ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Η ΦΑΡΜΑΣΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ




Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!


Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος



ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. 
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ


(συνέχεια από το προηγούμενο)

Τετάρτη βάσις εφ' ης στηρίζει και ενεργεί (η Αγγλία) την οικοδομήν αυτών των σχεδίων εστίν η εφεξής. Εν ω επενόησε και ενεργεί μυρίους δολίους τρόπους ίνα φέρη το μεταξύ Ελλήνων και όλων των άλλων εθνών, και προ πάντων το μεταξύ Ελλήνων και Ρώσσων αμοιβαίον και αδιάλλακτον μίσος, αυτή απ' εναντίας επενόησε και ενεργεί πολλάς άλλας μηχανορραφίας και τέχνας ίνα εκτείνη και πολυπλασιάση τας μετά των Ελλήνων αμοιβαίας αυτής σχέσεις. 

Εις αυτόν τον σκοπόν προς τοις άλλοις πιστοίς τείνει η κατάργησις της ορθοδόξου θρησκείας και η εισαγωγή υπό της ελευθερίας της πλάνης του θεισμού και του Λουθηρο-Καλβινισμού, οι μετά των Ελλήνων αμοιβαίοι γάμοι, αι μετ' αυτών εμπορικαί σχέσεις, και ληψοδοσίαι. Εις αυτόν τον σκοπόν τείνει προς τοις άλλοις το λεγόμενον Σύνταγμα, η εκ τούτου έπειτα ως ελπίζει δημοκρατία, και το μετά ταύτα εκ ταύτης πνεύμα της αναρχίας κ.τ.λ. 

Δι' αυτόν τον σκοπόν της πλάνης της διαφθοράς και του προσηλυτισμού της Αγγλίας, ενασχολούνται συστηματικώς και ενεργούσιν αδιαλείπτως προ πεντήκοντα περίπου ετών τα Σχολεία όλης εν γένει σχεδόν της Ανατολής και συστηματικώτερον τα της Επτανήσου, τα κατά το Βασίλειον της Ελλάδος, τα καθ' όλας τας πόλεις εις όλον το Οθωμανικό Κράτος, και οι διοργανισμοί όλων των υπ' αυτής κινουμένων εταιρειών της λεγομένης  Φ α ρ μ α σ ο ν ί α ς.

Δι' αυτόν τον σκοπόν έχει τινάς εκ των όσων εδελέασε και έχει ως στρατιώτας κατά της Εκκλησίας και ως απαίσια όργανα της κοινής προδοσίας και περιέρχονται και ψιθυρίζουσιν εις τον λαόν ότι εάν η Αγγλία έλθει ως αποκλειστικός της Ελλάδος προστάτις μέλλει ίνα αναβιβάση την τιμήν τούτου του προιόντος και φέρη εις την Πελοπόννησον πολύν πλούτον και ευτυχίαν. Ταύτα και άλλα μυρία τούτου σκοπού έργα μετέρχεται ίνα πολυπλασιάση τας μετά των Ελλήνων αυτής σχέσεις.

Πέμπτη βάσις εφ' ης επιστηρίζει και ενεργεί απ' αρχής την κατόρθωσιν και την οικοδομήν αυτών των υπέρ αυτής λαμπρών και μεγάλων σχεδίων έστιν ίνα φέρη ανεπαισθήτως τον κατά καιρούς και κατά μικρόν όλεθρον και αφανισμόν του Ελληνικού γένους και μάλιστα των εξ αυτού επισημοτέρων. Ο σκοπός αυτής κατά τούτο τείνει ίνα μη φανή όλως άξιον και κατάλληλον εις αποκατάστασιν αυτονομίας και ανεξαρτησίας. Όσα δε λείψανα εξ αυτού μείνωσιν ίνα αναμείξη εις το εαυτής διά θαλάσσης ναυτικόν και διά ξηράς στρατιωτικόν διά την εις την Ανατολήν κατά καιρούς και κατά μικρόν πρόοδον των εαυτής αποικιών. 

Οποίους δε τρόπους δολίως και ολεθρίους μετέρχεται συστηματικώς απ' αρχής δι' αυτόν τον σκοπόν, τουτέστι διά τον αφανισμόν του Ελληνικού γένους, φαίνονται πολλοί και ποικίλοι εξ ων οι ακόλουθοι υπάρχουσιν οι σημαντικώτεροι. 

Α'. Εισήγαγεν απ' αρχής και εισάγει αδιαλείπτως εμμέσως διά του Γαλλικού λαού και αυτή αμέσως εις τους ορθοδόξους λαούς της Ανατολής το πνεύμα της Γαλλίας το εν καιρώ της εκεί γενομένης αποστασίας, τουτέστι του θεισμού, της διαφθοράς, της ιδιοτελείας, της αποστασίας και αναρχίας. 

Β'. Έλαβεν από τότε στενήν μετά της Οθωμανικής Πόρτας σχέσιν, της οποίας επί τοιούτω σκοπώ γυμνάζει και καταρτίζει το στρατιωτικόν, όπως γενομένης της εκ των Ελλήνων κατά καιρούς και τόπους αποστασίας, φέρη διά του Οθωμανικού στρατού όλεθρον και φθοράν εις αυτούς. 


Διά της Οθωμανικής δυνάμεως έφερε την σφαγήν εις τόσους επισήμους κληρικούς τε και λαικούς ορθοδόξους από πρώτης αρχής της επαναστάσεως, καθ' όλην την Κωνσταντινούπολιν και την Θράκην, εις την Ασίαν, εις την Ήπειρον, εις τας Νήσους και μάλιστα εις την Χίον και εις τα Ψαρά, εις την Αττικήν, εις την Πελοπόννησον, και αλλαχού της Ανατολής καθ' όλην την σειράν της Ελληνικής Επαναστάσεως μέχρι του Κυβερνήτου. 


Γ'. Έχει μεν ως είπομεν ανωτέρω όλους τους λαούς της Δύσεως ως όργανα και συναγωνιστάς εις την κατά των ορθοδόξων συνωμοσίαν, αλλά πολλώ μάλλον την Γαλλίαν. Δι' αυτόν τον σκοπόν μη δυνηθείσα, ίνα παρασύρη ως συνεργόν δι' ενεργείας του Κυβερνήτου, εις αυτό το απαίσιον τέλος τον Βασιλέα Κάρολον, εκίνησε την εκ του Θρόνου καταβίβασιν αυτού, και εις την εις αυτόν αναβίβασιν του Φιλίππου και την εις την θέσιν του Πρωθυπουργού τον Γκιζώτον, και έπειτα δι' αυτών έφερε την πυρπόλησιν του Ελλληνικού στόλου, την δολοφονίαν του Κυβερνήτου, τόσας άλλας σκηνάς εις την Ελλάδα, την αποστασίαν κατά της Ρωσσίας εις την Λεχίαν, και μυρίας άλλας ραδιουργίας όσαι από τότε ενεργούνται δολίως κατά πάντων των ορθοδόξων. 

Διά της Γαλλίας και πριν του ερχομού εις την Ελλάδα του Κυβερνήτου εκίνησε τον Πασάν της Αιγύπτου και έφερε τόσην φθοράν εις την Πελοπόννησον και άλλα πολλά κ.τ.λ. Δ'. Διά την φθοράν και τον όλεθρον των Ελλήνων, ενήρησεν εμμέσως δι΄άλλων εις την φιλικήν εταιρείαν, και εις τους εν αυτή Έλληνας και εφαίνοντο τόσον αδυσώπητοι και ωμοί προς όσους Οθωμανούς υπετάσσοντο, επί σκοπώ ίνα ερεθίζωνται ούτοι πολλώ μάλλον εις το κατά των Ελλήνων μίσος και την σφαγήν. 

Ε'. Διά την φθοράν και τον όλεθρον των Ελλήνων, ενεργεί δολίως και συστηματικώς εις αυτούς τα αναφερόμενα κόμματα και τα σχίσματα, όπως δι' ευτών διεγείρη κατά καιρούς τους εμφυλίους πολέμους και εξ αυτών γενικήν σφαγήν και φθοράν. Αφ' ου ανεκάλυψεν εις την Οθωμανικήν Πόρταν τον διοργανισμόν και τους σκοπούς της Φιλικής εταιρείας, και έφερε δι' αυτής τόσον όλεθρον και σφαγήν εις τους Έλληνας και περιώρισε το πράγμα εις πολύ στενά όρια, 

επειδή και ο σκοπός αυτής απ' αρχής έτεινεν ίνα περιωρίση την νομιζομένην Ελληνικήν ανεξαρτησίαν εις μόνην την Πελοπόννησον όπως ενώση μετά της Επταννήσου, έως ου παρασκευάση νέας αφορμάς διά την περαιτέρω κατά καιρούς αυτής έκτασιν, τότε, λέγω, έκρινεν αναγκαίον ίνα μεταβάλη προσωπείον και προσποιηθή τον ευεργέτην, τον φίλον και σύμμαχον εις τους Έλληνας. 

Τότε προσφέρει τα δάνεια και αποστέλλει τους Λόρδους, τον Βάιρον και Κοχράνην ίνα φέρη δι' αυτών τα όσα δεν εδύνατο να φέρη διά της Οθωμανικής Πόρτας. Δι' αυτών έφερε νέαν φθοράν κατά τόπους των Ελλήνων, και διήγειρε τα εμφύλια σχίσματα, έχουσα συγχρόνως όργανα κεκρυμμένα, διά των οποίων προπαρασκεύαζε τους Έλληνας, ίνα ζητήσωσι την αποκλειστικήν προστασίαν της Αγγλίας, ως και ηκολούθησε το πράγμα κατά τους σκοπούς αυτής εν έτει 1824 και 1825. 

Ιδούσα δε ότι ευστοχούσι  και προοδεύουσι τα προ πολλού ενεργούμενα αυτής σχέδια κινεί τα υπουργεία ίνα αναγνωρισθή η κατά μόνην την Πελοπόννησον Ελληνική ανεξαρτησία αλλ' ουχί ανεξαρτησίαν εν πράγματι και αληθεία αλλ' υπό την προστασίαν αυτής κατά τον τύπο της Επτανήσου. Επί σκοπώ όμως ίνα μη διαγείρη την εις τα άλλα Κράτη περί τούτου αντιζηλίαν, παραλαμβάνει επί ψηλώ ονόματι και τας δύο αυλάς της Ρωσσίας και της Γαλλίας, επειδή και αύται αι δύο παρεχώρησαν εις αυτήν προλαβόντως και την προστασίαν της Επτανήσου. 

Ζητείται δε παρ' ελπίδα της επιβουλής ως Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης ο Καποδίστριας, άνθρωπος ως ουδείς άλλος φιλογενής σοφός εις τα πολιτικά και άξιος ίνα φέρη εντός ολίγου εις μεγάλην πρόοδον, καταρτισμόν και ευδαιμονίαν το Ελληνικό γένος. 

Ούτος εγνώρισε τα σχέδια και την επιβουλήν της Αγγλίας, όθεν αμέσως διεκοίνωσεν αυτήν και διά ζώσης φωνής και γραπτώς, τόσον εις τους Έλληνας, όσον και εις τας άλλας αυλάς Ρωσσίας τε και Γαλλίας, και αγωνίζεται κατά πάντα τρόπον ίνα δώση περαιτέρω της Πελοποννήσου έκτασιν του νομιζομένου Ελληνικού Κράτους, 

αλλ' απαντά φανεράν αντίστασιν υπό του Αγγλικού στόλου, και μόλις ηδυνήθη διά πολλής δραστηριότητος και τέχνης και έδωκε την νυν υπάρχουσαν, ήτις εάν έλειπεν η εκ της Αγγλίας επιβουλή και ζώντος του Κυβερνήτου έμελλεν είναι μέχρι τούδε δεκαπλάσιος και ευδαιμονεστάτη.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 
Αθήνα 1849, σελ. 16-19. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF