Ο ΜΗ ΚΑΤ' ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ ΖΗΛΟΣ ΩΣ ΠΥΡ ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΝ

Μια ευλογημένη εβδομάδα παρήλθε κιόλας από την αγιοκατάταξη του μεγίστου, πρώην Μητροπολίτη Φλωρίνης κ. Χρυσοστόμου, του πρώτου αποτειχισθέντος στην νεώτερη Ελληνική Ιστορία Ιεράρχη, που ακολούθησε την πνευματική έγερση των Κολλυβάδων, την πατερική αφύπνιση των Στουδιτών και την δογματική ορθότητα του Αγίου Μάρκου Εφέσου.


Ο Άγιος τούτος πατήρ αποτελεί το Σύμβολο του αντινεωτεριστικού και αντικαινοτόμου αγώνα του ορθώς αποτειχισθέντος ορθόδοξου ποιμνίου, το Ορόσημο της άρδην πατερικής αντίστασης και δογματικής ακρίβειας στους παρείσακτους ιούς της εγκολπωμένης αίρεσης και την Σημαία προάσπισης και συνηγορίας της Τάξης και της Ορθότητος της Μίας, Αγίας Εκκλησίας!


Ο ''Ματθαιισμός'', ως συνώνυμο του άκρατου, ιδιοχαιρέκακου και ανερμήνευτου μη κατ' επίγνωσιν ζήλου και ως παθογενούς και πάσχουσας σχισματικής ιδεοληψίας αποτέλεσε δυστηχώς -εδώ και πολλά χρόνια- το ψυχοκτόνο εγκόλπιο μιας αθεολόγητης, ορθολογιστικής ''εκκλησιολογίας'', ενός μπακαλίστικου, προσθαφαιρετικού τεφτερισμού και πολύ περισσότερο μιας ολοκληρωτικής ακύρωσης και απαξίωσης πάντων, των εκτός της εαυτών ''ποιμενικής μάνδρας''!


Ο Άγιος Χρυσόστομος ο Νέος Ομολογητής, ο οποίος ουσιαστικά εξοντώθηκε και τελειώθηκε υπό το κράτος των διωγμών, των εξοριών, των εμπτυσμών και των λοιδοριών του διεφθαρμένου και εκκοσμικευμένου Παποκαίσαρος, πολεμήθηκε, χλευάσθηκε και διαπομπεύθηκε τα πλείστα και από πολεμοχαρείς, αφηνιασμένους θρησκοπλάστες, που θεώρησαν τον εγγενή οπαδισμό, τον ιεροεξεταστικό ψυχαναγκασμό και την -καλά- οργανωμένη, θρησκομανή σπέκουλα, ως τον ηγιασμένο σκοπό που αγιάζει τα διαβολικά μέσα!


Οι Μαγδαληνές, οι Σουλακιώτισες, οι Τόμπροι, οι Κερατέες και όλοι οι ισμοί του Ματθαιικού -ανερμήνευτου θεολογικά- φρονήματος κατέληξαν ως νοσηρά απομονωμένες, σηψαιμικές και δύσοσμες ιδέες, που εξυπηρέτησαν επί σειρά ετών την δεσμωτική ανάδειξη και χειραγώγιση οπαδικού ποιμνίου σε ασφαλείς, κλειδωμένες μάντρες, προς ευάρεστη τέρψη των ''ποιμενικών'' προαγωγών της μεταδιδούσας Οίησης!


Ο θρησκομανής εραστής μιας ιδιώνυμης και εξατομικευμένης Πίστης είναι ένας πάσχων, έκπτωτος κατά φαντασίαν ''ιδεαλιστής'', που ζει και αναπνέει, για να καταφέρει χτυπήματα στον αντίπαλο κάτω από την μέση. Συνεργούντος του διαβόλου αναλώνεται ανέξοδα και αδιάκοπα σε αστυνομικίστικους, α-Διάκριτους ελέγχους, σε δαιμονόπληκτες, δημόσιες, ευκαιριακές διαπομπεύσεις και συχνά σε αήθεις, λεκτικούς και άλογους χαρακτηρισμούς. Είναι αυτός, που προκειμένου ν' αποδείξει το αλάθητο της σκέψης του, εκπίπτει πλουσιοπάροχα από την Χάρι του Θεού, γενόμενος ο ίδιος, ένας ά-Χαρις, εφάμιλλος, μεταλλαγμένος Πάπας.


Ο Άγιος Χρυσόστομος ο Νέος Ομολογητής υπήρξε ο φιλόθεος Μάρτυς του Χριστού μας, που ποτέ δεν αναλώθηκε ιδεοληπτικά στην κατασκευή, αναβάθμιση και εξάπλωση ενός χειραγωγημένου και άβουλου ποιμνίου, αλλά στην Χριστολογική ποιμαντορία εγνωσμένων, κατ' επίγνωση και θεοσεβών πιστών, που διαχώρισαν την δαιμονισμένη Οίηση από τον θεόφρονα, εμπλουτισμένο Ζήλο και την Εκκλησία του Θεού από την επηρμένη, παρηκμασμένη και απομονωμένη, ιδεοληπτική Παρασυναγωγή. Γι' αυτό και η θεολογική αυστηρότητα και ορθότητα των λόγων του αποτέλεσαν ένα ιδεατό και ιδανικό χαστούκι στον άνθρωπο, που ο έτερος εκτοπισμένος και κατασυκοφαντημένος Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης προσδιορίζει κάτωθι:


Ο μη κατ΄επίγνωσιν ζηλωτής κέκτηται μεν ζήλον, αλλ' ου κατ' επίγνωσίν, πλανάται εν ταις σκέψεσι και ενεργείας αυτού και εργαζόμενος δήθεν υπέρ της δόξης του Θεού παραβαίνει τον νόμον της προς τον πλησίον αγάπης. Ο μη κατ' επίγνωσίν ζηλωτής εν τη ζέσει του ζήλου αυτού πράττει τα ενάντια, προς τας διατάξεις του θείου νόμου και προς το θείον θέλημα. Ο μη κατ' επίγνωσιν ζηλωτής διαπράττει το κακόν, όπως επέλθη το υπ' αυτού νοούμενον αγαθόν. Ο ζήλος του μη κατ' επίγνωσιν ζηλωτού είναι πυρ διαφθείρον, πυρ καταναλίσκον.Η καταστροφή προπορεύεται αυτού και η ερήμωσις έπεται αυτώ''! Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος