ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΕΡΙ ΕΝΟΣ ΕΠΙΦΑΝΟΥΣ ΑΝΔΡΟΣ ΑΓΙΟΥ

Η ορθοπραττούσα βιοτή και η εκκλησιατική προσωπικότητα του Αγίου ανδρός Χρυσοστόμου 

προσφέρεται ιδεατά και διδακτικά, 

ως εγερτήριος ήχος  και αφυπνιστική σημαία για νεόκοπους, 

αυτοπρόβλητους νεοαποτειχιζόμενους,

 για ιλαρούς, δον κιχώτες ''επαναστάτες'' που συμβιώνουν με την αίρεση, 

ακόμη και για κάποιους αθεολόγητους, a posse ad esse εξορθολογισμένους μεσαιωνιστές, 

που θωρούν πίσω από κάθε λέξη να κρύβεται ο διάβολος! 

Ένα ''ζιζάνιο'' που καταπολέμησε με εκκλησιαστική παιδεία και Χριστολογικό ήθος, 

ο Άγιος ούτος πατήρ από τα χρόνια του μεσοπολέμου και λίγο 

πριν την εν ειρήνη τελείωσή του ήταν ο μη κατ' επίγνωσιν  ζήλος, 

η δαιμονοαγωγούσα, επηρμένη θεολογία του Πεζοδρομίου,

 οι άναρθρες ιαχές του Πλήθους και οι βέβηλες κραυγές του Όχλου. 

Κι ενώ αίφνις 

επιλέχθηκε να ηγείται των δικαίων ενός πολιορκημένου και ασυμβίβαστου λαού, 

δεν εξαντλήθηκε ποτέ στην γάγγραινα της οίησης, 

δεν εγκολπώθηκε ποτέ σειρήνες και συνθήματα και κυρίως δεν αυτομόλησε ποτέ στο μένος και την έπαρση. 

Ο Θεός και η Ιστορία τον δικαίωσαν! 

Όταν εκείνος άφηνε ησύχως το πνεύμα του ν' αναπαυθεί στις σωτήριες αγκάλες του Παντεπόπτη Θεού, 

οι αρχιερατικοί διώκτες του ψυχορραγούσαν νηπενθώς επί ματαίω

 και οι επίδοξοι προδότες του αυτοχειρούσαν ανερυθρίαστα, 

ως θρησκόληπτοι, θρησκομανείς και  μανιοκαταθλιπτικοί ικέτες.

 Συμπέραμα: 

Η υπεράσπιση της Πίστης θέλει οδοιπόρους υγιώς σκεπτομένους 

και μυστηριακά -καθ' όλα- χειραγωγημένους. 

Απουσία πνευματικής ζωής, η ομολογία συρρικνώνεται σε ξύλινο αποδεκατισμένο λόγο, 

την στιγμή που ο διάβολος γελάει στο κατόπι... 

Εύχεσθε! 

Γ. Δ.

... ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ...

Ενθυμούμαι ότι κάποιο Πάσχα είχα κατά νουν να μεταβώ εις Άγιον Όρος, να εορτάσω εκεί. Μίαν ημέραν λοιπόν της Βαιοφόρου με εκάλεσεν εις το γραφείον του ο άγιος και νεανικός κατά το ψυχικόν σθένος Γέρων και μεταξύ μας διημείφθη ο εξής περίπου διάλογος. -Έμαθα ότι πρόκειται να μεταβείτε εις Άγιον Όρος! -Μάλιστα. -Θα μου επιτρέψετε να σας πω την γνώμην μου και μετά να αποφασίσετε ό,τι νομίζετε ορθόν. -Ευχαρίστως να την ακούσω, Πανιερώτατε. -Το Πάσχα είναι εορτή οικογενειακής χαράς. 

Η σύζηγός σας δεν σας υπανδρεύθη διά να εξασφαλίσει μόνον την συντήρησίν σας και τα εκ της εργασίας σας αγαθά. Έχει την ηθικήν και δικαίαν αξίωσιν να συμπεριλαμβάνει μαζί σας τας αγίας ημέρας των χριστιανικών εορτών. Αυτό δε κυρίως συνιστά τον σύνδεσμον του γάμου. Μη στηρίζεστε εις την συγκατάθεσίν της διά να αδικήσετε μίαν ευγενική γυναίκα και μη συσσωρεύετε νεφίδρια εις τον ουρανόν του οικογενειακού σας βίου. 

Εκτός όμως αυτού έχετε υποχρέωσιν και έναντι των εκκλησιασμάτων, τα οποία ζητούν τας ημέρας αυτάς από τους εργάτες της Εκκλησίας μίαν ομιλίαν. Ας μη ζητούμεν λοιπόν αυτά που μας ευχαριστούν, αλλά αυτά που επιβάλλονται. -Πανιερώτατε, είμαι πρόθυμος να εκτελέσω την εντολήν σας. -Σας παρακαλώ, δεν δίδω εντολάς. Την γνώμην μου εκθέτω και σεις ελευθέρως αποφασίσατε''... 

Δ. Μ. Μπατιστάτος

Η Φωνή της Ορθοδοξίας, φύλλο της 12. 9. '55

Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ''ΕΞΟΔΟΥ''

Η σεβαστή μου μητέρα Μυρσίνη παιδιόθεν με εγαλούχησε με τα νάματα της Ορθοδόξου πίστεως. Προς δόξαν δε Θεού το λέγω, δεν ηκολουθήσαμεν εξ' υπαρχής την καινοτομίαν της αλλαγής του ημερολογίου, που επέβαλλεν η κρατούσα Εκκλησία. Προκειμένου να λατρεύσωμεν τον Κύριόν μας ορθοδόξως, σαν τους παλαιούς ''επλανώμεθα εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και τας οπάς της γης'', προκειμένου να εύρωμεν μικρόν τι ναύδριον. 

Πολλάκις ενοσταλγούσα την λειτουργικήν μεγαλοπρέπειαν της Εκκλησίας και μάλιστα τας αρχιερατικάς Θ. Λειτουργίας. Εργαζόμουν εις το κεντρικό κατάστημα Αφοί Λαμπρόπουλοι της οδού Αιόλου και Σταδίου και λόγω της θέσεώς μου (ανδρικά εσώρρουχα) ερχόμουν πολλάκις εις επαφήν με πάσης κατηγορίας ανθρώπους, στρατιωτικούς, κληρικούς και ιδιώτας. Όταν εξυπηρέτουν κανένα ιερωμένο, του ανέφερα το θέμα της αλλαγής του ημερολογίου. Αλλ' εις μάτην! Ουδείς με πρόσεχε σοβαρώς, μάλιστα μερικοί με ειρωνεύοντο. Ήταν τέλη Σεπτεμβρίου του 1934, όταν ήλθε εις το κατάστημά μας ο πρ. Φλωρίνης προς αγοράν εσωρούχων. 

Όταν αντίκρυσα κατά πρώτον την ιλαράν μορφήν του αισθάνθηκα ενδομύχως μίαν πληροφορίαν, ότι θα έμελλε να προσχωρήσει εις την αγωνιζομένην διά την Ορθοδοξίαν και τας ιεράς Παραδόσεις Εκκλησίαν μας! Εγώ τον επεριποιήθην με ό,τι καλλίτερον είχαμε από τις μάλλινες φανέλλες που επεθύμει, τον ρωτούσα συγχρόνως και διάφορα θρησκευτικά θέματα. Η αγία του μορφή με επληροφόρει, ότι θα μπορούσα να του συζητήσω και διά το φλέγον θέμα του ημερολογίου. Εκείνο που με χαροποιούσε ιδιαιτέρως ήτο, ότι με πρόσεχε και μου έδινε θάρρος σε ό,τι του έλεγα. Λαβών τέλος το θάρρος, του λέγω: -Πώς μπορώ να σας ίδω Σεβασμιώτατε: -Κηρύττω εις τον Ι. Ναόν Αγ. Γεωργίου Κυψέλης, εκεί δύνασθε να με συναντήσετε. 

Τότε έσκυψα την κεφαλήν μου και έμεινα επ' ολίγον σκεπτικός, οπότε μου λέγει: ''τί σκέπτεσθε''; Και αυθορμήτως του απαντώ: ''Σεβασμιώτατε, διά να είμαι σαφής απέναντί σας. Εγώ τυγχάνω συντηρητικός ορθόδοξος χριστιανός, κατά το δη λεγόμενος παλαιοημερολογίτης και δεν μου επιτρέπεται να λειτουργηθώ και να συμπροσευχηθώ με την καινοτομήσασαν Εκκλησίαν''. Με εκύτταξε προσεκτικά επ' αρκετά λεπτά χωρίς ν' αλλάξωμεν καμμίαν λέξιν. Εν τω μεταξύ ετελείωσε και η αγορά των εσωρρούχων και ητοιμάζετο να πάει εις το ταμείον να πληρώσει. Τότε εσκέφθην να του στείλω τις φανέλλες εις την οικείαν του, ώστε να μάθω την διεύθυνσίν του. Πράγματι ανύποπτος εκείνος μου έδωσε την κάρτα του. Μετά δυο ημέρας τον επεσκέφθην εις την εν Κυψέλην οικίαν του Κρίσσης 24, μαζί με τον εν Χριστώ αδελφόν Λάζαρο Μαλλίδην. 

Ήτο 9 μ.μ. Αφού μας οδήγησε η ανεψιά του εις το Γραφείον του, τον αναμέναμε διά ολίγα λεπτά, που από την αγωνίαν μου μου εφάνηκαν ώρες. Αγωνιούσα με το πως θα τον αντιμετώπιζα. Μόλις εισήλθε του εκάναμε μίαν υπόκλισιν και τον ηρώτησα το εξής: ''Σεβασμιώτατε, ποίος κάνει καλά, αυτός που ακολουθεί το νέον ημερολόγιον ή αυτός που ακολουθεί το παλαιόν; -Βεβαίως, το παλαιόν είναι το ορθότερον, ήτο η απάντησίς του. Τότε του λέγω. Πως δεν το ακολουθείτε, Σεβασμιώτατε; Τότε έστρεψε το βλέμμα του προς εμέ και μου λέγει: Σύ είσαι ο νέος που μου έδωσε τις φανέλλες; Του απάντησα καταφατικώς. 

Εν συνεχεία συζητήσαμε επί του θέματος της αλλαγής του ημερολογίου, οπότε επεκράτησε επ' ολίγον σιωπή. Τότε του λέγω. ''Σεβασμιώτατε, εάν εσείς που εμφορείσθε από πνεύμα συντηρητικόν και ο άγιος Κασσανδρείας Ειρηναίος και ο Δράμας Βασίλειος δεν ανελάβετε την ποιμαντορίαν μιας μεγάλης μερίδος που στερείται ορατής κεφαλής, τότε θ' αναγκαστώ να γίνω Σέρβος υπήκοος, προκειμένου να διαφυλάξω ακεραίαν την Ορθόδοξον πίστιν μου! Επί τω ακούσματι των λόγων μου αμέσως εσηκώθη όρθιος και μου λέγει: ''Αυτό ποτέ μη το πράξεις παιδί μου και η Ορθόδοξος Εκκλησία θα μεριμνήσει και επ' αυτού''. Κατόπιν τούτου τον ευχαριστήσαμεν και υποκλιθέντες ανεχωρήσαμεν. Παρήλθον από τότε τρεις ημέρες, οπότε τον βλέπω να εισέρχεται εις το κατάστημα χαροποιός. 

Σταθείς έμπροσθέν μου με εχαιρέτισε και μου δίδει εν χειρόγραφον λέγων'': ''Αυτό είναι ένα άρθρο διά το ημερολόγιον και να το δημοσιεύσετε εις μίαν εφημερίδα''. Το ανοίγω και βλέπω ότι ήτο ανυπόγραφον. ''Σεβασμιώτατε'', του λέγω είναι ''ανυπόγραφον και δεν έχει αξίαν''. Μου απαντά: ''Δεν είναι καιρός ακόμη. Βάλτε ένας κληρικός. Τότε του λέγω: ''να βάλωμεν ένας ανώτερος κληρικός''; Μου λέγει: ''ναι''. Τότε εγώ έξαλλος από χαράν και συγκίνησιν του ησπάσθην την δεξιάν του και ανεχώρησε. Το άρθρον εδημοσιεύθη εις το υπ. αριθμ. 189 του 1934 ''Κήρυκας των Ορθοδόξων'', επισήμου δημοσιογραφικού οργάνου των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος με τίτλον: ''Οι απειλούντες την Εκκλησίαν και το Έθνος μεγάλοι κίνδυνοι εξ' αιτίας του ημερολογίου''. Έφερε ως υπογραφήν την λέξιν: ''Εκκλησιαστικός''. Έκτοτε υπήρξα ο σύνδεσμος των Γραφείων του ιερού αγώνος και του Σεβασμιωτάτου. 

Τον έζησα από πολύ κοντά. Αυτός ο κολοσσός και ομολογητής της πίστεως με αποκαλούσε νουνό του εις την Ορθοδοξίαν! Τον επεσκέφθην και εις τας δύο εξορίας του και εθαύμασα το θάρρος του και το υψηλόν του φρόνημα και την ιεράν καύχησίν του, διότι υπέφερε διά την Ορθοδοξίαν!

Μάιος 1981

                                

       Ηλίας Αγγελόπουλος 

                        

ΦΑΕΙΝΗ ΕΞΑΙΡΕΣΙΣ

Ο άνδρας του οποίου το λείψανον ατενίζομεν δεν υπήρξεν τυχαίος. Ενεσάρκωσεν εις την μεγάλην του καρδίαν ό,τι υψηλότερον έχει ο άνθρωπος επί της γης. Και τούτο εις εποχήν που απητείτο θάρρος και καρτερία ανεξάντλητος. Ο καθείς μαςέχει υποστεί την ευεγερτικήν ακτινοβολία του ανδρός και η ιστορία των ημερών μας δεν ημπορεί να τον αγνοήσει. Το χρέος μας σήμερον παραμένει η συνέχισις της πορείας, την οποίαν εκείνος έκαμεν.

Επικήδειος προσλαλιά

Κλεάνθους Θεοφανοπούλου

Υπουργού Δικαιοσύνης

  ΑΓΝΩΣΤΑΙ ΠΤΥΧΑΙ ΤΗΣ ΑΠΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΗΣ κ. ΜΕΛΠΟΜΕΝΗΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥ, ΑΝΕΨΙΑΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Επ' ευκαιρία της εορτής του αγίου Γερμανού κατά το νέον ημερολόγιον (12 Μαίου), ονομαστική εορτή του Σεβ. Δημητριάδος Γερμανού, ο θείος μου πήγε εις τον Βόλον και παρέμεινε 3 - 4 ημέρας περίπου. Εκεί προσπάθησε να πείσει τον άγιον Δημητριάδος να εξέλθουν μαζί και αναλάβουν τον ιερόν αγώνα των Γ.Ο.Χ. Ο Δημητριάδος αντέλεγεν και επέμενε ότι πρώτα να δημοσιεύσουν τας προθέσεις των καθώς και τους λόγους των και μετά να εξέλθουν και αποκηρύξουν την Διοικούσαν Ιεραρχίαν. -''Αυτά που λέγεις, άγιε αδελφέ, του επέμενε ο θείος, ''είναι προφάσεις εν αμαρτίαις'' και μετά από πολύωρες συζητήσεις τέλος τον έπεισε και επέστρεψαν μαζί εις τας Αθήνας. 

Τρεις ημέρας προ της εξόδου των και συγκεκριμμένως την 10/23 Μαίου 1935, ημέρα Πέμπτην, εδώ εις το σπίτι μας παραθέσαμεν γεύμα. Παρεκάθησαν εκτός από τον θείον μου, ο οποίος ήτο και ο οικοδεσπότης, και οι Μητροπολίται Δημητριάδος Γερμανός, Δράμας Βασίλειος, Ύδρας και Σπετσών Προκόπιος, Δρυινουπόλεως Βασίλειος και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, καθώς και οι Αρχιμανδρίται Ιεροκήρυκες Χριστόφορος Χαντζής και Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Μετά το φαγητό επέρασαν εις το σαλόνι και εκεί συνεζήτησαν την όλην εκκλησιαστικήν κατάστασιν και ιδιαιτέρως το ημερολογιακόν ζήτημα. Συνεφώνησαν όλοι, ότι πρέπει η Εκκλησία της Ελλάδος να επανέλθει εις το Πάτριον Εορτολόγιον. 

Συνεφώνησαν επίσης ότι θα πρέπει να πιεσθεί η Ιεραρχία, και τούτο δια να γίνει, θα γίνει μόνο με την έξοδον πολλών Αρχιερέων. Ο Δημητριάδος πρότεινε, ότι δια να έχει επιτυχίαν ο επιδιωκόμενος άγιος Σκοπός θα πρέπει όσοι ευρίσκονται εδώ να ηγηθούμεν του ευσεβούς κινήματος υπέρ των Πατρίων Παραδόσεων και να πεισθούν και οι άγιοι αδελφοί ο Κασσανδρείας Ειρηναίος, ο Σάμου Ειρηναίος και ο Χαλκίδος Γρηγόριος. 

Ο Δράμας Βασίλειος είπεν ότι δεν χρειάζεται να εξέλθουν όλοι μαζί, αλλά μόνον 2 - 3 και οι άλλοι παραμένοντες να βοηθήσουν από μέσα. Ο Ύδρας και Σπετσών Προκόπιος καθ' όλην την συζήτησιν δεν ομίλησε καθόλου. Τέλος απεφασίσθη όπως ηγηθούν του ιερού Αγώνος των Γ.Ο.Χ. τρεις Αρχιερείς και οι άλλοι θα ακολουθήσουν αργότερα. 

(Επισκόπου Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου, ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ, τόμ. Ζ', σελ. 17 - 18, Πειραιεύς 1987)

Έτσι εξηγείται γιατι ο Δράμας Βασίλειος και ο Ύδρας Προκόπιος παρητήθηκαν εκ του Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου, το οποίον θα εδίκαζε τους ομολογητάς (Πάτρια, τόμ Ζ', σ. 126). Προσέτι ο Δράμας Βασίλειος εδημοσιογράφησε υπέρ του ιερού κινήματος στηλιτεύσας το νέον ημερολόγιον, ενώ ο Ύδρας Προκόπιος εις δημοσιογραφικήν του συνέντευξιν χαραχτηρίζει ''αξιοθρήνητον'' την κατάστασιν. Ο περισσότερον όμως, παντός άλλου ελέγξας την καινοτομίαν και δη τον πρωταίτιον αυτής αρχιεπίσκοπον Παπαδόπουλον, υπήρξεν ο Κασσανδρείας Ειρηναίος. 

Ούτος από το 1929 μετά του Δρυινουπόλεως Βασιλείου και Δημητριάδος Γερμανού διεμαρτυρήθη εγγράφως (Πάτρια, αυτ. σ. 383) ζωηρότερον πράξας το αυτό και εν έτει 1933 μετά των αυτών επισκόπων, προστεθέντος και του Δράμας Βασιλείου. (Η αγωνία εν τω κήπω... σ. 47). Εν έτος προηγουμένως (1932), διά προσωπικής του επιστολής ελέγχει τον Αρχιεπίσκοπον διά τινας λειτουργικάς αταξίας και ιδιαιτέρως την ημερολογιακήν καινοτομίαν, που συνετάρασσε τότε το πανελλήνιον, απαιτών, όπως αναγνωσθεί η επιστολή του εν Συνόδω. Δυστηχώς όμως, κατόπιν τηλεφωνικής αιτήσεως του Παπαδοπούλου επενέβη υπέρ αυτού, ο κατόπιν γενόμενος διάδοχος εις τον θρόνον Χρύσανθος, ο οποίος διά μακράς επιστολής του έπεισε τον αείμνηστον Ειρηναίον, όπως μη επιμείνει ''και ούτω διηυθετήθη το θλιβερόν τούτο επεισόδιον''. (Π. Στάμου, ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας Ειρηναίος, Αθήναι 1970, σ. 10). 

Δυστηχώς έτσι χάνονται οι ομολογιακοί κότινοι! Άνδρες, που έπρεπε λόγω παιδείας και αρετής να συμπορεύονται μετά του αοιδ. πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου παρέμειναν ''αστεφάνωτοι'', ακριβώς, διότι την τελευταίαν στιγμήν τα ανθρώπινα συναισθήματα και αι φιλίαι του κόσμου έπνιξαν την φωνήν της συνειδήσεώς των, η οποία επεθύμει το αντίθετον! Πόσοι και σήμερον, δυστηχώς, δεν πράττουν το αυτό, και ενώ άλλα επιθυμεί η καρδίαν των, όσα ορθόδοξα και εύφημα, ακολουθούν εν τούτοις τα αντίθετα, προς μεγίστην ζημίαν της αθανάτου ψυχής των και του εξ' αιτίας των πλανωμένου ποιμνίου! Αληθώς, εάν ο άνθρωπος δεν νικήσει και αποστραφεί την του κόσμου προσπάθειαν και υπόληψιν, είναι αδύνατον να ευαρεστήσει Θεώ και να ομολογήσει παρρησία την αλήθειάν Του.

Ο ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ ΗΓΕΤΗΣ

Δεν ηυτήχησα να γνωρίσω προσωπικώς τον σύγχρονον ομολογητήν της Ορθοδοξίας πρώην Φλωρίνης κυρον Χρυσόστομον, τον αναστήσαντα ημέρας Στουδιτικής παρρησίας και ομολογίας εν μέσω εικοστώ αιώνι. Τον γνώρισα όμως από τας συγγραφάς του και τους συνεργάτας του και το σπουδαιότερον εκ της εμπράκτου πείρας του κηρύγματός του, ακολουθήσας ελέει Θεού, την πορεία που ακολούθησε και ο αοίδημος κατά τα έτη 1935 - 1955, ότε ηγείτο του ιερού κινήματος των Παλαιοημερολογιτών. 

Καίτοι ο Θεός τον επροίκισε με πολλά χαρίσματα και τον εκόσμισε με πλείστας αρετάς, τας οποίας επολαπλασίασε διά της προσωπικής εκ νεότητας αυτού εμπόνου εργασίας, εν τω μυστικώ αμπελώνι του Κυρίου, εν τούτοις αι δύσκολαι συνθήκαι τας αποίας αντιμετώπισεν ως ηγέτης των Γ.Ο.Χ. και προ παντός, το εν πολλοίς ακατάλληλον των κληρικών συνεργατών του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τον απέδειξαν έναν θλιμμένον και προδομένον εκκλησιαστικόν ηγέτην. Τα ανωτέρω γράφομεν εν πλήρει γνώσει τελούντες της θλιβεράς και ηρωικής άμα εικοσαετούς ποιμαντορίας του ανδρός, εν τη οποία πολλά ''πικρά ποτήρια'' ήπιε υπό συνεργατών και αντιπάλων του, μόνην αμοιβήν και παρηγορίαν έχων την πληροφορίαν της συνειδήσεώς του, ότι επιτελεί το καθήκον του ως Ιεράρχης της Εκκλησίας του Χριστού. 

Και τας μεν θλίψεις εκ των αδίκων εξοριών του και της διψύχου και δειλής στάσεως των συναδέλφων του Ιεραρχών, στάσις ήτις έφτασε μέχρι του σημείου της πλήρους εγκαταλείψεως και εχθρότητος διά του Ματθαιικού Σχίσματος του 1937, περιέγραψε ικανώς εις εκ των πλέον εμπίστων συνεργατών του, ο αγωνιστής εν Χριστώ αδελφός Σταύρος Κατραμήτσος εν τω γνωστώ έργω του ''Η Αγωνία εν τω Κήπω της Γεσθημανή''. Τας άλλας όμως περιπετείας του ανδρός, που τον ηκολούθησαν μέχρι τον θάνατόν του, τας προερχομένας εκ των μικροτήτων και παρεξηγήσεων των αδυνάτων θεολογικώς και πνευματικώς συνεργατών του, μόνον ο Θεός γνωρίζει και οι εγγύς αυτού. 

Τα διήλθε όμως όλα ήρεμος και γαληνός, μετά οσιακής πραότητος και ομολογιακής σταθερότητος. Μόνον όποιος έχει ακολουθήσει τα ίχνη της ομολογίας του εις τας ημέρας μας είναι δυνατόν να αντιληφθεί τι σημαίνει να ηγείσαι ενός τοιούτου ιερού κινήματος χωρίς τους ενδεδειγμένους συνεργάτας, βαλλόμενος υπό εχθρών και ''φίλων'' και παρά ταύτα διατηρών συνεχώς την νηφαλιότητα του πιστεύοντος εις το δίκαιον του αγώνος του. 

Δι' ημάς, τους νεωτέρους πιστούς και ακολούθους του ιερού του προσκλητηρίου, ο κυρός Χρυσόστομος θ' αποτελεί φαεινόν μετέωρον ορθοδόξου ομολογίας, διό και μετά βαθυτάτου σεβασμού κλίνομεν γόνυ ψυχής και σώματος ενώπιόν του, επικαλούμενοι τας προς τον Θεόν μεσιτείας του, προς συνέχισιν του ιερού αγώνος, την σκυτάλην του οποίου μας παρέδωκε ''μετά πολλής θλίψεως και συνοχής καρδίας''.

Ιερομόναχος Θεοδώρητος

Ησυχαστήριον Θείας Αναλήψεως Πάρου

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Το έτος 1924 ενέκυψε το επάρατον σχίσμα του Παπικού και αφορισμένου από τρεις Οικουμενικές Συνόδους Ημερολογίου. Ημείς, ο λαός, αντέστημεν με μεγάλους διωγμούς και συλλήψεις του Ιερέως πατρός Ιωάννου Φλώρου, τον οποίον αμέσως εις τον κίνδυνο τον μεταμφιέσαμε εις γυναίκα με μανδήλια και φουστάνια. Πότε Μεγαρείτικα, πότε Μεσογειακά. Είχαμε και τον Κωνσταντίνο Καραγιαννίδη όπου έτρεχε και ειδοποιούσε όλα ταπλήθη των ορθοδόξων, διότι δεν υπήρχαν τότε ούτε τηλέφωνα στασπίτια, ούτε και συγκοινωνίες. 

Εγώ το 1925 εγνώρισε τον πάτερ Αρσένιο τον Κοττέα, τον Αγιορείτη, όπου είχε υπάγει εις Ρουμανίαν και ήλθε με σπασμένα δόντια και χείλη εκ των διωγμών των παλαιοημερολογιτών εις Ρουμανίαν. Ούτος ειργάσθη πολύ δραστήρια και έγινε η πρώτη κοινότης με τον Βαπορίδην, Κατσούρην και πολλούς υπερμάχους σχεδόν ομολογητάς. Εμένα δε ο πάτερ Αρσένιος μου έλεγε συχνά, ότι τότε θαπαύσουν τα δεινά, όταν αποκτούσομε Αρχιερέα, έστω και ξύλινο! Αυτό μου έκανε πολύ εντύπωση, αλλά πού υπήρχε Αρχιερεύς, όπου όλοι ακολουθούσαν από φόβο το νέο Ημερολόγιον, το οποίον είναι αφορισμένον, διότι λέγει το ιερόν Πηδάλιον: ''ο συνεορτάζων αιρετικοίς αφοριζέσθω''. 

Και οι Έλληνες άφησαν την Ορθόδοξον Παράδοσιν και συνεορτάζουν με τον αιρετικόν Πάπα, όπου μαςεπήρε και βεβύλωσε το Βυζάντιον και όλο το αχανές Ελληνικόν και Ορθόδοξον κράτος και στο τέλος μας υποδούλωσε στους Τούρκους. Το 1927 είλθαν τρεις Ιερείς από το Άγιον Όρος, μεγάλοι ζηλωταί: παπα - Παρθένιος, παπα - Ευγένιος και παπα - Γεδεών. Το δε 1929 ήλθε και ο αείμνηστος παπα - Ακάκιος από την Ιβηρικήν σκήτην, πνευματικός. 

Όταν τον εξεθάψαμεν τον αείμνηστον Ιεράρχην Χρυσόστομον, 

διότι ήτο θαμένος εις το Μοναστήρι μας, 

ευωδίασε όλος ο τόπος και οι χτίστες που έχτιζαν τον κουμπέ της εκκλησίας, 

εκατέβηκαν από εκεί και λέγει ο ανηψιός του Γέροντά μας: 

Πατέρα, τι ευωδία είναι αυτή 

όπου μας ήλθε εκεί που χτίζομε; 

Και είδον την εκταφήν και κατάλαβαν. 

Εγώ δε που έπλυνα τα οστά του Μακαριωτάτου 

ευωδίαζαν τα χέρια μου όλη την νύχτα.

Αλλά και 40 ημέρες η ευωδιά αύτη ήτο αισθητή εις την Μονή μας. 

Μία δε Μοναχή, 

η οποία ήρχετο από 7 ετών εις το Μοναστήρι (την είχαν πάρει από την παιδική φωλιά πνευματικής κυρίας, 

διότι είχε βρεθεί μωρό εις το καταφύγιο στον πόλεμο. 

Όταν δε έγινε 12 ετών ήλθε στο Μοναστήρι για πάντα) 

έλεγε ότι δεν είναι βαπτισμένη, διότι είχε μία αποφορά. 

Όταν εκοιμήθη ο Άγιος Φλωρίνης, 

εκάθισε 40 ημέρες στον τάφο του και τον παρακαλούσε να φωτίσει τον Γέροντα να την βαπτήσει.

 Και να! 

τον βλέπει στον ύπνο της καθήμενον επί θρόνου και της είπε ότι είναι αβάπτιστη και να κυττάξει 

ο Γέροντας το ιερόν Πηδάλιον.

 Και πράγματι ευρήκαν, 

ότι όταν υπάρχει αμφιβολία να βαπτίζονται. 

Και μία άλλη φυματική κοπέλλα από το Μενίδι 

ήλθε και πήρε λαδάκι από το κανδήλι του τάφου του και άλλειψε το στήθος της 

και εθεραπεύθη.

Ευθυμία Μοναχή

Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Πάρνηθος 

Μία λιτή και απέρριτη, πνευματική ανάρτηση επί της αγιοκατάταξης του ιερού Μάρτυρος της Ορθοδοξίας Αγίου Χρυσοστόμου του Νέου Ομολογητή, 

που η μαρτυρική Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών θα τελέσει το Σάββατο 15/28 Μαίου 2016 στην ιστορική, Ιερά Μονή Κοίμησης της Θεοτόκου στους Θρακομακεδόνες. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, τίτλος και επιμέλεια κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Απόσπασμα εκ του βιβλίου του Θεολόγου - Καθηγητή κ. Σταύρου Καραμήτσου: 

''Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ'', 

σελίδες 65 - 74. 

Άγιος Χρυσόστομος ο Νέος Ομολογητής