ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ

''Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Εσταυρωμένου Θεανθρώπου
και όχι η πρώιμη,
γενικευμένη άνοιξη του καταναλωτικού παραλογισμού,
η ανελέητη διάχυση μιας εμπορεύσιμης, κοσμικής και κάλπικης αγάπης,
η εκούσια συμμετοχή στην πάνδημη αγορά μιας φρούδας και άνοστης Ελπίδας,
που τάζουν οι επιχορηγούμενοι Έμποροι
των οσονούπω, μαρκαρισμένων, καθεστωτικών Εθνών.''

''Το μικρό ποίμνιο των Ορθοδόξων του Πατρίου Ημερολογίου
δεν αποτελεί ΔΕΚΟ του Δημοσίου,
δεν τελεί υπό κρατική χειραγώγιση
και βεβαίως δεν διέπεται από δημοσιουπαλληλικό αυτισμό.
Για τούτο μπορούμε,
να εορτάζουμε γνήσια τα Χριστούγεννα,
ως μια δεσποτική εορτή,
κατά την οποία βεβαίως θ' απουσιάζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας,
ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης
και οι λοιποί, κρατικοί, εθνοπάτρονες χορηγοί,
όμως επίσημος και αυτόκλητος καλεσμένος μας
θα είναι ο ίδιος ο Χριστός μας.''

Τα Χριστούγεννα έρχονται. Για μας τους Ορθοδόξους του Πατρίου Ημερολογίου έχουν μια εξιδανικευμένη ιδιαιτερότητα και μια πνευματική αυθεντικότητα, όπως άλλωστε και όλες οι δεσποτικές εορτές. Είναι γιορτή, που μάθαμε, να την βιώνουμε αποκλειστικά στην πνευματική της οντότητα, στην Πατερική αναφορά της και στον ακαινοτόμητο προσανατολισμό της. Για τούτο και μόνο, τα Χριστούγεννα είναι αποκομμένα από κοσμικές δοξασίες, ''λαοπρόβλητες'' καταναλωτικές επιφάνσεις και μεγαλεπίβολες, εορταστικές οινοκατανύξεις. Τα Χριστούγεννα έχουν άρωμα Εκκλησίας και γεύση Αμνοικής μεταλαβιάς! 

Τα προτεστάντικα τραγούδια των Χριστουγέννων, τα προχριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν, η θεοποίηση των εκποιημένων κοκκινοβασίληδων του αδηφάγου, καρκινικού εμπορίου, η ακαταίσχυντη αγαπολογία ενός ακαθόριστου και δυσδιάκριτου ''πνεύματος των Χριστουγέννων'' που ακόμη αναζητείται, ο άχαρος, ως και γυφτοειδής υπερστολισμός των σπιτιών, που θυμίζουν φωτορυθμικές πίστες λαικών νυχτομάγαζων της παραλιακής, δεν έχουν σχέση μ' εμάς. Απλά, γιατι η εκκοσμίκευση δεν υφίσταται εφ' ημών, αφού βαστάζουμε την Πατερικότητα της Εκκλησίας, ως δείγμα γραφής και ως σημείο ενδελεχούς αναφοράς. 

Οι ιερείς μας δεν συνεορτάζουν με προσκεκλημένους καθολικούς πάστορες, δουρειοιππικούς ουνίτες, δεν δωρίζουν κοράνια και αυτοσχέδια, αγαπητικά φιρμάνια σε αλλόδοξους, θρησκευτικούς πραματευτάδες. Κράτησαν την εορτολογική ενότητα των Ορθοδόξων, η οποία και βεβαίως άπτεται του δόγματος, αφού αυτή θεσπίστηκε από την Α΄Οικουμενική Σύνοδο. Το μικρό ποίμνιο των Ορθοδόξων του Πατρίου Ημερολογίου δεν αποτελεί ΔΕΚΟ του Δημοσίου, δεν τελεί υπό κρατική χειραγώγιση και βεβαίως δεν διέπεται από δημοσιουπαλληλικό αυτισμό. Για τούτο μπορούμε, να εορτάζουμε γνήσια τα Χριστούγεννα, ως μια δεσποτική εορτή, κατά την οποία βεβαίως θ' απουσιάζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολύτευσης και οι λοιποί, κρατικοί, εθνοπάτρονες χορηγοί, όμως επίσημος και αυτόκλητος καλεσμένος μας θα είναι ο ίδιος ο Χριστός μας. 

Τα κανάλια των Τηλεοράσεων δεν θα παρευρίσκονται ορυμαγδόν, για να εκμαιεύσουν εθιμοτυπικές δηλώσεις του Πρωτοκόλλου,οι εφημερίδες δεν θα έχουν πηχιαίους τίτλους και καλαίσθητες φωτογραφίες και η πληροφόρηση για το τελετικό της ακολουθίας των Χριστουγέννων δεν θα γίνεται όπως σύνηθες με fax στα ΜΜΕ. Στις εκκλησίες μας δεν θα συναγελάζονται αριθμηδόν, καριερίστες πολιτικοί της οκκάς για τις καθιερωμένες, επιδερμικές χαιρετούρες, θα παρευρίσκονται όμως απλοί άνθρωποι του λαού, που βίωσαν την γνησιότητα της Εκκλησίας στην ευλογημένη αποτείχιση εν καιρώ αιρέσεως. Τα Χριστούγεννα των Ορθοδόξων του Πατρίου Ημερολογίου έχουν μια θεσπέσια οσμή αγνού μελισοκεριού, άλλωστε στους ναούς μας δεν χρησιμοποιείται ποτέ παραφινέλαιο. 

Την νύχτα της παραμονής ή το πρωί από Όρθρου βαθέως, οι λειτουργίες τελούνται με ανέκφραστη, συγκινησιακή φόρτιση, συνεργούντος ενός ποιμνίου, που συμμετέχει καθ' όλα όρθιο, αφού εκλίπουν τα δεκάδες σκαλιστά καθίσματα και οι πισώπλατοι, αναπαυτικοί πάγκοι, που μετέβαλλαν τις εκκλησίες της καινοτόμου Εκκλησίας σε θέατρα παροχής άρτου και θεαμάτων. Υπάρχουν μόνο στασίδια για τους αδυνάτους, που - βεβαίως - δεν έχουν μόνιμους, ποιμνιακούς επινοικιαστές. Το λιβάνι δεν είναι του εμπορίου, οι κανδύλες είναι αναμμένες με αγνό ελαιόλαδο και δεν έχουν αντικατασταθεί από ηλεκτρικές λάμπες, που προβάλλουν τρεμάμενες, κόκκινες φλόγες της ψευτιάς. Επικρατεί η κατάνυξη του πνευματικά αλώβητου, εκεί, που περισσεύει η έπαρση του πατερικά νοθευμένου. Οι Ορθόδοξοι πιστοί του Πατρίου Εορτολογίου γνωρίζουν άριστα την χρονική διαδρομή της λειτουργίας και ξέρουν, πως να είναι συμμέτοχοι και ιεροπρεπείς συνεργάτες της. 

Οι αγρυπνίες των Χριστουγέννων έχουν αυτήν την μυρωδιά μιας απόκοσμης, ιδεατής υπέρβασης και την ηδύτητα της Θείας Χάριτος. Κι όταν αυτές τελειώσουν, αγκαλιασμένοι με την εν Χριστώ Αγάπη και όχι την κοσμική αβροφροσύνη των μακελεμένων εμπόρων των Εθνών, θα γυρίσουμε στο σπίτι, να τερφθούμε από το γιορτινό τραπέζι της ημέρας και στο κατόπι να συνεχίσουμε την προσευχή, την ανάγνωση, τις εδαφιαίες γονυκλισίες και το ευλογημένο κομποσκοίνι...Γιατι, Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεανθρώπου και όχι η άνοιξη της καταναλωτικής ευμάρειας, η ανελέητη διάχυση της κοσμικής αγάπης, η εκούσια συμμετοχή στην αγορά φρούδας Ελπίδας, που τάζουν οι δαίμονες της αποσάθρωσης της ορθής, Πατερικής Πίστης. Τα πραγματικά Χριστούγεννα παρέχονται στο ποίμνιο από μια αποκρατικοποιημένη Εκκλησία, που δεν την διέπει ο δημοσιοϋπαλληλικός οίστρος, η υπηρεσιακή στάθμη, τα κυβερνητικά αλισβερίσια και η αλαζονία της Εξουσίας. 

Τα Χριστούγεννα δεν τεκταίνονται με τυπικό εθιμοτυπισμό, δεν αποπνευματίζονται και δεν συναποτελούν μέρος κοσμικών εορτών, που διυλίζονται μέσα από την δίνη της τεκτονικής Παγκοσμιοποίησης. Το πνεύμα τους μεταδίδεται από ποιμενάρχες, που δεν εκμίσθωσαν την αποστολική διακονία του πάσχοντος αδελφού τους, δεν απόσβεσαν την ποιμαντική τους με τα ένσημα του Δημοσίου και δεν ποδηγέτησαν το λειτούργημα του ιερέα στον βωμό του επαγγέλματος. 

Γιατι έτσι, το ποίμνιο των Πολλών εισπράττει την εορτή αυτή, ως μια επιδερμική και άοσμη εθιμοτυπία, ως μια ψυχαναγκαστική εν συντομία τελετουργία, που μόλις τελειώσει, αρχίζει ο αγλέουρας, ως την κοσμική μελαγχολία των απνευμάτιστα, αποδεκατισμένων ημερών. Η έρπουσα μελαγχολία, όμως κουρνιάζει σε επιδερμικά μορφώματα, που έκαναν την Εκκλησία άνοστη και ανάλατη ομελέτα ψυχοπωλούντων, εκμαυλιστών και τεκτονικών σπεκουλαδόρων. Εύχεσθε!

Γιατι,
Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεανθρώπου
και όχι η άνοιξη της καταναλωτικής ευμάρειας,
η ανελέητη διάχυση της κοσμικής αγάπης,
η εκούσια συμμετοχή στην αγορά φρούδας Ελπίδας,
που τάζουν οι δαίμονες της αποσάθρωσης της ορθής, Πατερικής Πίστης.
Τα πραγματικά Χριστούγεννα παρέχονται στο ποίμνιο από μια αποκρατικοποιημένη Εκκλησία,
που δεν την διέπει ο δημοσιουπαλληλικός οίστρος,
η υπηρεσιακή στάθμη, τα κυβερνητικά αλισβερίσια
και η αλαζονία της Εξουσίας.
Τα Χριστούγεννα δεν τεκταίνονται με τυπικό εθιμοτυπισμό,
δεν αποπνευματίζονται και δεν συναποτελούν μέρος κοσμικών εορτών,
που διυλίζονται μέσα από την δίνη της τεκτονικής Παγκοσμιοποίησης.
Το πνεύμα τους μεταδίδεται από ποιμενάρχες,
που δεν εκμίσθωσαν την αποστολική διακονία του πάσχοντος αδελφού τους,
δεν απόσβεσαν την ποιμαντική τους με τα ένσημα του Δημοσίου
και δεν ποδηγέτησαν το λειτούργημα του ιερέα στον βωμό του επαγγέλματος.

Το άρθρο μας είχε ανεβεί ξανά πέρυσι τέτοιες Χριστουγεννιάτικες ημέρες. 
Μετά από παράκληση αναγνωστών μας, το αναδημοσιεύουμε.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος