Ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΛΕΠΡΑ

Από τόν Βίο τοῦ ῾Αγίου Πέτρου τῆς ᾿Ατρώας τοῦ Θαυματουργοῦ

(Θ´ αἰών, μνήμη: 3η ᾿Ιανουαρίου)

 

Μία ἡμέρα ὁ ῞Αγιος ἔστειλε ἕναν ᾿Αδελφὸ μὲ μιὰ παραγγελία. Τοῦ συνέστησε νὰ μὴ σταματήση στὶς θέρμες, οἱ ὁποῖες βρίσκονταν στὸν δρόμο του.Τοῦ ἀπαγόρευσε ρητῶς ὄχι μόνον νὰ μὴ μπῆ ἐκεῖ,ἀλλὰ οὔτε καὶ να πλησιάση. Ο ᾿Αδελφὸς μπῆκε καὶ πῆρε ἐκεῖ ἥσυχα τὸ μπάνιο του. Πέρασε ἕνας σημαντικὸς καιρός, κατόπιν ξαφνικὰ δίχως νὰ γνωρίζη κανεὶς γιατί,ὅλο του τὸ σῶμα σκεπάσθηκε ἀπὸ λέπρα.῾Ο ῞Αγιος Πέτρος,τὸ ἄλειψε μὲ τὸ ῞Αγιο Μῦρο καὶ ἔκαμε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ ἐπάνω του.

Αλλὰ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς προσευχῆς του ὑπῆρξε ἀρνητικό. –Τί ἔκαμες λοιπόν,παιδί μου,γιὰ νὰ μοῦ εἶναι ἀδύνατο νὰ σὲ θεραπεύσω; Μήπως δὲν ἔχεις ἐξομολογηθῆ κανένα ἁμάρτημα ποὺ ἔκαμες; Ο ᾿Αδελφός, ὁ ὁποῖος εἶχε λησμονήσει τὴν παλιά του παρακοή, ἀπήντησε,ὅτι ἡ συνείδησί του δὲν τὸν κατηγοροῦσε γιὰ τίποτα. Ο ῞Αγιος ἀνήσυχος πολύ, προσευχήθηκε ἀρκετὰ γι΄αυτὸν τὸν δυστυχῆ Μοναχό.

Τέλος μιὰ ἡμέρα,καθὼς προσευχόταν στὸ κελλί του,διέκρινε ἕνα παιδὶ ἀποτρόπαιο, βρώμικο, ξεσχισμένο, ποὺ ἔλεγε: – Τί ὑπάρχει μεταξύ μας, κακὲ Γέροντα, γιὰ νὰ μὲ καταδιώκης παντοῦ, καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ νέου αὐτοῦ, ποὺ τὸ κάλυψα μὲ λέπρα, ἀφοῦ σὲ παρήκουσε παίρνοντας ἕνα μπάνιο στὶς θέρμες ποὺ βρίσκονταν στὸ δρόμο του;

Ο Γέροντας ἐκάλεσε ἀμέσως τὸν ᾿Αδελφὸ καὶ τοῦ εἶπε: –Γιατί παιδί μου, δὲν μοῦ γνώρισες ἀκόμη τὸ λάθος σου; Ο δαίμων τῆς ἀνυπακοῆς, ὁ ὁποῖος σὲ ἀπάτησε, μὲ πληροφόρησε, ὅτι ἔγινες λεπρός, γιατὶ ἀθέτησες τὶς ἐντολές μου. Ο ᾿Αδελφὸς ξαναθυμήθηκε, ἐξομολογήθηκε καὶ θεραπεύθηκε...!

Αντιγραφή από το Περιοδικό «῞Αγιος Κυπριανός»,
ἀριθμός 324,᾿Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2005, 
σελίδα 160
Bernardin Menthon
''Τὰ Μοναστήρια καὶ οἱ ῞Αγιοι τοῦ ᾿Ολύμπου τῆς Βιθυνίας''
σελ. 154,
μετάφραση Ναταλίας Βασιλοπούλου,
ἐκδόσεις «᾿Ορθόδοξος Κυψέλη»,Θεσσαλονίκη 1980.
Τίτλος,επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