ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ Σ' ΕΝΑΝ ΝΕΚΡΟ ΚΙ ΕΚΠΤΩΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ




Στο υψίκρημνο, απύθμενο και απόκρημνο βάραθρο μιας χρόνιας, πάσχουσας, ατομικής και καταστροφικής συντέλειας,
οι αναγνωρίσεις, οι τιμές  και τα αξιώματα δεν θα χωρούν στα σάβανα ενός ολικά εαλωμένου, καταστρεπτικού και αποτυχημένου βίου... 
Θρηνούμε πανορθόδοξα την καθολικότητα της πτώσης του αιχμαλώτου, 
πενθούμε ανεξίτηλα τη συντριβή της εκτροπής του ηττημένου 
και οδυρόμεθα για τη λησμονημένη οδό της επιλογής του λιποτάκτη...

Γ.Δ.



Από την ανακοίνωση του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών ΕΔΩ


''Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) συμμετέχει στους επετειακούς εορτασμούς για τα 25 χρόνια από την ενθρόνιση του Οικουμενικού Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως, τους οποίους διοργανώνει το Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης, από τις 22 έως τις 24 Απριλίου 2017. Ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, θα δώσει δημόσια διάλεξη στην έδρα του ΠΣΕ στις 24 Απριλίου, 12:00 τοπική ώρα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα αναφερθεί στην εισήγησή του σε ζητήματα που αφορούν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πραγματοποιήθηκε πέρυσι στην Κρήτη, όπως επίσης και σε ζητήματα που αφορούν τις σύγχρονες περιβαλλοντικές προκλήσεις και την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών. 


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέπτεται την Ελβετία στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 50 χρόνια λειτουργίας του Ορθόδοξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ, καθώς και στο πλαίσιο της επετείου των 20 χρόνων από την ίδρυση του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών στην έδρα του ίδιου Κέντρου. Οι εορταστικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν τη διοργάνωση ημερίδας στην έδρα του Κέντρου το Σάββατο 22 Απριλίου, καθώς και την τέλεση Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας την Κυριακή στον Ιερό Σταυροπηγιακό Ναό του Αποστόλου των Εθνών Παύλου. Το ΠΣΕ θα εκπροσωπηθεί στους εορτασμούς από τον γενικό γραμματέα του οργανισμού, Αιδεσιμότατο. Δρ Olav Fykse Tveit. 


Μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και προσκύνημα στην Κοινότητα του Ταϊζέ στη Γαλλία, θα αποτελέσουν επίσης μέρος της ποιμαντορικής επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη. Εδώ και πέντε δεκαετίες, το Οικουμενικό Κέντρο στο Σαμπεζύ, ακολουθώντας την μακρά οικουμενική του παράδοση, υπηρετεί τον σκοπό της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ των διαφορετικών χριστιανικών παραδόσεων Ανατολής και Δύσης, όπως επίσης και τη συνεργασία μεταξύ των αυτοκέφαλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Τα τελευταία χρόνια, το Κέντρο υπήρξε ο τόπος όπου έλαβαν χώρα οι μακρόχρονες συζητήσεις για τις προετοιμασίες που οδήγησαν τις Ορθόδοξες Εκκλησίες στην πραγματοποίηση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. 


Το Σαμπεζύ αποτελεί το πνευματικό λίκνο της πολυεθνικής και πολύγλωσσης Ορθόδοξης κοινότητας, η οποία αντικατοπτρίζει τον πολιτιστικό πλούτο της Ορθόδοξης διασποράς της ευρύτερης περιοχής της Γενεύης. Ιδρυτής του Κέντρου υπήρξε ο μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Αθηναγόρας, πιστός διάκονος των οικουμενικών ιδεωδών και της διαχριστιανικής ενότητας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος συνεχίζει την ενεργό συμμετοχή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη ζωή του ΠΣΕ και το οικουμενικό κίνημα, με τη δυναμική του συμμετοχή στην παγκόσμια προσπάθεια για την επίτευξη της ειρήνης και την προαγωγή της συνεργασίας και συμφιλίωσης μεταξύ όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως''.


Από την επίσημη ιστοσελίδα 


του ''Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών''


''World Council of Churches''


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF