ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2019

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΠΩΛΗΤΗΡΙΟ






...Την Κυριακή των εκλογών δεν εορτάζει η Δημοκρατία, 

αλλά η ψηφοσυγκεντρωτική συναπόφαση των ενοίκων της απέναντι πολυκατοικίας, 

που ορίζουν έτσι απλά, 

νέο, αναλώσιμο και διαδοχικό διαχειριστή...


Ιούλιος 2019. Περιβαλλοντολογικός καύσων και εσωτερικός, τυραννοκτόνος καύσον για τα λιμνώδη, κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, που μοιάζουν με απίστευτα λικνίσματα παρακμής και εκφυλιστικά σύνδρομα μιας έωλης, διαρκούς και συνεχιζόμενης έκπτωσης, που αποζητούν τη θραύση ενός υπό αποσύνθεση αποστήματος. Την Κυριακή των εκλογών δεν εορτάζει η Δημοκρατία -εκλίπει έτη και έτη κατά τύπον και ουσίαν- αλλά η ψηφοσυγκεντρωτική συναπόφαση των ενοίκων της απέναντι πολυκατοικίας, που ορίζουν νέο, αναλώσιμο και διαδοχικό διαχειριστή! Οι πλείστοι με βαριεστημένο, νωχελικό, αργόσυρτο και νυσταλέο βήμα θα προσέλθουν, όχι μόνο για να αναιρέσουν τον τέως, φαύλο, ηγεμονικό και απαξιωμένο ''κλειδοκράτορα'', αλλά και να ψηφίσουν τον λιγότερο κακό, ανάμεσα σε έναν χορό υποψηφίων, που ουσιαστικά αποτελούν τα ανακυκλώσιμα παράγωγα τυποποιημένων υλικών και προιόντων, που τερμάτισαν στη λήξη! 



...Η Ελλάδα  αποτελεί μία ημι-αποικιακή μορφή διακυβέρνησης, 

ένα επαρχιακό, πολιτικό εκτροφείο της άθεης και αχρηστικής Ευρώπης, 

ένα σύγχρονο, επιχορηγούμενο και λιτό προτεκτοράτο...


Κυβέρνηση και Πρωθυπουργός δεν υφίστανται, ούτε οι πρώην, ούτε οι νυν, ούτε κι οι επόμενοι, απλά, γιατι για ηγηθεί ο εκλεγείς του κράτους του, πρέπει αυτό να του ανήκει! Η Ελλάδα  αποτελεί μία ημι-αποικιακή μορφή διακυβέρνησης, ένα επαρχιακό, πολιτικό εκτροφείο της άθεης και αχρηστικής Ευρώπης, ένα σύγχρονο, επιχορηγούμενο και λιτό προτεκτοράτο, που χορεύει κατά τον απερχόμενο, ληστρικό, τοποτηρητή των Αθηνών, ''με το ζουρνά και το νταούλι'', που παίζουν όμως -αντιθέτως- οι ευρωενωτικοί ''οργανοπαίχτες'', που παράγουν -κατ' αποκλειστικότητα- λαχανάκια Βρυξελλών! Δείτε: χρόνια τώρα, ο υποψήφιος και εκλεκτός της Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου, λίγο πριν την ''ελεύθερη'' και ''δημοκρατική'' εκλογή του καλείται και συμμετέχει σε παγκόσμια, μασονικά fora, προκειμένου να πάρει το ''δακτυλίδι'' της τοπικής εξουσίας και΄ το πρώτο ταξίδι, που θα κάνει, ως νεοεκλεγείς -πλέον- Έπαρχος του -υπό δικαιοδοσίαν- τοπικού του κρατιδίου είναι να επισκεφθεί τον πρόεδρο των Η.Π.Α!...



...Στέφανος Μάνος, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Γεράσιμος Αρσένης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Θεόδωρος Πάγκαλος, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννος Κρανιδιώτης, Γιώργος Αλογοσκούφης, Αννα Διαμαντοπούλου και Ντόρα Μπακογιάννη...


Έτσι, ο πολιτικά, ηθικά και κοινωνικά ''ημιθανής'', απερχόμενος Πρωθυπουργός, που εγκατέστησε και εγκαινίασε τον ορισμό της Πολιτικής Κυβίστησης στα ενχώρια, πολιτικά ειωθότα, λίγο πριν την ανάληψη της εξουσίας συμμετείχε, ως μόνος καλεσμένος εξ Αθηνών στο 40ό Forum της ''ιταλικής Λέσχης Μπίλντεμπεργκ'', στο Como της Ιταλίας, στις 5, 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 2014! Ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης προσήλθε στη Λέσχη ''Bilderberg'' στις 6 και 9 Ιουνίου στο Baden της Γερμανίας και στο Evian της Γαλλίας στις 21-24 Μαίου του 1992, προκειμένου, αργότερα να αναλάβει ''επαξίως'' τα ηνία της εξουσίας. Ο Κώστας Καραμανλής το 1998, ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1995 και παλαιότερα ονόματα που ''κοσμούσαν'' τις πολιτικές και κοινωνικές ελίτ της παγκόσμιας εξουσίας: Στέφανος Μάνος, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Γεράσιμος Αρσένης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Θεόδωρος Πάγκαλος, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννος Κρανιδιώτης, Γιώργος Αλογοσκούφης, Αννα Διαμαντοπούλου και Ντόρα Μπακογιάννη.


 ...Στα έργα και ημέρες όμως αυτού του σουρεάλ, κυβερνητικού μοντέλου,  

συγκαταλέγεται και η ''θεσμοποίηση'' του εσμού των πολιτικών γυρολόγων... 


Στα έργα και ημέρες όμως αυτού του σουρεάλ, κυβερνητικού μοντέλου, που νομιμοποίησε τον ορισμό και την ουσία της διαστροφής με πράξεις νομοθετικού  περιεχομένου, συγκαταλέγεται -για πρώτη φορά- και η ''θεσμοποίηση'' του εσμού των πολιτικών γυρολόγων! Τέρενς Κουίκ, Κατερίνα Παπακώστα, Έλενα Κουντουρά, Θανάσης Παπαχριστόπουλος, Κώστας Ζουράρης -προεξάρχοντος του Πάνου Καμένου- παρέδωσαν απλά μαθήματα πολιτικού τυχοδιωκτισμού και ιδεολογικής, ανταποδοτικής ανακύκλωσης. Ανήγαγαν την φρονηματική μετάλλαξη και την ιδεολογική αυτοαναίρεση στην πιο σύγχρονη και επίκαιρη μορφή κυβερνητικού ''Μαυρογιαλουρισμού'', τη στιγμή, που η αναβίωση του αήθους και ξετσίπωτου ''Αυριανισμού'' της δεκαετίας του '80 μετεξελίχθηκε σε έναν πρωτόγονο, δύσοσμο και ''κακοτράχαλο'' ''Πολακισμό'', που στάζει αίμα και μίσος από την αμετροεπή λαγνεία της εξουσίας. 



...Αυτό το αριστερίστικο, ιδεοληπτικό αλαλούμ εργάστηκε και λειτούργησε, 

ως κυβερνητικός προαγωγός και  κρατικός νταβάς  πάνω 

σε μια συνομοταξία από αρσενικοθήλυκα κοπέλια, 

βαρύτονα, βραχνιασμένα τραβεστί και τρανσέξουαλ, χειρουργημένα παλικάρια... 


Κι ενώ, ένας λαός ανήθικα διαπομπευόμενος, οικονομικά αποδεκατισμένος και ψυχικά μετέωρος αγωνιζόταν να ορθοστατήσει, επί ένα ολόκληρο χρόνο η κυβερνητική ατζέντα ''ηδονιζόταν'' ανεξέλεγκτα και ''αυτοικανοποιόταν'' υπερφίαλα υπό το κράτος της θεσμοποίησης και διαφήμισης της ''Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας (?) (Gay Pride)...! Αυτό το αριστερίστικο, ιδεοληπτικό αλαλούμ εργάστηκε και λειτούργησε, ως κυβερνητικός προαγωγός και  κρατικός νταβάς  πάνω σε μια συνομοταξία από ασρενικοθήλυκα κοπέλια, βαρύτονα, βραχνιασμένα τραβεστί και τρανσέξουαλ, χειρουργημένα παλικάρια, που επιχείρησαν (φευ) να ιδεολογικοποιήσουν την διαστροφή και να αιτιολογήσουν την παράβαση! Ένας λαός αιφνιδιαστικά άναυδος και εκπληκτικά αμήχανος υπό το κράτος της οικονομικής ένδειας και της κατά Θεόν αποστασίας καλούνταν να ονοματίσει το γυιο, ως κόρη ή την κόρη, ως γυιο! Τα υπό γενετική αυτοαναίρεση 15χρονα θα έπρεπε να δηλωθούν, ως δηλωμένα τραβεστί της Βουκουρεστίου ή ως αποκλειστικές εταίρες του Μεταξουργείου. Εσχάτως εμφανίσθηκαν και ουδετέρας φύσεως ανθρωποειδή, που αυτοερμηνεύθηκαν και αποχαρακτηρίστηκαν κάτι σαν εξωγαλαξιακές οντότητες του Υπερπέραν.



...Αν οι μισοί -μόνο εξ' αυτών- αντιδρούσαν 

έτσι και για την Παναίρεση του Οικουμενισμού, 

η γνήσια Ορθοδοξία θα διέλαμπε και μέσα σε αυτήν, την κρατούσα Εκκλησία... 


Στα της Εκκλησίας, οι κυβερνητικοί αρνησίθεοι -άμα και αντίχριστοι- κατά τον πρόσφατα αποβιώσαντα καθηγητή μας Σαράντο Καργάκο, μεταποίησαν, μετέθεσαν και μετάλλαξαν νομοθετικά, ακόμα και την έννοια της Πίστης στον Ένα, Τριαδικό Θεό μας, χαρακτηρίζοντας πλέον το επιδοτούμενο, αποικιακό Επαρχείο, ως ουδετερόθρησκο! Από εκεί και πέρα, η κατασκευή του μουσουλμανικού τεμένους στον Βοτανικό, η ίδρυση του Μουσουλμανικού Τμήματος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης ή η έκδοση του Κορανίου ελληνιστί από το ''Ίδρυμα Λάτση'', του οποίου μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου είναι ο κ. Γαβρόγλου, αποτελούν απλά παραλειπόμενα. Κι όμως ο αριστερός κ. Γαβρόγλου υπήρξε φοιτητής και καθηγητής στα μεγαλύτερα, καπιταλιστικά και δυτικογενή Πανεπιστήμια του κόσμου, όπως του Λάγκαστερ, του Κέιμπριτζ, του Χάρβαρντ, της Βοστώνης και της Μασαχουσέτης! Όταν ο... προηγούμενος του ''Κοινοβίου Σύριζα'' Νίκος Φίλης έβαζε χέρι στο δημοσιοϋπαλληλικό προσωπικό της επισήμου Εκκλησίας ξεσηκώθηκε το σύμπαν! Αν οι μισοί -μόνο εξ' αυτών- αντιδρούσαν έτσι και για την Παναίρεση του Οικουμενισμού, η γνήσια Ορθοδοξία θα διέλαμπε και μέσα σε αυτήν, την κρατούσα Εκκλησία! Εις μάτην, όμως...


...Η κυβέρνηση αυτή,
ως αλτρουιστική σέκτα ιδεοληπτικών ψηφοσυλλεκτών
εξάντλησε τις ουμανιστικές ανησυχίες της αποκλειστικά και μόνο
σε μικρές παραβατικές ομάδες με έφεση στο περιθώριο...


Η κυβέρνηση αυτή, ως αλτρουιστική σέκτα ιδεοληπτικών ψηφοσυλλεκτών εξάντλησε τις ουμανιστικές ανησυχίες της αποκλειστικά και μόνο σε μικρές παραβατικές ομάδες με έφεση στο περιθώριο! Ομοφυλόφιλοι, βαρυποινίτες, ΚΥΠατζίδικοι ''επαναστάτες'' της 17 Νοέμβρη, αναρχικά κολεγιόπαιδα των Βορείων Προατίων με χώρο δράσης τα Εξάρχεια, συνεπικουρούμενοι από εφοπλιστές και επιχειρηματίες αριστερού -βεβαίως- επαναστατικού προσανατολισμού: Γιάννα Αγγελοπούλου, Χρήστος Καλογρίτσας, Ιβάν Σαββίδης, Κατερίνα Παναγοπούλου, Όμιλος Μυτιληναίου και αρκετοί άλλοι. Ένα αρκούντως αξιόπιστο άρθρο για το ''Κόμμα των Πλουσίων'' μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ από τον Γιάννη Ξένο της ''Ρήξης'' του Γιώργου Καραμπελιά. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τον Νοέμβριο του 1999, όταν ο ''Πλανητάρχης'' Κλίντον ερχόταν στην Αθήνα κι η Πρωτεύουσα καιγόταν από αντιστασιακές νεολαίες, που αντιδρούσαν κατά ενός ιμπεριαλιστή, μιλιταριστή και κεφαλαιούχου κοσμοκράτορα; Λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη Κλίντον και συγκεκριμένα στις 22 Νοεμβρίου, οι επικεφαλής πολιτικών νεολαιών έδωσαν συνέντευξη για τα επεισόδια και τις συλλήψεις, που ακολούθησαν. Σε φωτογραφίες, που δημοσίευσε ο ημερήσιος Τύπος διακρινόταν... ο κ. Αλέξης Τσίπρας, γραμματέας τότε της Νεολαίας του Συνασπισμού, καθώς και ο Νίκος Σοφιανός, γραμματέας της τότε ΚΝΕ.

...Ως αριστερός νεολαίος αντέδρασε δυναμικά στην επίσκεψη του Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα 
και ως Πρωθυπουργός, 
τον τίμησε με την παρουσία του... στο 10ο ετήσιο συνέδριο 
του Ιδρύματος ''Κλίντον'' στο ξενοδοχείο ''Sheraton'' της Νέας Υόρκης... 


Κι όμως... τον Σεπτέμβριο του 2015, ως Πρωθυπουργός πλέον της χώρας συνάντησε τον Κλίντον στο ξενοδοχείο ''Sheraton'' της Νέας Υόρκης, όπου το Ίδρυμα ''Κλίντον'' οργάνωνε το 10ο ετήσιο συνέδριό του. Η Γιάννα Αγγελοπούλου, μέλος του ιδρύματος, είχε κανονίσει την συνάντηση. Ήταν εκείνη, που ανέλαβε να προλογίσει τον Τσίπρα με τα πιο θερμά λόγια, λέγοντας: "Ο Αλέξης Τσίπρας- είπε- έρχεται έχοντας μαζί του την καρδιά και τις ελπίδες του ελληνικού λαού". Η ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσε να ήταν πιο φιλική για τον Πρωθυπουργό. Ο Τζο Στίγκλιτς, είχε λίγα λεπτά νωρίτερα απευθύνει έναν ακόμη φιλιππικό κατά της γερμανικής εμμονής στην λιτότητα, που καταστρέφει όχι μόνον την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη. Ο Τζωρτζ Σόρος, που ήταν μεταξύ των ακροατών του πρωθυπουργού, θα έπαιρνε τον λόγο αμέσως μετά, σ έναν ενδιαφέροντα διάλογο με τον Ιταλό πρωθυπουργό Ρέντσι, και θα πρόσθετε μερικά ακόμη καρφιά στο φέρετρο της θεολογίας της λιτότητας, που καταστρέφει το ευρωπαϊκό όραμα. Και ο ίδιος ο Κλίντον έκανε σαφές -για όσους αμφέβαλαν- ότι θεωρεί την λιτότητα λάθος και ότι πιστεύει, πως η Ελλάδα δικαιούται μια ευκαιρία για ανάπτυξη.... 


...Η ''Πρώτη φορά Αριστερά'' -μόλις λίγο πριν τις εκλογές- έφερε τον νόμο Καλογήρου, 

προκειμένου να εκφράσει και εμπράκτως την ''συντροφική'' φιλαδελφεία της 

προς τους μπαχαλάκηδες ''συναγωνιστές'' των Βορείων Προαστίων, 

σε στρατευομένους Αφγανούς και Πακιστανούς  της πλατείας Εξαρχείων 

και σε βαριεστημένα κολεγιόπαιδα της εργατομάννας Κηφισιάς και της Εκάλης...


Το κομβικό σημείο συνάντησης της ''πολυπόθητης'' κοινωνικής ρήξης,  με την αμείλικτη, ασυγκίνητη και θηριώδη Realpolitik της Πρωθυπουργικής εξουσίας είναι ο μόλις δύο μηνών νόμος Καλογήρου. Αν με τον Νόμο Παρασκευόπουλου πέρασαν την έξοδο των φυλακών της χώρας χιλιάδες, ποινικοί βαρυποινίτες, ο Νόμος Καλογήρου έδωσε τη δυνατότητα σε κοινούς εγκληματίες, που έχουν καταδικασθεί σε ισόβια για ειδεχθή εγκλήματα, ακόμη και στους ΚΥΠατζίδικους ψευδοεπαναστάτες της 17 Νοέμβρη, να μπορούν πλέον να αποφυλακισθούν. Η ''Πρώτη φορά Αριστερά'' -μόλις λίγο πριν τις εκλογές- έφερε τον νόμο, προκειμένου να εκφράσει και εμπράκτως την ''συντροφική'' φιλαδελφεία της προς τους μπαχαλάκηδες ''συναγωνιστές'' των Βορείων Προαστίων, σε στρατευομένους Αφγανούς και Πακιστανούς  της πλατείας Εξαρχείων και σε βαριεστημένα κολεγιόπαιδα της Κηφισιάς και της Εκάλης, που στενάζουν οδυνηρά κάτω υπό το κράτος του αβάσταχτου, αχαλίνωτου και παρακμιακού τους πλούτου! Εκεί, όπου ο ''Ρουβίκωνας'', οσονούπω πνέει τα λοίσθια της απόστατης, παραισθησιογόνας και ''φαντασμαγορικής'' ζωής του, συστρατεύοντας βαποράκια, χρήστες, άστεγους και μικροκλέφτες, προκειμένου με σπρέι, λαδομπογιές κι ''αλευροπόλεμο'' να χτυπήσει αυτό το άθλιο κι απάνθρωπο καπιταλιστικό μας σύστημα!... 



...Μετά από όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα, 

το αριστεροδεξιό, τερατογενές απόρριγμα του ''Σύριζα'' 

αρχίζει πλέον να υποπτεύεται με σκωπτικό ύφος -αεροστεγώς-

διάτρητου  διανοούμενου: 

υποψιάζομαι, πως χάσαμε την Εξουσία σύντροφοι!


Το σύστημα αυτό -γιατι και η Αριστερά μετεξελίχθηκε σε αλαζονική, περιφρονητική και ματαιόδοξη, συστημική Εξουσία- κλείνοντας πονηρά το μάτι στο Κεφάλαιο έχει ανάγκη από πρακτορίσκους και επαγγελματίες δολοφόνους τύπου Κουφοντίνα, προκειμένου να αιτιολογήσει το αριστερό της παρελθόν. Όλα τα υπόλοιπα συνιστούν παστεριωμένα λόγια προς πλατιά, μαζική, εσωτερική κατανάλωση και εύπεπτη κατάποση των διαχειριστικών τους λόγων. Ουδείς από τον ''Σύριζα'' καταδίκασε ποτέ τις ''καλλιτεχνικές'', εξτρεμιστικές δημιουργίες της Κατεχάκη και των τοπικών Γραφείων Πληροφοριών της χώρας, πείθοντας τον αφελή κι ανύποπτο πολίτη, πως ο Κουφοντίνας, που σκότωσε με το 45άρι -σε 15 χρόνια 13 ανθρώπους- ήταν ξάδελφος του Τσε και νόθο παιδί του Στάλιν!... Μετά από όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα, το αριστεροδεξιό, τερατογενές απόρριγμα του ''Σύριζα'' αρχίζει πλέον να υποπτεύεται με σκωπτικό ύφος -αεροστεγώς- διάτρητου διανοούμενου: υποψιάζομαι, πως χάσαμε την Εξουσία σύντροφοι!




Υ.Γ. Για την πώληση της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς ''τσελεμεντέδες'', για τους δολοφόνους χειρισμούς στη Μάνδρα και το Μάτι, για την απαίδευτη, ανάγνωστη κι αγνώριστη ''Φιλική'' Παιδεία, για τα Ρεπουσιογόνα, τοξικά και δύσοσμα αποβλήματα, για την ρυπογόνο επιδημία του καρκινογόνου, μεταστατικού ''Πολακισμού'', για τις στυλιστικές ενδυμασίες της bouffante μεταξωτής pochette του λαικού αγωνιστή κ. Κατρούγκαλου και πολλά άλλα ακόμη, θα χρειαζόμασταν μέρες ολόκληρες να γράψουμε επαρκέστερα γι' αυτά. Κι εσείς ακόμη αναρωτιέστε, γιατι χάσατε την Εξουσία σύντροφοι...




Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF