Τα Χριστούγεννα του 1927
ο π. Βασίλειος βρίσκεται στην Χαλκίδα και εξυπηρετεί τους εκεί πιστούς.
Παρά την αστυνομική απαγόρευση,
τα Θεοφάνεια κατέρχεται με τους πιστούς στη θάλασσα και τελεί την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού.
Οι Χριστιανοί του συμπαρίστανται αποφασιστικά και αποφεύγεται κάθε επεισόδιο.
Επίσης από την εφημερίδα ''Η Αναγέννησις του Λαού'' του 1927 και 1928
διαβάζουμε ότι ο ατρόμητος και άφοβος ζηλωτής π. Βασίλειος Σακελλαρόπουλος
ήταν ο κηδεύσας στη Μάνδρα Ελευσίνας των νεομαρτύρων Αικατερίνας Ρούττη και Χαρίλειας Λιούλη.
Η εφημερίς ''ΣΚΡΙΠ'' της 4ης-4-1928 περιγράφει ένα ακόμη επεισόδιο με ήρωα τον πατέρα Βασίλειο.
''Η αυτή καταδίωξις γίνεται στο Μενίδιον.
Και εκεί την Μεγάλη Πέμπτην
οι Μενιδιάται εκάλεσαν τον ιερέα Βασίλειον Σακελλαρόπουλον,
όστις μένει ενταύθα καταγόμενος εκ Καλτεζών Τριπόλεως.
Αλλά μαθούσα τούτο η Μητρόπολις
διέταξε και κρυφίως την Μ. Πέμπτην το πρωί,
προ της ενάρξεως της Λειτουργίας τον συνέλαβον
και τον μετέφερον εις το Τμήμα Μεταγωγών.
Όταν οι κάτοικοι του Μενιδίου επληροφορήθησαν τούτο εξεστράτευσαν συν γυναιξί και τέκνοις και άνω των 300 μετέβησαν εις το Τμήμα Μεταγωγών, όπου διαμαρτυρηθέντες κατόρθωσαν να απελευθερώσουν τον Ιερέα''. Το 1931 το Συνοδικό Δικαστήριο κατεδίκασε ερήμην τον π. Βασίλειο σε καθαίρεση. Εκείνος δεν σταμάτησε να λειτουργεί. Αυτή ήταν καθαρή πρόκληση και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ζήτησε από τον Εισαγγελέα να εκδοθεί ένταλμα συλλήψεώς του ''επί αντιποιήσει Αρχής''. Όσες φορές κι αν πήγαν τα αστυνομικά όργανα να τον συλλάβουν δίστασαν μπροστά στη λεβέντικη στάση του: -Δεν έκαμα κανένα έγκλημα, δεν ζημίωσα κανένα, δεν κάνω εμπορία! απαντούσε έχοντας ήσυχη την συνείδησή του. Στη Κοίμηση της Θεοτόκου στο Κολωνό, άλλη φορά, σαν τέλειωσε η Θεία Λειτουργία και ο κόσμος έφυγε, παρουσιάσθηκε στη πόρτα του ναού ένας ανθυπομοίραρχος με δύο χωροφύλακες.
Ο π. Βασίλειος κατάλαβε αμέσως τον σκοπό τους και ζήτησε από τον ανηψιό του που ήταν εκεί, να φέρει ένα ταξί και να περιμένει εκεί. Μετά, όπως ήταν ντυμένος, πλησίασε τα όργανα. Με φανερή δυσφορία του ανακοίνωσαν την εντολή που είχαν δηλαδή να τον συνοδεύσουν στο Τμήμα. -Περιμένετέ με λίγο τους είπε και μπήκε στο ιερό. Αφού ''κατέλυσε και ξεφόρεσε'' βάζοντας το πετραχήλι στη τσέπη του βγήκε και πλησίασε τα αστυνομικά όργανα.-Δεν πρόκειται να σας ακολουθήσω παιδιά μου, γιατι έγκλημα δεν έχω κάνει κανένα,τους είπε. -Μα,πάτερ, έχουμε ένταλμα συλλήψεως και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, απάντησε ο επικεφαλής κάνοντας νόημα στους χωροφύλακες να τον συλλάβουν. Την στιγμή όμως που οι χωροφύλακες πλησίαζαν ένα ξαφνικό, δυνατό χαστούκι έδωσε στον καθένα και εκείνοι οπισθοχώρησαν αδύναμοι. Αμέσως τότε βγάζει και το πετραχήλι του, το φορά και αρχίζει: ''ευλογητός ο Θεός ημών,πάντοτε!...''. -Συγχωρέστε με, τους λέγει, αλλά αν κάνετε εσείς την δουλειά σας, κάνω κι εγώ τη δική μου.
Πηγαίνω για ιεροπραξία... Άναυδος τους αφήνει και μπαίνει στο ταξί που τον περίμενε. Γι΄άλλη μια φορά είχε ξεφύγει την σύλληψη. Το 1932 δεν απέφυγε την σύλληψη. Ετέλεσε πανηγυρικά Θεία Λειτουργία την Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Μενίδι Αττικής. Έχοντας υπ΄όψιν τα όργανα του Μητροπολίτου Παπαδοπούλου, ότι ο ''παπάς των Καλτεζών'' δύσκολα κάμπτεται στις διαταγές και στις φοβέρες τους,κατά την περιφοράν των Αγίων Εικόνων δεν κινήθηκαν. Το απόγευμα όμως της ίδιας ημέρας, ενώ ο π.Βασίλειος βρισκόταν σε φιλικό σπίτι που τον φιλοξενούσε,τον συλλαμβάνουν και κατ΄ευθείαν τον μεταφέρουν στο Τμήμα Μεταγωγών στις παλιές στρατώνες (στο Μοναστηράκι) Αθηνών. Στις 7 δε Απριλίου του ιδίου έτους δικάζεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο με την νεοεφεύρετο κατηγορία του Μητροπολίτου Αθηνών, ''της αντιποιήσεως Αρχής''. Το Δικαστήριον αποτελούσαν οι δικαστές Σκουρλέτης ως Πρόεδρος, Ραμπούς και Αντωνόπουλος και εισαγγελεύς ήταν ο Γκούφου. Συνήγοροι παρέστησαν οι Ηλιάδης, Βαλσαμάκης και Μπακόπουλος. Και η απόφαση μετά από πολύωρη ακροαματική διαδικασία και πάλι εδικαίωσε τον αγώνα των Γ.Ο.Χ.
Το επίσημο όργανο της Κοινότητος των Γ.Ο.Χ, ''Κήρυξ των Ορθοδόξων'' με διευθντή τον αείμνηστο π. Μάρκο (Εμμανουήλ Χανιώτη) εδημοσίευσε την αθωοτική απόφαση και εσχολίασε αυτήν, όπως στη συνέχεια αναδημοσιεύουμε:
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΩΝ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ
Δημοσιεύομεν κατωτέρω την απόφασιν του Δικαστηρίου των εν Αθήναις Πλημμελειοδικών, δι΄ης ηθωώθη ο αιδεσιμώτατος ιερεύς μας κ. Βασίλειος Σακελλαρόπουλος, κατηγορούμενος ότι λειτούργησεν με το Πάτριον ημερολόγιον.
Το Δικαστήριον των εν Αθήναις Πλημμελειοδικών
Επειδή εκ της αποδεικτικής διαδικασίας απεδείχθη ότι ο κατηγορούμενος ιερεύς κατά τον τω κατηγορητηρίω χρόνον διετέλει καθηρημένος ιερούργησε δε ων τοιούτος εν τω ιερώ ναώ Μενιδίου, πλην απεδείχθη ότι ούτος από της εποχής εκείνης και πρότερον διετέλει θρησκευτικός Λειτουργός της Κοινότητος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών των ακολουθούντων το παλαιόν ημερολόγιον (παλαιοημερολογιτών), του οποίου η δημοσία λατρεία και η εκτέλεσις των θρησκευτικών τελετών δεν αντίκειται εις διάταξιν τινά των νόμων ή του Συντάγματος, επομένως η υπό του κατηγορουμένου τούτου τέλεσις ιεροτελεστίας υπό τοιαύτην ιδιότητα δεν συνιστά κολάσιμον πράξιν και δέον τω λόγω τούτω να ανακηρυχθεί αθώος.
Διά ταύτα
Κηρύσσει τον κατηγορούμενον Βασίλειον Σακελλαρόπουλον ΑΘΩΟΝ και καταδικάζει το Δημόσιον εις τα έξοδα και τέλη.
Αθήναι τη 7η Απριλίου 1932
Ο Πρόεδρος Γ. Σκουρλέτης
ΣΗΜ. ''Κ. ΟΡΘ''. Ο σεβάσμιος ούτος ιερεύς της κοινότητός μας θέτων υπεράνω των ποταπών συμφερόντων την ευσέβειαν και φοβούμενος περισσότερον τον Θεόν από τους ανθρώπους ευθύς εξ΄αρχής από της επαράτου επιβολής του Παπικού ημερολογίου, ως αληθής λειτουργός του Υψίστου και μέλος τίμιον του πρεσβυτερίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας αντετάχθη κατά του κακοδόξου και σατανικού νεωτερισμού τούτου. Διά δε την ενέργειάν του αυτήν, την σύμφωνον προς την ιερατικήν του συνείδησιν και η οποία ήτο η επιβεβλημένη υπ΄αυτού του δοθέντος όρκου κατά την ώρα της χειροτονίας του,υπό του Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου των νεωτεριστών κατεδικάσθη εις καθαίρεσιν!!!
Και δια τούτο εν τη ανωτέρω αποφάσει του ενταύθα Πλημμελειοδικείου αναφέρεται ο ζηλωτής της ακριβείας ούτος ιερεύς ως καθηρημένος! Αλλ΄όταν ο ιερεύς και το τέκνον της Εκκλησίας καταδικάζεται υπέρ της ευσεβείας, τότε η καταδίκη αυτή δεν είναι καταδίκη και ενώπιον του Θεού, αλλ΄απεναντίας, ως αποφαίνονται οι Άγιοι Πατέρες, από τον Θεόν είναι έπαινος και ευλογία και στέφανος, η δε καταδίκη επιστρέφει εις τας κεφαλάς των παρανομούντων, οι οποίοι θησαυρίζουν την οργήν του Κυρίου εν τη ημέρα καθ΄ην θα ευρεθώσιν έμπροσθεν του Βήματος του Χριστού. Τούτο έχοντες υπ΄όψει οι ευσεβέστεροι των Σεβασμ. Αρχιερέων δεν εδίσταζον μέσα εις αυτά τα γραφεία της Αρχιεπισκοπής να συγχαίρουν τον προειρημένον αιδεσιμώτατον παπά Βασίλειον Σακελλαρόπουλον, όπως και τους λοιπούς, τους εμμένοντας και αγωνιζομένους υπέρ της ευσεβείας ευλαβεστάτους ιερείς μας.
Η δε πανηγυρική αύτη αθώωσις, πόσον ζωηρά παρουσιάζει εις όλους την μεγάλην αλήθειαν, ότι οι άνθρωποι της ημέρας οσονδήποτε ισχυροί και αν είναι,δεν θα ημπορέσουν ποτέ να σβήσουν το φως,το οποίον προήλθεν από του Τάφου του εκ νεκρών Αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ουδέ να συντρίψουν τους Χριστιανούς,οι οποίοι προς αυτό ατενίζουν και υπ' αυτού ως τέκνα της Εκκλησίας καταυγάζονται και αγωνίζονται εν αυτώ να περιπατούν αρνούμενοι τα ''ασθενή του κόσμου στοιχεία'' και την μωράν παρά τω Θεώ σοφίαν του αιώνος τούτου του πονηρού''! (αριθμ.φύλλου 53/1932).
Όταν τον Απρίλιο του 1941 κατέλαβον την Ελλάδα οι Γερμανοί και στο κοντάρι της γαλανόλευκης στην Ακρόπολη ανέβηκε ο αγγυλωτός σταυρός, ο π. Βασίλειος σαν απόγονος των οπλαρχηγών του 1821 εδέχθη βαρύ κτύπημα. Από τότε έσβησε το χαμόγελό του και κάθε τόσο ψιθύριζε; -Άτιμοι Ούννοι! Με την πίκρα αυτή ο δυνατός και ατρόμητος π. Βασίλειος, τον Μάρτιο του 1942 αρρωσταίνει και από ουρία. Πέφτει στο κρεββάτι σε χρόνια δυστηχισμένα. Όλοι οι γιατροί που τον επισκέπτονται, του συνιστούν αλλαγή κλίματος. Το χωριό του, οι Καλτεζές, θα ήταν ο καταλληλότερος τόπος.Ίσως εκεί να εύρισκε και καλύτερη τροφή στα δύσκολα αυτά χρόνια της κατοχής. Ο ακούραστος π. Βασίλειος, ούτε καν θέλει να το σκεφθεί.
Ελπίζει ότι γρήγορα θα συνέλθει και θα συνεχίσει τον ιερό αγώνα κοντά στο ποίμνιό του, που πραγματικά τον λάτρευε. Η οικογένειά του όμως τον παρακαλεί αδιάκοπα για το καλό του: Λίγο καιρό στις Καλτεζές και θα εύρισκε την υγεία του. Στις τόσες παρακλήσεις των πνευματικοπαίδων του και της οικογενείας του λύγισε, και την παραμονή της Ζωοδόχου Πηγής τους είπε: -Ας πάει αύριο η Αρχοντία να πάρει άδεια από το ιταλικό Φρουραρχείο και ας πάω. Το ίδιο βράδυ αργά ζήτησε από την παπαδιά του, που του παραστεκόταν με αφοσίωση: -Παπαδιά, μάζεψέ μου τα παιδιά να τους διαβάσω μια ευχή. Η παπαδιά συμμεριζόμενη την κούραση των παιδιών, χωρίς να σκεφθεί ότι θα ήταν οι τελευταίες ώρες του, απάντησε: -Δεν τα λυπάσαι παπά μου που κοιμούνται; Και αύριο μέρα είναι!
-Ας έχουν την ευχή μου αναστέναξε τότε εκείνος και δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του.
Σαν ξημέρωσε,
η κόρη του η Αρχοντία έφυγε για το Φρουραρχείο με τον φόβο μήπως μετανιώσει ο πατέρας της,
χωρίς όμως και να γνωρίζει,
ότι το θέλημα του Θεού ήταν αυτό,
που ο πατέρας της ήθελε.
Πριν προλάβει να φθάσει στον προορισμό της ένας λαχανιασμένος μικρός (ο ανθοπώλης Λιανός)
την έφθασε και της είπε να γυρίσει αμέσως στο σπίτι της.
Ο πατέρας της π. Βασίλειος είχε κοιμηθεί εν Κυρίω
(29 Μαρτίου 1942, Σάββατον της Διακαινησίμου).
Την επομένη ημέρα εδιαβάσθη η νεκρώσιμος ακολουθία στο σπίτι του.
Παρευρέθησαν πολλοί ιερείς και
ο Αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. κ. Χρυσόστομος.
Παρά τα δύσκολα χρόνια πολύς κόσμος παρακολούθησε την κηδεία του και το τίμιο λείψανό του εσήκωσαν,
όσα βαπτιστικά του βρέθηκαν εκεί.
Ετάφη στον οικογενειακό τους τάφο στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών,
όπου ακόμη και σήμερον ευρίσκονται τα λείψανά του.
Στον ίδιο τάφο,
λίγα χρόνια αργότερα θα φιλοξενηθεί και η πρεσβυτέρα του.
Είχε, έχει και θα έχει ανάγκη πάντοτε η Ορθοδοξία μας από τέτοιους ήρωες ιερείς.
Ιερείς με θάρρος, πίστη, σθένος, αποφασιστικότητα και αρετή.
Και ο π. Βασίλειος τα συγκέντρωνε όλα αυτά.
Ας έχουμε την ευχή του.
Κ.Γ.
Σ.Σ: Τα Πάτρια ευχαριστούν τα τέκνα του π. Βασιλείου,
Περικλή και Αρχοντία Σακελλαροπούλου,
τον εφημέριο Καλτεζών κ. Ηλία Χριστόπουλο,
τον Ιερομόναχο κ. Πολύκαρπο Βλάχο και τους
κ. κ. Γ. Τζιμόπουλο και Δ. Αναγνωστόπουλο,
που με τόση προθυμία μας βοήθησαν στην συγκέντρωση των βιογραφικών στοιχείων του μακαριστού γέροντα
π.Βασιλείου Σακελλαροπούλου.
Απόσπασμα του ιστορικού χρονικού
του αειμνήστου Πρεσβυτέρου πατρός Βασιλείου Σακκελλαροπούλου,
εκ του ιστορικού περιοδικού
''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''
του αειμνήστου Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Έτος Β΄, τεύχος 8, Οκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1977
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Μέρος 3ον
Τελευταίο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου