ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΥΛΟΥΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ 1924

ΣΥΝΕΒΗ ΤΟ ΕΤΟΣ 1924 ΣΤΟΥΣ ΜΥΛΟΥΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ

Ο π. Νικόλαος Καλοσκάμης (ετών 78), 

εφημέριος του ιερού ναού Ευαγγελίστριας Καραβά Πειραιώς, 

μας διηγήθηκε τα εξής:

 

Όταν τό 1946 χειροτονήθηκα Ιερέας 

από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπό μας πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο, 

διορίστηκα εφη­μέριος στην Κάρυστο Εύβοιας. 

Λειτουργούσα στο ναό της Αγίας Μαύρας, 

όπου εκκλησιάζονται οι Γ.Ο.Χ. Καρύστου, Μύλων και Αετού.

 

Από τους εκεί πιστούς που, ούτε για μια μέρα δεν δέχ­θηκαν την καινοτομία του νέου ημερολογίου, πληροφορήθηκα ότι ο Άγιος Θεός επέτρεψε να ζήσουν πολλά θαυμάσια προς ενίσχυσι και στερέωσί τους στην Πατρώα πίστι. Εγνώρισα μια γερόντισσα, από το χωριό Μύλοι, μια ώρα δρόμο πάνω από την Κάρυστο, την αείμνηστο Όλγα Ρόγκα. Αιω­νία της η μνήμη! Αυτή μου διηγήθηκε όσα θα σας πω και τα οποία γνωρίζουν όλοι στην περιοχή. Όταν ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος απεφάσισε ν' αλλάξη το Πατροπαράδοτο εορτολόγιο με το παπικό, έστειλε σχετική εγ­κύκλιο σ' όλους τους ναούς για να διαβάσουν και να γνωρίσουν όλοι οι Χριστιανοί την αλλαγή. Στους Μύλους της Καρύστου, την εγκύκλιο διάβασε ο τότε εφημέριος του χωριού παπα-Γιάννης την Κυριακή 10 Μαρτίου 1924, την οποίαν όμως μετέβαλαν εις 23 Μαρτίου. Μετά από δύο ημέρας έπρεπε να γιορτάσουν και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου! Οι χωρικοί, που βρέθηκαν την Κυριακή αυτή στον ναό του Τιμίου Προδρόμου στους Μύλους, σταυροκοπήθηκαν καί ψιθύρι­σαν μεταξύ τους: «να, που ήλθαν και τα χρόνια που ο Παπουλάκος έλεγε ότι θα μας φραγγέψουνε»!... Ο παπα - Γιάννης δεν αρκέσθηκε να διαβάση την εγκύκλιο, αλλά διαταγμένος ως φαίνεται από τον Δεσπότη του, συνέστησε με αυστηρότητα στους πιστούς να μη λείψη κανένας την ερχόμενη Τρίτη που θα πανηγύριζαν τον Ευαγγελισμό με το νέο ημερολόγιο. Τόνισε ιδιαίτερα και το περί υπακοής καθήκον των πιστών στις αποφάσεις των Αρχιερέων. Τελείωσε η Λειτουργία και οι πιστοί έφυγαν με βαρεία καρ­διά για τα σπίτια τους. Την Δευτέρα το απόγευμα, «παραμονή του Ευαγγελισμού», η γυναίκα του Προέδρου Όλγα Ρόγγα έστειλε το οκτάχρονο αγό­ρι της να πάη «ν' αλλάξη θέσι» στη βοσκή την κατσίκα τους, που ήταν δεμένη λίγο πιο πάνω από το χωριό. Ανεβαίνοντας το παιδί πέρασε από το εξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής και εκεί κοντοστάθηκε, γιατι είδε έναν άγνωστο λευκογένειο Ιερέα να τον καλή κοντά του. Πλησίασε και έσκυψε να του φιλήση το χέρι. —Ποιανού είσαι μικρέ μου; τον ρώτησε ο άγνωστος Ιερέας. -Τοο Νίκου του Ρόγγα, παππούλη. —Να πης στον πατέρα σου να μην πάη αύριο στην Εκκλησία γιατι δεν είναι του Ευαγγελισμού. "Αν όμως πάη, ο αδελφός σου ο στρατιώτης θα βρεθή σε μεγάλο κίνδυνο. —Καλά παππού. Σαν πάω θα το πω! Ο μικρός σαν «έφτιαξε» την κατσίκα, έφυγε τρέχοντας για το σπίτι του. Εκεί λαχανιασμένος τα είπε όλα στη μητέρα του που μαζί ξανανέβηκαν αμέσως στο εξωκκλήσι της Αγίας Πα­ρασκευής. Αλλά τον άγνωστο Ιερέα δεν τον βρήκαν. Το βράδυ, σαν γύρισε από το χωράφι ο Νίκος ο Ρογγάς έμαθε από την γυναίκα του και τον γυιό του για τον άγνωστο Ιε­ρέα και για το μήνυμά Του. Φοβήθηκαν, και αντί το πρωί να πάνε με τους άλλους χω­ρικούς στο ναό, πήγαν για ξύλα δίνοντας πίστι στα λόγια του ά­γνωστου Ιερέα, ότι δεν ήταν η εορτή του Ευαγγελισμού. Τό' μαθε ο παπά - Γιάννης και του στοίχισε πολύ που ο Πρό­εδρος δεν δέχθηκε την αλλαγή του ημερολογίου. Το βράδυ μάλι­στα πήγε στο καφενείο του χωριού που μαζεύονταν όλοι οι χωρια­νοί, και εκεί μπροστά σ' όλους τον «έλεγξε που δεν έκαμε υπακοή στην απόφασι της Εκκλησίας», αλλά πίστευε στα παραμύθια του παιδιού του. —Παπά μου, το παιδί μου δεν είναι κανένα μωρό. Τον Ιερέα τον είδε και μίλησε μαζί του. Μη ξεχνάς ότι κι εσύ από χρόνια μας έλεγες για τον Παπουλακο και τα λεγόμενά του... ότι θάρθη μέρα που θα μας φραγγέψουνε!.... Η ορθόδοξος αυτή στάσι του μακαρίτη Νίκου Ρογγα έσπει­ρε την αμφιβολία και στους συγχωριανούς του καί πολλοί «πέταξαν» τα ψάρια που είχαν μαγειρέψη για την «εορτή» και δεν κατέλυσαν την νηστεία. Πέρασαν μερικές ημέρες και η οικογένεια Ρόγγα έλαβε γράμ­μα από τον γυιό τους τον Γιώργο, τον στρατιώτη, που τους έγραφε: «Σεβαστοί μου γονείς, μάθετε ότι χθες, που γιορτάσαμε την Εθνική μας γιορτή με το νέο ημερολόγιο, μια αδέσποτη σφαί­ρα με κτύπησε στη παλάμη χωρίς να μου σπάση κανένα κόκκαλο. Όλοι εδώ με διαβεβαίωσαν ότι ήταν θαύμα που σώθη­κα και, ότι είχα "'Αγιο! Τώρα είμαι καλά». Με το γράμμα στο χέρι βγήκαν και διαλάλησαν σ' όλους στους συγχωριανούς τους. Και έλεγαν και ξανάλεγαν: «Γιά ν' α­κούσουμε τον άγνωστο Ιερέα, ο Θεός έσωσε το παιδί μας!» Τό' μαθε και ο παπα - Γιάννης «κι έχασε τη μιλιά του!». Μι- σοδικαιολογήθηκε ότι «έχουν δίκιο», ότι «ας όψονται οί αίτιοι» και ότι αυτός δεν μπορεί να κάμη αλλιώς για να μη χάση τό ψωμί του... Συνέχισε αδιόρθωτος να λειτουργή με το νέο ημερολόγιο και ακόμη να φοβερίζη τους Χριστιανούς που ακολουθούσαν το Πά­τριο. 

Όχι όμως για πολύ καιρό, 

γιατί στο χρόνο επάνω, 

φεύγον­τας από το πανηγύρι του ναού με το νέο ημερολόγιο 

γλίστρησε στο γεφύρι και έπεσε στο νερό και πνίγηκε.

Απόσπασμα από το ιστορικό ορθόδοξο περιοδικό
''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'',
του αειμνήστου Μητροπολίτη Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Εισαγωγή στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Περιοδικό ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