ΠΕΣ ΤΕ ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ,ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΩ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ

Όλοι, αδελφοί μου, γευόμεθα και γνωρίζουμε τι καρπό κάνει το αμπέλι. Αλλά και ο κάθε Χριστιανός πρέπει να καρποφορή. Δέντρο είνε κι αυτός. Ποιοι είνε οι καρποί του; Εμένα ρωτάτε τον άκαρπο; Ρωτήστε τον απόστολο Παύλο. Ανοίξτε στην προς Γαλάτας επιστολή, κεφάλαιο 5, στίχο 22. Διαβάστε ποιοι είνε οι καρποί του πνευματικού ανθρώπου, εκείνου που πίστεψε στο Χριστό κ' έκανε την καρδιά του ναό του αγίου Πνεύματος. Λοιπόν «ο καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Πρώτος καρπός είνε η αγάπη, δεύτερος η χαρά, τρίτος η ειρήνη, τέταρτος η μακροθυμία, πέμπτος η χρηστότης, έκτος η αγαθωσύνη, έβδομος η πίστις, όγδοος η πραότης, ένατος η εγκράτεια. Υπάρχουν αυτά;Αγάπη. Δεν είσαι μόνος πάνω στον πλανήτη. Να σκέπτεται και τους άλλους. Αν κοιτάς μόνο τον εαυτό σου, δεν έχεις αγάπη. Κι όταν λείπη η αγάπη, που είνε η βασίλισσα, κοντά σ' αυτήν λείπει και η ακολουθία της. Δηλαδή,Λείπει η χαρά. Μη βλέπεις που οι άνθρωποι γελούν εξωτερικώς και καγχάζουν, στο βάθος δεν έχουν χαρά, φαρμάκι στάζει η καρδιά. Έπειτα η ειρήνη. Η Εκκλησία μας παρακαλεί «υπέρ της άνωθεν ειρήνης», «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου», και εύχεται «Ειρήνη πάσι». Τα έθνη κάνουν συσκέψεις για την ειρήνη. Αλλά πού ειρήνη; Είνε σαν το περιστέρι του Νώε, που πετούσε μα δεν είχε πού να πατήση, πού να σταθή. Μακροθυμία. Πλατειά πρέπει να 'νε η καρδιά, να υπομένη, να συγχωρή όλους, μα εμάς η καρδιά μας είνε στενή, με μίση και εκδικήσεις. Αντί της μακροθυμίας υπάρχει μικροψυχία.Αντί χρηστότητος έχουμε μοχθηρία, και αντί αγαθωσύνης έχουμε κακία. Δεν αισθανόμεθα χαρά όταν βλέπουμε τον άλλο να προοδεύη. Αντιθέτως, μοιάζουμε με κάποιον που ήταν μέσα σ' ένα καράβι, έπεσαν σε φουρτούνα και θα πνίγονταν όλοι, καμμιά πεντακοσαριά, κι αυτός ανέβηκε στο κατάρτι, να δη πώς θα πνιγούν πρώτα οι άλλοι, και τελευταίος να πνιγή αυτός.Μετά η πίστις, η εμπιστοσύνη. Πάει πλέον κι αυτή. Σε ποιον να εμπιστευθής; Ποιο είνε το πιο ιερό συμβόλαιο; Ο γάμος; Κι αυτόν όμως σήμερα το έκαναν κουρέλι. Φυλαχτήτε οι άντρες από τις γυναίκες, οι γυναίκες από τους άντρες, οι γονείς από τα παιδιά, όπως λέει ο προφήτης Ιερεμίας (βλ. 9,4). Μήπως υπάρχει πραότης; Ταραγμένες είνε οι συνειδήσεις, αγριεμένες οι ψυχές.Και τέλος η εγκράτεια, που σήμερα χλευάζεται. Ω νέοι, μη σπάτε σαν άλογα τα χαλινάρια, δοκιμάστε τον καρπό της εγκρατείας από το δέντρο του Χριστού.Πού είνε λοιπόν αυτοί οι καρποί; Άκαρποι μείναμε. Και ερωτώ, γιατί το αμπέλι του Χριστού δεν έχει καρπούς; Ω συ δεσπότη μου με τη μίτρα τη χρυσή και την πατερίτσα, που υψώνεις τα χέρια και λες «...και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισαι αυτήν», τι έκανες για το αμπέλι αυτό; Κ' εσύ ο ιεροκήρυκας κ' εσύ ο κληρικός κ' εσύ ο μοναχός κ' εσύ ο θρησκευτικός σύλλογος, τι κάνατε για το αμπέλι αυτό; Αμπέλι ξέφραγο κατήντησε η πατρίδα μας και «μονιός άγριος» (αγριογούρουνο) την κατέφαγε (Ψαλμ. 79,13).Συχνά, αδελφοί μου, στ' αμπέλια πέφτει περονόσπορος. Ο Θεός λέει στο Δευτερονόμιο, Λαέ μου, αν μ' ακούσης, θα έχης ευλογία, αν δε μ' ακούσης, θα φυτεύης αμπέλια και δε θα τρως ούτε ένα τσαμπί (βλ. Δευτ. 28,30). Κατάρα στ' αμπέλια, κατάρα στις ελιές, κατάρα στη γη. Γιατί κατάρα; Διότι ασεβούμε και βλαστημούμε το Θεό. Τι καθυστερημένος καλόγερος! θα πήτε. Πέστε με, καθυστερημένο, σας χαρίζω την προοδευτικότητα, και μένω με το Χριστό τον Κύριό μου. Εγώ πιστεύω, ότι πίσω από τις καταστροφές υπάρχει τιμωρία Θεού, «κακούς κακώς απολέσει αυτούς».Κ' εμείς, όπως είπαμε, κλήματα είμαστε. Μας φύτεψε ο Θεός για να φέρουμε καρπούς, έργα αγαθά, έργα αγάπης, αλληλεγγύης, συμπόνιας, ελέους, έργα Χριστού. Γιατί «η πίστι μόνη της, χωρίς έργα, είνε νεκρά» (Ιακ. 2,17). Έργα αγάπης ζητά η πίστι μας, ως συμπλήρωμα. Πού είνε λοιπόν η έμπρακτη αγάπη μας;Αδελφοί, να μετανοήσουμε. Αν δε μετανοήσουμε, θα έχη εφαρμογή και σ' εμάς το «κακούς κακώς απολέσει αυτούς». Και οι πέτρες που πατούμε θα γίνουν φίδια να μας φάνε. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, αριστεροί και δεξιοί, όλων των χρωμάτων, ας μετανοήσουμε και ας ζήσουμε κατά το Ευαγγέλιο του Χριστού, ω η δόξα και το κράτος εις τούς αιώνας, αμήν.

Μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης