ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

  

Η νύχτα έχει προχωρήσει αρκετά, 

ενώ,

εγώ μόνος στο κελλί μου προσπαθώ με συντροφιά τις ιερές εικόνες και το ιλαρό φως του καντηλιού, 

προσπαθώ να βρώ, 

για ποιο λόγο ακριβώς επικρατεί σήμερα στην Ελλαδική Εκκλησία και το Άγιον Όρος 

αυτή η φοβερή αφασία για τα θέματα της Πίστεως,

αφασία, 

που χρόνια τώρα έχει περάσει στην περιοχή της Αποστασίας. 

Ή, για να είμαι πιο ακριβής και δίκαιος, 

ασχολούνται και με την πίστη. 

Απόδειξη τα κηρύγματα για τους χιλιαστάς, παπικούς και σπανίως τους μασόνους, 

όπως επίσης και τα σχετικά φυλλάδια και βιβλία. 

Αυτό, όμως, που δεν κάνουν είναι, 

ότι δεν ενδιαφέρονται να ελέγξουν δια λόγου και πράξεως, 

σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, τους κακοδόξους προισταμένους τους 

ή και συναδέλφους τους, 

οι οποίοι δεκαετίες τώρα κηρύττουν το αιρετικό πιστεύω του Οικουμενισμού. 

Διότι κατ΄αυτούς, η πίστη των Ορθοδόξων δεν είναι μοναδικός δρόμος σωτηρίας... 

Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, 

που οδηγούν εξίσου με την Ορθοδοξία προς τον Θεόν 

και την σωτηρίαν...

Γι' αυτό ακριβώς και το 1990 υπεγράφη στην Ελβετία η ένωσις με τους αιρετικούς Μονοφυσίτας, τους οποίους από τον πέμπτο αιώνα έχει καταδικάσει η Εκκλησία δια Οικουμενικών Συνόδων! Την ένωσιν επεκήρωσε και ο πατριάρχης Βαρθολομαίος στην τελευταία συνάντησή του με τον πάπα, όπου μετά το ουνιτικό ''συλλείτουργο'', που είχαν στην Ρώμη,συνεπόγραψαν το κοινόν ανακοινωθέν, το οποίον επικροτεί τα γενόμενα στον Λίβανον. Αλλά μόνον αυτά:

Ακόμη και τον Μωαμεθανισμόν και τας λοιπάς ειδωλολατρικάς θρησκείας, τας θεωρούν οι συγκριτισταί Οικουμενισταί, ότι οδηγούν στον Θεόν. Όλων αυτών των κακοδόξων αρχιτεκτόνων και υπερασπιστής και διάκονος είναι ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, τον οποίον αναμένουν τον προσεχή Μάιον στας Αθήνας και εις την Μητρόπολίν Παροναξίας, δια να τιμήσουν οι επίσημοι και ο αγνοών εν πολλοίς λαός της Ελλάδος. Να υποδεχθούν ποίον; 

Όχι μόνον έναν αιρετικόν, αλλά και έναν υβριστή των Ελλήνων! ''Πώς είναι δυνατόν η Ελλάς να υποδεχθεί τιμητικώς έναν πατριάρχην, ο οποίος είναι αποδεδειγμένα μισέλλην;'' διάβασα να γράφει ένα έντυπο, που πριν λίγο καιρό είχα λάβει και το οποίον συνέχιζε με τα εξής: ''Δεν αποτελεί τούτο ατιμίαν κατά της Ελλάδος, που οφείλει την ελευθερίαν της εις τους ήρωας του 1821, τους οποίους ο κ. Βαρθολομαίος καθιβρύζει;

Διότι, ως γνωστόν, αφού εγράφη πολλάκις εις τον Τύπον, είπε και τούτο το απίστευτον, ότι δήθεν ''...δυστηχώς οι δύο λαοί (Τούρκοι και Έλληνες) διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων'' (δηλαδή την Τουρκικήν δουλείαν των Ελλήνων!), όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξυπόλυτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές...'' (Αυριανή 26.10.1991).

Προσφάτως δε έγραψε ο Τύπος: ''Υπέρ όχι μόνον της τελωνειακής σύνδεσης (της Τουρκίας), αλλά και της πλήρους ένταξή της στην Ευρωπαική Ένωση είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης... ''(Ελευθεροτυπία 15. 1. 1996). Στόχος του τα πιθανά πνεονεκτήματα, που θα προκύψουν από το Φανάρι, αδιαφορώντας για τις αρνητικές επιπτώσεις στον Ελλαδικό χώρο από τον βάρβαρο και αντιδημοκρατικόν εταίρον... 

Εκτός, όμως των ανωτέρω είναι και ψευδοπατριάρχης. Διότι, ενώ ''αιρετικός έστι... ο μικρόν γουν εκκλίνων της ορθοδόξου πίστεως'', ο κ. Βαρθολομαίος παρεκτρέπεται σε πολλά και μεγάλα, ως θα φανεί κατωτέρω: α. Παραβαίνει συνεχώς και προκλητικώς την απόφασιν των αγίων πατέρων και Συνόδων, που αναφέρει, ότι ''πρέπει να αναθεματισθεί'' πάσα αίρεσις. (Α΄Κανών της Β΄Οικουμενικής Συνόδου).

Αυτός, όμως πράττει το αντίθετον! β. Και, όχι μόνον δεν αναθεματίζει τας διαφόρους αιρέσεις, αλλά και διακηρύττει αναιδώς, ότι τας αναγνωρίζει,ως Εκκλησίας, ήδη από την πρώτην ημέρα, που ανήλθεν στον θρόνον. Όσο δε αφορά τους Ιερούς Κανόνας, που απαγορεύουν με καθαίρεση μια τέτοια ομολογία και πράξη, αυτός καταφρονεί τελείως την φωνή τους, αποκαλών αυτούς ''τείχη αίσχους''! (Επίσκεψις,15.6.89).

γ. Εν συνεχεία δε την παράνομον αυτήν αναγνώρισιν των αιρέσεων προσπαθεί να επιβάλει, όχι μόνον εις το Άγιον Όρος, αλλά και στας λοιπάς Εκκλησίας, όπως συνέβη και με το πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το οποίο ηρνήθη να δεχθεί, ως Ορθοδόξους, τους αιρετικούς Μονοφυσίτας. δ. 

Γι' αυτό ακριβώς ο μέγας αυτός αποστάτης των εσχάτων χρόνων, ουδέποτε κατηγόρησε τις σατανολατρικές συμπροσευχές της Ασίζης της Ιταλίας το 1986 των Οικουμενιστών, με αρχηγόν τον πάπαν. Σε αυτές έλαβον μέρος, όχι μόνον οι χριστιανικές αιρέσεις, αλλά και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Βουδισταί, ειδωλολάτραι, μάγοι κ.λ.π. Ιδού, πάλιν, διατί ο κ. Βαρθολομαίος μετέχει αμετανοήτως εις σατανοκρατικά συνέδρια οικουμενιστών, όπως εκείνο της Καμπέρα Αυστραλίας το '91, όπου έγιναν τέτοια δαιμονικά ξεφαντώματα, ώστε ένας προτεστάντης αναγκάστηκε να γράψει:

''Η θέσις του Π.Σ.Ε., ότι αι ειδωλολατρικαί θρησκείαι θα κερδίσουν τον ουρανόν χωρίς τον Ιησούν Χριστόν, καθιστά τον ίδιον τον Χριστόν έναν ''απατεώνα'', όταν λέει: ''ουδείς δύναται ελθείν προς τον πατέρα, ειμή δι' εμού''. Τότε ο Παύλος εις μάτην ηνάλωσε την ζωήν του και εις μάτην έγραψε τις επιστολές του, που άπλωσαν τον Χριστιανισμόν στον ρωμαικόν κόσμον. Η Βίβλος ''έσφαλλε'' απορρίπτουσα τα είδωλα εις την δευτέραν εντολήν.

Το Π.Σ.Ε. υποβιβάζει τον Ιησούν Χριστόν εις το επίπεδο των ειδωλολατρών ηγετών και τον κάνει μία από τας πολλάς οδούς προς τον Θεόν!... Ένα σατανικόν πνεύμα ή πνεύματα παρήγαγον έναν ''σατανικόν Ιησούν'' εις το Π.Σ.Ε.! 

Ο ''Χριστός'' του Π.Σ.Ε. στην Αυστραλία ουδέποτε ήλθεν εκ των ουρανών, ουδέποτε επέστρεψε εις τους ουρανούς και δεν δύναται να πάρει κάποιον στον ουρανόν. Ένα ξένο και σατανικό πνεύμα και πνεύματα, αυτό είναι το μόνο είδος του ''Χριστού'', που θα ηδύνατο να προσκληθεί για να ακούσει τις κραυγές των Οικουμενιστών... Η Αυστραλία απεκάλυψε το βάθος της Αποστασίας, που ενεργείται δια μίαν παγκόσμιον Εκκλησίαν και η οποία έχει περιγραφεί, ως ''Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών, η νύμφη του τελικού αντιχρίστου...''. (Orthodox Christian Witness,5. 9. 91).

Και, όταν τυχόν ταύτα προβάλλονται από βιντεοκασσέτες, οι οικουμενισταί χαλούν τον κόσμον δια να σταματήσουν τις εκπομπές και να τις ματαιώσουν με εγκληματικές προφάσεις.[...]. Παραθέτομεν ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα εκκλησιαστικής εφημερίδας, δημοσιευθέν το 1992. ''Από την εποχή, που στον πατριαρχικό θρόνο της Βασιλεύουσας ανέβηκε ο Μελέτιος Μεταξάκης, ένας εσμός προδοτών, με εξαίρεσιν τον πατριάρχην Μάξιμο τον Ε΄, έβλαψε περισσότερο από όλους την Ορθοδοξία, που είναι αναμφίβολο, αν πιστεύουν και σε αυτόν τον Θεόν ακόμα, που δεν παύουν όμως να τον ''εμπιστεύονται'' και εμπαίζουν σαρκαστικά. 

Γιατι, αν πίστευαν, κανένας τους δεν θα τολμούσε να παριστάνει τον κληρικό από αυτούς. Και γι' αυτό ξεπουλούν την Ορθοδοξία σε τιμή ευκαιρίας''! (Ορθόδοξος Τύπος 25.6.1982). Μετά από τέτοια κείμενα και τις δημόσιες εμφανίσεις του πατριάρχου, που ολοφάνερα προδίδουν την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, πώς είναι δυνατόν να τον ανέχονται επίσκοποι, ιερείς και μοναχοί, ιδίως του Αγίου Όρους,που τον μνημονεύουν καθημερινώς;

Μέχρι, πότε θα τον θωπεύουν με τις δήθεν διαμαρτυρίες τους, ενώ βλέπουν, ότι καθημερινώς θρασύνεται και περισσότερον, απεμπολών τον ''θησαυρόν της υγιαινούσης πίστεως''; Δεν αντιλαμβάνονται, ότι προ πολλού έπρεπε να είχαν διακόψει κοινωνίαν μαζί του συμφώνως προς τους Ιερούς Κανόνες και την πατερική διδασκαλία; 

Ο κ.Βαρολομαίος, όμως δεν είναι μόνον αιρετικός. Όπως όλοι οι αιρετικοί είναι και άδικος. Τούτο αποδεικνύεται από τον τρόπον, που συμπεριφέρεται προς όσους δεν τον προσκυνούν και μνημονεύουν. Τότε αφήνει να εκδηλωθεί όλος ο ''πλούτος'' της κακοδόξου καρδιάς του...

Έτσι στις 20. 5. 1992 εξεδίωξε δια της αστυνομίας την αδελφότητα της Σκήτης του Προφήτου Ηλιού εν Αγίω Όρει, επειδή δεν τον εμνημόνευε λόγω των οικουμενιστικών του ενεργειών. Εις τούτο φέρει μεγίστην ευθύνην και η συμπράξασα Ιερά Κοινότης του Άθωνος, η οποία σύρεται δυστηχώς, ως κοπέλλι όπισθεν των παρανόμων επιθυμιών του.

Εν συνεχεία κάλεσε τους ζηλωτάς που εγκαταβιούν στην Αθωνική Πολιτεία,
υπολογίζονται γύρω στους τρακόσιους,
''εις μετάνοιαν και ανάνηψιν'' και στη περίπτωση που αρνηθούν κάτι τέτοιο
''να απέλθουν εκτός Αγίου Όρους,
''διότι αυτό είναι έδαφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου
και δεν έχουν θέσιν εις αυτό, οι τα ενάντια προς αυτό φρονούντες''. (ΤΑ ΝΕΑ 9.11.92).
Ακόμη έθεσε το ρητορικό ερώτημα:
''ημπορεί σε μια οικογένεια,
τα παιδιά να διαφωνούν με τον πατέρα, τον αρχηγό της οικογενείας;'' (ΕΘΝΟΣ 7.11.92). [...].
''Πολύ και λίαν πλανάται'' ο κ. Βαρθολομαίος λέγων τα ανωτέρω και αν νομίζει,
ότι θα περάσει ο διωγμός των Ορθοδόξων Αγιορειτών,
τον οποίον ετοιμάζει εν πνεύματι αιρετικής αδικίας.
Πρώτον,
διότι ''εις μετάνοιαν και ανάνηψιν'' καλείται ο ίδιος,
που είναι άδικος και αιρετικός και όχι οι Αγιορείται.
Δεύτερον, διότι,
όπως ένας ''πατέρας'' δεν ημπορεί να έχει αξίωσιν υπακοής από τον υιόν του,
όταν τον εξωθεί εις την ληστείαν,
ούτε από την θυγατέρα του, όταν την προάγει εις την πορνείαν,
ούτω και ο ''πνευματικός πατέρας'' δεν ημπορεί να έχει αξίωσιν υπακοής,
όταν είναι λύκος αντί ποιμένος
και προάγει εις την αίρεσιν,
που είναι η χειροτέρα μορφή πορνείας!...

Εισαγωγή, επιμέλεια και τίτλος κειμένου

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Απόσπασμα από το βιβλίο του αειμνήστου πατρός

 Θεοδωρήτου Μαύρου,

''ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ'',

Αθήνα 2001.

Στην φωτογραφία εικονίζεται ένας άλλος ακόμη ζηλωτής Χριστού,

  ο μακαριστός Γέρων Ισίδωρος ο Αγιορείτης.

Αείμνηστος Ιερομόναχος π. Θεοδώρητος Μαύρος