ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018

Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ (2018)




Το ομολογιακό παρόν έδωσε για άλλη μια φορά πλήθος Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, 

σήμερα, ανήμερα της Μεγάλης Δεσποτικής Εορτής των Θεοφανείων, 

στον Πειραιά. 

Το κεντρικό λιμάνι της χώρας κατέκλυσαν οι πιστοί 

από τις ενορίες Αθηνών, Πειραιώς, Αττικής και Βοιωτίας. 

Σύσσωμος ο Ιερός κλήρος, Μοναχικά τάγματα, Ιεροψάλτες, 

Ιεροπαίδες, μυροφόρες, νέοι και παιδιά όλων των ηλικιών 

ενδεδυμένοι με τις κατά τόπους παραδοσιακές φορεσιές της πατρίδος μας, 

σε μια εντυπωσιακή, μεγαλοπρεπή λιτανεία, 

με τη συνοδεία φιλαρμονικών από διάφορες περιοχές, 

ανταποκρίθηκαν περήφανα, τιμώντας την εορτή, αλλά και την παράδοση ετών, 

της Εκκλησίας μας. 

Η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία των Θεοφανείων 

τελέσθηκε από τον οικείο ιεράρχη Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς και Σαλαμίνος κ. Γερόντιο 

στον Ιερό Ναό Αγίου Φιλίππου Καμινίων και εν συνεχείᾳ τελέσθη 

η Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού υπό των Αρχιερέων. 




Εκκλησιαστικοί ύμνοι αποδόθησαν από τη Χορωδία της Μητροπόλεως Πειραιώς υπό τη χοραρχία του κ. Αθανάσιου Ιωαννίδη. Στη μεγαλειώδη λιτανεία που ακολούθησε, καθώς και στη τελετή Καθαγιασμού των Υδάτων προεξήρχε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Καλλίνικος με τη συμμετοχή των Σεβασμιωτάτων και Θεοφιλεστάτων Ιεραρχών του οικείου Μητροπολίτου κ. Γεροντίου, του Ποιμενάρχου μας Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου,Τορόντο κ. Μωυσέως, Μεθώνης κ. Αμβροσίου, Σουτσάβα κ. Σωφρονίου, Σιμπιού κ. Ευλογίου και Μποτσανίου κ. Ιωσήφ. 


Τον Τίμιο Σταυρό και τη λιτανευτική πομπή πλαισίωσαν στρατιωτικό άγημα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και οι φιλαρμονικές του Ελληνικού Στρατού, του Λιμενικού Σώματος και των Δήμων Πειραιώς και Ασπροπύργου. Στην είσοδο του λιμανιού τιμές απέδωσε η φιλαρμονική μπάντα του Λιμενικού Σώματος. Η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στο κεντρικό λιμάνι, πραγματοποιήθηκε προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Καλλινίκου. 


Προ την καταδύσεως του Τιμίου Σταυρού, ο Μακαριώτατος απευθυνόμενος στο συγκεντρωμένο πλήθος, στην Πανηγυρική του ομιλία αναφέρθηκε στα σοβαρά ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας, τα απαράδεκτα νομοθετήματα των τελευταίων μηνών, τις δυσχέρειες που ταλαιπωρούν τους συμπολίτες μας, αλλά κυρίως τα σοβαρά εθνικά θέματα και δη, αυτό της πρωτοφανούς για τα ιστορικά δεδομένα διεκδίκησης του ονόματος Μακεδονίας, από το ανύπαρκτο ιστορικά “κράτος-μόρφωμα” των Σκοπίων. 


Την ιδιαίτερη αυτή στιγμή ακολούθησε ο απόλυτος ενθουσιασμός με τη ρίψη του Τιμίου Σταυρού, όταν πλήθος νέων έπεσαν στη θάλασσα, ενώ πανηγυρικά ηχούσαν οι κόρνες των σκαφών του Λιμενικού και των πλοίων.




Η επιστροφή της λιτανείας ολοκληρώθηκε 

στα προπύλαια του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς, 

όπου μετά την απόλυση του μεγάλου εορτασμού η φιλαρμονική του Στρατού παιάνισε τον εθνικό ύμνο. 

Την τελεταρχία της μεγαλειώδους τελετής διακόνησαν με αυταπάρνηση 

οι Πρωτοσύγκελοι της Μητροπόλεως Πειραιώς Αρχιμανδρίτης π. Γρηγόριος Ταυλάριος, 

της Μητροπόλεως μας Πρωτοπρεσβύτερος π. Μιχαήλ Κωνσταντινίδης, 

ο γενικός αρχιερατικός της Μητροπόλεως Πειραιώς π. Γεώργιος Κοντογιώργης 

και ο πρεσβύτερος π. Στυλιανός Τομαής από την Iερά Αρχιεπισκοπή 

τους οποίους ευχαριστούμε για τη θυσιαστική τους προσφορά. 



Εκ της ιστοσελίδας της Ιεράς Μητρόπολης Αττικής και Βοιωτίας ΕΔΩ.



Τίτλος κειμένου, βίντεο, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF