tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post7147207803584166525..comments2023-09-24T08:59:32.008+03:00Comments on ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ: ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-41641826199143732032016-02-28T20:26:53.546+02:002016-02-28T20:26:53.546+02:00Αδελφέ μου Νίκο, η Αγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή πλησιά...Αδελφέ μου Νίκο, η Αγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή πλησιάζει και για τούτο σου εύχομαι από καρδιάς Καλή Μετάνοια με πλουσίους καρπούς μετανοίας και ν' αξιωθούμε να γίνουμε ταπεινοί κοινωνοί των ανεκφράστων δωρεών του Χριστού μας.ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttps://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-9425175468583159512016-02-28T15:29:45.050+02:002016-02-28T15:29:45.050+02:00Ἁγιολόγιον - Φεβρουάριος 15 ΠΑΤΡΙΟ (ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛ...Ἁγιολόγιον - Φεβρουάριος 15 ΠΑΤΡΙΟ (ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ)<br /><br /><br />«Δεῦτε πιστοί, σήμερον χορείαν ἐπικροτήσαντες, εὐσεβῶς πανηγυρίσωμεν, καὶ τῶν Ἁγίων πάντων τὴν ἔνδοξον, καὶ σεβάσμιον μνήμην, ἐνδόξως τιμήσωμεν, λέγοντες· Χαίρετε, Ἀπόστολοι ἔνδοξοι, Προφῆται, καὶ Μάρτυρες, καὶ Ἱεράρχαι. Χαίρετε, Ὁσίων ὁ δῆμος, καὶ τῶν Δικαίων. Χαίρετε, τιμίων Γυναικῶν ὁ χορὸς καὶ Χριστόν ὑπὲρ τοῦ κόσμου πρεσβεύσατε…»<br />Ἀπό τό Δοξαστικό του ἑσπερινοῦ τῶν Ἁγίων Πάντων.<br /> Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος ὁ ἀπόστολος<br /> Ὁ Ὅσιος Εὐσέβιος<br /> Οἱ Ἅγιοι Δύο Μάρτυρες ἀπὸ τὴ Θρᾴκη<br /> Ὁ Ἅγιος Μαΐωρ<br /> Ἡ Σύναξις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἐν τοῖς Διακονίσσης<br /> Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ<br /> Ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος ὁ Βαγιάνος, ὁ ἐν Χίῳ (+ 1960)Nik Vythoulkashttps://www.blogger.com/profile/00027758330069745582noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-58791832997123813062016-02-28T15:26:06.770+02:002016-02-28T15:26:06.770+02:00Έάν έπιθυμής, άδελφέ, νά λάβης στήν ψυχή καί στήν ...Έάν έπιθυμής, άδελφέ, νά λάβης στήν ψυχή καί στήν μνήμη σου εικόνα καί παράδειγμα της άληθινής Μετάνοιας, άνοιξε τό βιβλίο τού Αγίου Ίωάννου τής Κλίμακος, βρές τόν περί μετανοίας πέμπτο Λόγο του, καί διάβασε περί τών μετανοούντων τών καταδικασμένων νά κάθωνται στό Μοναστήρι έκέϊνο, πού λέγεται Φυλακή, γιά τόν άπαρηγόρητο τόπο στόν όποίο βρισκόταν. Καί έκεί θά δής α) δίαιτα καί ζωή τών άληθινά μετανοούντων· διότι οί έκεί μετανοούντες άδελφοί δέν έτρωγαν λάδι, δέν έπιναν κρασί, δέν γεύονταν φαγί μαγειρευμένο, άλλά μόνο άρτο καί λάχανα ώμά. Πολλοί άπό αύτούς κατακαίγονταν άπό τήν δίψα καί είχαν έξω βγαλμένες τίς γλώσσες σάν τούς σκύλους. ’Άλλοι παίρνοντας μόνο λίγο ψωμί, τό ύπόλοιπο τό έρρτχναν, κρίνοντας άνάξιο τόν έαυτό τους νά τρώνε λογική τροφή, διότι έπραξαν τά έργα τών άλογων ζώων· στρώμα δέν είχαν, ουτε πλυμένο φόρεμα νά φορέσουν, άλλά όλα τά φορέματά τους ήταν σχισμένα, λερωμένα καί γεμάτα άπό ψείρες. Έκεί θά δής β) έργα καί πράγματα τών άληθινά μετανοούντων· διότι άπό έκείνους τούς μακάριους μετανοούντες, άλλοτ στέκονταν όρθιοι καί προσεύχονταν όλη τήν νύκτα, χωρίς νά κοιμηθούν καθόλου έως τό πρωί· άλλοι είχαν δεμένα πίσω τά χέρια τους σάν κατάδικοι· άλλοι καθήμενοι έπάνω σέ σάκκο καί στάκτη κτυπούσαν τό μέτωπό τους στήν γή· άλλοι έβρεχαν τήν γή άπό τά δάκρυά τους· καί άλλοι, μή μπορώντας νά βγάλουν δάκρυα, πλήγωναν, κατέκοβαν τίς σάρκες καί μέλη τους, γιά νά πονέσουν. Βασάνιζαν τόν έαυτό τους μέ τόν καύσωνα τού θέρους καί τιμωρούσαν τό σώμα τους μέ τήν ψύχρα τού χειμώνα· καί, όταν τελείωναν τήν ζωή τους, παρήγγειλαν καί δέν τούς έθαβαν στήν γή, ώς άνάξιους ταφής· άλλά τούς έρριχναν, ή στό ρεύμα τού ποταμού ή σέ κανένα γκρεμό. Έκεί θά άκούσης γ) λόγια καί φωνές τών άληθινά μετανοούντων· διότι άπό τό στόμα τών άοιδίμων έκείνων άλλο δέν άκουγόταν παρά τά έξής λόγια· «Ούαί, σύαί! Αλλοίμονο, άλλοίμονο! Δικαίως δικαίως! Σπλαγχνίσου, σπλαγχνίσου Δέσποτα! Έλέησον Κύριε, έλέησον! Συγχώρησον Δέσποτα, συγχώρησαν, έάν καί είναι δυνατό». Καί άλλοι άπό έκείνους κτυπώντας τό στήθος τους δυνατά καί σάν νά βρίσκονταν στήν πόρτα τού ούρανσΰ φώναζαν· «’Άνοιξέ μας, Κριτά, άνοιξε τήν θύρα τού έλέους σου, έπειδή γιά τίς άμαρτίες μας τήν κλείσαμε»· άλλοι πάλι σκύβοντας στήν γή, έλεγαν· «Ναί, ξέρουμε, ξέρουμε, ότι είμαστε άξιοι κάθε τιμωρίας καί κολάσεως· καί τί νά άπολογηθσΰμε δέν έχουμε πρός τά τόσα χρέη τών άμαρτιών μας, καί άν άκόμη όλη τήν οικουμένη καλέσσυμε, γιά νά κλάψη γιά μας· όμως έκέϊνο μόνο σέ παρακαλσΰμε, νά μή μάς παιδεύσης μέ τόν θυμό καί τήν όργή σου, ούτε νά μάς κολάσης, καθώς μάς πρέπει, κατά τήν δικαιοκρισία σου· άλλά λίγο έλαφρότερα καί μάς είναι άρκετό τό νά έλευθερωθούμε μόνον άπό τά βάσανα έκείνα τά άρρητα καί άπόκρυφα, καί όχι έντελώς νά έλευθερωθούμε άπό όλα». Έκεί, τέλος πάντων, θά δής, άγαπητέ, καί σχήματα καί είδη τών άληθινά μετανοούντων· διότι, έκείνων τών τρισμακάριων τά γόνατα ήταν σκληρά άπό τό πλήθος τών μετανοιών, πού έκαμναν· οί οφθαλμοί τους ήταν καταξηραμένοι καί μέσα βαθσυλωμένοι, τά μάγουλά τους ήταν σάν καμμένα άπό τά ζεστά δάκρυα, πού έχυναν, τά πρόσωπά τους ήταν καταμαραμένα καί κίτρινα, παρόμοια τών νεκρών, τά στήθη τους ήταν πληγωμένα καί τά πτύσματά τους ήταν ματωμένα άπό τούς πολλούς γρονθισμούς, πού έδιναν στό στήθος τους· τό σχήμα τους ήταν σκεπτικό, σκυθρωπό, λυπηρό καί όμοιο τών καταδίκων. Τί νά περιττολογώ; έκέΐ θά δής καί δίαιτα καί έργα καί λόγια καί σχήματα τών μετανοούντων πραγματικά, τά όποια μπορούσαν νά βιάσουν τον άβίαστο Θεό καί νά πείσσυν σύντομα τήν φιλανθρωπία του, γιά νά τούς συγχωρήση· καί βλέποντας αύτά, είμαι βέβαιος, ότι θά πάρης καί έσύ, άδελφέ, άνδρεία ψυχής, γιά νά τούς μιμηθής κάπως στήν μετάνοιά σου· είμαι βέβαιος, ότι θά συμπονέσης τούς άοίδιμους έκείνους καί θά συντρίψης τήν καρδιά σου τόσο, ώστε τελειώνοντας νά κλείσης τό Βιβλίο μέ δάκρυα.<br /><br />Απόσπασμα απο το ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ Σελίς 373 - Λόγος Ψυχωφελής και Θαυμάσιος <br />Nik Vythoulkashttps://www.blogger.com/profile/00027758330069745582noreply@blogger.com