Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΛΗΘΗΚΕ ΕΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΝ ΤΟΥ
῞Ενα σχετικὰ πρόσφατο περιστατικό, συγκλονιστικὸ πράγματι, τὸ ὁποῖο κατέγραψε ἕνας πιστός μας
ποὺ τὸ ἔζησε, μᾶς διδάσκει πολὺ εὔγλωττα γιὰ τὴν προσοχὴ καὶ αὐτῶν ἀκόμη τῶν λογισμῶν μας,
τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ ἐπιδεικνύουμε ἰδίως ὅταν εὑρισκώμεθα σὲ χώρους ἀφιερωμένους
στὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ μάλιστα σὲ ῾Ιερὲς Μονές. ῾Ο πειρασμὸς καραδοκεῖ νὰ ἐπιφέρη καταστροφὴ
καὶ ἡ ἀπὸ μέρους τοῦ ἀνθρώπου ἀπώλεια τῆς προσευχητικῆς ἐγρηγόρσεως,
παρέχει εἰς αὐτὸν τὴν δυνατότητα, κατὰ θείαν βεβαίως παραχώρησιν, νὰ καταφέρη «πλῆγμα»
ὅπου καὶ ὅπως μπορεῖ, γιὰ νὰ φανερώση τὴν κακία καὶ μισανθρωπία του.
῾Ο Θεὸς νὰ τὸν καταργήση!...
Πρωτίστως, θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω τὴν μεγάλη μου εὐγνωμοσύνη στὴν Μονὴ τῶν ῾Αγίων Κυπριανοῦ καὶ ᾿Ιουστίνης καὶ στὸν πνευματικό μου Πατέρα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Κυπριανό, γιὰ τὸ ὅτι ἐγὼ ἡ σύζυγός μου καὶ τὰ τέσσερα παιδιά μου εἴμαστε σήμερα στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζόμενοι στὴν ὀρθὴ Πίστη. Κάνοντας ὑπακοὴ στὸν πνευματικό μου Πατέρα, θὰ διηγηθῶ ἕνα ἀληθινὸ περιστατικό, τὸ ὁποῖο ἀφορᾶ ἐμένα τὸν ἴδιο, 46 ἐτῶν σήμερα, καὶ ποὺ συνέβη στὶς ἀρχὲς τοῦ 1962, ὅταν ἤμουν 2,5 ἐτῶν. ῾Ο πατέρας μου, ἡ μητέρα μου καὶ ἐγὼ εἴμεθα φιλοξενούμενοι σὲ ἕνα Μοναστήρι στὸ Κρυονέρι ᾿Αττικῆς. ῾Ο πατέρας μου προέρχεται ἀπὸ χριστιανικὴ οἰκογένεια, εἶναι ῾Ιεροψάλτης ἀπὸ μικρῆς ἡλικίας, καὶ μία ἀπὸ τὶς ἀδελφές του ἦταν Μοναχή, ἡ ὁποία ἐκοιμήθη κατὰ τὴν περίοδο τοῦ πολέμου τοῦ 1940.
Στὸ Μοναστήρι λοιπόν, στὸ ὁποῖο φιλοξενούμεθα, ἦταν καὶ ὁ θεῖος τοῦ πατέρα μου, ἀδελφὸς τοῦ πατέρα του,ὁ ὁποῖος ἦταν Μοναχός, ῾Ιεροψάλτης καὶ ῾Ιεροκήρυκας. Οἱ δυό τους βοηθοῦσαν νὰ χτισθοῦν ἐκεῖ κάτι κελλάκια. ῞Οταν νύχτωσε, μᾶς εἶπαν νὰ μείνουμε στὸ Μοναστήρι, ἐπειδὴ ἦταν ἀργά... ᾿Εκεῖνο τὸ βράδυ, ἀπὸ μία συγκατάθεση τοῦ πατέρα μου σὲ σαρκικὸ λογισμὸ [σχετικὰ μὲ τὴν σύζυγό του], τοῦ παρουσιάζεται ὁ Πειρασμὸς μέσα στὸ δωμάτιο κανονικά, μὲ οὐρά, κάνοντας ἅλματα καὶ λέγοντάς του: «Τώρα θὰ δεῖς τὶ θὰ σοῦ κάνω»!... ῾Ο πατέρας μου, μέσα στὴν ἀγωνία του, ἄρχισε νὰ λέει τὸ «Πάτερ ἡμῶν». Τότε ὁ Πειρασμὸς τοῦ ἀπαντάει: «᾿Εντάξει,θὰ φύγω, ἀλλὰ θὰ ξαναγυρίσω»... ᾿Εμπρὸς σὲ αὐτὸ τὸ φοβερὸ θέαμα, ὁ πατέρας μου δὲν τὸν ἐξόρκισε... ῞Ολα αὐτὰ τὰ εἶδε ξύπνιος!... Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, τὰ εἶπε αὐτὰ στὸν θεῖο του καὶ στὴν ῾Ηγουμένη τῆς Μονῆς. ᾿Εκεῖνοι τοῦ εἶπαν, φανερὰ ταραγμένοι, ὅτι τοῦ ἄφησε πεδίο νὰ ξαναγυρίσει...
῎Επειτα ἀπὸ λίγο, ἡ ῾Ηγουμένη, σὰν ἀπὸ διορατικό, εἶπε στὴν μητέρα μου νὰ μὴν ἀφήσει τὸ παιδὶ (ἐμένα) ἀπὸ τὰ μάτια της. ῾Η μητέρα μου, πράγματι, δὲν μὲ ἄφηνε ἀπὸ τὸ χέρι της, ἐκτὸς ἀπὸ κάποια μόνον στιγμή, ὅταν ἔκλαιγα γιὰ νὰ μοῦ σπάσει δύο καρύδια ποὺ μοῦ εἶχαν δώσει στὸ Μοναστήρι. Τότε, δὲν πρόλαβε νὰ σηκώσει μιὰ πέτρα γιὰ νὰ σπάσει τὰ καρύδια, καὶ μὲ ἄκουσε νὰ οὐρλιάζω!... Κρατοῦσα στὰ χέρια μου ἕνα μπουκάλι μὲ δραστικὸ γεωργικὸ δηλητήριο καὶ τὸ μάτι τῆς μητέρας μου ἔπεσε στὸ πόδι μου ποὺ ἔκαιγε ἀπὸ τὸ δηλητήριο τοῦ μπουκαλιοῦ ἐκείνου!... ᾿Αμέσως, μὲ ἅρπαξε στὴν ἀγκαλιά της καὶ μὲ πῆγε τρέχοντας στὴν ῾Ηγουμένη. ᾿Απ᾿ ὅτι θυμᾶμαι, μοῦ ἔβαλαν λαδάκι ἀπὸ κανδήλι καὶ ὁ κοχλασμὸς σταμάτησε... Τότε ἡ ῾Ηγουμένη ἀνακάλυψε ἔντρομη, ὅτι τὸ μπουκάλι ἐκεῖνο μὲ τὸ δηλητήριο τὸ εἶχαν χάσει ἀπὸ πολλὰ ἤδη χρόνια καὶ ἔψαχναν παντοῦ γιὰ νὰ τὸ βροῦν, ὥσπου τελικὰ τὸ λησμόνησαν. Νὰ ὅμως, ποὺ ὁ διάβολος δὲν τὸ εἶχε ξεχάσει, ἀλλὰ τὸ χρησιμοποίησε μόλις τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία, ὅπως συμπέρανε πλέον καὶ ἡ Γερόντισσα.
Μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες, ἀφοῦ στὸ μεταξὺ εἴχαμε φύγει καὶ εἴχαμε πάει στὸ σπίτι μας, ἡ μητέρα μου ἔπλυνε τὸ πόδι μου καὶ αὐτὸ ἄρχισε ἐκ νέου τὸ «φούντωμα». ᾿Αμέσως ἐπιστρέψαμε στὸ Μοναστήρι, ὅπου μοῦ ἔβαλαν λαδάκι, μὲ σταύρωσε ἡ ῾Ηγουμένη καὶ τὸ φούντωμα καταλάγιασε... Μοῦ ἔμεινε ἕνα σημάδι στὸ πόδι, τὸ ὁποῖο μέχρι σχεδὸν πρόσφατα ἦταν ἀκόμη ὁρατό. Τὸ περιστατικὸ αὐτὸ, τὸ εἶχα διηγηθεῖ στὴν σύζυγό μου, ἡ ὁποία καὶ μὲ προέτρεψε νὰ τὸ διηγηθῶ καὶ στὸν πνευματικό μου Πατέρα.
Θὰ ἤθελα ἀκόμη νὰ προσθέσω ὅτι,
ὅπως συμφωνεῖ καὶ ἡ μητέρα μου,
ἐγὼ δὲν εἶχα τότε, οὔτε τὴν δύναμη, οὔτε τὸν χρόνο νὰ ἀνοίξω τὸ μπουκάλι μὲ τὸ δηλητήριο,
ὅταν συνέβη τὸ ἀνωτέρω περιστατικό.
Εὔχομαι ἡ ἀνάγνωση αὐτῆς τῆς πραγματικῆς ἱστορίας νὰ ὠφελήσει καὶ ἄλλους Χριστιανούς.
Β. Γ.
Οδηγὸς ταξὶ
Αναδημοσίευση από το περιοδικό ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ''
έτος λη', Τόμος ιδ',
Ιούλιος - Αύγουστος 2005
τεύχος 327
Τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Τρομακτικό! Θα ήθελα να ρωτήσω τι εννοεί δεν τον εξόρκισε;;; Έπρεπε να πεί κάτι για την εν λόγο περίσταση;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω να σας απαντήσω,καθ' ότι είναι μια γραπτή,προσωπική μαρτυρία.Όντως,όμως συγκλονιστική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον έπρεπε να πει σε ξορκίζω σατανά.....Μπορούσε το περιστατικό αυτό να αποφευχθεί με κάποια ενέργεια του φταίχτη - πατέρα; Δηλαδή να το εξομολογηθεί σε ιερέα; Γιατί ο πονηρός δεν στράφηκε κατά του πατέρα και στράφηκε κατά του παιδιού του; Και τέλος , μπορεί ένας μόνο σαρκικός λογισμός (και μάλιστα αφορών τη νόμιμη σύζυγο) να οδηγήσει σε τέτοια αποτελέσματα; Ευχαριστώ και συγνώμη αν σας κούρασα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν ιστορικά καταγεγραμμένες αναφορές,που υποστηρίζουν του λόγου το αληθές.Πως με ένα και μόνο λογισμό-κατά παραχώρηση Θεού πάντοτε-συνέβησαν παρόμοια.Δεν ξέρουμε ποτέ,πως ο Θεός παιδαγωγεί,προειδοποιεί ή και επισημαίνει.Σας ευχαριστώ πολύ και δεν με κουράσατε καθόλου αδελφέ.
Διαγραφή