ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΒΑΔΙΖΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΛΙΜΝΗ

Ευρισκόμεθα ήδη στο Καλοκαίρι του 1936. 

Έφθασε η ώρα που ο άγιος Γέροντας θα άφηνε την κοιλάδα του κλαυθμώνος για να αναπαυθεί στους κόλπους του Αβραάμ. 

Ακόμα και αυτές οι τελευταίες στιγμές της παράδοξης ζωής του σημαδεύθηκαν με θαυμαστά γεγονότα,

 όπως και όλων των Αγίων της Εκκλησίας μας.

 Μια πνευματική του κόρη τον επισκέφθηκε και τον παρεκάλεσε να έλθει σπίτι της,

 επειδή δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι ο Στάρετς ήταν ''σοβαρά'' και θα τον έπαιρνε ο Κύριος. 

Ο Άγιος χαμογέλασε και είπε δακρυσμένος:

 ''Μη στεναχωριέσαι, σε λίγο θα περάσω απ' το διαμέρισμά σου και θα βγεις να 

με συνοδεύσεις μέχρι το σπίτι μου''. 

Εκείνη δεν κατάλαβε και ρώτησε: ''Πως θα γνωρίσω πατέρα μου, ότι θα περάσετε από το σπίτι μου, για να βγω έξω και να πάρω την ευχή σας; Ποιος θα σας οδηγήσει σε εμένα''; ''Θα καταλάβεις τότε, ο Θεός θα σε πληροφορήσει''. Μετά από λίγες ημέρες, ενώ καθάριζε το διαμέρισμά της, αισθάνθηκε μια ουράνια ευωδία, σαν από μυριάδες άνθη. Πήγε στο παράθυρο και είδε που περνούσε μια κηδεία. Κατέβηκε στο δρόμο και ρώτησε ποιον κηδεύουν. 

'Οταν έμαθε πως κήδευαν τον Στάρετς, θυμήθηκε τα λόγια του και τότε κατάλαβε, πως ο Γέροντας δεν την ξέχασε, αλλά την πληροφόρησε με εκείνη την θαυμάσια ευωδία. Συγκινημένη ακολούθησε μέχρι το κοιμητήριο. Ο άγιος Γέροντας, ο οποίος είχε γίνει μεγαλόσχημος Μοναχός μάλλον από έναν Ιεράρχη της ''μυστικής'' Εκκλησίας των Κατακομβών και είχε λάβει το όνομα Ζαχαρίας εκοιμήθη εν Κυρίω την 2/15 Ιουλίου 1936, μνήμη της καταθέσεως της τιμίας Εσθήτος της Κυρίας Θεοτόκου, της Οποίας υπήρξε πιστός και θερμός θεράπων σ' όλη του την ζωή. 

Η Εξόδιος Ακολουθία εψάλη στον Ναό της Αναστάσεως, αν και ο ίδιος είχε ζητήσει να ψαλεί στον Ελληνικό ναό της Μόσχας, επειδή μάλλον δεν ήθελε να έχει σχέσεις και επικοινωνία με την λεγόμενη επίσημη Εκκλησία του τοποτηρητού Μητροπολίτου Σεργίου. Η αγία του σορός μεταφέρθηκε και αναπαύθηκε στο Γερμανικό Κοιμητήριο. Η πνευματική του θυγατέρα και συγγραφεύς του θαυμαστού βίου του είχε πάει εκείνες τις ημέρες στην μακρινή Πολτάβα, να συμπαρασταθεί σε κάποια άρρωστη. 

Εκεί έλαβε ένα γράμμα από την Μόσχα, που την πληροφορούσε, πως ο πολυαγαπητός και πολυσέβαστος Στάρετς, μεγαλόσχημος αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας ήδη απολαμβάνει την δόξα των δικαίων στα ουράνια σκηνώματα. Η λύπη της ήταν άμετρη και έκλαιγε, διότι δεν μπόρεσε να είναι κοντά στον Άγιο τις τελευταίες του στιγμές. Άρχισε να διαβάζει το Ψαλτήρι. Ξαφνικά, όμως άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο... πατήρ Ζαχαρίας, φορώντας μανδύα και επιτραχήλι! Την πλησίασε ήρεμα και την εκοίταξε με πολλή αγάπη και στοργή. 

Αυτή ξέχασε τον πόνο της κι ατένισε στο πρόσωπό του με Πασχαλιάτικη χαρά και κατανυγμένη καρδιά. Εκείνος της είπε: ''Τι είναι αυτά; γιατι στεναχωριέσαι; Δεν θυμάσαι, τι σου έλεγα για την κατάθλιψη; Έλα να σου διαβάσω μια συγχωρετική ευχή''. Έβαλε το επιτραχήλι του στο κεφάλι της, διάβασε την ευχή και της είπε: Μη στενοχωριέσαι, που δεν με αποχαιρέτησες.

Δεν ήταν ανάγκη, αφού, όπως βλέπεις είμαι πάντοτε μαζί σου...'' και χάθηκε... Από τα αναρίθμητα θαύματα που επετέλεσε ο θεοφόρος Στάρετς Ζαχαρίας, θα αναφέρουμε μόνον ολίγα, που μαρτυρούν την μεγάλη παρρησία που είχε ενώπιον του Σωτήρος μας και ότι του είχε δοθεί εξουσία στα στοιχεία της φύσεως και ότι όριζε την ζωή και τον θάνατο. 

Όταν ήταν ακόμη στο ευλογημένο Μοναστήρι του αγίου Σεργίου και περνούσε πολλά βάσανα και πειρασμούς, ο Ηγούμενος τον έστειλε να επισκεφθεί τον πατέρα; Αγάθωνα, ο οποίος ασκήκευσε σ' ένα Ησυχαστήριο λίγο μακρύτερα από την Μονή. Ο τότε πατήρ Ζωσιμάς πήρε τον πιο σύντομο δρόμο που οδηγούσε εκεί, βαδίζοντας επάνω στην παγωμένη λίμνη. 

Έκανε τον σταυρό του και ξεκίνησε. Ξαφνικά όμως βυθίστηκε στο κρύο νερό. Χωρίς να χάσει το θάρρος του, έσφιξε επάνω του τις άγιες Εικόνες που είχε, προσευχήθηκε θερμά και άρχισε να προχωρεί επάνω στο νερό.

Ένας Διάκονος, που είδε από μακρυά το θαυμαστό γεγονός, εφώναξε:

 ''Πάτερ Ζωσιμά!... άρχισες να κάνεις και θαύματα;''.

 Ο ταπεινός Άγιος απάντησε με σεμνότητα και απλότητα: 

''Συγχωρέστε με... 

Νόμιζα, πως ήταν παγωμένο το νερό, αλλά σ' εκείνο το σημείο είχε λιώσει ο πάγος. 

Είχα όμως μαζί μου τις άγιες Εικόνες των αγίων Ζωσιμά και Σαββατίου κι ένα πρόσφορο της Παναγίας μας

 και έτσι ο Χριστός μας μ' έσωσε...''.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 
Από το βιβλίο 

του Μακαριστού Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'
 ''Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ'',
 έκδοση Ιεράς Μονής των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής, 

σελίδες 23 - 26, Αθήνα 1983.

Ο Στάρετς Ζαχαρίας