ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2019

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΙΑΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1924 ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ



Η ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ 

ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ''ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ'' ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΩΞΙΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΗΣΑΝΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ ΙΕΡΕΩΣ

ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - ΕΝΕΡΓΕΙΑΙ ΕΝΟΡΙΤΩΝ



Το γεγονός της υπό της Μητροπόλεως διώξεως του Αρχιμανδρίτου Παρθενίου Ιβηρίτου, διότι λειτούργησεν εις τον Άγιον Θεράποντα με το παλαιόν ημερολόγιον, κρατεί εις αναστάτωσιν τον κόσμο των Ορθοδόξων του ομωνύμου Συλλόγου. Εν τη διώξει του προσώπου του αρχιμανδρίτου, οι εμμένοντες εις το παλαιόν εορτολόγιον διαβλέπουν δίωξη της ιδέας, ης πιστώς έχονται χιλιάδες λαού, αίτινες συνέρρευσαν εις τον ναόν του αγίου Θεράποντος κατά την παρελθούσαν Τρίτην. 



ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο κ. ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ


Ο εκ των μελών του συλλόγου των Ορθοδόξων κ. Σπηλιώτης εδήλωσε χθες προς συντάκτην μας τα εξής: ''Έμεινα κατάπληκτος, λέγει, προ του αυτόχρημα βανδαλισμού της αρχής, ήτις παραγνωρίζουσα τον σκοπόν της εις το ερημικόν εκείνο εξωκκλήσιον του Γουδί συγκέντρωσεώς μας, επενέβη εις το έργον του ιερουργούντος την στιγμήν εκείνην αρχιμανδρίτου. Είμαι αυτόπτυς μάρτυς της σκηνής εκείνης και θέλω να εκθέσω ταύτην, όπως ακριβώς εγένετο. 


Είχομεν συγκεντρωθεί εκεί δια να τελέσομεν την λειτουργίαν των Χριστουγέννων συμφώνως προς το παλαιόν ημερολόγιον, το οποίο ημείς δεν απαρνούμεθα. Εν τω μέσω όμως της λειτουργίας, εις αξιωματικός με δύο λοχίας εισήλθον εις το ιερόν και αποτεινόμενος προς τον ιερέα είπεν αυστηρώς: -Παπά, τί θα διαβάσεις απόψε; -Την λειτουργίαν των Χριστουγέννων, απήντησεν ο ιερεύς. -Όχι, λέγει εν εξάψει ο αξιωματικός. Θα διαβάσεις την λειτουργίαν του αγίου Ιωάννου. Ο ιερεύς προ της στάσεως ταύτης του αξιωματικού εδήλωσεν εις αυτόν, ότι δεν εννοεί να εγκαταλείψει την προσκομιδήν και ότι αναγνωρίζει ως δύναμιν μόνον την θρησκείαν και τους πιστούς ταύτης, οι οποίοι αναμένουν να κοινωνήσουν των αχράντων μυστηρίων. 


Ίνα μη τα πράγματα εκτραχυνθούν δι΄επεμβάσεως του πλήθους, όπερ ήρχισε να αγανακτεί, συνεχίζει ο κ. Σπηλιώτης, επενέβη εις κύριος, όστις συνέστησεν εις τον αξιωματικόν να απέλθει της εκκλησίας με την διαβεβαίωσιν, ότι θα γίνει συντόμως η λειτουργία. Πράγματι ο αξιωματικός απήλθε, αλλά μετ΄ολίγον εφάνη ερχόμενον αυτοκίνητον με τινας αξιωματικούς και με λόχον ολόκληρον και περιεκύκλωσαν την εκκλησίαν. Επειδή, όμως η λειτουργία είχεν επαναλειφθεί δεν επενέβησαν, παρέμειναν όμως φρουρούντες το πλήθος μέχρι της 3ης πρωινής, οπότε και ανεχώρησαν. 


Ημείς, φίλε μου, κατέληξεν ο κ. Σπηλιώτης δεν ενδιαφερόμεθα δια το ημερολόγιον. Ημείς επιμένομεν εις το εορτολόγιο, όπως μας το παρέδωσαν οι πατέρες μας και πιστεύομεν εις αυτό΄ ουδείς δεν είναι ικανός να μας αποσπάσει από την ιδέαν αυτήν. Εγώ προσωπικώς, αν με ηρωτήσητε, διατί επιμένω, θα σας απαντήσω, ότι και γεγονότα εκδηλώσεως της θείας δυνάμεως μου επιβάλλουν την πεποίθησιν αυτήν''.


ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο κ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ


Άλλο μέλος του ''Συλλόγου των Ορθοδόξων'' λέγει προς συντάκτην μας: ''Έμαθον, ότι ο μακαριώτατος Μητροπολίτης σκοπεί να καταδιώξει τον αρχιμανδρίτην Παρθένιον Ιβηρίτην και μάλιστα σήμερον, με επεσκέφθει ο ιερεύς Βασίλειος ανήκων εις την Μητρόπολιν, όστις μου εζήτησε πληροφορίας κατ΄εντολήν της Μητροπόλεως περί της διαμονής του αρχιμανδρίτου. Τω παρατήρησα, ότι ουδεμίαν δύναμαι να δώσω πληροφορίαν, ετόνισα δε το άστοχον της ενεργείας ανακρίσεων δια ζήτημα, όπερ εις ουδεμίαν αντίκειται διάταξιν του Συντάγματος. 


Ο ιερωμένος εφάνη χολωθείς εκ της απαντήσεως ταύτης και ανεχώρησε. Επί τη ευκαιρία ταύτη, συνεχίζει ο κ. Παπαγεωργίου, θα ήθελον να τονίσητε δια της εφημερίδας σας, ότι όλως αναρμοδίως οι κύριοι αυτοί, οι οποίοι αποτελούν την ιεραρχίαν επελήφθησαν και έλυσαν το ζήτημα του ημερολογίου. Το δικαίωμα τούτο, το έχει κατά τους καθεστώτας εκκλησιαστικούς κανόνας της Ορθοδόξου θρησκείας μόνον η Οικουμενική Σύνοδος, ήτις και αποτελεί την εκπροσώπησιν της χριστιανικής ιδέας. Με φετφάδες εκδιδομένους από ολίγους ιεράρχας δεν καταργούνται θρησκείαι, όπως η χριστιανική. 


Διότι, εγώ τουλάχιστον, πιστεύω ότι δια της καινοτομίας, ην επέβαλον οι κύριοι αυτοί εις το εορτολόγιον, υποκαθιστούν την έννοιαν της Ορθοδοξίας εις τον Καθολικισμόν. Και εν τοιαύτη περιπτώσει, το ζήτημα εμφανίσεως πολιτισμού θα στοιχίσει κατέρρευσιν ολοκλήρου της Ορθοδοξίας. Δικαίως δε ήρχισεν ήδη, ως πληροφορούμαι, η προπαγάνδα του Καθολικισμού, όστις έχει ως δεδομένον αυτήν ταύτην την απόφασιν της εκκλησίας. Εναντίον της μεταβολής ταύτης ήλθομεν ημείς αντιμέτωποι και θα εξακολουθούμεν τελούντες τα της θρησκείας μας, όπως τα παρελάβομεν από τους Πατέρας της Εκκλησίας. 


Κάθε παρακώλυσις υπό των Αρχών της τελέσεως των της θρησκείας κατά το δοκούν υπό των χριστιανών θα σημαίνει κατάφορον παράβασιν θεμελιώδους άρθρου του Συντάγματος. Τί τα θέλετε, συνεχίζει εν αγανακτήσει ο κ. Παπαγεωργίου, αν φθάσουν μέχρι του σημείου, ώστε να μας καταδιώκουν, επειδή είμεθα Χριστιανοί, εγώ θα προτιμήσω να γίνω ''εβραίος''. Θα κάνω λειτουργία στο σπίτι μου, στα τελευταία, μεταβαλλόμενος ο ίδιος σε ιερέα. Ή νομίζουν, ότι με το να καταδικάζουν τον Ιβηρίτην, θα κατασιγασθεί η αγανάκτησις του κόσμου; 


Υπάρχουν πολλοί, πάμπολλοι Ιβηρίται θα αναφανούν. Είναι ο λαός ολόκληρος Ιβηρίται, ο οποίος θα εορτάσει την ερχομένην Τετάρτην του Αγίου Βασιλείου εις την Μητρόπολιν και εν ανάγκη και εν υπαίθρω. Κανείς δεν δύναται να μας αρνηθεί το δικαίωμα αυτό. Δηλώσατε οπωσδήποτε δια της εφημερίδος σας, ότι ημείς δεν θα αλαξοπιστήσομεν ποτέ''.



ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο κ. ΒΑΠΟΡΙΔΗΣ


Επί της οδού Βλαχάδα, παρά την αγοράν, ευρίσκεται μικρόν ραφείον, όπερ διευθύνει ο κ. Βαπορίδης. Ο εν λόγω ράπτης αποτελεί τον πυρήνα της ίδιας της διατηρήσεως του παλαιού εορτολογίου. Εθεωρήσαμεν επιβεβλημένον να ζητήσομεν και τούτου την γνώμην, επί του αναφύεντος θρησκευτικού ζητήματος. 


Ο κ. Βαπορίδης απήντησεν, ως εξής: ''Δεν ασπαζόμεθα την καινοτομίαν του εορτολογίου, διότι τούτο σημαίνει ασέβειαν προς τας θρησκευτικάς Παραδόσεις της Ορθοδοξίας. Αι Γραφαί αφορίζουν τους καινοτόμους, σαφώς δε ο Απόστολος Παύλος εν τη δευτέρα αυτού ''Προς Θεσσαλονικείς'' επιστολή καθορίζει τα της θρησκείας, λέγων τα εξής, εντέλει. ''Ημείς δε οφείλομεν ευχαριστείν τω Θεώ πάντοτε περί υμών, αδελφοί ηγαπημένοι υπό Κυρίου, ότι είλετο υμάς ο Θεός απ' αρχής εις σωτηρίαν εν αγιασμώ Πνεύματος και πίστει αληθείας, εις ο εκάλεσεν υμάς δια του ευαγγελίου ημών εις περιποίησιν δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι' επιστολής ημών''. 


Τούτο το παρέβλεψαν εντελώς οι συνελθόντες επί το αυτό Ιεράρχαι και μεταρρυθμίσαντες το εορτολόγιον. Προκαλώ δε τον Μακαριώτατον Μητροπολίτην να μοι απαντήσει επί του σημείου αυτού, αφού έλαβε την καλοσύνην να με αποκαλέσει ταραχοποιόν και επαναστάτην. Λησμονεί φαίνεται ο Μακαριώτατος, τα όσα ο ίδιος έγραψεν εν έτει 1920 εν τη Ιστορία, ην έγραψεν εν Αλεξανδρεία και ιδίως, τα όσα τονίζει εν τη σελίδι 482. Αυτός ο ίδιος είναι όστις εμαίνετο τότε κατά του Γρηγοριανού ημερολογίου. Πώς λοιπόν συμβιβάζονται αι αντιλήψεις εκείναι, με τας νεωτέρας τοιαύτας του Μακαριωτάτου; 


Και πώς ο Μακαριώτατος λησμονεί τα γεγονότα του 1923, ότε εγώ ήμην εκείνος, όστις παρουσιάσθην ενώπιον αυτού, επικεφαλής 700 περίπου ανθρώπων, οίτινες εξηγέρθησαν εναντίον ενός χιλιαστού, ομιλούντος εις το θέατρον ''Ολύμπια'' και ότι τότε με ενεθάρρυνεν εις τον αγώνα, ον ανελάμβανον; Αλλά φαίνεται, πως τους ιθύνοντας τα της Εκκλησίας, τους παρέσυρε το ρεύμα της εξελίξεως. Ας είναι όμως βέβαιοι ότι θα έχουν αντιμέτωπον τον λαόν ολόκληρον. {...}


Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της εφημερίδας των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'' του Σαββάτου 10 Ιανουαρίου 1925, 
σελ. 1-2.
Η εφημερίδα εξιστορεί τα βίαια γεγονότα, 
κατά τον πρώτο εορτασμό των Χριστουγέννων του 1924 από τους πρώτους αντιταχθέντας στην ημερολογιακή καινοτομία, Γνησίους Ορθοδόξους.
Ανάλογα δημοσιεύματα περί τούτου μπορείτε να αναγνώσετε στους συνδέσμους ΕΔΩ και ΕΔΩ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF