ΕΓΩ ΚΑΘΕΥΔΩ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΑΓΡΥΠΝΕΙ

Ένα ἀπὸ τὰ οὐσιώδη γνωρίσματα τῆς ᾿Ορθοδόξου Πνευματικότητος εἶναι ἡ ᾿Εγρήγορσις.

῾Ο εὐσεβὴς Χριστιανὸς ὀφείλει νὰ ἀγρυπνῆ συνεχῶς,

ὥστε νὰ προφυλάσση τὴν καρδιά του ἀπὸ τὶς προσβολὲς τοῦ ἐχθροῦ,

ὁ ὁποῖος τὸν σφυροκοπᾶ διαρκῶς μὲ πονηρὲς σκέψεις, 

μὲ ἀκάθαρτες φαντασίες,

μὲ ἐμπαθῆ αἰσθήματα.

Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἐπαγρύπνησις,συντροφευμένη μὲ τὴν διαρκῆ προσευχή, ἐφ᾿ ὅσον ἐξασκεῖται μὲ συνέπεια,μὲ ταπείνωσι καὶ φρόνημα μετανοίας, ἐξαγνίζει τὸν ἄνθρωπο ψυχικὰ καὶ σωματικά, τὸν καθιστᾶ δοχεῖο τοῦ ἀχωρήτου Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ἐργασία δὲν εἶναι ἕνα τυπικὸ καθῆκον, μία ἀρετή,ἡ ὁποία κάποτε τελειώνει,ἀλλ᾿ εἶναι μία ἰσόβια δραστηριότης,διότι καὶ ὁ διάβολος ἰσοβίως ἀγωνίζεται νὰ πλανήση τὴν ψυχὴ καὶ νὰ τὴν χωρίση ἀπὸ τὸν Νυμφίο της Χριστό.Θεοφιλεῖς ψυχές, ἀφιερωμένες ὁλοκληρωτικὰ στὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας μὲ προσοχὴ καὶ προσευχή, ἀξιώθηκαν νὰ ἐπαναλαμβάνουν μὲ ταπείνωσι καὶ ευγνωμοσύνη: «ἐγὼ καθεύδω καὶ ἡ καρδία μου ἀγρυπνεῖ». Θεῖοι ῎Αγγελοι σκεπάζουν τὴν εὐλογημένη αὐτὴ ψυχὴ ἀκόμη καὶ στὸν ὕπνο· ἔτσι, μόλις ἀνοίξουν τὰ μάτια στὴν ἔγερσι ὅλη ἡ ὕπαρξις στρέφεται δοξολογικὰ πρὸς τὸν Κύριό μας καὶ ἡ ἡμέρα ξεκινᾶ μὲ τὴν θεία εὐλογία.῾Ο πιστός, μὲ βαθειὰ ἐπίγνωσι τῆς ἀδυναμίας του, προσπίπτει νοερὰ ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας καὶ ἐπικαλεῖται τὴν οὐράνια ἀντίληψι, γιὰ νὰ λυτρωθῆ ἀπὸ τὸν ὠρυόμενο λέοντα. Τὸ περιβάλλον, τὸ ὁποῖο μᾶς προσφέρει ἡ ἐποχή μας, εἶναι πλέον σχεδὸν καθολικὰ ἀντιησυχαστικό.῾Επομένως, ἀπαιτεῖται μεγάλη ἔντασις ᾿Εγρηγόρσεως, διότι σήμερα ἰσχύει, περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε, τὸ Πατερικόν:«Πολυόφθαλμον δεῖ εἶναι τὸν σωθῆναι βουλόμενον». Οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς ψυχῆς μας ἂς εἶναι πάντοτε ἐστραμμένοι πρὸς τὸν Λυτρωτή μας, γιὰ νὰ διαλύεται κάθε τέχνη τοῦ διαβόλου.῾Ο θεόπνευστος Αββᾶς᾿ Βαρσανούφιος μᾶς συμβουλεύει θαυμασιώτατα: «Οἱ ἐν θαλάσσῃ πλέοντες, κἂν συμβῇ αὐτοὺς γα- ληνιάσαι, ἀλλ᾿ ἔτι ἐν τῷ πελάγει ὑπάρχουσι καὶ προσδοκῶσι τὴν ζάλην καὶ τὸν κίνδυνον καὶ τὸ ναυάγιον καὶ οὐδὲν αὐτοὺς ὠφέλησεν ἡ πρὸς μικρὸν γαλήνη· τότε γὰρ καὶ μόνον ἔχουσι τὸ ἀσφαλές, ὅταν εἰς αὐτὸν ἔλθωσι τὸν λιμένα· πολλοὶ δὲ καὶ ἐν αὐτῷ τῷ στομίῳ ἐναυάγησαν. Οὕτω γοῦν καὶ ὁ ἁμαρτωλός,ἐφ᾿ ὅσον ἐστὶν ἐν τῷ κόσμῳ τρέμειν ὀφείλει τὸ ναυάγιον πάντοτε».῾Η προτροπὴ τοῦ Κυρίου μας ἂς εἶναι ὁ παντοτινὸς σύντροφός μας, κατὰ τὴν ἐπικίνδυνη αὐτὴ ποντοπορεία μας: «Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε..., ἃ δὲ ὑμῖν λέγω, πᾶσι λέγω· γρηγορεῖτε!».

 

+ Κυριακή τῶν Μυροφόρων, 2/15.5.2005

 

Μακαριστός Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ.Κυπριανός Α'