tag:blogger.com,1999:blog-44551119539191831362024-03-18T21:49:31.447+02:00ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.comBlogger5498125tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-76576397718681333052024-03-17T18:48:00.001+02:002024-03-17T19:09:29.280+02:00ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: «ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ»<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFI4PQIUG4qnzGmDNFIA5Im99Q2qKQhu-caH1t1DrLs0RqbEpO1D4oIDWpTd_j4HEmsrskN2Yr_I0_ekZ1HG7dzvgE5Z7O26XLrtczmAIgXenLJKTpve6k-n8Yp2hkrrxP1s8_3QVbtOr2xZ1DvNE22zZy39Zqd4ew9AjJ8AquI1hCmy06rTmEQXU_OPzP/s1022/%CE%95%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%9D%20%CE%A9%CE%94%CE%95!.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1022" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFI4PQIUG4qnzGmDNFIA5Im99Q2qKQhu-caH1t1DrLs0RqbEpO1D4oIDWpTd_j4HEmsrskN2Yr_I0_ekZ1HG7dzvgE5Z7O26XLrtczmAIgXenLJKTpve6k-n8Yp2hkrrxP1s8_3QVbtOr2xZ1DvNE22zZy39Zqd4ew9AjJ8AquI1hCmy06rTmEQXU_OPzP/s16000/%CE%95%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%9D%20%CE%A9%CE%94%CE%95!.jpg" /></a></div><br /> <p></p><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Μεγάλη Σαρακοστὴ εἶναι εὐκαιρία γιά ἔλεγχο στά λόγια μας. Ὁ κόσμος μας εἶναι ὑπερβολικὰ βερμπαλιστικὸς καὶ μεῖς συνέχεια πλημμυρίζουμε ἀπὸ λόγια πού ἔχουν χάσει τὸ νόημά τους καὶ συνεπῶς τή δύναμή τους. Ὁ Χριστιανισμὸς ἀποκαλύπτει τὴν ἱερότητα τοῦ λόγου – ἕνα ἀληθινὰ θεῖο δῶρο στόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ἡ ὁμιλία μας εἶναι προικισμένη μὲ τεράστια δύναμη εἴτε θετικὴ εἴτε ἀρνητική. Γι’ αὐτὸ ἐπίσης καὶ θὰ κριθοῦμε γιά τὰ λόγια μας: «λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ρῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως· 37 ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ» (Ματθ. 12,36-37). Ἐλέγχουμε τὰ λόγια μας μὲ τὸ νά ἀνακαλύπτουμε τή σοβαρότητα καὶ τὴν ἱερότητά τους, νά καταλαβαίνουμε ὅτι μερικὲς φορὲς ἕνα «ἀστεῖο» πού λέγεται ἀπερίσκεπτα, μπορεῖ νά ἔχει καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα, μπορεῖ νά γίνει ἐκείνη ἡ τελευταία «σταγόνα» πού ξεχυλίζει τὸ ποτήρι καὶ ὁ ἄνθρωπος φτάνει στήν τελικὴ ἀπελπισία καὶ καταστροφή. Ἀλλὰ ὁ λόγος μπορεῖ ἐπίσης νά εἶναι καὶ μία μαρτυρία. Μία τυχαία συνομιλία σ’ ἕνα γραφεῖο μὲ τὸ συνάδελφο μπορεῖ νά μεταδώσει καλύτερα μία θεώρηση γιά τή ζωή, μία διάθεση ἀπέναντι στούς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ στή δουλειά καὶ νά ἔχει περισσότερα ἀποτελέσματα ἀπὸ τὸ τυπικὸ κήρυγμα. Μπορεῖ, ἀπὸ μία τέτοια συνομιλία, νά πέσουν σπόροι γιά μία ἐρώτηση πάνω στή δυνατότητα μιᾶς ἄλλης προσέγγισης τῆς ζωῆς, σπόροι γιά ἐπιθυμία νά γνωρίσει κανεὶς περισσότερα. Δέν ἔχουμε, πραγματικά, ἰδέα πόσο ἐπηρεάζουμε ὁ ἔνας τὸν ἄλλον μὲ τὰ λόγια, μὲ τὸν τόνο τῆς προσωπικότητάς μας. Καὶ τελικὰ οἱ ἄνθρωποι ἑλκύονται στόν Θεό, ὄχι γιατὶ κάποιος μπόρεσε νά τοὺς δώσει διαφωτιστικὲς ἐξηγήσεις, ἀλλὰ γιατὶ εἶδαν σ’ αὐτὸν τὸ φῶς, τή χαρά, τὸ βάθος, τή σοβαρότητα, τὴν ἀγάπη πού ἀπὸ μόνα τους ἀποκαλύπτουν τὴν παρουσία καὶ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Ἔτσι, ἂν ἡ Μεγάλη Σαρακοστὴ, ὅπως εἴπαμε στήν ἀρχή, εἶναι ἡ ἀνακάλυψη τῆς πίστης ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, εἶναι ἐπίσης καὶ ἀνόρθωση τῆς ζωῆς του, τοῦ θεϊκοῦ νοήματός της, τοῦ κρυμμένου βάθους της. Μὲ τὸ νά ἀπέχουμε ἀπὸ τὴν τροφὴ ξαναβρίσκουμε τή γλύκα της καὶ ξαναμαθαίνουμε πῶς νά τὴν παίρνουμε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη. Μὲ τὸ «νά μειώνουμε» τίς ψυχαγωγίες, τή μουσική, τὶς συζητήσεις, τὶς ἐπιπόλαιες κοινωνικότητες, ἀνακαλύπτουμε τὴν τελικὴ ἀξία τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων, τῆς ἀνθρώπινης δουλειᾶς, τῆς ἀνθρώπινης τέχνης. Καὶ τὰ ξαναβρίσκουμε ὅλα αὐτὰ ἀκριβῶς γιατὶ ξαναβρίσκουμε τὸν Ἴδιο τὸν Θεό, γιατὶ ξαναγυρίζουμε σ’ Αὐτὸν καὶ δι’ Αὐτοῦ σὲ ὅλα ὅσα Ἐκεῖνος μᾶς ἔδωσε μέσα ἀπὸ τὴν τέλεια ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεός Του.Ἔτσι τή νύχτα τῆς Ἀνάστασης ψέλνουμε: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια. Ἐορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται». Μὴ μᾶς ἀποστερήσεις αὐτῆς τῆς προσδοκίας, φιλάνθρωπε Κύριε! π. Αλέξανδρος Σμέμαν</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="clear: both; text-align: center;"><u><b><br /></b></u></h3><h3 style="clear: both; text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2014/03/blog-post_7237.html">π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ: Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/2023_21.html">ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Β': ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (2023)</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/04/blog-post_47.html">ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ: ΕΝΑΣ ΒΑΘΥΣ ΜΥΣΤΑΓΩΓΟΣ - ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/1997.html">ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ & ΦΥΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α': ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ (1997)</a></span></u></b></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_54.html">ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ (2023)</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_99.html">ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ κ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ: ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2015/02/blog-post_91.html">ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΣΩΣΑΝ ΤΟΝ ΛΗΣΤΗ </a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/04/blog-post_72.html">ΑΙΝΟΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2017/02/blog-post_26.html">Ο ΓΟΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ ΘΡΗΝΟΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2022/03/blog-post_30.html">ΑΣΗΚΩΤΟΣ Ο ΖΥΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ: ΝΑ ΛΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠ' ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ!</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2017/03/blog-post_30.html">ΗΤΑΝ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2022/03/blog-post_8.html">Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ ΣΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΛΑΚΗ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2018/03/blog-post_17.html">ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ: Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ </a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_17.html">ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΑ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/03/blog-post_69.html">ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2022/03/blog-post_7.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/1988.html">ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΑ ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΙΚΑ (1988)</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/2023_26.html">ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΜΗΝΥΜΑ ΓΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (2023)</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_80.html">«ΠΑΤΡΙΔΟ-ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ»: ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΒΑΣΙΛΗ: «Η ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ»</a></span></u></b></h3><div><u><b><br /></b></u></div><p></p>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-80319643392567958942024-03-17T18:39:00.000+02:002024-03-17T18:39:41.908+02:00ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΑ ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΙΚΑ (1988)<div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="400" src="https://youtube.com/embed/ycLguoULSsY" style="background-image: url(https://i.ytimg.com/vi/ycLguoULSsY/hqdefault.jpg);" width="600"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;">Ψάλλει ο χορός των Αγιοκυπριανιτών Πατέρων</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;">Εκ του ιστοτόπου της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής <a href="http://www.agioskyprianos.org">εδώ.</a></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-82431723726049375792024-03-17T18:38:00.011+02:002024-03-17T21:36:31.495+02:00ΕΙΡΗΝΗ - ΣΤΑΥΡΟΣ - ΘΥΣΙΑ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8_8BtXcMLXlTpK3p_1U0DUlrXjZKf8Xt40W6jIgKlgNKJs48Jz2Svzsd4Os3QDhoTAv0raDCfg99avdx5j-eZz9nrO92Yybz9PDp9IUEX8PAJlcAvvRgufF__Y3_vZqIZgnulvq1k8PHBdh7Ub1p30Ad2WMuqNTwHUYHRYxp76PNiBt3jqemxOxoOIjPE/s851/%CE%97%20%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%97%20%CE%91%CE%9B%CE%97%CE%98%CE%95%CE%99%CE%91%20(500%20x%20851).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="851" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8_8BtXcMLXlTpK3p_1U0DUlrXjZKf8Xt40W6jIgKlgNKJs48Jz2Svzsd4Os3QDhoTAv0raDCfg99avdx5j-eZz9nrO92Yybz9PDp9IUEX8PAJlcAvvRgufF__Y3_vZqIZgnulvq1k8PHBdh7Ub1p30Ad2WMuqNTwHUYHRYxp76PNiBt3jqemxOxoOIjPE/s16000/%CE%97%20%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%97%20%CE%91%CE%9B%CE%97%CE%98%CE%95%CE%99%CE%91%20(500%20x%20851).jpg"></a></div><br><h3 style="text-align: justify;"><b><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></h3><h3 style="text-align: justify;"><b><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ὲ μία ἐποχὴ ποὺ γινόμαστε συνεχῶς μάρτυρες πολέμων μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, ἀλλὰ καὶ ἐμφυλίων πολέμων ἐντὸς τῶν ἐθνῶν, ἡ Εἰρήνη φαίνεται ἀνθρωπίνως ἀνέφικτος. Γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανούς, ἡ ἀπόκτηση τῆς Εἰρήνη εἶναι πάγιο αἴτημα στὶς κοινὲς προσευχές μας. Ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου σὲ πολλὰ σημεῖα παρακαλεῖ τὸν Θεὸ νὰ χορηγήσει τὴν Εἰρήνη. Ὁ Ἱερεὺς προσεύχεται ἀκόμη καὶ γιὰ «Ἄγγελον Εἰρήνης, πιστὸν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν», καὶ ἐννοεῖ τὸν Φύλακα Ἄγγελό μας, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔχει χαρισθεῖ ἀπὸ τὴν στιγμὴ τοῦ Βαπτίσματός μας. Ἡ προσωπικὴ ἀπόκτηση τῆς Εἰρήνης ἀρχίζει μὲ τὴν Μετάνοια, τὴν στιγμὴ ἐκείνη ποὺ ἀλλάζει ὁ νοῦς καὶ αποφασίζουμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ μονοπάτι πρὸς τὴν πληρότητα. Ὅταν στὴν Θεία Λειτουργία παρακαλοῦμε «ὑπὲρ τῆς Εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου», συνειδητοποιοῦμε ὅτι πρόκειται γιὰ Οὐράνιο Δῶρο τῆς Χάριτος, καὶ ὅτι ἡ Εἰρήνη αὐτὴ εἶναι πέρα ἀπὸ κάθε κατανόηση, ἐπειδὴ πρόκειται γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ Εἰρήνη. Εἶναι ἡ «Εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα» (Φιλιπ. δ ΄ 7). Ἡ ἀληθινὴ Εἰρήνη εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὴν Σταυρικὴ Θυσία τοῦ Χριστοῦ. Θυσία καὶ Εἰρήνη ἀλληλεξαρτῶνται. Ἡ Εἰρήνη θὰ βασιλεύσει στὸν κόσμο μόνον ἂν ριζώσει στὶς ἀνθρώπινες καρδιές. Τοῦτο ὅμως ἀπαιτεῖ Θυσία. Ἡ μεταμόρφωση τοῦ κόσμου ἀρχίζει ἀπὸ τὸν καθ᾿ ἕνα μας προσωπικά. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ γνωρίζουν πολὺ καλὰ τὴν σημασία ποὺ ἔχει ἡ Προσευχή, ἡ Νηστεία, ἡ Ἐλεημοσύνη καὶ ἡ Θεία Εὐχαριστία, στὴν σταυρικὴ πορεία μας πρὸς τὸν Θεό. Καὶ οἱ τέσσερις αὐτὲς θεωτικὲς πρακτικὲς βρίσκονται στὸν πυρῆνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.</span></b></h3><div style="text-align: center;"><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ὁ Ἐρανιστὴς</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;">† ὁ Μητροπολίτης Κυπριανὸς 3.3.2024 ἐκ. ἡμ.,</span></h3><h3 style="text-align: center;"></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">† Πάντων τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων Ὁσίων</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">† Ἁγίων Μαρτύρων Εὐτροπίου, Κλεονίκου καὶ Βασιλίσκου</span></h3><div><span></span><span></span></div></div><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_98.html#more">Διαβάστε περισσότερα...»</a>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-54468557145339176362024-03-17T18:37:00.005+02:002024-03-17T18:37:41.830+02:00 «ΠΑΤΡΙΔΟ-ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ»: ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΒΑΣΙΛΗ: «Η ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ»<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmYh6AECihXU8nJJf9I0J7pI6vZzkhNqhfaPwU2lWk94Ap-jWFf3rZ-F825EOd1lWOysyd4ekpn34mnWHwRqj-kQcvUdBAld76EvsuO7PjXSMFxLKnTBm1qUloy6tIhsW4tpZ9hAj_-FxeEqyXbqY9Q786itCZTdQso8FwnrQpDvxPIFkSozgyMFLkYQMd/s880/5+6965.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="880" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmYh6AECihXU8nJJf9I0J7pI6vZzkhNqhfaPwU2lWk94Ap-jWFf3rZ-F825EOd1lWOysyd4ekpn34mnWHwRqj-kQcvUdBAld76EvsuO7PjXSMFxLKnTBm1qUloy6tIhsW4tpZ9hAj_-FxeEqyXbqY9Q786itCZTdQso8FwnrQpDvxPIFkSozgyMFLkYQMd/s16000/5+6965.jpg"></a></div><br><p></p><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">«ΠΑΤΡΙΔΟ-ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ»</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Χ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ρονικά του Ελληνοϊστορείν, μιας Ελλάδας που αποσυντίθεται φύρδιν - μίγδιν, συνήθειες, ιστορίες, ήθη, έθιμα, Πίστη και αξίες που στις μέρες μας εαλώθηκαν από τους «νεοδιαφωτισμούς» του δαιμονόπληκτου Δυτικού «πολιτισμού» και τις αφιονισμένες διαδράσεις του Οικουμενισμού και της Παγκοσμιοποίησης. Μνήμες, αναμνήσεις και υπομνήσεις για το γένος των Ελλήνων, που από την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους και εντεύθεν αγωνίζεται να βρει την «ταυτότητά» του ανάμεσα στη «σκύλλα» του αποστατούντος δυτικοευρωπαϊσμού και τη «χάρυβδη» του έκπτωτου και καταχθόνιου «αμερικανισμού». Γιατί η Ιστορία εκδικείται, όταν την αγνοείς, πολλώ δε μάλλω, όταν δεν την γνωρίζεις!</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-weight: 400; text-align: left;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></div></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Έρευνα - επιμέλεια - δημοσίευση</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;">Γιώργος Δ. Δημακόπουλος</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-weight: 400; text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Δημοσιογράφος</span></div></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"></span></h3><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εισαγωγή στο διαδίκτυο, έρευνα, επιμέλεια, παρουσίαση<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span><br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">*Από τις εκδόσεις «<span style="color: #b45f06;">ΖΗΤΡΟΣ</span>», <span style="color: #2b00fe;">Δεκέμβριος 2020</span>,<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">το διήγημα του Χρήστου Χριστοβασίλη:<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">υπό τον τίτλο «<span style="color: red;">ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΝΗΣ-ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ - ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ - ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ</span>»<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Συντακτική Επιτροπή: Δ. Ανδρεάδης, Α. Δελμούζος, Π. Νιρβάνας, Ζ. Παπαντωνίου, Ν. Τριανταφυλλίδης, σελ. 19-25.<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">1η Έκδοση <span style="color: #2b00fe;">1898.</span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: xx-large;"><span style="color: #38761d;">ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΒΑΣΙΛΗ (1861-1937):</span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><span><br></span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><span>«Η ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ</span>»</span></h3><div><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><span><span>«ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΝΗΣ-ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ - ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ - ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ</span></span>»</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe; font-family: Tinos; font-size: x-large;">(1898)</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">οιμόμουν, κι όταν ξύπνησα είχα μέσα μου όλο το θλιβερό συναίσθημα ότι είχε ξημερώσει η τρομερή Καθαρή Δευτέρα με τη Μεγάλη Σαρακοστή. Κι έπρεπε να περάσουν πενήντα μέρες ακέριες αυστηρή σαρακοστή με φασούλια, ρεβίθια και κουκιά. Αυγά, γάλα, τυρί, βούτυρο, ψάρι και προπάντων κρέας δεν έπρεπε ούτε να τ' αναφέρουμε με το στόμα μας, γιατί και τούτο λογίζονταν αμαρτία.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ι όταν ακόμα το 'φερνε λόγος για να ονοματίσει κανένας το γάλα, το βούτυρο, το τυρί, το ψάρι και - Θεός φυλάξει - το κρέας, έπρεπε να συνοδεύει την απαγορευμένη λέξη με την έκφραση «μακριά από τη Σαρακοστή κι από μας». Μια μεγάλη λύπη είχε γραπωμένη την παιδική μου καρδιά και δεν μπορούσα να τιναχτώ πέρα από τα στρώματά μου και τα σκεπάσματά μου, τρέφοντας κάποια πλάνα ελπίδα ότι μπορούσε να μην ήταν αλήθεια ότι είχε ξημερώσει η ανεπιθύμητη Καθαρή Δευτέρα κι ότι κάποιο δυσάρεστο όνειρο γέννησε την ιδέα της. - Πεινώ, μάνα! είπα της μάνας μου που συγύριζε το μαγειρειό. - Άνοιξε την άρκλα, μου είπε, και πάρε ψωμάκι και φάε! - Δεν έχει τίποτε προσφάγι; τη ρώτησα με δακρυσμένα μάτια. - Σήμερα, παιδί μου, προσφάγι; μου απολογήθηκε εκείνη, σαν να παραξενεύονταν που της ζητούσα προσφάγι.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Π</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ροσφάγι τρήμερο μέρα; - Άλλο δεν τρων σήμερα τίποτα, εξόν από ψωμί ξερό; την ξαναρώτησα απελπισμένα. - Τίποτε, τίποτε, μου απολογήθηκε εκείνη αποφασιστικά. - Κανένα σύκο; Καμιά σταφίδα, να φάω για προσφάγι; - Σύκο; Σταφίδα; Τι λες, μοναχέ μ' κι ακριβέ μ'; Σήμερα καθαροδευτέρα, σύκα και σταφίδες; Μόνο την Τετάρτη, ύστερα από δυο μέρες κάνει να φάμε σύκα και σταφίδες. Σήμερα κι αύριο καλά καλά δεν κάνει να φάμε ούτε ψωμί! Αλλά εσάς τα παιδιά σας το σχωρνάει ο Θεός αν φάτε ψωμί. Αλλά μονάχα ψωμί και νερό, και τίποτε, τίποτε άλλο! - Πώς να κάνω, της είπα, που εγώ θέλω και προσφάγι; </span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">λιές δεν κάνει να φάω; - Μπα, μπα, μπα! ξεφώνισε. Φτύσε γρήγορα μη μαγαρίσεις το στόμα σου και με τ' ανάβαλμά τους μόνο! Το λάδι δε βγαίνει από τις ελιές; Κι αναφέροντας τις λέξεις «λάδι» κι «ελιές», έφτυσε, για να ξεπλύνει το στόμα της να μη μαγαρίσει. - Πώς να κάνω, της ξαναείπα, που δεν μπορώ να φάω χωρίς προσφάγι; Τότε αυτή, κάνοντας πως θυμήθηκε κάτι, μου είπε για να με ξεφορτωθεί: - Αν θέλεις καλά και σώνει προσφάγι, να πας στην πλαγιά να βρεις περδικαύγα στις περδικοφωλιές να φας. Κι αναφέροντας τα περδικαύγα, ξανάφτυσε. - Και τρων περδικαύγα, μάνα; τη ρώτησα σαν να μην το πίστευα. - Τρων, μου είπε. Όσα περδικαύγα (ξανάφτυσε πάλι) βρεις, να μου τα φέρεις να σου τα ψήσω να τα φας. - Δεν τα θέλω ψημένα. Τα θέλω τηγανισμένα. - Μόνο ψημένα κάνει γιατί τα τηγανισμένα θέλουν αρτυμή βούτυρο. Φτου, φτου!</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ε κόλασες, γιε μου. - Ας είναι και ψημένα, είπα με χριστιανική συγκατάβαση. Αλλ' είναι νόστιμα τα περδικαύγα σαν τα κοτίσια; - Και καλύτερα ακόμα. - Και δε μου το ’λεγες λοιπόν από το πρωί, αλλά μ’ άφηνες να τυραννιέμαι; Και λέγοντας αυτά ρούπησα σαν ελάφι έξω από τον αυλόγυρο. Στην αρχή σκέφτηκα να πάγω στην πλαγιά μόνος μου. Αλλά δε μου 'ρχόταν καλά. Ήθελα συντροφιά. Ήθελα να ‘χω μαζί μου και τον αχώριστο φίλο μου το Γιάννη. Σιμώνω στον αυλόγυρό του και του φωνάζω: - Γιάννη! Γιάννη! - 'Ορσε! μου απολογήθηκε εκείνος μ' ένα κόμματο ψωμί στο χέρι. - Έλα γρήγορα! του είπα σοβαρά. - Τι με θέλεις; με ρώτησε. - Έλα γρήγορα που σου λέω, τον πρόσταξα. Βγήκε ο Γιάννης στο δρόμο, δαγκώνοντας ξέκαρδα ένα ξερό ψωμοκόμματο, σαν να ήταν ζυμωμένο με αγκάθια. - Τι με θέλεις; μου ξαναείπε βγαίνοντας. - Άφησε το ψωμί, του είπα σοβαρά, και άιντε μας να πάμε στα πλαγινά για περδικαύγα. - Τι να κάνουμε τα περδικαύγα; με ρώτησε απορημένος. - Τι να τα κάνουμε; του είπα. Να τα φάμε! - Και τρώνε αυγά τώρα το μεγαλοσαράκοστο; με ρώτησε δισταχτικά πάλι εκείνος. - Δεν τρων κοτίσια αυγά, του είπα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ου το είπε η μάνα μου! Η μάνα μου ήταν η πιο πολύξερη του χωριού μας και πολλών άλλων χωριών τριγύρω μας, κι ας μην ήξερε ούτε την αλφαβήτα. Πήραμε ίσια τα πλάγια, πότε εγώ μπροστά και αυτός πίσω και πότε πίσω εγώ και μπροστά αυτός, αλλά περδικοφωλιές και περδικαύγα πουθενά. Γυρίζοντας όλη την ημέρα, ψάχνοντας εδώ κι εκεί, βρεθήκαμε βασίλεμα ηλίου σε μια βαθιά λακκιά, που είχαμε ένα φοβερό ανήφορο να κάνουμε για να ανέβουμε στο χωριό. Αλλά τα ποδάρια μας ήταν κομμένα από την κούραση κι από την πείνα. Και τι πείνα! Πείνα με δόντια που ρουφούσε τα σπλάχνα μας. Για ένα κομμάτι ψωμί, όχι σταρίσιο, αλλά και καλαμποκίσιο ακόμα, έδινα δεν ξέρω τι. Προσφάγι; Τυρί, αυγά, ψάρι, γάλα, κρέας … δεν περνούσαν καθόλου τότε από το νου μας. Ψωμί!</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span></span></h3><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_80.html#more">Διαβάστε περισσότερα...»</a>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-56032942159418261282024-03-17T18:37:00.002+02:002024-03-17T18:37:15.653+02:00ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2024<p style="text-align: left;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQcH1HylgTuAbwkmjK8UVGOOyw6Q9MgnJ1CmFfQW0LHAjbFGeyxpuRzlfgkVKXb_o42bp6TVDj9gjenZQSkfU-Ur9qvK3APo4cnA3NfwNrHh5DVOgBBVnfPnDmU-Z8sCDgOQ1RE089sBIglSZyngeD1XLRwpsslvoyoypfV9E7bzsFfS2ifUDQj7qASpqE/s961/%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%96%CE%A9%CE%97%CE%A3%20(500%20x%20961).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="961" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQcH1HylgTuAbwkmjK8UVGOOyw6Q9MgnJ1CmFfQW0LHAjbFGeyxpuRzlfgkVKXb_o42bp6TVDj9gjenZQSkfU-Ur9qvK3APo4cnA3NfwNrHh5DVOgBBVnfPnDmU-Z8sCDgOQ1RE089sBIglSZyngeD1XLRwpsslvoyoypfV9E7bzsFfS2ifUDQj7qASpqE/s16000/%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%96%CE%A9%CE%97%CE%A3%20(500%20x%20961).jpg"></a></div><br><p></p><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: x-large;">Ἀ</span><span style="font-size: medium;">γαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·</span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ὑρισκόμενοι στὴν παραμονὴ ἐνάρξεως τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, αἰσθανόμαστε εὐγνώμονες στὸν Κύριο καὶ Θεό μας γιὰ τὸ δώρημα τῆς νηστείας καὶ τὴν χάρη τῆς ἐγκρατείας. Διότι μᾶς δίνεται καὶ πάλι ἡ εὐκαιρία νὰ ἀγωνισθοῦμε καὶ νὰ στεφανωθοῦμε, νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ νὰ πλησιάσουμε στὸ ἀγαθό.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ὸ στάδιο τῶν Νηστειῶν εἶναι κῆπος Ἀρετῶν φωτεινῶν καὶ ὁλάνθιστων, ποὺ εὐωδιάζουν τὴν ψυχή, ἁπαλύνουν τὴν ζωὴ καὶ καταγράφονται στὸν Οὐρανό. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ πνευματική μας ζωὴ χρειάζεται ἀνακαίνιση καὶ ἐνίσχυση, ὤθηση καὶ ἐπιτάχυνση. Καὶ ἡ ἁγία Νηστεία εἶναι τὸ πιὸ κατάλληλο μέσον γιὰ νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ ὅσα μᾶς θλίβουν καὶ μᾶς συγχύζουν, ὥστε νὰ στραφοῦμε ἀπερίσπαστα καὶ ἀνάλαφρα σὲ νέες πνευματικὲς ἀναβάσεις.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἡ </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Νηστεία, ὅταν γίνεται μὲ συνετὴ διάκριση, περιχαρὴ διάθεση, ἁγία ἀποφασιστικότητα καὶ εἰλικρινὴ ἐπιθυμία, ἀποφέρει θαυμάσια ἀποτελέσματα ψυχοσωματικά: ἐνισχύει καὶ ἀναδεικνύει τὴν θεία Εἰκόνα στὸν ἄνθρωπο, στερεώνει τὴν ἀρετή, ἐκδιώκει τὴν ἁμαρτία, ἐλαφρύνει τὸ σῶμα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ἱ Ἅγιοι Πατέρες μαρτυροῦν ἐκ πείρας τὴν Νηστεία ὡς «μητέρα προσευχῆς, πηγὴ φρόνησης, δάσκαλο ἡσυχίας, λαμπρότητα σωφροσύνης, ὑπεράσπιση κάθε ἀρετῆς» (Ἅγιος Ἰσαὰκ Σῦρος, Λόγοι Ἀσκητικοί, ΚΖ΄, ἐκδ. «Ἐν πλῷ», Ἀθήνα 2022). </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Αὐτὴ εἶναι ὅπλο ποὺ ἔχει κατασκευάσει ὁ Θεὸς καὶ μὲ αὐτὸ ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας μας Χριστός, κατὰ τὴν τεσσαρακονθήμερη νηστεία Του στὴν ἔρημο, νίκησε τὴν δύναμη τοῦ ἐχθροῦ καὶ ἔβαλε τὸ στεφάνι τῆς νίκης στὴν φύση μας. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ πονηρὸς διάβολος ὅταν βλέπει αὐτὸ τὸ νικητήριο ὅπλο σὲ κάποιον ἄνθρωπο, φοβεῖται ἐνθυμούμενος τὴν ἧττα του στὴν ἔρημο ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ καὶ ἡ δύναμή του συντρίβεται.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἀ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">γαπητοὶ Ἀδελφοί·</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἄ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ν πρέπει νὰ εἴμαστε ἀληθινοὶ Χριστιανοί, τότε ὀφείλουμε νὰ ἀποτελοῦμε πραγματικὴ ἀπομίμηση καὶ σφραγῖδα Χριστοῦ. Γιὰ νὰ ὁμοιάσουμε στὸν Κύριό μας καὶ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὶς παγῖδες τοῦ πονηροῦ, τὶς ὁποῖες τοποθετεῖ σὲ κάθε μας βῆμα γιὰ νὰ μᾶς ἐξαπατήσει, χρειάζεται ὁπωσδήποτε νηστεία καὶ ἐγκράτεια. Ἐκδυθήκαμε τὸν φωτεινὸ Χιτῶνα τῆς Χάριτος καὶ χάσαμε τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς, διότι παρακούσαμε στὴν θεία Ἐντολὴ τῆς Νηστείας.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Λ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">οιπόν, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον, καὶ γιὰ νὰ ἐνδυθοῦμε τὴν θεία λαμπρότητα, χρειάζεται Νηστεία τόσο σωματική, ὅσο καὶ ἀσώματη (βλ. Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, Ὁμιλία περὶ Εὐποιΐας).</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἡ </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">σωματικὴ νηστεία εἶναι ἀποχὴ ἀπὸ τὶς ἀρτύσιμες τροφές, τὶς ὡραῖες καὶ εὔγευστες, πρᾶγμα θεμελιῶδες γιὰ τὴν ἀπόκτηση ἀρετῆς, ἀλλὰ ὄχι ἀρκετό. Ἀπαιτεῖται ταυτόχρονα καὶ ἡ ἀσώματη νηστεία, ποὺ εἶναι ἡ ἀποχὴ τῶν κακῶν. Γιὰ νὰ λάβουμε θεῖον ἔλεος καὶ συγχώρηση, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε καθαρότητος νοῦ καὶ καρδίας, γιὰ νὰ τύχουμε θείας ἑνώσεως καὶ εὐλογίας, εἶναι ἀναγκαῖος ὁ συνδυασμὸς σωματικῆς καὶ ἀσώματης νηστείας.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span></span></h3><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/2024_17.html#more">Διαβάστε περισσότερα...»</a>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-4999527711899365112024-03-17T18:36:00.004+02:002024-03-17T18:54:11.520+02:00ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΑ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ<h3 style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivLuNvK8u5hR3jRn4-5vnOeik5zLbFZ1XiPXtHlQNC3Z332XySx8s3ZLH5nTFJtdpOr-JUqhRXyszcykJq2qWQABIU2HQssZ8k-VJBhc51JWl51kXkD7vxIwGLHPZQf0zxbaSZxdNb8dgdfF2syM3cacW0f-h59UWxQKaEUS3YSewkve8A-zdXFX41HdMN/s988/526.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="988" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivLuNvK8u5hR3jRn4-5vnOeik5zLbFZ1XiPXtHlQNC3Z332XySx8s3ZLH5nTFJtdpOr-JUqhRXyszcykJq2qWQABIU2HQssZ8k-VJBhc51JWl51kXkD7vxIwGLHPZQf0zxbaSZxdNb8dgdfF2syM3cacW0f-h59UWxQKaEUS3YSewkve8A-zdXFX41HdMN/s16000/526.jpg"></a></div><br><span style="font-family: Tinos; font-size: large;"><br></span></div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><div style="text-align: center;"><br></div></span><span style="font-family: Tinos;"><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: large;">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6, 14-21]</span></h3></span><span style="font-family: Tinos;"><h3 style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου</span></h3></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><div style="text-align: center;"><br></div></span><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ν κανείς έχει αδικηθεί από τον πλησίον του, ας φέρει στον νου του τον Δαβίδ. Μόλις θυμηθεί τον πράο και ανεξίκακο προφητάνακτα, θα σβήσει την οργή, που σαν φωτιά κατακαίει την ψυχή του. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Για ποιο λόγο, πες μου, είναι εχθρός σου ο αδελφός σου; Μήπως σε έβρισε; Μήπως σε έκλεψε; Μήπως σε αδίκησε; Ό,τι κι αν σου έκανε, μην αναβάλλεις να κόψεις τα σκοινιά, που σε κρατούν δεμένο με την έχθρα. Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι δυσκολότερο. Μεθαύριο ακόμα πιο δύσκολο. Μέρα με τη μέρα η ντροπή σου θα μεγαλώνει και η έχθρα θα ριζώνει βαθύτερα στην καρδιά σου.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><span style="font-family: Tinos;"><br></span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><span style="font-family: Tinos;">Δ</span></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ώσε μου, σε παρακαλώ, τη χαρά να ακούσω ότι πήγες και βρήκες τον εχθρό σου, τον αγκάλιασες και με τα δυο σου χέρια, τον έσφιξες με αγάπη, τον ασπάστηκες με δάκρυα. Και θηρίο αν είναι, θα συγκινηθεί από τη συμπεριφορά σου και θα ημερώσει. Έτσι, και τον εαυτό σου θα απαλλάξεις από κάθε κατηγόρια και εκείνον θα κερδίσεις, κάνοντάς τον να μεταβάλει την εχθρική του διάθεση σε φιλία και αγάπη. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Μη μου πεις: «Έχω εχθρό δύστροπο, κακόβουλο και αδιόρθωτο, γι’ αυτό δεν θα μπορέσω ποτέ να τον κάνω φίλο». Ό,τι κι αν είναι, δεν μπορεί να ξεπερνάει σε κακότητα τον Σαούλ, που μολονότι μια και δύο και πολλές φορές σώθηκε από τον Δαβίδ, αυτός χίλιες φορές σκέφτηκε κακό εναντίον του. Και μολονότι, παρά τη διαγωγή του αυτή, πάλι ευεργετήθηκε από τον αμνησίκακο Δαβίδ, εξακολούθησε να τον επιβουλεύεται και να ζητάει τη θανάτωσή του.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ι μπορείς να πεις για τον εχθρό σου; Ότι καταπάτησε τα χωράφι σου; Ότι άρπαξε τα ζώα σου; Ότι σε χλεύασε; Ότι σε απάτησε; Δεν προσπάθησε, πάντως, να σου αφαιρέσει και τη ζωή, όπως επανειλημμένα αποπειράθηκε αν κάνει ο Σαούλ σε βάρος του Δαβίδ. Αλλά κι αυτό αν έγινε, πάλι ο Δαβίδ είναι ανώτερος από εσένα. Γιατί, μολονότι έζησε στην εποχή του μωσαϊκού νόμου, που, όντας ατελής, δίδασκε το «ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος (:μάτι αντί για μάτι, δόντι αντί για δόντι)»[Έξ.21,24],εντούτοις έφτασε στο ύψος της αρετής που διδάσκει ο τέλειος νόμος του Ευαγγελίου: «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς(: να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν)»[Λουκ.6,27].Και ενώ εσύ πολλές φορές φουντώνεις από τη μνησικακία, οργισμένος καθώς είσαι με όσα σου έκανε ο εχθρός σου στο παρελθόν, ο Δαβίδ, αδιαφορώντας για όσα θα πάθαινε στο μέλλον από τον Σαούλ, δεν έπαυε να τον προστατεύει και να τον σώζει από κάθε κίνδυνο. Να σώζει ποιον; Τον άνθρωπο που ζητούσε ευκαιρία για να τον σκοτώσει!</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Π</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ες μου, λοιπόν, τι είναι εκείνο για το οποίο κατηγορείς τον εχθρό σου; Τι σου έκανε, και δε θέλει να συμφιλιωθείς μαζί του; Σου άρπαξε χρήματα; Αλλά, υπομένοντας την αρπαγή με μακροθυμία, θα αμειφθείς τόσο από τον Θεό, όσο αν τα μοίραζες στους φτωχούς. Γιατί, είτε ελεείς τους φτωχούς, είτε υπομένεις αγόγγυστα την αδικία, την ίδια καλή πράξη κάνεις. Μήπως αποπειράθηκε να σε σκοτώσει; Αλλά θα θεωρηθείς από τον Θεό μάρτυρας, αν τον άνθρωπο που θέλησε να σου πάρει τη ζωή, τον λογαριάζεις σαν ευεργέτη σου και προσεύχεσαι για τη συγχώρησή του και τη σωτηρία του.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι στην περίπτωση του Δαβίδ, όπως και στη δική σου, ο Θεός δεν άφησε να θανατωθεί ο εκλεκτός Του από τον Σαούλ. Διπλό και τριπλό και τετραπλό μαρτυρικό στεφάνι φόρεσε, ωστόσο, στο κεφάλι του από την επιβουλή του βασιλιά εναντίον του, αφού, υπακούοντας στις εντολές του Κυρίου, έσωσε, όταν είχε τη δυνατότητα να εξοντώσει, ποιον; Εκείνον που,όσο έμενε ζωντανός, θα συνέχιζε αμείλικτα και αναίτια να τον κατατρέχει. Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι χίλιες φορές θανατώθηκε ο Δαβίδ ως προς την προαίρεση. Και αφού χίλιες φορές θανατώθηκε για τον Θεό, χίλια μαρτυρικά στεφάνια του αξίζουν.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span></span></h3><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_17.html#more">Διαβάστε περισσότερα...»</a>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-69823396454167099772024-03-15T19:29:00.000+02:002024-03-15T19:29:30.717+02:00ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓ. ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ<p style="text-align: left;"></p><h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Tinos;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvOKUlP5RewhDWuEes0qs0ksbZTOUX8ThpmDeH21KiK3fcX-gj-NHg7-XY9wpsvUmrZuZ1B5VJ4Lm64pdPGKiupQPuXbZNxi2KL-LZ6fnczc2Sb-XUnPIs0rlSs4cfjyprjSoycUz8xKTkyMZSP9o8RCHCOIZhyphenhyphenjNoiBTqXWCm-tCPxZjf-Cab4AneKNQw/s967/52%20(500%20x%20967).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="967" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvOKUlP5RewhDWuEes0qs0ksbZTOUX8ThpmDeH21KiK3fcX-gj-NHg7-XY9wpsvUmrZuZ1B5VJ4Lm64pdPGKiupQPuXbZNxi2KL-LZ6fnczc2Sb-XUnPIs0rlSs4cfjyprjSoycUz8xKTkyMZSP9o8RCHCOIZhyphenhyphenjNoiBTqXWCm-tCPxZjf-Cab4AneKNQw/s16000/52%20(500%20x%20967).jpg"></a></div><br><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br></div><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-size: medium;">τα πολλά χρόνια που πέρασαν, μας είχε δοθεί η ευκαιρία πολλές φορές να μιλήσουμε για τη νηστεία καθώς επίσης να αναλύσουμε πότε το Ευαγγελικό και πότε το Αποστολικό ανάγνωσμα.</span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b style="font-size: large;"><br></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Τ</span></b><b><span style="font-size: medium;">ελευταία ημέρα σήμερα του Τριωδίου χριστιανοί μου, Κυριακή της Τυρινής. Και από αύριο Καθαρά Δευτέρα, αρχίζει η Μεγάλη Σαρακοστή. Σήμερα η συγνώμη και από αύριο οι ημέρες του πένθους και της νηστείας σωματικής, αλλά κυρίως όμως πνευματικής νηστείας. Αύριο είναι ημέρα αργίας. Η εκκλησία μας πενθεί και αρχίζει από πρωίας με πολύωρες κατανυκτικές ακολουθίες και προσευχές. Οι περισσότεροι όμως από μας τους ορθοδόξους χριστιανούς ακολουθούμε λαϊκές παραδόσεις και όχι θρησκευτικές.</span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Έ</span></b><b><span style="font-size: medium;">τσι λοιπόν οι χριστιανοί μας θα βγουν στην ύπαιθρο με τα λεωφορεία, με τα αυτοκίνητά τους, θα το στρώσουν στο γλέντι, στο χορό και στη μέθη, την οποία όπως ακούσατε στο Αποστολικό ανάγνωσμα πόσο την καυτηριάζει ο λόγος του Θεού... Βέβαια, το να υψώσουν τα παιδιά το χαρταετό τους αυτό δεν είναι κακό, που θα γιορτάσουν τα κούλουμα και άλλα έθιμα...θα μείνουν όμως, και αυτό είναι σημαντικό, μακριά από αυτό που ζητά αυτή την ημέρα η Ορθόδοξος Εκκλησία μας.</span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Α</span></b><b><span style="font-size: medium;">ρκετοί θα νηστέψουν με άλαδες τροφές, και άλλοι θα κάμουν μονοήμερη ή διήμερη ή και τριήμερη ακόμα όσοι μπορούν μόνο με νερό και αντίδωρο. Και αυτή είναι η πρώτη καλή αρχή της Μεγάλης Σαρακοστής. Η Καθαρά Δευτέρα είναι ημέρα πένθους. Η εκκλησία μας και όλοι οι ναοί ενδύονται με μαύρα καλύμματα.</span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Α</span></b><b><span style="font-size: medium;">κόμα και τα κανδήλια μας γίνονται πένθιμα. Μετά από την βραδινή συγνώμη στους ιερούς ναούς και στις οικογένειες όπου υπάρχει η ευλαβής αυτή συνήθεια, όλοι οι σωστοί ορθόδοξοι χριστιανοί, θα καλλιεργήσουν έτι περισσότερο τη μετάνοια. Διότι ανοίγεται ένα στάδιο 49 ημερών πνευματικών αγώνων (ακούσατε το στάδιο των αρετών «ηνέοκται» που έψαλλαν οι ψάλτες μας) δια μέσου των οποίων καλούνται οι χριστιανοί να συμμετάσχουν στο Πάθος του Χριστού μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα.</span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Δ</span></b><b><span style="font-size: medium;">εν μπορούμε να υποδεχτούμε τον Νυμφίον Χριστόν ψυχικά απροετοίμαστοι. Σωματικά δεν μπορούμε έτσι κι αλλιώς, διότι κουβαλάμε χίλιες δυο αρρώστιες ο καθένας, και οι περισσότεροι από μας είμεθα άρρωστοι και ανήμποροι. Μπορούμε όμως να προετοιμαστούμε πνευματικά με αυστηρή πνευματική νηστεία.</span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b style="font-size: large;"><br></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Κ</span></b><span style="font-size: medium;"><b>αι πρώτον, με εγκράτεια της γλώσσης (το επανέλαβε και το τόνισε και το αποστολικόν ανάγνωσμα) όχι κρίσεις και όχι κατακρίσεις. </b><b>Δεύτερον, με νηστεία των σωματικών μας αισθήσεων </b><b>και τρίτον με νηστεία των λογισμών, των ακαθάρτων σκέψεων, των αισχρών νοημάτων και των πονηρών φαντασιών.</b></span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Η</span></b><b style="font-size: large;"> </b><b><span style="font-size: medium;">τριπλή αυτή νηστεία είναι νηστεία παθών. Δηλαδή, καλούμεθα σε αυστηρή πνευματική νηστεία εναντίον των παθών μας, και πρέπει να τα υποβάλλουμε σε ασιτία. Και πρέπει να τα σκοτώσουμε τα πάθη μέσα μας. Γι’αυτό και λέμε ότι η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής, αλλά όπως και κάθε άλλη νηστεία, Τετάρτης, Παρασκευής, Χριστουγέννων, Δεκαπενταυγούστου και λοιπά, είναι κυρίως η τριπλή πνευματική νηστεία που αναφέραμε, και αυτή η νηστεία είναι παθοκτόνος και όχι σωματοκτόνος. Δε σκοτώνουμε δηλαδή, το σώμα μας που είναι ναός του Παναγίου Πνεύματος, αλλά τα πάθη μας. Η εκκλησία μας, μας συνιστά και μας προτρέπει όπως από σήμερα καθαρίσουμε εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος.</span></b></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span></span></b></span></h3><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_26.html#more">Διαβάστε περισσότερα...»</a>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-28420147771437881862024-03-15T19:09:00.003+02:002024-03-15T19:24:35.467+02:00 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ: Η ΕΚΟΥΣΙΑ ΕΞΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivMa7ksTVrfqxMnPJ9JKr35EIjkvSmmyZEckaQmxPLYitaRmErQRS9fIy5WhlhpUoAfGouOGePHINkg9fKimkpZUOrHOsP4mXSbniWnApHVgJkbt93eY7Yx-pW4Y8eidu_na7S4Yl4YL8h/s1034/969.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1034" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivMa7ksTVrfqxMnPJ9JKr35EIjkvSmmyZEckaQmxPLYitaRmErQRS9fIy5WhlhpUoAfGouOGePHINkg9fKimkpZUOrHOsP4mXSbniWnApHVgJkbt93eY7Yx-pW4Y8eidu_na7S4Yl4YL8h/s16000/969.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"> Κυριακή της Τυρινής (Ματθ. στ' 14 - 21).</span></h3><h3><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /><div style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ἶπεν ὁ Κύριος· ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. ῞Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.</span></div></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><br /></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2017/02/blog-post_46.html">ΤΟ ΣΤΑΔΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΗΝΕΩΚΤΑΙ</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2017/02/blog-post_24.html">ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ </a></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2022/03/1997.html">Ο ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΤΟΥ 1997 ΑΠΟ ΤΗΝ Ι. Μ. ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ, ΦΥΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_84.html">ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ: ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_41.html"><span style="font-family: Tinos;">ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΕΞΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ</span></a><br /></u></span></h3><div><span style="font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><b><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_67.html">ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ: ΤΑΞΙΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗΣ</a></b></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_68.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ: ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ </a></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_2.html">ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΑΥΡΟΜΕΝΙΟΥ ΚΑΙ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΘΕΙΣ</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/03/blog-post_2.html">ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΗΝΕΩΚΤΑΙ</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: left;"></h3><h3 style="text-align: center;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/2021_15.html"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;">ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (2021)</span></a></u></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center; text-decoration-line: underline;"><span style="font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/2021_5.html"><span style="font-family: Tinos;">ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ κ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ: ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ (2021) </span></a><br /></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/1997_13.html"><span style="font-family: Tinos;">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α': ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1997</span></a><br /></u></span></h3><div><span style="font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><b><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/2023_13.html">ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (2023)</a></b></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/1997.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α': ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΤΟΥ 1997</a><br /></u></span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><b><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_11.html">ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ</a></b></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/blog-post_15.html">ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΝ</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><b><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_63.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ: Η ΝΗΣΤΕΙΑ</a></b></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2022/03/blog-post_4.html">ΕΚΑΘΙΣΕΝ ΑΔΑΜ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ (ΨΑΛΛΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ ΦΟΡΤΩΜΑΣ)</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><b><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_81.html">ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ </a></u></b></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/blog-post_30.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α': ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><b><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/2023_76.html">ΙΔΙΟΜΕΛΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (2023)</a></b></u></span></h3><div><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: small;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2022/03/2022.html">ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕΘΩΝΗΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (2022)</a></u></span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><br /></span></div><p style="text-align: center;"></p>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-5516384154312321652024-03-15T19:09:00.000+02:002024-03-15T19:09:13.238+02:00ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ<div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="400" src="https://youtube.com/embed/TCcho6YLlN4" style="background-image: url(https://i.ytimg.com/vi/TCcho6YLlN4/hqdefault.jpg);" width="600"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Αείμνηστος Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός Α'</span></span></h3><div style="text-align: center;"><br /></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-36978381179857285032024-03-15T19:08:00.000+02:002024-03-15T19:08:33.366+02:00ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ: ΤΑΞΙΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗΣ <p style="-x-system-font: none; display: block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size-adjust: none; font-size: 14px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 12px auto 6px; text-align: center;"><br /></p><p style="-x-system-font: none; display: block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size-adjust: none; font-size: 14px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 12px auto 6px; text-align: center;"> <a href="https://www.scribd.com/document/713523244/%CE%A4%CE%97-%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%97-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%A4%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%97%CE%A3-%CE%95%CE%A3%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A3-%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%A3-%CE%95%CE%A3%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%9F%CE%A5-%CE%A3%CE%A5%CE%93%CE%9D%CE%A9%CE%9C%CE%97%CE%A3#from_embed" style="text-decoration: underline;" title="View ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ: ΤΑΞΙΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗΣ on Scribd">ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ: ΤΑΞΙΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗΣ</a> by <a href="https://www.scribd.com/user/244203062/%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3-%CE%94-%CE%94%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3#from_embed" style="text-decoration: underline;" title="View ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ's profile on Scribd">ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ</a> on Scribd</p><div style="text-align: center;"><iframe class="scribd_iframe_embed" data-aspect-ratio="0.7080062794348508" data-auto-height="false" frameborder="0" height="800" id="doc_32497" scrolling="no" src="https://www.scribd.com/embeds/713523244/content?start_page=1&view_mode=scroll&access_key=key-6PWG9BZqR5GLBr6H5awG" title="ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ: ΤΑΞΙΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗΣ" width="600"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εκ της ιστοσελίδας της <span style="color: red;">Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής</span></span></h3><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-56369605610930554832024-03-15T19:04:00.007+02:002024-03-15T19:13:13.414+02:00ΜΕΛΕΤΗ ΙΑ': ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ<h3 style="text-align: justify;"></h3><h3 style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgms39VAz9P9RCk-IvwAr9yh93m4Xtx876Cn0kxBJHa7fg2HFmydzdTVvtGnplKbvKEM-5q9iaP6aD88TqavR8aWNNRJhhZdwaZuurmtA5BymQ9nRUCD-oCNjaZgtF8qL7do59-tRaJEA_7LUQyb8_lCD0MA7tKukt1IeifrrRNgcjTtjtnO1iEYilId9qv/s818/29659595+5+5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="818" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgms39VAz9P9RCk-IvwAr9yh93m4Xtx876Cn0kxBJHa7fg2HFmydzdTVvtGnplKbvKEM-5q9iaP6aD88TqavR8aWNNRJhhZdwaZuurmtA5BymQ9nRUCD-oCNjaZgtF8qL7do59-tRaJEA_7LUQyb8_lCD0MA7tKukt1IeifrrRNgcjTtjtnO1iEYilId9qv/s16000/29659595+5+5.jpg"></a></div><br><span style="font-family: Tinos;"><br><span style="color: red; font-size: large;"><br>Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα<br>Μελέτη ΙΑ΄: Περί της μελλούσης Κρίσεως<br>Η μέλλουσα κρίση πρόκειται να είναι μεγάλη:<br>α) για τα πρόσωπα, που πρόκειται να συγκεντρωθούν εκεί<br>β) για τα πράγματα, που πρόκειται εκεί να εξεταστούν<br>γ) για εκείνα, που θα αποφασιστούν.</span></span></h3><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: large;">Α΄</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">κέψου, αγαπητέ, ότι μετά την συντέλεια του παρόντος κόσμου, πρόκειται να γίνει η τελευταία ημέρα της καθολικής και γενικής Κρίσεως, η οποία καλείται πολλές φορές από τις θείες Γραφές μεγάλη [Έτσι την ονομάζει ο προφήτης Ιωήλ: «Διότι μεγάλη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἐπιφανὴς σφόδρα, καὶ τίς ἔσται ἱκανὸς αὐτῇ;(:Διότι μεγάλη είναι η ημέρα του Κυρίου, ένδοξη και φοβερή πολύ, και ποιος θα είναι ικανός να αντισταθεί σε αυτήν;)»(Ιωήλ 2,11) και πάλι: «Ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμαπρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ(:Ο ήλιος θα μεταστραφεί σε σκοτάδι και η σελήνη θα πάρει το χρώμα του αίματος, προτού να έλθει η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και περίβλεπτος, κατά την οποία ο Κύριος θα έλθει ενδόξως για να κρίνει τον κόσμο)»[Ιωήλ 3,4], έτσι ο Σοφονίας: «Ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη, ἐγγὺς καὶ ταχεῖα σφόδρα (:Φοβηθείτε τον Κύριο, διότι η ημέρα της τιμωρίας η μεγάλη έχει πλησιάσει. Πλησιάζει και έρχεται με μεγάλη ταχύτητα)»[Σοφον.1,14], έτσι ο Μαλαχίας: «Πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ(:προτού να έλθει η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και ένδοξη και φοβερή)» [ Μαλαχ. 4,4]], Και θα είναι εξαιρετικά μεγάλη για τρεις λόγους: α) για τα πρόσωπα, που πρόκειται να συγκεντρωθούν εκεί β) για τα πράγματα, που πρόκειται εκεί να εξεταστούν και γ) για εκείνα, που θα αποφασιστούν.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Θ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">α είναι, λοιπόν, μεγάλη η μέρα εκείνη, για τα πρόσωπα, που πρόκειται να συγκεντρωθούν, επειδή θα συγκεντρωθούν όλοι οι Άγγελοι, όλοι οι δαίμονες και όλοι από τον Αδάμ μέχρι το τέλος άνθρωποι, μπροστά σε Εκείνον τον φοβερό Κριτή. Τώρα σχημάτισε με τον νου σου ένα πολύ μεγάλο και ευρύχωρο θέατρο, το οποίο θα είναι η κοιλάδα του Ιωσαφάτ: «Ἐξεγειρέσθωσαν καὶ ἀναβαινέτωσαν πάντα τὰ ἔθνη εἰς τὴν κοιλάδα Ἰωσαφάτ, διότι ἐκεῖ καθιῶ τοῦ διακρῖναι πάντα τὰ ἔθνη κυκλόθεν(: Ας εγερθούν και ας ανεβούν προς την Ιερουσαλήμ όλα τα έθνη στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ, διότι εκεί θα καθίσω για να κρίνω και να ξεχωρίσω όλα τα έθνη που θα επισυναχθούν από όλα τα μέρη)» [Ιωήλ 4,12], και πάνω από το θέατρο αυτό, στον αέρα, σχημάτισε με την φαντασία σου έναν θρόνο νεφέλης, στον οποίο πρόκειται να καθίσει ως</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ριτής ο Ιησούς Χριστός με τόση μεγαλειότητα εξαιτίας της θεϊκής φύσεως και με τόση δόξα εξαιτίας της θεωμένης Του ανθρωπότητας και με τέτοιο τρόπο, που ούτε ο ήλιος, ούτε η σελήνη, ούτε τα άστρα θα έχουν φως μπροστά Του [βλ. Ιωήλ 4,15: «Ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη συσκοτάσουσι, καὶ οἱ ἀστέρες δύσουσι φέγγος αὐτῶν (: Ο ήλιος και η σελήνη θα σκοτιστούν συγχρόνως και τα αστέρια θα χάσουν την λάμψη τους)»] και οι δαίμονες και όλοι οι άπιστοι και οι κατάδικοι αμαρτωλοί, τρομαγμένοι από την μεγαλειότητά Του, φοβισμένοι από την δόξα Του θα αναγκαστούν, θέλοντας και μη, να λυγίσουν τα γόνατα και να Τον προσκυνήσουν: «ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός(:ώστε στο όνομα του Ιησού να γονατίσουν ταπεινά και να Τον προσκυνήσουν λατρευτικά και οι άγγελοι στον ουρανό και οι άνθρωποι στη γη και οι ψυχές των νεκρών στα καταχθόνια˙ αλλά κι αυτά τα δαιμονικά όντα που είναι στα καταχθόνια με τρόμο να υποκλιθούν μπροστά στο μεγαλείο Του. Και έτσι κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά, δυνατά και ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος. Και με την ομολογία αυτή και την αναγνώριση του Ιησού Χριστού ως Κυρίου θα δοξάζεται ο Θεός Πατήρ)»[Φιλιπ. 2,10-11].</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">οντά Του θα στέκεται πρώτα η Παρθένος και Μητέρα Του, σε έναν θρόνο κατάλληλο στην αξία της βασίλισσας, σύμφωνα με το «παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου(:στέκεται παρούσα η βασίλισσα μεγαλοπρεπής στα δεξιά Σου)»[Ψαλμ.44,9], και δεξιά και αριστερά θα στέκονται όλα τα αγγελικά τάγματα και όλοι μαζί οι από όλους τους αιώνες άγιοι και δίκαιοι, οι οποίοι θα έχουν τα σώματά τους τόσο ένδοξα και τόσο λαμπρά, που καθένας από αυτούς θα μπορεί να φωτίζει όλη τη γη σαν ήλιος: «Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν(:Τότε οι δίκαιοι θα δοξαστούν και θα λάμψουν σαν τον ήλιο στη Βασιλεία του ουράνιου Πατέρα τους)» [Ματθ.13,43]. Και οι άγγελοι θα φαίνονται φωτεινότεροι από τον ήλιο, για να αυξάνουν την τιμή στους αγίους και τον φόβο στους αμαρτωλούς.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι στο τέλος θα στέκονται όλοι οι δαίμονες και οι ασεβείς[Διότι και οι ασεβείς και οι άπιστοι θα παρασταθούν στην καθολική Κρίση, σύμφωνα με τα πιο πάνω λόγια του προφήτη Ιωήλ, και μάλιστα κατά τον λόγο του Κυρίου: «Ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως(:Μην απορείτε γι’ αυτό που σας είπα. Θα συμβούν πολύ πιο θαυμαστά απ’ αυτό. Διότι έρχεται ώρα που όλοι οι νεκροί, όσοι θα βρίσκονται έως τότε στα μνήματα, θα ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού, που θα τους διατάζει ν’ αναστηθούν. Θα βγουν όλοι από τα μνήματα, και όσοι στην επίγεια ζωή τους έπραξαν τα αγαθά, θα αναστηθούν για να απολαύσουν ζωή αιώνια και ευτυχισμένη˙ εκείνοι όμως που έκαναν τα κακά, θα αναστηθούν για να δικαστούν και να κατακριθούν)» [Ιω.5,28-29].</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span></span></h3><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_30.html#more">Διαβάστε περισσότερα...»</a>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-15372706228340651192024-03-15T19:03:00.003+02:002024-03-15T19:11:24.920+02:00Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: «ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟΝ) <p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH57udzKFwXkuD8LAgysIRaTkBRcyhEeZ1otebr-iqOxun_nLzZw-8f2qS1xqUNsMGzhjg2FfBkmSJ4-zTi-jt9EdFmDU4cgob4lyZ_ZzwLbhX6Hr0KSNXyWeW4FDGGVRpILWpfW-hf-qLCa8KQ6znAWZ0o1qwV9sA4FenKLyT4sU7LUvnBOn0KABETGdR/s831/026526262%20(500%20x%20831).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="831" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH57udzKFwXkuD8LAgysIRaTkBRcyhEeZ1otebr-iqOxun_nLzZw-8f2qS1xqUNsMGzhjg2FfBkmSJ4-zTi-jt9EdFmDU4cgob4lyZ_ZzwLbhX6Hr0KSNXyWeW4FDGGVRpILWpfW-hf-qLCa8KQ6znAWZ0o1qwV9sA4FenKLyT4sU7LUvnBOn0KABETGdR/s16000/026526262%20(500%20x%20831).jpg"></a></div><br><p></p><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">του<span style="color: #6aa84f;"> Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου</span>:<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: red;">Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας</span>»,<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">εκδόσεις «<span style="color: #b45f06;">Φωτοδότες</span>», <span style="color: #2b00fe;">4η έκδοση</span>, σελ 78-83.