...Εὒχομαι ἐκ βάθους καρδίας
ΚΑΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
(και όχι ἀπλῶς… «γιορτές») ,
μέ τήν επάξιον συμμετοχήν ΟΛΩΝ στα Ἃγια Μυστήρια τῆς Εξομολογήσεωςκαί τῆς Θείας Κοινωνίας,
μακριά ἀπό τήν λατρείαν τῆς ὓλης καί τοῦ φανταχτεροῦ,
ἀλλά καταστροφικά φθοροποιοῦ συγχρόνου τρόπου ζωῆς,
πού ὁδηγεῖ μέ... μαθηματικήν ἀκρίβειαν στό αιώνιον σκότος
καί τήν ἀπώλειαν τοῦ πλέον πολυτίμου μας ἀγαθοῦ,
της ψηχής μας…
Εἶναι, ὁ, ἀπό αἰώνων, δεινάστης τοῦ ΠΛΕΟΝΕΚΤΟΥ θνητοῦ, ὁ ὁποῖος, άγωνίζεται καί σέ όλη του τήν ζωή πασχίζει νά ἀποκτήση ὃλο καί περισσότερα ὑλικά «ἀγαθά», παραμελῶντας κάθε τί πού ἒχει σχέση μέ τόν ἐσωτερικό του κόσμο, μέ τήν ψυχή του καί μέ τήν ἐπικοινωνία του μέ Τόν Κύριο καί ΘΕΟ μας…! Ὁ διαρκῆς αὐτὀς ἀγῶνας γιά αὒξηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἀποσπᾶ όλη τήν δραστηριότητα τοῦ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗ θνητοῦ καί τοῦ προκαλεῖ, πέραν ἀπό τήν προσκόλλησή του στήν ΥΛΗ, ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΧΗ καί μία διαρκῆ ἀνησυχία γιά τήν «ἀξιοποίηση», αὒξηση ἀλλά καί διαφύλαξη αὐτῶν τῶν άνευ ουσιαστικής αξίας φθαρτῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἒναντι φθορᾶς, κλοπῶν, καταστροφῆς καί ἐν γένει απωλείας των…!
Μέγα μέρος τῶν «θησαυρῶν» αὐτῶν, δαπανᾶται διά τήν διαφύλαξίν των, ἒναντι κλοπῶν, πυρκαϊῶν καί παντός εἲδους ἀκραίων φυσικῶν φαινομένων (εἲδαμε προσφάτως κατά τρόπον δυστυχῶς τραγικόν τό τι μπορεῖ νά συμβῆ μέσα σέ λίγα λεπτά) , ἀνταγωνισμῶν, πολέμων, συμφερόντων ἂλλων ΠΛΕΟΝΕΚΤΩΝ δούλων τῆς ὓλης κ.λπ….! Σκεφθῆτε τώρα, πόσος χρόνος, πόση προσπάθεια, πόση «σκέψη» καί «φροντίδα» ἀπαιτοῦν ὃλες αὐτές οἱ ἀγωνιώδεις προσπάθειες πού άποσκοποῦν στήν διάσωση, πολλαπλασιασμό, ἀξιοποίηση καί ἐν γένει περιφρούρηση τῆς ΥΛΗΣ τήν ὁποίαν μέ τόσην προσπάθειαν, κόπους καί ἂγχη «μάζεψε» ὁ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΣ ἂνθρωπος, εἰς βάρος τῶν πνευματικῶν του ἀναζητήσεων καί τῆς ἐπικοινωνίας του μέ Τόν Κύριον καί Θεόν μας.
Ἐδῶ, πρέπει απαραιτητως νά κάνωμε ἓναν διαχωρισμόν, νά δώσωμε μίαν εἰκόνα στό θέμα, πού τοποθετεῖ τά πράγματα στήν σωστή τους διάσταση καί παύει νά «δαιμονοποιῆ» τήν ἐργατικότητα, τήν σωστή διαχείρηση, τήν ἐντός τῶν ἀποδεκτῶν ὁρίων προσπάθειαν τοῦ ἀνθρώπου γιά πρόοδο, προστασία τῆς Οἰκογενείας του, Βοήθειαν τῶν Οἰκείων του καί ἀξιοποίησιν τῶν δεξιοτήτων μέ τίς ὁποῖες τόν «προίκισε» Ὁ Κύριος, ἒχοντες κατά νοῦν τήν Παραβολήν τῶν ταλάντων καί τοῦ «πονηροῦ δούλου», τοῦ ὀκνηροῦ, τοῦ ΜΗ ἐργατικοῦ καί νά ΜΗ λησμονοῦμε τήν Θείαν Ἐντολήν «Ο ΜΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ, ΜΗΔΕ ΕΣΘΙΕΤΩ..! Εἶναι υποχρέωσις τοῦ κάθε Οἰκογενειάρχου, νά μεριμνᾶ νυχθημερόν γιά τήν στήριξιν τῶν μελῶν τῆς Οἰκογενείας του.
Πρέπει νά συνειδητοποιήσωμε, πώς ὁ Πλοῦτος γίνεται παγίδα τῶν ψυχῶν, ὃταν καταστῆ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ καί ὃταν ἡ ἀπόκτησίς του δεν σταματᾶ μπροστά στις ΑΔΙΚΙΕΣ, τήν ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, τήν ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, τό ΕΓΚΛΗΜΑ καί ἐν γένει ὃταν «κινῆ τά νήματα» τῆς ζωῆς τῶν δυστηχισμένων οἱ ὁποῖοι καθίστανται δούλοι του. Ἡ ἐργατικότης, ἡ λογική διαχείρησις τῶν ἐσόδων μιᾶς τιμίας και παραγωγικής ἐργασίας καί ἡ ἀποταμίευσις κάποιων ἀγαθῶν πρός ἀντιμετὠπισιν περιόδων ἀνεχείας, όχι μόνον δέν εἶναι ἐνέργειαι παραβαίνουσαι τούς Θείους Νόμους, άλλά, ἀντιθέτως, ὃταν συνοδεύωνται ἀπό καθαράν καρδίαν, επικοινωνιαν με Τον Κυριόν μας, παροχήν βοηθείας εἰς τούς εὑρισκομένους εἰς δυσχερεστέραν ἀπό ἡμᾶς θέσιν καί καθημερινή ἒκφρασιν ευγνωμοσύνης (Διά τῶν θερμών μας Προσευχῶν) πρός Τόν Κύριόν μας διά τήν παροχήν των, ἀποτελοῦν καθαράν ΕΥΛΟΓΙΑΝ.
Στήν ἐποχήν τήν ὁποίαν ζοῦμεν, ἐποχή διαλύσεως των πάντων, ἐποχήν ΣΑΡΚΟΛΑΤΡΕΙΑΣ, ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ, ΚΑΤΑΛΥΣΕΩΣ ΠΑΣΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ, ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΡΙΚΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ καί ΑΠΟΚΟΠΗΣ τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἐπικοινωνίαν του άπό τήν Ὀρθόδοξη Πίστη του πρός τόν ΕΝΑΝ, ΤΡΙΑΔΙΚΟΝ καί ΑΛΗΘΙΝΟΝ ΘΕΟΝ μας, Τόν διά Τοῦ Ὀρθοδόξου Συμβόλου τῆς Πίστεώς μας περιγραφόμενον, αἱ σκοτειναί δυνάμεις ἒχουν «ξεσπαθώσει» καί κτυποῦν ἀλύπητα τόν ΑΠΟΣΤΑΤΗΝ ἂνθρωπον, δημιουργῶντας του προβλήματα ἐπιβιώσεως καί τόν κάνουν νά σκέπτεται: «Ἐγώ δέν ἒχω τρόπον νά ἐπιβιώσω, θά σκεφθῶ τώρα Θρησκεία καί Πατρίδα;»
Καί αὐτά, τοῦ τά βάζουν στό μυαλό, ἀφοῦ πρώτα, μέ τά ἂφθονα μέσα πειθαναγκασμοῦ πού διαθέτουν ὃπως Μέσα Μαζικῆς…Συγχήσεως καί ΟΧΙ ἐπικοινωνίας, (Τῦπος, Τηλεοράσεις κ.λπ.), χρυσόν, ὓλη, εὐδαιμονισμὀν, «ἁπελευθέρωση» ἀπό τις «δεσμεύσεις» καί τούς «περιορισμούς» μιᾶς ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΖΩΗΣ, τόν ἒχουν παρασύρει σέ ἓναν ξέφρενον κόσμον γεμᾶτον σατανισμό, σαρκολατρεία, τενεκεδένια εἲδωλα μέ τήν πρόσκαιρη καί ἐπιφανειακή τους «λάμψη» νά τυφλώνη καί τόν καθιστοῦν ΑΠΟΣΤΑΤΗΝ καί ΑΡΝΗΤΗΝ τῆς Ἀρετῆς, τῆς Πίστεως, τῶν Ἠθικῶν Ἀξιῶν ποείθοντάς τον πώς ἡ πρόσκαιρος (ἐλαχίστης διαρκείας) ἐπίγειος ζωή, εἶναι αὐτό πού πρέπει νά τόν ἐνδιαφέρη καί ΟΧΙ ἡ ΑΩΝΙΟΤΗΤΑ πού ἀκολουθεῖ καί τῆς ὁποίας τό ΣΚΟΤΟΣ εἶναι μία ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ προοπτική..!
Καί ΟΛΑ αὐτά, τά ἐπιτυγχάνουν οἱ σκοτεινές δυνάμεις, ἐκμεταλλευόμενες τήν ἂκριτον καί ὁλοκληρωτικήν παράδοσιν τοῦ ἀνθρώπου στα νύχια τῆς ὓλης, τοῦ Πλούτου (ὃπως τόν ὠρίσαμε πιό πάνω) καί τῆς ΣΑΠΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ τήν ὁποίαν ἐδημιούργησαν. Βλέπομε σήμερα τά ἀποτελέσματα τῆς ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ τοῦ ἀνθρώπου…! Ἒρχονται τά ΑΓΙΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ καί ἀκοῦμεπαντού νά εὒχωνται «καλές γιορτές», «καλές…διακοπές», κ.λπ., αποφεύγοντας νά ἀναφερθοῦν ἀκόμα καί στήν λέξη ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ…! Μόνον γιά… ἐμπορικούς λόγους, χωρίς ίχνος πνευματικότητος, ἀκοῦμε νά λένε κάποιοι τήν λέξιν «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», προκειμένου νά πλησιάσουν τόν ἂνθρωπο νά κάνη… «δῶρα», δηλαδή καί πάλιν γιά λόγους ὐλικῶν κερδῶν…!! Πόσο εὐτυχής ὑπῆρξεν ὁ πτωχός Λάζαρος, σέ σύγκριση μέ τόν «πλούσιο» γείτονά του…!
Γιά τόν Λάζαρο καί τήν εὐλογημένη του οἰκογένεια,
τά ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ἦσαν πάντοτε ΧΑΡΑ, ΔΩΡΟΝ ΘΕΟΥ,
ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ Κ.ἡ.Ι.Χ. ΠΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ μας,
καί επιβεβαιωσις τοῦ ὃ,τι «ἀρκεῖ νά ζητήσης κάτι μέ πραγματική πίστη
ἀπό τόν ἐνανθρωπίσαντα πρός σωτηρίαν μας Κύριο» καί μέ τόν τίμιο ἱδρῶτα τοῦ προσώπου σου,
θά μπορέσης νά τό κατακτήσης.
Ἡ γη μας, τα βουνά μας, οἱ θάλασσές μας, περιμένουν αὐτούς
πού θά σκύψουν ἐπάνω τους καί θά ἀξιοποιήσουν
τίς άπειρες δυνατότητες πού μᾶς δίδουν…!
Εὒχομαι ἐκ βάθους καρδίας
ΚΑΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
(καί όχι ἀπλῶς… «γιορτές»),
μέ τήν επάξιον συμμετοχήν όλων στα Ἃγια Μυστήρια τῆς Εξομολογήσεως καί τῆς Θείας Κοινωνίας,
μακριά ἀπό τήν λατρείαν τῆς ὓλης καί τοῦ φανταχτεροῦ,
ἀλλά καταστροφικά φθοροποιοῦ συγχρόνου τρόπου ζωῆς,
πού ὁδηγεῖ μέ... μαθηματικήν ἀκρίβειαν στό αιώνιον σκότος
καί τήν ἀπώλειαν τοῦ πλέον πολυτίμου μας ἀγαθοῦ,
της ψυχής μας.
Αρχιμανδρίτης π. Ευθύμιος Μπαρδάκας
Εφημέριος Ι. Ν. Παναγίας Προυσσιωτίσης, Τσακός Αγίας Παρασκευής Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου