«Πάντοτε χαίρετε»· «χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε, πάλιν ἐρῶ χαίρετε»
(Αʹ Θεσ. εʹ 16, Φιλιπ. δʹ 4)
Ο θεοφόρος καί χριστοφόρος εὐσεβής «χαίρει ἐν Κυρίῳ πάντοτε»
καί ἡ παρουσία του στόν κόσμο εἶναι μία μαρτυρία τῆς Αναστάσεως καί τῆς Πεντηκοστῆς,
εἶναι μία ἀποκάλυψις τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καί τῆς μακαριότητος τῶν ᾿Εσχάτων,
τήν ὁποίαν ἤδη προγεύεται.
Για εκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀντιρρήσεις, ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά χαίρη κάποιος πάντοτε,
ὁ Μέγας Βασίλειος ἔγραψε μίαν θαυμάσια ῾Ομιλία,
ἐπιγραφομένην «Περί εὐχαριστίας»,
διά τῆς ὁποίας ἀντιμετωπίζει τούς τολμῶντας «κατηγορεῖν
τοῦ Παύλου ὡς ἀδύνατα ἡμῖν διορίζοντος».
Δεν είναι δυστυχῶς ἀσυνήθιστο τὸ φαινόμενο νὰ βλέπουμε εὐσεβεῖς, στὸ πρόσωπο τῶν ὁποίων δὲν ἀνθίζει ἡ χαρά, ἡ ἱλαρότης, ἡ εἰρήνη τοῦ Παρακλήτου, τὸ Φῶς τῆς Χάριτος. Προφάσεις ὑπάρχουν πολλές: ταραχὲς στῂν οἰκογένεια, προβλήματα στὴν ἐργασία, διάφορα ἀτυχήματα, οἰκονομικὴ δυσπραγία, δυσκολίες στὴν ὑγεία, δυσάρεστες ἐθνικὲς καὶ πολιτικὲς ἐξελίξεις κ. ἄ. ῏Αρά γε, εἶναι δυνατὸν ὅλα αὐτὰ νὰ ἀποτελοῦν οὐσιαστικὰ ἐμπόδια, γιὰ νὰ στερῆται ὁ Χριστιανὸς τὴν εἰρήνη τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καὶ τὴν χαρὰ τοῦ Χριστοῦ μας; Βεβαίως, ὄχι· διότι ἡ χαρὰ τῶν εὐσεβῶν δὲν ὀφείλεται στὴν ἀπουσία τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων τῆς ζωῆς, ἀλλὰ στὴν παρουσία τοῦ Σωτῆρος μας μέσα στὴν καρδιά τους. ῞Οταν ὁ Χριστιανὸς ἔχη ταπεινὸ φρόνημα καὶ πενθῆ γιὰ τὶς ἁμαρτίες του· ὅταν ἐπιδιώκη «πάντοτε τὸ ἀγαθὸν καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας»· ὅταν ἀγωνίζεται νὰ τηρῆ τὶς θεῖες ἐντολές· ὅταν μετέχη συνεχῶς τῶν Αχράντων᾿ Μυστηρίων· ὅταν διαρκῶς ἀναλογίζεται μὲ εὐγνωμοσύνη τὴν ἀγάπη καὶ τὶς δω- ρεὲς τοῦ Θεοῦ· ὅταν καλλιεργῆ τὴν ἀδιάλειπτη καρδιακὴ προσευχή· τότε, ζῇ ἐν Χριστῷ καὶ σὺν τῷ Χριστῷ, δηλαδὴ ἔχει στὴν καρδιά του τὸν Δοτῆρα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εἰρήνης. Ο θεοφόρος καὶ χριστοφόρος εὐσεβὴς «χαίρει ἐν Κυρίῳ πάντοτε» καὶ ἡ παρουσία του στὸν κόσμο εἶναι μία μαρτυρία τῆς Αναστάσεως᾿ καὶ τῆς Πεντηκοστῆς, εἶναι μία ἀποκάλυψις τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καὶ τῆς μακαριότητος τῶν ᾿Εσχάτων, τὴν ὁποίαν ἤδη προγεύεται. ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀντιρρήσεις, ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ χαίρη κάποιος πάντοτε, ὁ Μέγας Βασίλειος ἔγραψε μίαν θαυμάσια ῾Ομιλία, ἐπιγραφομένην «Περὶ εὐχαριστίας», διὰ τῆς ὁποίας ἀντιμετωπίζει τοὺς τολμῶντας «κατηγορεῖν τοῦ Παύλου ὡς ἀδύνατα ἡμῖν διορίζοντος». Η εὐλογημένη χαρὰ τῶν Χριστιανῶν ἀποτελεῖ τὸν δείκτη τῆς πνευματικῆς των καταστάσεως: ἔλλειψις χαρᾶς, καὶ μάλιστα διαρκοῦς, σημαίνει ἔλλειψιν κοινωνίας μὲ τὸν Χριστό μας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν ἀδελφό μας. Ο Κύριος ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴν καρδιά μας καὶ δὲν ἔχουμε κοινωνίαν μαζί Του, ἰδιαιτέρως ὅταν μέσα σὲ αὐτὴν δὲν ὑπάρχη ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον μας· ὅταν κακολογοῦμε τὸν ἀδελφό μας καὶ τὸν πληγώνουμε· ὅταν τὸν ὑποτιμοῦμε καὶ περιφρονοῦμε· ὅταν τοῦ προξενοῦμε λύπη καὶ ταραχή. Ο ῞Αγιος Απόστολος᾿ Παῦλος μᾶς προτρέπει: «τὸ ἀγαθὸν διώκετε», καὶ ἐννοεῖ·«ἐπιτεταμένως καὶ ὑπερβολικῶς σπουδάζετε νὰ ἀγαθοποιῆτε καὶ ἀλλήλους σας, ἤγουν καὶ τοὺς ὁμοπίστους σας Χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ πάντας, ἤγουν καὶ τοὺς ἀπίστους καὶ ἀσεβεῖς». Τὸ ἀντίθετο, δηλαδὴ ἡ ἀλοζονεία καὶ ἡ ἐκδίκησις, ἡ ψυχρότης, ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ ἀδράνεια, ἡ μισαδελφία καὶ ἡ ἀσπλαγχνία,θὰ μᾶς κάμουν νὰ ὁμοιάζουμε πρὸς τὴν μέλισσα, ὅπως λέγει χαρακτηριστικὰ ὁ ῾Ιερὸς Χρυσόστομος: «Δὲν βλέπετε τὴν μέλισσα, ὅτι πεθαίνει ἀμέσως μόλις πλήξει κάποιον μὲ τὸ κεντρί της; Διὰ μέσου ἐκείνου τοῦ ζώου μᾶς διδάσκει ὁ Θεὸς νὰ μὴ λυποῦμε τὸν πλησίον μας, διότι ἐμεῖς πρῶτοι δεχόμεθα τὸν θάνατον. ᾿Εκείνους, τοὺς ὁποίους πλήττουμε, ἴσως τοὺς ἐλυπήσαμε προσωρινά, ἐμεῖς ὅμως δὲν θὰ ζήσουμε πλέον, ὅπως ἀκριβῶς οὔτε ἐκεῖνο τὸ ζῶο». Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ Θεοτόκος εἶναι ᾿Εκείνη, πρὸς τὴν ῾Οποία ἀπευθύνουμε τὸν χαιρετισμό: «Χαῖρε πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη», στὶς δὲ Παρακλήσεις Της ψάλλουμε πολὺ ὡραῖα: «Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην ἐξαφανίσασα». Ας ἐπαναλαμβάνουμε συχνὰ καὶ ἐγκάρδια τὸ εὐφρόσυνο αὐτὸ τροπάριο, προσευχόμενοι στὴν Παναγία Μητέρα μας νὰ μᾶς ἀξιώση νὰ χαίρουμε ἐν Κυρίῳ πάντοτε μὲ τὴν χαρὰ τῆς Αναστάσεως᾿ καὶ τῆς Βασιλείας. Αμήν!
Η υπερευλογημένη Θεοτόκος εἶναι ᾿Εκείνη, πρὸς τὴν ῾Οποία ἀπευθύνουμε τὸν χαιρετισμό:
«Χαῖρε πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη», στὶς δὲ Παρακλήσεις Της ψάλλουμε πολὺ ὡραῖα:
«Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν πλήρωσον,
Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην ἐξαφανίσασα».
Ας ἐπαναλαμβάνουμε συχνὰ καὶ ἐγκάρδια τὸ εὐφρόσυνο αὐτὸ τροπάριο,
προσευχόμενοι στὴν Παναγία Μητέρα μας νὰ μᾶς ἀξιώση νὰ χαίρουμε ἐν Κυρίῳ πάντοτε μὲ τὴν χαρὰ τῆς Αναστάσεως
καὶ τῆς Βασιλείας. Αμήν!
† Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου