ΤΟ ΚΑΤΑ ΣΥΡΙΖΑ ΧΡΙΣΤΟΚΤΟΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

''Οι τελευταίοι, επίδοξοι, μονταρισμένοι Κυβερνήτες 

προσθέτουν τις ύστερες πινελιές τους 

στο καμβά ενός ακροβατούντος Σκότους. 

Ένας από αυτούς, 

ο από χρόνια ετοιμαζόμενος και 

πολλά -στ'αφεντικά του- υποσχόμενος 

κ. Αλέξης Τσίπρας''.

''Ξεκινώντας από την κοινή παραδοχή,

πως όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Μεταπολίτευσης

αποτέλεσαν εξ' αρχής ''πολιτικές βιτρίνες'' του ενχώριου Καπιταλισμού

και τεκτονικά παραμάγαζα της Μασονικής Στοάς του κ. Μανέα,

οφείλουμε να ομολογήσουμε,

πως όλοι τούτοι ανήκουν στην ίδια συνομοταξία ''πολιτικών ζώων,''

όπου σπονδυλωτά και ασπόνδυλα επιζούν κάτω από την υγρασία του εδάφους.

Οι Μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις στο σύνολό τους

ήταν τα πιο δημαγωγικά και λαοπλάνα γκοβέρνα

που γνώρισε ο τόπος,

κομματικοί σύλλογοι παροχής λαικών υπηρεσιών

και εντευκτήριοι οίκοι συλλογής Εθνοπωλούντων και Χριστοκτόνων πολιτικών λακέδων.

Η σχέση τους με την Εκκλησία ήταν -επικοινωνιακά- ζεστή,

κατ' ουσίαν -όμως-χλιαρή.

Αυτό,

που ενδιέφερε περισσότερο τους κομματικούς ταγούς

ήταν η σταδιακή αφαίμαξη της εκκλησιαστικής περιουσίας,

ο εν δυνάμει περιορισμός της στο καναβάτσο της κοινωνικής Απουσίας

και εν τέλει ο εκούσιος διασυρμός,

η κοινωνική γελοιοποίηση και η ακυρωτική, λαική της καταδίκη.

Ουσιαστικά,

τα Μεταπολιτευτικά, κυβερνητικά κόμματα στην Ελλάδα λειτουργούσαν,

ως περιφερεικά, πολιτικά γραφεία του Εβραιοσιωνισμού

και της πρωτότοκης,περιβεβλημένης Κόρης,

αυτής της Μασονίας.''

Επειδή ο κάθε επίδοξος, 

κυβερνητικός εθνοσωτήρας έχει συγκεκριμένη στάση στα θέματα της Πίστεως,
γι'αυτό, ως Ορθόδοξοι και ως Έλληνες πολίτες
οφείλουμε να σχεδιάσουμε με απαράμιλλη ακρίβεια
-φυσικά κατά το φρονείν- το ημιτασιόν προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ,
σαν έναν άναρχο, πολιτικό καμβά,
όπου οι συνιστώσες, τεθλασμένες, πολιτικές γραμμές του
αποπνέουν ένα δύσμοσμο άρωμα παρωχημένης αθείας
και αφελούς εξομοίωσης των όλων.
Ύστερα μάλιστα κι από την -παράδοξα -εσπευσμένη κλήση του κ. Τσίπρα στο Como της Ιταλίας,
προκειμένου να μιλήσει στο τεκτονικό ίδρυμα European House – Ambrosetti,
ένα είδος της -illuminatti- λέσχης Bilderberg,
οι σκέψεις μας σαρκώθηκαν,
ως συνιστώσες ερινύες
πως ''το δαχτυλίδι της διαδοχής'' προσφέρθηκε στον νεόκοπο, πολιτικό Καλοχαιρέτα,
τυλιγμένο με κόκκινο, ιλουστρασιόν φιόγκο στους υπερπολυτελείς διαδρόμους της «Βίλα ντ ΄Εστε».
Κι εκεί παρευρέθηκαν
όλα τα ''καλά παιδιά'' του ευρωπαικού, νεοφιλελεύθερου κατεστημένου,
δηλαδή οι Μπαρόζο, Μόντι, Αλμούνια, Ασμουσεν και Τρισέ.
Ζούμε το Τέλος των ιδεολογιών και την Αρχή της Παγκοσμιοποίησης των όλων.
Ιστορία, Πολιτισμός, Ήθη και Παραδόσεις
συνθλίβονται στην λαιμητόμο της Διεθνοποίησης και
οι επερχόμενοι κυβερνητικοί Μαυρογιαλούρηδες θ' αποτελούν
σαθρές και άχρωμες φιγούρες στο θέατρο Σκιών της Νέας Τάξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ,
ως συγκηριακός σχηματισμός ενός ιδεοληπτικού αθεισμού
και μιας αυτιστικής, πνευματικής παραβατικότητας
αναδυκνείεται ''ικανότερος'' στον τεμαχισμό των κοινωνικών ειωθότων
και ''άξιος,'' διακομιστής των εντολών του Henry Kissinger!
Ο κ.Τσίπρας έκανε δεινή, ''Ομολογία Πίστεως'' στον ευρωπαικό Τεκτονισμό,
ως λίαν, ματαιόδοξος, πολιτικός φέρελπις...

Η μυστικοπαθής αυτή λέσχη, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα περισσότερο από την Νεοταξική Λέσχη Bilderberg, που συγκεντρώνονται κάθε χρόνο κάθε είδους Χριστοκτόνα και κατά συνέπεια, ανθρωποκτόνα όντα από όλα τα κράτη κι εκεί αποφασίζουν για το μέλλον του κόσμου. Οι συναντήσεις της πραγματοποιούνται κάθε χρόνο -από το 1975- την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου. Σ' αυτήν συμμετέχουν μεγάλα ονόματα της πολιτικής, τραπεζίτες και από την διεθνή βιομηχανία. Οι παραλήπτες είναι συνήθως: αρχηγοί κρατών, υπουργοί, οικονομολόγοι, τραπεζίτες,Πρόεδροι και διευθυντές Πολυεθνικών. Οι τελευταίοι που έλαβαν μέρος -σύμφωνα με την Corriere della Sera- ήταν οι Μάριο Μόντι, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Ρίτσαρντ Τσένει, Τζο Μπάιντεν, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόσο, ο Μπίλ Γκέιτς, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ο Χένρι Κίσινγκερ,ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, η Κριστίν Λανγκάρτ, ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ και άλλοι. Μέσα σε όλη αυτή την Μασονική ελίτ της Νέας Τάξης Πραγμάτων συμπεριλήφθηκε και ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι κι αυτός, ο εκλεκτός τους, ένα λειτουργικό γρανάζι της Παγκόσμιας Μηχανής τους, ένα πειθήνιο όργανο, που,όπως και οι άλλοι, εκτελεί εντολές κατά βούλησιν και κατά παραγγελίαν! Ξεκινώντας από την κοινή παραδοχή,πως όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Μεταπολίτευσης αποτέλεσαν εξ' αρχής ''πολιτικές βιτρίνες'' του ενχώριου Καπιταλισμού και τεκτονικά παραμάγαζα της Μασονικής Στοάς του κ. Μανέα, οφείλουμε να ομολογήσουμε, πως όλοι τούτοι ανήκουν στην ίδια συνομοταξία ''πολιτικών ζώων,'' όπου σπονδυλωτά και ασπόνδυλα επιζούν κάτω από την υγρασία του εδάφους. Οι Μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις στο σύνολό τους ήταν τα πιο δημαγωγικά και λαοπλάνα γκοβέρνα που γνώρισε ο τόπος, κομματικοί σύλλογοι παροχής λαικών υπηρεσιών και εντευκτήριοι οίκοι συλλογής Εθνοπωλούντων και Χριστοκτόνων πολιτικών λακέδων. Η σχέση τους με την Εκκλησία ήταν -επικοινωνιακά- ζεστή, κατ' ουσίαν -όμως- χλιαρή. Αυτό, που ενδιέφερε περισσότερο τους κομματικούς ταγούς ήταν η σταδιακή αφαίμαξη της εκκλησιαστικής περιουσίας, ο εν δυνάμει περιορισμός της στο καναβάτζο της κοινωνικής Απουσίας και εν τέλει ο εκούσιος διασυρμός, η κοινωνική γελοιοποίηση και η ακυρωτική, λαική της καταδίκη. Ουσιαστικά, τα Μεταπολιτευτικά, κυβερνητικά κόμματα στην Ελλάδα λειτουργούσαν, ως περιφερεικά, πολιτικά γραφεία του Εβραιοσιωνισμού και της πρωτότοκης, περιβεβλημένης Κόρης,αυτής της Μασονίας. Πάντα όμως, υπήρχε και ο Μπαλαντέρ της Άρχουσας Τάξης σε περίπτωση, που θα εφαρμοζόταν ένα Plan B, άσχετα, αν αυτός ενδυόταν την κόκκινη κάπα μιας λαικής εξέγερσης και μιλούσε πολιτικά ανέξοδα και κομματικά ανώδυνα, με το στόμα -για παράδειγμα- του ηγέτη της Ιταλικής Αριστεράς, του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ. Αυτός ήταν, που επιδίωξε την κομματική χεραφέτηση του κόμματός του από την -Σοβιετική- τότε Μόσχα, προσαρμόζοντας την μαρξιστική θεωρία στις συγκηριακές συνθήκες της χώρας του και προτείνοντας τον περίφημο, ιστορικό συμβιβασμό (compromesso storico) και τη συγκυβέρνηση με το κόμμα της Χριστιανοδημοκρατίας. Ο ίδιος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του ρεύματος του Ευρωκομμουνισμού μαζί με τον Σαντιάγκο Καρίγιο, τον Ζωρζ Μαρσαί και άλλους Ευρωπαίους, κομμουνιστές ηγέτες. Σ' αυτήν την αριστεροειδή, ιδεολογική πλατφόρμα στηρίχθηκε ο ενχώριος ΣΥΡΙΖΑ, πρώην Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, πρώην Ε.ΑΡ, πρώην το γνωστό ΚΚΕ Εσωτερικού... και πάει λέγοντας... Ουσιαστικά, οι περισσότερες, κομίζουσες αντιχριστιανικές ιδέες ανήκαν σ' αυτόν τον πολιτικό σχηματισμό, ήδη από την λίαν σκεπτικιστική δεκαετία του '80. Ο αφελώς επιχορηγούμενος διαχωρισμός των ναρκωτικών σε σκληρά και μαλακά, η ελευθερία χρήσης του χασίς, ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, η κατάργηση των χριστιανικών συμβόλων, η θρασύδειλη απαξίωση της ελληνικής σημαίας, η απορρόφηση του Περιθωρίου στο Κοινωνικό Γίγνεσθαι και αυτή -η ατέρμονα παράδοξη και πεισματική- αγάπη για τις κοινότητες των ομοφυλοφίλων ήταν θέσεις του κόμματος αυτού, που επί δύο δεκαετίες λειτουργούσε, ως η ιδανική τσόντα σε δημαγωγικές και λαοπλάνες κυβερνήσεις. Ποιές είναι οι θέσεις του για την Εκκλησία; ''Η παρέμβαση της Εκκλησίας στα πράγματα της δημοκρατικής πολιτείας, καθώς και η στενή διαπλοκή της με το κράτος, συχνά στις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ανάγεται στην ίδρυση του ελληνικού κράτους. Οι παθογένειες αυτής της σύμφυσης ήταν πάντοτε εμφανείς, ωστόσο τα τελευταία χρόνια οξύνθηκαν ιδιαίτερα: με την εθνικιστική και οπισθοδρομική πολιτική παρέμβαση της προηγούμενης ηγεσίας της ελληνικής Εκκλησίας, με τη σκανδαλώδη οικονομική και παρα-οικονομική δραστηριότητα της Εκκλησίας και των μοναστηριών.'' Από την προγραμματική διακύρηξη του ΣΥΡΙΖΑ, Ενότητα Γ. 'Εξώφθαλμα και αναντίρρητα εννοούν ''εθνικιστικό'' και ''οπισθοδρομικό'' τον Λόγο της Ορθοδοξίας, συνεπώς και του Χριστού μας, και, ως εκ τούτου αυτός ο Λόγος πρέπει να διαγραφεί παντελώς και να κηρυχθεί παράνομος. Όταν ο Henry Alfred Kissinger έκανε τις παρακάτω δηλώσεις, πιθανώς δεν γνώριζε, πως θα έβρισκε τον ικανότερο διακομιστή των λόγων του στο πρόσωπο του κ. Αλέξη Τσίπρα... ''Οι Ελληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα “κουμαντάρονται. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες, μπορεί τότε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτιστικά και ιστορικά τους αποθέματα (sic), έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους (sic) ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν...''.Από το περιοδικό ΝΕΜΕΣΙΣ της Λιάννας Κανέλλη. Ο κ. Τσίπρας κομίζει βιοτικά, παροχημένα δώρα και μαζί με αυτά, την αλλοίωση και ποδηγέτιση της Ιστορίας, την εισαγωγή νέων ηθών, τον αφανισμό της Εκκλησίας στο περιθώριο και την πλαστικοποιημένη κατασκευή ενός πνευματικά εκπεσσόμενου και κοσμικά-Super απνευμάτιστου-νεοέλληνα. Ο Έλληνας Ορθόδοξος όμως, όταν ξεφύγει παντελώς, αυτή η άτακτη έκτροπή του κι αυτή η-πνευματικά-κολάσιμη παρεκτροπή του θα είναι ανείπωτα κραυγαλέα και ανεκλάλητα αυτοκαταστροφική. Η διαφορά του με τον Ευρωπαίο είναι, πως ο Ευρωπαίος έχει φραγμό τους θεσμούς, τους οποίους δημιούργησε στο πλαίσιο του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού του. Ο Ρωμιός, ο Έλληνας Ορθόδοξος όμως, όταν πετάξει τα τίμια του Θεανθρωπίνου Πολιτισμού του, δεν έχει πλέον τίποτε, που να τον συγκρατεί. Θα πέσει στο κενό χωρίς συναίσθηση...! Είναι παροιμιώδης η πρόταση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αναστασίου Κουράκη, που πρότεινε -άκουσον,άκουσον- να επιβληθεί φόρος Πίστης. Δήλωσε...«Όποιος θέλει να εκκλησιάζεται,να αναλάβει μερίδιο της δαπάνης της μισθοδοσίας του ιερού κλήρου»...Μάλιστα μέσα στο πλαίσιο αυτό πρότεινε ευθαρσώς, να φακελωθούν, όσοι εκκλησιάζονται! Αξίζει βέβαια να σημειωθεί, ότι τον καιρό της πρωθυπουργίας ενός άλλου αδίστακτου διώκτη της Εκκλησίας, του Κώστα Σημίτη, όταν τρία και πλέον εκατομμύρια Ορθόδοξοι χριστιανοί ζητούσαν να δηλωθεί το θρήσκευμά τους στις ταυτότητες, οι ίδιοι οι προαναφερθέντες το πολέμησαν λυσσωδώς!Τότε κατηγόρησαν ευθέως την Εκκλησία, ότι τυχόν αναγραφή του θρησκεύματος θα προκαλούσε θρησκευτικές διακρίσεις... σε βάρος των πάμπολων, θρησκευτικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και των λαθρομεταναστών....! Επειδή, όμως ο σημερινός πολιτικός είναι συνώνυμος του ακόρεστου Ψεύδους και της ''υποδειγματικής'' Υποκρισίας, που επιμελώς βαφτίστηκαν, ως ταριχευμένη, ανοική Διπλωματία, ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορούσε, να λείψει από το πάνελ -των κατ' επάγγελμα και κατά συνείδηση- μεγάλων λαοπλάνων. Επίσκεψη στο Άγιον Όρος, χειροφιλήματα Ιούδα και φιλολογικές φιλοφρονήσεις, ταξίδι πολιτικής αναψυχής στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για να συνευρεθεί μ' έναν άλλο μέντορα της Οικουμενιστικής χειραγώγησης των εκκλησιαστικών αμνών και στο κατόπι, εμπειρική επίσκεψη στην εκπεσσσόμενη Έδρα του δαιμονόπληκτου Βατικανού...

Εν κατακλείδι,
τα πολιτικά κόμματα έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους
μέσα από την επί σκοπού αυτοαναίρεσή τους...
Αυτό σημαίνει απλά,
πως τα ίδια τα κόμματα ή στελέχη τους επεδίωξαν
- όσο κι αν φαίνεται παράλογο- την ολική απάξιωσή τους,
ώστε να έλθει στο παγκόσμιο προσκήνιο, αυτό,
που ο Γιώργος Παπανδρέου αποκάλεσε πρώτος Global Government.
Η Μεταπολιτευτική περίοδος τέλείωσε άδοξα, όπως και άδοξα πρωτοξεκίνησε.
Σ' αυτήν,
την περίπου τριαντακονταετή περίοδο, νομοθετήθηκε ουσιαστικά η γενικευμένη Αποστασία των ανθρώπων
και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως
η πολιτική Κηδεία των κρατούντων.
Πάρθηκαν αποφάσεις,
που μετασχημάτισαν την Παιδεία σε μια επιχορηγούμενη, ''αμερικάνικη'' παραπαιδεία,
η Ιστορία και ο Πολιτισμός έγιναν hand made ανακυκλώσιμα ανταλλακτικά Made in U.S.A.,
ενώ τα Ήθη εξομοιώθηκαν ή και υπερτέρησαν αυτά ενός εφήμερου, σκοτεινού πεζοδρομίου.
Οι πολιτικοί ηγέτες αποσκοπώντας πάντα στον συναισθηματισμό του Έλληνα
δημοκόπησαν ανηλεώς κατά ενός λαού,
που αποκόπηκε θρασύδειλα από το τροφοδοτέο Παρελθόν του
και επένδυσε αδιάφορα στο Μέλλον,
που άλλοι του ετοίμασαν,
ως fast food άοσμη, γενώσιμη κι ανάλατη τροφή.
Όλες οι Μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις εργάστηκαν με υπερθεματισμένη ένταση
και -αδηφάγα- περίσσιο πάθος για την μετατροπή της Ελλάδας
σε επαρχιακό προτεκτοράτο της Ευρώπης κι αυτής,
της επερχόμενης Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Λίγο πριν τον έρχομό της,
οι τελευταίοι, επίδοξοι, μονταρισμένοι Κυβερνήτες
προσθέτουν τις ύστερες πινελιές τους στο καμβά ενός ακροβατούντος Σκότους.
Ένας από αυτούς,
ο από χρόνια ετοιμαζόμενος και πολλά -στ'αφεντικά του- υποσχόμενος
κ. Αλέξης Τσίπρας.
Ίδωμεν!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος