Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡ ΚΑΤΑΝΑΛΙΣΚΟΝ

Ο Θεός εἶναι πῦρ καταναλίσκον. ῞Οταν ἕνα ἀντικείμενο ἀγγίζη τὸ πῦρ, ἀλλοιοῦται: ἤ καίγεται, ἤ θερμαίνεται.῎Ετσι ἐπίσης καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀγγίζη τὸν Θεὸ ἤ καταστρέφεται ἤ σώζεται.Πῦρ – πάντοτε πῦρ! ᾿Απὸ τὴν ἐπαφὴ μὲ αὐτὸ προκύπτει ἤ στάκτη ἤ ἀτσάλι, ἀνάλογα μὲ τὸ τὶ ἀγγίζεται. ῎Ετσι συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο, καὶ τὸ πᾶν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ τὶ φέρνει στὸ θεῖον Πῦρ - σὲ τὶ κατάστασι εὑρισκόμενος ἀγγίζει τὸν Θεό. ῎Αν διατηρῆ τὸν ἑαυτό του σὰν τὸν σίδηρο, ἡ δύναμις τοῦ σιδήρου γίνεται ἀτσάλι. ῎Αν ἀφήνη τὸν ἑαυτό του νὰ περιέλθη στὴν ἀδυναμία τοῦ ἀχύρου – τότε θὰ κατακαῆ.Κάθε ἄνθρωπος, ἀργὰ ἤ γρήγορα, θὰ ἀγγίξη ἀναπόφευκτα τὸν Θεό, καὶ ἀλλοίμονο στὸν ἄνθρωπο ἄν δὲν προετοιμάζεται γιὰ τὴν συνάντησι αὐτή.῾Ο Τολστόϋ ἀφρόντιστα, μὲ αὐτοπεποίθησι καὶ χωρὶς φόβο Θεοῦ, πλησίασε τὸν Θεό, κοινώνησε ἀνάξια καὶ ἔγινε ἕνας ἀποστάτης.Η ὥρα πλησιάζει, εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι, ποὺ ἡ ἐπαφὴ μὲ τὴν δύναμι τοῦ Θεοῦ θὰ ἔλθη.Τὸ πτῦον (φτυάρι) τοῦ λικμίσματος εἶναι στὴν χεῖρα τοῦ Κυρίου. ῾Ο σῖτος καὶ τὸ ἄχυρο λικμίζονται, καὶ ὁ ἄνεμος παίρνει τὸ ἄχυρο, ἐνῶ ὁ σῖτος πίπτει στοὺς πόδας τοῦ γεωργοῦ καὶ φυλάσσεται στὴν σιταποθήκη· τὸ ἄχυρο ἀφήνεται ἤ κατακαίεται.Η συνάντησις μὲ τὸν Κύριο εἶναι ἀναπόφευκτη καὶ πρέπει νὰ προετοιμαζώμεθα γι᾿ αὐτήν.Οἱ ἁμαρτίες μας εἶναι ἄχυρο, τὸ ὁποῖο θὰ κατακαῆ κατὰ τὴν συνάντησι αὐτή. Πρέπει νὰ ἐκφέρουμε τὴν καταδίκη τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀπὸ πρίν, καὶ προετοιμαζόμενοι γιὰ τὴν συνάντησι αὐτή, νὰ χωριζώμεθα ἀπὸ τὸ ἄχυρο καὶ νὰ κατακαίουμε τὸ ἄχυρο τῶν ἁμαρτιῶν διὰ τῆς μετανοίας.Αὐτές, οἱ ἁμαρτίες, εἴτε θὰ κατακαοῦν μόνες, εἴτε ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει δοθῆ στὶς ἁμαρτίες θὰ κατακαῆ μαζὶ μὲ αὐτές.Πρέπει νὰ ἐνθυμούμεθα τὴν Φοβερὰ Κρίσι καὶ νὰ ἀντιμετωπίζουμε δεόντως τὴν ἡμέρα αὐτὴ καὶ τὸ γεγονός. Πρέπει νὰ καθαρίζουμε τὴν ψυχή μας, πρέπει νὰ προσευχώμεθα.Πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὸ γεγονὸς αὐτὸ καθαρὰ καὶ συνειδητά, καὶ ὄχι σὰν τὸ ζῶο ἐκεῖνο [τὴν στρουθοκάμηλο], τὸ ὁποῖο κρύβει τὸ κεφάλι του γιὰ νὰ μὴ βλέπη τὸν κίνδυνο...

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς