ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ

᾿Αγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί καί Ἀδελφές·

Σήμερα προσκυνοῦμε δοξολογικὰ καὶ εὐχαριστιακὰ τὸν Θεό μας, τὸν Σωτῆρα μας Χριστό... Καὶ προσκυνοῦμε ὄχι μόνο τὴν Θεία Φύσι Του, ἀλλὰ ταυτοχρόνως μὲ Αὐτὴν προσκυνοῦμε καὶ τὴν Ἀνθρωπίνη Φύσι Του... Αὐτήν, τὴν Ὁποία προσέλαβε ἀπὸ τὴν Πανάχραντο Θεοτόκο καὶ τὴν ἐθέωσε καὶ τὴν κατέστησε Ὁμόθεον, ἐν δεξιᾷ τοῦ Θρόνου τῆς Μεγαλωσύνης... 

Σήμερα λοιπόν, ἑορτάζουμε τὴν παμμεγίστη αὐτὴν Δωρεά: Τὸν δοξασμὸ τῆς Φύσεώς μας... Τὴν χρῖσιν τῆς Φύσεώς μας ἐν Χριστῷ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος... Τὴν πρόσληψι καὶ θέωσι τῆς Φύσεώς μας ἀπὸ τὸν Θεὸ Λόγο. 

Σήμερα, ἀγκαλιάζουμε ὅλες τὶς Δωρεές, οἱ Ὁποῖες ἐξεχύθησαν ἀπὸ τὴν Σάρκωσι καὶ μὲ τὶς Ὁποῖες πλουτίσθηκε ἡ Φύσις μας... Σήμερα, ἑορτάζουμε μὲ εὐγνωμοσύνη αὐτό, τὸ ὁποῖο εἴμεθα, αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐγίναμε μὲ τὴν Σάρκωσι: «Χριστοὶ Κυρίου»!... 

Μήνυμα ἐπί τῇ Ἑορτῇ τῶν Γενεθλίων τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ 2015

Ἡ Σάρκωσις τοῦ Λόγου Τὸ τέλειο Πρότυπο τοῦ Ἀνθρώπου καὶ ἡ Πηγὴ τῆς ἀενάου Εὐωδίας «Διὰ τοῦτο ἔχρισέ Σε ὁ Θεός, ὁ Θεός Σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους Σου» (Ψαλμ. μδ’ 8). Μὲ τὸ Βάπτισμά μας καὶ τὸ Χρῖσμα μας ἔχουμε γίνει «Χριστοὶ Κυρίου», ἔχουμε γίνει ἀμετάκλητα κοινωνοὶ καὶ μέτοχοι τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ Μόνος Φορέας τοῦ Θείου Παρακλήτου, καὶ ἑπομένως γιὰ μᾶς ἡ Μόνη Πηγὴ τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Ἀφθαρσίας. Ἡ Ἔνσαρκος Οἰκονομία, ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ μας, ἀνανεώνει τὴν βάσι καὶ τὸ θεμέλιο τῆς ἐν Χριστῷ Ζωῆς μας, δηλαδὴ τὴν ῾Ομολογία μας, ἡ Ὁποία εἶναι ἡ ῾Ομολογία τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων γιὰ τὸν Σωτῆρα μας, τὸν «Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ, ὡς ἔχρισεν Αὐτὸν ὁ Θεὸς Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ δυνάμει, Ὃς διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ Θεὸς ἦν μετ᾿ Αὐτοῦ». (Πράξ. ι’ 38).

Φιλόχριστοι ᾿Αδελφοί καί ᾿Αδελφές μου· 

Ὅταν ὁμολογοῦμε τὸν Σωτῆρα μας ὡς Χριστὸν καὶ λαμβάνουμε τὴν προσηγορία Χριστιανός, κατ᾿ οὐσίαν ὁμολογοῦμε τὴν Πίστι μας στὴν Ἁγία Τριάδα: στὸν Πατέρα, ὁ Ὁποῖος ἔχρισε τὸν σαρκωθέντα Υἱό· στὸν Μονογενῆ Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ὁποίου ἡ Σάρκα ἐχρίσθη ἀπὸ τὸν Πατέρα· στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ Ὁποῖο εἶναι τὸ Χρῖσμα, μὲ τὸ Ὁποῖο ἐχρίσθη ἡ Ἀνθρώπινη Φύσις τοῦ Σωτῆρος μας. Ἡ Ὁμολογία μας αὐτὴ ἀναδεικνύει τὴν σωτηριώδη Ἀλήθεια, ὅτι τότε μόνον εἴμεθα γνήσιοι Ἄνθρωποι, εἴμεθα ὄντως Ἄνθρωποι, μόνον ὅταν ἡ Ζωή μας, τὸ Ἦθος μας, τὸ Βίωμά μας εἶναι Τριαδοκεντρικό... Στὴν Ἁγία Τριάδα ἀνάγονται τὰ πάντα: ζοῦμε καὶ σωζόμεθα ἀπὸ τὸν Πατέρα, διὰ τοῦ Υἱοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Τὸ προνόμιο αὐτὸ μᾶς ἐδόθη μὲ τὴν Σάρκωσι, τὴν Ἐνανθρώπησι τοῦ Λόγου, ὁπότε ἀνεδείχθη τὸ τέλειο Πρότυπο τοῦ Ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ ἡ δυνατότης νὰ οἰκειοποιηθοῦμε τὸ Πρότυπό μας... Πάντοτε ὅμως ἐν κοινωνίᾳ μὲ τοὺς ἄλλους Ἀδελφούς μας καὶ ὁπωσδήποτε διὰ μέσου Αὐτῶν... Διότι τότε μόνον εἴμεθα Εὐωδία Χριστοῦ. «Ὅλοι ὅσοι δεχθήκαμε», διδάσκει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, «ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, λέγω τὸ Ἅγιο, ἀναχωνευόμεθα –κατὰ κάποιο τρόπο– καὶ μεταξύ μας καὶ μὲ τὸν Θεό... Καθὼς εἶναι ἕνα τὸ ἀδιαίρετο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τὸ Ὁποῖο κατοίκησε μέσα σὲ ὅλους, μᾶς συγκεντρώνει σὲ ἑνότητα ὅλους...». (PG 74 , 661).

Τέκνα φωτόμορφα τῆς ᾿Εκκλησίας· 

Δόξα στόν Θεάνθρωπο Σωτῆρα μας...

 

Μᾶς ἔδωσε τὸ Χάρισμα νὰ ἔχουμε ἕνωσι μαζί Του καὶ ἑνότητα μεταξύ μας... Νὰ πραγματώνεται δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία... Νὰ μαρτυρῆται διὰ μέσου Αὐτῆς ὁ Χριστός μας καὶ ἡ Ἀλήθειά Του. «Τίποτε περισσότερο εὐχάριστο ἀπὸ τὴν ἁρμονία τῶν Ἀδελφῶν...», διδάσκει ἡ Πατερικὴ Παράδοσις, « “ὡς μύρον ἐπὶ κεφαλῆς, τὸ καταβαῖνον ἐπὶ πώγωνα, τὸν πώγωνα τοῦ Ἀαρών ”. Τὸ ἀρχιερατικὸ ἔλαιον [στὴν Παλαιὰ Διαθήκη], ἀπε- τελεῖτο ἀπὸ διάφορα Μυρωδικά... Ἀλλὰ κανένα ἀπὸ αὐτὰ μόνο του δὲν ἄφηνε τόση εὐωδία, ἐνῶ ἡ ἀνάμιξη ὅλων καθι- στοῦσε αὐτὸ πολὺ εὔοσμο... Αὐτὸ φανερώνει τὴν ἀδελφικὴ ὁμόνοια...». (Θεοδωρήτου Κύρου, PG 80, 1912B) Ἡ ἑνότης, ἡ συνεργατικότης, ἡ συλλειτουργικότης, ὡς ἄθροισμα τῶν ἐπὶ μέρους, μέσα στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἕνα φυσικὸ γεγονός, ἀλλὰ ἀπόρροια τῆς χαρισματικῆς φύσεως τοῦ Ζῶντος Σώματος τοῦ Χριστοῦ... Τοῦ Σώματος, τοῦ Ὁποίου ἐμεῖς, τὰ Μέλη Του, μετέχουμε τῆς Εὐωδίας ποὺ ἐξεχύθη ἀπὸ τὸ Μόνον Καινὸν Γεγονὸς ὑπὸ τὸν ἥλιον, δηλαδὴ τὴν Σάρκωσι τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ!...  

᾿Αγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί καί Ἀδελφές·

 

Εἴθε ἡ μεσιτεία τῆς ῾Υπερευλογημένης Θεοτόκου, ἡ Ὁποία συνήργησε κατὰ μοναδικὸν τρόπον στὴν Σάρκωσι, οἱ πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων καὶ ἡ εὐχὴ τοῦ Ἀειμνήστου Γέροντος, Πατρὸς καὶ Μητροπολίτου μας Κυπριανοῦ († 2013), νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ἔχουμε βαθειὰ καὶ συνεχῆ ἐπίγνωσι τοῦ Μεγάλου καὶ Μοναδικοῦ Χαρίσματος στὴν Φύσι μας, τοῦ Χαρίσματος τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, τῆς Πηγῆς αὐτῆς τῆς ἀενάου Εὐωδίας τῶν ποικίλων χαρισμάτων, μὲ αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης, ταπεινώσεως καὶ χαρᾶς, «ἵνα πιστεύσῃ ὁ κόσμος»... 

Ταπεινός εὐχέτης πρός τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριό μας

Ο Μητροπολίτης

Ο Ωρωπού και Φυλής Κυπριανός Β΄

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών