ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΤΕ Ν' ΑΝΑΝΗΨΕΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Αγαπητέ μου π. Γεράσιμε,

Χαίροις εν Κυρίω πάντοτε μετά του Γέροντός σου.Με χαρά 

διάβασα τα τελευταία νέα της επιστολής σου και για τις τόσο 

απαραίτητες επισκευές του σεσαθρωμένου,πλην ηγιασμένου από τους αγώνες των παλαιών πατέρων,Κελλίου σας. Πριν 22 ακριβώς χρόνια,μεγάλος

 και επίσημος ομήγυρις Αγιορειτών πατέρων είχε δια προκυρήξεώς σας διαμαρτυρηθεί

 δημοσίως προς τον Πατριάρχην Αθηναγόραν-λόγω της συναντήσεώς του 

με τον πάπα στα Ιεροσόλυμα-ότι αν τυχόν συνεχίσει τέτοιου είδους επαφάς θα τον αποκηρύξουν και αυτόν. Τότε ηρκέσθησαν να αποκηρύξουν μόνον τας δηλώσεις που 

έγιναν προ και μετά την συνάντησιν.Πέρασαν από τότε 22 χρόνια.Ούτε ένα, ούτε δύο. Αι αντορθόδοξοι εν τούτοις δηλώσεις εσυνεχίσθησαν 

και μάλιστα συνοδευόμενοι από πράξεις τελείως ταπεινωτικάς και προδοτικάς δια την Ορθοδοξίαν.Και όμως,οι Αγιορείται, που υπέγραψαν την ανωτέρω 

προκήρυξιν του 1965,αλλά και όλοι γενικώς οι λοιποί,εσυνέχισαν να κοινωνούν 

με τον Αθηναγόραν και τον εν συνεχεία διάδοχόν του Δημήτριον,σαν να μην συνέβαινε τίποτα!

Κατά καιρούς μάλιστα, όταν οι διοικούντες την Αγιορειτικήν Πολιτείαν έβλεπαν ότι μερικοί ζωηροί απειλούσαν διακοπήν κοινωνίας με το Φανάρι, συνεβούλευαν τους πατριαρχικούς και τας εξαρχίας των, που ήρχοντο στο Όρος,να προσέχουν να ''μη σκανδαλίζουν τας ψυχάς των απλουστέρων'', φειδόμενοι αυτών των ''αδυνάτων''...

Και οι ζωηροί ησύχαζαν μετά τας υποσχέσεις και η προδοσία εσυνεχίζετο άνευ επεισοδίων... Ουδέποτε εις την Ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας,όσο τα τελευταία 35 χρόνια! Όχι μόνο κατόρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και τους διοικούντας το Όρος, πειθήνια όργανά των,

υπασπιστάς και προασπιστάς της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους συναδέλφους των, τους ελαχίστους, που τόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν,ότι δεν ακολουθούν πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. 

Η αίρεσις εγιγαντούτο καθημερινώς, ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητας και λοιποί καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν του μυστικού γνόφου της ανατολικής θεολογίας... Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού εκοιμάτο ήσυχος, αφού δεν άκουγε από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου. Όλα εφαίνοντο να πηγαίνουν τόσο καλά...

Τον πληροφορούσαν, ότι κύμα είναι και θα περάσει,''να προσέχουμε τα ''σχίσματα'', διότι οι αιρετικοί πεθαίνουν και φεύγουν και λησμονούνται,ενώ τα σχίσματα μένουν''. Έτσι για ν' αποφύγουν οι κύριοι αυτοί τα ''σχίσματα'' -που λυτρώνουν την Εκκλησίαν εκ του πραγματικού μερισμού κατά τους Ιερούς Κανόνας- επροτίμησαν την ησυχίαν τους και ακολούθησαν ήρεμα και ''συνετά'' την κηρυττομένη κακοδοξίαν.

Ο Αθηναγόρας πράγματι έφυγε, αλλά η φθορά διεκόπη μόνον για λίγες ώρες- όσο κράτησαν τα της κηδείας και διαδοχής του- για να συνεχισθεί με πιο έντονο ρυθμό η προδοσία από τον διαδοχό του. Αυτή ήτο η σημειωθείσα αλλαγή στο διάστημα όπου η κακοδοξία άλλαξε φρουρά στο Φανάρι. Οι συντηρητικοί όμως έβλεπαν τα πράγματα πολύ διαφορετικά.

Λιοντάρι απεκάλεσαν τον Δημήτριον και αμέσως έσπευσαν να τον μνημονεύσουν ως ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας! Και εκείνος χαρούμενος από την αφέλειάν των άρχισε να ξυλώνει με περισσή χάρι και τα υπόλοιπα που είχε αφήσει ο αποθανών προκάτοχός του. 

Δυστηχείς οι Ορθόδοξοι του καιρού μας! Αν η ''γρηγορούσα συνείδησις της Εκκλησίας'' ο Μοναχισμός, σας πρόδωσε τόσο εύκολα, από ποίον και πότε θ' αντιληφθείτε την τραγωδίαν σας; Αυτοί είναι η αιτία πάντων των κακών, ως λέγει ο πολύς Μελέτιος ο Ομολογητής και ο φλογερός ζηλωτής Αββακούμ ο Λαυριώτης. Αν ετηρούσαν τον όρκον τους δεν θα παρέδιδαν το κάλλος της Ορθοδοξίας στην ασχημοσύνη και την ταπείνωση.

Γι' αυτό, αγαπητέ μου π. Γεράσιμε, δεν συγκινήθηκα από τις τελευταίες διαμαρτυρίες των διαφόρων Κελλιωτών Μοναχών του Όρους, χωρίς όμως να σημαίνει, ότι τις βλέπω και σαν αρνητικό στοιχείο. Όταν όμως μετά από 22 χρόνια προδοσίας συνεχίζουν να απειλούν και πάλιν να ''εξαιτούν τας θειοτάτας ευχάς'' του κακοδόξου ποιμένος των,

να εκφράζουν τον πόνον και την ανησυχίαν των δια τα τελούμενα, αλλά και την επιθυμίαν των ''να μη αποκοπούν από την ''Εκκλησίαν'', αγνοούντες ότι ο συνεζιζόμενος σύνδεσμός των με αυτήν,τους αποκόπτει από την αληθινήν Εκκλησίαν του Χριστού, από την ομήγυρίν των πρωτοτόκων και ομολογητών, πώς είναι δυνατόν λέγω, να προκαλέσουν με τέτοια γραφόμενα ταραχή στις παρατάξεις των κακοδόξων;

Οι πιστοί εξάλλου που σας παρακολουθούν έχουν χορτάσει πια από λόγια. Πεινούν για πράξη και συνέπεια. Ούτε οι θεατρικές πράξεις της Κοινότητας πρέπει να συγκινούν κανέναν. Αυτοί εσάς φοβούνται, τους μοναχούς, μήπως και τους αποκηρύξετε με αποτέλεσμα να πέσει η ορθόδοξη λεοντή τους στα μάτια του λαού, διαφορετικά ούτε γράμματα θα έστελναν στο Φανάρι, ούτε θ' αποφάσιζαν να το επισκεφθούν.

Σαν τι περιμένουν να τους εξηγήσουν οι Φαναριώτες;Είκοσι δύο χρόνια τους κοροιδεύουν ή μάλλον σας κοροιδεύουν-και συνεχίζουν παρά ταύτα μέχρι σήμερα να παίζουν το  θέατρό τους με το ίδιο σκηνικό... Λυπούμαι, πάτερ μου, αλλά πολυετές πρέπει να είναι το επιτίμιον που θα σας βάλει ο πνευματικός σας και μετά την αποκήρυξιν που θα κάνετε των κακοδόξων, διότι κοινωνούσατε τόσα χρόνια μαζί με τους παραπλανώντες τον λαόν του Θεού και την αίρεσιν κρατύνοντες.

Κατά την εικονομαχίαν, όποιος εκ των ιερέων ή μοναχών ομολόγει καθυστερημένα,έπαιρνε το επιτίμιον της αλειτουργησίας και ακοινωνησίας από τους έξαρχους των ομολογητών,''μέχρι καιρού Ορθοδόξου συνόδου'', η οποία και θα διευθετούσε τελικώς τον χρόνον των επιτιμίων. Γι΄αυτό και νομίζω, ότι οι πατέρες πρέπει να σοβαρευθούν λιγάκι και η φράσις των ν' αποκτήσει την αρρενωπότητα που χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι ανεπίτρεπτος τέτοια διαγωγή από επαγγελομένους τους ''Φύλακας της Ορθοδοξίας''. 

Ο Δημήτριος πέπτωκε πριν καν αρχίσει δια πράξεως να προδίδει την αλήθεια. Πέπτωκε δια του ενθρονιστηρίου του λόγου. Κι όμως 15 ολόκληρα χρόνια τον λιβανίζουν οι συνάδελφοί σου, ενώ, που και που κάνουν, πως αντιδρούν, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των αφελών, ότι δήθεν δηλ. αγρυπνούν ''δια την φύλαξιν της Ορθοδοξίας'', όπως πληθωρικά γράφουν στα διάφορα κείμενά τους.

Δεν σου γράφω περισσότερα διότι στην ''Απολογία ενός Αγιορείτου'' που σου έστειλα υπάρχουν όλες οι σχετικές διασαφήσεις και λεπτομέρειες. Μην ελπίζετε ν' ανανήψει το Φανάρι. Όποιος θέλει να σώσει την ψυχήν του, ας διακόψει αμέσως κάθε επαφή με τους μνημονευτάς του Δημητρίου και όλους που τον κοινωνούν, προκειμένου ν' αναπνεύσει αέρα Ορθοδοξίας.

Ούτε να ελπίζετε τίποτα θετικόν από την αντιπροσωπείαν των Αγιορειτών,
που θα πάει στην Πόλη για συζητήσεις,
θα σας κοροιδεύουν ανελέητα,
όπως κάνουν τόσα χρόνια τώρα.
Θυμάσαι τι έγραφαν οι ίδιοι το 1981,
όταν γύρισαν από το Φανάρι;
''Η εμμονή των Αγιορειτών εις την ακραιφνώς ορθόδοξον γραμμήν
αποτελεί μίαν πνευματικήν προσφοράν προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον.''
Το μόνον που κατορθώνουν δια των δηλώσεών των αυτών
είναι να προσβάλλουν εαυτούς και να μας υπενθυμίζουν την πιστότητα της πολιτικής των
προς την παρομοίαν του προισταμένου των,
όστις προσφάτως ετόλμησε να δηλώσει υποκριτικώς:
''Το Φανάριον είναι πιστόν εις την ακραιφνή χριστιανικήν παράδοσιν''.
Πρέπει πλέον ν' αντιληφθείτε,
αγαπητέ μου πάτερ,
ότι δεν έχετε χρόνον για πειράματα.
Συνεχίζεις να προδίδεις:
δεν σε μνημονεύω, δηλαδή δεν σε κοινωνώ,
ούτε εσένα, ούτε την Σύνοδόν σου,
ούτε όσους σε κοινωνούν καίτοι γνωρίζουν τα έργα σου!
Αυτή είναι η θέσις της Ορθοδοξίας εν προκειμένω,
τα δε λοιπά αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις,
υπενθυμίζων αυτόν,
που συνεχώς κοσκινίζει,
διότι δεν θέλει να ζυμώσει...

Εισαγωγή κειμένου, τίτλος, επεξεργασία και επιμέλεια 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπάσματα άρθρων από το βιβλίο 
του αειμνήστου πατρός Θεοδωρήτου Μαύρου
''Όταν οι Φύλακες Προδίδουν''
Έκδοση περιοδικού ''Ο Αγιορείτης''
Αθήνα 2001.

 

Αείμνηστος πατήρ Θεοδώρητος Μαύρος