ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΛΙΨΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ

Τα Χριστούγεννα είναι εκπληκτικά, ανείπωτη χαρά, αγιοπνευματικό ''μεθυσμένο'' πανηγύρι κι ακόρεστα, αρχοντοκαμωμένη ευφροσύνη σε μικρές κοινότητες ορθοτομούντων, εκστασιασμένων χριστιανών, που έκαναν την προσευχή τους, ταπεινή, ατσαλάκωτη σημαία και την νηστεία ζεστό επίθεμα στα θρυμματισμένα τραύματα της αιμόφυρτης, πάσχουσας ψυχής τους.

Όταν η Σαρρακοστή ξεκίναγε από Όρθρου βαθέως τον θεοφόρο ανήφορο της νικητήριας, συσωστικής νηστείας, εκείνοι αθλοφορούσαν ανδροπρεπείς και Διγενείς στην θυσιαστική παλαίστρα των εμβόλιμα, εκτοξευμένων λογισμών τους,έκαναν την ζωή πνευματικά, προσευχητικό θυσιαστήριο και αιματηρά,αγωνιστική αρένα,θυσία απόσπερα νυχτερινή κι απόκοσμο, κρυφοθώρητο αγώνα.

Γέμιζαν το πλούσια,φιλόκαρδο δισάκι τους με τα υστερημένα αντίδωρα της φλογερής κι ανυπέρβλητης αγάπης τους, για να συνδράμουν αρχοντικά και γαλαντόμα τον ρακένδυτο, μικρό Χριστό της άφιλης, σκοτεινής γωνίας,την πτωχή, βουβή και πικραμένη χήρα του απέναντι,άγνωστου σπιτιού,τον λησμονημένο κι απαξιωμένο πρόσφυγα αυτού του οδυνηρού και δαιμονόπληκτου πολέμου.

Τα βράδυα σταυρώνονταν προσευχητικά μετέωροι με αναδυόμενους, ανθισμένους ύμνους και ικετευτικές, κυπαρισσένιες παρακλήσεις, τα πρωινά στραυροκοπιόντουσαν γονυπετείς στις παρακλητικές ευχές ενός επιβλητικά, αναδυόμενου, μοσχοθυμιασμένου Όρθρου, ενώ η φλόγα της τρεμάμενα κινούμενης, κρεμαστής κανδύλας φώτιζε τον δρόμο προς το όνειρο, το άγοντα στο σταυροκοπημένο ανηφόρι της Άνω Ιερουσαλήμ.

Δεν νιώθουν καμμιά ικμάδα καταθλιπτικής μελαγχολίας, όπως οι κοσμικοί,εντόπιοι ειδωλολάτρες,που κρέμασαν τις θνητές, ημεροληκτικές ελπίδες τους στις πρασινεμένες σιδηρόβεργες ενός εργοστασιακού ελάτου, στο παγωμένο χέρι ενός ξεφούσκωτου,πλαστικού στρουμφοβασίλη, στις αφρώδεις, ενχώριες ελληνικές σαμπάνιες, στις μυρωδάτες, ξέχειλες, παραγεμισμένες κατσαρόλες, στα εύοσμα, δρύινα μεθυστικά βαρέλια και τους ατέλειωτους ύπνους ενός ευυπόληπτου, οκνηρού και φιλήσυχου πολίτη.

Γιατι ο εορτασμός των αληθινά Ορθοδόξων κρύβεται επιμελώς μέσα στην ανωνυμία του κορεσμένου πλήθους, η Χριστολογική μεγαλοσύνη τους είναι αδιαφήμιστη,πνευματική μαρκίζα στην ασφυκτικά, πομπώδη πασαρέλα υποκρινόμενων, καθωσπρεπικών φιγούρων, κι ο ένθεος ζηλωτισμός τους είναι ο φαρισαικά, ανορθόδοξος αμοραλισμός λιθοβολούντων, υποδυόμενων πιστών. 

Γιατι τα Χριστούγεννα των Ορθοδόξων είναι η θλίψη των Κακοδόξων.

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος