ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Κ' ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ





Πρὸς
τὴν Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων
κ. Νίκην Κεραμέως

ΕΝΤΑΥΘΑ


Ἐξοχωτάτη κ. Ὑπουργέ,

Διὰ τῆς παρούσης, εὐχόμεθα πρωτίστως εἰς Ὑμᾶς ὑγείαν καὶ τὸν ἐξ ὕψους φωτισμὸν καὶ ἐνίσχυσιν εἰς τὸ ἔργον Σας. Ἐν συνεχείᾳ ἐπιθυμοῦμεν νὰ διαβιβάσωμεν εἰς Ὑμᾶς τὴν κοινὴν ἐπιθυμίαν τοῦ ἡμετέρου Ποιμνίου τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ἑνοῦντες τὴν φωνὴν ἡμῶν καὶ μετ’ ἄλλων φορέων αἰτουμένων τὰ αὐτά, ἤτοι:


1) Νὰ ἐπιτραπῇ ἡ τέλεσις τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ Λειτουργιῶν εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ἡμῶν, ἔστω μετὰ μόνου τοῦ ἀναγκαίου προσωπικοῦ (Λειτουργοῦ, Ἱεροψαλτῶν καὶ Νεωκόρου), ὅπως καὶ ἡ ἀκώλυτος τέλεσις αὐτῶν εἰς τὰς Ἱερὰς Μονὰς ὑπὸ τῶν Ἀδελφοτήτων, ἔστω ἄνευ ἐπισκεπτῶν.


2) Νὰ ἐπιτραπῇ ῥητῶς ἡ ταυτόχρονος μετάδοσις τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν μέσῳ διαδικτύου, διότι ἡ ἡμετέρα Ἐκκλησία δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα μεταδόσεώς των μέσῳ ραδιοφώνου ἢ τηλεοράσεως.


3) Νὰ ἐπιτραπῇ ἡ ἀκώλυτος μετάβασις τῶν πιστῶν εἰς τοὺς Ναοὺς διὰ τὴν ἀτομικὴν προσευχὴν αὐτῶν πρὸς πνευματικὴν καὶ ἠθικήν των ἐνίσχυσιν, τηρουμένων βεβαίως σχολαστικῶς τῶν προβλέψεων τῆς Κ.Υ.Α. τῆς 3/16-03-2020 περὶ ἀποφυγῆς συνωστισμοῦ. Κατανοεῖτε ἀσφαλῶς ὅτι ἡ ἠθικὴ στήριξις εἶναι παράγων ἐξίσου σημαντικὸς διὰ τὸν πληθυσμὸν τῆς χώρας μας, μάλιστα δὲ εἰς τοιαύτας δυσχερεῖς περιστάσεις. Ἐφ᾽ ὅσον ἡ Πολιτεία προέβλεψε τὴν δυνατότητα τῶν πολιτῶν νὰ ἐξέρχωνται διὰ σωματικὴν ἄσκησιν ἢ διὰ τὰς φυσικὰς ἀνάγκας τῶν κατοικιδίων ζώων, καλὸν θὰ ἦτο νὰ ἐλάμβανεν ὑπ᾽ ὄψιν καὶ τὰς πνευματικὰς ἀνάγκας τῶν λογικῶν ἀνθρώπων.


4) Εἰς τὴν δυσάρεστον περίπτωσιν τῆς παρατάσεως τῶν περιορισμῶν καὶ κατὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα, νὰ ἐπιτραπῇ τότε ἡ ἔστω ἐκ περιτροπῆς, ἐπ’ ὀλίγον διάστημα χρόνου, ἀνὰ ὁμάδας τῶν 10 ἀτόμων μετάβασις καὶ παρουσία τῶν πιστῶν ἐντὸς τῶν Ναῶν, τῶν λοιπῶν ἱσταμένων ἐκτὸς τῶν Ναῶν, εἰς ἀπόστασιν 2 μέτρων μεταξύ των καὶ ἀκροωμένων ἀπὸ μεγαφώνων τὰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας, ἐπ’ εὐθύνῃ τῶν ἐπιτετραμένων τῶν Ἱερῶν Ναῶν.


Πολιτεία ὀρθῶς μεριμνᾶ διὰ τὴν ὑγείαν τῶν πολιτῶν, καὶ ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τοῦ Ποιμνίου ἡμῶν τηρεῖ τὰς ἀποφάσεις, αἰτούμεθα ὅμως τὴν ἐκλογίκευσιν αὐτῶν εἰς σημεῖά τινα ἀντιλεγόμενα πρὸς διευκόλυνσιν καὶ διασφάλισιν θεμελιωδῶν δικαιωμάτων τῶν πιστῶν πολιτῶν, περὶ τῶν ὁποίων ἔχομεν τὴν πνευματικὴν εὐθύνην, καὶ πρὸς ἀποφυγὴν παντὸς εἴδους ἀρνητικῶν ἐντυπώσεων ἤ καὶ ἐκδηλώσεων ἐκ μέρους των ἔναντι Αὐτῆς.


Εὐελπιστοῦντες εἰς τὴν δέουσαν προσοχὴν καὶ εἰς τὴν θετικὴν ἀνταπόκρισιν Ὑμῶν εἰς τὰ δίκαια αἰτήματα μεγίστου μέρους τῶν συμπολιτῶν μας, διατελοῦμεν μετὰ τιμῆς καὶ εὐχῶν.





Διὰ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

† Ὁ Ἀθηνῶν Καλλίνικος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF