Ο ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΣΙΓΩΝ ΚΡΥΠΤΕΙ ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΝ ΤΑΦΩ

Γέροντα,
το Πατριαρχείον αποδεικνεύει,
ότι δεν πιστεύει πια στην μοναδικότητα της Ορθοδοξίας,
αφού λατινοφρονεί τόσο επίσημα και απροκάλυπτα.
-Περί τούτου δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία,τέκνον!
Οι επίσκοποί του έχουν γίνει πλέον ένα με τον πάπα και προσπαθούν να παρασύρουν και εμάς στην αίρεσή τους.
Αυτός, ο ίδιος ο Μάξιμος στην Ν. Σκήτη ετόλμησε να κηρύξει ενώπιον των πατέρων της,
ότι ο Παπισμός έχει κανονική ιερωσύνη και έγκυρα μυστήρια!
Ευτυχώς που βρέθηκε και ένας ευλογημένος Ιερομόναχος και τον ήλεγξε κατά πρόσωπον γι' αυτήν του την βλασφημία.
Και μετ' ολίγον είχεν το θράσσος,
αυτός ο ίδιος κακόδοξος επίσκοπος να διακηρύξει εν μέσω Προτάτω,
περί της μοναδικότητας της Ορθοδοξίας!...
Δόκτορες... της κακοδοξίας παιδί μου,
αδίστακτοι και αδιάντροποι...
Αλλά, όπως λέγει και ένας Άγιος,
η Εκκλησία της Κων/λεως έχει γίνει συνήθεια πλέον και πέφτει σε αιρέσεις,
γι' αυτό και δεν μας παραξενεύει και τόσο.
Το θέμα, όμως είναι,
τί κάνουν οι υπόλοιποι Ορθόδοξοι και ειδικά για μας,
οι αρχές του Αγίου Όρους,οι ηγούμενοι και οι δεκάδες προιστάμενοι των Ιερών Μονών.
Δυστηχώς,
αντί να αντιδράσουν κατά του Φαναρίου,
δώκουν...τους ζηλωτάς,
ώστε να σβήσει κάθε στοιχείο,που θα εμπόδιζε την ένοχη στάση τους.

Και οι μορφωμένοι θεολόγοι, ερώτησε με αγωνία και αγανάκτηση ο Ιλαρίων, συμφωνούν και αυτοί με τις βλασφημίες αυτές του Εξάρχου; -Απ' αυτούς παιδί μου, μην περιμένεις τίποτα, απάντησε με ταραγμένη κάπως φωνή ο πνευματικός. Θέλεις αποδείξεις;

Άκουσε, να σου διαβάσω κατ' αρχήν τις γνώμες τριών εκ των ηγουμένων των νέων αδελφοτήτων, αναφορικώς με το θέμα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, για να καταλάβεις και μόνος σου, τι πιστεύουν οι άνθρωποι αυτοί για τον ιερό αγώνα του ζηλωτισμού εις τον Άθωνα. Σηκώθηκε αργά, πήρε τα γυαλιά του και ένα φάκελλο με πολυγραφημένες κόλλες των Πρακτικών της Εξαρχίας και άρχισε να διαβάζει με την ιεροπρεπή φωνή του: ''Συμμερίζομαι πλήρως ότι η Μήτηρ Εκκλησία μέχρι σήμερον επέδειξε την ενδεικνυμένην χριστιανικήν επιείκειαν και ανοχήν. 

Μήπως όμως σήμερον η χρησιμοποίησις βίας και η καταδίωξις ενίων πρωταιτίων ''ζηλωτών'' θα εδημιουργήσει θόρυβον και κατά τίνα τρόπον θα ηρωποιούσε τα πρόσωπα ταύτα, ενώ έχομεν πληροφορίας, ότι οσημέραι η παράταξις αυτών φθίνει και οδηγείται εις αυτοδιάλυσιν''. Και, ποιος τα λέει αυτά παιδί μου Ιλαρίων; Ο ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου π. Γεώργιος, αυτός, που μέχρι προχθές έγραφε,''ότι η ένωσις σχεδόν έχει γίνει'' και καλούσε σε εγρήγορση τους πατέρας του Αγίου Όρους!

Βλέπεις, πόσο εύκολα είναι τα λόγια και δύσκολη η πράξη; Με το ίδιο πνεύμα μίλησε,συνέχισε ο πνευματικός, και ο ηγούμενος της Μονής Σταυρονικήτα π. Βασίλειος. ''Νομίζω, ότι άπαντες, είπε, είμεθα σύμφωνοι εις την επιβολήν της δεούσης τιμωρίας εις τους πρωταιτίους της Ι. Μονής Εσφιγμένου. Πλην δέον, όπως είμεθα επιφυλακτικοί εις την ετέραν φάσιν, ήτοι εις την εκτέλεσιν της ληφθησομένης σχετικής αποφάσεως. 

Θα έδει, όπως σοβαρώς απασχολήσει ημάς ο ενδεικνυόμενος τρόπος τιμωρίας και απομακρύνσεως των εν λόγω προσώπων''. Ακριβώς, όπως ήθελαν να ενεργήσουν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι δια την σύλληψιν του Κυρίου, συνέχισε ο παπα-Αγάθων, να γίνει δηλαδή με τρόπον ''ίνα μη θόρυβος γένηται παρά τω λαώ'! Πώς λοιπόν να μην κλαίω Ιλαρίων, μετά από μια τέτοια κατάσταση;

Βλέπεις με τι ανέντιμον τρόπον προσπαθούν όλοι τους να παρουσιάσουν διχασμένους τους πατέρας και την Μονή, δήθεν ''παρασυρμένη'' από μερικούς ''πρωταιτίους ζηλωτάς'', ενώ επανειλημμένως όλοι μαζί, εν συνάξει, έχουν υπογράψει τα κείμενα και την ομολογίαν τους ενώπιον του πατρ. Εξάρχου ήδη από το 1972.'''Η όλοι μαζί εξορία, ή κανείς'', εδήλωσαν και δηλώνουν μέχρι σήμερα.

-Να σου διαβάσω τώρα, συνέχισε ο Γέροντας και την σχετικήν γνώμην του ηγουμένου της Μονής Ξενοφώντος, ενός χθεσινού αγιορείτου, ο οποίος, αντί να παραδειγματισθεί από την σώφρονα σιωπήν άλλων παλαιοτέρων συναδέλφων του, θέλησε κι αυτός να δώσει το παρόν μαζί με τους λοιπούς θεολόγους ηγουμένους, ώστε να μην υπάρχει εξαίρεση στην θλιβερή τους διακονία...''

Είναι τελείως απαράδεκτον,είπε,το γεγονός, ότι η Μονή Εσφιγμένου επί τόσα χρόνια ευρίσκεται μακράν της Ιεράς Κοινότητος και αγνοεί τας εν προκειμένω υποχρεώσεις αυτής. Η συνέχισις της καταστάσεως ταύτης ουδόλως τιμά την αγιορειτικήν πολιτείαν και ημάς προσωπικώς''.

-Μα Γέροντα, αυτός και χωρίς να το θέλει, ομολογεί, ότι τους... ατιμάζει στα μάτια των Ορθοδόξων την πορεία της Εσφιγμένου και των λοιπών ζηλωτών πατέρων'', αφού, ως και οι Ιεροί Κανόνες γράφουν, καθώς πολλές φορές διαβάσαμε μαζί, ότι τιμή και έπαινος ανήκει σε όποιον ιερέα και πιστόν δεν ακολουθεί κακόδοξον ψευδοποιμένα, αλλά διακόπτει την μετ' αυτού κοινωνίαν. Αφού λοιπόν αυτοί θέλουν να την συνεχίζουν, τότε ας χαίρονται... τον έλεγχον και την εξουδένωση που τους αρμόζει,κι ας αφήσουν για την Μονή Εσφιγμένου τον έπαινον, που μόνη της διάλεξε υπακούοντας στην ιερή φωνή των Πατέρων. 

Δυστηχώς Ιλαρίων,το λέω και δεν μπορώ να το πιστέψω, αλλά το έχουν για τιμή τους,που υπακούουν σε μια τέτοια Εκκλησία, όπως ακριβώς κατήντησε το Φανάρι τελευταία. Άκουσε, πως την θαυμάζει, ένας άλλος ηγούμενος, ο π.Αιμιλιανός της Σιμωνόπετρας, και φρίξον δια την μόρφωσιν της ''ευσεβείας'' των νέων αγιορείτικών αδελφοτήτων.

''Δι' αυτό, ενώπιον Υμών, Άγιε Πρόεδρε,ομολογώ, ότι η αφοσίωσίς μου προς την Μητέρα Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν είναι τοιαύτη, ώστε θα προετίμων να πλανώμαι, αλλά να έχομαι στερρώς της Αγίας Μητρός Εκκλησίας, παρά να αληθεύω ανεξαρτήτως απ' αυτήν, διότι δεν θα έχω την βεβαιότητα, ότι πατώ σε έδαφος ασφαλές''. -Μα αυτό είναι φοβερό, Γέροντά μου!

Τέτοια ομολογία αγιορείτου ηγουμένου ενώπιον ενός τέτοιου επισκόπου, υπέρ μιας τέτοιας εκκλησίας, χωρίς καμμιά διαμαρτυρία των άλλων παρόντων συναδέλφων του,σημαίνει καθαρά πλέον, ότι το επίσημον Όρος έπεσε ,όπως και το Φανάρι, προ ετών. Δεν απομένει πια παρά η τιμωρία μας από τον Θεόν. -Και εγώ το πιστεύω αυτό,απήντησε με σβησμένη φωνή ο γηραιός πνευματικός. 

Το πιστεύω, διότι δεν είναι μόνον οι παραπάνω ηγούμενοι που συνεφώνησαν πλήρως με την Εξαρχίαν προς εξόντωση της Μονής Εσφιγμένου. Ως επληροφορήθην, πλην μιας Μονής, όλες οι άλλες υπέγρραψαν την απέλαση της Γεροντίας και του ηγουμένου! Τα μέτωπα, ως βλέπεις, έχουν χωρίσει πια!Φοβούμαι, ότι ''εγγύς έστιν το τέλος'', δηλαδή η ένωσις.

Ο Θεός θα επιτρέψει τότε να λάβομεν έκαστος κατά την καρδίαν του. Παιδί μου Ιλαρίων, ήλθεν πλέον η ώρα να πάρεις και εσύ την σκυτάλην της ομολογίας, που τόσα χρόνια με πολλές δοκιμασίες και πίκρες κρατήσαμε εμείς,οι γεροντότεροι. Μην δειλιάσεις για το βάρος και την ευθύνη, ούτε να γογγύσεις. Λίγοι στην ζωή αυτή αξιώνονται να ολολογήσουν, γι' αυτό πρέπει να το θεωρούν υψίστη τιμή τους.

Ούτε να νομίσεις,ότι η αρετή σου ή τα τυχόν χαρίσματά σου έγιναν η αιτία να σε διαλέξει ο Θεός, γι' αυτήν την αποστολή. Ο Θεός πολλές φορές καλεί τα πιο ''εξουθενωμένα'' για να καταισχύνει τα ''ισχυρά''. Τον αμαθή όχλο, για να ταπεινώσει τους εν υπερηφανία και φυσιώσει θεολογούντας... 

Όπως αγωνίζεσαι για την καθαρότητα των λογισμών σου, έτσι θέλω να αγωνισθείς και για την καθαρότητα της πίστεώς σου. Τα πάντα να προτιμήσεις να χάσεις παρά να υποχωρήσεις στον ενωτικόν υστερισμόν της εποχής μας, μολύνοντας έτσι τον γλυκύ της Ορθοδοξίας μας οίνον,που με τόσες θυσίες έφθασε μέχρι εσένα άκρατος και ηδύς. ''Κράττει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου τέκνον'' και ο Θεός θα μείνει παντοτινή σκέπη για εσένα και την συνοδείαν σου.

Στον κόσμο αυτό, μόνο την αμαρτία να φοβάσαι, όπως λέει και το χρυσό στόμα της Εκκλησίας, τα δε λοιπά πάντα, να τα βλέπεις, ως μάταια και παρερχόμενα, ''καν χρηστά ή, καν λυπηρά''. Όσο δε για τους Αγιορείτας αδελφούς σου, που μέχρι τώρα επιμένουν να καλύπτουν την τραγωδία που διέρχεται η Ορθοδοξία εξ' αιτίας του Φαναρίου και των συνοδοιπόρων του, μην στεναχωριέσαι, διότι έφθασε και γι' αυτούς η ώρα. 

Το ''κοινόν ποτήριον'' ευρίσκεται ήδη ''επί θύραις'' και, όταν η αλλόκοτος μίξις θα έχει συντελεσθεί, να δούμε, τι προφάσεις θα βρουν, για να καλύψουν την εντροπή τους... Ας ευχόμεθα, όμως και γι' αυτούς, διότι είναι αδελφοί μας και ''το αίμα νερό δεν γίνεται''.

Ελπίζω να δώσετε τα χέρια στον διωγμό -διότι, εγώ δεν θα ζω πια- όταν εσείς και όσοι εξ' αυτών σας μιμηθούν διωγμένοι απ' τους πολλούς, που θα μείνουν πιστοί στην αντίχριστο ένωση, θα αποτελείτε την συνέχεια της γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μέσα στην σύγχυση των ημερών εκείνων.

Δεινόν πόλεμον ήγειραν οι οικουμενισταί
εναντίον της Ορθοδοξίας.
Υποκρινόμενοι δε, επικαλούνται υπέρ του αντιεκκλησιαστικού τούτου σάλου
και... την ειρήνην.
Διότι ''οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν'' (Ρωμ.γ' 17΄),οι δυστηχείς.
Την ειρήνην καταλύει η αίρεσις.
Η αίρεσις αρνείται την Ορθοδοξίαν,αντιμάχεται την αλήθειαν και φθείρει ''εν κακή διδασκαλία'' ''την πίστιν του Θεού'', ''υπέρ ης Ιησούς Χριστός εσταυρώθη''
(Ιγναντίου Θεοφόρου, ΒΕΠΕΣ, 2, 267).
Η κοινωνία της αιρέσεως είναι ''αλλοτρίωσις Χριστού'' (Θεοδώρου του Στουδίτου,
P.G.99, 1276), απομάκρυνσις ''από της του Θεού Χάριτος''
πτώσις εις την κατάραν και ''εις το σκότος το εξώτερον'' (Δαλματίου,Μ. 41257),
ένθα ουκ έστιν ειρήνη.
Κ αίρεσις δόρατα ακοντίζει κατά της ευσεβείας ''εντός της Εκκλησίας,
τουτέστιν εντός αυτού του οίκου του Θεού.(Κελεστίνου Ρώμης,Μ.4.1048).
Δια της αιρέσεως, τέμνεται στο σώμα του Χριστού εις μυρίας δόξας διαιρούμενον'' (Θεοδώρου Στουδίτου,P.G.99,1473),
σαλεύονται αι κατά τόπους Ορθόδοξαι Εκκλησίαι (Μ.Βασιλείου,P.G.32,212),
διεγείρεται λύσσα τω κόσμω'' και δια των ψευδοδοξιών
ο εχθρός Διάβολος ''κακώς τα ημέτερα ταλαντεύει''
(Γρηγορίου Θεολόγου,P.G.36,476).

Εισαγωγή κειμένου,τίτλος,επεξεργασία και επιμέλεια 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Αποσπάσματα άρθρων από το βιβλίο 

του αειμνήστου πατρός Θεοδωρήτου Μαύρου

 ''Ορθοδοξία και Αίρεσις''.

Άρθρα και σχόλια αναφερόμενα στη σύγχρονη αίρεση του Οικουμενισμού και την μεγάλη ευθύνη των κοινωνούντων αμέσως ή εμμέσως μετ' αυτής.

Η φωτογραφία είναι του μακαριστού

Γέροντα Αββακούμ του Ανυπόδητου, 

ενός άλλου ακόμη ζηλωτή Χριστού.

Ο Τίτλος είναι στίχος από τα έμμετρα έργα του μεγάλου ομολογητή, 

Μελετίου του Γαλησιώτη (13ος αιώνας),

ενός από τους κυριότερους αντίπαλους της ψευδοένωσης της Λυών (1275).

Αείμνηστος Ιερομόναχος π. Θεοδώρητος Μαύρος