ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΕΣ ΕΠΙ ΑΙΩΝΑΣ ΤΥΜΠΑΝΙΑΙΟΙ

Εἰς τεῦχος τοῦ ἐγκρίτου περιοδικοῦ τοῦ Βόλου «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ» δηµοσιεύεται

 ἐµπεριστατωµένον ἄρθρον τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Λαζάρου Διονυσιάτου περί τῶν συµβάντων 

εἰς τό Ἅγιον Ὄρος ἐπί Μιχαήλ Παλαιολόγου (1280),

 ὅταν ὁ δυσσεβής αὐτός βασιλεύς µαζί µέ τόν ἀνάξιον πατριάρχην Βέκκον ἀπεπειράθησαν νά ἐπιβάλουν 

διά πυρός καί σιδήρου εἰς τάς Ἱεράς Μονάς τοῦ Ἄθω τήν ὑπ’ αὐτῶν συµφωνηθεῖσαν ὑποταγήν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τόν Πάπαν.

τοῦ µοναχοῦ Λαζάρου Διονυσιάτου

«Τήν τοιαύτην ἕνωσιν - γράφει ὁ εὐλαβής Μοναχός - πρώτη ἀπεδοκίµασεν ἡ Προστάτις ἡµῶν καί Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ ὑπερένδοξος Κυρία Θεοτόκος ἥτις συνεβούλευσε τούς ἁγιορείτας Πατέρας, νά µή παραδεχθῶσι τήν τοιαύτην ἕνωσιν, ἀλλά νά τήν ἐλέγξωσι· καί οἱ δυνάµενοι, νά ὑποµείνουν µετά γενναιότητος τόν µαρτυρικόν θάνατον· ὅπερ καί ἐγένετο εἰς τήν ἱεράν Μονήν Ζωγράφου. Ἐκεῖ ἅγιός τις Γέρων ἤκουσε φωνήν ἀπό τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, καθ’ ὅν χρόνον ἔλεγε τούς Χαιρετισµούς ἔξω τῆς Μονῆς καί τοῦ εἶπε προστακτικῶς νά ὑπάγη ταχέως εἰς τήν Μονήν, νά εἰδοποιήση τούς Πατέρας τῆς Μονῆς, ὅτι ἔρχονται οἱ ἐχθροί τοῦ Υἱοῦ της, καί νά µή τούς δεχθῶσιν εἰς τήν Μονήν (τόν Βασιλέα Μιχαήλ Παλαιολόγον καί Πατριάρχην Βέκκον), ἀλλά νά τούς ἐλέγξωσι, καί οἱ δυνάµενοι, νά παραµείνωσι καί λάβουν µαρτυρικόν θάνατον, ὑπέρ τῶν ὀρθοδό- ξων δογµάτων τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας µας. 

Διό ὁ ἅγιος Ἡγούµενος µετά εἰκοσιέξ (26) ἀδελφῶν, περικλεισθέντες εἰς τόν Πύργον τῆς Μονῆς καί τούς Λατινόφρονας ἐξελέγχοντες, ὑπέστησαν τόν διά πυρός µαρτυρικόν θάνατον. Τοιαῦται µαρτυρικαί ἀθλήσεις καί ἔλεγχοι καί ὁµολογίαι συνέβησαν καί εἰς ἄλλας Μονάς. ΕΙς τήν ἱεράν Μονήν Βατοπαιδίου, ἐπειδή τούς ἐξήλεγξαν ὡς αἱρετικούς, τόν µέν Ἡγούµενον Εὐθύµιον δέσαντες µέ ἁλύσεις κατεπόντισαν εἰς τήν θάλασσαν, ἑτέρους δέ δώδεκα Μοναχούς ἀπηγχόνισαν εἰς τόπον λεγόµεν Φουρκοβούνιον. Τά αὐτά περίπου ἔλαβον χώραν καί εἰς τήν ἱεράν Μονήν τῶν Ἰβήρων, ἐπειδή δέν τούς ἐδέχθησαν, ἀλλά τούς ἤλεγξαν ὡς αἱρετικούς, οἱ µέν κατεποντίσθησαν µετά τοῦ πλοίου, οἱ δέ ἀπήχθησαν ὡς αἰχµάλωτοι. 

