Κάποτε, στὴν ὥρα τῆς προσευχῆς στὸ κελλί του, ὁ Μέγας Μακάριος ἄκουσε μιὰ φωνὴ ἄνωθεν, νὰ τοῦ λέγει:- Μακάριε, πρέπει νὰ ξέρεις, πώς, παρὰ τὶς προσευχὲς καὶ τὴν ἄσκησή σου, δὲν ἔφτασες ἀκόμη στὰ μέτρα τῆς ἀρετῆς ποὺ ἔχουν ἀνέβει ἐκεῖνες οἱ δυὸ γυναῖκες, στὴν τάδε πολιτεία...Τὸ πρωῒ ὁ Γέροντας σηκώθηκε, ἅρπαξε τὸ ξύλινο ραβδί του καὶ πῆρε τὸν δρόμο γιὰ τὴν πολιτεία ἐκείνη. Ὅταν ἔφτασε, ρώτησε κ᾽ ἔμαθε ποῦ μένουν ἐκεῖνες οἱ γυναῖκες, καὶ χτύπησε τὴν πόρτα τους.Βγῆκε λοιπόν, ἡ μιὰ γυναίκα καὶ τὸν ὑποδέχτηκε στὸ σπίτι, μὲ πολὺ χαρούμενο πρόσωπο. Ὥσπου νὰ καθήσει ὁ Γέροντας νὰ πάρει μιὰ ἀνάσα, ἦρθε καὶ ἡ ἄλλη.Τότε τὶς κάλεσε καὶ τὶς δυὸ κοντά του, καὶ μόλις κάθησαν τοὺς λέγει:-Ἔκαμα ὅλο τοῦτο τὸν δρόμο, καὶ ὑπέμεινα τόση κούραση, ὥσπου ἀπὸ τὴν ἔρημο νὰ φτάσω ἴσαμ᾽ ἐδῶ. Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, νὰ μοῦ πῆτε ποιὰ εἶναι ἡ πνευματική σας ἐργασία καὶ οἱ ἀρετὲς ποὺ ἀγωνίζεστε ν’ ἀσκεῖτε.Ἐκεῖνες ἀπαντοῦν, μὲ πολλὴ ἁπλότητα:-Πίστεψέ μας, ἅγιε Γέροντα, πὼς δὲν μένουμε ἔξω ἀπὸ τὰ κρεβάτια τῶν συζύγων μας· ποιά ἐργασία πνευματική, λοιπόν, περιμένεις ἀπὸ μᾶς;Ὅμως, ὁ Γέροντας τοὺς ἔβαλε μετάνοια καὶ τὶς παρακάλεσε νὰ τοῦ φανερώσουν τὴν ἀρετή τους.Βλέποντας τότε τὴν πολλὴν ὑπομονή του, εἶπαν στὸν ἅγιο Γέροντα: - Ἐμεῖς εἴμαστε ξένες γιὰ τοῦτο τὸν κόσμο, κ᾽ ἔτυχε νὰ παντρευ- τοῦμε συζύγους ποὺ ἦταν ἀδέλφια κατὰ σάρκα.Ἀπὸ τότε ποὺ ζοῦμε σὲ τοῦτο τὸ σπίτι μὲ τοὺς ἄνδρες μας, δὲν θυμούμαστε νά᾽χουμε μαλώσει ποτὲ μεταξύ μας, οὔτε νὰ ποῦμε ἄσχημη κουβέντα ἡ μιὰ στὴν ἄλλη.Πάντα μας ζοῦμε, ὅλα τὰ χρόνια, μὲ εἰρήνη καὶ ὁμό- νοια, ἀγαπημένες.
Κάποτε μᾶς ἦρθε ἕνας περίεργος λογισμός: νὰ ἐγκαταλείψουμε τοὺς ἄντρες μας καὶ νὰ πᾶμε σ᾽ ἕνα γυναικεῖο Μοναστήρι νὰ ζήσουμε.Κάναμε ἀγῶνα, καὶ παρακαλέσαμε πολὺ τοὺς ἄντρες μας νὰ μᾶς ἀφήσουν νὰ φύγουμε.Μὰ δὲν τὰ καταφέραμε νὰ τοὺς πείσουμε.Ἔτσι, καθὼς δὲν πετύχαμε αὐτὸ τὸν σκοπό μας, κάναμε μιὰ συμφωνία οἱ δυό μας μὲ τὸν Θεό:νὰ μὴ βγεῖ ποτὲ πιὰ ἀπ᾽τὸ στόμα μας κανένας κοσμικὸς λόγος, ἀδιαφόρετος.Ἀκούγοντας τοῦτα τὰ λόγια ὁ ἅγιος ἐκεῖνος Γέροντας,ἐθαύμασε καὶ εἶπε:- Ἀληθινὰ, δὲν παίζει κανένα ρόλο τὸ ν᾽ ἀκολουθεῖ κανεὶς τὸν παρθενικὸ βίο ἢ τὸν ἔγγαμο, τὸ νά᾽ ναι Μοναχὸς ἢ κοσμικός, γιὰ νὰ τοῦ χαρίσει ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα Του καὶ τὸ Ἔλεός Του· ἐκεῖνο ποὺ μονάχα ζητάει ἀπὸ μᾶς εἶναι ἡ προαίρεση.Ὁ Γέροντας οἰκοδομήθηκε πνευματικὰ πολὺ ἀπὸ τὴν ἀρετή τους κ᾽ ἐπέστρεψε στὸ κελλί του, στὴν ἔρημο, δοξάζοντας τὸν Θεό.
Π.Β. Πάσχου
''Γυναῖκες τῆς Ἐρήμου''
Μικρὸ Γεροντικὸ Γ΄,σελ. 18-19
Εκδόσεις «Ἀκρίτας»
Ἀθήνα 2007,Ἐπιμέλ. ἡμετ.
Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Οἰκοδομὴ καὶ Παραμυθία»
Τεύχος 4ο Ἰούνιος - Αὔγουστος 2014
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Επιμέλεια κειμένου,τίτλος ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου