Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΠΥΡΟΥ

Οι ευσεβείς Ορθόδοξοι χριστιανοί,

οι οποίοι απεστράφησαν την αίρεση του Οικουμενισμού και την καινοτομίαν του Νέου Ημερολογίου 

και εκράτησαν με ευλάβεια το Πάτριο Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο,καλούνται Αντι-Οικουμενισταί και Ακαινοτόμητοι.

Αυτοί δεν ακολουθούν τους Οικουμενιστάς και Νεοημερολογίτας ποιμένας στην καταστροφική τους πορεία 

και δεν έχουν καμμία εκκλησιαστική σχέση με αυτούς,δηλαδή έχουν αποτειχισθεί από τους Νεωτεριστάς.

Με την στάση τους αυτή δεν προκάλεσαν Σχίσμα στην Εκκλησία,

αλλά υπάκουσαν στους Αγίους Πατέρας και τους Ιερούς Κανόνας,οι οποίοι 

επαινούν και μακαρίζουν όσους αποτειχίζονται,δηλαδή χωρίζονται από καινοτόμους ποιμένας

 για λόγους δογματικούς,όταν αυτοί κηρύσσουν κακοδοξίες και αιρέσεις.

(ΙΕ΄Ιερός Κανών της Πρωτοδευτέρας Συνόδου).

Σχίσμα έχουμε μόνο στην περίπτωση που ένα μέρος του κλήρου και του λαού

 διακόπτουν σχέση και κοινωνία με τους κανονικούς Ποιμένας της Εκκλησίας

 ''αναιτίως'' και ''ανευλόγως'',

με την πρόφαση ''ζητημάτων ιασίμων'' ή παραπτωμάτων των αρχιερέων.

Η αίρεσις του Οικουμενισμού,από την οποία απέρρευσε η Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924,δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως ασήμαντο πράγμα και ''ζήτημα ιάσιμο'', εφ' όσον πολύ έγκαιρα χαρακτηρισθεί ως ''κάτι πολύ χειρότερον της παναιρέσεως'' και ''ως νόσος προς θάνατον'',ως πάλιν ''ο πλέον απαίσιος συγκρητισμός'',ως ''χείρων πάσης αιρέσεως'' και ''ανήκουστος προδοσία''. Επομένως, όσοι ακολουθούν το Πάτριο Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο και είναι Αντι-οικουμενισταί'', όχι μόνον δεν είναι Σχισματικοί, αλλά συγκροτούν το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το οποίον έχει αποτειχισθεί από τους Νεωτεριστάς και ενίσταται, δηλαδή αγωνίζεται για την ειρήνευση και ενότητα της Εκκλησίας, αδιαφορώντας για τους διωγμούς και τις συκοφαντίες εναντίον του.

Πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό, ότι είναι τελείως διαφορετικά πράγματα το Σχίσμα, που δεν συγχωρείται, ούτε με αίμα μαρτυρίου και η Αποτείχισις, η οποία είναι σωτήριος και αξία ''της πρεπούσης τιμής της Ορθοδοξίας''. (ΙΕ΄Ιερός Κανών της Πρωτοδευτέρας Συνόδου).'' Αγώνος ουν χρεία μεγάλου,και τούτου νομίμου'' (Μ.Βασιλείου) και ''Ορθοδόξου θεαρέστου Ενστάσεως'' (Οσίου Θεοδώρου Στουδίτου). ''Μόνον ούτω,θα δυνηθώμεν εντός της σημερινής δίνης και συγχήσεως να διασώσωμεν εκείνο, το οποίον παραγγέλλει ο Θεός εις την Αποκάλυψιν: ''κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου''. Αλλά προς τι οι εισέτι τυχόν ενδοιασμοί; Αυτοί ούτοι ο ΙΓ,ΙΔ,ΙΕ κανών, όστις αποτελεί και την πλήρη επεξήγησιν των προηγουμένων,υφηγούνται και εντέλλονται την διακοπήν του μνημοσύνου και άνευ συνοδικής διαγνώμης.

''Ο δήθεν εγκλήμασι τισι του οικείου κατεγνωκώς επισκόπου ως και ο πρόφασίν εγκλήματος ποιούμενος κατά του οικείου Μητροπολίτου οι τοιούτοι, ως και οι Ιεροί Κανόνες αναφέρουσι, υπόκεινται εις καθαίρεσιν αποσπώμενοι του οικείου επισκόπου. Αλλά οι άλλοι; Οι άλλοι, οίτινες ευρίσκονται ενώπιον της τραγικότητος της γυμνή τη κεφαλή κηρυττομένης αιρέσεως, είναι δυνατόν να συνταυτισθούν μετά των ανωτέρω; Όχι!, μυριάκις το εναντίον! Ο καρπός μιας τοιαύτης διαγωγής των είναι ο έπαινος της Εκκλησίας, ''της πρεπούσης τιμής τοις Ορθοδόξοις αξιωθήσονται'', ως αναφέρει και ο κανών, και ουδόλως η κατάκρισις ή το πλέον βλάσφημον, όπερ ασφαλώς εξ αγνοίας των λέγουν τινες, ότι δηλαδή ''σχίζουν'' την Εκκλησίαν διασπώντες την εαυτής ενότητα!... 

Οι ανωτέρω δεν βλασφημούσι μόνον κατά των Πατέρων, οίτινες συνέταξαν τους παρόντας κανόνας, αλλά και κατά της συνόλου χορείας των ομολογητών,οι οποίοι στοιχούντες υφηγήσει των ανωτέρω,ως και του 31ου Αποστολικού, ηδυνήθησαν με τους αγώνας και τα ίδια αυτών αίματα΄''σχισμάτων και μερισμών ρύσασθαι την Εκκλησίαν''. Σημειωτέον δε και τούτο: ότι δηλαδή ο ανωτέρω 15ος κανών της Πρωτοδευτέρας συνετάγη ολίγα έτη μετά τον φοβερόν σάλον της Εικονομαχίας, όστις είχεν εκ θεμελίων συνταράξει την Εκκλησίαν του Βυζαντίου, η οποία μόλις κατά την περίοδον της παρούσης Συνόδου επανήρχετο εις την πάλαι αυτής ευταξίαν. Παρά ταύτα,οι πατέρες οι συγκροτήσαντες ταύτην, δεν εδίστασαν δια του ανωτέρου κανόνος, να διακηρύξουν την εκ νέου απομάκρυνσίν των πιστών εκ παντός αιρετικού ποιμένος και ''ψευδεπισκόπου''.

Αλλά και το έτι σουδαιότερον. Ως γνωστόν,ο αγιώτατος ηγούμενος του Στουδίου Θεόδωρος μετά πολυπληθών ηγουμένων και μοναχών,επί έτη είχε διακόψει την μετά του Πατριάρχου και των κοινωνούντων αυτώ εκκλησιαστικήν κοινωνίαν επί τω λόγω και μόνω της μη τιμωρίας του πρεσβυτέρου Ιωσήφ, όστος είχεν ευλογήσει τον παράνομον γάμον του αυτοκράτορος! Οι λοιποί όμως, ''οικονομικοί'' επίσκοποι και ιερείς, δεν εδίσταζον,καλυπτόμενοι όπισθεν του πλήθους των εξουσιών, να επιρρίπτουν μετ' αναιδείας την ''ρετσινιά'' του ''σχίστου'' της Εκκλησίας εις πάντας τους διακόψαντας την μετ' αυτών κοινωνίαν! Ευθύς όμως κατησχύνοντο υπό της θεολόγου και πλήρους παρρησίας γραφίδος του απαράμιλλου ηγέτου της Μοναδικής πολιτείας. ''Ουκ εσμέν αποσχίσται, ω θαυμάσιε, της του Χριστού Εκκλησίας μήποτε τούτο πάθοιμεν. αλλ΄ει και άλλως εν πολλοίς αμαρτήμασι τυγχάνομεν ομόσωμοι αυτής και τρόφιμοι μετά των θείων δογμάτων και τους κανόνας αυτής και διατυπώσεις γλιχόμεθα φυλάτεσθαι.

Το δε ταράττειν και αποσχίζειν απ' αυτής,την μηδεμίαν εχούσης αληθώς κηλίδα ή ρυτίδα τατά τε τον της πίστεως λόγον, και των κανόνων όρον... Το μη διαστέλλεσθαι κατά τον Θεολόγον, προδοσία της αληθείας σαφής και των κανόνων παράλυσις... Έκτοτε,από του έτους 1924, η εν Ελλάδι Ορθόδοξος Εκκλησία διεσχίσθη εις οπαδούς του σχίσματος της εορτολογικής καινοτομίας της αιρέσεως του Οικουμενισμού και εις κανονικώς ενισταμένους κατά της καινοτομίας ταύτης, προς άρσιν του οικουμενιστικού σχίσματος και ένωσιν της Εκκλησίας, δια κοινής Ορθοδόξου Συνόδου Ενώσεως, ήτις θα κατακρίνει την οικουμενιστικήν αίρεσιν και θα ενώσει τα διεστώτα, επαναφέρουσα την προ του 1924 τάξιν.

Συνεπώς, οι μεν ενιστάμενοι Ορθόδοξοι αγωνίζονται και αποτειχίζονται θεαρέστως, οι δε καινοτόμοι κείνται υπό ορθόδοξον εκκλησιαστικήν κρίσιν, ήτοι, είναι ησέτι μη κεκριμένοι ειδικώς. Καινοτόμιοι και ενιστάμενοι είναι διάδικοι και αντίδικοι.[...] Επιβάλλεται λοιπόν, όπως κηρυχθεί και επιβληθεί η Ορθοδοξία και η ενότης ''της Πίστεως'' (Εφέσ.4,13). Οι δε εν αγνοία,ή και εν γνώσει οπαδοί της εορτολογικής καινοτομίας και των ανετανοήτων οπαδών αυτών, προς κήρυξιν της πατροπαράδοτου Ορθοδοξίας, προς επαναφοράν της πατρώας εορτολογικής τάξεως και προς ένωσιν της διηρημένης εν Ελλάδι Εκκλησίας, δια της ενότητος ''της πίστεως''.

Η συγκρητιστική ισοπέδωσις των ημερών μας εμποιεί ήδη,ανησυχίας και εις αυτούς 

ακόμη τους πρωταγωνιστάς και συμπαθούντας την οικουμενιστικήν κίνησιν,

αφού ανακαλύπτουν,

ιδία μετά την κατάρρευσιν των αθειστικών, υλιστικών και αυταρχικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης,

ότι η Ορθοδοξία δέχεται πλέον απροκάλυπτον την επίθεσίν 

εις όλα τα επίπεδα και οι ορθόδοξοι λαοί ευρίσκονται αντιμέτωποι,

ουχί μόνον με την Ουνίαν,

αλλά και την ωμήν στρατιωτικήν βίαν.

Αμείλικτος επιδίωξις των εκκοσμικευμένων ''Εκκλησιών'' και των ετεροδιδασκαλιών 

είναι η εξαφάνισις της εκ της Ορθοδοξίας απορρεούσης και θαλπομένης ελευθερίας του προσώπου 

μέχρι της τελικής υποταγής των Ορθοδόξων εις το κίβδηλον νόμισμα της κρατούσης συναλλαγής,

όπερ έχει τας όψεις του τε καθολικισμού και του προτεσταντισμού.[...]

Εάν δι' ένα παράνομον γάμον του αυτοκράτορος,ο έξαρχος των Ομολογητών,

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης και οι μαθηταί του διέκοψαν το μνημόσυνον του Πατριάρχου και των κοινωνούντων αυτώ,

τί να είπωμεν ημείς σήμερον δια τον ασφυκτικόν εναγκαλισμόν υπό των φύσει και θέσει 

ταγών της Εκκλησίας του προτεσταντικού αποβλαστήματος,

ήτοι,του επάρατου Συγκρητιστικού Οικουμενισμού;

Εισαγωγή κειμένου, τίτλος και επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Από το βιβλίου του αειμνήστου πατρός 
Αρχιμανδρίτη Χρυσοστόμου Σπύρου
''Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ΜΟΥ''.

 

Μακαριστός Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Σπύρου