Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

ΠΟΙΩΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΑΙ;





  του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη



Αι Διαταγαὶ τῶν ᾿Αποστόλων (Βιβλ. δ´, κεφ. στ´, ζ´, θ´) λέγουσι νὰ μὴ δέχωνται οἱ Κληρικοὶ καὶ ῾Ιερωμένοι τὰς προσφορὰς καὶ δῶρα ἐκείνων, ὁποῦ εἶναι κατηγο- ρημένοι· ἐκείνων ὁποῦ δὲν μετανοοῦν εἰς τὰς ἁμαρτίας, ἀλλ᾿ ἐπιμένουν εἰς αὐτάς· ἐκείνων ὁποῦ δὲν προσφέρουν εἰς τὸν Θεὸν ἀπὸ δικαίους πόνους καὶ ἀποκτήσεις, ἀλλὰ ἀπὸ ἀδικίας· καὶ ἐκείνων ὁποῦ παίρνουν διάφορα (τόκους) ἀπὸ τὰ ἄσπρα (χρήματά) τους. ῾Ο α´ Κανὼν τοῦ ῾Αγίου Νικηφόρου καὶ ἡ ε´ ᾿Απόκρισις Πέτρου τοῦ Χαρτοφύλακος καὶ Διακόνου τῆς Μεγάλης ᾿Εκκλησίας, διορίζουν νὰ μὴ δέχωνται οἱ ῾Ιερεῖς τὰς προσφοράς, οὔτε τὸ θυμίαμα ἐκείνων, ὁποῦ ἔχουν γυναῖκα παλλακὴν ἀνευλόγητον καὶ οὔτε νὰ τὴν εὐλογηθοῦν θέλουν, οὔτε νὰ τὴν ἀφήσουν. 


῾Ο δὲ ᾿Ηλίας Κρήτης (Γραικορ., σελ. 337) λέγει νὰ μὴ δέχωνται τὰς προσφορὰς ἐκείνου τοῦ πατρός, μὲ τοῦ ὁποίου τὴν εἴδησιν πορνεύουν τὰ ὑπεξούσια παιδία του· διατὶ δυνάμενος νὰ τὰ ἐμποδίσῃ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, δὲν τὰ ὑπανδρεύει νομίμως, ἀλλὰ τὰ ἀφίνει νὰ ἁμαρτάνουν. ῾Ο δὲ προρρηθεὶς Πέτρος λέγει, ὅτι δὲν εἶναι δεκταὶ οὔτε αἱ προσφοραὶ τῶν πορνῶν γυναικῶν, οὔτε τὸ θυμίαμα, ἐπειδὴ εἶναι ὑποκάτω εἰς ἐπιτίμιον. Καὶ ὁ Συμεὼν Θεσσαλονίκης (᾿Αποκρίσει μζ´) λέγει, ὅτι δὲν ἔχουσιν ὑποδοχὴν αἱ προσφοραὶ καὶ ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, ὁποῦ ἁμαρτάνουν φανερὰ καὶ δὲν ἀπέχουν ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν. 


῞Ορα καὶ τὸ ἀνωτέρω εἰρημένον στ´ Κεφ. τοῦ δ´ Βιβλίου τῶν ᾿Αποστολικῶν Διαταγῶν, ὁποῦ ἀναφέρει κατ᾿ ὄνομα ἐκείνους, τῶν ὁποίων δὲν εἶναι δεκταὶ αἱ προσφοραί. ῞Ορα καὶ εἰς τὴν Διδασκαλίαν τοῦ Πνευματικοῦ πὼς δὲν εἶναι δεκταὶ αἱ προσφοραὶ ἐκείνων, ὁποῦ δὲν θέλουν νὰ δεχθοῦν τὸν Κανόνα τῶν ἁμαρτιῶν τους. (*) ᾿Εξομολογητάριον, ἐκδ. Ν. Παναγόπουλου, ᾿Αθῆναι 1988, σελ. 168-169. Περὶ Μετανοίας ῾Αγίου Νικοδήμου τοῦ ῾Αγιορείτου* 


Τούτο ἄς σᾶς εἶναι γνωστόν, ὅτι ἡ μετάνοια, καθὸ εἶναι ἔννοια δευτέρα καλή, γινομένη μετὰ τὴν πρώτην κακὴν ἔννοιαν, ὡς τὴν ὁρίζει ὁ ῞Αγιος Μάξιμος, τὸ ἐν γνώσει γεγονὸς ἁμάρτημα, τὸ κάμνει ὡσὰν νὰ ἔγινεν ἐν ἀγνοίᾳ. Καθὸ δὲ εἶναι θεληματική, τὸ θεληματικῶς γεγονὸς ἁμάρτημα, τὸ κάμνει ὡσὰν νὰ ἔγινεν ἀκούσιον κατὰ τὸν Θεσσαλονίκης Γρηγόριον. Καθὸ δὲ ἀνατρέπει τὴν αἰώνιον, ταὐτὸν εἰπεῖν, τὴν ἄπειρον τιμωρίαν τῆς κολάσεως, τὸ ἁμάρτημα, ὁποῦ εἶναι ἕνα κακὸν ἄπειρον, τὸ κάμνει πεπερασμένον, κατὰ τὸν Κορέσσιον Γεώργιον· ὥστε, ὅποιος μετανοεῖ, δείχνει ὅτι ἥμαρτεν ἐν ἀγνοίᾳ, ὅτι ἥμαρτεν ἀκουσίως, καὶ πρὸς τούτοις, περατώνει τὴν ἄπειρον ἁμαρτίαν του. 


Καί ὅποιος δέν μετανοεῖ, κοντά ὁποῦ δείχνει ὅτι ἥμαρτεν ἐν γνώσει καί θεληματικῶς, 

κάμνει πρός τούτοις νά διαμένῃ καί παντοτεινά ἡ ἁμαρτία του ἄπειρος, διατί δέν τήν ἐπεράτωσε 

μέ τήν μετάνοιαν καί ἐξομολόγησιν.

 (*) ᾿Εξομολογητάριον, 

Συμβουλή πρός τόν Μετανοοῦντα, 

ὑποσημείωσις 230 τοῦ ᾿Επιλόγου, σελ. 265.  



Εκ του περιοδικού ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ''
 τεύχος 361, Μάιος - Ιούνιος 2011
Επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου