ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΩΝ

Θα 'έρθει καιρός, πού θα δεις τα σκυλιά δεμένα με τα λουκάνικα.

Ηθική δε θα υπάρχει!

Αγάπη δε θα υπάρχει!

Εμπιστοσύνη πουθενά δε θα υπάρχει!

Ό κόσμος θα πέσει σε μεγάλη ανηθικότητα, χωρίς όρια, ούτε συγγενικά.

-Και ποιος θα κρατάει Ορθοδοξία μπάρμπα-Χαραλάμπη;

-Βλέπεις αυτό το βουνό και δίπλα το άλλο;

Θα μείνει μια γιδούλα στο ένα και μια στο άλλο και θα χτυπάει το κουδουνάκι της τσίν, τσίν, τσίν.

Τόσοι θα μείνουτε, πολύ λίγοι...

Θαυμαστά γεγονότα διηγείται ή Ουρανία Κωνσταντοπούλου, 70 ετών,

από το Λατζωνάτο Τριφυλλίας,

κάτοικος Καλαμάτας:

Το Χαραλάμπη τον θυμάμαι από τότε πού ήμουν κορι­τσάκι του Δημοτικού σχολείου.

Ερχόταν στο χωριό μου και άναβε όλα τα καντήλια των εκκλησιών.

Είχε ξανθά, μακριά μαλλιά, φορούσε παντελόνι και πουκάμισο με γιλέκο.

Δίδασκε τους συγχωριανούς μου και θυμάμαι,

πού τους έλεγε: -Γυρίστε με το Παλαιό, το Παλαιό είναι το Ορθόδοξο Εορτολόγιο.

Αργότερα παντρεύτηκα και έφυγα από το χωριό μου.

Στην Καλαμάτα,στο σπίτι πού έμενα,ερχόταν πολύ συχνά και,επειδή είχα πολλά παιδιά και ήμουν πολύ φτώχεια,μου έφερνε χρήματα, τυριά,ψωμιά,λαχανικά,φρούτα και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε σε τρόφιμα.Μια φορά ήρθε στο σπίτι μου,έφερε δύο φανάρια,καντηλήθρες και λάδι, τα έδωσε στον άντρα μου και του είπε:-Αντώνη,όταν πάς στο χωριό σου,στο Σελά,να πάς στο μοναστήρι του Άγιου Μηνά και να ανάψεις αυτά τα δύο φανάρια. Κάποιες φορές, μαζί με τον άντρα μου, έπαιρναν το γαϊ­δούρι, πήγαιναν στα περιβόλια,το φόρτωναν πορτοκάλια,λεμόνια,λαχανικά και τα πήγαιναν στον Προφή­τη Ηλία στους φυματικούς.

Ένα μεσημέρι ήλθε στο σπίτι και μου είπε:-Ό άντρας σου που είναι;Μαγειρέψατε;-Μπάρμπα-Χαραλάμπη, δεν έχουμε τι να μαγειρέ­ψουμε και ο άντρας μου λείπει. -Έχεις κατσαρόλα και κρεμμύδι; Φέρτα εδώ. Του έδωσα την κατσαρόλα, έκοψε το κρεμμύδι,έριξε λάδι,καθάρισε ένα πολύ μικρό κουνουπιδάκι, έριξε αλάτι,ένα κατσαρολάκι νερό,το έβαλε στη φωτιά και μου είπε:-Ασ΄ το να βράσει.Έβρασε το κουνουπίδι, γέμισε ή κατσαρόλα, φάγαμε τα έξη παιδιά μου,ο Χαραλάμπης,εγώ,και έμεινε και για τον άντρα μου. Θυμάμαι καλά αυτό το περιστατικό,γιατί μου είχε κάνει από τότε μεγάλη εντύπωση.Και αναρωτιό­μουνα το πώς μ' αυτό το μικρό κουνουπιδάκι γέμισε ή κατσαρόλα και φάγαμε τόσα άτομα. 

Ή δε νοστιμιά του ήταν απερίγραπτη. Είχα έξη κορίτσια, ήθελα αγόρι, στεναχωριόμουνα και έκανα προσευχή στην Παναγία να μου δώσει αγόρι. Έ­μεινα έγκυος και την προηγούμενη μέρα από τη γέννα πέρασε ο Χαραλάμπης από το σπίτι μου,αλλά, επειδή εγώ είχα πάει να φέρω νερό,δεν με βρήκε.Είδε τις μικρές κόρες μου και τους είπε:-Πείτε στη μάννα σας ότι,αυτό πού ζήτησε,θα της το δώσει ο Θεός σε λίγες ώρες.Πράγματι,την άλλη μέρα γέννησα το γιο μου τον Ευ­στάθιο.Μετά αναρωτιόμαστε με τον άντρα μου,πώς ο Χαραλάμπης ήξερε την ήμερα πού θα γένναγα και ότι το παιδί θα ήταν αγόρι!Κάποια φορά κάναμε αγρυπνία στο μοναστήρι της Κοιμή­σεως της Θεοτόκου. Έκανε πολύ κρύο και χιόνιζε.Ό Χαραλάμπης κάποια στιγμή έφυγε από την αγρυπνία και βγήκε έξω.Όταν τελείωσε ή αγρυπνία και βγήκαμε από την εκκλησία,τον είδαμε ξαπλωμένο κατά γης·κοιμόταν πολύ βαθιά και επάνω του ήταν ένα παχύ στρώμα από χιόνι.Όλοι οι Χριστιανοί τον λυπηθήκαμε και τον ξυπνή­σαμε-αυτός,θυμάμαι,μας είπε το έξης θαυμαστό:-Αχ...τι μου κάνατε... Ήμουνα παρέα με τους αγ­γέλους! Πήγαν κάποιοι στην ηγουμένη Καλλίνικη και της είπαν ότι ο Χαραλάμπης δεν είναι καλός άνθρωπος,γιατί δέ­χεται και του ρίχνουν νερό τα κορίτσια και λούζεται και γιατί χορεύει στα πανηγύρια.

Όταν πήγε ο Χαραλάμπης στο μοναστήρι, ή ηγουμένη τον μάλωσε και του είπε να μην ξαναπατήσει στο μοναστήρι. Ό Χαραλάμπης, αφού την άκουσε με προσοχή, μετά από λίγο της είπε: -Κάνω τον Ανδρέα τον σαλό. Μου χρειάζεται ταπεί­νωση,γι' αυτό κάθομαι να με χλευάζουν.Τί θέλεις;Να φορέσω κουστούμι και γραβάτα και να κάνω τον κύριο;Ή ηγουμένη Καλλίνικη,όταν άκουσε αυτά,του ζήτησε συγχώρεση και του έβαλε μετάνοια.Στην κορυφή του Ταΰγετου είναι ένα εκκλησάκι Προφή­της Ηλίας· θυμάμαι κάποτε μου είχε πει:-Με πήρε σύννεφο,με πήγε στο εκκλησάκι και άνα­ψα τα καντήλια,ούτε κατάλαβα πώς πήγα...Την εποχή της κατοχής πήγαινε προς τον Αλμυρό και στο χέρι του κρατούσε το φαναράκι του.Οι Γερμανοί,όταν τον είδαν του φώναξαν «"Αλτ..."Αλτ..."Αλτ...», αλλά αυτός συνέχιζε το βάδισμα· του έριξαν πολλές σφαίρες και θυμάμαι μου είπε:-Γέμισε το σακάκι μου,αλλά δεν με πήρε καμία...Οι Γερμανοί τον πλησίασαν,τον σταμάτησαν και τον κοίταξαν,ο Χαραλάμπης τους είπε:-Να πιστεύετε στο Χριστό.Ιδού γαρ και λέγομεν και λέγομεν,γαρ... γαρ... γαρ.Και συνέχισε το δρόμο του.

Οι Γερμανοί έμειναν ακίνητοι και τον κοίταζαν με απορία και θαυμασμό. Κάποια φορά,πού ήταν άρρωστος,τον φιλοξενούσα στο σπίτι μου.Έτρωγε πολύ λίγο,νήστευε πολύ,ακόμη και το νερό.Δε δεχόταν να κοιμηθεί σε κρεββάτι, διπλωνό­ταν με ένα σακί,έβγαινε έξω από το σπίτι και κοιμόταν στην αυλή. Κάποιες φορές με κοίταζε και μου έλεγε:-Ήμουν στη Μακεδονία και δεν ξέρω με ποιο τρό­πο,ούτε με λεωφορείο,ούτε με ζώο,ούτε με τα πό­δια,βρέθηκα στην Ομόνοια στην Αθήνα.Όλοι οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι τον σεβόντουσαν και τον αγαπούσαν,λίγοι ασεβείς τον κορόιδευαν και τον έλε­γαν Ζουρλοχαραλάμπη, κολλητσιδιάρη.Ό Χαραλάμπης απ` όπου και αν περνούσε κήρυττε την Ορθοδοξία και έλεγε δυνατά:-Σήμερα είναι ή τάδε γιορτή με το Παλαιό,μετανοείτε,γυρίστε στην Ορθοδοξία.Κάποια εποχή είχα πάει με την οικογένεια μου στην Αθή­να και εκεί δούλευα.Όταν ήρθα για κάποιο λόγο στην Καλαμάτα,έμαθα ότι ο Χαραλάμπης είναι πολύ άρρω­στος στο σπίτι του Ηλιόπουλου.Ξεκίνησα και πήγα να τον δω.Μόλις με είδε χάρηκε και μου είπε:-Σήμερα σε περίμενα,ήξερα ότι θα έρθεις.

Για μένα ο Χαραλάμπης ήταν ο σωτήρας μου,αυτός μου ανάστησε τα παιδιά μου με τα τρόφιμα πού μου έφερνε.Ήταν άγιος άνθρωπος,κήρυκας της Ορθοδοξίας και πολύ ελεήμων,αιωνία του ή μνήμη!Πληθωρική ή διήγηση του Ιωάννη Ανδριόπουλου,γεμάτη θαυμαστά και παράδοξα:Κατάγομαι από το Λατζωνάτο Τριφυλλίας και κατοικώ στο Ασπρόχωμα Καλαμάτας.Τον Χαραλάμπη τον θυμάμαι από παιδάκι,γιατί ερχόταν στο χωριό μου και άναβε τα καντήλια στα εξωκλήσια.Στα χωριά πού περνούσε,σε γνωστούς και σε αγνώστους έλεγε:-Γυρίστε με το Παλαιό.Σήμερα είναι αυτή ή γιορτή με το Παλαιό.Το Παλαιό Εορτολόγιο είναι το σω­στό και αυτό να ακολουθήσετε.Εκκλησιαζόταν και κοινωνούσε μόνο στο μοναστήρι του Παναγουλάκη και στον Άγιο Ισίδωρο. Θυμάμαι κάποια φορά,πού ήμουν στο καφενείο του Ανδρόνικου Καραμπάγια, ήρθε εκεί και ο Χαραλάμπης.

Τον φώναξα στο τραπέζι μου,τον κέρασα και του είπα: -Παπουλάκη,λέω να πάω αύριο στον Άγιο Γεώργιο στους Χρόνους.-Να πάς, αλλά να μην αφήσεις φράγκο στην εκ­κλησία,γιατί τα παίρνει αυτός ο μπεκρής και μας ξεφτιλίζει.-Παπουλάκη,δεν μπορώ να πάω και να μην αφήσω κάτι στην εκκλησία.-Εκείνο πού σου λέω εγώ να κάνεις,γιατί θα δια­τάξω και θα σε κόψει το τραίνο,αλλά δεν θέλω να σε κόψει,να σε σούρει όμως να γελάσει ο κόσμος.Έφυγα από το καφενείο,πήγα σε μια εξαδέλφη μου στο Νέο Κόσμο και μετά πήγα στη στάση,για να πάρω το τραίνο να πάω στο σπίτι μου.Εκεί πού περίμενα,χωρίς να το καταλάβω,βρέθηκα κοντά στις ράγες.Πέρασε το τραίνο με έσουρε,μου έσκισε το παντελόνι και,όπως είπε ο Χαραλάμπης,γέλασε ο κόσμος!

Πριν πάει στο σπίτι του Ηλιόπουλου,έμενε στην καλύβα των Καραχαλαίων στο Ασπρόχωμα.

Τα βράδια πήγαινα συχνά,

άναβα τη φωτιά και του έκανα παρέα.

Κάποια ημέρα πήγα γύρω στα μεσάνυχτα, τον είδα να κοιτάζει προς τα επάνω,

δεν ανέπνεε όμως καθόλου,ήταν σαν νεκρός.

Επειδή πίστευα και πιστεύω ότι ο Χαραλάμπης δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος,

αλλά ένας μεγάλος ασκητής της εποχής μας, κάθισα και περίμενα να δω το απο­τέλεσμα.

Μετά από αρκετή ώρα άκουσα ένα «χράκ» από το στόμα του και αμέσως μου λέει:

-τί υπέροχα ήταν εκεί!

-τί είδες παπουλάκη;του είπα.

-Είδα χιλιάδες Αγγέλους, Αγίους, Αγίες και την Παναγία μας να υμνούν το Χριστό.

Ό Χριστός δεν βλέπεται, γιατί λάμπει· και ή Παναγία μας λάμπει,

αλλά βλέπεται.

Έλεγε και άλλα σε μια ξένη γλώσσα, πού εγώ δεν κατα­λάβαινα· τον ρώτησα,

τι σημαίνουν αυτά και μου είπε:

-Είναι οι επτά λέξεις πού μου έδωσε ο Χριστός!

Είπε τις λέξεις, αλλά ήταν ξενικές και δεν τις συγκράτησα.

Συνεχίζεται...

Αντιγραφή από το Ιστολόγιο ''ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ''
Τίτλος,επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Χαραλάμπης ο Δια Χριστόν Σαλός