<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span>»</span></h3><h3 style="text-align: center;"><div style="font-size: medium; font-weight: 400; text-align: left;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></div></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Πρόλογος</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ι δοκιμασίες και οι θλίψεις, μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο και άλλους πολύ. Άλλους συχνά κι άλλους σε αραιότερα χρονικά διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες! Πολλές φορές δε αιφνιδιαζόμαστε μ' αυτές, σαστίζουμε, τα χάνουμε, απογοητευόμαστε, απελπιζόμαστε, χανόμαστε! Σε κάθε περίπτωση λυπούμαστε, αλλάζει η ψυχική μας διάθεση, χάνουμε την ηρεμία μας, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ χίλιες δυο σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μας! Να σαν κι αυτές: Γιατι να μου συμβεί αυτό; Καλά δεν ήταν όλα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Δεν μ' αγαπάει πια ο Θεός; Γιατι με τιμωρεί; Γιατι μου στερεί αυτό ή εκείνο; Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Του το ζητούσα αυτό ή Του έλεγα να μη μου το στερήσει, κι όμως δεν με άκουσε! Και γιατι τόσοι άλλοι τα έχουν όλα, ευτυχούν, ιδιαίτερα δε εκείνοι που δεν είναι ευλαβείς και καλοί άνθρωποι; Κι ακόμη! Χίλιοι είναι οι προβληματισμοί στο «τι κάνω τώρα»; Πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση που με βρήκε; Σε ποιους να καταφύγω; Ποια μέσα και τρόπους να χρησιμοποιήσω; Ανθρώπινα όλα τους! Κι ο καθένας θα μας πει το κάθε τι, οι φίλοι μας και πρόσωπα που μας αγαπούν θα μας συμβουλεύσουν για το ένα ή το άλλο, ως και αντικρουόμενα πράγματα ενδέχεται να ακούσουμε, ή θα προσπαθήσουν όπως-όπως να μας παρηγορήσουν, ή και να μας δώσουν πράγματι ένα χέρι βοήθειας. Ωστόσο όλα αυτά, μπορεί σε κάποιο βαθμό να μας ανακουφίζουν, όμως σε ποιο βαθμό πράγματι μας βοηθούν και μας οικοδομούν; Κι έτσι σκεφθήκαμε τους Πατέρες! Αυτούς που οικοδόμησαν και στήριξαν μοναδικά την Εκκλησία. Αυτούς που τόσο πολύ υπέφεραν ο καθένας τους προσωπικά, από ένα πλήθος δοκιμασιών και θλίψεων, όπως και ο Κύριός μας Τον οποίο τόσο πολύ αγάπησαν και υπηρέτησαν, στον οποίο τόσο πολύ αφιερώθηκαν. Λοιπόν, στ' αλήθεια, τι λένε οι Πατέρες επί όλων αυτών; Ποια είναι η θέση τους για το μεγάλο αυτό θέμα, πως οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν, πως οικοδομούσαν τους πιστούς της εποχής τους, αλλά κι όλους τους πιστούς έκτοτε; Ενσκήψαμε στα συγγράμματά τους, την αποκαλούμενη Πατρολογία, σταχυολογήσαμε ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν κατά το δυνατόν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια και πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ώστε καθένας μας -ακόμη δε και ο ολιγογράμματος- να χαρεί τα αναγραφόμενα, να παρηγορηθεί, να οικοδομηθεί και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, στις δύσκολες εκείνες ώρες των δοκιμασιών και των θλίψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πατέρες περισσότερο χρησιμοποιούν τον ευρύτερο όρο «θλίψεις» στον οποίο περιλαμβάνουν τα πάντα. Δηλαδή τις κάθε είδους δοκιμασίες, τις ασθένειες, τις όποιες συμφορές, ακόμη δε και το πένθος! Είναι, πράγματι, εντυπωσιακή η σοφία τους, η έμπνευσή τους, το πλήθος των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούν, αλλά και οι αναφορές τους στην Αγία Γραφή απ' όπου αντλούν τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσουν τον κάθε πιστό. Στ' αλήθεια η μελέτη των κειμένων τους είναι απολαυστική, δίνει πολύ ενθουσιασμό κι ελπίδα, κατατοπίζει απολύτως, οπωσδήποτε οικοδομεί. Αλλά και αν κάποια σημεία είναι δύσκολα για κάποιον, ας τα μελετήσει πάλι και πάλι, ας μην απογοητευθεί, κι ας συνεχίσει με τα επόμενα. Δεν είναι καλό να αφήσει την τόσο εποικοδομητική μελέτη του βιβλίου, για μια δύσκολη παράγραφο, ας πούμε. Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης, πράγματι θα βρει χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Όπως ωφεληθήκαμε κι εμείς κι απ' αυτήν ακόμη την συγγραφή του κι ενώ βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας...</span></h3><h3><div style="text-align: right;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: large;"><br></span></div><span style="color: red;"><div style="text-align: right;"><span style="font-family: Tinos; font-size: large;"><br></span></div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><div style="text-align: right;"><b>Κ.Γ.Π.</b></div></span></span></h3><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><br></p><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ</span></h3><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><br></p><h3 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></h3><h3 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></h3><h3 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"> ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ</span></b></h3><div><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></div><div><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; text-align: left;"><span style="font-family: Tinos; font-size: large;"><br></span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; text-align: left;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;">Οι σκοποί τους</span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></b></span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></b></span></span></h3><h3><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: large;">ε. Για το επιτύχουμε μεγαλύτερα κατορθώματα και έπαθλα!</span></h3><h3><b style="font-family: Tinos; text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><br></span></b></h3><div><h3><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;">Τονίζει ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος:</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«Όπου υπάρχει θλίψη, εκεί υπάρχει οπωσδήποτε η σωτηρία, εκεί η άνεση, εκεί οπωσδήποτε τα μεγάλα κατορθώματα...»</span></h3><h3 style="text-align: left;"></h3><h3 style="text-align: left;"><div style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Tinos;"><br></span></span></div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><div style="text-align: right;">[Απ' την Η' Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ»]</div></span></h3><span style="font-family: Tinos;"><div style="font-size: large; text-align: right;"><br></div><div style="font-size: large; text-align: left;"><span style="color: red;">Κι αλλού αναφέρει:</span></div><div style="font-size: large; text-align: left;"><br></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">«Γι' αυτό υπάρχουν δοκιμασίες, θλίψεις, σώμα θνητό και οι πολλές καταστάσεις των πραγμάτων, γι' αυτό υπάρχουν κακουχίες κι ασθένειες, για να συγκρατούν ως μύρια χαλινάρια την ψυχή που εύκολα κυριεύεται απ' την υπερηφάνεια και την υπεροψία. Μη λοιπόν κυριεύεσαι, αγαπητέ, από ταραχή όταν δέχεσαι δοκιμασίες, αλλ' ενθυμούμενος τα λόγια του Προφήτη «Υπήρξε μεγάλη ευεργεσία για μένα το ότι με ταπείνωσες, για να χωρίσω έτσι τις εντολές Σου» (Ψαλμ. 118,7), να δέχεσαι σαν φάρμακο τη συμφορά και να χρησιμοποιείς όπως πρέπει τη δοκιμασία, και θα μπορέσεις έτσι να επιτύχεις μεγαλύτερη ανάπαυση απ' αυτήν. [Απ' την Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΚΒ' ΨΑΛΜΟΝ»]</span></h3><div style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><br></span></div><h3 style="font-size: large; text-align: left;"><span style="color: red; font-size: medium;">Στην Οσία Ολυμπιάδα δε, τονίζει:</span></h3><div style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><br></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">«Όσο πολλαπλασιάζονται οι θλίψεις, τόσο τα βραβεία γίνονται αφθονότερα. Όσο πιο πολύ ο χρυσός μένει στη φωτιά, τόσο καθαρότερος γίνεται. Όσο μεγαλύτερο πέλαγος διαπλε΄τσει ο έμπορος, τόσο περισσότερα εμπορεύματα συγκεντρώνει». [Απ' την ΙΖ' Επιστολή του </span><span style="font-size: medium;">«ΕΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ»]</span></h3><div style="font-size: large; text-align: justify;"><br></div><h3 style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: medium;">Αναφέρει ο Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης:</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br><span>«Οι περισσότεροι πιστεύουν πως δεν είναι μακάριος αυτός που δεν δοκίμασε τα βλαβερά που συνήθως συμβαίνουν στους ανθρώπους (καθ' όσον αυτό είναι αδύνατο), αλλ' εκείνος που τα δοκίμασε σε μικρό βαθμό. Γιατί, λόγω του πλήθους των συμφορών που κατακλύζουν τους περισσότερους, υποστηρίζουν, ότι μακάριος είναι εκείνος που έχει τις λιγότερες συμφορές. Εμείς, όμως, και αυτόν που έπαθε πολλά σ' αυτή τη ζωή και επιπλέον τα υπέφερε γενναία, τον μακαρίζουμε περισσότερο από εκείνον που έπαθε λίγα, γιατί ανάλογα προς τους αγώνες πλέκονται και τα στεφάνια, και τα έπαθλα, ακολουθούν τα αθλήματα». [Απ' την ΝΣΤ' Επιστολή του «ΔΟΜΕΤΙΩ»]</span></span></h3><div style="font-size: large; text-align: justify;"><br></div><h3 style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: medium;">Και αλλού αναφέρει πάλι:</span></h3><div style="font-size: large; text-align: justify;"><br></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">«Γνώριζε, μακάριε, ως το ότι ποτέ δεν έλαβες αμοιβές θα συντελέσει, όχι στο να μην λάβεις, αλλά στο να λάβεις πιο γενναιόδωρες, εφόσον προκόψεις σε όλα. Γιατί άλλος έχει λάβει εδώ κάτι λαμπρό, ενώ εκείνος που δεν έλαβε, θα έχει εκεί πιο λαμπρό το στεφάνι. Ας μην γίνεται, λοιπόν, αυτό που προξενεί ευθυμία, αιτία λύπης. Γιατί σ' αυτόν που έλαβε εδώ, δικαιολογημένα η αμοιβή που περικόπτεται, ενώ σ' εκείνον που δεν έλαβε, είναι φανερό ότι ο μισθός του φυλάγεται ακέραιος». [Απ' την Επιστολή του 78 «ΕΥΓΕΝΙΩ ΔΙΑΚΟΝΩ»]</span></h3><div style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><br></span></div><h3 style="text-align: left;"><span style="color: red; font-size: large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="color: red; font-size: large;">στ. Για τον σωφρονισμό όσων έσφαλαν</span></h3><div style="font-size: large;"><span style="color: red; font-size: medium;"><br></span></div><h3 style="font-size: large; text-align: left;"><span style="color: red; font-size: medium;">Γράφει έξοχα ο Άγ. Ισίδωρος Πηλουσιώτης:</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">«Γνώριζε ότι, αν κάνουμε πταίσματα υποφερτά και ανεκτά και ευκολοθεράπευτα, και πάθουμε εδώ κάτι φοβερό, απαλλασόμαστε από τα πταίσματα, εάν όμως κάνουμε απάνθρωπα και φοβερά, κι εκεί θα τιμωρηθούμε, όμως ελαφρύτερα εάν τιμωρηθούμε κι εδώ, βαρύτερα όμως εάν φύγουμε από εδώ ατιμώρητοι. Αλλά για να μην μπορείς να πεις, ότι αυτή είναι γνώμη και όχι απόδειξη, θα προχωρήσει ο λόγος με αξιόπιστες μαρτυρίες. Για τα αμαρτήματα, λοιπόν, που εξαλείφονται εδώ, μάρτυρας που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, είναι ο Θεόπνευστος Παύλος, ο οποίος λέγει για εκείνους που έχουν λάβει τα μυστήρια ανάξια: «Γι' αυτό υπάρχουν ανάμεσά μας πολλοί αδύνατοι και ασθενείς και αρκετοί έχουν πεθάνει, εάν όμως κρίνουμε τους εαυτούς μας όπως πρέπει, δεν θα κρινόμασταν, κρινόμενοι όμως απ' τον Κύριο, παιδαγωγούμαστε, για να μην κατακριθούμε μαζί με τον κόσμο»». (Α' Κορ. 11,30)</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span></span></h3></span></div><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_99.html#more">Διαβάστε περισσότερα...»</a>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-79149181302467899392024-03-15T19:02:00.006+02:002024-03-17T19:06:46.832+02:00Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (ΕΚΤΟ ΜΕΡΟΣ) <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6lMsMwUjShS_mfv5XVCUddMXS-J1E0rhporoeeNaSSoyJcC5uA52ZwSmHCQGAV9IIIHHr8O2kG4_1jksnbZbX3gwjpN1rDxiANnLrxR4sRV9B0fDdXDWHMX5wcRTvygUnNyjjP-_tI2ZYPQCDrao6scoMTNLEn3-TP2cx65AxU-4SW6vHx6KGKYdQbwGN/s839/2929%20(500%20x%20839).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="839" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6lMsMwUjShS_mfv5XVCUddMXS-J1E0rhporoeeNaSSoyJcC5uA52ZwSmHCQGAV9IIIHHr8O2kG4_1jksnbZbX3gwjpN1rDxiANnLrxR4sRV9B0fDdXDWHMX5wcRTvygUnNyjjP-_tI2ZYPQCDrao6scoMTNLEn3-TP2cx65AxU-4SW6vHx6KGKYdQbwGN/s16000/2929%20(500%20x%20839).jpg" /></a></div><br /><p></p><h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">του <span style="color: #6aa84f;">Κ. Γ. Παπαδημητρακοπούλου</span>:<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> «<span style="color: red;">Η Κατάθλιψη κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας</span>»,<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">εκδόσεις «<span style="color: #b45f06;">Φωτοδότες</span>», <span style="color: #990000;">4η έκδοση</span>, σελ 44-47.<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> «<span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span>»</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: large;"><u><br /></u></span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: large;"><u><br /></u></span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: large;"><u><br /></u></span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: large;"><u>Πρόλογος</u></span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας το 5 ο/ο του πληθυσμού στην Ευρώπη υποφέρει από κατάθλιψη, το 10 ο/ο των ανδρών και το 20 ο/ο των γυναικών βιώνουν καταθλιπτικά γεγονότα, ενώ 340 εκατ. άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο υποφέρουν από τέτοιες διαταραχές! Δυστυχώς η κατάσταση αυτή συνεχώς επιδεινώνεται και εξελίσσεται σε μάστιγα του αιώνα μας... Και οι ιδικοί ψάχνουν για τις λύσεις! Τα ψυχοφάρμακα δίνουν και παίρνουν. Οι ψυχολόγοι (ακόμη δε και οι παιδοψυχολόγοι) και οι ψυχίατροι έγιναν το καταφύγιο των πολλών... Λύπη, μελαγχολία, κατάθλιψη! </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Οι Πατέρες χρησιμοποιούν τον γενικότερο όρο «αθυμία», όταν αναφέρονται σ' αυτή την κατάσταση. Και πόσα δεν έχουν να πουν! Ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχε δύο ανθρώπους του περιβάλλοντός του, τον φίλο του Σταγείριο και την συνεργάτιδά του Οσία Ολυμπιάδα, οι οποίοι, αν και ήταν ενάρετοι όπως ο ίδιος αναφέρει, έπασχαν απ' την αθυμία, τους απηύθυνε δε πλήθος μακροσκελών επιστολών προκειμένου να τους βοηθήσει. Συνεπώς το πρόβλημα αγγίζει κάποτε και τους εναρέτους! </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Οι Πατέρες μας εξηγούν με σαφήνεια ποιά είναι τα είδη της λύπης, και πώς μόνο για την αμαρτία, τη δική μας και των άλλων, πρέπει να λυπάται κανείς και για τίποτε άλλο! Πρόκειται για την αποκαλούμενη «κατά Θεόν λύπη» η οποία οδηγεί στη μετάνοια και τη σωτηρία μας. Αυτή είναι και η λύπη των Αγίων, αναφέροντας επ' αυτού πλήθος από παραδείγματα και χωρία της Αγίας Γραφής. Την αθυμία την περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα, την θεωρούν (όπως και είναι!) αφόρητη κατάσταση, τη χειρότερη απ' όλες τις δοκιμασίες, ακόμα δε και τον θάνατο που είναι το κορύφωμα όλων των δοκιμασιών! Την αποκαλούν νέφος πυκνό και ζοφερό, σκοτάδι, βαρύ φορτίο, τυραννίδα, μανιακό πέλαγος, φοβερό βασανιστήριο κ.λπ. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Τονίζουν ακόμα πως ο δαίμονας αυτούς που εξουσιάζει, το κατορθώνει αυτό μέσα απ' την υπερβολική αθυμία! Γι' αυτό και την χαρακτηρίζουν «πονηρό πνεύμα της λύπης»! Μας εξηγούν αναλυτικά τις αιτίες που μας συμβαίνουν αυτά, τις οποίες αξίζει να προσέξουμε πάρα πολύ, γιατί μέσα απ' αυτές μπορούμε μπορούμε να καθρεφτίσουμε τον εαυτό μας και να εντοπίσουμε το πρόβλημά μας. Και απ' τον εντοπισμό του προβλήματος μπορούμε ευκολότερα να οδηγηθούμε στην θεραπεία και την απαλλαγή μας απ' αυτήν. Μας περιγράφουν ποιές είναι οι συνέπειες της αθυμίας στη ζωή μας και γιατί την επιτρέπει ο Θεός. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Επιπλέον στέκονται πολύ στην αντιμετώπισή της. Τονίζουν πως σαφώς η αθυμία θεραπεύεται και προτείνουν τις λύσεις, οι οποίες είναι κυρίως πνευματικές. Ας τις εφαρμόσουμε με ακρίβεια και επιμέλεια στη ζωή μας, για να βρούμε την ίαση που τόσο ποθούμε. Αλλά πόσο υπέροχα εξηγούν και τα δάκρυα του Κυρίου, τόσο για τον φίλο του τον Λάζαρο εκεί λίγο πριν τον αναστήσει, όσο και για την κατάντια της Ιερουσαλήμ που θα γινόταν σύντομα κυριολεκτικά βορά των εχθρών της! </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Όλα αυτά τα θαυμάσια τα παραθέτουν με τον δικό τους χαρακτηριστικό τρόπο, με πλήθος παραδειγμάτων και σοφίας, που οικοδομούν οπωσδήποτε καθένα που θέλει να τους ακούσει. Ή έστω που επιθυμεί να ακούσει και μία άλλη άποψη! Αξίζει να αναφερθεί ότι το βιβλίο αυτό προήλθε μετά από μελέτη των συγγραμμάτων τους, την αποκαλουμένη Πατρολογία, απ' την οποία σταχυολογήσαμε κατά το δυνατόν ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια κι πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ακόμη δε και για τον ολιγογράμματο. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης θα βρει πραγματικά χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Κι όπως γράφει ο Άγ. Ισίδωρος Πηλουσιώτης «αν το έργο αυτό είναι καλό, ας το αποδώσει στον Θεό. Αν, όμως, ότι είναι γραμμένο με ελλείψεις, ας συγχωρήσει την ανθρώπινη αδυναμία, που δεν μπορεί να εκφράσει αυτό που θέλει»...</span></h3><h3 style="text-align: right;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: right;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: medium;">Κ.Γ.Π.</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: xx-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: xx-large;">Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;">ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">3. ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ;</span></h3><div><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: left;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: large;"><b>γ. Είναι ακόμη και δοκιμασία απ' τον Θεό!</b></span></h3><div><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: large;"><b><br /></b></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-size: medium;">λλά η λύπη και η αθυμία, δεν οφείλεται μόνο στους ελέγχους της συνειδήσεως για τις αμαρτίες μας, ούτε και στα πάθη μας. Πολλές φορές τις παραχωρεί ο Θεός στους εκλεκτούς του, όπως συνέβη με τον Ιώβ και όλους τους Αγίους, προκειμένου μέσα απ' τη δοκιμασία αυτή να βγουν πιο ενισχυμένοι και περισσότερο δυνατοί. Ο Θεός μας θέλει καλογυμνασμένους αθλητές στη Βασιλεία Του και όχι απαλούς και μαλθακούς! Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος Αντώνιος: </span></b></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«Χωρίς θλίψεις και δοκιμασίες και πειρασμούς, κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό». Τέτοια ήταν και η αθυμία της Οσίας Ολυμπιάδας, προς την οποία ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος έγραφε: «Υπομένοντας τέτοια δοκιμασία, λοιπόν, να προσδοκάς μεγάλες αμοιβές, πολλά βραβεία, άφατα αντίδωρα, λαμπρά και ανθισμένα στεφάνια για τους τόσους αγώνες. Γιατί όχι μόνο το να κάνει κανείς κάτι καλό, αλλά και το να πάθει κάτι κακό φέρνει μεγάλες αμοιβές και μεγάλα έπαθλα... Σκεπτόμενη, λοιπόν, αυτά και συλλογιζόμενη πόσο μεγάλο είναι το κέρδος του οδυνηρού και επίμοχθου βίου, να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι, που απ' τη νεότητά σου βάδισες την κερδοφόρα και γεμάτη μύρια στεφάνια οδό, ανάμεσα από συνεχή και πυκνά παθήματα. Γιατί η αρρώστια του σώματος, ποκίλη και παντοειδής και οδυνηρότερη από μύριους θανάτους, δεν έπαυσε να σε παρενοχλεί συνεχώς. Ποτέ δεν έπαυσαν να απευθύνονται σε βάρος σου νιφάδες λοιδοριών και ύβρεων και συκοφαντίες, ενώ όλον τον καιρό σ' ενοχλούσαν διαπαντός, πυκνές και συνεχείς αθυμίες και πηγές δακρύων. Το καθένα απ' αυτά και μόνο του θα αρκούσε για πολλή ωφέλεια σ' αυτούς που το υπέμειναν». Πράγματι, ο Λάζαρος και μόνο για την αρρώστια κατέστη μέτοχος της ίδιας κληρονομίας με τον Πατριάρχη Αβραάμ (Λουκ. 16, 19-31), ενώ η κατηγορία του Φαρισαίου χάρισε στον τελώνη δικαίωση που ξεπερνά τον Φαρισαίο (Λουκ. 18, 9-14). Εξάλλου ο κορυφαίος Απόστολος Πέτρος με τα δάκρυα θεράπευσε το έλκος της φοβερής εκείνης αμαρτίας (δηλ. της άρνησης του Χριστού) (Μάρκ. 14,72). Όταν, λοιπόν, το καθένα απ' τα αναφερθέντα παθήματα φαίνεται και μόνο του να ήταν αρκετό, σκέψου πόσες αμοιβές θα πάρεις εσύ, που υπέμεινες όλα μαζί με πολλή υπερβολή και όλο τον χρόνο. Γιατί τίποτα δεν καθιστά τόσο λαμπρούς και ζηλευτούς τους ανθρώπους, που δεν τους γεμίζει με μύρια αγαθά, όσο το πλήθος των πειρασμών και οι κίνδυνοι και οι κόποι και οι αθυμίες και το να υφίστανται επιβουλές συνεχώς, και μάλιστα από εκείνους που δεν έπρεπε καθόλου, και να τα υποφέρουν όλα με πραότητα». [Απ' την «10η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ»] Τέτοια ήταν και η αθυμία του ενάρετου φίλου του Σταγείριου, προς τον οποίο ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος γράφει: «Αλλά θα μου πεις: Από που είναι φανερό, ότι δηλαδή δεν πληρώνουμε μ' αυτήν για τις αμαρτίες μας; Είναι και μάλιστα ολοφάνερο, πλην όμως δεν το ισχυρίζομαι αυτό τούτη τη στιγμή. Αλλ' ας υποθέσουμε, εάν θέλεις, ότι όχι μόνο δεν είναι καθόλου φανερό, όπως είπες, αλλ' είναι καταφάνερο, ότι αυτό είναι καθαρή τιμωρία για τα αμαρτήματά μας. Πες μου, λοιπόν, γι' αυτό πονάς; Κι όμως είναι άξιο ευθυμίας το να συγχωρούνται στην εδώ ζωή τα αμαρτήματά μας και να μην καταδικαζόμαστε μαζί με τον κόσμο γι' αυτά. Γιατί αυτός που πονά, πρέπει να πονά όχι για τα αμαρτήματά του εκείνα για τα οποία τιμωρείται, αλλά για εκείνα με τα οποία παροργίζει τον Θεό. Γιατί τα μεν αμαρτήματα μας απομακρύνουν απ' τον Θεό και μας κάνουν εχθρό Του, ενώ οι τιμωρίες Τον συμφιλιώνουν μ' εμάς και Τον προδιαθέτουν να είναι σπλαχνικός απέναντί μας και να βρίσκεται κοντά μας. Το ότι, όμως, αυτός ο ιδρώτας και ο πόνος δεν είναι τιμωρία για τα αμαρτήματά μας, αλλ' αφορμή για στεφάνια και βραβεία, γίνεται φανερό απ' αυτό το γεγονός. Εάν, δηλαδή, έζησες με αισχρότητα και ασωτία την προηγούμενη ζωή σου και έμπαινες, ενώ βρισκόσουν σ' αυτή την κατάσταση, στην μοναχική πολιτεία, θα έπρεπε ούτε και τότε να έχεις αυτή την υποψία. Γιατί, εάν προς τον σκοπό αυτό στέλνει ο Θεός τις τιμωρίες, για να οδηγήσει δηλαδή στην μετάνοια αυτούς που επιμένουν να ζουν στην αμαρτωλή ζωή, απ' τη στιγμή που επιδείχθηκε η μετάνοια, είναι πλέον περιττά, εξαιτίας αυτού του γεγονότος, τα της τιμωρίας. Καθ' όσον τόσο πολύ απέχει ο Θεός από το να θέλει να μας τιμωρεί, ώστε και πολλές φορές, αν και πράττουμε πράγματα άξια τιμωρίας κι έχουμε ανάγκη μεγάλης τιμωρίας για να επιστρέψουμε, παρά ταύτα μας σωφρονίζει μόνο με την απειλή του και με λόγια φοβερά.»</span></h3><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><div style="text-align: center;"><div style="font-family: Tinos;"><h3 style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span>»<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">του <span style="color: #6aa84f;">Κ. Γ. Παπαδημητρακοπούλου</span>:<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: red;">Η Κατάθλιψη κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας</span>»,<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">εκδόσεις «<span style="color: #b45f06;">Φωτοδότες</span>», <span style="color: #990000;">4η έκδοση</span>, σελ 44-47.</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div></div></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-43143842220259974192024-03-15T19:02:00.005+02:002024-03-17T19:06:30.263+02:00ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΑΡΤΗΣ (11 ΜΑΡΤΙΟΥ)<h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><h3 style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheaOwU2-XZxWrkzSZKbNr34OxYWhIliITl4tMqNgTGZGmuh9zgdCOaI0VxwnfhGSgi6tOjXP4OL22vn8WUWgObmqllvFYmgAktreT-QR1r7SDv37EIcCqUpqGKwuje_tnBj9ryMh1hDADbW914zzzQDiTAzdbGRa9jzByb5vpVcvRn4FVZBFPaduSn8FG6/s688/ag-Theodora-1-2%20(500%20x%20688).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="688" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheaOwU2-XZxWrkzSZKbNr34OxYWhIliITl4tMqNgTGZGmuh9zgdCOaI0VxwnfhGSgi6tOjXP4OL22vn8WUWgObmqllvFYmgAktreT-QR1r7SDv37EIcCqUpqGKwuje_tnBj9ryMh1hDADbW914zzzQDiTAzdbGRa9jzByb5vpVcvRn4FVZBFPaduSn8FG6/s16000/ag-Theodora-1-2%20(500%20x%20688).jpg" /></a></div><br /><span style="color: red; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: large;">11 ΜΑΡΤΙΟΥ</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: x-large;">Βίος και Πολιτεία της Οσίας Μητρός Ημών Θεοδώρας, της Βασιλίσσης Άρτης</span></h3></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Βασίλισσα και Πολιούχος της Άρτας<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Κοιμήθηκε το 1303 μ.Χ. στην Άρτα<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Η μνήμη της τιμάται στις 11 Μαρτίου</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Αγία Θεοδώρα είναι η πολιούχος της Άρτας. Έζησε στα χρόνια του ένδοξου Δεσποτάτου της Ηπείρου, και ήταν σύζυγος του Δεσπότη Μιχαήλ του Β' Αγγέλου Κομνηνού. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Η καταγωγή της - τα πρώτα χρόνια της ζωής της </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1212- 1214 μ.Χ. στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Πατέρας της ήταν ο Ιωάννης Πετραλείφας, που από το έτος 1195 μ.Χ. υπηρετούσε ως Σεβαστοκράτορας, ανώτερος δηλαδή διοικητής της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. Ο πατέρας του είχε Νορμανδική καταγωγή, και η μητέρα του ήταν Ελληνίδα, και αρχικά ήταν εγκατεστημένοι στο Διδυμότειχο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Ιωάννης Πετραλείφας νυμφεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη την πριγκίπισσα Ελένη, που είχε συγγένεια με την οικογένεια των Παλαιολόγων. Έφεραν στον κόσμο πέντε παιδιά· τον Θεόδωρο, το Νικηφόρο, τον Ανδρόνικο, τη Μαρία, και τελευταία τη Θεοδώρα. Οι δύο γονείς ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι, με ευγένεια και καλοσύνη πολλή· αυτές τις αρετές προσπάθησαν να φυτέψουν και στις ψυχές των παιδιών τους. Τα μόρφωσαν πολύ με τα μέσα που διέθετε η εποχή, και κάθε μέρα προόδευαν τα παιδιά τους, και αυτό τους γέμιζε χαρά και ικανοποίηση.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ή</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">δη από καιρό η Θεσσαλονίκη είχε πέσει στα χέρια των Φράγκων, και ο Ιωάννης Πετραλείφας είχε χάσει τη θέση του. Όμως πολύ νωρίς οι δύο γονείς έφυγαν από τη ζωή, πρώτα η μητέρα των παιδιών Ελένη, και λίγο αργότερα ο πατέρας τους Ιωάννης. Τώρα όλα είναι πολύ δύσκολα για τα ορφανά παιδιά, ιδίως για τη μικρή Θεοδώρα. Ευτυχώς όμως ο Θεός δεν τα εγκατέλειψε. Τους έφερε προστάτη τους την αδελφή του πατέρα τους Μαρία και τον άνδρα της Θεόδωρο, πού ήταν Δεσπότης, ηγεμόνας δηλαδή στο κράτος το Ελληνικό που ονομαζόταν Δεσποτάτο της Ηπείρου.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ό</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ταν το 1204 μ.Χ. οι Φράγκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και πολλά άλλα μέρη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, μερικοί δραστήριοι ηγεμόνες κατάφεραν, πριν πάνε οι Φράγκοι, να οργανωθούν και δημιούργησαν τρία Ελληνικά κράτη. Στην Ήπειρο ο πανέξυπνος και δραστήριος Μιχαήλ Α' Άγγελος Κομνηνός, συγγενής του αυτοκράτορα Αλεξίου του Κομνηνού, ήρθε από την Πελοπόννησο στην Ήπειρο, και ίδρυσε κράτος που ονομάστηκε Δεσποτάτο της Ηπείρου (στη Βυζαντινή εποχή οι τίτλοι των αξιωμάτων ήταν: </span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> πρώτος σε αξία τίτλος ήταν Αυτοκράτωρ-Βασιλεύς, ο δεύτερος ήταν Δεσπότης, και ο τρίτος σε αξία τίτλος ήταν Σεβαστοκράτωρ), κι έκανε πρωτεύουσά του την Άρτα. Στη Μικρά Ασία ο Θεόδωρος Λάσκαρης ίδρυσε το κράτος που ονομάστηκε Αυτοκρατορία της Νίκαιας, με πρωτεύουσα την πόλη Νίκαια της Βιθυνίας· και στη Μαύρη θάλασσα ο Αλέξιος Κομνηνός δημιούργησε την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, με πρωτεύουσα την Τραπεζούντα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">την Ήπειρο ο Δεσπότης Μιχαήλ ο Α' Κομνηνός κατάφερε με την εξυπνάδα και τη διπλωματία του να δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό κράτος, που έφθανε από το Δυρράχιο της Ηπείρου και την Κέρκυρα, μέχρι τη Ναύπακτο και τη Θεσσαλία. Yπερασπίστηκε τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, και προφύλαξε τους υπηκόους του από τις προσπάθειες των παπικών να επηρεάσουν τους ορθόδοξους. Δυστυχώς όμως ένας κακός υπηρέτης του, ονόματι Ρωμαίος, μάλλον βαλτός από τους δυτικούς, τον σκότωσε, κι άφησε χήρα τη γυναίκα του και ορφανό το γιο του Κωνσταντίνο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ότε ανέλαβε Δεσπότης προσωρινά, μέχρι να μεγαλώσει ο Κωνσταντίνος, ο αδελφός του Μιχαήλ, Θεόδωρος, που είχε γυναίκα του τη Μαρία, την αδελφή του Σεβαστοκράτορα Ιωάννη Πετραλείφα. Όμως η δόξα της εξουσίας είναι γλυκιά και ο φιλόδοξος Θεόδωρος έβαλε στο νου του να βγάλει από τη μέση τον κανονικό διάδοχο, γιο του Μιχαήλ του Α', Κωνσταντίνο, που όταν μεγαλώσει θα του πάρει το θρόνο. Τις ύποπτες κινήσεις του κατάλαβε η χήρα του Μιχαήλ Α', και πήρε τον Κωνσταντίνο και πήγε στην Πελοπόννησο, όπου είχε συγγενείς, και μεγάλωσε εκεί το παιδί της.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Δ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ραστήριος πολύ, αλλά και φιλόδοξος ο Θεόδωρος, βάζει στόχο του να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη και να διώξει τους Φράγκους, και το καταφέρνει. Το 1224 μ.Χ. μπαίνει θριαμβευτής στη Θεσσαλονίκη και διαλύει το Φράγκικο κράτος της. Τότε αναλαμβάνει και την κηδεμονία των ορφανών παιδιών του Ιωάννη Πετραλείφα. Μάλιστα στέλνει το Θεόδωρο, τον μεγαλύτερο αδελφό της Θεοδώρας, στα Σέρβια της Κοζάνης να είναι διοικητής σε όλη την περιοχή, αφού ανοικοδόμησε το κάστρο που είχαν μισοκαταστρέψει οι Φράγκοι. Ο Θεόδωρος πήρε όλα του τα αδέλφια και εγκαταστάθηκε στα Σέρβια, μέσα στο κάστρο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">σκεί πολύ καλά τα καθήκοντά του, φροντίζοντας πάντα για το καλό των κατοίκων της περιοχής του. Βοηθά, όσες φορές τον χρειάζεται, και τον θείο του Θεόδωρο στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ανακήρυξε τον εαυτό του «Βασιλιά και Αυτοκράτορα όλων των Ρωμαίων», και έχει όνειρο, και βάζει σκοπό του να φτάσει και στην Κωνσταντινούπολη, να διώξει τους Φράγκους, και να ελευθερώσει την Πόλη. Και μπλέχτηκε σε πολέμους, για να εξουδετερώσει διάφορους ηγεμόνες, όπως τον βασιλιά της Βουλγαρίας Ιωάννη Ασάν, και ελεύθερος να στραφεί στην κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Όμως νικήθηκε από το Βούλγαρο ηγεμόνα και πιάστηκε αιχμάλωτος. Ο Ασάν δεν τον σκότωσε, αλλά τον τύφλωσε, σύμφωνα με απάνθρωπη συνήθεια της εποχής, για να μην μπορεί να ασκεί τα καθήκοντά του. Τότε ανέλαβε τη Θεσσαλονίκη ο αδελφός του Θεοδώρου, Μανουήλ Κομνηνός, που ήταν γαμπρός του Βούλγαρου ηγεμόνα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><span style="font-family: Tinos;"><br /></span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><span style="font-family: Tinos;">Ο </span></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">γάμος της Θεοδώρας και ο ερχομός της στην Άρτα </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ο Μανουήλ κάλεσε τον ανεψιό του Κωνσταντίνο, που εν τω μεταξύ είχε αλλάξει το όνομά του και το έκανε, Μιχαήλ, σύμφωνα μεσυνήθεια που υπήρχε την εποχή αυτή, για να θυμάται τον πατέρα του, και ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ο Μανουήλ του έδωσε τον τίτλο του Δεσπότη και τὸν έκανε Δεσπότη στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, επειδή ήταν ο πραγματικός διάδοχος του πατέρα του. Του υπέδειξε δε να περάσει από τα Σέρβια και να ζητήσει σε γάμο την όμορφη Θεοδώρα, την αδελφή του Θεόδωρου Πετραλείφα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">τα Σέρβια o Μιχαήλ είδε τη Θεοδώρα, που τότε ήταν στα δεκαεπτά της, θαμπώθηκε από την ομορφιά και τα ψυχικά της χαρίσματα, και τη ζήτησε σε γάμο. Όρισαν ημέρα και ο γάμος έγινε με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και κράτησε μέρες. Ύστερα έκαναν το μεγάλο ταξίδι· πέρασαν από δρόμους, παρακλάδια της παλιάς Εγνατίας οδού της Ρωμαϊκής εποχής, κι έφτασαν από το Βουργαρέλι της Άρτας, στην πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Οι Αρτινοί, κλήρος και λαός, τους υποδέχτηκαν με ζητωκραυγές, που υμνούσαν τη δόξα τους και την ομορφιά τους. Ύστερα ανακήρυξαν, οι άρχοντες της πόλης και ο λαός, επίσημα τον Μιχαήλ Β' Κομνηνό, Δεσπότη της Ηπείρου, και τη Θεοδώρα Βασίλισσα, που θα σταθεί δίπλα στο σύζυγό της και Δεσπότη τους.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">γκαθίστανται στο ανακαινισμένο παλάτι μέσα στο μισογκρεμισμένο κάστρο της αρχαίας Αμβρακίας, με τους θεόρατους λίθους, και πιάνουν αμέσως δουλειά. Η Θεοδώρα γνωρίζει την πόλη της Άρτας με τους πλακόστρωτους δρόμους και τις πλατείες, μιλάει με τους κατοίκους με γλυκύτητα και ευγένεια, και ενδιαφέρεται για τα προβλήματά τους. Όλοι την θαυμάζουν για τα σωματική της ομορφιά και τα ψυχικά της χαρίσματα και καλοτυχίζουν τον Δεσπότη τους Μιχαήλ που έχει μια τέτοια γυναίκα! </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ο Μιχαήλ κάλεσε τους άρχοντες της πόλης, ενημερώθηκε για την οικονομική κατάσταση του κράτους, για το στρατό, για τους κινδύνους που υπήρχαν στο κράτος, για την παιδεία, αλλά και για την προπαγάνδα των παπικών στα μέρη της Ηπείρου· πίστευε πως με την αγάπη του λαού και τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρει.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Β</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">υθισμένος στις Δεσποτικές του υποχρεώσεις, έλειπε πολλές φορές από την Άρτα, ακόμη και για μήνες. Άφηνε μόνη της τη Θεοδώρα, και ο ίδιος βέβαια ήταν εκτεθειμένος σε πολλούς, ηθικούς προπαντός, κινδύνους. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Η Θεοδώρα όμως δεν άφηνε τον εαυτό της να αδρανήσει. Πλησίαζε περισσότερο το λαό, έκανε πράξεις φιλανθρωπίας και στήριζε τους φτωχούς και αδύναμους συμπολίτες της. Όπως λέγει ο σύγχρονός της βιογράφος μοναχός Ιώβ Μέλης, δεν παρασύρθηκε από τη δόξα, δεν αιχμαλωτίστηκε από τη νεότητά της, ούτε σπαταλούσε το χρόνο της στις απολαύσεις, ούτε από τη μεγάλη εξουσία υπερηφανεύτηκε. Μάλλον προτιμούσε να είναι κοντά στο Θεό, να φροντίζει για την αρετή, να ζει με σωφροσύνη, να ασπάζεται την ταπεινοφροσύνη, την αοργησία (το να μην οργίζεται), την πραότητα, τη συμπάθεια προς το συνάνθρωπο και την ελεημοσύνη, όσο κανένας δεν το κατόρθωσε, και ολόψυχα να υπηρετεί το Θεό.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Θεοδώρα στο καμίνι των θλίψεων </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ο σατανάς τη φθονεί γι’ αυτό που είναι, και για τα έργα που κάνει, και προσπαθεί να την παρασύρει. Δεν τα καταφέρνει όμως, γιατί η Θεοδώρα είναι σταθερή στις αρχές της και πάντα πιστή στο σύζυγό της. Καταφέρνει όμως να παρασύρει τον άνδρα της το Μιχαήλ, στην πορνεία και ακολασία, με μέσο μια χήρα αρχόντισσα του παλατιού, που είχε το επίθετο Γαγγρινή. Αυτή με τις κολακείες της και με μάγια έστρεψε την προσοχή του στην ίδια και τον έκανε σιγά σιγά να απομακρύνεται από τη σύζυγό του Θεοδώρα. Έφτασε, για χάρη της Γαγγρινής, ακόμη και να τη δέρνει και τελικά την έδιωξε από το παλάτι, ήδη εγκυμονούσα στο πρώτο της παιδί.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Έ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">τσι η Θεοδώρα λυπημένη έφυγε από το παλάτι, και αφού περπάτησε αρκετά, έφτασε στη Βλαχέρνα, χωριό απέναντι από την Άρτα, κοντά στον Άραχθο ποταμό. Εκεί έμεινε για λίγο καιρό, κι ύστερα απομακρύνθηκε βορειότερα, επειδή κατ' απαίτηση της Γαγγρινής ο Μιχαήλ διέταξε να απομακρυνθεί. Βρήκε καταφύγιο στο χωριό Πρένιστα, το σημερινό Κορφοβούνι, στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, όπου εκεί μάλλον έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί, που αργότερα το βάπτισε Νικηφόρο. Και από το μοναστήρι, επειδή φοβόταν τους ανθρώπους του Μιχαήλ, έφυγε και βρήκε αποκούμπι κοντά στο μοναστήρι σε ένα βράχο. Ζει μέσα στο κρύο, την ταλαιπωρία, την πείνα και τη μοναξιά. Εκεί κοντά τη συνάντησε, μια μέρα που μάζευε χόρτα, ο ιερέας του χωριού, στον οποίο με δυσκολία αποκαλύφτηκε ποια ήταν. Εκείνος λυπήθηκε για την περιπέτειά της και της έδειξε μεγάλη αγάπη, παίρνοντάς την στο σπίτι του, μαζί με το παιδί της. Πέντε χρόνια έμεινε κοντά του κάτω από την προστασία του και τις συμβουλές του. Ποτέ δεν έβγαλε από το στόμα της λόγια κακίας για τον άνδρα της. Επεδίωκε να μη μαθευτεί αυτό που της συνέβηκε, για να μη θίξει τον άνδρα της. Έχει για στολίδι της τη σύνεση και την ανεξικακία. Και προσπαθεί έτσι να γαλουχήσει και το μικρό Νικηφόρο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">σύζυγός της Μιχαήλ τελευταία ζούσε μέσα σε έναν εφιάλτη. Η συνείδηση άρχισε να τον κτυπά για το κακό που έκανε στη γυναίκα του Θεοδώρα. Τον πιέζουν και οι άρχοντες να ψάξει να βρει τη Βασίλισσα, αφού πρώτα έδιωξαν από το παλάτι τη Γαγγρινή, μαζί με τα δύο παιδιά της, που απόκτησε με το Μιχαήλ από την παράνομη σχέση. Και πράγματι μετανιωμένος ο Μιχαήλ έψαξε παντού και τελικά τη βρήκε στο σπίτι του ιερέα της Πρένιστας. Και την έφερε πάλι στο παλάτι, ζητώντας συγγνώμη για όσα της προξένησε. Εκείνη τον συγχώρησε μέσα από τα βάθη της καρδιάς της και του δικαιολόγησε την πράξη του ως μια ανθρώπινη αδυναμία, που πολλοί άνθρωποι μπορεί να πέσουν.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">α παιδιά* της Θεοδώρας και η φροντίδα της γι’ αυτά </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Από εκείνη τη στιγμή άρχισε μια καινούργια ζωή για τη Θεοδώρα και τον Μιχαήλ, γεμάτη με αγάπη μεταξύ τους. Έφεραν στον κόσμο άλλα πέντε παιδιά: τρεις κόρες και δύο αγόρια· το όνομα της πρώτης κόρης δε μας διασώθηκε, δεύτερη ήταν η Άννα, τρίτη η Ελένη, και αγόρια ήταν ο Ιωάννης και ο Δημήτριος. Μεγάλωσαν τα έξι παιδιά με πολλή φροντίδα, και τους έδωσαν να έχουν στη ζωή τους αξίες και αρχές, αγάπη για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Ο δε Μιχαήλ, για να δείξει τη μετάνοιά του για όσα προξένησε στη γυναίκα του, έκτισε εκκλησίες και μοναστήρια. Μαζί με τη Θεοδώρα έκτισαν το μοναστήρι της Κάτω Παναγιάς, το ναό της Παντάνασσας, κοντά στη Φιλιππιάδα, το μοναστήρι του Σωτήρος Χριστού στο Γαλαξείδι της Στερεάς Ελλάδας, την Παναγία στο χωριό Βλαχέρνα και το ναό του Αγίου Γεωργίου, στη θέση που είναι τώρα ο ναός της Αγίας Θεοδώρας. Ακόμη βοήθησε ο Μιχαήλ οικονομικά φτωχούς κι ανήμπορους ανθρώπους, και μερικούς τους απάλλαξε από τη βαριά φορολογία. Φρόντισε καλύτερα και για την παιδεία, ιδρύοντας μια ανώτερη σχολή στην Άρτα. Οικοδόμησε και το ωραίο βυζαντινό κάστρο, πάνω στα θεμέλια του κάστρου της αρχαίας Αμβρακίας με τους πελώριους λίθους.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Δεσπότης Μιχαήλ είναι δυνατός, αλλ’ όμως και πολύ φιλόδοξος ηγεμόνας. Ονειρεύεται να φθάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, να διώξει τους Φράγκους και να απελευθερώσει την Πόλη. Γι αυτό κάνει πολέμους επανειλημμένα με την αυτοκρατορία της Νίκαιας, που οι άρχοντές της πίστευαν ότι αυτοί είναι οι κανονικοί διάδοχοι του Βυζαντίου, παρόλο που η Θεοδώρα τον συμβουλεύει να είναι ειρηνικός με τα άλλα ελληνικά κράτη, και ενωμένοι να διώξουν τους Φράγκους. Κάποιες φορές κινδύνεψε να χάσει και τη ζωή του. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Είναι σοφή και με πολλά διοικητικά χαρίσματα η Θεοδώρα και διπλωματικές ικανότητες. Καταφέρνει να ειρηνεύσουν τα δύο κράτη παντρεύοντας το γιο της Νικηφόρο με την εγγονή του αυτοκράτορα της Νίκαιας Ιωάννη Βατάτζη, τη Μαρία. Ο γάμος αυτός ήταν σύντομος, γιατί η Μαρία, η σύζυγος του Νικηφόρου, απεβίωσε νωρίς, αφήνοντας ορφανό ένα μικρό κορίτσι. Η Βασίλισσα Θεοδώρα συμπαραστάθηκε πολύ στη χηρεία του Νικηφόρου.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Δ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ιαρκής σκέψη της και φροντίδα της ήταν να διασώσει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, που κινδύνευαν τα χρόνια εκείνα, κυρίως από τους παπικούς. Έτσι με τη σύμφωνη γνώμη και των κοριτσιών της η Θεοδώρα και ο Μιχαήλ παντρεύουν την Ελένη με τον Μανφρέδο, βασιλιά της κάτω Ιταλίας και Σικελίας, που ήταν ορκισμένος εχθρός του πάπα, και συμπαθούσε τους Ορθόδοξους. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Την Άννα την πάντρεψαν με τον Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο, πρίγκιπα της Αχαῒας στην Πελοπόννησο με έδρα την Ανδραβίδα, που τότε την κατείχαν οι Λατίνοι. Τη μεγάλη κόρη, που δε σώθηκε το όνομά της, την έδωσαν στον Αλέξιο Ραούλ, έναν ευγενή από την Κωνσταντινούπολη. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Όμως το όνειρο του Μιχαήλ να μπει πρώτος στην Κωνσταντινούπολη, να διώξει τους Φράγκους και να ελευθερώσει την Πόλη, δεν πραγματοποιήθηκε. Γιατί κατάφερε να μπει πρώτος και να την απελευθερώσει ο νέος αυτοκράτορας της Νίκαιας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος. Η διπλωματία της Θεοδώρας και πάλι είναι μπροστά. Καταφέρνει να ειρηνεύσει το σύζυγό της Μιχαήλ, με το δεύτερο γάμο του Νικηφόρου της, με την Άννα Παλαιολογίνα Καντακουζηνή, ανεψιά του νέου αυτοκράτορα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ετά απὸ αυτά τα γεγονότα ο Μιχαήλ ο Β' αποσύρθηκε από τη θέση του, την οποία άφησε στο γιο και διάδοχό του Νικηφόρο. Η υγεία του όμως άρχισε να κλονίζεται και από τη στενοχώρια· γιατί η κόρη τους Ελένη, όταν σκοτώθηκε ο άνδρας της Μανφρέδος, σε μάχη για την κατάληψη του κράτους του από τον κόμη της Ανδεγαυίας Κάρολο, που υποκίνησε ο πάπας, κλείστηκε στη φυλακή, μαζί με τα τέσσερα παιδιά της (τρία αγόρια και ένα κορίτσι). Κράτησε την ορθόδοξη πίστη της και την ηθική της αξιοπρέπεια, παρόλες τις πιέσεις που δέχτηκε. Πέθανε στη φυλακή μάρτυρας της πίστης, όπως και τα τρία της αγόρια, μετά από χρόνια, ξεχασμένα από όλους. Μόνο η κόρη της απελευθερώθηκε, αφού πέρασε και αυτή αρκετά χρόνια στη φυλακή. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ο Δεσπότης Μιχαήλ Β' Άγγελος Κομνηνός άφησε στην Άρτα την τελευταία του πνοή, κι έφυγε μετανοημένος για όλα όσα έκανε. Τον κήδεψαν με βασιλικές τιμές και τοποθέτησαν το νεκρό του σώμα μέσα στην Παναγία των Βλαχερνών όπου σώζεται, στο δεξί μέρος του ναού, μέχρι σήμερα ο τάφος του.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Θεοδώρα στο μοναστήρι </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Τώρα η Θεοδώρα ελεύθερη από οικογενειακές και διοικητικές υποχρεώσεις, ντύνεται το μοναχικό σχήμα εκεί στο ναό του Αγίου Γεωργίου που πριν από χρόνια έκτισε, ιδρύοντας μοναστήρι. Γίνεται μοναχή μετά από αρκετά χρόνια έγγαμου βίου, σε ηλικία 54 ετών, και δόθηκε στον Ιησού που τόσο πολύ από μικρή ηλικία αγαπούσε. Εκεί στο μοναστήρι ζούσε, όπως λέγει ο βιογράφος της Ιώβ, γυμνάζοντας τον εαυτό της με κόπους, αυξάνοντας τον καρπό των αρετών με αγρυπνίες και ολονυκτίες, με ψαλμούς και ύμνους, υπηρετώντας με προθυμία τις αδελφές του μοναστηριού· ήταν προστάτις των αδικουμένων, των ορφανών, των χηρών και πτωχών, παρηγορούσε τους θλιβομένους, και εγίνετο τοις πάσι τα πάντα, με ταπεινή καρδιά.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Χ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αιρόταν, όταν μάθαινε για τις ανδραγαθίες των παιδιών της στο Βυζαντινό στρατό του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' του Παλαιολόγου, όπου μερικά χρόνια πριν είχαν καταταχθεί να υπηρετήσουν τα δυό της αγόρια, ο Ιωάννης και ο Δημήτριος (που από τη μεγάλη αγάπη που είχε στον πατέρα του Δεσπότη Μιχαήλ, πήρε μόνος του το όνομά του και ονομάστηκε και αυτός Μιχαήλ), αφού πριν παντρεύτηκαν και δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες. Ζούσαν με τις αρχές και αξίες που τα ενέπνευσε η μητέρα τους, προπαντός με την αγάπη προς την ορθοδοξία, την οποία υπερασπίζονταν με κάθε τρόπο. Αντιτάχτηκαν στα ενωτικά σχέδια του αυτοκράτορα με τους παπικούς, και αυτό περισσότερο τους στοίχισε· έπεσαν στη δυσμένεια του αυτοκράτορα και των αυλικών του· τον Ιωάννη τον έκλεισε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος στη φυλακή, και μάλιστα τον τύφλωσε κιόλας. Αργότερα τον σκότωσε με την προτροπή των αυλικών του. Λυπήθηκε πολύ η τραγική μάνα για το θάνατο του παιδιού της, αλλά η υπομονή και η ανεξικακία της δεν έχουν όρια.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> ίδια διατηρεί επικοινωνία, και παίρνει δύναμη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει, από τον άγιο ασκητή Ανδρέα τον Ερημίτη, που ασκήτευε σε ένα βουνό, κοντά στο χωριό Χαλκιόπουλο της Αιτωλοακαρνανίας. Ο ασκητής Ανδρέας το 1271 μ.Χ παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό. Τότε η αρχόντισσα και μοναχή Θεοδώρα, με όλη τη σύγκλητο του κράτους, αφού είδαν από μακριά ένα φως και αναμμένες λαμπάδες να κατεβαίνουν από τον ουρανό, στο σημείο που ήταν το τίμιο λείψανό του, ήρθαν, προσκύνησαν το αγιασμένο νεκρό του σώμα, και το ενταφίασαν έξω από τη σπηλιά που ασκήτευε. Ύστερα έκτισε ένα μικρό ναό, που σώζεται μέχρι σήμερα, και τοποθέτησε μέσα σε λάρνακα το τίμιο λείψανό του. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Η ίδια εργάζεται αδιάκοπα για το μοναστήρι της και για τις αδελφές μοναχές. Θέλει να κτίσει το νάρθηκα του ναού, και παρακαλεί τον Κύριο και τον Άγιο Γεώργιο, να της δίνουν δύναμη. Όμως τα βάσανά της από τους θανάτους των παιδιών της δεν έχουν τελειωμό. Γεύτηκε και το πικρό ποτήρι του θανάτου του Νικηφόρου της, που μαζί πέρασαν τα πρώτα δύσκολα χρόνια της θλίψης από τη κακή συμπεριφορά του άνδρα της.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> οσιακή της Κοίμηση </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ύστερα αρχίζει και για την ίδια η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή της. Έχει την μυστική πληροφόρηση από τον Κύριο πως επίκειται η ώρα να φύγει από τη ζωή. Εκείνη όμως παρακαλεί να της χαρίσει ο Θεός έξι μήνες ακόμη, τόσο χρόνο χρειάζεται, για να τελειώσει το νάρθηκα του ναού, που ξεκίνησε να κτίζει. Ο Κύριος την άκουσε και της έδωσε την παράταση που ζητούσε. Ύστερα την κάλεσε κοντά του το 1303 μ.Χ, όπως αναφέρει ο αείμνηστος αρτινός ιστορικός-ερευνητής Κ. Τσιλιγιάννης· κόντευε τότε τα 89 της χρόνια. Την κήδεψαν με τιμές στις 11 Μαρτίου, και απόθεσαν το αγιασμένο της σώμα σε μαρμάρινο τάφο, που έκτισαν στο νάρθηκα του ναού. Την έκλαψαν οι μοναχές, όλος ο λαός θρήνησε για το θάνατό της. Είχαν όλοι την αίσθηση πως κήδεψαν μια αγία. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ευτυχώς δε ζούσε να πιεί και άλλο θανατικό ποτήρι. Γιατί και ο άλλος γιος της Δημήτριος-Μιχαήλ δολοφονήθηκε, ύστερα από συκοφαντίες των αυλικών του νέου αυτοκράτορα Ανδρόνικου. Τα οστά και των δύο αδελφών μετέφερε αργότερα, μάλλον ο γιος και διάδοχος του Νικηφόρου Θωμάς, και τα εναπέθεσε σε τάφο, μέσα στο ναό της Παναγίας στο χωριό Βλαχέρνα, και μάλιστα στο αριστερό μέρος του ναού, όπου, στο δεξιό κλίτος βρίσκεται μέχρι σήμερα και ο τάφος του πατέρα τους Μιχαήλ.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ετά το θάνατό της </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Μετά το θάνατό της κόσμος πολύς περνάει και προσκυνάει τον τάφο της, έχοντας την αίσθηση πως τιμά μια αγία. Η φήμη της φθάνει παντού, γιατί πάνω στον τάφο της γίνονται και θαύματα. Τότε ο μοναχός Ιώβ ο Μέλης, που ήταν ενάντια στην ένωση με τους παπικούς και βασανίστηκε γι’αυτό από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' τον Παλαιολόγο, φθάνει στην Άρτα, συγκεντρώνει στοιχεία και γράφει για το βίο της. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Οι Αρτινοί την τιμούσαν πάντα, ιδιαίτερα όμως στις 11 Μαρτίου κάθε χρόνο, εκεί στο ναό του Αγίου Γεωργίου, που με τον καιρό τον ονομάζουν ναό της Αγίας Θεοδώρας. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Μετά το Δεσπότη Θωμά, γιο του Νικηφόρου, διάφοροι κατακτητές εμφανίστηκαν στην Ελλάδα, Σέρβοι, Αλβανοί, Λατίνοι και κατέλαβαν και το Δεσποτάτο της Ηπείρου, με τελευταίους τους Τούρκους το 1449 μ.Χ. Η Αγία Θεοδώρα όμως και όλοι οι Κομνηνοδούκες είχαν οπλίσει καλά τους Αρτινούς με όλες τις ελληνικές και ορθόδοξες αξίες, και άντεξαν όλες οι κατοπινές γενιές, ώσπου αποτίναξαν τον τούρκικο ζυγό το 1881 μ.Χ, και απελευθέρωσαν την Άρτα. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Με το πέρασμα των χρόνων μερικοί αμφισβητούσαν ότι ο τάφος της Αγίας περιέχει μέσα του τα λείψανά της, γιατί υποστήριζαν πως τα έκλεψαν οι Φράγκοι, όπως συνέβηκε με πολλά άλλα λείψανα αγίων.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Έ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">τσι ο Αρχιμανδρίτης Στέφανος Κλεόμβροτος, με την προτροπή και την ευλογία του Μητροπολίτη Σεραφείμ Ξενόπουλου (ο οποίος τότε απουσίαζε στην Κωνσταντινούπολη), άνοιξε τον τάφο το 1873 μ.Χ, ψάλλοντας μαζί με το λαό την παράκληση στην Αγία· Ο ναός γέμισε από ευωδία και ο πατήρ Στέφανος με πολλή ευλάβεια τοποθέτησε τα αγιασμένα λείψανα μέσα σε ξύλινη λάρνακα· ύστερα ο λαός τα προσκύνησε και τελέστηκε ολονύκτια θεία λειτουργία. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Σήμερα η λάρνακα είναι ασημένια και παραμένει πάντα στο ναό, για να δέχονται οι πιστοί την ευλογία της Αγίας. Η δε 11η Μαρτίου, ημέρα της εορτής της πολιούχου Αγίας Θεοδώρας, είναι η πιο επίσημη ημέρα για την Άρτα. Πλήθος κόσμου συρρέει από όλη την Ήπειρο και άλλα μέρη της Ελλάδας, για να προσκυνήσουν τα τίμια λείψανά της και την αγία της εικόνα· ακόμη να λάβει μέρος στη λιτάνευσή τους στους δρόμους της πόλης και να πάρει την ευλογία της. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Η Αγία Θεοδώρα αποτέλεσε και αποτελεί και σήμερα πρότυπο, άξιο μίμησης για όλους, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Έπαιξε όλους τους ρόλους της ζωής. Ήταν άξια σύζυγος, υπέροχη μητέρα, βασίλισσα με διπλωματικές ικανότητες, φιλάνθρωπη προς τους πάσχοντες, με ανεκτίμητη την αρετή της ανεξικακίας της. Σκεπάζει με την παρουσία της και θα σκεπάζει πάντοτε την πόλη της Άρτας και όλη την Ήπειρο· μας προσκαλεί δε όλους να μιμηθούμε τη ζωή μας.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">α παιδιά της Αγίας Θεοδώρας, της πολιούχου της Άρτας </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Η Αγία Θεοδώρα, η Βασίλισσα και Πολιούχος της Άρτας, και ο Δεσπότης Μιχαήλ ο Β’, ο σύζυγός της, έφεραν στον κόσμο έξι παιδιά. Τον Νικηφόρο, την Άννα, την Ελένη, τον Ιωάννη, τον Δημήτριο και μια κόρη ακόμη, της οποίας δεν μας σώθηκε το όνομα. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Τα ανέθρεψαν, κυρίως η Αγία Θεοδώρα, με μεγάλη αγάπη και στοργή, και με φόβο Θεού. Τους έδωσαν αρκετή μόρφωση, και εμφύσησαν παράλληλα στις ψυχές τους τα ελληνορθόδοξα ιδανικά. Η μητέρα τους με τις συμβουλές της, αλλά κυρίως και πρωτίστως με το καλό παράδειγμά της, εμφυσούσε μέσα τους την ευγένεια, την καλοσύνη, το σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, τη φιλανθρωπία, την αγάπη και την πίστη στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Τους δίδαξε την αυτοθυσία, προκειμένου να υπερασπίζονται τα ιδανικά τους. Με αυτὲς τις αρχές και αξίες όλα της τα παιδιά πορεύτηκαν σε όλη τους τη ζωή. Και κάποια θυσιάστηκαν ακόμη για την υπεράσπιση της ορθοδοξίας, για την οποία η Αγία Θεοδώρα, η μητέρα τους, αγωνίστηκε πολύ σε όλη της τη ζωή. Πέρασε βέβαια μεγάλη θλίψη, γιατί τα τέσσερα παιδιά της, η Ελένη της, ο Νικηφόρος, ο Ιωάννης, και η Άννα έφυγαν από τη ζωή πριν από την ίδια. Παρηγορούνταν όμως, γιατί έτσι ήταν το θέλημα του Θεού, και περίμενε και το δικό της τέλος, για να τα συναντήσει στην άλλη, την αιώνια πατρίδα, όπου όλοι θα πορευτούμε.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">1.</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Νικηφόρος Α' Άγγελος, Κομνηνός, Δούκας </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Διετέλεσε Δεσπότης στο Δεσποτάτο της Ηπείρου από το έτος 1268 έως το 1296 μ.Χ. Γεννήθηκε στο χωριό Πρένιστα της Άρτας το έτος 1232. Τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην εξορία, στο χωριό Πρένιστα, μαζί με τη διωγμένη από το παλάτι μητέρα του. Ο Ιερέας του χωριού που τους περιμάζεψε και τους φιλοξένησε στο σπίτι του, του έμαθε, μαζί με τη μητέρα του, τα πρώτα γράμματα. Αφότου επέστρεψε στο παλάτι η μητέρα του Αγία Θεοδώρα, συμφιλιωμένη με το σύζυγό της Μιχαήλ το Β', ο Νικηφόρος έζησε με πολλή στοργή και φροντίδα από τον πατέρα του· Όταν μεγάλωσε περισσότερο, φοίτησε στη σχολή που ήταν στην Άρτα, και ασκούνταν στις πολεμικές τέχνες και την πολεμική στρατηγική, κυρίως από τον πατέρα του, διότι θα ήταν ο διάδοχός του στο Δεσποτάτο της Ηπείρου. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Στα δεκαεπτά του χρόνια, το έτος 1249, η μητέρα του τον παίρνει και μαζί φθάνουν στη Νίκαια της Βυθηνίας, την πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους της Νίκαιας, ενός από τα ελληνικά κράτη που απόμειναν μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. Η Βασίλισσα Θεοδώρα με τις διπλωματικές της ικανότητες προσπαθεί να κρατάει συμφιλιωμένα τα δύο κράτη, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, όπου ηγεμόνευε ο φιλόδοξος σύζυγός της Μιχαήλ, και το κράτος της Νίκαιας, που αυτοκράτορας ήταν ο Ἰωάννης Γ' Βατάτζης. Στη Νίκαια ο Νικηφόρος, με την ομορφιά του και την εξυπνάδα του, έκανε μεγάλη εντύπωση στους ανθρώπους του Βατάτζη, που έδραξε την ευκαιρία να προτείνει να μνηστευθεί η εγγονή του Μαρία με το Νικηφόρο. Ο γάμος έγινε πολύ αργότερα, το 1256 στη Θεσσαλονίκη, με κάθε λαμπρότητα από τον Πατριάρχη Αρσένιο, και τότε ο αυτοκράτορας Ιωάννης Βατάτζης απονέμει στο Νικηφόρο τον τίτλο του Δεσπότη. Η Βασίλισσα Θεοδώρα νιώθει ευτυχής, γιατί κατάφερε να συμφιλιώσει τα δύο κράτη και να παντρέψει το γιο της.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Νικηφόρος και η Μαρία απόκτησαν μία κόρη, που ονομάστηκε και αυτή Μαρία· αλλά δυστυχώς η πριγκίπισσα Μαρία άφησε τη ζωή πολύ νωρίς, το 1263, και έτσι έμεινε ορφανή η μικρή Μαρία και χήρος ο Νικηφόρος. Πένθησε τη γυναίκα του ειλικρινά δύο χρόνια, φορώντας άσπρα ενδύματα, όπως ήταν η συνήθεια της εποχής στην περίοδο του πένθους. Η Θεοδώρα του συμπαραστάθηκε στη δοκιμασία του και μαζί μεγάλωσαν τη μικρή Μαρία. Το 1265, μετά από εννιά χρόνια χηρείας, ο Νικηφόρος κάνει δεύτερο γάμο· Η νέα σύζυγός του είναι η Άννα Καντακουζηνή, κόρη του Ιωάννη Καντακουζηνού και της Ειρήνης, ανεψιά του νέου αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου. Γι αυτό έχει και την επωνυμία Παλαιολογίνα. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Το 1268 ο Νικηφόρος με τη σύζυγό του, όπως και η μητέρα του Θεοδώρα, με όλο τον Αρτινό λαό θρηνούν το θάνατο του Δεσπότη Μιχαήλ. Με τιμές πολλές τον οδηγούν στην τελευταία του κατοικία, στον τάφο που υπάρχει μέχρι σήμερα μέσα στην εκκλησία της Παναγίας, στο χωριό Βλαχέρνα της Άρτας. Λίγο πριν από το θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε την εξουσία ως Δεσπότης ο Νικηφόρος. Πρώτιστο καθήκον του στη διάρκεια της διακυβέρνησης του κράτους του ήταν να διαφυλάξει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία που διαρκώς επιβουλεύονταν οι δυτικοί. Γι' αυτό αντιτάχτηκε στις επιδιώξεις του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου, αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη (ο οποίος εν τω μεταξύ είχε απελευθερώσει, από το 1261, την Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους) να ενώσει τη Ορθόδοξη εκκλησία με τους ρωμαιοκαθολικούς, εις βάρος των Ορθόδοξων.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αζί με την ευσεβή σύζυγό του έκτισαν το μεγαλοπρεπή ναό της Παναγίας της Παρηγορήτισσας, που μέχρι σήμερα αποτελεί την αρχόντισσα εκκλησία της Άρτας και το κόσμημά της. Από το δεύτερο γάμο του ο Νικηφόρος απόκτησε τρία παιδιά, την Θαμάρ, τον Θωμά, που ήταν και ο διάδοχός του, και τον Μιχαήλ. Ως ηγεμόνας προσπάθησε να κρατήσει μια ισορροπία μεταξύ ανατολής και δύσης, φροντίζοντας ιδιαίτερα για τον Ορθόδοξο λαό του κράτους του, όπως έμαθε από τους γονείς του. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Μετά από πολλούς αγώνες και αγωνίες για το λαό του, ο Νικηφόρος το 1296 πέθανε στην Άρτα. Τον έκλαψε η συνετή σύζυγός του Άννα, η ήδη μοναχή μητέρα του Θεοδώρα, τα παιδιά του και όλος ο αρτινός λαός. Τον διαδέχτηκε ο γιος του Θωμάς, που μέχρι να ενηλικιωθεί ασκούσε την εξουσία η Βασίλισσα Άννα, η μητέρα του. Ο Θωμάς Α' Κομνηνός Δούκας, ως Δεσπότης, τίμησε τους γενναίους προγόνους του και κράτησε με αποφασιστικότητα ανεξάρτητο το Δεσποτάτο της Ηπείρου. Υπήρξε ο τελευταίος Έλληνας και μάλιστα Αρτινός ηγεμόνας στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, με πρωτεύουσα την Άρτα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">2. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ο Ιωάννης Δούκας </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Είναι ο δεύτερος γιος του Δεσπότη Μιχαήλ του Β' και της Αγίας Θεοδώρας. Γεννήθηκε στην Άρτα μετά το 1237· Γαλουχήθηκε και αυτός με τις χριστιανικές αρχές και αξίες, και με την αγάπη για τον ελληνισμό. Του άρεσαν πολύ οι στρατιωτικές γνώσεις και μαθήτευσε σε αυτές κοντά στον πατέρα του. Γι' αυτό, όταν μεγάλωσε, η μητέρα του τον πήρε μαζί της στην Νίκαια, όπου πήγε για δυο κυρίως σκοπούς. Με τις συζητήσεις της με τον αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Η' Παλαιολόγο, να συμφιλιώσει τα δύο ελληνικά κράτη, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, με το κράτος της Νίκαιας. Γιατί οι φιλοδοξίες και των δύο ηγεμόνων, του Δεσπότη Μιχαήλ Β', του άνδρα της, και του Μιχαήλ Η' του Παλαιολόγου της Νίκαιας δεν είχαν τελειωμό. Κατάφερε βέβαια με τις διπλωματικές της ικανότητες να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης τα δύο κράτη. Άφησε όμως, ως εγγύηση αυτής της συνθήκης και φιλίας των δύο κρατών, το γιο της Ιωάννη στην Νίκαια, να καταταγεί στο Βυζαντινό στρατό, και ακόμη να βρει κάποια πριγκίπισσα για το γάμο του. Και επέστρεψε στην Άρτα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Χ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αιρόταν πολύ, όταν μάθαινε για τις ανδραγαθίες του Ιωάννη της στις διάφορες εκστρατείες του Βυζαντινού στρατού, που τον έκαναν να ξεχωρίζει από πολλούς άλλους. Οι ικανότητές του βέβαια πολύ νωρίς προκάλεσαν τη ζηλοτυπία και το φθόνο πολλών ανθρώπων του παλατιού. Και μπήκε στο στόχαστρο. Όταν όμως ο αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Η' Παλαιολόγος τάχτηκε φανερά υπέρ της ένωσης της Ορθόδοξης εκκλησίας με τη Ρωμαιοκαθολική, εις βάρος βέβαια των Ορθόδοξων και την υποταγή τους στον Πάπα, ο Ιωάννης αντέδρασε και τάχτηκε ανοικτά ενάντια στην ψεύτικη ένωση. Ἐτσι έπεσε στη δυσμένεια του αυτοκράτορα, που με την παρακίνηση και των αυλικών φυλάκισε τον Ιωάννη, και μάλιστα έδωσε εντολή να τον τυφλώσουν. Όλα αυτά τα έμαθε η μοναχή πια μητέρα του Θεοδώρα και στενοχωρούνταν πολύ. Μάλιστα με επιστολή της παρακαλούσε τον αυτοκράτορα να τον απελευθερώσει. Εκείνος της υποσχόταν, αλλά ποτέ δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Τελικά τον δολοφόνησε με την προτροπή και πολλών ζηλότυπων αυλικών του. Ο Ιωάννης άφησε πίσω χήρα τη γυναίκα του, και την κόρη του Ελένη ορφανή. Υπερασπίστηκε όμως μέχρι το τέλος της ζωής του την Ορθοδοξία, έτσι όπως τον δίδαξε η μητέρα του, και υπηρέτησε με συνέπεια στο βυζαντινό στρατό, κάνοντας πράξη την αφοσίωσή του στον ελληνισμό.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">3. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Δημήτριος Δούκας, Κομνηνός </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ήταν ο νεότερος γιος του Δεσπότη Μιχαήλ Β', που έτρεφε γι' αυτόν ιδιαίτερη αγάπη. Γεννήθηκε στην Άρτα γύρω στα 1250 μ.Χ., και μεγάλωσε παίρνοντας όλη τη μόρφωση της εποχής, και ιδιαίτερα διακρίθηκε στις πολεμικές τέχνες· Διδάχτηκε δε όλες τις ελληνοχριστιανικές αξίες, τις οποίες έμαθε, από τη μητέρα του κυρίως, να τις υπερασπίζεται, ακόμη και με θυσία του εαυτού του. Όταν πέθανε ο πατέρας του, ανέλαβε ως διάδοχός του ο μεγαλύτερος γιος, ο Νικηφόρος. Ο δε Δημήτριος έμεινε κοντά στο Δεσπότη Νικηφόρο, τον αδελφό του, περίπου δέκα χρόνια, και τον βοηθούσε στα διοικητικά του καθήκοντα, χωρίς ο ίδιος να έχει ενεργό ρόλο στο κράτος. Απὸ μεγάλη δε αγάπη προς στον πατέρα του, που δεν ζούσε πια, άρχισε ο Δημήτριος να ονομάζει τον εαυτό του Μιχαήλ, ως μια πράξη πίστης και τιμής στη μνήμη του. Ο δε αδελφός του, Δεσπότης Νικηφόρος, του έδωσε και την προσωνυμία Κουτρουλής. Βαρέθηκε όμως δέκα χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του, να βρίσκεται σε αυτή την αδράνεια. Η ήδη μοναχή μητέρα του Θεοδώρα τον συμβούλεψε να πάει στην Κωνσταντινούπολη για ανώτερη μόρφωση που την αγαπούσε. Όμως εκείνος προτίμησε να μεταβεί στην Πόλη, να καταταγεί στο Βυζαντινό στρατό, και για ένα ακόμη λόγο. Γιατί ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' ο Παλαιολόγος του έστειλε μήνυμα να πάει στην Πόλη, για να νυμφευτεί την κόρη του Άννα Παλαιολογίνα Κομνηνή.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> γάμος έγινε με κάθε επισημότητα στην Κωνσταντινούπολη, και ο Δημήτριος από τον γάμο του αυτόν απόκτησε δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και τον Ανδρόνικο. Στα πεδία των μαχών που έκανε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ διακρινόταν για τις πολεμικές του ικανότητες και τις ανδραγαθίες του. Ατύχησε όμως στην οικογενειακή του ζωή, γιατί έχασε τη σύζυγό του Άννα, γεγονός που τον πίκρανε πολύ. Αργότερα κάνει και δεύτερο γάμο, με την κόρη του ηγεμόνα της Βουλγαρίας Τερτέρ. Ήδη στον αυτοκρατορικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, μετά το θάνατο του Μιχαήλ Η' του Παλαιολόγου, βρίσκεται ο Ανδρόνικος ο Β'. Είναι άνθρωπος ήπιων τόνων και μάλλον ανθενωτικός, πράγμα που χαροποιούσε πολύ τον Δημήτριο, και τη μοναχή μητέρα του Θεοδώρα. Ο φθόνος όμως των αξιωματούχων του παλατιού για τις διακρίσεις και τα ανδραγαθήματα του Δημητρίου είχε ως αποτέλεσμα να τον συκοφαντούν και να προτρέπουν τον αυτοκράτορα να στραφεί εναντίον του.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ον κατηγόρησαν, επειδή έκανε δεύτερο γάμο με την κόρη του Βούλγαρου ηγεμόνα, γιατί αυτό θα έβλαπτε τα συμφέροντα του κράτους τους· όμως ο Δημήτριος- Μιχαήλ αντίθετα, έβλεπε και προσπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν ότι ο γάμος αυτός θα ευνοούσε το κράτος τους. Εδώ ο φθόνος και η ζηλοτυπία είχαν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Έπεισαν τελικά τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο και έκλεισε στη φυλακή τον Δημήτριο το 1304 μ.Χ., αφού του δήμευσε την προικώα περιουσία του και το ανάκτορο στο οποίο ζούσε. Είναι δε άγνωστος ο τόπος και ο τρόπος του θανάτου του. Δεν ζούσε πια η μητέρα του μοναχή Θεοδώρα, για να πιεί και αυτό το θανατικό ποτήρι. Πάντως μέσα στο ναό της Παναγίας στο χωριό Βλαχέρνα, απέναντι από την Άρτα, βρίσκεται ο τάφος των αδελφών Ιωάννη και Δημητρίου, που σύμφωνα με την δυσανάγνωστη επιγραφή, πέθαναν με βίαιο θάνατο. Ίσως πολύ αργότερα από το θάνατό τους ο διάδοχος του Νικηφόρου, Δεσπότης Θωμάς Δούκας Κομνηνός, βρήκε και μετέφερε τα οστά τους από την Κωνσταντινούπολη στην Άρτα και τα τοποθέτησε μέσα στο ναό της Παναγιάς, όπου βρίσκεται και ο τάφος του πατέρα τους.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">4. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ανώνυμη κόρη </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Της πιο μεγάλης κόρης της Αγίας Θεοδώρας και του Μιχαήλ Β' δε γνωρίζουμε το όνομα, ούτε έχουμε πληροφορίες για τη ζωή της. Ξέρουμε μόνο από τους συγγραφείς, πως, όταν μεγάλωσε, δέχτηκε την πρόταση του πατέρα της να παντρευτεί έναν ευγενή από την Κωνσταντινούπολη, τον Αλέξιο Ραούλ· Ήταν βέβαια πολύ μεγαλύτερός της στην ηλικία, αλλά η κόρη, όπως και η μητέρα της Θεοδώρα, τον δέχτηκαν με χαρά αυτό το γάμο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">5</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Άννα Αγγελίνα Κομνηνή </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Η Άννα γεννήθηκε στην Άρτα. Σύμφωνα με τον Δωρόθεο Μονεμβασίας, ήταν νέα με έξαιρετική ομορφιά και πολλά φυσικά χαρίσματα. Από την εφηβική της ηλικία εκδήλωσε την επιθυμία να γίνει μοναχή· Ο πατέρας της όμως, ο Δεσπότης Μιχαήλ, είχε διαφορετική άποψη. Για λόγους διπλωματικούς και για ωφέλεια του κράτους και της Ορθόδοξης πίστης, και συγκράτηση και αποφυγή των βλέψεων που είχαν οι παπικοί έναντι των Ορθόδοξων του Δεσποτάτου της Ηπείρου, φροντίζει και παντρεύει την Άννα με τον Γουλιέλμο Βιλλεαρδουΐνο, Γάλλο πρίγκιπα της Αχαΐας, με έδρα του την Ανδραβίδα· (τότε όλη η Πελοπόννησος, που την είχαν οι Λατίνοι, αποτελούσε το Πριγκιπάτο της Αχαΐας)· Ο Γουλιέλμος είχε γεννηθεί στην Πελοπόννησο και γνώριζε άπταιστα την Ελληνική γλώσσα· συμφωνεί γι' αυτό το γάμο και η Βασίλισσα Θεοδώρα. Έτσι ο γάμος έγινε με κάθε μεγαλοπρέπεια στην Πάτρα το 1258, και η Άννα παραδόθηκε στο Βιλλεαρδουΐνο με κάθε επισημότητα από τον αδελφό της Νικηφόρο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ωραία Ελληνίδα Πριγκίπισσα, που μετά το γάμο της ονομάστηκε και Αγνή, ήρθε να κατοικήσει στο νέο κάστρο του Μυστρά, που ο ίδιος ο Γουλιέλμος είχε κτίσει· εκεί επιδόθηκε σε έργα φιλανθρωπίας προς τους έχοντες ανάγκη συνανθρώπους της και ζούσε παίρνοντας δύναμη από την προσευχή· μιμούνταν δε κατά πάντα την μητέρα της Θεοδώρα. Το χειμώνα τον περνούσαν στην πρωτεύουσα του κράτους, την Ανδραβίδα. Απόκτησε με το Γουλιέλμο Βιλλεαρδουῒνο δύο κόρες, την Ισαβέλλα και τη Μαργαρίτα. Ο άνδρας της απεβίωσε το Μάιο του 1276. Η δε Άννα έφυγε από τη ζωή δέκα χρόνια αργότερα, και κηδεύτηκε στην Ανδραβίδα, όπου σώζεται μέχρι σήμερα ο τάφος της. Σε όλη της τη ζωή φρόντιζε να ζει χριστιανικά δίνοντας το καλό παράδειγμα στους κατοίκους του κράτους, έχοντας πάντοτε ως πρότυπό της τη μητέρα της Θεοδώρα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">6.</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Ελένη Δούκαινα, Χοενστάουφεν, Βασίλισσα των δύο Σικελιών (1259-1266) </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ήταν η μικρότερη κόρη της Αγίας Θεοδώρας και του Δεσπότη Μιχαήλ Β'· Γεννήθηκε στην Άρτα το έτος 1242· και οι δύο γονείς έτρεφαν μεγάλη αδυναμία στην Ελένη. Είχε απαράμιλλη ομορφιά και χάρη και σεμνότητα, φερόταν με πολλή ευγένεια προς τον απλό λαό και εισέπραττε την αγάπη όλων των ανθρώπων. Οι αρετές της πήγαζαν κυρίως από την καλή ανατροφή που έλαβε από τη μητέρα της Αγία Θεοδώρα, η οποία φρόντισε όλα της τα παιδιά να λάβουν ελληνοχριστιανική αγωγή, εμπνέοντας τις αξίες αυτές κυρίως με το παράδειγμά της. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Βασική της φροντίδα, αλλά και του Μιχαήλ, ήταν πάντοτε πώς θα προφυλάξουν την ελληνικότητα του κράτους και την Ορθοδοξία, που πάντοτε επιβουλεύονταν οι παπικοί με την προπαγάνδα τους. Και επεδίωκαν να κάνουν τους γάμους των παιδιών τους με τρόπο που θα βοηθούσε σε αυτό το σκοπό. Έτσι για την Ελένη τους βρήκαν για σύζυγο τον Μανφρέδο, ο οποίος ήταν γιος του Βασιλιά της Σικελίας και Κάτω Ιταλίας Φρειδερίκου Β', που προερχόταν από τη Γερμανική Δυναστεία των Χοενστάουφεν. Όταν ο Φρειδερίκος πέθανε, με διαθήκη του άφησε στο Μανφρέδο το βασίλειο των δύο Σικελιών. Ο Μανφρέδος, όπως και ο πατέρας του, ήταν ενάντια στις επεκτατικές επιδιώξεις του Πάπα, και γι' αυτό εκείνος τους αφόρισε. Έτσι ο Μανφρέδος έτρεφε μεγάλη συμπάθεια προς τους Ορθόδοξους και σε ό,τι ήταν εναντίον του Πάπα. Η Ελένη, η κόρη της Αγίας Θεοδώρας, ήταν μόλις δεκαέξι χρόνων, όταν έγινε το προξενιό. Ο δε Μανφρέδος ήταν είκοσι έξι χρόνων, πολύ όμορφος με μαλλιά ξανθά, και πολύ γενναίος στα πεδία των μαχών. Πιθανόν να ομιλούσε και την Ελληνική γλώσσα, γιατί αυτή ομιλούνταν στα μέρη αυτά της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας (και μέχρι σήμερα ομιλείται). Ήταν και μουσικός· έγραφε ο ίδιος ποιήματα, τα οποία μελοποιούσε.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> γάμος έγινε τελικά στο Τράνο της Ιταλίας, πόλη παραθαλάσσια απέναντι από το Δυρράχιο της Βορείου Ηπείρου, μέσα στο κάστρο, με κάθε επισημότητα, και κράτησε μέρες. Η Ελένη έγινε έτσι Βασίλισσα της Σικελίας, Δούκισσα της Απουλίας και Πριγκίπισσα της Καπύης. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Λατρεύει το σύζυγό της, αγαπά περίσσια και το λαό, και όλοι τη θαυμάζουν για την ομορφιά της, τη γλυκύτητα και την καλοσύνη της. Πιστεύει πολύ στο θεσμό της οικογένειας. Έφερε στον κόσμο τέσσερα παιδιά, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το ένα μετά το άλλο. Πρώτα τον Ερρίκο το 1262 μ.Χ., μία κόρη, τη Βεατρίκη, το Φρειδερίκο και τον Αντζολίνο (Αγγελίνο), που ήταν το μικρότερο παιδί της. Πολύ νωρίς όμως ο Μανφρέδος μπήκε σε περιπέτειες· αιτία ήταν ο πάπας της Ρώμης. Μισούσε το Μανφρέδο και προσπαθούσε να του δημιουργεί προβλήματα. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ο κόμης της Ανδεγαυίας Κάρολος, τελευταίος γιος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Η' του Λέοντα, ήταν πολύ φιλόδοξος και κίνησε ουρανό και γη να βρει ένα θρόνο κάπου για τον εαυτό του. Ο Πάπας τότε τον ξεσήκωσε. Τον ανακήρυξε βασιλιά της Σικελίας, και ο Κάρολος ήρθε με τη δύναμη των όπλων να πάρει το κράτος του Μανφρέδου. Έτσι σε μια μάχη, κοντά στην πόλη Μπενεβέντο της Κάτω Ιταλίας, οι δυνάμεις του Μανφρέδου, στις 26 Φεβρουαρίου του έτους 1266 έπαθαν ολοκληρωτική καταστροφή. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Μανφρέδος.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ο θλιβερό νέο έμαθε η Ελένη, ενώ βρισκόταν στην πόλη Νοκερία της Καμπανίας, μαζί με τα παιδιά της, όπου ήταν υπό την προστασία του διοικητή της πόλης. Ο Κάρολος κατέλαβε το κράτος του Μανφρέδου, την δε Ελένη σχεδόν όλοι οι αυλικοί την εγκατέλειψαν. Αυτοί που της έμειναν πιστοί, τη συμβούλεψαν να φύγει με τα παιδιά της στην Ήπειρο, να πάει στην Άρτα, στο σπίτι των γονέων της. Τη συνόδεψαν μέχρι το λιμάνι του Τράνου, όπου έφθασαν νύχτα, αλλά δεν μπόρεσαν να αποπλεύσουν, γιατί είχε μεγάλη τρικυμία. Έτσι κατέφυγαν στο κάστρο κρυφά, και ο φρούραρχος τους δέχτηκε με καλοσύνη. Μαθεύτηκε όμως ότι βρίσκονται εκεί, και ο πάπας παρήγγειλε στο φρούραρχο να τους κρατήσει, ώσπου ήρθαν ιππείς του Καρόλου και τους συνέλαβαν. Αρχικά την Ελένη τη φυλάκισαν στην πόλη του Τράνου, μαζί με την κόρη της Βεατρίκη, τα δε μικρά της αγόρια τα πήραν και τα οδήγησαν σε φυλακή, σε άγνωστο φρούριο, με σκοπό να ξεχαστούν από τους ανθρώπους· γιατί, αν τα αφήσει ελεύθερα, αυτά, όταν μεγαλώσουν, μπορεί να του πάρουν το θρόνο, ως νόμιμοι διάδοχοι του πατέρα τους Μανφρέδου. Εκεί πέρασαν τη ζωή τους, δεμένα με βαριές αλυσίδες στα πόδια, για να μην μπορούν να κινηθούν, και πιθανόν και στα χέρια, μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">η δε μητέρα τους Ελένη και την κόρη της Βεατρίκη ο Βασιλιάς Κάρολος αργότερα τις μετέφερε και τις έκλεισε στο φρούριο της Νοκερίας, που βρισκόταν ανάμεσα από βουνά, και ήταν ένα από τα οχυρότερα φρούρια του βασιλείου του Καρόλου. Εκεί η θλίψη της ήταν μεγάλη· πρώτα γιατί έχασε το σύζυγό της, τον οποίο υπεραγαπούσε, και δεύτερο γιατί δεν ήξερε ποια τύχη είχαν τα μικρά της αγόρια. Παρακάλεσε πολλές φορές τον Κάρολο να της πει πού βρίσκονται τα παιδιά της, αλλά ποτέ δεν εισακούστηκε. Με επιστολές τους παρακάλεσαν και οι γονείς της, όταν έμαθαν τα συμβάντα, τον πάπα και τον Κάρολο, να απελευθερώσει την κόρη τους Ελένη μαζί με τα παιδιά της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Την ίδια ο Κάρολος την πίεσε πολλές φορές να παντρευτεί κάποιον καθολικό πρίγκιππα Ισπανό, αλλά δε δέχτηκε, για να μην προδώσει τη μνήμη του άνδρα της, αλλά και να μην διακινδυνεύσει την Ορθόδοξη πίστη της, για την υπεράσπιση της οποίας ήταν πρόθυμη και τη ζωή της ακόμη να δώσει. Η στενοχώρια της γινόταν μεγαλύτερη, επειδή δεν έμαθε ποτέ για την τύχη των παιδιών της. Έτσι από τη θλίψη της πέθανε στη φυλακή νεότατη, σε ηλικία μικρότερη των τριάντα χρόνων το έτος 1271. Έφυγε μάρτυρας για την πίστη της στην Ορθοδοξία και στην οικογένειά της.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> κόρη της Βεατρίκη έμεινε φυλακισμένη μέχρι τα δεκαοκτώ της χρόνια. Ύστερα απελευθερώθηκε, και αργότερα παντρεύτηκε, χωρίς να μάθει ποτέ για την τύχη των αδελφών της. Αυτά παρέμειναν ξεχασμένα από όλους στη φυλακή, χωρίς να λάβουν καμία μόρφωση. Πέθαναν πολύ αργότερα, μετά από τριάντα δύο χρόνια, ύστερα από περιπέτειες σε διάφορες φυλακές. Πρώτα έφυγε ο Αντζολίνο και ο Φρειδερίκος· ο δε Ερρίκος πέθανε πολύ αργότερα, σε ηλικία πενήντα έξι ετών και έξι μηνών, έρημος, ξεχασμένος από όλους, αφού από τις κακουχίες και τα γηρατειά έχασε το φως του. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Αυτό το θλιβερό τέλος είχε η μικρότερη κόρη της Αγίας Θεοδώρας Ελένη. Ο δε καθηγητής και συγγραφέας Μιχαήλ Δένδιας (γεννήθηκε το έτος 1899 στους Παξούς και πέθανε το 1977 στην Αθήνα) στο βιβλίο του «Ελένη Αγγελίνα Δούκαινα Βασίλισσα Σικελίας και Νεαπόλεως», γράφει σε κάποιο σημείο:</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«</span><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ίναι κρίμα ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία εσκέφθη να αγιάσει την μητέρα αυτής Θεοδώρα μόνην, ουχί δε και την Ελένην. Ο λόγος είναι ότι η Εκκλησία αύτη υπήρξε μακράν της θυγατρός της Αγίας Θεοδώρας, δεν εγένετο μάρτυς της εμμονής αυτής εις την αρετήν, δεν εγνώρισε ποτέ την χριστιανικήν αυτής εγκαρτέρησιν εν τη θλίψει, εν τω πόνω, εν τη συμφορά, εν τη ταλαιπωρία, δεν επληροφορήθη ποτέ τα κατά την στάσιν αυτής απέναντι των εν Ιταλία αντιπροσώπων της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας. Η «κόρη του ευγενούς ανδρός Μιχαλίτση» εμαρτύρησεν αληθώς υπέρ της πίστεως, υπέρ της αρετής, υπέρ της ευγενείας του έθνους αυτής. Εις το κάστρον της Νοκερίας, όπου το θλιβερόν αυτής φάσμα θα πλανάται, διήγαγε εν απολύτω υπομονή ημέρας λυπηροτάτας. Τίνας μείζονας δοκιμασίας ηδύνατο να υποστή;» Αυτά ήταν με συντομία τα σχετικά με τη ζωή των έξι παιδιών της Αγίας Θεοδώρας, τα οποία έζησαν σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες που η αγία μητέρα τους τα ενέπνευσε, κυρίως με το παράδειγμά της. Οι γονείς ας την έχουν πρότυπό τους στην ανατροφή των παιδιών τους. *Πηγή: «Βίος και Πολιτεία της Οσίας Μητρός Ημών Θεοδώρας, της Βασιλίσσης Άρτης». Εκ του ιστολογίου «tideon.org». Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div> ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-75132298354346181562024-03-13T19:24:00.002+02:002024-03-17T19:07:34.640+02:00ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ & ΦΥΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α': ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ (1997)<h3><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrA_SKKC-pTd4V5s8er5pSqL9HikA_D8MNuYkSZnVwFaNWdjn0iOVZA0vFlE9L9XLrSHX2HVRwrVQ4NM1H0FVQ4cdage9NZRM1uB7bIlrgM05fJQmkgxygGgkJhse_9BhbX1B0KSubURz14byIPKKV_D60e6Ysa6fK5QAcr6o7I6QEPi38-BLIfSrsJMzY/s952/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="952" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrA_SKKC-pTd4V5s8er5pSqL9HikA_D8MNuYkSZnVwFaNWdjn0iOVZA0vFlE9L9XLrSHX2HVRwrVQ4NM1H0FVQ4cdage9NZRM1uB7bIlrgM05fJQmkgxygGgkJhse_9BhbX1B0KSubURz14byIPKKV_D60e6Ysa6fK5QAcr6o7I6QEPi38-BLIfSrsJMzY/s16000/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div></div></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Απόσπασμα ομιλίας<br />του αειμνήστου <span style="color: #38761d;">Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'</span>,<br />το απόγευμα της<span style="color: red;"> Κυριακής της Τυροφάγου</span> του <span style="color: #2b00fe;">1998</span>,<br />στο πνευματικό κέντρο<br />''<span style="color: #cc0000;">Ευαγγελισμός της Θεοτόκου</span>'' στον Κολωνό.<br />Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια, παρουσίαση<br /><span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><span style="color: #741b47; font-size: x-large;"><br /></span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ε τη βοήθεια του Θεού -για μια ακόμη χρονιά- ευρισκόμεθα στην παραμονή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Για εκείνους που αγαπούν τη σωτηρία τους, για κείνους που θέλουν ν' αγωνίζονται, αυτή η περίοδος είναι η ωραιοτέρα!</span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αμμιά αρετή δεν κατορθώνεται χωρίς την προσευχή και την νηστεία. Κανένα πάθος δεν αποβάλλεται, καμμιά αδυναμία δεν αποβάλλεται, χωρίς την προσευχή και την νηστεία.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Π</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ίσω από κάθε πάθος λένε οι Πατέρες οι Άγιοι κρύβεται κι ένα δαιμόνιο. Γι' αυτό λέει ο Χριστός μας: ''τούτο το γένος (δηλαδή των δαιμόνων) δεν εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία''.</span></h3><h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div></h3><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι η νηστεία -όπως προανέφερα το πρωί στο Μοναστήρι μας- δεν είναι αυτό που λένε μερικοί αδιάβαστοι και ανευλαβείς, ότι -δηλαδή- είναι εφεύρημα των ιερέων η νηστεία, αλλά είναι εντολή του Θεού και έχει τόση ιστορία αυτή η εντολή, όσο και η ύπαρξις του ανθρώπου!</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ίναι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στους πρωτοπλάστους μέσα στον Παράδεισο, που ήταν για κείνους ο Παράδεισος και ήταν η μοναδική εντολή που τους έδωσε, να μην γευθούν έναν από τους καρπούς εκεί, από δένδρο του Παραδείσου.</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι είναι γνωστή η συνέπεια αυτή της παρακοής, την βλέπετε εδώ. Εδώ κρύβεται η μεγάλη μας συμφορά και στο ότι κάνουμε κακή χρήση του αυτεξουσίου. Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο είναι η ελευθερία, είναι το αυτεξούσιο!</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Δ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">υστυχώς ο άνθρωπος κάνει κακή χρήση αυτού του αυτεξουσίου. Με την θέλησή του λοιπόν ο άνθρωπος γίνεται αντάρτης των εντολών του Θεού, αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού και δυστυχώς γίνεται εχθρός του Θεού με το έτσι θέλω.</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Γ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ι' αυτό λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: ''</span></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span>Ο άνευ σου πλάσας σε </span><span>ου δύναται άνευ σου σώσε σε''. Από ανέκφραστη αγάπη χωρίς να το θέλεις εσύ, σε έκανε άνθρωπο! Δεν μπορεί να σε σώσει, αν δεν το θέλεις.</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">όσο σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Βλέπουμε λοιπόν ο ίδιος ο Χριστός μας να λέει: ''Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν''! Όστις θέλει!</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Ό</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ποιος δεν θέλει, μπορεί να μην τον ακολουθήσει, αλλά αυτός που θα θελήσει ''οπίσω μου ελθείν'', ''απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού''.</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Γ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ι΄αυτό λοιπόν οι Πατέρες, οι Άγιοι, έχουν καθιερώσει σήμερα να γιορτάζεται η έξοδος των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο,</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">γ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ια να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε, πόσο εστοίχισε η παράβασις, η μοναδική αυτή παράβασις της εντολής, όχι μόνο στους πρωτοπλάστους, αλλά σε όλο το ανθρώπινο γένος...</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Ό</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">πως εκείνοι βγήκαν λένε οι Άγιοι Πατέρες, εμείς δεν θα μπορέσουμε να μπούμε στον Παράδεισο, χωρίς την προσευχή και την νηστεία.</span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> <span>σημερινή ευαγγελική περικοπή μέσα στα πολλά θεία διδάγματα που έχει, τα σπουδαιότερα είναι τρία. Και αρχίζει ο Χριστός μας για την ανεξικακία!</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Έ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><b>χει ανάμεσα από την φιλαργυρία και την μνησικακία, έχει στην μέση την νηστεία, για όσ</b></span></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><b>ους δεν πρόλαβαν ν' ακούσουν το Ευαγγέλιο, θα μου επιτρέψετε να το επαναλάβω.</b></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Palatino Linotype;">''</span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ίπεν ὁ Κύριος· ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος''· Σε άλλη θέση του Ευαγγελίου αναφέρει μέσα ''και από καρδίας''.</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><b>άν λέει μέσα από την καρδιά δεν συγχωρέσεις αυτούς που σε έχουν πικράνει, που σε έχουν προσβάλλει, που σε έχουν αδικήσει που, που, που.... Εάν λοιπόν δεν τον συγχωρέσεις μέσα από την καρδιά σου, ούτε ο Θεός θα συγχωρέσει τα δικά σου αμαρτήματα...!</b></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι είμεθα τόσο άφρονες οι περισσότεροι Χριστιανοί, που ενώ θέλουμε ο Θεός να μας συγχωρέσει και, ενώ του το ζητάμε κάθε πρωϊ να μας συγχωρέσει,</span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι κομποσκοίνι τραβάμε (ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ), (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό), ωστόσο η μνησικακία δεν βγαίνει μέσα από την καρδιά μας...</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Δ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">εν έχουμε την δύναμη να συγχωρέσουμε τον συνάνθρωπό μας, είτε είναι σύζυγος, είτε αδελφός, ή παιδί, ή φίλος ή συνεργάτης.</span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Π</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">όσοι φεύγουν από αυτόν τον κόσμο εξομολογημένοι, κοινωνημένοι, αλλά αμίλητοι και με εμπάθεια και κακία προς συνανθρώπους. Και αφήνουν μάλιστα και εντολή πολλές φορές στα παιδιά τους, στην γυναίκα τους:</span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">''</span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ύτε στον τάφο μου, ούτε στην κηδεία μου να έρθει. Πρόσεξε μην τον αφήσεις κι έρθει, θα αναστηθώ και θα σε πάρω στο κυνήγι''...!</span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Έ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">λεγα και τις άλλες από αυτήν εδώ την θέση, που ήρθε κάποιος από την Φυλή και με παρακάλεσε κλαίγοντας, ''τί να κάνω;''.</span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Έ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">χει αφήσει ο αδελφός μου στην γυναίκα του, στα παιδιά του, αν θα πάω στο σπίτι, στην κηδεία του να με βγάλουν έξω. Και τί να κάνω; Φοβάμαι μήπως εξευτελιστούμε και γίνουμε ρεζίλι. Και έκλεγε...</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-size: medium;"><b>ίχε τόσο πόθο να πάει να δει τον αδελφό του, που ήταν ετοιμοθάνατος, που φοβόταν... Πέθαινε, ήθελε να πάει να προσκυνήσει το λείψανό του και φοβόταν...</b></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι αφού μου περιέγραψε εκεί την κατάσταση, φοβήθηκα μήπως γίνει εκεί καμία ιστορία και του είπα, κάθισε εκεί απέναντι -στους Αγίους Αναργύρους θα τον θάβανε- σε κάποιο μέρος που θα πάνε τον λείψανο,</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">π</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ήγαινε στον τάφο του κι όταν φύγουν οι άλλοι, κλάψε και παρακάλεσε τον Θεό γονατιστός, να τον συγχωρέσει κι εκείνον κι εσένα.</span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Β</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">λέπετε τι φοβερό, τι φοβερό! Γι' αυτό λοιπόν, τι να ωφελήσει η νηστεία, γι' αυτό ο Χριστός μας μας λέει για να μας ωφελήσει, θα πρέπει από καρδίας να συγχωρέσουμε. Αν δεν συγχωρέσουμε δεν θα μας συγχωρέσει ο Θεός.</span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></b></h3><h3 style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«</span><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">άν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος. Εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. 6, 14-15)</span></b></h3><div style="text-align: justify;"><br /></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Π</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ολλές φορές -λοιπόν- βλέπουμε σε Χριστιανούς ανθρώπους έναν φαρισαϊσμό. Δείχνουν, ότι είναι καταβεβλημένοι, ότι έχουν ατονία, για να δείχνουν ότι νηστεύουν...</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ίναι κάτι το φοβερό, να κολάζεται ο άνθρωπος με κάποια αρετή... Να κολάζεσαι από αμαρτίες το καταλαβαίνω. Να κλέψεις, να πεις ψέματα, να πορνεύσεις, να μοιχεύσεις, το καταλαβαίνω.</span></h3><div style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">λλά να προσεύχεσαι και να κολάζεσαι, όπως ο Φαρισαίος;... Να νηστεύεις και να κολάζεσαι;...</span></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Έ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">λεγε ένας Ασκητής που πηγαίνανε στην Αλεξάνδρεια και μπροστά τους ήταν άλλοι δύο και λέει στον υποτακτικό του: Τον βλέπεις αυτόν παιδί μου; Λέει, ναι Γέροντα. Είναι λέει πολύ υπερήφανος άνθρωπος.</span></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Έ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">χει φωλιασμένο μέσα του το δαιμόνιο της έπαρσης, της κενοδοξίας. Γέροντα λέει, από πού το γνωρίζεις; Και του απαντάει από τις τρύπες του παντελονιού του!...</span></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">υτός είχε ανοίξει τρύπες στο παντελόνι του και με την σκέψη ότι οι άνθρωποι τον θεωρούν απλόν, ταπεινόν, ρακένδυτον, υπερηφανευόταν από αυτό το πράγμα. Βλέπετε τι προσοχή χρειάζεται;</span></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-size: medium;">αι γιατι, όπως προανέφερα η προσευχή, η νηστεία, μας βοηθάει να βγούμε από τις αδυναμίες, από τα πάθη μας, από τα ελαττώματά μας.</span></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Γ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ι' αυτό ο Χριστός μας εδώ μας τονίζει να προσέξουμε καλά για να μην χάσουμε τον μισθό της νηστείας, πως θα πρέπει να νηστέψουμε. Το επαναλαμβάνω λοιπόν:</span></h3><div style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Palatino Linotype;">''<span style="color: red; font-size: x-large;">Ό</span></span></span><span><span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί΄ </span></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν.</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="color: #741b47; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">λήθεια, αλήθεια σας λέγω -λοιπόν- λέει, ότι αυτοί δεν έχουν κανέναν μισθό με αυτή την νηστεία.</span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><span><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><span>''</span></span><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ''.</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><span style="color: #741b47; font-size: x-large;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι συνεχίζει λοιπόν για το τρίτο δίδαγμα: ''</span></span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης [...] θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ,</span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span><span style="color: red; font-family: Palatino Linotype; font-size: x-large;">ό</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">που ούτε πόσις ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν· όπου γαρ εστίν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών''.</span></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Palatino Linotype;"><br /></span></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span><span style="color: red; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ί να σε ωφελήσει η νηστεία, εάν έχεις το πάθος της φιλαργυρίας; Ο Απόστολος Παύλος το ονομάζει ''ρίζα όλων των κακών''. Και συμπληρώνει: ''ίσον ειδωλολατρία!''. Και δεν είναι μόνον φιλάργυροι, αυτοί που έχουν πολλά χρήματα... Είναι και πολλοί πτωχοί, που είναι φιλάργυροι! Γίνονται ακόμη φτωχότεροι, κάνουν την ζωή τους πιο δυστυχισμένοι... [...].</span></span></span></h3><div style="text-align: justify;"><br /><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span><b>Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια, παρουσίαση <br /></b></span><span><b><span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span>.<br /></b></span><span><b>Απόσπασμα ομιλίας <br /></b></span><span><b>του αειμνήστου <span style="color: #38761d;">Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'</span>, <br /></b></span><span><b>το απόγευμα της <span style="color: red;">Κυριακής της Τυροφάγου</span> του <span style="color: #2b00fe;">1998</span>,<br /></b></span><span><b> στο πνευματικό κέντρο <br /></b></span><span><b>''<span style="color: #cc0000;">Ευαγγελισμός της Θεοτόκου</span>'' στον <span style="color: #741b47;">Κολωνό</span>.</b></span></span></h3><div><br /></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-60938110822319179522024-03-13T19:19:00.010+02:002024-03-15T19:17:12.638+02:00ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΑΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΣΑΜΑΡΕΙΤΩΝ (1 ΜΑΡΤΙΟΥ)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6teoO6bdEk1BNIhyM8X7TfftzPBjZTIB0ncrSiYulyuX3daHYgl1WEYDDLBRBjc-GBZZu18-i7RcsLQa8NUnaxNNP4554edG3STWkMinapFCsNpCJnhmT1Fs2zj7N74kCpD77ZjDkrEEPnN4ycJkKLrvRiu0Ed8Jn3zxENUkPzbErhl7-7n04F-2Ss0g/s986/556.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="986" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6teoO6bdEk1BNIhyM8X7TfftzPBjZTIB0ncrSiYulyuX3daHYgl1WEYDDLBRBjc-GBZZu18-i7RcsLQa8NUnaxNNP4554edG3STWkMinapFCsNpCJnhmT1Fs2zj7N74kCpD77ZjDkrEEPnN4ycJkKLrvRiu0Ed8Jn3zxENUkPzbErhl7-7n04F-2Ss0g/s16000/556.jpg"></a></div><br><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br></div><br><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br></div><h3 style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos;">«ΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ</span><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos;">»</span></span></b></h3><div class="separator" style="clear: both;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;">ΜΙΧΑΗΛ Ι. ΓΑΛΑΝΟΥ (1868-1948)</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ί είναι οι βίοι των αγίων, ή καλύτερα, τί μας προσφέρουν; Κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς αποτελούν «το εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο», την ορθροπρακτική θεώρηση της αγάπης προς τον γλυκύτατον Ιησού μας, το βιωματικό απαύγασμα του Ορθόδοξου λόγου και της Χριστολογικής, βιωματικής πρακτικής. Στα χρόνια που διανύουμε, -για τους πολλούς- αποτελεί σημείο αναφοράς θρησκοληψίας, μεσαιωνισμού και γραφικότητας. Για τους ολίγους εμάς σηματοδοτούν αληθινά μαρτυρολόγια επίγειων αγγέλων, βιογραφήματα χριστιανικής ζωής ανυπόκριτης και πνεύματος ομολογίας και μαρτυρίας του πανσέπτου Ευαγγελίου του Τριαδικού Θεού μας! Δεν αποτελούν ευφάνταστες, παραμυθικές ιστορίες ή βερμπαλιστικά αναγνώσματα για αγράμματους, προβληματικούς ή λαϊκούς ανοήτους, όπως μας προσάπτουν. Το κυρίαρχο κοσμικό πνεύμα του εγωκεντρισμού, του αυτοπροσδιορισμού και της εκφυλιστικής εγωπάθειας που λειτουργούν, ως τοξικές εξαρτήσεις και διαχρονική αναπαραγωγή των ειδεχθών ιδιοτήτων του έκπτωτου ανθρώπου αδυνατούν, να συλλάβουν την ευαγγελική ζωή, την οδό του επίγειου, εκούσιου μαρτυρίου και της βιοτικής μετάθεσης προς την αληθινή ζωή, την μετακοσμική και μεταγήϊνη ζωή του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Αντιθέτως, είναι οι ίδιοι έκπτωτοι άνθρωποι όμως, που πιστεύουν στη μεταφυσική, την ουφολογία, τις μαντικές δαιμονοληψίες, την αστρολογία, τη γιόγκα και άλλες όντως μικρόψυχες, αρχαίες δοξασίες και πρακτικές. Τα συναξάρια έρχονται για να λειτουργήσουν πραγματικά ως σωτηριολογικά επιθέματα, ως έξαψη και σεισμός της συνείδησης, ως το Φως, που χρόνια αγωνιζόμασταν να βρούμε μέσα στο Σκοτάδι! Κάθε συναξάρι μάρτυρος έχει να προσδώσει στον καλοπροαίρετο αναγνώστη, τον έχοντα ''γην αγαθήν'', το κάτοπτρο του αναγεννημένου ανθρώπου, την εικόνα του ολοκληρωμένου -πνευματικά και ψυχικά- αγωνιστή, την προσδοκία, την ελπίδα και το όνειρο του κουρασμένου -από την κολασμένη κοσμικοποίηση- ασώτου. Με την μερική ηλεκτρονική μεταφορά των βίων των αγίων προσδοκούμε κι εμείς, ως άλλοτε έτεροι, πεπλανημένοι άσωτοι να συμπράξουμε μαζί με τους αναγνώστες μας στην ψηλάφιση, την επιδαψίλευση και την πνευματική τέρψη, που προσφέρουν τα μαρτυρολόγια των αληθινών αγωνιστών της Ζωής και του Φωτός. Η καθαρεύουσα δε που χρησιμοποιείται, βοηθά έτι περισσότερο στην ευχάριστη ανάγνωση και στη διαμόρφωση ενός κατανυκτικού, όσο και ανατρεπτικού κλίματος ευφροσύνης και ψυχικής ανάτασης! </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«Οι Βίοι των Αγίων» του Μιχαήλ Γαλανού (1868-1948) εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1906 στην προπολεμική Αθήνα και εμείς μεταφέρουμε αυτούσια τα κείμενα (ορθογραφικά και συντακτικά) από την γ' έκδοση του 1988. Ευχόμαστε στο αναγνωστικό μας κοινό, στους ορθοδόξους πατέρες και μητέρες, στους αδελφούς και τις αδελφές την </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«Καλή Ανάγνωση» του μαρτυρολόγιου και της ομολογίας, από πνευματικούς αθλητές που θεώρησαν τη ζωή αυτή ως μια πνευματική παλαίστρα έναντι του αντιδίκου, προκειμένου να νικήσει και να θριαμβεύσει το Καλό, στο πρόσωπο του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εύχεσθε!</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: medium;">Γιώργος Δ. Δημακόπουλος</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Δημοσιογράφος</span></div><h3 style="text-align: center;"><b><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></h3><h3><b><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εκ του Τετρατόμου του νομικού, πολιτικού και ιεροκήρυκα<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span style="color: #6aa84f;">Μιχαήλ. Ι. Γαλανού (1868-1948)</span><br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: red;">Οι Βίοι των Αγίων</span>»,<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">εκδόσεις «<span style="color: #b45f06;">Αποστολικής Διακονίας</span>», έκδοση γ' <span style="color: #2b00fe;">1988</span>, τόμος 1ος, μήνας <span style="color: #7f6000;">Μάρτιος,</span> σελ. 3-9.<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου<br></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span>»</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></div><h3><b><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΣΑΜΑΡΕΙΤΩΝ</span></h3><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;">(1 ΜΑΡΤΙΟΥ)</span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></b></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> ιστορία της μερίζεται τα τελευταία έτη του πρώτου από Χριστού αιώνος και την πρώτην δεκαπενταετίαν του δευτέρου αιώνος. Κατήγετο από την Σαμάρειαν, κατοικούσεν εις την Ηλιούπολιν της Κοίλης Συρίας. Θρησκευτικώς ήτο ειδωλολάτρις. Η εκθαμβωτική καλλονή της, κυνηγημένη από θαυμαστάς, απεπλανήθη μέχρι του να καταντήση εταίρα, του αριστοκρατικού τύπου των αρχαίων εταίρων.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ρκετά μορφωμένη, είχε το σαλόνι, όπου εδέχετο κοινωνικώς διακεκριμένους φίλους Ηλιουπολίτας, των οποίων η πόλις, η λαμπροτέρα της Συρίας, με μνημεία περικαλλή, ήτο από τας πρώτας πόλεις του κόσμου. Το θείον έλεος κάμνει ώστε και εις ψυχάς, που εξωλίσθησαν ηθικώς, να μη χάνεται ολότελα η ηθική συναίσθησις και να μη μένη κάτι τι από τον ηθικόν πόθον. Αποτελεί τούτο μίαν ηθικήν λαβήν, η οποία ημπορεί να χρησιμοποιηθή εις το να μετανοήση η ψυχή που ημάρτησε και να ανορθωθή από την πτώσιν της.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι έτσι δύνανται να εξηγηθούν αι μετάνοιαι και αι ανορθώσεις αμαρτωλών γυναικών, αι οποίαι, πόρναι και μοιχαλίδες, ήλθον διά του Ιησού εις την ανάνηψιν και εις την εξάγνισιν. Η Ευδοκία, η από Σαμαρειτών, είχε το ευτύχημα ν' ανήκη εις αυτάς τας ψυχάς. Δεν είχε δράμη εις τον βόρβορον' είχεν αποπλανηθή' και ήρχοντο στιγμαί, που η αποπλανημένη είχε την τύψιν και την εντροπήν της αποπλανήσεώς της. Αλλ' αφού ήτο ειδωλολάτρις;</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> πολυθειστική θρησκεία είχεν εντός της πολλάς αντιφάσεις και αντιθέσεις. Εις τας λατρείας της συναντάται η πάνδημος Αφροδίτη, η θεά των εταίρων και του ελευθέρου έρωτος, αλλά συμπολιτεύεται και η Αφροδίτη η ουρανία, που εθεωρείτο προστάτις του νομίμου γάμου και της οικογενείας. Και η ευδοκία, θύμα μάλλον εις την εξολίσθησίν της, ώκτειρε πολλάκις τον εαυτόν της που ενέπεσεν εις την Αφροδίτην την πάνδημον, ενώ θα ήτο τόσον ευτυχής, αν εδίδετο εις την Αφροδίτην την ουρανίαν.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> θεία ευσπλαχνία, που βλέπει εις τας καρδίας και ευνοεί τους πόθους τους καλούς και γνωρίζει να εργάζεται διά την επιστροφήν των ψυχών, που απεπλανήθησαν, διά την Ευδοκίαν την από Σαμαρειτών εξέλεξε την οδόν βαρυτάτης ασθενείας. Μακρά υπήρξεν η ασθένειά της και μακρά η ανάρρωσίς της. Οι φίλοι εθορυβήθησαν και κατεβλίθησαν και ήρχοντο εναγώνιοι να μάθουν διά την κατάστασίν της' και με την παράτασιν της ασθενείας της την εθεώρησαν απηλπισμένην και απεσύρθησαν, όταν υπάρχη το χρήμα, αι νέαι φίλοι θα ευρεθούν.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ό</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ταν η Ευδοκία εμβήκεν εις βεβαίαν ανάρρωσιν, επληροφορήθη την στάσιν των φίλων, μετά προσωρινήν θορύβησιν, ησθάνθη είδος ανακουφίσεως, σχεδόν ευχαρίστησιν' και διέταξε να κρατηθή μυστική η ανάρρωσίς της. Έπειτα απέλυσε το προσωπικόν της, αφού το εφιλοδώρησε γενναία, και με την συνοδίαν μιας μόνης θεραπαίνης της, της πλέον καλής και εμπίστου, εξηφανίσθη. Κάποιος φίλος, εκ περιεργείας, ήλθε να μάθη τι απέγεινεν. Επληροφορήθη ότι, ασθενής ακόμη, ανεχώρησεν άγνωστον που.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ετά απουσίαν έτους, επέστρεψεν εις την Ηλιούπολιν πολύ κυματοισμένη. Δεν ήθελεν επιστροφήν εις τον πριν βίον της' αλλά αι ηθικαί επιστροφαί των αμαρτωλών γυναικών, τόσον γνώριμοι εις τους κόλπους της χριστιανικής θρησκείας, ήσαν άγνωστοι εις τας εταίρας του ειδωλολατρικού κόσμου. Εποθούσε την ηθικήν και κοινωνικήν της αποκατάστασιν, αλλά δεν ήξευρεν πως. Επί τέλους θα έβλεπε τι είχε να κάμη. Προς το παρόν ηθέλησε να μείνη εις την Ηλιούπολιν αγνοουμένη. Και κατώκησεν εις ένα άκρον της πόλεως, σχεδόν ερημικόν.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ή</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">σαν εκεί ολίγιστα άλλα σπίτια, με ένα αντίκρυ εις το ιδικό της. Ποίοι το κατοικούσαν; Δεν εγώριζε, της είχαν όμως ειπή ότι ήταν πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Και ησθάνετο ένα είδος ασφαλείας με το ότι θα είχε καλούς γείτονας. [...] Και μία νύκτα, μεσάνυκτα σχεδόν, ήκουσε να ψάλλουν' πού άραγε; Ηνόησεν ευθύς ότι εις το αντικρυνό σπίτι. Τότε η Ευδοκία ηνόησεν. Η συνάθροισις ήτο χριστιανική. Και εκείνος λοιπόν, ο καταφρονητής του κάλλους της, θα ήτο εξάπαντος χριστιανός. Και κάποτε, ενώ ο ύμνος ηκούετο και πάλιν, η Ευδοκία έλαβε την απόφασίν της.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">πήγε σκεπσμένη με πέπλον, και άκουσε την θύραν της αντικρυνής οικίας. Ο ύμνος τότε έπαυσε. Ποιός είνε; Εκείνη δεν έδωκε το όνομά της. Και ήτο τούτο αξιοσημείωτον διά την νέαν ψυχολογίαν της. Η απόκρυψις ήτο οιονεί αναγνώρισίς τις, ότι δι' αυτήν υπήρχεν ενοχή τις και αισχύνη, ένεκα της οποίας μία οικία, σεβομένη τον εαυτόν της, ώφειλε να της κλείση την θύραν της. Και όμως υπεβάλλετο εις το ενδεχόμενον τοιαύτης προσβολής αυτή η περικαλλής Σαμαρείτις, της οποίας την θύραν διήρχοντο οι επισημότεροι της πόλεως, κατόπιν παρακλήσεως, επαναλαμβάνοντας τας ικεσίας των, και όταν απεπέμποντο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">υρήκε λοιπόν προστυχόν όνομα, κρατούσα ακόμη σκεπασμένην την κεφαλήν της, προσπαθούσα να μη φανερωθή πριν ή εισέλθη. Οι καλοί άνθρωποι της άνοιξαν και την εδέχθησαν φιλοφρόνως. Την ωδήγησαν δε εις εν δωμάτιον, όπου μόνοι παρουσιάσθησαν οι οικοδεσπόται. Εκείνη τότε απέβαλε τον πέπλον, εστάθη ντροπαλή, σχεδόν τρέμουσα. [...] Την ακόλουθον ημέραν έμεινεν εντελώς μόνη. Ποίος να ήτο αυτός ο Ιησούς, προς τον οποίον ήθελαν να την φέρουν; Το άλλο αυτό άγνωστον της έδιδεν, άλλην ανησυχίαν. </span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span></span></h3></div><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/1.html#more">Διαβάστε περισσότερα...»</a>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-12024365996883976952024-03-13T19:18:00.001+02:002024-03-13T19:18:27.918+02:00ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (2023)<div style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="400" src="https://youtube.com/embed/KH7y3PEbtbY?si=0s-vDFCUulJ_MJwn" style="background-image: url(https://i.ytimg.com/vi/KH7y3PEbtbY/hqdefault.jpg);" width="600"></iframe></div><div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: medium;">Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλή Αττικής</span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></b></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-70588886737253184502024-03-11T19:04:00.000+02:002024-03-17T18:52:29.744+02:00ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ κ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ: ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΜΕ!<div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="400" src="https://youtube.com/embed/R3-XoVEbeKg?si=cd9WhrcC6BzuMV8O" width="600"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><h3 style="text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: medium;">Κυριακή των Απόκρεω 2024</span></b></h3><div style="text-align: center;"><br /></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-36778228280340541772024-03-10T19:37:00.007+02:002024-03-15T19:21:31.202+02:00Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΥ!<h3 style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4S1FgH7a6-Xav8Yp5cpeWVBj8qR0yvASlm7H1J1z2BAnPgByGetGpNKYHrgMUZvkC8vyjkfPapDOSZxAas4unPc0xdsJIY5FIllzRzhxe7hCoUJJGr7C1q43zDb9-vWc1CUEgZPCHtTotvlp_5RZ-kLN2sWfoQTqT4r7hyphenhyphenj59h5s_zl181sC2t3uCFRzH/s902/56565.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="902" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4S1FgH7a6-Xav8Yp5cpeWVBj8qR0yvASlm7H1J1z2BAnPgByGetGpNKYHrgMUZvkC8vyjkfPapDOSZxAas4unPc0xdsJIY5FIllzRzhxe7hCoUJJGr7C1q43zDb9-vWc1CUEgZPCHtTotvlp_5RZ-kLN2sWfoQTqT4r7hyphenhyphenj59h5s_zl181sC2t3uCFRzH/s16000/56565.jpg" /></a></div><br /></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ήμερα, από το πρωί, ένιωθα μια αναπάντεχη χαρά και συγκίνηση. Σα να είχε ανοίξει κάπου – κάπου μέσα μου – μια μυστική πόρτα, που με σύνδεε με όλους τους κόσμους, από τους οποίους προσδοκούσα να ξεπροβάλουν και να με συναντήσουν πρόσωπα, που μόνο στα όνειρά μου και στις κρυφές επιθυμίες μου τα συναντούσα. Πρόσωπα της οικογένειάς μου, όχι μόνο συγγενείς, αλλά και φίλοι, φίλοι των γονιών μου, άνθρωποι που είχα γνωρίσει όταν ήμουν παιδί, μα και άλλοι, που είχαν ζήσει όταν ήταν παιδιά οι ηλικιωμένοι σήμερα γονείς μου. Και πρόσωπα, επίσης, που είχα ζήσει μαζί τους πρόσφατα, κι όμως το αόρατο χέρι του θανάτου τα άρπαξε, πρόωρα ή όχι, και τα εξαφάνισε από τη ζωή μας.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ο πρωί στο σχολείο, σε όλα τα τμήματα, εκτός απ’ το μάθημα της ημέρας, μιλήσαμε με τα παιδιά και για το Σάββατο των Ψυχών, το Ψυχοσάββατο. Κάποια από αυτά γνώριζαν την ύπαρξή του, μερικά, εκείνα που προέρχονταν από τις πιο παραδοσιακές οικογένειες, ήξεραν ότι οι δικοί τους θα πήγαιναν κόλλυβα στην εκκλησία το απόγευμα. Άλλα δυστυχώς δεν είχαν ιδέα για το θέμα αυτό. Προσπαθήσαμε να μοιραστούμε μια κληρονομιά, που εδώ και αιώνες, τουλάχιστον, νοηματοδοτεί μια πλευρά της ζωής του λαού μας και μεταφέρει μηνύματα αγάπης κι αθανασίας.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ξηγήσαμε πως κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο από την Εκκλησία μας στις ψυχές των νεκρών («κεκοιμημένων» λέμε κανονικά, δηλ. εκείνων που κοιμούνται – σωματικά εννοείται – σε αναμονή της κοινής ανάστασης), επειδή το Μεγάλο Σάββατο ο Χριστός ήταν νεκρός (και αυτό προτυπώνει και το αρχικό Σάββατο, η 7η μέρα της Δημιουργίας, που κατά την Παλαιά Διαθήκη ο Θεός είχε ολοκληρώσει το έργο Του και σταμάτησε, ευλογώντας την ημέρα και καθιερώνοντάς την ως ημέρα ανάπαυσης και λατρείας, δηλαδή πνευματικής αναγέννησης), όμως δύο ξεχωριστά Σάββατα, πριν την Κυριακή των Απόκρεω και την Κυριακή της Πεντηκοστής, η Εκκλησία μνημονεύει με ιδιαίτερη έμφαση τις ψυχές όλων των νεκρών, όλων των εποχών, «απ’ αρχής και μέχρι των εσχάτων».</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ίπαμε πως ο λαός μας τις ημέρες εκείνες φέρνει στην εκκλησία κόλλυβα και γράφει τα ονόματα των κεκοιμημένων, τα οποία μνημονεύει ο ιερέας στην αγία πρόθεση, κατά την προετοιμασία της θείας μετάληψης, και για κάθε ένα βγάζει ένα ψιχουλάκι από το πρόσφορο, το οποίο κατόπιν θα μπει στο άγιο ποτήριο και θα ενωθεί με το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ίπαμε επίσης πως τα κόλλυβα, αυτό το βρασμένο σιτάρι με τα καρυκεύματα, συμβολίζουν την ανάσταση των νεκρών, γιατί, όπως το στάρι το σπέρνουμε και το «θάβουμε» μέσα στη γη, κι εκείνο ξαναβλασταίνει, έτσι κι εμείς πεθαίνουμε, θαβόμαστε μέσα στη γη, αλλά περιμένουμε την ανάσταση – αυτός ο συμβολισμός βασίζεται στα λόγια του ίδιου του Ιησού Χριστού για το σπόρο του σίτου, με τον οποίο παρομοίασε τον εαυτό Του στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, κεφάλαιο 12, στίχος 24 (το είπε μάλιστα στους Έλληνες, που είχαν ζητήσει να Τον δουν κι Εκείνος τους αποκάλυψε τη συνέχεια της αποστολής Του και την επικείμενη, ακατανόητη για τον πολύ κόσμο, δόξα Του).</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ιλήσαμε επίσης για τα κόλλυβα της Παναγίας και των αγίων, που προσφέρονται στο Άγιο Όρος και σε μερικές άλλες περιοχές της Ελλάδας κατά τις γιορτές τους. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Σήμερα λοιπόν, ημέρα Παρασκευή («Ψυχοπάρασκο» λέμε εδώ στην Κρήτη), είχαμε τις δουλειές μας και τις υποχρεώσεις της μέρας, μα κεντρική ιδέα στο νου μας ήταν κάτι ξεχωριστό: τα κόλλυβα που θα ετοιμάζαμε να προσφέρουμε στην εκκλησία, στον εσπερινό, υπέρ των αγαπημένων μας που έχουν φύγει για τον ουρανό, από τη «στρατευομένη» Εκκλησία, όπως λέμε, στη θριαμβεύουσα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span></span><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> πεθερά μου, στο χωριό (χαροκαμένη, γιατί έθαψε και το παλικάρι της), από χθες θα ’χε αρχίσει την προετοιμασία – και μια θεια μας, που μίλησε με τη μάνα μου στο τηλέφωνο από το δικό μου χωριό, ανακοίνωσε κι εκείνη πως ετοιμαζόταν. Η γυναίκα μου το απόγευμα έφερε κόλλυβα από της μητέρας της, καθώς κι ένα μπουκάλι πεντανόστιμο, χλιαρό χυλό, για το «συχωρεμό», τη «μακαρία». Ήπιαμε εμείς, προσφέραμε και στους γονείς μου, που μένουν δίπλα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">μείς (η γυναίκα μου κι εγώ – έχουμε και μια μικρή κόρη, που βλέπει κι αυτή τι κάνουν οι γονείς της) δεν τα φτιάχνουμε μόνοι μας τα κόλλυβα… Δέσμιοι στον αγώνα δρόμου του σύγχρονου ανθρώπου, δεν ασχοληθήκαμε ποτέ τόσο ζεστά. Τα παραγγέλνουμε στο ζαχαροπλαστείο. Είναι μια αδυναμία αυτό, αν και η αλήθεια είναι πως προσθέτει μερικές καλημέρες και καλησπέρες και μερικά λαμπερά χαμόγελα γεμάτα αγάπη στη ζωή μας, όταν δίνουμε την παραγγελία κι όταν πάμε να παραλάβουμε το δισκάκι.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Π</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ήγα λοιπόν και το πήρα. Ο ήλιος έγερνε. Πήγαμε στην εκκλησία, στο ναό του νεκροταφείου, που είναι θαμμένοι και κάποιοι δικοί μας και είναι έτοιμο και το μνήμα της οικογένειάς μας, που περιμένει τους επόμενους, με την επιγραφή σκαλισμένη πάνω του «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών». Αμήν και πότε – να νικηθεί ο θάνατος, ο «έσχατος εχθρός», να σμίξουμε όλοι μαζί, μεταξύ μας, με τους αγίους, με τους αγγέλους και με το Χριστό, να χαιρόμαστε και να ζούμε πάντοτε… </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Συμμετείχαμε στον όμορφο εσπερινό. Οι ψάλτες φίλοι μας, οι ιερείς φίλοι μας, μέσα στο εκκλησίασμα (κάθε χρόνο) πολλοί συγγενείς και φίλοι μας.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">προστά, μερικές δεκάδες πιάτα και δίσκοι, με τα αναμμένα κεριά τους. Εκατοντάδες ονόματα, που μνημόνευαν οι ιερείς, οι γνωστοί μας ιερείς, της ενορίας μας. Ονόματα, που μερικά ξέραμε σε ποιους ανήκουν, και τους θυμόμασταν με αγάπη, μερικά όχι. Μαζί μας και γύρω μας (εκτός των ψυχών, που φτερούγιζαν αθέατες), χωριανοί μας, γείτονες, φίλοι, γνωστοί μας, και άλλοι που δεν ήταν γνωστοί μας ώς πριν από λίγο, μα τώρα γίνονταν κι εκείνοι ένα μ’ εμάς και σε λίγο ανταλλάσσαμε στην αυλή της εκκλησίας κόλλυβα και ευχές για τους ζωντανούς και τους νεκρούς, όχι μόνο τους δικούς μας, μα «όλου του κόσμου», καθώς ο ήλιος προχωρούσε κι έγερνε γαλήνια σ’ ένα απόλυτα καθαρό και καρδιοτονωτικό ηλιοβασίλεμα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι μετά στο σπίτι. Να φάμε κι εμείς λίγα κόλλυβα. Να δώσουμε δίπλα, στα γεροντάκια (τα δικά μου γεροντάκια, τους γονείς μου), να κατεβάσουμε μερικά κάτω, στη γειτόνισσα, που αρέσουν και στα παιδιά της… Και ήδη βράδιασε και η μέρα αυτή κύλισε γλυκά, σαν μια κονταριά ενάντια στο θάνατο. Μια κονταριά φωτός. Μια κονταριά ζωής. Κονταριά αγάπης.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ο Ψυχοσάββατο, εκτός από την πνευματική του πλευρά, που είναι και η σημαντικότερη (ότι μνημονεύονται υπέρ αναπαύσεως στην εκκλησία οι κεκοιμημένοι), έχει και μια άλλη σημαντική πλευρά, παραγνωρισμένη… Μας συνδέει με τους προγόνους μας και με τους παλιούς μας φίλους και τους παλιούς φίλους της οικογένειάς μας, καθώς και με τους δικούς μας που έφυγαν πρόσφατα από τούτη τη γη, μεταξύ των οποίων και στενούς συγγενείς, κι εκείνους που έφυγαν πρόωρα και η φυγή τους σημάδεψε την καρδιά μας για πάντα – ή μάλλον όχι «για πάντα», αλλά μέχρι να πάμε κι εμείς εκεί, να τους συναντήσουμε, όπως ευχόμαστε, μέσα στο θείο και ανέσπερο Φως.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">πίσης μας συνδέει με τους συνανθρώπους μας, που έρχονται κι εκείνοι στην εκκλησία να μνημονεύσουν τους δικούς τους, κι έτσι ξαναγινόμαστε όντως «εκκλησία», δηλαδή συνάντηση και δεσμός αγάπης όλων των χριστιανών, ένα σώμα, με κεφαλή το Χριστό και μέλη όλους εμάς, μαζί με τη Θεοτόκο, τους αγίους και τους αγγέλους. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Και τέλος, μας θυμίζει αυτό που γενικά θέλουμε, υποσυνείδητα, να ξεχνάμε: ότι είμαστε κι εμείς θνητοί. Κι αυτό, όπως διδάσκουν οι άγιοι και σοφοί διδάσκαλοί μας, πρέπει να το θυμόμαστε κάθε μέρα, όχι για ν’ απελπιζόμαστε (αφού δεν υπάρχει θάνατος, μόνο αναχώρηση από εδώ για τη βασιλεία των ουρανών), αλλά για να κάνουμε τις σωστές επιλογές στη ζωή μας, να διαλέγουμε τα σημαντικά και τα αιώνια και όχι τ’ ασήμαντα και τα πρόσκαιρα, που πολλές φορές επιπλέον μας δηλητηριάζουν για την αιωνιότητα…</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Π</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ριν λίγα χρόνια, κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους μια παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, το Coco, που η υπόθεσή της αναφερόταν στη μεξικάνικη «μέρα των νεκρών» και μάλιστα μέρος της δράσης εκτυλισσόταν, κατά φαντασίαν βέβαια, στον «άλλο κόσμο». Εκείνοι δεν ντράπηκαν, ούτε φοβήθηκαν να μιλήσουν γι’ αυτή τη μέρα. Εμείς, πολύ φοβάμαι πως απωθούμε πια την ανάμνηση των νεκρών μας και σύντομα δε θα θέλουμε να θυμόμαστε ούτε εκείνους, ούτε τη βασιλεία των ουρανών.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">θάνατος, όπως έχει πολλές φορές ειπωθεί, στο δυτικό κόσμο έχει υποβαθμιστεί. Υποβαθμίστηκε, είτε με το να τον κρύβουμε στο σκοτάδι (να μη φέρνουμε τους νεκρούς μας στο σπίτι, να μην πηγαίνουμε τα παιδιά στην κηδεία των παππούδων τους, να θέλουμε πάση θυσία να ζήσουμε, σα να μην υπάρχει μέλλον μετά το θάνατο, δηλαδή σα να μην είμαστε χριστιανοί, σε βαθμό που πλέον «απαγορεύεται να πεθάνεις», όπως είπε κάποιος), είτε με το να βλέπουμε χιλιάδες σκηνές φόνων ή και μαζικής εξόντωσης ανθρώπων σε ταινίες, βιντεοπαιχνίδια κ.τ.λ., που πεθαίνουν χωρίς κανείς να συγκινείται, σα να μην είναι άνθρωποι – κι έτσι μέσα μας ο δικός μας θάνατος γίνεται κάτι φοβερό, ένας μπαμπούλας ή ένα ταμπού (άντε να γίνεις μετά ήρωας ή μάρτυρας), ενώ ο θάνατος των άλλων μετατρέπεται σε κάτι ασήμαντο, που κανένα δεν συγκινεί… Και δυστυχώς γύρω μας οι άνθρωποι πεθαίνουν αληθινά, όχι μόνο στις ταινίες, αλλά ελάχιστοι συγκινούνται και κινητοποιούνται για τον πόνο και τον όλεθρο του πλησίον.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ό</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">λα αυτά, το Ψυχοσάββατο τα θεραπεύει. Και Ψυχοσάββατο δεν είναι μονάχα εδώ, μα σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπου γης… Για να επαναλάβω ένα απόσπασμα από άλλη συνάφεια: Ψυχοσάββατο είναι στις σπαραγμένες από τον εμφύλιο πόλεμο και τις εξωτερικές επεμβάσεις Ουκρανία και Συρία! </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Στις χώρες της Αφρικής, τις ρημαγμένες από τη φτώχεια, τις δικτατορίες, τους εμφύλιους πολέμους και τους σύγχρονους αποικιοκράτες και δουλεμπόρους, όπου εκατοντάδες χιλιάδες Αφρικανοί έγιναν ορθόδοξοι χριστιανοί, μετά την ηρωική συμμετοχή των πρώτων ορθόδοξων ιερέων της Ουγκάντας στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Άγγλους!</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">τις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Αιγύπτου και της Τυνησίας (όπου στα αρχαία χρόνια αναδείχθηκαν κορυφαίοι ορθόδοξοι άγιοι) κάτω από τα λάβαρα και τα ξίφη των τζιχαντιστών! </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Στην Γουατεμάλα, όπου 250.000 ντόπιοι (πρώην ρωμαιοκαθολικοί και πεντηκοστιανοί) έστειλαν αντιπροσώπους στον ορθόδοξο μητροπολίτη Μεξικού Αθηναγόρα και ζήτησαν μόνοι τους να γίνουν ορθόδοξοι χριστιανοί! </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Στις χώρες των Βαλκανίων, από τις οποίες μας χώρισαν οι εθνικιστές, οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές του χθες και του σήμερα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">τη Ρωσία, τη Μολδαβία, τη Λευκορωσία, τη Λιθουανία και τις άλλες δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Ινδίας, Κίνας, της Ταϊβάν, της Ιαπωνίας, της Ταϋλάνδης, των νησιών Φίτζι κ.τ.λ., που είναι λιγοστές, αλλά υπάρχουν και δίνουν ελπίδα στους ταλαιπωρημένους λαούς. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Στις Ορθόδοξες Εκκλησίες των δυτικών χωρών, όπου πολλοί άνθρωποι ανακαλύπτουν τις αρχαίες χριστιανικές ρίζες των δικών τους λαών, πριν ο παπισμός και ο προτεσταντισμός αλλοιώσουν το αυθεντικό χριστιανικό φρόνημα… </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Και φυσικά στην Ελλάδα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, των μνημονίων, του ταπεινωμένου και προδομένου λαού και της πολιτισμικής αλλοτρίωσης. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Και αυτό το Ψυχοσάββατο, όπως κάθε μυσταγωγία, τελετή και εκδήλωση της Εκκλησίας μας, μας συνδέει με όλους αυτούς.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">πόκριες – ναι, ας το μάθουμε πια, γιατί το χρειαζόμαστε – δεν είναι μόνο το καρναβάλι! Στα παιδιά, το πρωί, ο δάσκαλος έκλεισε μ’ αυτά τα λόγια: </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«Η δική μου γενιά (η γενιά των γονιών σας) σε μεγάλο βαθμό έχει αποκοπεί απ’ αυτή την πνευματική κληρονομιά, με την οποία ο ίδιος ο λαός μας μεταφέρει μηνύματα αξιών και σχέσεων εδώ και αιώνες… Η δική σας γενιά, που έχει υιοθετήσει έναν εντελώς ξενόφερτο τρόπο ζωής (δοσμένο από τις μεγάλες δυνάμεις του καπιταλιστικού κόσμου για τις δικές τους σκοπιμότητες), σχεδόν αγνοεί και την ύπαρξη αυτής της κληρονομιάς.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Θ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">έλησα όμως να μοιραστώ μαζί σας την πληροφορία για την ύπαρξη και το νόημά της, για να σας παρακαλέσω, όταν έρθει η σειρά σας, να αναλάβετε και να συνεχίσετε αυτή την αποστολή. Γιατί ακούστε τι θα σας πω: οι νεκροί περιμένουν. Περιμένουν τη μνημόνευση. Υπάρχουν περιπτώσεις, που ψυχές εμφανίστηκαν στο όνειρο ζωντανών και ζήτησαν ακριβώς αυτό, μνημόνευση. Και μερικές φορές εκείνοι που είδαν το όνειρο δεν είχαν ιδέα τι ήταν αυτή η μνημόνευση και το έμαθαν από τις ίδιες τις ψυχές. Και ο άγιος Θεοδόσιος του Τσερνιγκώφ, στη Ρωσία, παρακάλεσε τον ηγούμενο του μοναστηριού του (στο όνειρό του) να μνημονεύει τους γονείς του και τον πληροφόρησε πως η ωφέλεια που έχουν όταν μνημονεύονται στην αγία πρόθεση είναι μεγαλύτερη απ’ αυτήν που μπορεί να τους προσφέρει εκείνος, όταν προσεύχεται γι’ αυτούς από τον ουρανό<span style="color: red;">*</span>»…</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><span style="font-family: Tinos;"><br /></span><span style="font-family: Tinos;">Κ</span></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι αναχωρώντας από το Ψυχοσάββατο, σαν ταξιδιώτες του χρόνου (αυτού του λειτουργικού, «σταυρικού» χρόνου, που κυλάει παράξενα μέσα στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας μας), έχουμε το βλέμμα στραμμένο πέρα, στο τέρμα κιόλας της Μεγάλης Σαρακοστής, όπου ατενίζουμε την ανάσταση. Την ανάσταση του Θεανθρώπου και τη δική μας. Όχι βέβαια χωρίς κόπο και χωρίς αγώνα. Κι αυτό είναι που την κάνει ωραιότερη και σπουδαιότερη… </span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">(<span style="color: red;">*</span>Το περιστατικό αναφέρει ο π. Σεραφείμ Ρόουζ στο βιβλίο του «Η ψυχή μετά τον θάνατο – Οι μεταθανάτιες εμπειρίες στο φως της ορθόδοξης διδασκαλίας»). Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης *Εκ του ιστολογίου «Η Ευχή» της 2.3.2019. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-79696659450296895842024-03-10T19:37:00.006+02:002024-03-10T19:37:41.727+02:00ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Β': «ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwZxH38GI5us4N-FjeuPQ_ZcTVCxIUYVVXYkcthiJ2cJJMXMuv9Y79dBFbizQDBQ6FVnXPkA6mQkfTaJvEe0GwwTzhCUDIL4iZNDYMKEo2mzahdlKCzas5fTgBA2eESwk4jLGlrHPTSpYd6etv7zW2iP3XMSCf6C8N0bsaDbJU93_xCLSZR-1_1JC84tXL/s767/56%20(500%20x%20767).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="767" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwZxH38GI5us4N-FjeuPQ_ZcTVCxIUYVVXYkcthiJ2cJJMXMuv9Y79dBFbizQDBQ6FVnXPkA6mQkfTaJvEe0GwwTzhCUDIL4iZNDYMKEo2mzahdlKCzas5fTgBA2eESwk4jLGlrHPTSpYd6etv7zW2iP3XMSCf6C8N0bsaDbJU93_xCLSZR-1_1JC84tXL/s16000/56%20(500%20x%20767).jpg" /></a></div><br /><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«</span><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἡ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Τουρκία, ἀκολουθῶντας τὸ παράδειγμα ἄλλων κρατῶν, ὅπως ἡ Γερμανία, ποὺ σχεδίασαν καὶ ὑλοποίησαν μαζικὰ ἐγκλήματα, ὀφείλει νὰ παραδεχθεῖ τὴν εὐθύνη της γιὰ τὴν δολοφονία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Παράλληλα, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἔχοντας γνώση ἀπὸ ἄλλους λαοὺς ποὺ ὑπέστησαν Γενοκτονία, ἔχοντας τὸ παράδειγμά τους, ὅτι αὐτὴ τιμᾶται καὶ μὲ τὰ κεντρικὰ Μνημεῖα Γενοκτονίας, ὅπου ἀποδίδονται ἀπὸ ὅλους οἱ ἀνάλογες τιμές, ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Δημοκρατία τὴν δημιουργία τοῦ Ἐθνικοῦ Μνημείου Γενοκτονίας. Μνημεῖο, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ λειτουργήσει γιὰ τοὺς εὐνόητους λόγους, σὲ ἠθικό, διπλωματικὸ καὶ ἱστορικὸ ἐπίπεδο, πρωταγωνιστικὰ γιὰ τὴν ἀνάδειξη τῆς Γενοκτονίας. Τὸ Ἐθνικὸ Μνημεῖο γιὰ τὴν Γενοκτονία μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἀπαρχὴ ἑνὸς κύκλου διεθνῶν ἀναγνωρίσεων, ἀλλὰ καὶ εὐθύνης, ἠθικῆς καὶ χρέους ἔναντι τῶν δολοφονημένων Προγόνων μας. Ἡ Γενοκτονία, καὶ ἰδιαίτερα ἡ διεθνοποίησή της, ἀποτελεῖ ἕνα σημαντικὸ ζήτημα, τὸ ὁποῖο, παρὰ τὰ χαμένα χρόνια καὶ τὴν πολιτικὴ καὶ κρατικὴ ὀλιγωρία, ἀδιαφορία καὶ ἀπροθυμία, κυριαρχεῖ ὡς αἴτημα παγκοσμίως. Ἡ ἀνάδειξη καὶ διεθνοποίηση τῆς Γενοκτονίας ἀφορᾶ ὅλον τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ θὰ πρέπει νὰ ἀποτελεῖ κυρίαρχο συστατικὸ στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ποὺ σέβεται τὴν Ἱστορία καὶ τὴν Ἀλήθεια, δηλαδὴ τὴν Μνήμη της. Ἀπαιτοῦμε τὴν ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας, ἀπαιτοῦμε τὴν δημιουργία τοῦ Ἐθνικοῦ Μνημείου γιὰ τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων, γιὰ τὴν Μνήμη τῶν θυμάτων καὶ γιὰ τὴν καταδίκη τῆς Τουρκίας, γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ γιὰ τὴν Δικαιοσύνη!»</span></h3><div style="text-align: center;"><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ὁ Ἐρανιστὴς</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: medium;">† ὁ Μητροπολίτης Κυπριανὸς</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">25.2.2024 ἐκ. ἡμ.,</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">† Α΄ Ψυχοσάββατον † Ἁγίου Ταρασίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-1148595264770077982024-03-10T19:37:00.004+02:002024-03-10T19:37:29.604+02:00ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ (2024)<div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="400" src="https://youtube.com/embed/BAJETyp9jyU?si=NLWv5bXy3b5rUepu" style="background-image: url(https://i.ytimg.com/vi/BAJETyp9jyU/hqdefault.jpg);" width="600"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: medium;">Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλή Αττικής</span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000; font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></b></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-71161647743191144192024-03-10T19:19:00.000+02:002024-03-15T19:20:57.954+02:00ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΕΞ ΙΘΑΚΗΣ<h3 style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhKYp29NrrZc3G0T_yY0NcTWgBKV9gAVPoGuqL9XOIsRCvUN7los9SAqqHjtxbtZjL9mZCMo2FKsvqZw59sJa5Ufm0vUXVdD3VTB3Ul6CdpE2ZEW9oapw1Kj_F3IGfNN_mFYrZrwJiRelH3_qZ4jHQUKEpbmDrqG7jYzlxVxHrI7ZnEySpwHmPOn9JnAVE/s912/556565655.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="912" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhKYp29NrrZc3G0T_yY0NcTWgBKV9gAVPoGuqL9XOIsRCvUN7los9SAqqHjtxbtZjL9mZCMo2FKsvqZw59sJa5Ufm0vUXVdD3VTB3Ul6CdpE2ZEW9oapw1Kj_F3IGfNN_mFYrZrwJiRelH3_qZ4jHQUKEpbmDrqG7jYzlxVxHrI7ZnEySpwHmPOn9JnAVE/s16000/556565655.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></h3><h3 style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: large;">2 Μαρτίου</span></span></h3><span style="font-family: Tinos;"><h4 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><br /></span></h4><h4 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: x-large;">Ὅσιος Ἰωακεὶμ ὁ Παπουλάκης ὁ ἐξ Ἰθάκης</span></h4></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><h3 style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;">(ἐγεν. 1786 Καλύβια Ἰθάκης - ἐκοιμ. 2 Μαρτίου 1868 Βαθὺ Ἰθάκης)</span></h3></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ὁ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Ὅσιος Ἰωακεὶμ ὁ Παπουλάκης γεννήθηκε στὸ μικρὸ χωριουδάκι Καλύβια, ἀπέναντι ἀπὸ τὸ Σταυρὸ τῆς Ἰθάκης, τὸ ἔτος 1786. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν Ἄγγελος καὶ Ἁγνὴ καὶ ἦσαν πιστοὶ χριστιανοί. Ὁ μικρὸς Ἰωάννης (ἔτσι ὀνομαζόταν ὁ Ἅγιος πρὶν γίνει μοναχός) πέρασε δύσκολα παιδικὰ χρόνια, διότι πέθανε ἡ μητέρα του ὅταν αὐτὸς ἦταν ἀκόμα πολὺ μικρός, ὁπότε ὁ πατέρας του Ἄγγελος ξαναπαντρεύτηκε μιὰ σκληρὴ γυναῖκα, ἡ ὁποία δὲν ἔχανε εὐκαιρία νὰ τιμωρεῖ καὶ νὰ βασανίζει τὸν μικρὸ Ἰωάννη.</span></h3></span><h3 style="text-align: justify;"><br /></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: x-large;">Ο </span><span style="font-size: medium;">Ἰωάννης ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ξεχώριζε ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδιὰ τῆς ἡλικίας του. Μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ δυνατὴ πίστη στὸ Χριστό, δὲν ἔλειπε ποτὲ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, νήστευε, προσευχόταν συνεχῶς καὶ σκορποῦσε ἀγάπη καὶ καλωσύνη στοὺς ἀνθρώπους. Μὲ πολὺ ζῆλο μελετοῦσε θρησκευτικὰ βιβλία καὶ κυρίως τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο.</span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ν</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">έος ἐργάστηκε ὡς ναυτικός. Σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ ταξίδια του, ἔφυγε ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἔκει ἔγινε μοναχὸς στὴν Ἱ. Μονὴ Βατοπαιδίου καὶ ἀπὸ Ἰωάννης ὀνομάστηκε Ἰωακείμ.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">τὸ μοναστήρι ἔμεινε 20 περίπου χρόνια καὶ ἔγινε ὑπόδειγμα ἀρετῆς καὶ πνευματικῆς προκοπῆς ἀνάμεσα στοὺς ὑπόλοιπους μοναχούς. Ὅταν ξέσπασε τὸ 1821 ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση φεύγει ἀπὸ τὸ μοναστήρι κι ἔρχεται ὡς Ἱεραπόστολος στὴν Πελοπόννησο. Ἀπὸ ἐκεῖ φυγαδεύει στὰ Ἑπτάνησα πολλοὺς γέρους καὶ γυναικόπαιδα μαζὶ μὲ τὸν παπα-Γιάννη Μακρῆ ἀπὸ τὴν Πύλαρο τῆς Κεφαλονιᾶς.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ὰ Ἑπτάνησα τότε τὰ κατεῖχαν οἱ Ἀγγλοι, ὕπουλοι ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ Ἅγιος Ἰωακεὶμ νιώθοντας τὸν κίνδυνο, δὲν ἐπιστρέφει στὸ μοναστήρι του, ἀλλὰ ἔρχεται στὴν πατρίδα του Ἰθάκη, ὅπου γιὰ σαράντα περίπου χρόνια, πηγαίνοντας ἀκούραστος σὲ κάθε χωριὸ καὶ κάθε σπίτι τοῦ νησιοῦ, διδάσκει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, βοηθᾷ τοὺς ἀπόρους καὶ τοὺς φτωχούς, κτίζει ἐκκλησίες, ἐνημερώνει καὶ ἐλέγχει τοὺς κατοίκους στὰ θέματα τῆς πίστης.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ζ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ώντας ὁ ἴδιος μὲ μεγάλη ἄσκηση καὶ σὲ ἐκούσια φτώχεια, ἀποτελεῖ τὸ στήριγμα, τὴν παρηγοριά, τὴν ἐλπίδα ὅλων τῶν κατοίκων τῆς Ἰθάκης. Γιὰ τὴν μεγάλη του ἀρετὴ καὶ τὴν ὑψοποιό του ταπείνωση ὁ Θεὸς τὸν προίκισε μὲ τὸ ἰαματικὸ καὶ προφητικὸ χάρισμα, μὲ σκοπὸ τὴν μετάνοια καὶ τὴν ψυχικὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Γι᾿ αὐτὸ καὶ στὶς καρδιὲς καὶ συνειδήσεις τῶν ντόπιων ἀνέκαθεν ὁ Παπουλάκης ἦταν ὁ Ἅγιός τους. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ὁ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Ἅγιος Ἰωακεὶμ κοιμήθηκε στὶς 2 Μαρτίου 1868.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><br /></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Παναγιώτης Μπούρδαλας</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Γέννηση - ἀνατροφή </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ὁ σύγχρονος αὐτὸς ἅγιος γεννήθηκε τὸ 1786 στὸ μικρὸ χωριουδάκι Καλύβια τοῦ τότε δήμου Πολυκτορίων τῆς νήσου Ἰθάκης, ἀπέναντι ἀπὸ τὸ Σταυρό. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἄγγελος Πατρίκιος καὶ ἦταν ντόπιος, ἐνῷ ἡ μητέρα του, Ἁγνή, καταγόταν ἀπὸ τὴν Πρέβεζα. Οἱ γονεῖς του ἦταν πιστοὶ χριστιανοὶ (ὀρθόδοξοι). Πρόλαβαν καὶ ἀπέκτησαν τὸν μικρὸ Ἰωάννη πρὶν ὁ πλοίαρχος πατέρας του ξαναπαντρευτεῖ ἐπειδὴ σύντομα ἔχασε τὴν σύζυγό του Ἁγνή.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ὁ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> μικρὸς Ἰωάννης ὅμως δέχτηκε, ἀντὶ γιὰ ἀγάπη, τὸ μίσος καὶ τὶς ἐπιβουλὲς τῆς μητρυιᾶς του. Τὸ παιδὶ αὐτὸ ὅμως εἶχε σπουδαία χαρίσματα καὶ ἀγάπη στὴν ἐκκλησία, ἤδη ἀπὸ τὴν μικρή του ἡλικία. Μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ δυνατὴ πίστη στὸ Χριστό, δὲν ἔλειπε ποτὲ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, νήστευε, προσευχόταν συνεχῶς καὶ σκορποῦσε ἀγάπη καὶ καλοσύνη στοὺς ἀνθρώπους. Μὲ πολὺ ζῆλο μελετοῦσε θρησκευτικὰ βιβλία καὶ κυρίως τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ὐτὸ σκλήρυνε ἀκόμη περισσότεροι τὴν ἀφιλόστοργη μητρυιά. Ἔτσι ἔπεισε τὸν πατέρα του νὰ παρατήσει τὴν ἐκπαίδευσή του (ποὺ τάχα αὐτὸ παραμελοῦσε) καὶ νὰ ἐργαστεῖ σὲ ξένο καράβι. Ὅμως καὶ ἐκεῖ ὁ μικρὸς Ἰωάννης δὲν παραμελοῦσε τὴν πνευματική του ζωή. Σύντομα ὅμως τὸ παιδικό του μαρτύριο τελείωσε (ὅταν ἔγινε δεκαεπτὰ ἐτῶν).</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Β</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Στὴν Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Κάποτε (τὸ 1803) τὸ καράβι του ἀγκυροβόλησε στὸ λιμάνι τῆς Ἱ Μ. Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τὸ μικρὸ ναυτόπουλο (ὁ Ἰωάννης) βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ πάει νὰ προσκυνήσει. Οἱ μελέτες του σὲ βίους Ἁγίων καὶ ἡ πνευματική του ἐνασχόληση ἦταν ἀρκετά, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ κατανοήσει τὴν ζωὴ στὸ μοναστήρι. Σαγηνεύτηκε μόλις μπῆκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ καὶ μετὰ τὶς παρακλήσεις του πρὸς τὸν ἡγούμενο αὐτὸς κάμφθηκε, παρὰ τὸ μικρὸ τῆς ἠλικίας του. Τὸ τελευταῖο ἐμπόδιο, τὸν καπετάνιο, νίκησε μὲ τὴν μεγάλη του ἀποφασιστικότητα, τὰ ἐπιχειρήματά του ἀλλὰ καὶ τὴν Θεία Βοήθεια.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ὐτή του ἡ ἀπόφαση στεναχώρησε πολὺ τὸν φυσικό του πατέρα, ἀντίθετα μὲ τὴν χαιρέκακη μητρυιά του ποὺ χάρηκε, ἐπειδὴ ἀπαλλάχθηκε ἀπ᾿ αὐτόν. Ἡ ἐμπειρία τοῦ δοκίμου Ἰωάννη στὰ μακρινὰ ταξίδια ἀποδείχθηκε ἰσχυρὴ βάση γιὰ τὴν ἀρχὴ τῆς καλογερικῆς ζωῆς, μαζὶ μὲ τὴν ἀγαθότητα τῆς φύσης του.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ύντομα φάνηκε ἡ καρποφορία τοῦ ἀγώνα του καὶ προβιβάστηκε σὲ μικρόσχημο μοναχό, μὲ τὸ νέο ὄνομα Ἰωακείμ. Στὰ διάφορα διακονήματα, ἀπὸ τὰ πιὸ μικρὰ ἕως τὰ πιὸ μεγάλα, ξεδίπλωνε τὴν προσωπικότητά του. Τότε πῆρε καὶ τὸ μεγάλο σχῆμα καὶ ἀνέλαβε σύμβουλος στὰ πιὸ ὑπεύθυνα καὶ ἐπίσημα ζητήματα διοίκησης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουμε ἐδῶ ὅτι τὰ χρόνια αὐτὰ ἡ Ἀθωνιάδα Σχολή, μέσα στὰ ὅρια αὐτῆς τῆς Μονῆς, βρισκόταν σὲ μεγάλη ἄνθηση καὶ ὁπωσδήποτε πῆρε πολλὰ καὶ ὁ Ἰωακείμ.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Γ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Στήριγμα τοῦ λαοῦ </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ὁ οἰκονόμος τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου, ἀσκητικὸς καὶ φιλόπονος Ἰωακείμ, φεύγει μὲ εὐλογία ἀπὸ τὴν Ἱ. Μονὴ καὶ γίνεται ἐργάτης γιὰ στήριγμα καὶ κατάρτιση τοῦ πονεμένου καὶ καταπιεσμένου λαοῦ στὰ χρόνια της ἐπανάστασης τοῦ 1821. Ἔρχεται στὴν Πελοπόννησο. Κύριο μέλημά του ἦταν ὁ ἄμαχος πληθυσμός, ποὺ περιφέρονταν συχνὰ διωγμένος χωρὶς τροφὴ καὶ σκεπάσματα, κυρίως ὅμως χωρὶς ἠθικό.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἀ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">πὸ ἐκεῖ φυγαδεύει στὰ Ἐπτάνησα πολλοὺς γέρους καὶ γυναικόπαιδα μαζὶ μὲ τὸν παπα-Γιάννη Μακρῆ ἀπὸ τὴν Πύλαρο τῆς Κεφαλονιᾶς. Ἔτσι ἔσωσε πολλὲς οἰκογένειες ἀπὸ βέβαιο ἀφανισμό. Τὰ Ἐπτάνησα τότε τὰ κατεῖχαν οἱ Ἄγγλοι, ὕπουλοι ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ λαοῦ, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς Ὀθωμανοὺς Τούρκους ποὺ εἶχαν φανερὴ ἀπὸ χρόνια πολιτική. Βεβαίως δὲν παρέλειπε νὰ ἀναπτερώνει τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα τοῦ λάου ποὺ συχνὰ κινδύνευε καὶ ἀπὸ τὰ τάματα τῶν Τούρκων μὲ ἀντάλλαγμα τὸν ἐξισλαμισμό.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Δ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Ἐπιστροφὴ στὴν ἡσυχία </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ὅταν κόπασε στὸν Μοριᾶ καὶ τὴν Ῥούμελη ἡ λαίλαπα τοῦ πολέμου, ὁ ὅσιος Ἰωακείμ, ὁ ἐπονομαζόμενος πλέον Παπουλάκης, ἀποσύρθηκε στὴν ποθητή του ἡσυχία. Δὲν γύρισε ὅμως στὸν Ἄθωνα, ἀλλὰ προτίμησε τὰ ἡσυχαστικὰ μέρη τῆς γενέτειρας τοῦ Ἰθάκης.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἔ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">τσι ἔγινε, μὲ θεία ἔμπνευση, ὄργανο διπλῆς ἀγάπης: καὶ πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν ἔμεινε στὸ δάσος «Ἀφεντικὸς Λόγγος» μὲ αὐστηρὴ ἄσκηση, μισόγυμνος, μὲ νηστεία καὶ ἀδιάλειπτη προσευχή. Ἐκεῖ ὁ ὅσιος ἀνέβηκε στὴν βαθμίδα τοῦ θείου φωτισμοῦ. Ἡ Θεία Χάρη τοῦ ἔγινε πλέον ἐνδημικὴ (δηλαδὴ μόνιμη) κατάσταση.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἐ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">κεῖ γιὰ σαράντα περίπου χρόνια, πηγαίνοντας ἀκούραστος σὲ κάθε χωριὸ καὶ κάθε σπίτι τοῦ νησιοῦ, διδάσκει μὲ τὸ ὑπόδειγμά του καὶ τὸ λόγο του τὴν ὀρθόδοξη πίστη, βοηθᾷ τοὺς ἀπόρους καὶ τοὺς φτωχούς, κτίζει ἐκκλησίες, κάνει ἐνέργειες πέρα ἀπὸ τὰ καθιερωμένα καὶ φυσικὰ δείχνει πολλὰ σημάδια θεϊκῆς χάρης. Ἰδιαίτερα τῆς παντοειδοῦς ἀγάπης, τῆς προορατικότητας καὶ ἰαματικότητας.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ε</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Νέα δράση τοῦ Ὁσίου </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Μέσα στὸ φαράγγι Γοῦβες, ποὺ βρισκόταν μὲ τὴν πολὺ αὐστηρὴ ἄσκησή του, ἄρχισε νὰ γίνεται γνωστὸς στοὺς γύρω κατοίκους. Γι᾿ αὐτὸ καὶ στὶς καρδιὲς καὶ συνειδήσεις τῶν ντόπιων ἀνέκαθεν ὁ καλόγερος Ἰωακεὶμ ἦταν ὁ «Παπουλάκης», ὁ ἅγιός τους...</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ὁ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> «Παπουλάκης» ἔγινε σιγὰ-σιγὰ τὸ κύριο ἐνδιαφέρον τοῦ λαοῦ τῆς Ἰθάκης. Ἐκεῖ παρηγοροῦσε τοὺς θλιμμένους, στήριζε τοὺς ἀδυνάτους καὶ ἀσθενεῖς, παρακινοῦσε στὴν εὐσέβεια καὶ στὰ χρηστὰ ἤθη, τὰ ὁποῖα ἡ ξενοκρατία στὰ Ἐπτάνησα εἶχε παραγκωνίσει. Τὰ χρήματα ποὺ τοῦ ἔδινε ὁ λαός, ἀμέσως τὰ «ἐπένδυε» στὸ χρηματιστήριο ποὺ λέγεται «προσφορὰ στοὺς φτωχούς». Ἐπιπλέον, μὲ τὴ θεία διορατικότητά του, προλάμβανε ἐπιβολές, φόνους, ἀντεκδικήσεις.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν βαθιὰ πίστη ποὺ εἶχε ἀποκτήσει, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσα ἀπὸ αὐτὸν ἔλυνε στειρώσεις, πρόλεγε τὰ μέλλοντα καὶ ποιοῦσε πολλὰ θαυμαστά, μὲ ἀποτέλεσμα σὲ λίγα χρόνια ἡ πνευματικὴ μεταβολὴ τοῦ λαοῦ τῆς Ἰθάκης νὰ γίνει αἰσθητή. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ ἀρχηγὸς τοῦ κακοῦ, μέσῳ φθονερῶν ἀνθρώπων, διέδωσε τὴν κακοήθεια ὅτι ὁ Ὅσιος προφήτεψε μεγάλο σεισμό, ὥστε νὰ ἀνησυχήσει ὁ Ἄγγλος κυβερνήτης τοῦ τόπου.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ὁ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> γέροντας τότε κλήθηκε σὲ ἀπολογία ἀπ᾿ αὐτὸν ἀλλά, παρ᾿ ὅλες τὶς ἐξηγήσεις τοῦ ὁσίου, ὁ ὑπερήφανος Ἄγγλος κατηγόρησε καὶ τὸν γέροντα ἀλλὰ καὶ τὸν μοναχισμό (του) καὶ κινήθηκε νὰ σηκωθεῖ γιὰ νὰ κακοποιήσει μὲ ὀργὴ τὸν ὅσιο. Τότε ξαφνικὰ ἡ πολυθρόνα τοῦ κυβερνήτη συντρίφτηκε καὶ αὐτὸς ἔπεσε ἀναίσθητος!!! Ὅταν ἀργότερα συνῆλθε, ἔπεσε ὁ ὑπερόπτης στὰ πόδια τοῦ γέροντα καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἄδεια νὰ συνεχίσει ἀπερίσπαστος τὸ ἔργο του...</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἀ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ργότερα ὁ ὅσιος ἔμεινε σὲ κελλί, στὸν Ἅγιο Νικόλαο Μαυρωνᾶ καὶ μετὰ σὲ ἕνα μικρὸ σπίτι, ποὺ τοῦ παραχωρήθηκε στὴ Ῥάχη Κιονίου (ΒΑ τῆς νήσου). Τότε ὁ Παπουλάκης παρακίνησε τοὺς κατοίκους καὶ ἔκτισαν δικό τους ναὸ καὶ αὐτὸς ἀνέλαβε τὴν ἐπιστασία του. Ὁ ναὸς ἦλθε σὲ πέρας καὶ ἀφιερώθηκε στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου. Γυρνοῦσε βέβαια ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ ἔκτιζε ναούς, μικροὺς ἢ μεγάλους.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Σ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">τὴν κοινότητα τοῦ Σταυροῦ (Β. τοῦ νησιοῦ) ὑπῆρχε ναΰδριο ἐρειπωμένο, ἡ Ἁγία Βαρβάρα, μὲ μία χαρουπιὰ φυτρωμένη στὸ Ἱερό του. Ὁ Ἅγιος τὴν ξερίζωσε καὶ ἐπανίδρυσε τὸν ναὸ μαζὶ μὲ τὴν πρόθυμη συμμετοχὴ τοῦ φτωχοῦ λαοῦ. Ὅταν αὐτὸς ἀποδείχτηκε ἀνεπαρκής, γύρω του ἔκτισε μεγαλύτερο καὶ ὅταν ἀποπερατώθηκε, γκρέμισε τὸν μικρό. Ἀργότερα γύρω ἀπὸ τὸν μεγάλο ναό, μὲ τὴν εὔνοια τῆς Ἁγίας Βαρβάρας ἔκτισε κελιὰ γιὰ μοναχοὺς ποὺ ἔγιναν καὶ ξενώνας προσκυνητῶν. Τὴν ἴδια περίοδο στὴν κοινότητα Ἀνωγῆς (πάνω στὸ βουνό), ἐνέσκυψε ἰσχυρὴ ἐπιδημία πανώλης καὶ ὁ ὅσιος ἔγινε «ἄμισθος ἰατρός».</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ότε ὁ Ἅγιος παρακίνησε τοὺς Ἀνωγῆτες καὶ ἔκτισαν ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου. Προσευχήθηκαν ὅλοι μαζὶ στὸν Ἅγιο καὶ κόπασε ἡ ἐπιδημία. Ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τοῦ ἁγίου ἐπεκτάθηκε καὶ στὴν πολιτική, μὲ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Ἰθάκης (καὶ τῆς Ἑπτανήσου) μὲ τὴν ἐλεύθερη ἀπὸ Τούρκους χώρα, ἀφοῦ ἡ τακτικὴ τῆς «πολιτισμένης ἀλεποῦς» (Ἀγγλίας) ἦταν πολλὲς φορὲς σκληρότερη συνολικὰ στὴ ζωὴ καὶ ἐπικίνδυνη γιὰ πλήρη ἀλλοίωση τῆς πνευματικῆς ὑπόστασης τῶν χριστιανῶν. Σὲ ὅσους λιποψυχοῦσαν ἔδινε θάρρος καὶ προφήτεψε πὼς ἡ ἕνωση θὰ γίνει χωρὶς πόλεμο, γιατὶ ἡ Ἀγγλία θὰ φύγει, ὅπως καὶ ἔγινε.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Στ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Παράτολμες ἐνέργειες</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">α) </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ὅταν μόναζε στὸν Ἄθωνα καὶ εἶχε βρεθεῖ γιὰ ὑπηρεσία στὸν ἔξω κόσμο, συνάντησε οἰκογενειάρχη ἄνθρωπο σὲ ἄθλια κατάσταση. Ἡ αἰτία τῆς δυστυχίας του ἦταν πὼς ὑπηρετοῦσε κάποιο γιατρὸ ὡς δοῦλος, γιατὶ τοῦ ὄφειλε χρήματα γιὰ τὴ θεραπεία τῆς γυναίκας του, ποὺ ὅμως δὲν διέθετε. Τότε ὁ καλόγερος ἄφησε τὶς δικές του ὑποθέσεις καὶ τὸν ἀντικατέστησε.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ὁ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> γιατρὸς ποὺ δέχτηκε τὴν ἀλλαγή, τοῦ ἔδωσε καινούργια παπούτσια καὶ ροῦχα γιὰ λόγους ἀξιοπρεποῦς ἐμφάνισης. Ὅμως παπούτσια καὶ ροῦχα ἔμεναν μόνο γιὰ μία μέρα, ἀφοῦ μοναχὸς Ἰωακεὶμ τὰ μοίραζε στοὺς μὴ ἔχοντες... Ὁ γιατρὸς βλέποντας ὅλα αὐτὰ μαζὶ μὲ τὴν ἀσκητικὴ καὶ πνευματικὴ ζωή του, δὲν ἄντεξε νὰ τὸν ὑπηρετεῖ ἅγιος ἄνθρωπος καὶ τὸν ...ἀπέλυσε...</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">β)</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Ἐνῷ ἡ «παλαιὰ Ἑλλάδα ἀπελευθερωνόταν ἀπὸ τὸν τούρκικο ζυγό, τὰ Ἐπτάνησα εἶχαν ἀκόμη τὸν ἀγγλικό. Ὁ Παπουλάκης πότε διέγειρε τὸ ζῆλο τῶν πατριωτῶν, πότε τοὺς ἔδινε θάρρος ὅταν λιποψυχοῦσαν καὶ πότε προορατικὰ τοὺς ἔλεγε πὼς θὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀναίμακτα. Γιὰ τὶς πολυποίκιλες αὐτὲς δράσεις του ὅμως δέχτηκε μερικὲς φορὲς τὶς ἀπειλὲς καὶ κοροϊδίες τῶν ἀμελῶν. Δέχτηκε τὴν σκληρότητα, τὸ φτύσιμο, τὸ πετροβολητὸ χωρὶς παράπονο καὶ μνησικακία. Εἶχε τεράστια ὑπομονὴ γιατὶ ἤξερε τὸ ταξίδι γιὰ τὴν θεία Ἰθάκη...</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">γ)</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Ἡ Αἰκατερίνη Χ. Παΐζη (Λιανοῦ) καὶ ὁ Λ. Βεντούρας ἀπὸ τὸ Βαθὺ Ἰθάκης ἀφηγήθηκαν ὅτι κατὰ τὸ ἔτος 1848 μεγάλη πείνα μάστιζε τὴν Ἰθάκη καὶ εἰδικὰ τοὺς ἔξω δήμους τοῦ νησιοῦ. Ἄλεθαν ὅ,τι εὕρισκαν: ὄσπρια, καρπούς, ἀγριοκούκια καὶ ὅ,τι ἄλλο φαινόταν κατάλληλο γιὰ νὰ ἀνακουφίσει τὴν πείνα τους. Τότε ἄραξε, χωρὶς νὰ ἀναμένεται, στὴν Ἰθάκη ἕνα σκάφος ἀπὸ τὸ Γαλαξείδι μὲ φορτίο ἀραβοσίτου. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις οἱ μαυραγορίτες ἔκαναν χρυσὲς «δουλειὲς» ἄγριας ἐκμετάλλευσης.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ὁ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Παπουλάκης προθυμοποιήθηκε νὰ τὸ πληρώσει ὅλο αὐτὸς γιὰ νὰ τὸ μοιράσει στὸ λαό. Ἡ ἐκτὸς κοινῆς λογικῆς πράξη αὐτὴ τοῦ ἁγίου Γέροντα δὲν εἶχε ἄλλο σκοπό, παρὰ νὰ ἐμποδίσει τὴν ὁρμὴ τῶν ἐμπόρων νὰ ἐκμεταλλευτοῦν ἄγρια τὸ λαὸ καὶ εἰδικὰ τὰ φτωχότερα στρώματά του. Τότε εἰδοποίησε τὸν κόσμο νὰ φέρνει ὁ καθένας τὸ σκεῦος του γιὰ νὰ τοῦ μοιράζει ἀραβόσιτο, πράγμα ποὺ κράτησε περίπου μιὰ βδομάδα!</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">όλις τελείωσε ἡ διανομή, ὁ Καπετάνιος ζήτησε τὰ χρήματά του, ἀλλὰ ὁ Παπουλάκης δυστυχῶς δὲν τὰ εἶχε ἀκόμη συγκεντρώσει ἀπὸ τοὺς ...πλούσιους. Τὸν κατάγγειλε στὴν ἀγγλικὴ ἀστυνομία, ἡ ὁποία τὸν ἐπέπληξε αὐστηρά, θεωρώντας τὴν ἐνέργειά του αὐτὴ ὡς ἀπάτη. Μὲ ὕψος ἀποφασιστικότητας καὶ βάθος ταπείνωσης, ὁ Γέροντας, ζήτησε «μικρὴ προθεσμία», ἡ ὁποία τοῦ δόθηκε. Ἔστειλε ἐπιστολὲς σὲ διάφορους φίλους του καὶ σὰν ἁγιορείτης ποὺ ἦταν ἀποτάθηκε καὶ στὴ μονὴ τῆς μετάνοιάς του καὶ στοὺς ἄλλους ἁγιορεῖτες ἡγουμένους, γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν. Συγκέντρωσε σύντομα ὅλο τὸ ποσὸ καὶ ἀπέδειξε τὴν πατρική του φροντίδα καὶ πρόνοια στὴν κατάλληλη στιγμὴ ποὺ ἐπιβαλλόταν ἡ προστασία τοῦ φτωχοῦ λαοῦ.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ζ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Καὶ σημεῖα ἁγιότητας </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Πέρα ἀπὸ τὴν ὅλη του ζωή, πολλὰ συγκεκριμένα σημεῖα ἁγιότητας ἔχουν καταγραφεῖ. Χαρακτηριστικὰ ἀναφέρουμε:</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">α.</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Ὁ Διονύσιος Παξινὸς ἀπὸ τὸν Σταυρό, ἀνέφερε ὅτι ὁ Παπουλάκης θεράπευσε μία κυρία μὲ τὸ παιδί της. Ἡ μητέρα ἔπασχε ἀπὸ ὀφθαλμία πυορροϊκὴ καὶ τὸ παιδὶ ἀπὸ ἐκλαμπτικοὺς σπασμούς. Τοὺς θεράπευσε καὶ τοὺς δυὸ μὲ τὴν προσευχή του ἀφοῦ τοὺς σταύρωσε μὲ τὴν ράβδο του, τοὺς ἀποκάλυψε ὁ «ἄμισθος ἰατρός» καὶ τὴν συνομιλία ποὺ εἶχαν κρυφὰ σὲ μακρινὸ καὶ ἀπόμερο τόπο γιὰ τὴν ἀμοιβὴ ποὺ θὰ τοῦ προσέφεραν.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">β. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ἀφηγήθηκε ὁ κ. Δ. Ζαβερδίνος ἀπὸ τὸ Σταυρὸ πὼς ὁ χωριανός του καπετὰν Λάμπρος Ραυτόπουλος, πῆγε κάποτε μὲ τὸ πλοῖο του (γολέτα) στὴν Βενετία γιὰ ξυλεία τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, ποὺ κτιζόταν, ἀλλὰ δὲν γύριζε. Μετὰ τρεῖς μῆνες ὅλοι πίστευαν ὅτι ἔγινε ναυάγιο. Ὁ Παπουλάκης, ἀφοῦ προσευχήθηκε τοὺς εἶπε πὼς σὲ λίγες ἡμέρες φτάνει μαζὶ μὲ τὴν ξυλεία. Πράγματι ἡ πρόρρηση τοῦ γέροντα βγῆκε ἀληθινή.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">γ. </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ἡ Αἰκατερίνη Χ. Παΐζη διηγήθηκε ἀκόμη, ὅτι στὸ Πέρα Χωριὸ ἡ οἰκογένεια Καχρίλα ἔταξε μόνη της κρυφὰ νὰ δώσει 12 τάλληρα στὴν Ἁγία Βαρβάρα. Μετὰ εἶπε ὁ ἄντρας στὴν γυναίκα: «θὰ δώσω μονὸ τὰ ἕξι τάλληρα, γιατὶ οἱ καλόγεροι τὰ τρῶνε». Ὅταν πῆγαν λοιπὸν νὰ τὰ δώσουν στὸν ὅσιο (σὲ ἄλλο σπίτι) τὰ ἄφησαν πάνω στὸ τραπέζι. Ὁ ὅσιος μὲ ἠρεμία τοὺς εἶπε: «Εἶναι περιττὸ παιδιά μου, ἐφόσον οἱ καλόγεροι τὰ τρῶνε». Ὁ ἄντρας τότε θορυβήθηκε, ἐξομολογήθηκε δημόσια τὸ σφάλμα του, ἔδωσε ἄλλα ἕξι τάλληρα καὶ συγχωρέθηκε.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">δ.</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Διηγήθηκε ὁ Ι. Δ. Ραυτόπουλος ἀπὸ τὸ Κιόνι, ὅτι στὶς 7-2-1867 φιλοξενεῖτο ὁ ὅσιος στὸ Κιόνι, τὴν νύκτα ξυπνάει ἔντρομος καὶ ξυπνάει τὸν οἰκοδεσπότη ἀναγγέλλοντάς του ὅτι ἔρχεται σκληρὴ δοκιμασία καὶ μεγάλο κακό. Ἄναψαν φωτιά, λιβάνισαν καὶ προσευχήθηκαν. Τὰ ξημερώματα μεγάλος σεισμὸς ἔγινε στὴν Ἰθάκη καὶ Κεφαλλονιὰ μὲ πολλὲς ζημιὲς καὶ καταστροφές.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Η</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Ἡ κοίμηση τοῦ ἁγίου </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Τὴν 1η Μαρτίου 1868, ὁ ὅσιος Παπουλάκης ἡσύχαζε στὸ σκληρὸ στρῶμα του στὸ σπίτι τοῦ φιλόχριστου Χ, Παΐζη (Λιανοῦ) στὸ Βαθὺ τῆς Ἰθάκης. Προέλεγε ἀτάραχα καὶ γαλήνια πὼς ἑτοιμάζεται γιὰ τὸ αἰώνιο ταξίδι του. Τροφὴ δὲν μποροῦσε πιὰ νὰ δεχθεῖ. Κάλεσε γιὰ τελευταία φορὰ κοντά του τὸν ἐνάρετο ἱερομόναχο Ἀγάπιο, ἐξομολογήθηκε καὶ μετὰ σιώπησε, προσδοκώντας νὰ παραδώσει τὸ πνεῦμα του στὸν Πλάστη του. Ἦταν Παρασκευή.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ετὰ τὰ μεσάνυχτα ἡ ὑγεία του βάρυνε καὶ στὶς πέντε τὸ πρωὶ τοῦ Σαββάτου 2-3-1868 κοιμήθηκε τὸν μακάριο ὕπνο τῶν δικαίων, Τὴν κηδεία του, μὲ ἐντολὴ τοῦ μητροπολίτη, ἀνέλαβε ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Καθαρῶν. Ἐπάνω του δὲν βρῆκαν κανένα χρηματικὸ ποσόν. Ἡ παντελής του φτώχεια ἐπισφράγισε τὴν τέλεια ἀσκητικὴ καὶ ἀγαπητικὴ ζωή του. Μόνο στὸ δεξί του χέρι βρῆκαν ἕνα χαρτὶ μὲ τὴν ἐπιθυμία του νὰ ταφεῖ πίσω ἀπὸ τὸ ἱερὸ τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, στὸν Σταυρό. Σαφῶς καὶ ἐκπληρώθηκε ἡ τελευταία του ἐπιθυμία, μὲ πάνδημη συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ τῆς Ἰθάκης, ἀφοῦ πρῶτα ψάλθηκε ἡ νεκρώσιμη ἀκολουθία στὸν Ἅγιο Νικόλαο, στὸ Βαθύ. Ἡ ἀκολουθία μέχρι τὸν Σταυρό, ἔγινε πεζῂ κάτω ἀπὸ καταρρακτώδη βροχή. Μόνο τὸ ἅγιο λείψανο δὲν βράχηκε...</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου ἀναφέρονται πάνω ἀπὸ 10 θαύματα ἐπίκλησης τοῦ ὁσίου. Π.χ. ἡ κ. Ἀναστασία Λεκατσᾶ ἀπὸ τὰ Καλύβια, θυμάται ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν, τὸν βοσκὸ Σπύρο Παΐζη ποὺ τὶς καλοκαιρινὲς νύχτες κοιμόταν μὲ τὸ κοπάδι του στὸ βουνό. Αὐτὸς ἔλεγε μὲ δέος, ὅτι κάποια νύχτα ἔβλεπε φῶς ἀπὸ τὸ ἀπέναντι βουνὸ τῆς Βίγλας, νὰ ἀνεβαίνει καὶ νὰ πηγαίνει στὴν Ἁγία Βαρβάρα καὶ νὰ χάνεται πίσω στὸν τάφο τοῦ Ἁγίου.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Θ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">. Ἡ ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητας στὰ δίπτυχα </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Ἡ πνευματικὴ γενέτειρα τοῦ Ἁγίου (Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου) ἀνέλαβε νὰ προβάλλει τὸν Ἅγιο στὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ. Ἔτσι τὸ 1991 ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἀρχ. Ἐφραὶμ καὶ πατέρες τῆς ἀδελφότητας πῆγαν στὴν Ἰθάκη καὶ μαζὶ μὲ τὸν μητροπολίτη καὶ τὴν βοήθεια κατοίκων τοῦ νησιοῦ ἐντόπισαν τὸν τάφο.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἡ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου ἔγινε στὶς 23-5-1992 ἀπὸ τοὺς ἴδιους καὶ μὲ εὐλογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ἀφοῦ πρῶτα ἔγινε Θεία Λειτουργία. Ψάλλοντας τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», ἔγινε ἡ ἀνακομιδή. Εἶναι ἀξιοσημείωτο πὼς ἡ χαριτόβρυτος κάρα τοῦ Ἁγίου μοιράστηκε στὰ δυὸ ἀπὸ μόνη της καὶ ἡ εὐλογία πῆγε καὶ στὴν Ἱ. Μητρόπολη Λευκάδος καὶ Ἰθάκης καὶ στὴν Ἱ. Μονὴ Βατοπαιδίου. Ἡ τελευταία ἐπιφύλαξε θερμὴ ὑποδοχὴ μετὰ ἀπὸ 170 ἔτη.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ἡ </span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητας τοῦ Ἰωακεὶμ τοῦ Βατοπαιδινοῦ Παπουλάκη, δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθεῖ, διότι προέκυψε μὲ τὴν παραδοσιακὴ διαδικασία. Πρῶτα ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ τὰ θεῖα χαρίσματα ποὺ τοῦ δόθηκαν καὶ σκόρπισε πρὸς κάθε κατεύθυνση. Κατόπιν πέρασε στὴν συνείδηση τοῦ λαοῦ αὐθόρμητα. Καὶ κατόπιν ὁδηγήθηκε ἡ διοίκηση νὰ κάνει τὴν ἐπίσημη πράξη.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><br /></h3><h3 style="text-align: justify;"><br /></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span><h3 style="text-align: left;"></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-size: medium;"><span style="font-family: Tinos;"><br /></span><span style="font-family: Tinos;">Η. Βιβλιογραφία</span></span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: left;"></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span style="color: red;">1</span>. Γέροντος Ἰωσήφ, Ὁ Παπουλάκης, Ἅγιος Ἰωακεὶμ ὁ Βατοπαιδινός, ΨΥΧΩΦΕΛΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΑ 6, Β´ ἔκδοση 1998, Ἱ. Μ Βατοπαιδίου.<br /><span style="color: red;">2</span>. Κωνσταντίνου Π. Κανέλλου, Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Ο ΙΘΑΚΗΣΙΟΣ (1786-1868), ΙΘΑΚΗ 2000.<br /><span style="color: red;">3</span>. ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ, Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὀβρυᾶς, ἔτος 5ο, ἄρ. φ. 51, ΜΑΡΤΙΟΣ 2000.<br /><span style="color: red;">4</span>. http://pneumatikotita.blogspot.com/2007/05/blog-post_23.html<br /><span style="color: red;">5</span>. http://www.pigizois.net/sinaxaristis/05/23_05.htm<br /><span style="color: red;">6</span>. Γιὰ τὴ διακήρυξη τῶν ἁγίων, Πρωτοπρ. Κ. Ν. Παπαδόπουλος, περιοδικὸ Σύναξη, τ. 102, Ἁγιότητα & Ἁγιοποιήσεις, ΑΠΡΙΛΙΟΣ – ΙΟΥΝΙΟΣ 2007, σελ. 13-23. *Εκ του ιστοτόπου <<users.uoa.gr>>. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.</span></h3><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-6780266168907540162024-03-09T09:44:00.006+02:002024-03-15T19:28:28.828+02:00ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ Ή ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6J483rcPBhzf-kQ_J6wjm92k_048EkzR-sAo1pF2XltVvd7QiyaMauAdXsHfMHBPRvrvvw_GahjdpYbGSiN-UCL-FrJoJiT2wGfIpbCa83_uzRtjLPAy0mwni3Tb-1Pd4Ke1btccVbkSeDmjJqGIlLhhG3BxdqvELaRXwV64t4_SNTW_qiSFdObabvnbR/s884/55656.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="884" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6J483rcPBhzf-kQ_J6wjm92k_048EkzR-sAo1pF2XltVvd7QiyaMauAdXsHfMHBPRvrvvw_GahjdpYbGSiN-UCL-FrJoJiT2wGfIpbCa83_uzRtjLPAy0mwni3Tb-1Pd4Ke1btccVbkSeDmjJqGIlLhhG3BxdqvELaRXwV64t4_SNTW_qiSFdObabvnbR/s16000/55656.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><h3 style="clear: both; text-align: left;"><span style="color: red; text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Κυριακή κε' Ματθ. 31-46</span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Tinos; font-size: large;"><br /></span></div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«῞</span><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, Καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον».</span></h3><p style="text-align: center;"><br /></p><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><h3 style="text-align: center;"><u><br /></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/blog-post_6.html">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ</a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><br /></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/2023_94.html">ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ ΣΤΗΝ Ι. Μ. ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ, ΦΥΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ (2023)</a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-size: small;"><br /></span></b></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2022/03/blog-post_9.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ π. ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΜΑΝΙΔΗ: ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΜΑΣ''</a></span></b></u></h3><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_97.html" style="font-family: Tinos;">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ - ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ: Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ</a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-size: small;"><br /></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_72.html">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ</a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><br /></span></b></h3><h3 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/1995.html">ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ 1995 ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΟΥΣΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ''</a></u></span></b></h3><h3 style="text-align: center;"><u><br /></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2017/02/blog-post_7.html">ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ: ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΣΩΤΗΡ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΑΣ ΤΟΥ</a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><b><br /></b></h3><h3 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2017/02/blog-post_97.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΦΥΛΑΧΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ''ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ''</a></u></span></b></h3><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_90.html" style="font-family: Tinos;">Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ</a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><br /></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2017/02/blog-post_12.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ: ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ - ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ</a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><b><br /></b></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_50.html">ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ: ΟΤΑΝ ΕΛΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΝ ΤΗ ΔΟΞΗ ΑΥΤΟΥ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_71.html">ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ</a></span></u></b></h3><h3 style="text-align: center;"><b style="font-size: large;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><br /></span></b></h3><h3 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_76.html">ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ</a></u></span></b></h3><div><u><br /></u></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-weight: 700;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_25.html">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ: Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ </a></span></u></span></h3><div><u><br /></u></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-weight: 700; text-decoration-line: underline;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2022/02/blog-post_26.html"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α': ΦΟΒΕΡΑ Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ</span></a></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_32.html"><b><span>''ΔΕΥΤΕ ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ...''</span></b></a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><br /></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_56.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ: ΑΓΑΠΗ ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ</a></span></u></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_28.html">Ο ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ</a></span></u><br /></h3><div><u><br /></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2020/02/blog-post_10.html">ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ</a></span></b></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><br /></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/2021_8.html">ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ (2021)</a></span></u></h3><div><span style="font-family: Constantia; font-size: medium;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-weight: 700;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/blog-post_7.html">ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ: ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ</a></span></u></span></h3><div><span style="font-weight: 700;"><u><br /></u></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small; font-weight: 700;"><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2021/03/2021_7.html">ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ (2021)</a></u></span></h3><h3 style="text-align: center;"><u><br /></u></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/02/blog-post_43.html">ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΜΠΑΤΙΣΤΑΤΟΥ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ: «ΦΟΒΕΡΑ Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ»</a></span></u></h3><div><u><br /></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/03/blog-post_62.html">ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ κ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ: ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΜΕ! (2024)</a></span></u></h3><div><u><br /></u></div><p style="text-align: center;"></p>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-11362756999551727902024-03-09T09:44:00.000+02:002024-03-09T09:44:07.255+02:00ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ: Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8KbeuxdvD5APWpdF86eNxTeA4VZeN2FFKjWEjaQXtqRJ1IhdAnkaZvJGW0YPxFy-F2a8rJkAXeM61gDZ_mIq_y892HTh7y8sM1t7FBYSL86xBB6Z5X-WGFsKtpBfBRyYXfDEFe0CDPH6If-VL0CMDpKCNJ2RqOyDmmXhLDv1N_L33ilHi_4gq6tNKtjv1/s892/%CE%95%CE%99%CE%A3%20%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A3%20(500%20x%20892).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="892" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8KbeuxdvD5APWpdF86eNxTeA4VZeN2FFKjWEjaQXtqRJ1IhdAnkaZvJGW0YPxFy-F2a8rJkAXeM61gDZ_mIq_y892HTh7y8sM1t7FBYSL86xBB6Z5X-WGFsKtpBfBRyYXfDEFe0CDPH6If-VL0CMDpKCNJ2RqOyDmmXhLDv1N_L33ilHi_4gq6tNKtjv1/s16000/%CE%95%CE%99%CE%A3%20%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A3%20(500%20x%20892).jpg" /></a></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><span style="font-family: Tinos;"><br /></span></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-large;"><span style="font-family: Tinos;">Ψ</span></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">υχοσσάβατο είναι η κοινή ονομασία του Σαββάτου πριν από την Κυριακή των Απόκρεω και του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής. Αν και όλα τα Σάββατα του έτους είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών, που έχουν αποβιώσει ανά τους αιώνες, με την ελπίδα της ανάστασής τους κατά τη Δευτέρα Παρουσία, σύμφωνα με τις Γραφές, η Εκκλησία τιμά και ειδικά τη μνήμη τους το Ψυχοσάββατο. Τα δύο Ψυχοσάββατα τιμώνται από τους πιστούς με μνημόσυνα στις εκκλησίες, τρισάγια στους τάφους των προσφιλών τους προσώπων, μοίρασμα κόλλυβων και ελεημοσύνες στους φτωχούς ενώ το έθιμο απαγορεύει την εργασία. Τι κάνουμε και τι όχι το Ψυχοσάββατο - Πώς τιμούμε τους νεκρούς. Το Ψυχοσάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω έχει το εξής νόημα: Η επόμενη ημέρα είναι αφιερωμένη στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, εκείνη τη φοβερή ημέρα κατά την οποία όλοι θα σταθούμε μπροστά στο θρόνο του μεγάλου Κριτή. Για το λόγο αυτό με το Μνημόσυνο των κεκοιμημένων ζητούμε από τον Κύριο να γίνει ίλεως και να δείξει τη συμπάθεια και τη μακροθυμία του, όχι μόνο σε μας αλλά και στους προαπελθόντας αδελφούς, και όλους μαζί να μας κατατάξει μεταξύ των υιών της Επουράνιας Βασιλείας Του. Το Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής λέγεται και του Ρουσαλιού, επειδή έλκει την καταγωγή του από τη ρωμαϊκή γιορτή των Ρουσαλίων ή Ροζαλίων. Είναι η ημέρα, που σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία, οι ψυχές επιστρέφουν στον Κάτω Κόσμο, αφού κατά τη διάρκεια της πασχαλινής περιόδου κυκλοφορούσαν ελεύθερα πάνω στη γη. Τη θλίψη των ψυχών, αλλά και των οικείων τους, εκφράζει το δίστιχο: Όλα τα Σάββατα να παν, να παν και να γυρίσουν Το Σάββατο του Ρουσαλιού να πάει, να μην γυρίσει. Κατά τα δύο μεγάλα Ψυχοσάββατα η Εκκλησία μας καλεί σε μία παγκόσμια ανάμνηση «πάντων των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου». Μνημονεύει: Όλους εκείνους που υπέστησαν «άωρον θάνατον», σε ξένη γη και χώρα, σε στεριά και σε θάλασσα. Εκείνους που πέθαναν από λοιμική ασθένεια, σε πολέμους, σε παγετούς, σε σεισμούς και θεομηνίες. Όσους κάηκαν ή χάθηκαν. Εκείνους που ήταν φτωχοί και άποροι και δεν φρόντισε κανείς να τούς τιμήσει με τις ανάλογες Ακολουθίες και τα Μνημόσυνα.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><div><br /></div><div><br /></div></h3><h3 style="text-align: center;"><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/02/blog-post_36.html">ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ: ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ - ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ</a></span></u></h3><div><u><br /></u></div><h3 style="text-align: center;"><u><b><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/02/blog-post_50.html">ΤΙ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ</a></span></b></u></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/03/blog-post_60.html">ΤΟ ΔΙΑ ΤΩΝ ΚΟΛΛΥΒΩΝ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΤΗΡΩΝΟΣ</a></span></u></b></h3><div><u><b><br /></b></u></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/02/blog-post_29.html">ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΡΙΩΔΙΟΥ: ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ</a></span></u></b></h3><div><b><u><br /></u></b></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/02/blog-post_20.html">ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ</a></span></u></b></h3><div><b><u><br /></u></b></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/02/blog-post_57.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ: ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ</a></span></u></b></h3><div><b><u><br /></u></b></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/02/blog-post_97.html">ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΣΑΚΚΟΥ: ΤΑ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ </a></span></u></b></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><b><u><br /></u></b><b><u><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/03/blog-post_25.html">ΤΑ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ; </a></u></b></span></h3><div><b><u><br /></u></b></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2023/03/blog-post_2.html">ΠΟΣΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ;</a></span></u></b></h3><div><b><u><br /></u></b></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/02/blog-post_5.html">ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ: Η ΑΛΛΗ ΑΝΑΜΟΝΗ</a></span></u></b></h3><div><b><u><br /></u></b></div><h3 style="text-align: center;"><b><u><span style="font-family: Tinos; font-size: small;"><a href="https://353agios.blogspot.com/2024/02/blog-post_30.html">ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΑΥΤΟ;</a></span></u></b></h3><div><b><u><br /></u></b></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455111953919183136.post-83554530063697402092024-03-09T09:43:00.004+02:002024-03-15T19:22:05.963+02:00ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΟΣΧΑΣ: ΣΤΑΥΡΟΣ & ΑΝΑΣΤΑΣΗ 13ο ΜΕΡΟΣ <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoZ8nSlF418Jpvqo5YgVxjE8SsISiSyEHkR0DJkbgZvJN1bfu1XfYe8BlYz7Ekmn9TBhWBY_GF76mXK1tkKWtAd-FOuImdachTKnwHWhykp0QF8Bmp7Dy4YsE50QCZX1770xJTlTClqZPXKGy7Fv3ZRw4cGLs4TT1moVRPHAMsZ736T5Eb-ujDXyPWL7cs/s932/78.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="932" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoZ8nSlF418Jpvqo5YgVxjE8SsISiSyEHkR0DJkbgZvJN1bfu1XfYe8BlYz7Ekmn9TBhWBY_GF76mXK1tkKWtAd-FOuImdachTKnwHWhykp0QF8Bmp7Dy4YsE50QCZX1770xJTlTClqZPXKGy7Fv3ZRw4cGLs4TT1moVRPHAMsZ736T5Eb-ujDXyPWL7cs/s16000/78.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span style="color: #6aa84f;">Πέτρου Μπότση</span>:<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span style="color: red;">«Αγίου Φιλαρέτου Μητροπολίτη Μόσχας (+1867): Σταυρός και ανάσταση»</span>,<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span style="color: #2b00fe;">Αθήνα 2020</span>, σελ. 101-105.<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span>»</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Ο</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> άγιος μητροπολίτης Μόσχας Φιλάρετος Ντροζντώφ ήταν σύγχρονος του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ και συνέπεσε ν' αναπαυτεί την ίδια με κείνον χρονιά. Υπηρέτησε ως προκαθήμενος τη Ρωσική Εκκλησία για μισόν αιώνα σχεδόν, από το 1821 ως τις 1867 Νοεμβρίου του 1867, σε μια περίοδο πνευματικής αναγέννησης στη Ρωσία. Χρημάτισε Διευθυντής της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας και έγραψε σπουδαία θεολογικά έργα για την εποχή του. Το σημαντικότερο από τα έργα του ήταν η Κατήχηση της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας, που κυκλοφόρησε σε σύντομη και σε εκτενή μορφή και επηρέασε βαθύτατα την ορθόδοξη δογματική θεολογία. Ήταν γόνιμος και χαρισματικός συγγραφέας. Οι κατηχήσεις του είναι ακόμα κλασσικές στη Ρωσία κι οι ομιλίες του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Συμμετέσχε επίσης ως μέλος της Βιβλικής Εταιρίας στη μετάφραση της Αγίας Γραφής στη Ρωσική και κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του στη Μόσχα αντιμετωπίστηκαν σοβαρά εκκλησιαστικά ζητήματα, οι δε αποφάσεις για τα ζητήματα αυτά εκδόθηκαν σε τρεις τόμους (1903-1906).</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span style="color: #cc0000;"><br /></span></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos;"><span style="color: red; font-size: large;">Εκ του προλόγου</span></span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;">ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α'</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;">Αγίου Φιλαρέτου, μητροπολίτου Μόσχας (+19 Νοεμβρίου 1867)</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">α.</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Πώς να ζήσουμε σύμφωνα με την πίστη μας; Η πίστη στο Χριστό υπάρχει στη γη εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια σχεδόν χωρίς να έχει ξεθωριάσει ούτε στο ελάχιστο. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν υποστεί φοβερά βασανιστήρια για την αγάπη του Χριστού, για την πίστη τους σ' Εκείνον. Κι αν στους τωρινούς καιρούς εμφανίστηκαν άνθρωποι «κατεφθαρμένοι τον νουν, αδόκιμοι περί την πίστιν» (Β' Τιμ. γ' 8) και αντιστέκονται στην πίστη της Εκκλησίας του Χριστού, κάθε προσπάθειά τους είναι μάταιη. Ο Κύριος είπε πως «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Μτθ. ιστ' 18).</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Α</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ς κοιτάξουμε μέσα μας. Έχουμε σταθερή πίστη στο Χριστό, έχουμε αληθινή αγάπη γι' Αυτόν; Μήπως την πίστη μας την καταπνίγουν τα πάθη, η οκνηρία κι η αμφιβολία μας; Αχ, φίλοι μου! Χωρίς πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό δεν υπάρχει σωτηρία. Πρέπει με κάθε τρόπο να θερμάνουμε μέσα μας το πνεύμα της πίστης, να την ενισχύσουμε, να την τροφοδοτήσουμε με προσευχή, με το Λόγο του Θεού, με υπομονή, με ειλικρινή μνήμη του Σωτήρα μας που έπαθε για μας. Κι όλ' αυτά πρέπει και μπορούν να γίνονται καθημερινά.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">β'.</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Πρωινές υποχρεώσεις Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις μόλις ξυπνήσεις το πρωί, είναι να πεις μ' όλη την ψυχή και την καρδιά σου: «Δόξα σε Σένα, Κύριε, που μας διαφύλαξες τη νύχτα αυτή! Δόξα Σοι «τω δείξαντι το φως, Κύριε! Κύριε, ευλόγησέ μας τη σημερινή μέρα!».</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι λέγοντας αυτά να σκεφθείς πως ο Θεός σου χαρίζει τη μέρα αυτή, που εσύ μόνος σου δεν θα μπορούσες να την έχεις και ν' αφιερώσεις την πρώτη ώρα ή έστω το πρώτο τέταρτο της ώρας της μέρας αυτής που σου δόθηκε, σε προσευχή ευγνωμοσύνης και παρακλήσεως. Όσο πιο ζεστά και φλογερά το κάνεις αυτό, τόσο περισσότερο θ' αγιάσεις τη μέρα σου, θα προστατευτείς από τους πειρασμούς που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos;"><b><span style="color: red; font-size: x-large;">γ.</span><span style="font-size: medium;"> Διαμονή και αμφίεση του χριστιανού Από το πρωί, καθώς σ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, στρέψε τη σκέψη σου στο Χριστό, που είναι η ψυχή της ζωής σου, η κινητήρια δύναμη των πράξεών σου. Γι' αυτό, όταν για παράδειγμα ρίξεις μια ματιά στο σπιτικό σου, να θυμηθείς το Χριστό στη φάτνη Του, στα σπάργανά Του, να κείτεται πάνω στ' άχυρα, που όλη Του τη ζωή δεν είχε </span></b></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«που την κεφαλήν κλίνη», και τελικά φυλακίστηκε, καρφώθηκε στο σταυρό.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Κ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">αι σαν τα θυμηθείς όλ' αυτά να δοξάσεις το Θεό για το σπίτι σου, το καταφύγιό σου, όσο ταπεινό και φτωχό κι αν είναι. Μη φθονείς τα μεγαλόπρεπα μέγαρα. Κατοικητήριο του Χριστού είναι η αγνή καρδιά. Την ώρα που ντύνεσαι τ' απλά σου ρούχα, να σκεφτείς πως το Χριστό τον γύμνωσαν κι έπειτα του φόρεσαν ιμάτια εμπαιγμού. Μην ντύνεσαι επιδεικτικά, μην ακολουθείς δουλικά τις επιταγές της μόδας. Προσπάθησε μάλλον να περιβληθείς με καλοσύνη και ταπείνωση, με πραότητα κι υπομονή, ατενίζοντας νοερά την ταπεινή και ιλαρή καρδιά του Ιησού.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Τ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ην ώρα που γευματίζεις, να θυμάσαι πως τον Χριστό τον πότισαν με όξος και χολή και να μην απαιτείς πλούσια και νόστιμα φαγητά και ποτά. Ο ουράνιος επισκέπτης δεν επιθυμεί να εισέρχεται σε σπίτια συμποσιαζόντων, αλλά σ' εκείνον που του ανοίγει την πόρτα της καρδιάς του. Στην καρδιά σου να βάλεις το Χριστό που πάσχει και πεθαίνει στο Σταυρό, και νιώθοντας την αόρατη παρουσία Του, να νεκρώσεις τα πάθη και τις επιθυμίες σου.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">δ.</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Η επαφή μας με τους ανθρώπους Όταν αργότερα έρθεις σ' επαφή με τους ανθρώπους, είτε συγγενείς είτε γνωστούς, προτού μιλήσεις, σκέψου τι αποτελέσματα θα έχει ο λόγος σου. Ακόμα σοβαρότερα να σκεφτείς όταν πρόκειται να κάνεις κάτι μπροστά τους, γιατί τα έργα είναι πολύ πιο ηχηρά από τα λόγια.</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">ε.</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"> Εγκόσμιες υποθέσεις Όταν πρόκειται ν' αναλάβεις για να κάνεις κάτι, προτού ζητήσεις τη συμβουλή κάποιου, ζήτησε τη συμβουλή της πίστης. Να επικαλεστείς τα λόγια του αποστόλου: Κύριε, τι θέλεις από μένα να κάνω (πρβλ. Πράξ. θ' 6). Είναι ευάρεστο σε Σένα αυτό που σκέφτομαι να κάνω;</span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-family: Tinos; font-size: x-large;">Μ</span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">ετά προσπάθησε ν' ακούσεις αυτό που λέει ο Κύριος στη συνείδηση και στη λογική σου, στις συμβουλές ευλαβών και συνετών ανθρώπων. Κι αφού ξεκινήσεις να κάνεις αυτό που διάλεξες, λέγε μέσα σου την προσευχή του Δαβίδ: «Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες, Κύριε, εις το βοηθησαί με σπεύσον» (Ψαλμ. ξθ' 1).</span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></h3><h3 style="text-align: center;"><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: #ffa400;">ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ</span>»<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">του <span style="color: #38761d;">Πέτρου Μπότση</span>:<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;">«<span style="color: #cc0000;">Αγίου Φιλαρέτου Μητροπολίτη Μόσχας (+1867): Σταυρός και ανάσταση»</span>,<br /></span><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><span style="color: #2b00fe;">Αθήνα 2020</span>, σελ. 101-105.</span></h3><div><span style="font-family: Tinos; font-size: medium;"><br /></span></div>ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣhttp://www.blogger.com/profile/15117040650473841021noreply@blogger.com0