ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020

''ΟΙ ΜΑΣΟΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!''




...''Ταύτα τα δύο (Μασονία και Σχολεία) βοηθούνται αμοιβαίως, 

επειδή εκ των εταιριών συστηματικώς χειροτονούνται Καθηγηταί των Σχολείων,
και πάλιν τα Σχολεία ετοιμάζουσι και καταρτίζουσι νέα μέλη εις περισσοτέραν έκτασιν των εταιριών
και εις πρόοδον της πλάνης και της συνωμοσίας''... 


                                                                                  Κοσμάς Φλαμιάτος


Ο αντίχριστος ρόλος και συνωμοτικός χαρακτήρας της Μασονίας ήταν γνωστότατος στον εκ Κεφαλληνίας Μοναχό Κοσμά, αφού ο Τεκτονισμός ξεκίνησε από τα Επτάνησα και δη από την Κέρκυρα (1782) και εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Γι' αυτό και στο ακόλουθο κείμενο της ''Φωνής Ορθόδοξης και σπουδαίας'' περιγράφεται απλά, αλλά ουσιαστικά, με λεπτομερείς, αναλυτικές και εκτενείς γνώσεις για την μασονική υπόσταση της Φιλικής Εταιρείας, που δεν δημιουργήθηκε σαν μια Τεκτονική Στοά, αλλά προωθήθηκε και επιβλήθηκε -αποκλειστικά και μόνο- για την απελευθέρωση του σκλαβωμένου, ρωμέικου γένους, υπό τον έλεγχο -φυσικά- των ξένων δυνάμεων της Εσπερίας!

Δράττεται ο Κοσμάς Φλαμιάτος -δοθείσης της ευκαιρίας- να καταστήσει απόλυτα σαφή, κατανοητή και δηλωτική την υποκρισία, την δολιότητα και τον μακιαβελισμό της παγκόσμιας Μασονίας και δη της Ελληνικής, γράφοντας με μοναδική ευκρίνεια, ακρίβεια και εστίαση τα ακόλουθα: ''Εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη, (η Μασονία) έ χ ε ι κ ε κ ρ υ μ μ έ ν α ό ρ γ α ν α και προπαρασκευασμένα, ίνα αναβαίνωσιν ο ε ι ς μ ε τ ά τ ο ν ά λ λ ο ν εις την θέσιν του π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ, ενεργούντα αδιαλείπτως τους Σατανικούς και ολεθρίους σκοπούς της Αγγλίας, τα οποία επί τοιούτω σκοπώ προς τοις άλλοις κινεί τους εφημεριδογράφους και τους σπερμολόγους και υπερεπαινούσι και περιθρυλλούσιν αυτούς, ως άνδρας τάχα σοφούς, μεγάλους, ηθικούς και ως έχοντας δήθεν όλην την φιλογένειαν και τον πατριωτισμόν''.

Ο Μοναχός Κοσμάς προείδε (και σήμερα, μετά από πολλά χρόνια αυτό γίνεται απόλυτα αντιληπτό και πανθομολογούμενο) σε αντίθεση με πολλούς δυτικογενείς και δυτικοεπηρμένους ''εραστές'' του Ευρωπαικού ''Διαφωτισμού'' τον ''κίνδυνον'', τον ''κρημνόν'' και τον ''όλεθρον'', που ελόχευε διά μέσου της Φιλικής Εταιρείας και προωθούσε η Αγγλία με την Μασονική, μυστική της ''πανστρατιά'' και όχι μόνο αυτή. Ο Σκουφάς -φερ' ειπείν- είχε στενότατες σχέσεις με τον Κωνσταντίνο Ράδο, που ήταν μυημένος στον επαναστατικό ''καρμποναρισμό'', δηλαδή την μυστική εταιρεία της Ιταλίας, που διαπνεόταν από πατριωτικά και προοδευτικά ιδεώδη και λειτουργούσε, ως πρότυπο για όλες σχεδόν τις εθνικοαπελευθερωτικές, μυστικές ομάδες.

