ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΝΑΣ

Διηγήθηκε ένας Γέροντας, ότι κάποιος αδελφός ήθελε να φύγει για να μονάσει, αλλά τον εμπόδιζε η ίδια η μητέρα του. Αυτός όμως δεν παραιτούνταν από τον σκοπό του και έλεγε: «Θέλω να σώσω την ψυχή μου».

Η μητέρα του, αν και προσπάθησε πολύ να τον εμποδίσει, δεν τα κατάφερε και τελικά υποχώρησε στην επιθυμία της. Έφυγε λοιπόν, έγινε και μοναχός, αλλά ξόδεψε τη ζωή του με αμέλεια.

Κάποτε πέθανε η μητέρα του και μετά από ένα χρονικό διάστημα συνέβη να αρρωστήσει κι αυτός πολύ βαριά και κάποια στιγμή ήρθε σε έκσταση και αρπάχθηκε στην κρίση, κι εκεί βρήκε τη μητέρα του ανάμεσα στους κατάδικους.

Εκείνη λοιπόν, μόλις τον είδε, έκπληκτη του λέει: «Τι συμβαίνει, παιδί μου; Και σύ καταδικάσθηκες να΄ρθεις στον τόπο αυτό; Και, πού πήγαν τα λόγια που έλεγες; Θέλω να σώσω την ψυχή μου;». Ντροπιάστηκε βέβαια μ΄αυτά που άκουσε και στεκόταν καταλυπημένος μη μπορώντας να της δώσει καμιά απάντηση. Οικονόμησε όμως ο φιλάνθρωπος Θεός και μετά το όραμα αυτό ανέλαβε από την ασθένειά του.

Και επειδή σκέφθηκε, ότι από τον Θεό του έγινε μια τέτοια επίσκεψη, έγινε έγκλειστος και φρόντιζε για τη σωτηρία του, μετανοώντας και κλαίοντας για όσα μές στην αμέλειά του έκανε πιο μπροστά. Και τόσο μεγάλη ήταν η κατάνυξή του, ώστε πολλοί τον παρακαλούσαν να υποχωρήσει λίγο, μήπως και πάθει κάποια ζημιά από το υπερβολικό κλάμα.

Αυτός, όμως δεν παρηγοριόταν με τίποτε και έλεγε: «Εάν δεν μπόρεσα να αντέξω τον εξευτελισμό από τη μητέρα μου, πώς θα τον σηκώσω κατά την ημέρα της κρίσεως;...

Μεγάλο Γεροντικόν