Ἐπίσης καί εἰς τήν Σκήτην τῶν Καρυῶν, ἐπειδή δέν τούς ἐδέχθησαν ἀλλά τούς ἤλεγξαν, ὡς παραβάτας τῶν πατρίων δογµάτων καί ὡς αἱρετικούς, τόν µέν πρῶτον ἀπηγχόνισαν, τούς δέ λοιπούς διά ξίφους ἐφόνευσαν, ὡς τά ἅγια λείψανα αὐτῶν, οἱ τοῦ καιροῦ Πατέρας ἐναπέθεντο εἰς τήν εἴσοδον τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου, πρός αἰωνίαν ὑπόµνησιν ἡµῶν καί διδασκαλίαν. Καί τοιαῦτα µέν συνέβησαν εἰς τούς µή ἀποδεξαµένους, ἀλλ’ ἐλέγξαντας αὐτούς τούς Λατινίζοντας ἑνωτικούς. Ἴδωµεν δέ τί ἐπηκολούθησεν εἰς τούς φιλικῶς αὐτούς ὑποδεξαµένους καί συλλειτουργήσαντας. Εἰς µέν τήν Μονήν Ξηροποτάµου ἐν ὥρᾳ τῆς Λειτουργίας, ἔγινε πυρκαγιά καί σεισµός µέγας µετ’ ἤχου καί βοῆς. Καί τόν µέν Ναόν κατέβαλε, τούς δέ ἐν αὐτῷ ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης κατέχωσε, καί τά τείχη τῆς Μονῆς ἀνέτρεψε, ἕνα µόνον καταλιπών κεκλιµένον εἰς σηµεῖον. 

Ὁ δέ Βασιλεύς καί οἱ σύν αὐτῷ ταῦτα ἰδόντες, ἐν πολλῇ καταισχύνῃ ἀνεχώρησαν, ὁ δέ µύκης (µανιτάρι), ὁ ὁποῖος ἐφύτρωνε µέ 40 κλώνους ὑπό τήν ἁγίαν Τράπεζαν ἐν τῇ ἑορτῇ τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα οὐκέτι πλέον ἐφύτρωσεν, ὡς βεβηλωθέντος τοῦ Θυσιαστηρίου. Ἄς ἴδωµεν καί εἰς τήν Μεγ. Λαύραν, ὅπου τοὺς ὑπεδέχθησαν µετά κωδωνοκρου- σιῶν· καί ἐκεῖ βλέποµεν ὅτι ἐπηκολούθησαν ἔτι φοβερώτερα, φρίκης καί τρόµου γέµοντα. Καθώς ἡ ἀψευδής παράδοσις διέσωσε καί ἕως τάς ἡµέρας ἡµῶν παρέδωσεν, ἀκούσατε. Ὁ µέν Ἱεροδιάκονος Λαυριώτης ὁ συλλειτουργήσας ἐν αὐτῇ τῇ λειτουργίᾳ, ὑπό θεηλάτου ὀργῆς καταληφθείς, τό ζῆν ἐξεµέτρησε ἀναλύσας ὡς κηρός ὑπό πυρός φλεγόµενος· οἱ δέ συλλειτουργήσαντες Ἱεροµόναχοι ἑπτά (7) κατ’ ἄλλους ἕνδεκα (11), µετά θάνατον εὑρέθησαν ἄλυτοι, τυµπανιαῖοι, ἀφωρισµένοι, τούς ὁποίους µέχρι τέλους τοῦ 19ου αἰῶνος τά λείψανά των εἶχον εἰς τόν νάρθηκα τοῦ κοιµητηρίου «οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι» εἰς κοινήν θέαν τό µέν πρός διδασκαλίαν καί σωφρονισµόν τῶν ἐπιγενοµένων γενεῶν, τό δέ ὅπως οἱ βλέποντες αὐτούς, σπλαγχνιζόµενοι, εὔχονται ὑπέρ αὐτῶν, ἵνα ὁ Κύριος τούς συγχωρήση καί διαλύση τά τυµπανιαῖα αὐτῶν σώµατα, εἰς γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθησαν. 

Παρέλειψα νά εἴπω ὅτι καί ἡ ζωγραφία τῆς Ἐκκλησίας ἐµαύρισεν, ἀνεκαινίσθη δέ ὕστερον κατά τό ἔτος 1544 ὑπό τοῦ διασήµου ζωγράφου Θεοφάνους. ∆ιά τά περί ὧν ὁ λόγος τυµπανιαῖα ἄλυτα (ἀφωρισµένα) σώµατα, διε- σώθη καί ἄχρι σήµερον ἱστορεῖται µικρόν τι ἐπεισόδιον. Τῶν Βαρδουναρέων (ἡµιονηγῶν) ποτέ ἐν εὐθυµίᾳ ἐκ µέθης τελούντων, ἔκαµον στοίχηµα µέ γενναῖόν τι χρηµατικόν ἐπίδοµα· ἐκεῖνος πού θά εἶχε τό θάρρος καί τήν ψυχραιµίαν, νά λάβη ἕν πτῶµα ἀφωρισµένον νά τό µεταφέρη ἐκεῖ ὅπου διεσκέδαζον, νά κερδίζη τά χρήµατα· καί πράγµατι εὑρέθη εἷς τολµηρός, ὅστις µέ τό πιστόλιον εἰς τάς χεῖρας µετέφερε τό τοιοῦτον ἀπαίσιον λείψανον καί ἐκέρδισε τό καταβληθέν χρηµατικόν ἐπίδοµα ὡς στοίχηµα. Ἐπίσης ἡ παράδοσις διασώζει ὅτι προσκυνητής τις, εὐαίσθητος ὑπάρχων, ὡς ἐπλησίασε καί εἶδε τά κατάµαυρα τυµπανιαῖα σώµατα, µέ τά µαλλιά, µέ τούς µεγάλους γαµψούς ὄνυχας, µέ τά στόµατα ἀνοικτά, ὅπου ἐλευθέρως οἱ ποντικοί εἰσήρχοντο καί ἐξήρχοντο, τόσον ἐφοβήθη, ὥστε αὐθωρεί ἀπέθανεν ἐκ συγκοπῆς τῆς καρδίας. 

Τό τοιοῦτον ἔγινεν αἰτία νά τούς ἀποµακρύνουν ἐκ τῆς Μονῆς καί τούς ὑπῆγον εἰς τά παράλια τῆς Ρουµανικῆς Σκήτης, καί τούς περιέκλεισαν εἰς ἕνα σπήλαιον δυσανάβατον καί ἀπόκρηµνον, ἀλλ’ ἐπειδή καί ἐκεῖ οἱ περίεργοι δέν ἔπαυον νά τούς ἐπισκέπτωνται νά τούς βλέπουν καί νά τούς φωτογραφίζουν, διά τοῦτο τώρα ἐσχάτως ἐνέφραξαν διά λίθων κτιστῶν τελείως τήν θύραν τοῦ σπηλαίου, καί ἔγινε τελείως ἀγνώριστον τό τοιοῦτον σπήλαιον, τό περικλεῖ ον τούς τοιούτους ἀφωρισµένους ἑνωτικούς Λατινόφρονας Λαυριώτας. Ὅταν κατά τό ἔτος 1925 διά λέµβου διέπλεον τό ἄνωθι µέρος ταξιδεύων διά τό Ὀρφάνιον Παγγαίου, οἱ λεµβοῦχοι ἀδελφοί Παχώµιος καί Ἀνδρόνικος, µοί ἔδειξαν τό τοιοῦτον σπήλαιον. Ὁ ἡµέτερος ἀδελφός Χριστόδουλος µοί εἶπεν ὅτι κατά τό ἔτος 1935 εἰς τάς Καρυάς εὑρισκόµενος, εἶδεν ἕνα λαϊκόν Ρουµάνον καί εἶχε φωτογραφίαν τριῶν τοιούτων σωµάτων ἀφωρισµένων, καί ἐτρόµαξεν ἀπό τήν θεωρίαν αὐτῶν· ταῦτα σηµειοῦµεν χάριν τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας· ὁ νοῶν νοείτω καί ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω. 

∆έν ἀποκλείεται καί τώρα ἤ µετ’ ὀλίγα ἔτη, 

νά ἐπαναληφθοῦν τοιαῦτα τραγικά κρούσµατα καί ἐπεισόδια, διό χρεία ἐγρηγόρσεως καί προετοιµασίας,

 πρός φύλαξιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡµῶν πίστεως, ἀπό τάς πλεκτάνας καί πλάνας τῶν λατινιζόντων Παπιστῶν, Μασόνων κ.λπ.». 

Εκ του ''Ορθόδοξου Τύπου'' της 17ης Ιουνίου 2016, αριθ. φύλλου 2121, έτος νστ'. 
Επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.