Ο Ξάνθος είχε μυηθεί στην Τεκτονική Στοά της Λευκάδας και ο Τσακάλωφ ήταν ιδρυτικό μέλος του ''Ξενοδοχείου''. Συχνά θα δούμε, στα κείμενα που δημοσιεύουμε (εκ της Φωνής Ορθόδοξης και σπουδαίας) να συσχετίζονται απόλυτα οι όροι Αγγλία-Μασονία, μιας και οι δύο αλληλοσυμπληρώνονται και εκπληρούνται μέσα από την ιδεατή, οντολογική ταυτοπροσωπία τους! Ο Ιερότατος Μοναχός Κοσμάς δεν είναι -φυσικά- κατά της προόδου, της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των ευρωπαικών κρατών, ελέω του εισαγόμενου δυτικοευρωπαικού ''διαφωτισμού''.

Είναι όμως αναντίρρητα και οφθαλμοφάνερα, κατά την αποικιοκρατοποίησης της Ελλάδος μέσα από τον ξενόδουλο έλεγχο και την δυτικοευρωπαική επιστασία ενός υπό ελέγχου κοινοβουλευτικού ''Συντάγματος'', κατά των αιωνίων και παρουσιαζομένων ως ''φιλελλήνων''... δυτικών ''Συμμάχων'' και δη της Αγγλίας και φυσικά, κατά του σατανικότερου, αμοραλιστικότερου και ειδεχθέστερου, υποχθόνιου, μυστικιστικού ''συστήματος'', που ταυτοποιήθηκε ιδεατά στον ορισμό της Μασονίας!


Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος




Η ΕΣΤΡΕΒΛΩΜΕΝΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ 


Τα σπουδαιότερα έργα της επιβουλής, δι'ων έφερε και φέρει αδιαλείπτως γενικωτέρους καρπούς και καταστροφάς θεωρούνται ταύτα τα δύο. 1. Αι Εταιρίαι, και 2. τα Σχολεία, διό τόσον εις τους μαθητάς αυτών των Σχολείων, όσον και εις τα μέλη των εταιριών φαίνεται εν και το αυτό πνεύμα, τουτέστιν, η κατά της πίστεως, η κατά του κλήρου, η κατά πάσης Εκκλησιαστικής και πολιτικής αρχής συνωμοσία, ο δόλος, η υπόκρισις, η διαφθορά, και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά και γνωρίσματα, μέρος ολίγον εκ των οποίων εμνημονεύσαμεν ανωτέρω εις τον περί εταιρίας λόγον.

Ταύτα τα δύο βοηθούνται αμοιβαίως, επειδή εκ των εταιριών συστηματικώς χειροτονούνται Καθηγηταί των Σχολείων, και πάλιν τα Σχολεία ετοιμάζουσι και καταρτίζουσι νέα μέλη εις περισσοτέραν έκτασιν των εταιριών και εις πρόοδον της πλάνης και της συνωμοσίας. Ένακα τούτου εις την Επτάνησον, έπειτα δε εις το βασίλειον της Ελλάδος, μετά ταύτα δε και εις όλην εν γένει την άλλην Ανατολήν απαγορεύεται διά νόμου το έργον του διδασκάλου εις όλα εν γένει τα Σχολεία, και επιτρέπεται εις όσους εγκρίνη η αρχή΄ εκτός τούτου ενομοθετήθη και απαγορεύονται όλα τα υπό ορθοδόξων συντεταγμένα βιβλία, και επιτρέπονται τινά εκ των νεωτέρων εστρεβλωμένα, ανώμαλα και νοθευμένα, έχοντα αφορμάς και σκάνδαλα της πλάνης και της διαφθοράς.

Ότι το έργον του διδασκάλου απαγορεύεται εις όλους τους ορθοδόξους και ορθόφρονας, και επιτρέπεται συστηματικώς εις όλα τα πνεύματα της πλάνης και εις όλα τα, είτε εν γνώσει, είτε εν αγνοία όργανα της επιβουλής, το πράγμα εγνωρίσθη εκ των έργων και αποτελεσμάτων, και υπάρχει γνωστόν προ πολλού και διαφημίζεται γενικώς παρά πάσι τοις ορθοδόξοις. Τούτο το διά νόμου σύστημα, ως προς την μαθήτευσιν και ανατροφήν της ορθοδόξου νεολαίας, ουδείς άλλος απ' αιώνος τύραννος και διώκτης ετόλμησεν, ίνα φέρει εις έργον, ειμή μόνη η εκ της Αγγλίας επιβουλή, εκτός άλλων πολλών τοιούτων.

Πρώτον μεν επενόησε  και προητοίμασεν εις αυτόν τον σκοπόν προ πεντήκοντα περίπου ετών, όλα τα Σχολεία της Δύσεως, διά την νόθευσιν της όλης της εκείσε απερχομένης ορθοδόξου νεολαίας, διό και πρατηρείται ότι όση εκεί από τότε εμορφώθη, ότι ουδεμίαν βάσιμον, τακτικήν και επιστημονικήν γνώσιν έλαβεν, αλλά μόνην την ιδιοτέλειαν, την φυλαργυρίαν, τον θεισμόν, την αποστροφήν και την συνωμοσίαν κατά της ορθοδόξου θρησκείας. Η εξαίρεσις φαίνεται σπανιωτάτη, γενομένη, διά πολύ εκτάκτους αιτίας.

Τοιούτους προ πάντων κατεσκεύασε τους όσους έμελλον γενέσθαι Καθηγηταί και Διδάσκαλοι εις την Ανατολήν και εις τα άλλα ορθόδοξα Κράτη, και εκείνους διά των οποίων ενόθευσε και εστρέβλωσε την νέαν φιλολογίαν. Έχομεν εις τούτο μέγα πλήθος πραγματικών αποδείξεων, τόσον εις την Επτάννησον, όσον και όλην την άλλην Ανατολήν. Τοιούτοι προ τοις άλλοις θεωρούνται, ο Κοραής, ο Κούμας, ο Ν. Δούκας, ο Γαζής, ο Βάμβας, ο Καίρης και όλοι εν γένει οι επ΄αυτών και οι μετ' αυτούς, ώστε πολλού εναυάγησεν όλη αυτή πράξη των ελλογίμων και διδασκάλων όλης εν γένει της Ανατολής, διατελούντες μέχρι της ώρας εύστοχα και πρόθυμα όργανα της επιβουλής και της κοινής προδοσίας, εν αγνοία και δι' απάτης.

Το πράγμα εχώρησεν επί τοσούτον, ώστε μόλις ευρίσκονται την σήμερον πέντε ή εξ ορθόδοξοι  διδάσκαλοι εις όλην την Ανατολήν, εκ των γερόντων και πρεσβυτέρων, και αυτοί ημελημένοι, περιφρονούμενοι και δολίως πως καταδιωκόμενοι. Όταν εκίνησε την κατά της ορθοδοξίας συνωμοσίαν και προπαρασκεύασεν επί τοιούτω σκοπώ τα Σχολεία της Δύσεως, τότε διά της κοινής φήμης διεθρύλλησεν εις τα ορθόδοξα Κράτη και μάλιστα εις την Ανατολήν τον ψευδώνυμον φωτισμόν της Δύσεως, διέδωκε τον ερεθισμόν εις την νεολαίαν και τον πόθον ίνα συντρέχη αδιαλείπτως εκεί εις επιτυχίαν τούτου του νομιζομένου φωτισμού, και εις μαθήτευσιν των δύο γλωσσών προ των άλλων, Γαλλικής τε και Γερμανικής.

Και εις τα Σχολεία, καθώς και εις τας εταιρίας δύο είδη της πλάνης συστηματικώς παραδίδονται, το της υλοφροσύνης, και το της αιρέσεως των διαμαρτυρουμένων. Τούτο όμως ακολουθεί εις τα ορθόδοξα Κράτη, εις δε τους λαούς της Δυτικής Εκκλησίας, εις μόνας τας εταιρίας ενεργούνται και τα δύο είδη της πλάνης, εις δε τα Σχολεία η πλάνη του θεισμού, διά της οποίας προπαρασκευάζει ως ελπίζει τα πνεύματα εις αποδοχήν μετά ταύτα του Λουθηρο-Καλβινισμού, επειδή και εις αυτά τα Κράτη συστέλλεται μήπως ανακαλυφθώσιν οι σκοποί και αι ραδιουργίαι της επιβουλής και ματαιωθώσι.

Τοιούτου πνεύματος ήσαν όλα τα προ ολίγων ετών της Ελληνικής Επαναστάσεως Σχολεία όλης σχεδόν της Ανατολής, έχοντα το πνεύμα της φιλικής εταιρίας ως προς την κατά της πίστεως και την κατά του κλήρου συνωμοσίαν. Εις τους ανωτέρω βαθμούς αυτής της φιλικής εταιρίας διέδωκεν εμμέσως δι' άλλων εκείνην, την όλως αντίθεον  και πεπλανημένην ιδέαν, ότι τάχα το Ελληνικόν έθνος υποπεσόν προ χριστού εις τον ζυγόν της παλαιάς Ρώμης, ένεκα του χριστιανισμού δεν ήλθεν εις αποκατάστασιν και ελευθερίαν, και ότι έπειτα πάλιν ένεκα των θρησκευτικών προλήψεων και δεισιδαιμονιών κατεστράφη και υπέπεσεν ο λαός αυτής από την Οθωμανικήν Τυραννίαν και ότι αποβαίνει όλως αδύνατος και ακατόρθωτος η αποκατάστασις του Ελληνικού γένους, εν όσω δεν απαλλαχθή εξ αυτών.

Αυτή η πεπλανημένη και ασύστατος γνώμη επειδή διεδόθη εις ανθρώπους σαρκικούς, και επί τοιούτω σκοπώ διεφθαρμένους υπό της επιβουλής, ερριζώθη βαθέως εις τον νουν και εις την καρδίαν αυτών και ενομίσθη ως άλλος χρησμός παρ' αυτοίς, ώστε όλοι οι κεκρυμμένοι σκοποί των Σχολείων και της εταιρίας, εξ ης ως επί το πλείστον εγίνοντο οι Καθηγηταί, δεν ήσαν κυρίως άλλοι, δι' ενεργείας και εισηγήσεως αοράτου της επιβουλής, ειμή η κατάργησις του Κλήρου και της ορθοδοξίας, επειδή εκ τούτου, ηλπίζετο, ως ενόμιζον, και η γενική του γένους αποκατάστασις και η ελευθερία.

Απ' εκείνου του καιρού λοιπόν, όλα τα Σχολεία της Ανατολής και της Δύσεως μέχρι της ώρας, αυτόν τον σκοπόν υποκρύπτουσι. Το πράγμα όμως τότε εγίνετο διά τρόπου υποκεκρυμμένου, οι δε μαθηταί ελάμβανον τουλάχιστον τινα φιλολογικήν γνώσιν, αλλ' ήδη προ πολλού εις την Επτάνησον, εις δε το βασίλειον της Ελλάδος από Αντιβασιλείας, μετά ταύτα δε και εις όλην την άλλην Ανατολήν ενεργείται πλέον ανακεκαλυμμένως, διά νόμου και συστηματικώς, τόσον η πλάνη όσον και η στρέβλωσις.

Εν τοσούτω η εκ της Αγγλίας επιβουλή εν καιρώ, ότε διά των εταιριών και Σχολείων ελάμβανεν αδιαλείπτως, εν αγνοία των επιβουλευομένων, έκτασιν ο προσηλυτισμός αυτής, έκρινεν αναγκαίον ίνα μορφώση και μίαν άλλην συστηματικωτέραν ζύμην εν γνώσει εκ της νεολαίας της Επτανήσου, όπως δι΄αυτής φέρη εις ανάπτυξιν και καταρτισμόν την έως τότε διά της πλάνης του θεισμού προπαρασκευασθείσαν  εις την Ανατολήν.

Είχε συγχρόνως συνεργούντας  εις αυτόν τον σκοπόν της Λουθηρο-Καλβινικής αιρέσεως, δι' εκδόσεως νέων, δι' αυτό το τέλος βιβλίων, τον Κοραή και τους περί αυτών εξ ων εμνημόνευσα ανωτέρω. Διά τούτον σκοπόν αποστέλλει προς τοις άλλοις τον διαβόητον Λόρδον Γκιλφόρδ, όστις υπό το πρόσχημα της φιλανθρωπίας και του φιλελληνισμού παρέλαβε και εμόρφωσε δι' ιδίων εξόδων τινάς εκ της ορθοδόξου και Ελληνικής νεολαίας. Τοιούτοι υπάρχουσι τόσοι Φαρμακίδαι, Τρυκούπαι, Τυπάλδαι, Πηλαρινοί, Ασώπιοι, Φιλιταί, Μανιάκαι και άλλοι.

Τούτων τα φρονήματα, κατήντησαν τοις πάσι γνωστά, ώστε και η περί τούτου παρ' εμού μαρτυρία αποβαίνει περιττή, αν και υπερασπιζόμενοι και συνιστώμενοι αμοιβαίως υπό πλείστων άλλων αυτοίς ομοφρόνων και υπ' αυτής της επιβουλής διά της τέχνης και της ραδιουργίας, συσκιάζεται ο χαρακτήρ και τα φρονήματα αυτών εις τον ευαπάτητον και απλούν λαόν. Μετά την ετοιμασίαν τούτου του ιδιαιτέρου και συστηματικωτέρου προσηλυτισμού της επιβουλής, ο ειρημένος Γκιλφόρδ καθιδρύει εν Κερκύρα της Επτανήσου το διαβόητον ''Σεμινάριον'', επί λόγω ότι μέλλει ίνα μορφώση πεφωτισμένον και άξιον κλήρον της Επτανήσου.

Εις την καθίδρυσιν τούτου οι εκεί αρμοσταί Άγγλοι, ίνα μη δώσωσιν αφορμήν υποψίας εις τον εκεί ορθόδοξον λαόν, κατά μεν το φαινόμενον προσποιούνται ότι αποστρέφονται τάχα διά φθόνον τον σκοπόν αυτού του Σχολείου, αλλ' εν έργω και πράγματι φέρουσιν όλον το υπέρ αυτού ζήλον και την προστασίαν. Συγχρόνως δε διασπείρουσι πολλούς σπερμολόγους, υπερεπαινούντας αυτό και επαγγελλομένους μεγάλας και γενικάς εξ αυτού ωφελείας. Εκ τούτου ακολουθεί ο υπέρ αυτού ενθουσιασμός και συντρέχει ευθύς ο ανάλογος αριθμός των νέων εις μαθήτευσιν εκ της Επτανήσου και εκ της άλλης Ελλάδος.

Έφορος του Σεμιναρίου διετέλεσε διά βίου αυτός ο Μιλόρδος Γκιλφόρδ, του οποίου ψηφίζει Καθηγητάς εκ των όσων αυτός εμόρφωσε  Κ. Τυπάλδον και Θ. Φαρμακίδην, έχοντες και οι δύο όνομα και σχήμα Ιερέως και κληρικού. Μετά ταύτα τον μεν δεύτερον αποστέλλει εν καιρώ της επαναστάσεως εις την Ελλάδα, όστις προς τοις άλλοις ανεφάνη και ο πρώτος εφημεριδογράφος, και αναπληροί τον τόπον αυτού ο Ν. Βάμβας.

Μετά δε τη δολοφονία του Κυβερνήτου αποστέλλεται και ούτος εις τας Αθήνας ως Καθηγητής και ως φανερός συναγωνιστής των λεγομένων Αμερικανών και εμβαίνει εις την θέσιν αυτού ο Κουτλουμουσιάνος, όστις μετά ταύτα αποστέλλεται και αυτός εις Κωνσταντινούπολιν, και γίνεται Καθηγητής του εν Χάλκη Σχολείου, διά τους αυτούς σκοπούς, διά τους οποίους απεστάλησαν οι προκάτοχοι αυτού εις την Ελλάδα, ο δε Κ. Τυπάλδος διετέλεσεν εις το εν Κερκύρα Σεμινάριον ως διδάσκαλος αμετάθετος περί 20 έτη.

Πολλά φαινόμενα απαίσια, φρικτά κι απ' αιώνος ανήκουστα ήκουσεν, ίδε και βλέπει μέχρι της ώρας όλος ο ορθόδοξος λαός της Επτανήσου, εις όλους εν γένει τους μαθητάς αυτού του Σατανικού και ολεθριωτάτου Σχολείου, διά του οποίου εμόλυνε και ενόθευσε κατά το πνεύμα της διαφθοράς, της πλάνης και της κοινής προδοσίας μέγα και πολύ μέρος της Ανατολικής Εκκλησίας, η εκ της Αγγλίας επιβουλή. Όλοι οι μαθηταί καθυποβάλλονται εις ορκομοσίας ίνα φυλάξωσι διά βίου πίστιν και πειθαρχίαν εις την Κυβέρνησιν και εις τους σκοπούς αυτής.

Ούτος υπάρχει ο πρώτος όρκος γνωστός εις όλους τον οποίον οι μαθηταί δίδουσι κατ' εντολήν των Καθηγητών εις την είσοδο των Σχολείων.


Συνεχίζεται 



Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 
Αθήνα 1849, σελ. 45-49. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF