

διαβάλλεται, αποπνευματικοποιείται και μεταποιείται 

σε ''οικονομικό πακέτο'' συλλογικής περιήγησης με νυχθημερόν κατάκλιση, 

ημιδιατροφή με εκλεκτό και άφθονο μπουφέ και πλούσιο πρωινό! 

Και οι πιστοί μετατρέπονται σε εφήμερους, ευκαιριακούς και άχρωμους επισκέπτες, 

που θωρούν εντέλει τα προσκυνήματα σε -μουσειακού είδους- ανακαινισμένα εντευκτήρια, 

σε -αρχαιολογικής σημασίας- ιστορικά θέρετρα, 

κάτι τέλος πάντων από τις illustration σελίδες του National Geographic 

που αξίζει κανείς να επισκεφθεί.


Δεν μιλάμε φυσικά για πολιτιστικούς συλλόγους, ενορίες εκκλησιών ή συνδικάτα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, αλλά για εταιρικές, οικονομικές συμπράξεις -δυστηχώς- ακόμη και με την αγαστή συνεργασία της επίσημης Εκκλησίας. Μια επίσκεψη στον ιστότοπο της ''Αρχιεπισκοπής Αθηνών'' θα πείσει για του λόγου το αληθές: χρήσιμες πληροφορίες για ξενοδοχεία, εστιατόρια και άλλα καταλύματα, γαστρονομικές προτάσεις από την παραδοσιακή και γευσιγνωστική ύπαίθρο, διαβατήρια και visa, ταξιδιωτικά γραφεία, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, ταβέρνες, μουσικές συναυλίες, οργανωμένες πλαζ και σύγχρονα μπακαλόουζ...! 


Όταν το ''επιχειρείν'' εκτοπίζει το ''πιστεύειν''! Ο Θρησκευτικός Τουρισμός, ως επιχειρηματικός αυτοπροσδιορισμός έχει δικτυωθεί για τα καλά μέσα στους κόλπους της επίσημης Εκκλησίας και δη σε Μητροπόλεις που συνδιάζουν το ''τερπνόν μετά του ωφελίμου,'' όπου βέβαια πίσω από την τέρψη ή την ωφέλεια υποβόσκει θελκτικά και ανερυθρίαστα ο μαξιμαλισμός του Μαμωνά! Οι υπέρμαχοι και συνοδοιπόροι αυτού του είδους Τουρισμού -δημόσιοι, χρηματοδοτικοί λειτουργοί, κεφαλαιοκρατικοί ''συνδαιτυμόνες'' ή ακόμη και ποιμενικοί, μεγαλοιδεατικοί εκσυγχρονιστές προτάσσουν μάλιστα και το επιχείρημα της διαφήμισης της Ορθοδοξίας στους αλλοδαπούς αλλοδόξους και αιρετικούς -ακόμη και την... ομολογία πίστεως... σε αυτούς! 


Ομολογία Πίστεως -όμως- με την συνδρομή, την χορηγία και την ευχή του ''Μαμμωνά', καθώς και με την απολαβή ενός γερού και μεγαλόπνοου οικονομικού ''μποναμά'', μοιάζει περισσότερο με ανθηρή άνοδο χρηματιστηριακών επενδύσεων και ''υποδόριες'' ενέσεις οικονομικής ανάπτυξης, παρά με αγνή και ανιδιοτελή... ομολογία πίστεως! Ένα απτό παράδειγμα Θρησκευτικού Τουρισμού με την σύμπραξη Κράτους και επίσημης Εκκλησίας ήταν και το πρωτόκολλο συνεργασίας που υπογράφτηκε τον Δεκέμβριο του 2013, μεταξύ της τότε υπουργού Τουρισμού Όλγας Κεφαλογιάννη με τον γνωστό Οικουμενιστή Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλο. 


Σύμφωνα με αυτό: ''Σκοπός της συνεργασίας είναι η προβολή των κορυφαίων θρησκευτικών μνημείων της περιοχής και η καθιέρωση της Δωδεκανήσου ως έναν σημαντικό θρησκευτικό προορισμό της χώρας. Μέσα από την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού επιδιώκεται η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προσκλήσεις για τον ελληνικό τουρισμό. Σχετική αναφορά υπάρχει και στο πρωτόκολλο συνεργασίας''. Θα το επαναλάβουμε και όσοι έχουν ευήκοα ώτα ακουέτωσαν: πλην του τεκτονικού εξαμβλώματος του Οικουμενισμού επιχειρείται και διά του θρησκευτικού Τουρισμού η κατάλυση, η αλλοτρίωση, ο τεμαχισμός, η ''πλαστική συσκευασία'' της Ορθοδοξίας και η μεταποίησή της σε ένα θρησκευτικό, πολυσυλλεκτικό θέρετρο οικουμενιστικής ομογενοποίησης. 


Για τους ιλαρούς, τους διαχρονικούς ωχαδερφιστές και τους γλυκοκοιμωμένους τον ύπνο του αδρανούς και ''υπερήφανου'' δικαίου αποτελεί έναν έμμετρα πρακτικό τρόπο εμπορικής διαφήμισης και αβανταδόρικης ''ρεκλάμας,'' που στον βωμό του χρήματος ''ο σκοπός αγιάζει τα μέσα''! Έτσι απλά. Η Αθωνική Πολιτεία -χάριν αυτής της ''ανιδιοτελούς'' και ''ανεπιτήδευτης'' ευρωπαικής ''μεγαλοφροσύνης'' - τουλάχιστον εδώ και είκοσι χρόνια απέκτησε δρόμους, ιδιωτικά ταξί, ξενοδοχεία, μαγαζιά κι εστιατόρια. 


Δεκαοκτώ από τις είκοσι Μονές υπέγραψαν με την Ε.Ε. εταιρικές, χρηματοδοτικές συμβάσεις αναστύλωσης και ανάδειξης των αθωνικών κτισμάτων, ως θρησκευτικά μνημεία και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος αξιοπρόσεκτους, περιηγούμενους τόπους. ''Συνωστισμένα'' μπουλούκια αιρετικών και αλλοδόξων περιδιαβαίνουν με αξιοσημείωτο, ''οικολογικό ενδιαφέρον'' -και συχνά με σκωπτική θυμηδία- τα μονοπάτια και τους αυλόγυρους των Μοναστηριών. Ταυτόχρονα και για πολλοστή φορά, ο βάρβαρος και απολίτιστος αυτός, συναγελασμός και συνονθύλευμα αντίθετων και αντίρροπων ευρωπαικών πολιτισμών προσπαθεί να επιβάλλει και την είσοδο των γυναικών στο Περιβόλι της Παναγίας, χάριν βεβαίως του... Θρησκευτικού Τουρισμού...



Είναι απείρως τραγικό, ποταπό και φρικαλέο, 

Οικουμενιστές Μητροπολίτες και άλλοι ''περί άλλων τυρβάζοντες'' 

να μιλούν για ''Τουρισμό'' στον χώρο της Εκκλησίας 

και για περιηγούμενους Τουρίστες, 

που επί πληρωμή θα μυηθούν στο πνεύμα και στον λόγο της Ορθοδοξίας, 

φυσικά με το αζημίωτο... 

Και είναι εξίσου εκπληκτικά οδυνηρό 

να αποκαλούνται μονές, ναοί και προσκυνήματα 

ως ''αρχαιολογικά μνημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος,''  

όταν στην Εκκλησία δεν υπάρχουν απλώς και ως έτυχε μνημεία, 

αλλά μαρτυρικοί και ευχαριστιακοί τόποι 

που έχουν καθαγιασθεί με την κοινωνία αγάπης 

του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. 

Εύχεσθε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Print Friendly and PDF