Η Γ' ΘΕΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 

 

Ελάχιστο, ταπεινό αφιέρωμα για την Γ΄εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού,

που έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου 1925,

με το πάτριο εκκλησιαστικό ημερολόγιο,

στους πρώτους Ορθοδόξους Χριστιανούς του Πατρίου,

που δεν ακολούθησαν την Ημερολογιακή Καινοτομία.

Οι ιστορικές αναφορές -πιο πληρέστερες- προέρχονται από το ιστορικό περιοδικό ''Τα Πάτρια'',

το τεύχος,που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1979,

από τον Μακαριστό Επίσκοπο Πενταπόλεως κ. Καλλιόπιο της μαρτυρικής 

Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.

Ήμουν ένας από τους άνδρες της Σχολής Χωροφυλακής, που έστειλαν το βράδυ εκείνο, πριν 50 έτη, στο ερημοκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου δια να εμποδίσωμεν την αγρυπνίαν. Εκεί οι Παλαιοημερολογίες θα αγρυπνούσαν, διότι ξημέρωνε η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Επειδή είχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος, περισσότερα από δυο χιλιάδες άτομα, δεν επιχειρήσαμε να συλλάβωμε τον Ιερέα, όπως είχαμε εντολή, αλλά ξαπλώσαμε ήσυχα στην κοντινή πλαγιά και περιμέναμε,να τελειώσουν. Στις 11 και μισή περίπου την νύχτα ακούσαμε μεγάλο και παράξενο θόρυβο, που προερχόταν από τις φωνές του πλήθους. Χωρίς να χάσωμε καιρό τρέξαμε να δούμε τι συμβαίνει...και είδαμε... Όλο το πλήθος των πιστών βρισκόταν σε θρησκευτική παραφορά. Άλλοι κλαίγοντας και άλλοι φωνάζοντας το ''Κύριε ελέησον'' γονατιστοί είχαν στρέψει το βλέμμα τους προς τον ουρανό, ενώ μερικοί λιποθυμούσαν από την μεγάλη συγκίνηση. Τότε κοιτάξαμε κι εμείς και είδαμε το θαυμάσιο, ένα δηλαδή τεράστιο, ολοφώτεινο σταυρό, πολύ ψηλά πάνω από τον Ναό, να φωτίζει ολόκληρη την περιοχή. Στην αρχή μας έπιασε φόβος, αλλά αμέσως συνήλθαμε και γονατίσαμε ξεχνώντας την αποστολήν μας και κλαίγοντας σαν μικρά παιδιά. Περιττό βέβαια να σας πω,ότι παρακολουθήσαμε την ιερά αγρυπνία μέχρι τέλους,γεμάτοι συγκίνηση, όχι πια σαν καταδιωκτικά όργανα, αλλά σαν πιστοί χριστιανοί. Το πρωί, όταν κατεβήκαμε στην Σχολή, διηγηθήκαμε σε όλους το μεγάλο θαύμα που ευτυχήσαμε, να ιδούμε. Κατόπιν έγιναν ανακρίσεις και όλοι μας ενόρκως καταθέσαμε, ότι είδαμε πεντακάθαρα τον Τίμιο Σταυρό στον ουρανό ψηλά.

ΙΩΑΝΝΗΣ Δ.ΓΛΥΜΗΣ 

Συνταξιούχος αστυνομικός

Ετών 78

Οδός Αριστοτέλους 73

Περιστέρι

 

Το θαύμα έγινε το 1925,όταν πήγαμε να κάνωμε ολονυκτία δια την εορτή του Τιμίου Σταυρού. Εξαιτίας των διωγμών τότε,κάναμε ολονυκτίες στα πιο μακρυνά ξωκκλήσια. Το βράδυ μάλιστα εκείνο ήλθαν χωροφύλακες μ' έναν υπομοίραρχον δια να πιάσουν τον ιερέα μας, τον μακαρίτη Παπα-Γιάννη τον Φλώρο. Όλος ο κόσμος γονάτισε και προσευχόταν, οι δε χωροφύλακες, που είδαν με τα μάτια τους το θαύμα μας πλησίασαν,σαν φίλοι πια, και έγιναν ένα με το εκκλησίασμα. Η εμφάνισις του Τιμίου Σταυρού κράτησε, αν θυμάμαι καλά, πάνω από ένα τέταρτο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ

 Ετών 80

Οδός Μακεδονίας 64

Τσακός Αγίας Παρασκευής Αττικής

 

Το βράδυ εκείνο του 1925, που φανερώθηκε ο Τίμιος Σταυρός, έκανα το τελευταίο δρομολόγιο, ως οδηγός τραμ. Είχα φθάσει στην Ομόνοια καί ἔκανα τόν κύκλο της, ὅταν εἶδα τούς ἀνθρώπους νά κοιτάζουν πρός τόν οὐρανό καί νά φωνάζουν: "κοιτάξτε... ὁ Σταυρός... ὁ Σταυρός". ᾿Αμέσως πάτησα φρένο καί σταμάτησα τό ὄχημα. ῎Εβγαλα τό κεφάλι μου ἔξω ἀπό τήν πόρτα τοῦ ὀχήματος καί εἶδα κι' ἐγώ ὁ ἀνάξιος τόν Τίμιον Σταυρόν τοῦ Κυρίου μας -δοξασμένο νά'ναι τό ἅγιον ὄνομά Του- νά φεγγοβολᾶ πάνω ἀπό τόν ῾Υμηττό. Δέν θυμᾶμαι πόσο κράτησε αὐτό. ῞Ενα μόνο γνωρίζω, ὅτιὁ Τίμιος Σταυρός πού εἶδα ἐκεῖνο τό βράδυ, μ' ἔκανε ἄλλο ἄνθρωπο. ᾿Από τότε ὅλοι στήν οἰκογένειά μου γίναμε πιστά τέκνα τῆς ᾿Εκκλησίας των Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανών.

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΡΙΜΑΛΗΣ

 Ετών 80

Συνταξιούχος Τροχιοδρομικός

Καρβάλης 17 Νίκαια

 

 

'Ημουν τότε 18 ἐτῶν. Μαζί μέ τήν μακαρίτισσα τήν μητέρα μου πήγαμε τό βράδυ ἐκεῖνο, ν' ἀγρυπνήσωμε στό ἐρημοκκλήσι τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Θεολόγου, πού βρίσκεται στούς πρόποδες τοῦ ῾Υμηττοῦ. Εἴχαμε ἑτοιμαστεῖ μάλιστα νά μεταλάβωμε. Περί τίς 11 καί μισή, ἐνῶ ψαλλόταν, ἄν θυμᾶμαι καλά, ὁ μέγας ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῆς ῾Υψώσεως, ἔγινε στόν οὐρανό ἡ ἐμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. ῏Ηταν τόσο δυνατό τό φῶς του, πού ἐφωτίσθη ὁλόκληρος ἡ περιοχή. ῞Ολοι γονατίσαμε προσευχόμενοι καί δέν χορταίναμε νά βλέπωμε τό θεῖο αὐτό Δῶρο. Χαρακτηριστικά θυμᾶμαι ἕναν τυφλό, πού ἦταν δίπλα μου καί ἔχοντας τά κλειστά μάτια του στραμμένα πρός τόν οὐρανό ἐφώναξε μέ σπαρακτική φωνή τό "Κύριε ᾿Ελέησον".

 

ΗΛΙΑΣ ΑΓΓΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ 

Ετών 68

Ανδριανουπόλεως 78

Παγκράτι

  

Θυμᾶμαι τή βραδιά ἐκείνη τοῦ 1925, σάν νά'ναι τώρα. Κάναμε ἀγρυπνία στόν ῞Αγιον ᾿Ιωάννη τόν Θεολόγο. Εἶχε ἔλθει πολύς κόσμος ἀπό Μέγαρα, Κούλουρη, ᾿Ελευσίνα καί Μάνδρα. Στίς 11 καί μισή περίπου οἱ περισσότεροι ἦταν ἔξω ἀπό τό ἐκκλησάκι, ἐνῶ ὁ παπα- Γιάννης καί λίγοι ἀπό μᾶς εἴμαστε μέσα. Ξαφνικά ἐκεῖ πού ὁ ψάλτης διάβαζε μέ δυνατή φωνή τήν ὡραία ὁμιλία πού ἀρχίζει μέ τό «πάλιν ἑορτήν καί πάλιν πανήγυρις» ἀκούσθηκαν φωνές ἀπό τό πλῆθος πού ἔλεγαν «ὁ Σταυρός!... ὁ Σταυρός!..». ᾿Εμεῖς ὅμως μέσα δέν ξεκαθαρίσαμε καλά τί ἔλεγαν καί νομίσαμε, ὅτι φώναζαν ὁ στρατός, ὁ στρατός! ᾿Αμέσως λοιπόν, χωρίς κι' οἱ ἴδιοι νά τό καταλάβουμε πώς, ντύσαμε τόν παπά μέ Κουλουριώτικα ρούχα, μαντίλα καί φούστα. ῎Ετσι, καί νά τόν ἔβλεπαν, ἦταν ἀδύνατον νά τόν πιάσουν. Οἱ φωνές ὅμως ἀπ' ἔξω ἐξακολουθούσαν δυνατές γι'αὐτό βγήκαμε καί ἐμεῖς ἔξω. ᾿Αλλ' ἐκεῖ πού μέ συγκίνηση καί γονατιστοί παρακολουθούσαμε τό θαυμάσιο, νά σου καί πλησιάζουν οἱ χωροφύλακες μέ τόν μακαρίτη τόν Παπαγεωργίου ἐπικεφαλῆς. Μόλις εἶδαν τόν Σταυρό γονάτισαν. Κι' αὐτοί πού ἦταν διώκτες φοβεροί, ἔγιναν, ὑπέρμαχοι τῆς ὀρθοδοξίας.

 

ΕΥΘΥΜΙΑ [ΜΟΥΣΟΥΡΙΔΟΥ] ΜΟΝΑΧΗ 

Καθηγουμένη Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πάρνηθος

Αττικής.

 

Είχαμε ειδοποιηθεί,ότι το βράδυ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού θα γινόταν αγρυπνία στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο,στον Υμμητό. Ξεκινήσαμε από το Λιόπεσι δεκαπέντε περίπου άτομα και μετά από δυο ώρες φθάσαμε πεζοί στο ξωκκλήσι. Εκεί είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και οι περισσότεροι παρέμεναν έξω. Κατόρθωσα με κόπο να μπω μέσα,μόλις άρχισε η αγρυπνία. Τα μεσάνυχτα ακούσαμε θόρυβο έξω από τον Ναό και βγαίνοντας είδαμε τον Τίμιο Σταυρό. Όλοι μας παρακολουθούσαμε επί μισή ώρα το θαυμάσιον αυτόν σημείον. Τα δάκρυα ήταν αδύνατον να συγκρατηθούν. Όταν πια χάθηκε από τον ουρανό ο Σταυρός, η αγρυπνία συνεχίστηκε δια να τελειώσει στις 4 το πρωί, περισσότερο πανηγυρική και προπάντων με μεγάλη κατάνυξη.

 

ΙΩΑΝΝΗΣ Κ.ΔΑΒΑΡΗΣ 

Ετών 76

Κτηματίας

Παιανία Αττικής

 

 

Έμενα στα Ταμπούρια του Πειραιά μαζί με τον πατέρα μου,που είναι τυφλός.όταν μας ειδοποίησαν ότι στην εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού θα γινόταν αγρυπνία στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο στον Υμηττό. Ξεκινήαμε λοιπόν 50 άτομα από την περιοχή του Αγίου Δημητρίου Πειραιώς και φθάσαμε στο εκκλησάκι, πριν αρχίσει η αγρυπνία. Είχε μαζευθεί πάρα πολύς κόσμος. Κατά τα Μεσάνυχτα και ενώ ήμουν με τον πατέρα μου έξω, φάνηκε στον ουρανό ο Τίμιος Σταυρός, που έφεγγε σαν προβολέας. Γονατίσαμε μαζί με τους άλλους. Ο πατέρας μου χωρίς να μπορεί να δει το ουράνιο δώρο, δεν έπαυε στιγμή να φωνάζει δυνατά το ''Κύριε ελέησον''.

 

ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ [ΚΑΛΜΠΕΝΗ] ΜΟΝΑΧΗ

Ιερόν Ησυχαστήριον το ''Γενέθλιον της Θεοτόκου''

Μπάλα Αττικής

Ως γνωστόν,οι πρώτοι Παλαιοημερολογίτες είχαν οργανωθεί με την σύστασιν του

 ''Συλλόγου των Ορθοδόξων'' 

και με Διοίκησιν αποτελουμένη εκ των εξής μελών:

Περ. Γκέτουρη, Κων. Μπερλή, Ανδρ. Βαπορίδη, Αλέξ. Συμεωνίδη, Ιωάν. Σιδέρη, Κων. Κωτσιαυτοπούλου και Χαράλ. Μαυρογιάννη.

Περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''