Τὰ παιδιὰ ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι πάντοτε τὰ ἀθῶα θύματα, στοὺς διάφορους βωμοὺς τῶν «μεγάλων».Παρατηρεῖται λ.χ.ἀρκετὰ συχνὰ τὸἑξῆς λυπηρὸ φαινόμενο: Κάποια παιδιὰ ἀρχίζουν νὰ ἀσχολοῦνται καὶ νὰ μαθαίνουν κάποια ἐκ- κλησιαστικὴ Τέχνη, μὲ μεγάλη ὄρεξη καὶ φωτεινή, ἐλπιδοφόρα διάθεση. Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ ἀρχίζει νὰ θωπεύει καὶ νὰ καταυγάζει τὶς ἁγνὲς ψυχοῦλες τους.
Οἱ γονεῖς στὴν ἀρχὴ ἐνθουσιάζονται μὲ τὴν εὐκαιρία, ἡ ὁποία δίνεται στὰ παιδιά τους καὶ κάνουν, ὅταν εἶναι εὐσυνείδητοι καὶ ὑπεύθυνοι, τὶς ἀπαραίτητες θυσίες, προκειμένου αὐτὰ νὰ τὴν ἀδράξουν καὶ νὰ τὴν ἀξιοποιήσουν κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο.Ἕως ἐδῶ ὅλα καλά. Τὰ προβλήματα συνήθως ἀρχίζουν ὅταν ἡ «σοφία» τοῦ κόσμου τούτου καὶ τοῦ ἄρχοντός του ἀρχίζει νὰ ἀπαιτεῖ ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὸν χρόνο τοῦ παιδιοῦ, φορτώνοντάς το δυσβάστακτα, ὅπως εἶναι γνωστὸ καὶ διαπιστωμένο ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἁπλούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πολλοὺς ἔγκυρους ἐπιστήμονες.
Τὰ παιδιὰ πιέζονται πολύ, κάποτε ἀφόρητα, μὲ ἀποτέλεσμα μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς νὰ ὁδηγοῦνται «φυσικὰ», ἢ καλύτερα ἀναγκαστικά, κάποια στιγμή, ἐνώπιον τοῦ ψευδοδιλήμματος: Ἁγιογραφία, Ψαλτικὴ κλπ., ἢ μία «ἀπαραίτητη» δεύτερη ἢ καὶ τρίτη ξένη γλῶσσα, ἢ φροντιστήριο, ἢ κάποιο ἄθλημα, ἢ διασκέδαση, ἢ ἐκδρομή, ἢ καράτε(!), ἢ γιόγκα(!!) κ.ο.κ...
Συνήθως προηγοῦνται ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, τὰ δευτερεύοντα, τὰ τοῦ κόσμου, καὶ ἔπονται -ἂν ἔπονται-, καὶ «στριμώχνονται» ὅπως-ὅπως καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ! Ὅσα πρόδωσαν καὶ προδίδουν ὅλους μας, ὅταν γίνον- ται στανικῶς πρωτεύοντα, συνεχίζουμε νὰ τὰ προτιμοῦμε, ὅσα δημιούργησαν, μὲ τὴν προτεραιότητα, τὴν ὁποία λανθασμένα τοὺς δώσαμε, τὴν παγκόσμια κρίση, τὴν ὁποία ὅλοι γευόμαστε μὲ πίκρα καὶ ἀποτροποιασμό, ἐπιμένουμε δυστυχῶς νὰ τὰ ὀρεγώμαστε, ἐπιδιώκουμε καὶ προτάσσουμε πάντοτε, σὰν νὰ εἶναι κάτι τέτοιο αὐτονόητο!!!
Ἡ ἀποτυχία ὅμως ἔτσι, τοῦ σύγχρονου, ἄλογου καὶ καταναλωτικοῦ αὐτοῦ τρόπου σκέψης καὶ ζωῆς, καθὼς καὶ οἱ λανθασμένες, -μὲ μόνο κριτήριο τὴν οὐτοπικὴ ἐλπίδα γιὰ κάποια μελλοντικὴ ἐπαγγελματικὴ ἀποκατάσταση-, ἐπιλογές μας κληροδοτοῦνται ἐγκληματικὰ στὶς νέες γενιές, δίχως κατανόηση τοῦ τί κάνουμε, χωρὶς αἴσθηση τῆς μεγάλης μας εὐθύνης...
Ὁ Μέγας ὅμως Θεολόγος τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ πάνσοφος, τόσο κατὰ κόσμον, ὅσο καὶ κατὰ Θεόν, Γρηγόριος διδάσκει τὰ ἑξῆς, καὶ ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω:«Τάξις ἀρίστη παντὸς ἀρχομένου, καὶ λόγου καὶ πράγματος, ἐκ Θεοῦ τε ἄρχεσθαι, καὶ εἰς Θεὸν ἀναπαύεσθαι»...Λόγος ἀπολογητικὸς τῆς εἰς τὸν Πόντον φυγῆς.
+ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου