Διηγήθηκε κάποιος ἀπὸ τοὺς Πατέρες,
ὅτι στὴν Θεσσαλονίκη ὑπῆρχε ἕνα Ἀσκητήριον Γυναικῶν.
Μία λοιπὸν ἀπὸ τὶς Μοναχὲς αὐτὲς πολεμήθηκε ἀπὸ ἐνέργεια τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ τῶν ἀνθρώπων
νὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὸ Μοναστήρι.
Ἐξῆλθε λοιπὸν καὶ μὲ τὴν ἐνέργεια πάλι τοῦ δαίμονος, ὁ ὁποῖος τὴν ξεγέλασε νὰ κάνει τὴν ἔξοδο, ἔπεσε στὴν πορνεία. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔπεσε στὴν πορνεία, ἔκανε ἀρκετὸ χρόνο στὸ ἁμάρτημα αὐτό. Κάποτε ὅμως ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ συνήργησε γιὰ τὴν τοῦ συνεργήσαντος αὐτῇ εἰς τὴν μετάνοιαν, ἐλθοῦσα εἰς τὸ Κοινόβιον αὐτῆς ἀφ᾿ οὗ μετενόησε,πεσοῦσα πρὸ τοῦ πυλῶνος ἐτελεύτησε. Καὶ ἀπεκαλύφθη τινὶ τῶν ἁγίων ὁ θάνατος αὐτῆς. Καὶ εἶδε τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους ἐλθόντας παραλαβεῖν τὴν ψυχὴν αὐτῆς καὶ δαίμονας παρεπομένους αὐτῇ. Καὶ διάλογον γενόμενον μεταξὺ αὐτῶν · τῶν μὲν ἁγίων Ἀγγέλων λεγόντων ὅτι ἐν μετανοίᾳ ἦλθε, τῶν δὲ δαιμόνων λεγόντων ὅτι ἡμῖν δουλεύει τοσοῦτον χρόνον καὶ ἡμετέρα ἐστίν. Ἐπὶ πολὺ οὖν διαλεγομένων αὐτῶν περὶ τούτου,ἔλεγον οἱ δαίμονες ὅτι οὐδὲ ἔφθασεν εἰς τὸ Κοινόβιον· πῶς οὖν λέγετε ὅτι μετενόησεν;
Ἀπεκρίθησαν οἱ Ἄγγελοι καὶ εἶπον ὅτι, ἐξ ὅτου εἶδεν ὁ Θεὸς τὴν πρόθεσιν αὐτῆς εἰς τοῦτο κλίνασαν, προσεδέξατο αὐτῆς τὴν μετάνοιαν. Καὶ τῆς μὲν μετανοίας αὕτη ἐστὶ κυρία, διὰ τοῦ σκοποῦ οὗ προέθετο· τῆς δὲ ζωῆς ὁ πάντων Δεσπότης καὶ μετάνοιά της καὶ μεταμελήθηκε καὶ ἀφοῦ γύρισε στὸ Κοινόβιό της μετανοημένη, ἔπεσε πρὸ τῆς πύλης τῆς Μονῆς καὶ ἐξέπνευσε. Ὁ θάνατός της ἀποκαλύφθηκε σὲ κάποιον ἅγιο ἄνθρωπο. Εἶδε δηλαδὴ αὐτὸς καὶ τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν νὰ παραλάβουν τὴν ψυχή της καὶ τοὺς δαίμονες, οἱ ὁποῖοι τὴν ἀκολουθοῦσαν ἀπὸ πίσω. Καὶ γινόταν διάλογος μεταξύ τους. Καὶ οἱ μὲν ἅγιοι Ἄγγελοι ἔλεγαν, ὅτι μετανοημένη ἦλθε· οἱ δὲ δαίμονες ἔλεγαν, ὅτι τόσον καιρὸ σ᾿ ἐμᾶς ὑπηρετοῦσε,ἑπομένως εἶναι ἰδική μας. Ἀφοῦ κράτησε πολλὴ ὥρα ὁ διάλογός τους γύρω ἀπὸ τὸ θέμα αὐτό, οἱ δαίμονες εἶπαν, ὅτι οὔτε πρόλαβε νὰ εἰσέλθη στὸ Κοινόβιο· πῶς λοιπὸν λέγετε ὅτι μετανόησε;
Καὶ οἱ Ἄγγελοι ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν,ὅτι ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ εἶδε ὁ Θεὸς τὴν πρόθεσί της νὰ προσανατολίζεται πρὸς αὐτό, δέχθηκε τὴν μετάνοιά της. Καὶ ἡ μὲν κυριότητα τῆς μετανοίας τῆς ἀνήκει, ἐφ᾿ ὅσον τὸν σκοπὸ αὐτὸν ἔθεσε πρῶτο ἀπ᾿ ὅλα, ἡ δὲ κυριότητα τῆς ζωῆς ἀνήκει στὸν Δεσπότη καὶ Κύριο πάντων. Μὲ αὐτὰ λοιπὸν τὰ λόγια τῶν Ἀγγέλων καταντροπιάσθηκαν οἱ δαίμονες καὶ ὑπεχώρησαν. Ὁ ἅγιος λοιπὸν ἐκεῖνος Γέροντας, ὁ καὶ Ἐπίσκοπος, στὸν ὁποῖο ἔγινε ἡ ἀποκάλυψις σχετικὰ μὲ τὸν θάνατο τῆς Μοναχῆς, τὰ διηγήθηκε αὐτὰ –εἶπε– σ᾿ αὐτόν, ἀπὸ τὸν ὁποῖο καὶ ἐμεῖς τὰ ἀκούσαμε καὶ σᾶς τὰ εἴπαμε.
Τὸ Μέγα Γεροντικόν
Τόμος Γ΄, κεφάλ.Ι΄
σελ.260-261
ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου»
Πανόραμα Θεσσαλονίκης
Ἰούνιος 1997
Ἐπιμέλ. ἡμετέρα
Αναδημοσίευση από την Ιστοσελίδα της
''Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής''
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου