ΩΣ ΤΕΚΝΑ ΦΩΤΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΕΙΤΕ

''Παρακαλώ υμάς, εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω, αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε''. Εφεσ. δ' 1 - 7.

Ρώμη!! 

Μια πόλη γεμάτη από την δύναμη των ανθρώπων που καταπιέζουν τους πιο αδυνάτους από αυτούς,
μια πόλη που μέσα στους στίβους των τεραστίων σταδίων της,
κακοποιούν το αθλητικό ιδεώδες της Ελλάδος,
σκοτώνοντας ανθρώπους με φονείς άλλους ανθρώπους ή άγρια θηρία,
μια πόλις που το σύνθημα ''άρτος και θεάματα'' δεν μπόρεσε να σώσει τους βαρβάρους άρχοντές της,
τους κακοποιήσαντες κάθε τι το ωραίο και αγνό το προερχόμενο από την Πατρίδα μας,
την Ελλάδα!

Και μέσα σ' αυτήν την πόλη, με τα κάστρα γεμάτα μπουντρούμια, οι αιχμάλωτοι, οι μονομάχοι, οι μελλοθάνατοι, σκυνθρωποί και ανέτοιμοι να δεχθούν την μοίρα τους, που δεν είναι άλλη από τον βέβαιο θάνατο, πηγαινοέρχονται βαρύθυμοι και σκεπτικοί. Όμως, μέσα σ' ένα κελλί, αντί για βαρυθυμία υπάρχει αισιοδοξία, αντί για ανετοιμότητα ψυχής υπάρχει πλήρης ετοιμότης αντιμετωπίσεως της κρίσεως, για παρακλήσεις προς τους ανθρώπους ''άρχοντες'', μια καθαρή, αγωνιστική και μαχητική ψυχή, η ψυχή του Αποστόλου Παύλου, παρακαλεί για την σωτηρία των συνανθρώπων του, όχι μέσω των αρχόντων, αλλά μέσω του Κυρίου μας. 

Δεμένος με χοντρές αλυσίδες σε χέρια, πόδια και κορμί, μπόρεσε και έγραψε τέσσερεις επιστολές , την προς Κολοσσαείς, την προς Φιλιππισίους, την προς Φιλήμονα και την προς Εφεσίους. Και μέσα από αυτές τις επιστολές, αυτός ο ''δέσμιος'', παρακαλεί τους ανθρώπους να σταθούν άξιοι απέναντι ατην κλήση του Κυρίου, που τους κάλεσε κοντά του. ''Παρακαλώ υμάς, εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω, αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε''. Ο ίδιος είχε ''περιπατήσει αξίως της κλήσεως'' και μέσα στα βάσανά του δεν παρακαλεί να λυθεί, να ελευθερωθεί από τις αλυσίδες αυτός, αλλά παρακαλεί τους μαθητάς του, τα πνευματικά του παιδιά, να σταθούν ΑΞΙΟΙ!! Τα εμπόδια που παρουσιάζουν διάφοροι, τις δυσκολίες του επαγγέλματος, τις αντιθέσεις των οικείων, το κοινωνικό περιβάλλον, δεν τις δέχεται ο Κριτής. Είναι αλυσίδες... χάρτινες. 

Είναι δικαιολογίες. Και τούτο διότι μπορούν να υπερπηδηθούν. Όλα αυτά τα εμπόδια, εάν υπάρχει ταπείνωσις, ζέουσα πίστις και αγωνιστική διάθεσις. Και όπως τα δεσμά των χαρταετών τους ανεβάζουν στα ύψη, έτσι και αυτά τα δεσμά ανεβάζουν τον νικητή τους μέχρι τρίτου ουρανού. Αρκεί να μην θελήσει κάποιος να αποδεσμευθεί αποτόμως, οπότε πίπτει μέσα στον ιστό της αράχνης του κακού, που παραμονεύει την άνοδό του. Ποτέ να μην ξεχνάμε την παράκληση - εντολή του Αποστόλου των Εθνών, που δέμιος έλεγε στους μαθητάς του: ''Παρακαλώ υμάς, εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω, αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε''. Και να το κείμενον της Επιστολής: Προς Εφεσίους Επιστολής Παύλου το ανάγνωσμα: ''Αδελφοί, ως τέκνα φωτός περιπατείτε: ο γαρ καρπός του Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία, δοκιμάζοντες τί εστιν ευάρεστον τω Κυρίω. 

Και μή συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε: τα γάρ κρυφή γινόμενα υπ' αυτών, αισχρόν εστι και λέγειν. Τα δε πάντα ελεγχόμενα υπό του φωτός φανερούται: πάν γάρ το φανερούμενον, φως εστι. Διο λέγει: «έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι ο Χριστός». Βλέπετε ουν πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι. Δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τί το θέλημα του Κυρίου. Και μη μεθύσκεσθε οίνω, εν ω εστιν ασωτία, αλλά πληρούσθε εν Πνεύματι, λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω''. Και ο Απόστολος Παύλος μας δίδει την Πατρική συμβουλή: ''Ως τέκνα φωτός περιπατείτε''. Τέκνα φωτός! Ψως είναι ο Κύριός μας. 

Τέκνα Του είμαστε εμείς. Και για να είμαστε άξιοι, να είμαστε τέκνα φωτός, τένα του Κυρίου μας πρέπει να μην περιπίπτομε στην ασωτείαν, την μέθη, την σαρκολατρεία και γενικώς, πρέπει να ελέγχομε τα πάθη μας. Μέσα στην ψεύτικη ευδαιμονία που ''παρέχει'' η σύγχρονη εποχή, μέσα στα τόσα φώτα, μέσα στις μουσικές και τα γλέντια, ο σύγχρονος άνθρωπος αυτός που αγνοεί το φως, ο τρωγλοδύτης, ο τυφλοπόντικας, πόσο μεγάλη διαφορά έχει και πόσο δυστηχής είναι μπροστά στον βασανισμένο, ίσως τον κουρασμένο από τις δυσκολίες της ζωής, αλλά λουσμένον στο φως της ημέρας, το τέκνο του φωτός, άνθρωπο! 

Ο ένας θεωρεί το σκότος ως τον φυσικό του περίγυρο και θαμπωμένος από τα φώτα που δεν φωτίζουν αλλά τυφλώνουν, πέφτει από το κακό στο χειρότερο, ενώ ο άλλος λουσμένος μέσα στο απαλό και ζεστό φως του Κυρίου μας, βλέπει που πηγαίνει και χαίρεται τα δισεκατομμύρια θαύματα που υπάρχουν γύρω του! 

Και όπως ο καλός αθλητής ασκείται,
κοπιάζει,
αυτοπειθαρχεί,
ελέγχει τα πάθη του και τότε γίνεται πραγματικά καλός και οι νίκες του είναι η επιβράβευσις των κόπων και αγώνων του,
έτσι και ο άνθρωπος που θέλει να λέγεται καλός χριστιανός,
πρέπει να στερηθεί κάποιων κατ' επίφασιν διασκεδάσεων,
να γίνει ''δέσμιος εν Κυρίω'',
ώστε να απολαύσει την ελευθερίαν που του προσφέρει ο Κύριος,
όταν έλθει η ώρα της.
Και είναι πολύ κοντά η ώρα της Κρίσεως και του διαχωρισμού των αξίων από τους ''χλιαρούς'',
που είναι το χειρότερο είδος ανθρώπων...!

Εισαγωγή στο μονοτονικό σύστημα και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 
Άρθρο του π. Ευθυμίου Μπαρδάκα εκ του προσωπικού του Ιστολογίου
 ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ''. 

Αρχιμανδρίτης π. Ευθυμιος Mπαρδάκας

Εφημέριος Ι. Ν. Παναγίας Προυσσιωτίσσης, Τσακού Αγίας Παρασκευής