Ο μη κατ΄επίγνωσιν ζηλωτής κέκτηται μεν ζήλον,αλλ' ου κατ' επίγνωσίν,πλανάται εν ταις σκέψεσι και ενεργείας αυτού και εργαζόμενος δήθεν υπέρ της δόξης του Θεού παραβαίνει τον νόμον της προς τον πλησίον αγάπης.Ο μη κατ' επίγνωσίν ζηλωτής εν τη ζέσει του ζήλου αυτού πράττει τα ενάντια,προς τας διατάξεις του θείου νόμου και προς το θείον θέλημα.Ο μη κατ' επίγνωσίν ζηλωτής διαπράττει το κακόν,όπως επέλθη το υπ' αυτού νοούμενον αγαθόν.Ο ζήλος του ,μη κατ' επίγνωσίν ζηλωτού είναι πυρ διαφθείρον,πυρ καταναλίσκον.Η καταστροφή προπορεύεται αυτού και η ερήμωσις έπεται αυτώ.
Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης.
Είναι αφάνταστα λυπηρό να βλέπεις επηρμένους ''ορθοδόξους'' να ζουν υπό το κράτος ενός μισερού, πολυδαίδαλου φανατισμού, που έκαναν σημαία τους το σύνθημα, ''Όσο πιο φανατικός, τόσο πιο πιστός''... Είναι άνθρωποι που έχουν αναλάβει εργολαβικά τις πολεμικές τέχνες, ως αποκλειστική δραστηριότητα στην ευφάνταστη, ανορθόδοξη βιοτή τους, χωρίς Χριστολογικό ήθος και Θεάρεστη ευγένεια. Άνθρωποι που έκαναν την Πίστη κοσμική ιδεολογία και ως εκ τούτου, την αντιμετωπίζουν με απόλυτα ορθολογιστικό ύφος, με επίπλαστες, αδόκιμες προσθαφαιρέσεις της Γραφής και επιλεκτικές σημειολογίες, ακόμα κι αυτού του Ευαγγελίου. Ο φανατικός εραστής μιας ιδιώνυμης, εξατομικευμένης Πίστης είναι ένας πάσχων, έκπτωτος ιδεαλιστής, που ζει και αναπνέει, για να καταφέρει χτυπήματα στον αντίπαλο κάτω από την μέση. Συνεργούντος του διαβόλου αναλώνεται ανέξοδα και αδιάκοπα σε αστυνομικίστικους, α-Διάκριτους ελέγχους, σε δαιμονόπληκτες, δημόσιες, ευκαιριακές διαπομπεύσεις και συχνά σε αήθεις, λεκτικούς χαραχτηρισμούς. Είναι αυτός, που προκειμένου ν' αποδείξει το αλάθητο της σκέψης του, εκπίπτει πλουσιοπάροχα από την Χάρι του Θεού, γινόμενος ο ίδιος, ένας ά-Χαρις, εφάμιλλος, μεταλλαγμένος πάπας. Το ιστολόγιο ''ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ'' τελευταία δέχεται δίκην σχολίων, απερίγραπτες ύβρεις και ανέξοδους, απρόσωπους χαραχτηρισμούς από ''ορθοδόξους,'' που θεωρούν, πως η κριτική μας απέναντι στον Οικουμενισμό και τις αιρέσεις, δεν είναι η... πρέπουσα. Χαραχτηριστήκαμε και ''γιαλαντζί, χριστιανοί βερμπαλιστές, ''επειδή... δεν χτυπάμε, όσο θά' πρεπε τους οικουμενιστές και τον Οικουμενισμό.'' Την εκούσια σιωπή μας την εξέλαβαν ως ελαφρά φυγοδικία. Θεωρούμε όμως τώρα, πως πρέπει ν' απαντήσουμε, ξεκινώντας από τις βασικές αρχές της Χριστολογικής αγάπης, που είναι η διάκριση, το ήθος και η ευγένεια. Ο έλεγχος στους οικουμενιστές, αν και επιβλημένος, αφού είναι παναίρεση, δεν είναι αυτοσκοπός, πολεμοχαρής, αιμοδιψώντας πόλεμος. Εάν δεν ελένγχεις τους εκπεσσόμενους, διαθρησκειακούς λατινιστές, με Χριστολογική αγάπη και Θεόφρων ήθος, μοιάζεις με ''κύμβαλα αλαλάζοντα,'' με καινοφανή, απουσιάζων άνθρωπο, που αναζητά την ευφροσύνη μέσα από τον πόλεμο. Κι ο τρόπος που θα γνωμοδοτήσεις, δεν είναι κανένας, μερακλίδικος, καφενειακός, επηρμένος λόγος, που ηχεί βαρέως στα αυτιά των υπολοίπων. Δεν φτάνεις ποτέ σε διακριτικές, εξ' απαλών ονύχων, ύβρεις, πασπαλισμένες με επαναλαμβανόμενες copy paste πατερικές αιτιολογίες, προκειμένου να υπερασπιστείς το δικό σου, το αλάθητο, ακόμα και την πνευματική σου μάντρα. Αυτές είναι περίγελες, ανοικές ανορθοδοξίες. Είναι λίγοι αυτοί -δόξα τω Θεώ- που έχουν μπερδέψει, κατά πως φαίνεται, Χρυσαυγίτικες, υστερικές πολυδοξασίες με τον Ορθό λόγο του Θεού. Κι είναι κρίμα, που πολλοί εξ' αυτών, ούτε καν το Ευαγγέλιο δεν έχουν διαβάσει, όμως έχουν γνώμη περί παντός επιστητού. Αν τους ρωτήσεις κάτι, έχουν έτοιμες απαντήσεις από το ιστολόγιο τάδε κι ετοιματζίδικες, γραπτές καταθέσεις από το ιστολόγιο δείνα. Να εκφέρουν δικό τους λόγο δεν δύνανται, απλά, γιατι ο απλόχερα, φανατισμένος άνθρωπος γυρεύει, να καλύψει το δικό του το κενό, με την μισερή κατ' αυτόν, πληρότητα του άλλου. Όσοι αγωνιζόμαστε, με τον δικό του τρόπο ο καθένας, για την ακεραιότητα της πολυβάσανης, πατερικής Ορθοδοξίας μας, δεν είμαστε μεσανατολικοί, κουκουλοφόροι ταλιμπάν, ούτε επίορκοι, κατοχικοί γερμανοτσολιάδες, με το δάχτυλο να δείχνει το πρόσωπο του άλλου. Δεν λέει ο Χριστός μας, '' ὑμῖν λέγω ἄρτι ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους., ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν αλλήλοις; ''Αυτά - δυστηχώς - τα λόγια, για κάποιους λογίζονται παροχημένες, ξεπερασμένες αιτιάσεις. Ο ορθώς φρονών χριστιανός αποστασιοποιείται από την αίρεση, ελένχει τους αιρετικούς, αλλά ζει μια ευαγγελική ζωή, μυστηριακά εν Παραδείσω. Δεν ζει για τον αντίχριστο, ούτε για την πανθρησκεία του, ούτε βιώνει τρομολαγνικά τις πτώσεις του κόσμου τούτου. Δεν έχει μίσος για κανέναν, παρά μόνο για τον διάβολο. Είναι το ίδιο φοβερή κι αυτή η εκτροπή, όπως και η άλλη, η αγαπολόγα γενικώς υποτροπή. Ο φανατισμένος χριστιανός είναι το ίδιο αιρετικός, ως και ο δογματικά έκτροπος ορθόδοξος, απλά, γιατι η πηγή του φανατισμού, αυτή η υπερηφάνεια είναι, που έφερε την πρώτη Πτώση του ανθρώπου. Πολλοί πιστεύουν, πως πρέπει να δίνουμε καθημερινά τα χριστιανικά μας διαπιστευτήρια, χτυπώντας λυσσαλέα την αίρεση και τους φέροντες αυτήν. Πρέπει κατ' αυτούς να αποδεικνύουμε καθημερινά τα πνευματικά μας φρονήματα, με το κατά πόσον στηλιτεύουμε και την παραμικρή εκτροπή κάποιου κληρικού, ακόμη κι όταν δεν πρόκειται για θέματα της πίστεως. Αν γράφεις περισσότερο για τα ανεκλάλητα μυστήρια της Τρισηλίου Θεότητας, αν κομίζεις αγιοπνευματικές διδαχές Αγίων, κάνοντας κοινωνούς της αφάτης δόξας του Χριστού μας περισσότερους αναγνώστες, σε λογίζουν... όχι και τόσο πολύ ορθόδοξο... Πρέπει να χτυπάς λυσσαλέα, όχι το υπερφίαλο εγώ σου, αλλά τα γιοματάρικα εγώ των άλλων! Είναι τόσο κρίμα, να καταστρέφονται ψυχές προκειμένου να αυτοδικαιωθούν μέσα από την απολογητική αποδοχή των άλλων. Είναι κρίμα να χαλαλίζονται καρδιές στην θελκτικότητα μιας μισερής εμπάθειας, στο κράτος ενός αγοραίου έρωτα με τον ίδιο αυτό, τον διάβολο. Και είναι κρίμα, η υπεράσπιση της Πίστης από αυτόκλητους κι αδόκιμους σωτήρες να σκοντάφτει σ' έναν ενδόμυχο πνευματικό χρυσαυγητισμό, που κάπου, κάπως, κάποτε,κρύβουμε όλοι μέσα μας. Εύχεσθε και προσεύχεσθε!
Ο ζήλος ο αγαθός επιζητεί την επικράτηση της Βασιλείας του Θεού επί της γης, επιζητεί την τελειότητα της αρετής, μιμείται το καλό, επιποθεί το αγαθό και είναι απαλλαγμένος από τον φθόνο. Ο κατ' επίγνωσίν ζηλωτής είναι αφοσιωμένος στον Θεό και φυλάσσει τον Νόμον Του. Εργάζεται με θέρμη για την δόξα του ονόματος του Θεού, βαδίζει με προθυμίατην οδό της αρετής, διακαίεται από τον πόθο για την διάδοση του λόγου του Θεού, για την στερέωση της πίστεως,για την ευόδωση του έργου της Εκκλησίας. Ο κατ' επίγνωσίν ζηλωτής πάντοτε εργάζεται, πάντοτε κινείται,πάντοτε δρα. Κοπιάζει αλλά δεν εξαντλείται, δεν δυσθυμεί. Είναι πάντοτε ακμαίος, ζωηρός, εύθυμος και θαρραλέος. Ο κατ' επίγνωσίν ζηλωτής ορμώμενος από την αγάπη του για τον Θεό και τον πλησίον, εργάζεται με αυταπάρνηση και δεν κάνει τίποτε που θα μπορούσε να προκαλέσει θλίψη στον αδελφό του.
Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου