«᾿Ηνέχθη ὁ Μακαριώτατος νά βάψῃ τόν θρόνον αὐτοῦ καί μέ
τό αἷμα τοῦ ἀθώου καί θρήσκου Ποιμνίου,
μαρτυρήσαντος ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας».
«Εἰ ἐπήνεγκεν ἐπίσκοπος οἱασδήποτε πληγάς καί βασάνους ἀνδράσι φοβουμένοις τόν Κύριον,
οὐκ ἔστιν ἄξιος ἐπισκοπῆς» (Ζʹ ῾Αγία Οἰκουμενική Σύνοδος).
Οι υπέρμαχοι τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας τοῦ κατακεκριμένου νέου ἡμερολογίου
ἔχει ἀποδειχθῆ ἐπανειλημμένως, ὅτι δέν διαθέτουν ἐπιχειρήματα,
ὅσα δέ τυχόν ἔχουν προβληθῆ μέχρι σήμερον ὑπ᾿ αὐτῶν, ἔχουν ἀνασκευασθῆ καί καταρριφθῆ
ὑπό τῶν ᾿Ακαινοτομήτων μέ ἀδιασείστους Πατερικάς ἀποδείξεις.
Καί ὅμως:
οἱ Καινοτόμοι ἐπιμένουν καί ἀνασύρουν ἐκ τῶν ἐρειπίων τοῦ πολλάκις κατεδαφισθέντος
μετά πατάγου σαθροῦ οἰκοδομήματος αὐτῶν τά ἴδια ἐπιχειρήματα, κεκαλυμμένα μέ τήν κόνιν τῆς «σιδηρᾶς λογικῆς»,
τοῦ ὀρθολογισμοῦ,
προσπαθοῦντες ἀπεγνωσμένως, ὡς οἱ παλαιοί αἱρετικοί, νά ἐφαρμόσουν τήν τακτικήν τῶν σηπίων (σουπιῶν),
αἵτινες ἐξαπολύουν
«τό μέλαν πρό ἑαυτῶν, ἵνα τούς θηρεύοντας διαφύγωσιν, ἢ τῷ λανθάνειν θηράσωσιν»,
ὅπως ἔλεγεν ὁ ῞Αγιος Γρηγόριος Θεολόγος.
῞Ενα ἐκ τῶν ἐπιχειρημάτων τῶν ὑπερμάχων τῆς Καινοτομίας εἶναι αἱ διαπραχθεῖσαι ἀντικανονικότητες ὑπὸ τῶν ἐμμενόντων σταθερῶς εἰς τὴν ῾Εορτολογικὴν καὶ ῾Ημερολογιακὴν Πατροπαράδοτον Τάξιν. Πρὸς τοῦτο ἐπιστρατεύονται ῾Ι. Κανόνες καὶ ἑρμηνεύονται δικολαβικῶς ἐνέργειαι καὶ πράξεις τῶν ᾿Ακαινοτομήτων, διὰ νὰ ἀποδειχθῇ δῆθεν ἡ ἀντικανονικότης αὐτῶν, μὲ σκοπὸν νὰ συσκοτισθῇ ἢ καὶ παντελῶς καταργηθῇ τὸ σωτήριον μήνυμα τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Ενστάσεως καὶ τοῦ Πατερικοῦ ἀγῶνος αὐτῶν κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἶναι δὲ τοιαύτη ἡ ταχύτης καὶ ἡ ὁρμή τῶν Καινοτόμων εἰς τὴν προσπάθειαν αὐτήν, ὥστε λησμονοῦν τὰς ἀναριθμήτους καὶ κραυγαλέας, ὄχι μόνον ἀντικανονικάς, ἀλλὰ καὶ ἀντιευαγγελικὰς καὶ ἀπανθρώπους, ἔτι δὲ καὶ ἀνθρωποκτόνους πράξεις των εἰδικῶς ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἀγῶνα των ἐναντίον τῶν ἀντιδρώντων εἰς τὴν ἡμερολογιακὴν καινοτομίαν τοῦ 1924, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἀμφισβητεῖται ἀκόμη καὶ ἡ χριστιανικὴ αὐτῶν ἰδιότης.
Γράφων πρὸ ἐτῶν Κληρικὸς τοῦ Πατρίου πρὸς ἀποθανόντα ἤδη κληρικόν, θεωρητικὸν καὶ μέγαν ὑπέρμαχον τῆς Καινοτομίας, ἔλεγε μεταξὺ ἄλλων, ἀναφερόμενος εἰς τοὺς διωγμούς, τοὺς ὁποίους ἐνήργησεν ἡ καινοτόμος ᾿Εκκλησία ἐναντίον τῶν ᾿Ακαινοτομήτων «διὰ τῆς βίας καὶ τοῦ χωροφύλακος»: «Διωγμῶν οἱ ὁποῖοι ἔφθασαν μέχρι ἱεροσυλίας, ὅτε εἰσήλθατε εἰς τὸ ἅγιον Βῆμα καὶ τελουμένης τῆς φρικτῆς ἱερουργίας ἐρρίψατε ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τὰ Τίμια Δῶρα καὶ κατεπατήσατε τὸ Σῶμα τὸ Δεσποτικόν! Καὶ ἀνετινάξατε ᾿Εκκλησίαν διὰ δυναμίτιδος! Καὶ ἱερεῖς διὰ τῆς βίας ἀπεσχηματίσατε καὶ ἐκακοποιήσατε εἰς τὰ ὑπόγεια τῆς ἀρχιεπισκοπῆς!
Καὶ καλογραίας διεκωμωδήσατε, ἐνῶ οἱ ἱερεῖς σας διὰ πελέκεων συνέτριβον δίκην νέων ᾿Ισαύρων καὶ ἀπέσπων τὰς εἰκόνας τῶν Παλαιοημερολογιτικῶν Ναῶν καὶ συνετρίβατε τοὺς ᾿Επιταφίους, καὶ ἐβεβηλώσατε τοῦ ἐνταφιασθέντος Χριστοῦ τὸ ὁμοίωμα, ῾῾θησαυρίζοντες ὑμῖν αὐτοῖς ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ᾿᾿!!! Οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι κόπτεσθε διὰ τὰς ἐπιθέσεις τῶν Οὐνιτῶν Τσεχοσλοβάκων κατὰ τῶν ᾿Ορθοδόξων καὶ ὑμεῖς, ὑποτιθέμενοι ὀρθόδοξοι, ἐκακοποιήσατε ὀρθοδόξους λευίτας καὶ τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ἐβεβηλώσατε! Καὶ ἔρχεσθε σήμερον, πάτερ, νὰ μᾶς πῆτε ὅτι χειροτονηθήκαμε ἀπὸ δύο ἡ ἀπὸ τρεῖς...». Οἱ διωγμοὶ αὐτοί, κραυγαλέως ἀποσιωπόμεναι ἀντικανονικότητες, ἔφθαναν ἐνίοτε εἰς τοιοῦτον βαθμόν, ὥστε οἱ «καινοτόμοι ἱεράρχαι ἦσαν διωκτικώτεροι τῆς Πολιτείας»!
Δι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ καινοτόμος ἀρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ὡμολόγει ἐν Συνόδῳ, ὅτι «ἡ μὲν ᾿Αστυνομία, τῇ ἐνεργείᾳ τῶν κατὰ τόπους ῾Ιεραρχῶν, συλλαμβάνει (τοὺς παλαιοημερολογίτας ἱερεῖς), τὸ δὲ ῾Υπουργεῖον διατάσσει τὴν ἀπόλυσιν αὐτῶν»! Τὸ αἷμα τῶν διωγμῶν τῶν ἐνισταμένων κατὰ τῆς ἑορτολογικῆς - ἡμερολογιακῆς καινοτομίας «ἔβαψε ναούς, ὁδοὺς καὶ πλατείας ῾Ελληνικῆς γῆς. Κατὰ τοὺς ἀντιχριστιανικοὺς τούτους διωγμούς, ῾῾αἱ σκηναὶ ἦσαν ὅλως ἀποκαρδιωτικαί. Χριστιανοὶ μὲ τὸν Σταυρὸν ἀνὰ χεῖρας ἐκτυπῶντο ὡς οἱ τελευταῖοι τῶν κακούργων. Μητέρες καὶ λευκανθεῖσαι γερόντισσαι ἐποδοπατοῦντο ὑπὸ τῶν ᾿Αστυνομικῶν ᾿Οργάνων᾿᾿, ἱερεῖς ἐκακοποιοῦντο, αἷμα ἔρρεεν, ἐσημειοῦντο δὲ καὶ θάνατοι. Τὴν ῾῾Μεγάλην Πέμπτην᾿᾿ τοῦ ἔτους 1932 ἡ αἱμοσταγὴς πλέον καινοτομία ἐπετέθη κατὰ τοῦ ῾Ι. Ναοῦ τῆς Μάνδρας ᾿Αττικῆς. ῾Ο Διοικητὴς τῆς Μάνδρας ῾῾ἐπέπεσεν᾿᾿ ἐντὸς τοῦ Ναοῦ ῾῾κατὰ τοῦ ῾Ιερέως, συλλαβὼν αυτὸν ἐκ τῆς γενειάδος᾿᾿ καὶ κτυπῶν ῾῾διὰ τοῦ βούρδουλα τοὺς πιστούς, ἰδίως τὰς γυναῖκας, μεταξὺ τῶν ὁποίων σοβαρῶς τὴν πρεσβυτέραν᾿᾿. Πρότερον, τῷ 1927, πάλιν ἐν Μάνδρα, ἔδρασαν οἱ ὑποκόπανοι τῶν ὅπλων τῶν χωροφυλάκων, ἔπεσαν δὲ καὶ πυροβολισμοί, ἐκ τῶν ὁποίων ἐτραυματίσθη μία γυνή.
Τότε ἐτραυματίσθη θανασίμως εἰς τὴν κεφαλὴν διὰ ὑποκοπάνου ἡ Αἰκατερίνη σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη. ῾Η τραυματισθεῖσα μετεφέρθη εἰς τὸ νοσοκομεῖον ῾῾Εὐαγγελισμὸς᾿᾿ ἔνθα ἀπέθανε μετ᾿ ὀλίγας ἡμέρας. ῾Η κηδεία τῆς ἔλαβε χαρακτῆρα ἐνταφιασμοῦ μάρτυρος. ῾῾Χιλιάδες πιστοὶ συνώδευσαν τὴν πομπήν, κρατοῦντες ἄλλοι ἄνθη, ἄλλοι λαμπάδας κι ἄλλοι φοίνικας᾿᾿». Εις τα Πρακτικὰ τῆς ῾Εβδόμης ῾Αγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρεται. ὅτι οἱ διῶκται ἀρχιερεῖς καθαιροῦνται καὶ εἶναι ἀνάξιοι ᾿Επισκοπῆς: «῾Ο ἁγιώτατος Πατριάρχης Ταράσιος εἶπεν εἰ ἐ- πήνεγκεν (ἐπέφερεν) ἐπίσκοπος οἱασδήποτε πληγὰς καὶ βασάνους ἀνδράσι φοβουμένοις τὸν Κύριον, τοῖς τότε διωκομένοις, οὐκ ἔστιν ἄξιος ἐπισκοπῆς. ῾Η ῾Αγία Σύνοδος εἶπεν· οὐκ ἔστιν ἄξιος».
῾Ο δὲ ῞Οσιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης, ἑρμηνεύων τὸν Θʹ ῾Ι. Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας ῾Ι. Συνόδου, ἐν σχέσει μὲ τὸν ΚΖʹ ᾿Αποστολικὸν ῾Ι. Κανόνα, λέγει «νὰ καθαιρῆται ὅστις (ἱερωμένος) κτυπήση τινά, εἴτε μὲ τὸ χέρι του, εἴτε ἄλλους βάλη». Τί θὰ ἔλεγον σήμερον οἱ ῞Αγιοι Πατέρες, ὅτε οἱ ἱερωμένοι ἔφθασαν καὶ μέχρι φόνων; Καὶ μάλιστα φόνων εὐσεβῶν, ἀγωνιζομένων διὰ τὴν τήρησιν τῶν ῾Ιερῶν Παραδόσεων; ᾿Απὸ τοὺς ἀπανθρώπους διωγμοὺς κατὰ τῶν ᾿Ορθοδόξων τοῦ Πατρίου ῾Ημερολογίου (1951-1952), τῇ ὑποκινήσει καὶ καθοδηγήσει τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῶν Νεοημερολογιτῶν, ἐπὶ ἀρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν Σπυρίδωνος. Εν συνεχεία παραθέτομεν σύντομον κείμενον τοῦ ῾Ομολογητοῦ ῾Ιεράρχου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, σχετικὸν μὲ τὰ ἀνωτέρω περὶ διωγμῶν. Τὸ δημοσιευόμενον κείμενον ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς θαυμασίας συγγραφῆς τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μὲ τίτλον: «Τὸ ᾿Εκκλησιαστικὸν ῾Ημερολόγιον ὡς Κριτήριον τῆς ᾿Ορθοδοξίας».
῾Η ἐξ 87 πυκνογραφημμένων σελίδων συγγραφὴ αὕτη ὡλοκληρώθη τὴν 1/14.7.1935 ὑπὸ τοῦ ῾Ομολογητοῦ ῾Ιεράρχου ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ ῾Οσίου Διονυσίου ἐν ᾿Ολύμπῳ, ὅπου εἶχεν ἐξορισθῆ ὑπὸ τῶν Καινοτόμων, διὰ τὴν προσχώρησιν αὐτοῦ εἰς τὸ ᾿Ακαινοτόμητον Πλήρωμα τοῦ Πατρίου ᾿Εκκλησιαστικοῦ ῾Ημερολογίου. ῾Η πεφωτισμένη καὶ λίαν ἀποκαλυπτικὴ αὕτη πραγματεία ἀποτελεῖ, κατὰ τὸν Μάρτυρα ῾Ιεράρχην, «᾿Απολογίαν», δι ἧς ἐρευνῶνται «τὰ βαθύτερα ἐλατήρια τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ τούτου ζητήματος», καὶ καταδεικνύεται «ὁποίαν ἔννοιαν καὶ σημασίαν ἔχει τοῦτο διὰ τὴν καθόλου ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν καὶ ὁπόσης ζημίας πρόξενον ἐγένετο διὰ τὴν ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικὴν ᾿Εκκλησίαν''. Τὸ παρατιθέμενον κείμενον περιέχεται εἰς τὰς σελίδας 68 - 69 τῆς Αʹ ᾿Εκδόσεως τοῦ βιβλίου, αἱ δὲ ὑπογραμμίσεις, σχόλια, ἐπεξηγήσεις καὶ ἐν γένει ἐπιμέλεια εἶναι ἡμέτερα.
Ο μόνος, εἰς ὅν εὗρεν τὴν δέουσαν ἀπήχησιν ἡ Προκήρυξις τοῦ ᾿Ορθοδόξου ᾿Αγῶνος ἡμῶν, ὑπῆρξεν θρησκεύων ἀθάνατος ῾Ελληνικὸς ᾿Ορθόδοξος Λαός. Οὗτος μόνος ἐτάχθη ὁμολογουμένως παρὰ τὸ πλευρὸν ἡμῶν καὶ διεδήλωσε τὰ ᾿Ορθόδοξα φρονήματα, διὰ σωρείας συγχαρητηρίων τηλεγραφημάτων, ἅτινα ἀπέστειλεν εἰς ἡμᾶς, ἀποκαλῶν στυλοβάτας τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καὶ διεβεβαίου, ὅτι θὰ μείνῃ πιστὸς μέχρι θανάτου, ἀγωνιζόμενος παρὰ τὸ πλευρὸν ἡμῶν, καὶ ὑπὲρ τῆς ἀναστηλώσεως τῆς ᾿Ορθοδοξίας τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας.
Ούτω, μόνον ὁ θρησκεύων ᾿Ορθόδοξος ῾Ελληνικὸς Λαὸς ἐφάνη ἀντάξιος τοῦ ᾿Ορθοδόξου καὶ εὐκλεοῦς αὐτοῦ παρελθόντος, ὅστις μὲ τὴν θρησκευτικὴν διαίσθησιν καὶ ᾿Εθνικήν του συνείδησιν, ἀντελήφθη τὸν κίνδυνον, ὅν διατρέχει ἡ ᾿Ορθοδοξία τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας, καὶ ἐξηγέρθη σύσσωμος κατὰ τοῦ Μακαριωτάτου καὶ τῶν καινοτόμων ᾿Αρχιερέων, καὶ ἀπεδοκίμασεν αὐτούς, ὡς προδότας τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἧς θεματοφύλαξ καὶ ἀνύστακτος ἄγγελος φρουρὸς ἐτάχθη οὗτος ὑπὸ τῆς θείας Προνοίας.
Εἰς μίαν μάλιστα ὀγκώδη διαδήλωσίν του, ἣν ἤγειρεν ὁ θρησκεύων οὗτος ῾Ελληνικὸς Λαὸς κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δίκης ἡμῶν ὑπὸ τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας, ἂν δὲν ἐπενέβαινεν ἡ ᾿Αστυνομία, θὰ ἐσάρωνε τὸ πᾶν καὶ θὰ ἐπανέφερε, διὰ τῆς Λαϊκῆς δυνάμεως, τὸ ᾿Ορθόδοξον ῾Εορτολόγιον ἐν τῇ ᾿Εκκλησία, καὶ οὕτω θὰ προὐλαμβάνετο τὸ ᾿Εκκλησιαστικὸν Σχίσμα.
Κατά τήν θρησκευτικήν ταύτην διαδήλωσιν τοῦ θρησκεύοντος ῾Ελληνικοῦ Λαοῦ κατά
τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Μελῶν τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου,
τοσαύτη ἦτο ἡ ὁρμή αὐτοῦ καί ἡ ἀφοσίωσις εἰς τάς ᾿Ορθοδόξους Παραδόσεις του,
ὥστε εἰς μίαν σύγκρουσιν αὐτοῦ πρός τήν ἔνοπλον ᾿Αστυνομίαν ἐφονεύθησαν τρεῖς,
καί ἐμωλωπίσθησαν ὑπέρ τους ἑκατόν.
Καί οὕτως ἠνέχθη ὁ Μακαριώτατος,
νά βάψῃ τόν θρόνον αὐτοῦ καί μέ τό αἷμα τοῦ ἀθώου καί θρήσκου Ποιμνίου, μαρτυρήσαντος ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας,
καί οὐ μόνον δέν ἐκάμφθη ἡ σκληροτράχηλος καί ἀπερίτμητος αὐτοῦ καρδία,
ἀλλά καί ἔτι μᾶλλον ἐσκληρύνθη καθ᾿ ἡμῶν.
Καί τοιαύτη ὑπῆρξεν ἡ στάσις τοῦ θρησκεύοντος ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικοῦ Λαοῦ
ἀπέναντι τοῦ ᾿Ορθοδόξου καί εὐσεβοῦς
᾿Εκκλησιαστικοῦ ἐγχειρήματος ἡμῶν.
Περιοδικό: «᾿Ορθόδοξος ῎Ενστασις καί Μαρτυρία», ἀριθμός 22 - 23, ᾿Ιανουάριος - ᾿Ιούνιος 1991, σελίδες 218 - 225.
Από το σχετικό κείμενο έχουν αφαιρεθεί οι σχετικές παραπομπές με ευθύνη του ιστολογίου μας,
προκειμένου αυτό να γίνει πιο ευανάγνωστο.
Όλο το κείμενο -μαζί με τις παραπομπές- μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ!
Τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου