Υἱοθέτησις ἐκκλησιολογίας καινοτόµου, ἀλλοτρίας και αἱρετικῆς
Τὸ Κείμενο τῆς Κρήτης καὶ η παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ...
Ἡ ἀδιαμαρτύρητη ἀποδοχὴ τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ κειμένου τῆς Κρήτης: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», ἡ μὴ ἐπίσημη ἀπόρριψή του, ὁδηγεῖ στὴν μεταφορὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπ᾿ εὐθείας μέσα στὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ στὴν συνύπαρξη δύο ἀντιθέτων δογματικῶν (ἐκκλησιολογικῶν) παραδόσεων: ἐκείνης, ἡ ὁποία ὁμολογεῖται στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως περὶ Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἐκείνης τῆς καινοτόμου, ἀλλοτρίας καὶ αἱρετικῆς, τῶν πολλῶν «ἑτεροδόξων ἐκκλησιῶν».
Ἔτσι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία, παρουσιάζεται «σχιζοφρενής», ὄχι ἔχουσα «νοῦν Χριστοῦ», ἀλλὰ «Χριστὸν μεμερισμένον [=τεμαχισμένο]», πολλὲς «δόξες», δογματικὲς δηλαδὴ πίστεις. Καὶ ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ μέσον, διὰ τοῦ ὁποίου «ἔγινε γνωστὴ στὶς Ἀρχὲς καὶ Ἐξουσίες στὰ ἐπουράνια μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλη σοφία τοῦ Θεοῦ», παρουσιάζεται τώρα στὸ κείμενο αὐτὸ τοῦ Κολυμπαρίου, ὡς στερημένη ἀπὸ τὸ βασικὸ γνώρισμά Της τῆς Πεντηκοστῆς, τὴν Ενότητα, κατὰ τὴν ὁποίαν «τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον [...] συνάρμοσε σὲ συμφωνία ἑνιαίας πρὸς τὴν ῾Αγία Τριάδα Πίστεως τὶς διαφορετικὲς γλῶσσες τοῦ πλήθους τῶν ἐθνῶν»...
«Στρογγυλὴ Τράπεζα στὴν Μολδαβία, Ἀποτίμηση τῶν Ἀποφάσεων τῆς “Συνόδου” τῆς Κρήτης», Κισινάου Μολδαβίας, 29.6.2016 ἐκ. ἡμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου