ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΛΟΥΘΗΡΟ - ΚΑΛΒΙΝΙΣΜΟΥ




Προκειμένου να κατανοηθεί -ως επί το πλείστον- καλύτερα το έργο του λόγιου Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου, όσον αφορά τις εύλογες και δικαιολογημένες αντιδράσεις του σχετικά με την Βαυαροκρατία, τον ρόλο της Αντιβασιλείας και την Βρετανική εισβολή και επιβουλή στα κοινωνικά ειωθότα της εναπομείνασας τότε Ελλάδας, θεωρήσαμε αναγκαίο να υπογραμμίσουμε τα κάτωθι και μόνο -επιγραμματικά- τα εξής:

η Αγγλία ποτέ δεν ήθελε τον Ιωάννη Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της χώρας, αλλά προσπαθούσε να επιβάλλει Μοναρχία -φυσικά- με δικό της Βασιλέα. Οι τρεις μεγάλες, προστάτιδες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) αποφάσισαν τελικά να ορίσουν ως Μονάρχη της χώρας τον Βαυαρό πρίγκιπα Όθωνα σε ηλικία μόλις 17 ετών, γνωστό ως Otto Friedrich Lπudwig von Wittelsbach. Μέχρι όμως να ενηλικιωθεί, ορίστηκε η διακυβέρνηση της χώρας από την λεγόμενη επιτροπή της Αντιβασιλείας, αποτελούμενη από τους: Κόμη Ιωσήφ Λουδοβίκο Armansperg, Γεώργιο Λουδοβίκο φον Μάουερ, Κάρολο φον Άμπελ και Κάρολο Γκράινερ.

Τα μέτρα που πήρε η Αντιβασιλεία και προκάλεσαν ευλόγως την ορθή αντίδραση των Ρωμιών -φυσικά και του ''Ιερωτάτου'' λόγιου Μοναχού Κοσμά- ήταν εκτός άλλων, τα εξής:

α. Διαλύθηκε ο τακτικός, ελληνικός στρατός και αντικαταστάθηκε με την εγκατάσταση 5000 Βαυαρών στρατιωτών! 

β. Με το διάταγμα της 23 Ιουλίου/4 Αυγούστου 1833, η Εκκλησία της Ελλλάδος ορίστηκε ως ''Αυτοκέφαλη'' και υπάχθηκε κατ' ευθείαν στην κρατική εξουσία προκειμένου να ελεγθεί και να διαβληθεί κατά το δυνατόν.

γ. Με το διατάγματα της 7ης Οκτωβρίου 1833 διαλύθηκαν όλα τα Μοναστήρια που είχαν λιγότερους από... 6 Μοναχούς.

δ. Με άλλο διάταγμα της 9ης Μαρτίου 1834 διαλύθηκαν όλες... οι γυναικείες Ιερές Μονές.

ε'. Όσες Μοναχές ήταν μικρότερες από 40 ετών, υποχρεώθηκαν διά Νόμου να επιστρέψουν στον εγκόσμιο βίο!...

στ'. Απαγορεύτηκαν οι δωρεές προς την Εκκλησία.

ζ'. Όλη η μοναστηριακή περιουσία -πλην εξαιρέσεων- περιήλθε στο Βαυαροκρατούμενο, ελληνικό κράτος!

η'. Εκποιήθηκαν εκκλησιαστικά σκεύη, αγιογραφίες, μέχρι και ολόκληρα βυζαντινά τέμπλα, για την δήθεν αναγκαία χρηματοδότηση του νεοσύστατου κράτους. Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο ξεσηκωμός των Ελλήνων, που θεώρησαν, πως πλέον στοχοποιείται η Πίστη τους, ενώ πρώην επιφανείς, εθνικοί αγωνιστές οδηγήθηκαν στις φυλακές, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας, που θεωρήθηκαν ''εχθροί'' του... Βασιλέως!

Ακολούθησε η εξέγερση της Μάνης, όταν η Αντιβασιλεία θέλησε να βάλει χέρι στους Μανιάτες γαιοκτήμονες και η επέμβαση του Βαυαρικού στρατού στο εσωτερικό της χώρας. Οι γενικευμένες ταραχές και αντιδράσεις οδήγησαν στην ανάκληση των Μάουερ και Άμπελ και όπως έγραφε ο Σπυρίδων Τρικούπης στον Νικόλαο Δραγούμη: ''Αφήνει την Ελλάδα η αντιβασιλεία εις ακαταστασίαν και δυσαρέσκειαν… η Ελλάς είναι και θα παραμείνει Ελλάς''.

Και όπως έγραφε και ο Μακρυγιάννης: ''Ότι οι Μπαυαρέζοι και οι οπαδοί τους Έλληνες θέλαν να μας φάνε κι' ο Θεός μας γλύτωσε από τους κακούς τους σκοπούς. Και πασκίζαμεν έξω και μέσα με τρόπον και κατηχούσαμεν τους ανθρώπους, ίσως και κινηθούμεν διά τα έξω και λευτερωθούμεν κ' εμείς εδώ μέσα και κάμωμεν νόμους στέρεους και διοικηθούμεν ως άνθρωποι˙ ότι μας κυβερνούν οι ανθρωποφάγοι με το «έτζι θέλω» και κρίμα στα αίματα και θυσίες οπού κάμαμεν''. (Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, επιμ. Ι. Βλαχογιάννη).

Για τον επίβουλο και διαλυτικό ρόλο της Αγγλίας στα ελληνικά δρώμενα, που συχνά προκαλούν τις αντιδράσεις του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου (ειδωμένες όμως πάντα υπό το πνεύμα της ορθής Φιλοπατρίας, χωρίς κραυγές και αναθεματισμούς) και -συνέπεια αυτών- φυλακίζεται και δηλητηριάζεται (κατά τον Τριανταφυλλίδη) από Αγγλόφιλους στις φυλακές του Ρίου, καταλήγουμε στα εξής:

οι Άγγλοι υπήρξαν οι πρώτοι που προσπάθησαν να οριοθετήσουν, να ποδηγετήσουν και να εγκλωβίσουν την Ελληνική Επανάσταση και με τα περίφημα ''Δάνεια της Αγγλίας'' χρηματοδότησαν τους Προεστούς και τους Φαναριώτες και αυτοί με τη σειρά τους υποθήκευσαν έτσι τα εθνικά κτήματα του μελλοντικού, νεοσύστατου ελληνικού κράτους! Με αυτά τα χρήματα των δανείων, οι Προεστοί εξαγόρασαν Οπλαρχηγούς και τους έστρεψαν εναντίον των Καπεταναίων επιτυγχάνοντας τον διχασμό των Ελλήνων και οδηγώντας τους δυστυχώς σε δύο εμφυλίους πολέμους...

Εκατοντάδες Φιλέλληνες κατά κυριολεξία ''λειτουργούν'' ως χρηματοδοτούμενοι πράκτορες της Μ. Βρετανίας, ενώ ο πολυδιαφημισμένος και νοσηρός, αγγλικός ''διαφωτισμός'' βρίσκει τους δικούς του ενχώριους, ιδεοληπτικούς ''Ουμανιστές'' οσφυοκάμπτες, στα πρόσωπα των Θεοκλήτου Φαρμακίδη και Αδαμαντίου Κοραή!

Μην ξεχνούμε και το γνωστό αντορθόδοξο-αντικληρικό, συγγραφικό έργο ''Ελληνική Νομαρχία'' ''Ανωνύμου του Έλληνος'', που χλεύαζε ουσιαστικά και λοιδωρούσε την Ορθόδοξη, Ρωμέικη Πίστη μας. Την Ορθόδοξη Πίστη των Ρωμιών, που οι ''εσπερινόφρονες'', έλληνες ψευδοδιαφωτιστές προσπάθησαν -συνεργούσης της Αγγλίας- να ευτελίσουν, να αμαυρώσουν και να ακυρώσουν. Αυτοί άλλωστε οι πιθικίζοντες νεοδιαφωτιστές της Δύσης -μα κυρίως της Αγγλίας- ήταν που μας καλούσαν να απαρνηθούμε την χιλιόχρονη, Ρωμέικη παράδοση και καταγωγή μας και να προσεταιριστούμε τους αρχαίους κλασσικούς των Ολύμπιων ψευδοθεών και και της μοιρολατρικής δεισιδαιμονίας τους.

Τα υπόλοιπα, τα αντιλαμβανόμαστε καλύτερα μέσα από την θεόπνευστη και πατριωτική γραφίδα του έργου του Μοναχού Κοσμά του Φλαμιάτου, που -σήμερα ειδικά- ούτος αποτελεί πρότυπο προς μίμηση και παραδειγματισμό!

Υ.Γ. Επειδή τελευταίως -ισχνά και σποραδικά- κάποιοι ''βέβηλοι'', ''συλητές'' και ''ιερόσυλοι'' συσχετίζουν ή και αντιπαραβάλλουν τον Ιερότατο Μοναχό Κοσμά Φλαμιάτο με τον... π. Κλεομένη, αυτό που τάχιστα μας έρχεται στο νου μας είναι ο στίχος από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (Η' 26-39): ''Επηρώτησε δε αυτόν ο Ιησούς λέγων· τί σοι έστιν όνομα; Ο δε είπε· λεγεών· ότι δαιμόνια πολλὰ εισήλθεν εις αυτόν''. Εύχεσθε!



Πηγές:

α. Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1962), έκδοση 2η, του Τρύφωνα Ε. Ευαγγελίδη (1894)
β. Δέσποινας Κατηφόρη, ''Σχέσεις J.-G.Eynard- J. von Armansperg'', Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 27, σελ.134-15.
γ. Δημητρίου Φωτιάδη: Όθωνας - Η έξωση. Αθήνα: Εκδόσεις Αφοί Ζαχαρόπουλοι, 1988.
δ. Δημητρίου Βερναρδάκη: Καποδίστριας και Όθων. Αθήνα: Ερμείας, 2001.
ε'. Αντωνίου Κλάψη: Πολιτική και διπλωματία της ελληνικής εθνικής ολοκλήρωσης, 1821-1923, Εκδόσεις Πεδίο, Αθήνα, 2019.


Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος




ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. 
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ



(συνέχεια από το προηγούμενο)


Ποίον δε το κατόρθωμα των εν Αθήναις συναθροισθέντων πληρεξουσίων, οίιτινες είχον όλην την εξουσίαν και το ελεύθερον, ίνα καταργήσωσι και αλλοιώσωσιν επί το κρείττον το επί Αντιβασιλείας δι' οδηγίας της Αγγλίας τεθέν ολεθριώτατον και απαίσιον σύστημα; Όλοι οι κωμικοί και σκανδαλοποιοί λόγοι και οι υποκεκρυμμένοι αγώνες αυτών περιωρίζοντο εις τούτο και μόνο, ίνα νομοθετήσωσι την κατάργησιν της Ορθοδόξου πίστεως και την εισαγωγήν της Αγγλικής θρησκείας του Καλβινισμού, αλλά η εκ του λαού περί τούτου γενομένη γενική ταραχή συνέστειλεν αυτούς προς ολίγον. 

Το επί Αντιβασιλείας όμως γενόμενον σύστημα, δι' ενεργείας της επιβουλής έλαβεν από τότε και λαμβάνει πολύ περισσοτέραν πρόοδον και ανάπτυξιν, τοσούτον τυρρανικώτατον, ολεθριώτατον και απαίσιον, καθ' όσα όλα μάλιστα αφορώσι την θρησκείαν, τον Ορθόδοξον κλήρον, την μόρφωσιν δε και ανατροφή της Νεολαίας, οποίον ουδέποτε άλλοτε απ' αιώνος εφάνη εις άλλο κράτος. Μήπως ο Βασιλεύς της Ελλάδος έχει υπουργούς, ή υπαλλήλους και στρατιωτικήν δύναμιν εκ του ιδίου αυτού έθνους και, ως εκ τούτου διά του φόβου και διά της βίας απαγορεύη τα καλά και κοινωφελή και νομοθετή, όσα αυτός θέλη; 

Και εις ποιον συνετόν και υγειόφρονα νουν λαμβάνει χώραν, ούτε καν η ελαχίστη περί τούτου αμφιβολία και υποψία; Αυτοί, τουτέστι τα όργανα της Αγγλίας, εκίνησαν και έφερον εις έργον το λεγόμενον Σύνταγμα, και δι' αυτού ενομοθέτησαν, όσα αυτή ήθελε και εφαίνοντο κατάλληλα εις τους ολεθρίους σκοπούς αυτής, οποία προς τοις άλλοις η ελευθεροτυπία, καθ' όσα αποβλέπουσι τους κατά της πίστεως βλασφημίας, τους αδιαλείπτους ερεθισμούς εις το κατά του Βασιλέως μίσος, εις τα σχίσματα, εις τους εμφυλίους πολέμους, εις το πνεύμα της αποστασίας και αναρχίας, εις σύστασιν της Αγγλίας και των όσων αυτή ενεργεί και εις μύρια άλλα παραπλήσια τούτοις. 

Αυτοί απεδίωξαν εκ της Ελλάδος, τόσον αποτόμως και ασυστόλως το Βαυαρικόν στρατιωτικόν επί σκοπώ της επιβουλής, ίνα ερεθίση πολλώ μάλλον τους Έλληνας εις αποστασίαν και έδειξαν τόσα άλλα τολμηρά έργα εις πράγματα περιττά, και έπειτα δεν είχον τάχα το ελεύθερον ίνα καταργήσωσι το επί Αντιβασιλείας τεθέν φρικτόν και ολεθριώτατον σύστημα, και τα όσα εκρίνοντο αναγκαία εις ασφάλειαν της πατρώας θρησκείας, και εις την επί το κρείττον πρόοδον του ιδίου Κράτους; 

Και εις ποιον υγειή νουν, λέγω πάλιν, γίνεται το τοιούτον, ούτε καν διά μίαν στιγμήν πιθανόν; Η εκ της Αγγλίας επιβουλή, ως κατά πάντα διευθύνουσα προ πολλού κατά τους απαισίους αυτής σκοπούς, τα πράγματα όλης εν γένει της Ανατολής, αυτή επί Αντιβασιλείας έφερεν εις το Βασίλειον της Ελλάδος και τούτο το όλως Σατανικόν Σύστημα, όμοιον κατά πάντα και απαράλλακτον, ως εκείνο της Επταννήσου, διά την αθρόαν ανατροπήν της Ορθοδόξου θρησκείας και διά το γενικόν ναυάγιον του Ελληνικού γένους. 

Αυτή προς τοις άλλοις έχει συστηματικώς πολλά υποκεκρυμμένα όργανα, τα οποία περιστοιχούσι τον Βασιλέα της Ελλάδος, υποκρινόμενα τον φίλον αυτού, τον πατριωτισμόν, την φιλογένειαν, τον αντίπαλον τάχα και τον εχθρόν της Αγγλίας, και δι' αυτών ενεργεί και φέρει εις έργον τα ίδια αυτής σχέδια και δι' αυτών προς τοις άλλοις φέρει εις αυτό το σύστημα στηριγμόν, υπεράσπισιν περισσοτέραν πρόοδον και ανάπτυξιν, και συγχρόνως ευρίσκει την αφορμήν και ερεθίζει τούτον τον απειρόκακον λαόν εις νέαν αποστασίαν, όπως δι' αυτής φέρη εις έκβασιν τοιούτους τρομερούς και απαισίους αυτής σκοπούς.

Δι' αυτόν τον σκοπόν έχει προπαρασκευασμένας και όλας τας άλλας Αυλάς διά της απάτης και της ραδιουργίας και διήγειρε και ηρέθισε τα μέγιστα την τούτων αντιζηλίαν κατά της Ρωσσίας, ως προς τα πράγματα της Ανατολής, και πάλιν την της Ρωσσίας καθ' οποιασδήποτε άλλης δυνάμεως εκτός της Βρετανικής: Ένεκα τούτου οσάκις οποιαδήποτε δύναμις, κινηθή καθ' οποιονδήποτε τρόπον εις την Ανατολήν ερεθίζει και κινεί όλας τας άλλας κατ' αυτής, επειδή εν' ω εις όλας υπενεργεί και ετοιμάζει καταστροφάς και ναυάγια, προς όλας υποκρίνεται τον φίλον σύμμαχον και εις όλας γίνεται οδηγός και διδάσκαλος. 

Δι' αυτής της ραδιουργίας μόνη η της Αγγλίας επιρροή και σχέσις εις την Ανατολήν φέρει ολιγώτερον σκάνδαλον και γίνεται πλέον υποφερτή εις όλας τας άλλας αυλάς. Αυτή η επιβουλή των 50 περίπου ετών εκίνησε και έχει από τότε εις ενέργειαν και εις αδιάλειπτον πρόοδον και ανάπτυξιν τα περί της Ελλάδος ίδια αυτής σχέδια, ώστε από τότε έλαβε, μέχρι τούδε τοσαύτην επιρροήν και σχέσιν εις όλα τα πράγματα, θρησκευτικά τε και Κοσμικά και προ πάντων, 

ως προς την μόρφωσιν όλης εν γένει της νεολαίας, οποία εις ουδεμίαν άλλην αυτής αποικίαν έλαβε και συγχρόνως επενόησε ραδιουργίας και τρόπους διά των οποίων, ου μόνον κρατεί εις τον προς αλλήλους ερεθισμόν, εις αδράνειαν και εις ύπνον βαθύν όλα τα άλλα έθνη και τας αυλάς, αλλά προς τούτοις κινεί αυτά και υποσκάπτουσι προθύμως και αυθαιρέτως τον λάκκον της ιδίας αυτών πτώσεως και καταστροφής. 

Εις αυτήν την διεύθυνσιν των πραγμάτων όλης εν γένει της Ανατολής ενεργεί από τότε αδιαλείπτως την ανατροπήν της Ορθοδόξου θρησκείας, την έκτασιν του ιδίου αυτής προσηλυτισμού,  δ ι ά  τ ω ν  Σ χ ο λ ε ί ω ν  κ α ι  δ ι ά  τ ω ν  ε τ α ι ρ ε ι ώ ν,  διά πασών  τ ω ν  θ έ σ ε ω ν  Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ώ ν,  π ο λ ι τ ι κ ώ ν,  δ ι δ α σ κ α λ ι κ ώ ν και μερικών και δι' άλλων μυρίων ραδιουργιών, την διάδοσιν της διαφθοράς, τα εμφύλια σχίσματα, τας κλοπάς, τας ιερολυσίας και τας ληστείας, την γενικήν ένδειαν και πτωχείαν, 

ανοίγει κατά καιρούς και τόπους νέας Σκηνάς και εμφυλίους πολέμους διά τον κατά μικρόν όλεθρον του Ελληνικού γένους και επί αυτώ ίνα δείξη αυτό εις τον λαόν της Ρωσσίας όλως ανίκανον και ανάξιον αυτονομίας και ανεξαρτησίας και την ανάγκην ξένης δυνάμεως εις αυτό και συγχρόνως εις όλα ταύτα έχει προπαρασκευασμένα τα υπουργεία των άλλων δυνάμεων, και προπαρασκευάζει την γενικήν θέλησιν του Ελληνικού έθνους και πολλάς άλλας αφορμάς, ίνα προτιμηθή αυτή κατ' εξαίρεσιν όλων των άλλων Αυλών, εις την αποκλειστικήν προστασίαν του Ελληνικού Κράτους, το οποίον είχε σκοπόν ίνα περιορίση κατ' αρχάς εις μόνην την Πελοπόννησον και εις τινάς Νήσους. 

Εις εύστοχον επιτυχίαν τοιούτου σπουδαίου και μεγάλου σκοπού, ου μόνον ως είπα και ανωτέρω, έχει ως συναγωνιστάς εις την κατά πασών των Αυλών τε και των λαών του Ορθοδόξου, καθώς και του δυτικού δόγματος επιβουλήν, Εβραίους, Οθωμανούς και όλα τα Λουθηρο-Καλβινικά Κράτη, και πάλιν εκτός τούτων και όλους τους λαούς του δυτικού δόγματος εις την κατά των Ορθοδόξων συνωμοσίαν, αλλά και αυτά τα Κράτη της Δυτικής Εκκλησίας έχει εσχισμένα και ηρεθισμένα εις την προς άλληλα επιβουλήν επί σκοπώ, ίνα μη συνέλθωσι ποτέ εις γενικήν κατά των Λουθηρο-Καλβινικών λαών συμμαχίαν, πράγμα το οποίον διά περισσοτέρας μανίας και τέχνης ενεργεί εις όλους εν γένει τους ορθοδόξους. 

Οίδε προς τοις άλλοις, ότι δι' αυτής της ραδιουργίας κινεί τους επιβουλευομένους λαούς, όπως θέλει και ότι φέρει ευστοχώτερον την τούτων καταστροφήν. Έχομεν πολλά διδόμενα, εξ' ων ευλόγως και πολύ πιθανώς συμπεραίνομεν, ότι αφ' ου ανεβίβασεν επί θρόνου της Γαλλίας τον Φίλιππον, και έλαβε δι' αυτού τον εκείσε λαόν πρόθυμον συναγωνιστήν εις την κατά των Ορθοδόξων συνωμοσίαν, ότι δηλαδή, από τότε έχει αυτόν εν αγνοία και δι' απάτης και εύστοχον και δραστήριον συναγωνιστήν διά την καταστροφήν εις όλα τα άλλα Κράτη του δυτικού δόγματος και ιδού, πως και υπό ποιον απατηλόν πρόσχημα. 

Εγένετο δηλαδή, μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας αυτή η μυστική συμφωνία, ίνα φέρωσιν εκ συμφώνου την ανατροπήν της Ορθοδόξου θρησκείας, την καταστροφήν της Ρωσσικής Μοναρχίας, την καταστροφήν της Αυστρίας, και τον όλεθρον και αφανισμόν του Ελληνικού γένους και μετά ταύτα η μεν Γαλλία παραλάβη την Ισπανίαν, την Ιταλίαν, την Πορτουγαλίαν και άλλα τινά Κράτη της Δύσεως, η δε Ανατολή παραχωρηθή εις την Βρετανίαν, και ιδού οποίους σκοπούς φέρει ευστόχως εις έκβασιν δι' αυτής της ραδιουργίας. 

Πρώτον μεν φέρει την κατάργησιν και την ανατροπήν της Δυτικής Εκκλησίας καθ' όλην την Δύσιν, επειδή αι εις όλα τα Κράτη γενόμεναι αποστασίαι, όλαι εν γένει κινούμεναι υπό το πρόσχημα της ελευθερίας, αφ' όλων δι' ενεργείας της επιβουλής φαίνεται αχώριστον το πνεύμα της πλάνης του θεισμού και της κατά της πίστεως και του κλήρου συνωμοσίας.

Δεύτερον δε φέρει την φθοράν και την καταστροφήν εις όλα αυτά τα Κράτη και τους λαούς, επειδή δι' αυτής της πλάνης, εξ ανάγκης διαδίδεται το πνεύμα της διαφθοράς, της ιδιοτελείας, της κοινής προδοσίας, τα σχίσματα, οι εμφύλιοι πόλεμοι, η αποστασία εξ ων ακολουθούσι παν είδος κακίας και γενικής συμφοράς.


Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 
Αθήνα 1849, σελ. 22-25. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF