Ο μεγάλος ασκητής, ο χαριτόβρυτος και θεοφόρος Πατάπιος,
το σέμνωμα των θεοειδών πατέρων και καύχημα των Γερανείων ορέων,
γεννήθηκε στην χώρα που διαβρέχει ο Νείλος ποταμός και μάλιστα στην πόλη Θήβα τής Άνω Αιγύπτου.
Οι γονείς του πλούσιοι,
αλλά και πιστοί χριστιανοί,
ανέτρεψαν το τέκνο που ο καλός Θεός τους εμπιστεύθηκε με χριστιανικές αρχές,
σύνεση και σοφία.
Ενωρίς, όμως, ο Πατάπιος αναχώρησε για την έρημο, για το φιλοσοφικό πανεπιστήμιο της μοναχικής και μοναδικής πολιτείας και αγωγής, που παρέχει το πτυχίο της ατελεύτητης χαράς και αγαλλιάσεως της Βασιλείας των ουρανών. Εκεί, απερίσπαστος από τις βιοτικές μέριμνες και φροντίδες ο Πατάπιος επιδόθηκε ολοκληρωτικά στην αδιάλειπτη προσευχή,την νυχθήμερη άσκηση, την σκληραγωγία και την αύξηση των αρετών με την νέκρωση των σαρκικών επιθυμιών. Ενώθηκε με τον Θεό με την αδιάλειπτη προσευχή του.Έγινε θεοείκελος, άνθρωπος που ζούσε μόνο, για να ευαρεστεί τον Θεό. Ζούσε την ολοκλήρωση, που προϋποθέτει νέκρωση του χοϊκού φρονήματος και ζώωση της ψυχής, για να πετάξει σε σφαίρες υψηλές και να ενωθεί με το ακρότατο των εφετών, το οποίο για τον όσιό μας ήταν ο ίδιος μας ο Κύριος.
Με αείρρυτα δάκρυα και ποταμούς ιδρώτων ο Πατάπιος καλλιέργησε το γεώργιο της ψυχής του κι έφερε πλούσια καρποφορία ταπεινώσεως,υπακοής,ακτημοσύνης και παρθενίας, καρπούς δηλαδή αρετών θεαρέστων και ψυχοτρόφων. Ο καλός μας Θεός δείχνοντας την ευχαρίστησή Του στον αγώνα του Παταπίου, τον χαρίτωσε και του παραχώρησε την δωρεά των ιάσεων. Η φήμη της αγιότητος του Παταπίου σύντομα ξεπέρασε τα όρια της ερήμου και πλήθη πιστών συνέρρεαν, για να τον συμβουλευθούν, να ξεδιψάσουν στις πηγές των γάργαρων νουθεσιών του, να πάρουν την ευχή του και να ακούσουν τα θεόσοφα λόγια του,αφού είχε καταφέρει να κάνει την ένθεη σοφία σύνοικο της ζωής του ακόμη να τον παρακαλέσουν, να μεσιτεύσει στον εύσπλαγχνο και φιλάνθρωπο Κύριο, για να θεραπευθούν από τα αλγεινά της σαρκός τους ασθενήματα. Αυτός,όμως, που πράγματι σαν φιλέρημο στρουθίο, ποθούσε την ησυχία και την κατά Χριστόν μόνωση και απέφευγε την δόξα και την τιμή των ανθρώπων,κρυφά έφυγε για την Κωνσταντινούπολη, για να κτίσει εκεί την ασκητική φωλιά του και να συνεχίσει, άγνωστος μεταξύ άγνωστων, την ισάγγελη βιοτή του.
Μέ δύο συνασκητές του ήταν αχώριστος. Δύο ασκητικές πατερικές οντότητες, που ζούσαν,όπως και εκείνος, μόνο για τον Χριστό,αφού είχαν γευθεί το γλυκύτατο μέλι της με Αυτόν επικοινωνίας και αναστροφής: Με το θειο Βάρα και τον θεόφρονα Ραβουλά, που αμιλλώμενοι στην πνευματική πρόοδο και την αρετή κατέλαβαν την περιοχή έξω από τα τείχη της Βασιλίδος των Πόλεων. Ο θεοφόρος Πατάπιος επέλεξε την βορειότερη περιοχή, κοντά στις Βλαχέρνες, για κτίσει την ασκητική του παλαίστρα. Ο όσιος Βάρας έκτισε την μονή του Προδρόμου της Πέτρας στο ενδιάμεσο των μονών του οσίου Παταπίου και του οσίου Ραβουλά, που εγκατεστάθη κοντά στην πύλη του Ρωμανού. Ως ησυχαστής ο Πατάπιος ήθελε μόνος μόνο στο Χριστό να ομιλεί, αλλά και για λόγους παρηγορίας δεν ήθελε να απομακρυνθεί πολύ από τους δύο συνασκητές και φίλους του «έν Χριστώ». Επειδή, όμως, ''ου καίουσι τον λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλά επί τήν λυχνίαν» (Ματθ. ε' 15)'', ο Κύριός μας τον ταπεινό ασκητή Πατάπιο, που έλαμπε από αρετές, τον κατέστησε γνωστό στους ευσεβείς της πρωτεύουσας του Βυζαντίου.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πλήθος μοναχών να συγκεντρωθεί δίπλα του και να συσταθεί η περίφημη μονή των Αιγυπτίων, της οποίας ο όσιος Πατάπιος υπήρξε όχι μόνο δομήτορας, αλλά και αλάνθαστος πνευματικός καθοδηγητής. Εδώ ο πράος και ταπεινός ασκητής έκανε τόσα θαύματα με την χάρη του Θεού,που όλοι οι νοσούντες και δεινώς πάσχοντες της Κωνσταντινουπόλεως έτρεχαν σε αυτόν και εύρισκαν θεραπεία. Σε αυτή την μονή, ο όσιος Πατάπιος κοιμήθηκε τον ύπνο των δικαίων και παρέδωσε την άγια του ψυχή στα χέρια του αγαπημένου του Ιησού,που του αφθάρτισε το σκήνωμα και το κατέστησε πηγή αστείρευτη θαυμάτων. Λίγο αργότερα επέτρεψε ο Θεός να καταστραφεί η μονή των Αιγυπτίων και το ιερό λείψανο του οσίου Παταπίου μεταφέρθηκε για ασφάλεια από τον συνασκητή του όσιο Βάρα στην μονή του άγιου Ιωάννου της Πέτρας, που ο ίδιος είχε συστήσει. Η μονή αύτη βρισκόταν υπό την υψηλή προστασία των Παλαιολόγων και μάλιστα της αγίας Υπομονής, της μητέρας του τελευταίου αυτοκράτορος Κωνσταντίνου, του ηρωικού και θρυλικού εθνομάρτυρος της αλώσεως.
Μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως ο Αγγελίας Νοταράς, συγγενής των Παλαιολόγων, για να γλυτώσει το ιερό του οσίου Παταπίου σκήνωμα από την μανία των απογόνων της 'Αγαρ, το μετέφερε στα Γεράνεια όρη, τα οποία την εποχή εκείνη παρείχαν ασφάλεια για την φύλαξη του άγιου σκηνώματος. Εκεί το έκρυψε σε δυσπρόσιτο σπήλαιο,όπου βρέθηκε τυχαίως στις αρχές του περασμένου αιώνος μας,το 1904.
Ο αρχικός βίος και τα πρώτα θαύματα του οσίου Παταπίου γράφηκαν από
δύο αγίους της Εκκλησίας μας,
τον όσιο Συμεών τον Μεταφραστή,
και τον άγιο Ανδρέα, Αρχιεπίσκοπο Κρήτης,
τον ποιητή του Μεγάλου Κανόνος.
Και στους δύο αυτούς αγίους είμαστε ευγνώμονες, γιατι μας διέσωσαν
την μνήμη του μεγάλου ασκητού, του θαυματουργού
Οσίου Παταπίου!
Αντιγραφή από το Ιστολόγιο ''Αναβάσεις''
Τίτλος, επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου