ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

῾Η ῾Ιεραρχία ὀφείλει νὰ ἐπαναφέρῃ τὸ 

Πατροπαράδοτον ῾Ημερολόγιον ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ 

Κατά το έτος 1935, ὁπότε τὸ ᾿Ακαινοτόμητον Πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος τὸ ἀκολουθοῦν τὸ Πάτριον ᾿Εκκλησιαστικὸν ῾Ημερολόγιον ἀπέκτησεν ᾿Επισκοπικὴν ῾Ηγεσίαν, τοὺς ἐκ τοῦ νέου ἡμερολογίου προσχωρήσαντας εἰς αὐτὸ Σεβ. Μητροπολίτας Δημητριάδος Γερμανόν, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον καὶ Ζακύνθου Χρυσόστομον, ἐκυκλοφορήθη 24σέλιδον τευχίδιον ὑπὸ τῶν τριῶν αὐτῶν ᾿Αρχιερέων λίαν διαφωτιστικόν, ἐνημερωτικὸν καὶ ἀξιόλογον, μὲ τίτλον «Διασάφησις περὶ τοῦ ζητήματος τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ ῾Ημερολογίου» (᾿Αθῆναι 1935). ᾿Εκ τοῦ τευχιδίου αὐτοῦ δημοσιεύομεν ἕν τμῆμα (σσ. 19-21), ἔνθα ἀναφέρονται εὐστοχώτατα οἱ λόγοι, οἵτινες ἐπιβάλλουν τὴν ἐπαναφορὰν τοῦ Πατροπαραδότου ῾Ημερολογίου εἰς τὴν ᾿Ορθόδοξον καθ᾿ ὅλου ᾿Εκκλησίαν. ''Όθεν συνοψίζοντες τὰ λεχθέντα, ἀναφέρομεν κατωτέρω τοὺς λόγους δι᾿ οὓς φρονοῦμεν, ὃτι ἡ ῾Ιεραρχία ὀφείλει νὰ ἐπαναφέρῃ τὸ Πατροπαράδοτον ῾Ημερολόγιον ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ. 

Α). Διότι, τὸ νέον ἡμερολόγιον δὲν εἰσήχθη κανονικῶς εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον (ὡς καὶ εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος), ὑφ᾿ ὅλης τῆς ῾Ιεραρχίας τοῦ Θρόνου εἰς Σύνοδον συνερχομένης καὶ κατὰ τὰ ᾿Ορθόδοξα θέσμια ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι ἀποφαινομένης. Β). Διότι, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον παρεπείσθη ὑπὸ τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αθηνῶν, παραστήσαντος εἰς Αὐτό, ὅτι ἡ προσαρμογὴ τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ ῾Ημερολογίου πρὸς τὸ πολιτικὸν εἶναι ἀπαίτησις τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ· καὶ ὅτι πρὸς ταύτην προσεχώρησεν ἅπασα ἡ ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος. Γ). Διότι, ἡ ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος, ἀποδεχθεῖσα κατὰ πλειοψηφίαν νὰ ἀκολουθήσῃ ἐν τῷ ζητήματι τούτῳ τὴν γνώμην καὶ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Πατριαρχείου, ὑπενόει τὴν γνώμην καὶ ἀπόφασιν ταύτην τοῦ Πατριαρχείου κανονικὴν καὶ σύμφωνον πρὸς τὰς γνώμας καὶ τῶν λοιπῶν ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν. 

Δ). Διότι, ἡ ῾Ιεραρχία, κατὰ τὴν ἀπόφασιν ταύτην, ἐτηρήθη σκοπίμως ὑπὸ τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου ἐν ἀγνοίᾳ τῶν ἀντιθέτων ἀπαντήσεων καὶ Συνοδικῶν ἀποφάσεων τῶν ἄλλων ᾿Ορθοδόξων ἀδελφῶν ᾿Εκκλησιῶν, καὶ διότι τὴν ἀπόφασιν ταύτην ἔλαβεν ὑπὸ τὸν ὅρον νὰ συμφωνήσουν πρὸς ταύτην καὶ αἱ ἄλλαι ᾿Εκκλησίαι, ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ δὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Ε). Διότι, πρὸ τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου, ἔδει ὁ Μακαριώτατος νὰ συγκαλέσῃ ἐκ νέου τὴν ῾Ιεραρχίαν, καὶ ἀφοῦ θέσῃ ὑπὸ τὴν κρίσιν Αὐτῆς τὰς σχετικὰς ἀποφάσεις καὶ τῶν ἄλλων ᾿Εκκλησιῶν, νὰ ζητήσῃ τελειωτικῶς ἐπὶ τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου τὴν κατηγορηματικὴν καὶ τελεσίδικον γνώμην τῆς ῾Ιεραρχίας, καὶ ὄχι νὰ θέσῃ Αὐτὴν πρὸ τετελεσμένου γεγονότος. Ϛ) Διότι, αἱ ἄλλαι ᾿Ορθόδοξοι ᾿Εκκλησίαι, οὐ μόνον δὲν ἀπεδέχθησαν τὴν ἡμερολογιακὴν ταύτην καινοτομίαν, ἀλλὰ καὶ διε- μαρτυρήθησαν, ὡς ὁ ἀοίδιμος Πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας Φώτιος, ἐπιφυλαχθεὶς νὰ καταγγείλῃ ταύτην εἰς σύγκλησιν Οἰκουμενικῆς Συνόδου. 

Ζ). Διότι, ἡ καινοτομία αὕτη, παρ᾿ ὅλον τὸν διϊσχυρισμὸν τῶν καινοτομησάντων, ὅτι τὸ Πασχάλιον διατηρεῖται ἄθικτον, ἐπιφέρουσα σύγχυσιν εἰς τὰ τῆς Θείας λατρείας καὶ τὸν ἐνιαύσιον κύκλον τῶν ἑορτῶν καὶ τῶν νηστειῶν, θίγει καὶ τὸν Πασχάλιον Κανόνα, τὸν ὑπὸ τῆς Αης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θεσπισθέντα. Η). Διότι, ἡ καινοτομία αὕτη, ἐπιφέρουσα σύγχυσιν εἰς τὰ τῆς Θείας Λατρείας καὶ τὰ ἔργα τῆς Πατρώας εὐσεβείας καὶ νηστείας, προσκρούει εἰς τοὺς ᾿Εκκλησιαστικοὺς Κανόνας, τοὺς ἀφορῶντας τὴν Τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ γενικῶς τὴν Θείαν Λατρείαν, καθ᾿ οὕς ῾῾ἔδοξε τοίνυν καὶ τοῦτο, ὥστε τὴν κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τὴν νηστείαν ἐπιτελεῖν᾿᾿ (ΝΣΤʹ ῾Ι. Κανόνος τῆς ΣΤʹ ῾Αγ. Οἰκουμ. Συνόδου), καὶ μὴ παρὰ τὰ λε- χθέντα ὑπὸ τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου, κελεύοντος: ῾῾παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ᾿᾿ (Αʹ Κορινθ. αʹ 10). 

Θ) Διότι, ἡ καινοτομία αὕτη διασπᾷ τὴν ἑνότητα τῆς καθόλου ᾿Ορθοδοξίας καὶ τῶν ἐπὶ μέρους ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν, διὰ τῆς διαιρέσεως τῶν Χριστιανῶν, τοῦθ᾿ ὅπερ διακυβεύει τὸ κῦρος τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως καὶ τὴν τιμὴν καὶ ἰσχὺν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Ι). Διότι, ἡ καινοτομία αὕτη, συνεπείᾳ τῆς διασπάσεως τῶν ᾿Εκκλησιῶν καὶ διαιρέσεως τῶν Χριστιανῶν, προσκρούει καὶ πρὸς τὸ Δόγμα τῆς Μιᾶς ῾Αγίας Καθολικῆς καὶ ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας, ὡς καὶ πρὸς τὴν Χριστιανικὴν ᾿Ηθικήν, ἐπ᾿ ἀθετήσει καὶ αὐτῆς τῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν πρὸς τὸν οὐράνιον αὐτοῦ Πατέρα: ῾῾Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί Σου, ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἕν καθὼς ἡμεῖς᾿᾿, ῾῾ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθὼς Σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν Σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν᾿᾿ (᾿Ιωάν. ιζʹ 11, 21). ΙΑ). 

Διότι, τὸ νέον ἡμερολόγιον κατεδικάσθη ἐν ταῖς Πανορθοδόξοις Συνόδοις τῶν κατ᾿ ᾿Ανατολὰς ᾿Ορθοδόξων Πατριαρχῶν 1583, 1587 καὶ 1593, συνελθούσαις ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐπὶ ῾Ιερεμίου τοῦ Βʹ τοῦ Τρανοῦ, ἐν αἷς πλὴν τῶν ᾿Αρχιερέων τοῦ Θρόνου, παρῆσαν καὶ Μελέτιος ὁ Πηγᾶς, Σίλβεστρος ᾿Αλεξανδρείας καὶ Σωφρόνιος ῾Ιεροσολύμων. ΙΒ). Διότι, ἡ μονομερὴς καὶ ἀντικανονικὴ εἰσαγωγὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου ὑπό τινων ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν, ἀποσχίζει αὐτὰς τοῦ Καθολικοῦ τῆς ᾿Ορθοδοξίας οἰκοδομήματος, καὶ καθιστᾷ αὐτὰς ἀπέναντι τῶν ἄλλων ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν σχισματικάς, καθ᾿ ἅ ἀπεφάνθη καὶ ἡ ἐξ ἀρίστων νομομαθῶν καὶ Θεολόγων Καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Επιτροπή, ἧς μέλος ἐτύγχανε καὶ ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν, ὡς ᾿Αρχιμανδρίτης τότε καὶ Καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου. ΙΓ). Διότι, ἡ ἡμερολογιακὴ αὕτη καινοτομία θεωρεῖται ὑπὸ τῶν ᾿Ορθοδόξων Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας ὡς μία τῶν πολλῶν καινοτομιῶν τῆς πρεσβυτέρας ῾Ρώμης, ῾῾παγκόσμιον σκάνδαλον καὶ αὐθαίρετος τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων καταπάτησις᾿᾿. 

῾Ως τοιαύτην δὲ ἐχαρακτήρισε καὶ ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος εἰς μίαν πραγματείαν του περὶ ἡμερολογίου, δημοσιευθεῖσαν τὸ 1918 ἐν τῷ ῾᾿Εκκλησιαστικῷ Κήρυκι᾿᾿ ᾿Αθηνῶν, καὶ ἐν ᾗ, σχολιάζων ὁ Μακαριώτατος τὴν ἐπιστολὴν τοῦ ῾Ιερεμίου τοῦ Βʹ πρὸς τὸν Δαπόντε Πρίγκιπα τῆς ῾Ενετίας περὶ τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ ῾Ημερολογίου, λέγει τὰ ἑξῆς: ῾῾ ῾Η ἐπιστολὴ αὕτη τοῦ Πατριάρχου χαρακτηρίζει ὡς ἄριστα τὴν θέσιν, ἢν εὐθὺς ἀμέσως κατέλαβεν ἡ ὀρθόδοξος ᾿Εκκλησία ἀπέναντι τῆς Γρηγοριανῆς τροπο- ποιήσεως τοῦ ἡμερολογίου. Θεωρεῖται αὕτη ὑπ᾿ αὐτῆς (τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας) ὡς μία τῶν πολλῶν και- νοτομιῶν τῆς πρεσβυτέρας ῾Ρώμης, ῾῾παγκόσμιον σκάνδαλον᾿᾿, καὶ αὐθαίρετος τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων καταπάτησις᾿᾿. (Βλ. ᾿Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, «Τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον ἐν τῇ ᾿Ανατολῇ», ἐν «᾿Εκκλησιαστικὸς Κήρυξ», ἀριθ. 145/31.3.1918, σελ. 135). 

Τί ἔτι λοιπὸν χρείαν ἔχομεν ἄλλων μαρτύρων πρὸς ἀπόδειξιν, ὅτι τὸ νέον ἡμερολόγιον εἶναι ἀντορθόδοξον καὶ Παπικόν;» 

Περιοδικό «᾿Ορθόδοξος ῎Ενστασις καί Μαρτυρία», 
ἀριθ. 15, ᾿Απρίλιος-᾿Ιούνιος 1989, 

σελίδες 27-29. 

Τίτλος, επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Άγιος Χρυσόστομος ο νέος Ομολογητής